Institutiones linguae pracriticae scripsit Christianus Lassen

291쪽

vel caninum i. e. v. π, nlienum Sit. Mutatusue est

sibilus vel T in nasalem 3 Sibilum sinalem scimus

nonnunquam in nasalem transire, de T simile quid compertum noci habemus; at in media tamen voco ne sibilus quidem unquam in nasalem abit; nec locum habet augmentum hoc nasale, nisi sit compensatio alterius Consonantis evanescentis. Nam Prima mutatio et magis generalis est assimilatio ComPlexuum, NUI, , m M s; Secundo loco ponenda transitio prioris elementi assimilati iunasalem; iuncturae autem A assimilatio rarior est, usitatior aut divulsio aut mutatio in nasalem assimilatio Contra SVSpecta,

ut Vih. 75, 2. tim, Cod. P. T. I, UXI f Vi L. 89, P. Inde duo sequi videntur; prius hoc. quod elementum liquidum ἔ, si mutandum estiti aliud, assimilationem repudiet et tantum innasalem mutari se patiatur; quo facto satissactum est et legi Pru LPiticae, quae T nou sertante sibilum, at patitur nasalem; et naturae libterae caninae liquidae. Idem cernitur, at rarius, in Repha cum aliis consonantibus coniunCto, ut in Ur . Alterum hoc est. amat nasalem sibi praemissam habere. Hinc explica i , miti Π, et transpositiones et INNI.

Ita n Et, Ni r, ineu Lendici quid invenio; nam sibilus, qui in litteris N, n, o susperstes Iatet, nasalem sibi praemittit et sit n-h; ut Lendice

munianglut pro nianasa; h autem cum Seqq. T, N. Min adspiratam abit. noviconiunctum DuSulem

nulli bi ex se progignit et absurdum esset, Si quis

292쪽

comparare vellet m pro m cum Lendico an ghti

3. Cum sormis hisce - - - et u - - Pros arsa prorsus consentit aequiparatio scripturarum m et V, quae ponuntur Var. IV, I 6. S. s. 3 a. 6I et e s pro 'Τ Μ. M. DS, IO. CL Supr.

P. 272. hoc tamen discrimine, quod nasalis in his originaria est, a contra alia tantum ratio Prahritica longam syllabam scribendi. S. 85. Transitiones in alium ordinem in compi xibus aeque raro atque in singulis Consonan-libus cernuntur. Ρertinet huc transitio, qua Nst o M, , M; et ex M; Cf. S. S. 78. 79. tum dentalium mutatio in paIatales ante U; in his tamen potius assimilatio est, siquidem a in V tendens secum trahit dentales. Cf. S. S. 72, 5. C tera haud generalia sunt: methain a et Sui; vid. S. 75, 4. pro η et ' i S. 7, b. a V seq. P siciscuntuT. S. 86. I. Addam nunc tabulam complexuum, qMi PraLritice o consonantibus possunt conflari, Omis sis. uti Par erat, omnibus, qui ignorantiae librariorum vel incuriae editorum attribuendi sunt;

sed positis, qui a priori ut dicunt reiici nou d

honi , etiamsi vix inueuietitur. Prorsus omisinu vavam Compeuiliarium.

293쪽

a. Scitis plus uno complexu Sanscritico abire in eandem iuncturam Prahriticam; sic esse Potest pro Sanscrr. MF; UT; tui; mi; to; URI; cM;ῶ; mi; :M; VK; mi; : K; itaque sit, ut is, qui parum Sanscritico edoctus sit, facile salsam possit originem Supponere quibusdam vocabulis P Lxiiicis; legitima veteris linguae cognitio non multa dubia rolinquet; cetera tum lenor locorum, tum tradita a grammaticis doctrina illustrabit; quae deinde incerta remaneant, accuratior grammatica investigatio plerumque enodabit. S. 87.

I o iuncturis consonantibus initialibus.

a. Devique Pervenio ad tuitiales complexus,

294쪽

de quibus regula valet haec generalis: Intitantiar inittiales Consonantes Coniunctae Prorsus ut media- s. i. e. a imiliantur; at quum duae Consonantes initio vocis esserri nequeant, Consequuntur haec: eliditur prior consonantium assimilatarum: EX-cepto Repha iuncturae si recte docet Vara-ruches III, 4. Mn.S, D. l GUTITI: Pro UT'; ibid. 4, έ. pro e mssici; ib. ii , I. Mi Pro e N pdus Vi L. II 7, I ; alias'; te. ' ' . Peccatur contra hanc regulam in quavis

'ὶ Potiuntur itaque initio Us pro Τm, eliso m, cri,M; Var. III, 29. vel V pro Tr. ib. III, 30. N, eliso R. pro VK i. e. m, in . Vur. III, 35, 36. N pro in m M. Var. III, 12. Itidem K pro cx UT, VI SanScrr. muὲhr U M. R. 34, 3. corrigo II et sic ubique. Porro e TI, im pro ΤῖI, NI etc. remanent initio tantum v, g , Π, T. Sic recto ViL. 31, 1. disme NI. M r. 147, 5. pro ing. cuius initium debet esso et ita saepe invenitur praefixa Pra Positione , evitari videtur, si nil est praefixi. M.

