Institutiones linguae pracriticae scripsit Christianus Lassen

311쪽

2. Casuum numerum uno minorem exhi-

praecessit in multis Sanscrita, ut monstrabit quae nondum exstitit, syntaxis sermonis vetusti. Iubae tamen iunctura-dativus poni debet Sanscritice; genitivus locum habet Prahritice. Vili. 3 5, 9. M T NEN Pii ita traditu a Dativi vestigia doctrinae, non linguae attribuenda sunt: ita m m-mπὶ Vi L. 5, 5. Odim M r. 559, έ; Mul.; IT NUM MP. II, 5; Issi, sin.; Rat. 83, 5. Idem factum est ita Pali; grammatici ponunt dativum Sanscriticum in sing. masc. et neu tr. Imae de lia..in ceteris eius loco exhibetit genitivum. Vid. l. l.

S. Ipsae terminationes, quibus casus nominum varii significantur, omnes ex lingua SaCra repeti possunt et ita quidem, ut earum pars haud disserat a Sanscriticis, nisi eis mutationibus, quas subire debeant in lingua vulgari omnes sonorum Complexus Similes, pars contra alia e Sanscritico quidem sonte descendat, verumtamen ita, ut aflixa Sanscritica adverbialia munus casuum ita se Susceperint. 4. Si semininum excipis, cuius instrumentalis, genitivus, locativus singularis eadem terminatione significantur, satis clare varios casus distinguit lingua vulgaris. immo ablativum Sin

312쪽

gularis ubique discernit a genitivo, hac in re

Sanscrita praestantior; masCulinum et neutrum. exceptis nomin. a Cus. Et vocativo, flexione non invicem Separat, minus etiam quam mater; Casus

modo exceptos eiusdem habet terminationis ita neutro, ProrSus ut Sanscrita. Est quaedam tamen etiam in tribus hisce casibus, sive potius in nom. Et accus. Confusio masculini et neutrius in ipsisterminationibus; a qua distinguere debes Prahriticu In usum, qui saepius vocem cx uno genere ita aliud transfert,:uti observat Vararuchra de voce. in et IV, 38. Cuiusque exempla Sane EX- Sta ut, accuratiori tamen crisi quam adhuc factum

est stabilienda. S. 93.

De ius ionibus. Declinatio docetur a Vararuche capp. V. et VI., quorum alterum de pronominibus agit; Cou- sentit cum vetusto magistro ΚramadisVaras, pamcissimis exceptis. quae suo loco enotavi. Docetur declinatio nominum in S. S. inde a reg. I98-239. Regg. 24O-28O. de pronomm. tractant; Ceterae adu86. de numerorum inflexione. Nec dissentit Ramas, sed nimium ponit studium in formis multiplicandis et nugatoria exemplorum varietate. Operae pretium itaque non ratuS Sum ex Opere recentissimo et exemplari inaccuratissimo omnia afferre. I extum Et Vararuchis et Kramadisvarae ipsissimum exhibere, vetant angustiae libri; ubi opus erat, singulas exscripsi regulas.

313쪽

S. 94. A. Sing.

S; ex et S: iterum te ita, abiecto spiritu si nati; quo sit, ut omnes voces in η et i utriusque generis nom. sing. habeant int; idem valet de thematis in X et S. Fem. in m nullam habent terminationem, ut Sanseritica. Ρro nomm. V et V haesorma utuntur pro nom. Sing. maSc. Praeterin et m. Scitis etiam hoc esse Sans riticum. Cetera masco. et lam m. aut retinent formam Sanser. quae sibi IO iam caret, mutatis interdum sonis; i. e. u Pro et in , atque m prom: ἐ.Vid. SuPP. P. II S. 229. aut vocalem sibi addunt et sequuntur declinationem vocalium. CL Var. V, I. II. I9. 29. SO - 55. S.'S. I98. 2II. u 27. 228-254. Neutra ici nominativo et acc. retinent q

Sanscriticum, per Anusvaram scribendum vid. p. a 26. atque in eum transit T terminatio pronominum Sanscritica. Eadem nasalis Prahritice extenditur ad neutra in et S. Nomina cetera sinalem postulant vocalem, cui nasalis addatur. Hinc IIIm, m, Rarius forma Sans-

quod quum themati addatur. vocalis longa lhc-matis sinalis corripitur; regula est grammaticorum clare promulgata et frustra contra crepat libra

314쪽

lum itaque remanet discrimen inter iliemata in

. A et VI, S. Themata in consonti. desinentia utuntur u servili, ut adiungi possit et ponitur forma auctior iuxta normam Sanscriticam rumui, etc. Quum aucta etiam sint nova themata in N, etc. Supr. S. 9O,I. ad ea etiam referri possunt hi accusativi. M. Var. V, 19. 23. 29. So. S. S. 222. 229. 25 I. 233. 5. Instrumentialis masC. et neutr. nomm. inu Sanscritica utuntur forma et audiunt πqmr, . Itidem iaciunt masc. et neutri in et Mirim, murt, ςs2III; i. e. intercalatur nasalis inter finem thematis et inflexionem m. Hac uti possunt voces conson n. finitae, in I etc.; max, ma tamen pars themate utitur in vocalem

desinenti. De instr. in vid. supr. p. 225. De semininis infra dicam. Var. V, 4. 16. 29. Seqq. s. s.