M. 108, legitur Sora, quod per N I cxplicatur;

falso si et)inoia vcspicis ; nam Est SanSCr. Soli, quod, ut obitor hoc Dion niti, depravatum est cxSUI i. c. S I 'Ut vid. supr. p. p. 219. 258. L gitur saepius Acm in sabulis et videtur locum non Compositae radicis HEL supplere. Pro Π in ΙΠΠmulato initio ponendum est III non geminatum, quae

coniugatione utitur uicinato UMI, Mr. 4, 1. UIMITIob praesens Sanscr. VI iij.

295쪽

sere librorum editorum pagina: at obstat et clarum grammaticorum testimonium, vid. Var. III. So. 5 i. S. S. I 55. et ratio loquelae. Sola quaesisti potest exceptio est, si antecedit particula Pr Clitica, qualis sola nobis innotuit in. Vid. g.

a. Intelligenda est regulaide absoluto vocis initio; in relativo i. e. in Compositis, duae CO sonti. Coniunctae initiales vocis Compositum nouincipientis assimilatae remanent prorsus ut in media dictione. . Vid. Var. III, 56. S. S. IGO. Isia.

NI; cs. Mr. 54, 5. etc. Licentiam Concedit grammatiCus Priorem Consonantem aut omittendi aut Conservandi; ad poetas restringendam esse licen

S. Sola quae emergere posset dubitatio est, si vox in compositione antecedetis in longam dein sinit vocalem, subsequens a geminata incipit Consonante. Verba tamen in ur dissicultatem faciunt nullam, quandoquidem ui potest corripi

aut thema poni in V. Themata in i et A vix distingui ab eis in et S , mox videbimus, quo sit,

ut pro ratione initii vocis sequentis aut thema iui s. a retineatur aut corripiatur in V s. S. Immo ζ et S et S in compositis alternare docent grammatici pro arbitrio scriptoris. Vid. Var. IV, 1. S. S. I 88. I 89. MPm et iamiam. E qua licentia Consequitur, ut cum indole huius: sermonis magis consentaueum sit, Corripere vocales longas auto

296쪽

initium a conss. geminatis, quam elidere consonantium unam. Idem valet de thematis in m. M. M. 9, 8. e et V m pro in . Exempla accumulare operae pretium nou est, quum Praeter Lenetium nemo editorum adhuc ad hanc rem animum adverterit; is tamen ope codicum destitutus erat; ea autem Opus est, ut uSum edin aris; Praecepta grammaticorum supra laudavi.' . Exceptionem a regulis supra positis iaciunt ea tantummodo vocabula, quae assimilationis legem non Sequuntur, sed Complexum suum initialom peculiari modo immutant. Horum duo sunt genera: Prius eorum, quae incipiunt a iunctura Consonantium, quarum neutra alteram loco suo depellero valeat, quo sit, ut ambae remaneant vocali inserta separatae. Vid. supr. S. 27, 4. Seqq, Sunt autem haec: MI PTO HI

297쪽

PPO etc. contra ibid. G. Alterum genus est, si Eliditur una Consonantium; cadit hoc potissimum in sibilos. Var. III, 6. S. S. 98. pro WE, ΞΠzlΠΠ, dicitur

Var. III, 15. - pro W-; ' Var. III, 65. Pro mmd Pro 2 Π. cf. Var. II, 46. cum nota et P. 267. Dissert autem haec clisio ab illa, quae in unive sum in initialibus geminatis praevalet SUPr. no. I.

eo, quod ista temporaria sit et revertatur Consonans elisa, si praesigitur vox alia; haec Contra Constans sit et observetur etiam in compositione. Um M. R. I 5O, a. Πsimul in M. M. 9, 2. non l MΠII. I. Transitio in alium ordinem est initialis iuncturae in tribus voce. -, I, si Vistinuis nomen non est, Uar III, 1 - 16. S. S. I 2I- 23. quorum initium Prahritice sonat N. NIT,

Vid. Mr. 84, 9. At saepius invenitur M. M. 53, 5. a5, 5. nescio quo iure.'ὶ S. S. 162. legitur pro in 7. Quod si verum cst et ita legendum npud Var. , potius dixerim, non mutari in , sed lioc usurpari Iti vhritice sensu illius. Diuitir oste

298쪽

CAPUT QUARTUM.