4. Ablatisus masc. et neu tr. vocum in V e inflexione Satiscritica in elidere possunt ἐremanet itaque M. Var. V, 6. Exempla rara sunt. Vid. P. I 57. p. 22 . Generalis ablativi inflexio. ad omnes voces cuiusvis generis propagata, eεt in cuius in F corripi potest. cf. Var. V, 6. et Supr. P. 15O. Producenda est vocalis thematis brevis ante hanc inflexionem; ad quam regulam Teu candi sunt loci multi. - Voces in consonantes 'ὶ Ex. gr. Bat. 101, 3 r Smi 0 Vih. 100,10. P.

315쪽

exeuntes in hoc casu non possunt non themate uti in vocalem. De origine lis potest esse nulla, quum Sanscriticum affixum adverbiale saepenumero Pro ablativo usurpetur, immo interdum

debeat ita poni. Quod huc nou pertinet. PENdunt itaque V. V. D. D. oleam et operam in alia origine exploranda. Producitur vocalis antecedens ob accentum in penultima.

Addunt grammatici inflexionem te, cuius exempla nulla indagavi; haesitans itaque loquor. Constat, dici posse pro i. e. instr. Plur. ἔ Cuius

terminationis origo est iass. Sanscriticum. ablat. sing. autem non proiMΠ Sanscritico, sed profis esse debet, cuius tamen vestigia nulla habemus in Sanscrita praeter dat. Fi i. e. si ΦΩ ε uel m. Oritur itaque quaestio, utrum tribus eisdem easibus, qui eadem dualis inflexione utuntur, NIT, Et admodum simili pluralis Nm et olim communis

suerit singularis inflectio M. Quod si posset ostendi, inventa esset origo et id tantum minus clarum, cur ablativo potissimum Prahritico remanserit inflectio tam antiqua. Etiam alia quaedam

e pristina declinatione servasse scenam, mOX inveniemus. Var. V, 6. VI, versus sinem. S. S. IO4. 5. Genitivus masco. et neutrr. in v addit , assimilata termin. Sanscritica VI. Haec inflexio extenditur etiam ad masC. et neu tr. in M. R. 141, 13. Non ad omnia; vid. Urit ibid. S. S. 206.

316쪽

et S. Quae aliam praeterea habent formam in nisi nempe Sanscriticus genitivus in m. unde ut, additur themati intercalata nasali, ut Sa critice iam sit in neutris. Var. V, 9. 34. Consonantes interdum addunt si hi Sanscriticum in ut mintandum: De semm. mox dicam; de prono minibus suo loco. Add. S. S. IO8. 2 4.

net formam Satiscriticam in unde UR , Uur. Var. V, IO. Voces in ζ et S sormam Sanscr. in uiretinere non potuere eiusque loco ponunt rar; i. e. terminationem Iocalem pronominum eliso Set mutato in primum in dein in r. Vid. S. 77, a. Miror scripturam-nulli hi inveniri. Assimilatio ita pronominibus Prahriticis seposita est. Forma etiam ad nomm . in extenditur; exempla quae congessi omnia e cantilenis petita sunt. Consonantes formam Sanscriticam in nonnunquam adhibent, alias themate in vocalem utuntur. Var. V, i 4. VI, siti. S. S. ID. III. Sola haec est declinationis Prahriticae inflexio a pronomine ad nomen tralata, mirum Sane, quum in Palica ablativus etiam inveniatur tu Smia, mha. . Instrumentali. genitivo. Vur. V. IO. 21. S. S. IIS. II .) locatim singularis semininorum tribuunt grammatici terminationes has: q, 4, UT, N. A semm . in m defendit Vararuches mas VI, V, et recte quidem quantum sciam. Sinriori aevo attribuenda videtur licentia etiam ad haec serum. adhibendi termin. v. cs. S. S. l. l.