De decliniatione.

sunt indagandae, et pauca quae Obviam sese serunt vocabula originis ut videtur extraneae, ad Satiscriticos sontes plerumque reduci possunt, si recta ratione instituitur investigatio, licet nota prorsus negaverim, ex indigenis Indiae linguis transire potuisse in loquelam tum Sans riticam, tum vulgarem dictiones nonnullas; paucissimae certe sunt. Ab his distinguendae sunt voces a grammaticis provinciales ibam appellatae: quas e sonteharbaro derivatas esse, Credere ob istam appellationem non oportet; nam eo indice maximam partem designantur voces, a Sanserita derivatae quidem, sed ultra modum PraLvitae primariae depravatae, et sub forma linguae cuiusdam provincialis in scenam admissae, ut Ῥerire, Μr. 7s, 15. i56, 4; A. Haught. in Dict. Benga l. s. v. et gloss. aliarr. diall. hodiernarum. I. Vix me Eget monitore, difficillimum fore, ut ad radices suas reserturi essemus vocabula

Prahritica, si destituti suissemus linguae generatri-

299쪽

cis cognitione. Quod id om ost in linguis aliis, quae similiter ex autiquiori archetypo deterioratae, nulla habita originis ratione iuxta Solas cuphoniae regulas vocabula antiqua immutavere; EX. gr. Domino Romanicas, Persicam hodiernam. Qui enim 'T, Uiu, MIT, HUI, ' , min, primo adspectu intellexerit a m suxisse, vel ad

eandem radicem pertinere Porsica es et odi αξ Quae facillime explicantur, invento antiquioris linguae sundamento, et accurate desinitis, quae in

sociis mutandis obtineant, legibus. Ipsae tamen hae leges enarrari nequeunt, nisi adsint vetustioris Sermonis monumenta: ex. c. pono linguam Albanicam, in qua singula quasi sortuito sine mutatione remansere, ut αστοί, i. E. rato, Sanscr. tu, dum permulta obscura sunt et nulla certa

informatione ad sontes suos Possunt reduci; deest enim omnino cognitio antiquae linguae Illyricae. I. Radices Sanscriticas formasque, quarum auxilio ex eis ditissimi vocabulorum quasi rivuli

derivantur, meum nunC non CSt enumerare et

explicare; ablegare debeo Iectores ad aliorum V. V. D. D. libros, quos doctissimos Germania nostra edi vidit. Quod huc pertinet, observandum

est, sermonem Prahriticum non e Padd. Sanscrr. ipsum sormasse vocabula, sed formata iam ex antiquiori lingua recepisse. Ipsae derivationis sormulae iuxta leges sermonis vulgaris immutanturn Gramin. Alla. Xylan iri p. 71.

300쪽

quam Sunt re Vera.

4. Hinc sit, ut nominum classes eaedem sint ita lingua scenica atque Sanseritica, eodemque ordine possint exhiberi. Quod prius faciemus. antequam ad declinationem exhibendam nos simus accincturi. Inserere liceat h. l. quae novae aCCE serint nominum formae; nam peculiare ponem caput de derivatione nominum, operae pretium non est. Coniungi autem possunt adiectiva et substantiva, ut Sanscritice iam fieri solet. S. 89.

De thematis nominum. I. Nomm. ita fit masC. et neutr., M sem. VcIditior in Prahrita est haec classis olim iam ditissima, quam in Sanscrita; nam accedunt permulta themata, Sanscritice in consonantes desinentia, quae addendo in masc. et neutr. , ΤΠ in sem. huici classi sese addicunt; haec mox enumerabuntur. Tum addenda sunt themata multa nomm. in v cales desinentium, quae adiecto affixo masC. et neutr. , e I sem. in hanc Classem transeunt, ut Miny i. e. I, pro'; Vid. P. I 8a. - e URI M. R. 9, antep. etc. inomm. abstrr. in iΠ fiunt CI; Var. IV, ua; - - - in s Ponunt Π; Var. l. l. cs p 36 i. At salsa esset ratio, explicare haec themata ita, ut e nominativo mutato in T s. m, adiecto orium diceres m. Reserenda contra est sorma