317쪽

Militat enim talis usus contra originem. Hanc ut indagemus, primum observandum est, formam in V correptam esse ex Vid. supr. P. t 48. Fugit Prahrita accentum in ultima, vid. 9 2 a. 7. quo sit ut facile corripiatur sinis. in explicandum est e transpositis elementis is in vid. . S. 26, 4. kil tu Porro oritur tum e genitivo Sanscr.

sinati, tum o Iocativo Π rnt, quod seri debuit vid. S. 25, S.; sinate plerumque abiici potest, cs. S. 55. hinc iterum iri v. φὶ Ex utroque denique Haec forma in gad instrum.

propagata est et obsolevit sorma Sanscritica Πmim. Certa est res, siquidem ex instrum. Sanscritico oritur in ceteris semininis inflexio πι, quae aliena sit a sem. imae declin. Si Sanscriticas geri. et Ioc. formas m . nium ..ὲI I , - . UQm , --. NUTU . M E I propriae enim . hae sunt seminino atque ex cis explicandae Sunt innexx. Pra krr.) Prahritice mutamus, abiiciendus est ubique sibilus sinalis et sinis mu in ὐ sivo udecurtandus. Semivocales T et M post ante . Consonantem assimilari poterant, at hoc tacto verus thematis talium vocabulorum sinis ubique evanuisset. Sequi itaque debuit sermo aliam viam . qua conservaretur vocalis sinalis, ideo reversa est ad vocalem pristinam. Pendet autem quantitas vocalis e semivocali oriundae ab accentu, cs. S. 25, 2, c. qui

'ὶ Becto ita a me statui, demonstrat Palica, in qua Fa et 'loc. yam inflexiones sunt sing. voce. in ia. l. l. p. 36.

318쪽

quum in anteli. sit, ita omnibus formis supra positis produci debuit thematis sinis; hinc n LErit eicessat discrimen themati. in η et i, ici set A. Idem sit, si instrumentales Πcm, - , -Π, Enm dissolvuntur in noui, ut Zm etc. Videtis, quomodo oriantur themata in vocalem longam exeuntia; ' inflexiones, quae oriuatur Prahriticae ex Sanscriticis, m pro gen. et inSin, pro locativo, eae sunt, quae a grammaticiS pr Ponuntur, rarissime tamen usurpantur. Patet mistio , cur hae ad primam declin. non referri d beandi Quas praeterea ponunt grammatici F eta ima decliv. tralatae sunt ad Idam et Stiam et priores m et V paene Omnino expulere. 8. In prima declin. ωOcat. a Sanscrita non dissert; de voc. ita πι cs. S. 97. seminina ici cet ras vocales corripiunt ubique ponunt sinem, ut laciunt lamm. Sansorr. in t et S. Eadem forma umeurrit in masC. et neutr. adae et Iliae declin. Unum tantum inveni exemplum vocativi in in vocis in X; est forsitan scriptura salsa et Sanscritigans. cf. Vari V, 25. 26. 27. De Voc. vocum in V vid. supr. S.

Vocabula in consonantes, si thema vocali non terminant , formam Sanscriticam mutant more Prahritico; vid. S. 5s, 1. S. 53, i. S. S. 235.

' -o vix exceptio est; nam hic instrumentalis in adverbium, macte, abiit et ceteri casus d

319쪽

S. 95. B. Pluralis.

Ratio vere Prahritica est addere innexionem Sanseriticam NI in ut mutatam vocali thematis sinati, quae in semininis Ionga est: ΠΟΙ Π, modi, innui, emi; pro ui poni potest etiam S. CLS. I S, 5, E. Eadem innexio mascc. in et Saut'additur intercalata Dasali vid. gen . sing. Var. V, 15. aut themati; quod quum fiat, producitur vocalis et confunditur masc. Cum s minino; frequentius occurrit haec forma quam ista. Themata in consonantes desinentia Possunt etiam formas sanscriticas retinere auctas, et mutata innexione in Q. Neutra in N, , S saciunt M , M. Var. V, 24. Usus addit nasalem: am alii geminam admittunt nasalem etC. S. S. 226. A cedit forma decurtata: -M Vi L. 55, anteP. Pro Tmir; stabilit scripturam P. et sic legendum ost ci locis OLuntatac p. 165. laudatis. Addam de-

impar, Prior forma s. S. 215. posita aperto

corruptu est.

VJ Etiam in nom. iuxta S. S. 220. in ace. solo Var. V, 18. Dinitti etiain inflexionem dicit S. S. 221. UmTl ERI i Mi . 5. aut T isi logendum aut Pro

320쪽

vum a nomin. non differre in neutro scimus.

Formae, quae abiiciunt Sanscriticum ', per se explicatae sunt; sit idem iam in Vedis. Vid. Ind. bibl. III, p. 74. Nasalis Prahritica sitialis in sommis derivandis momenti est nullius; Vid. Supr. P. N 25. Et cs Iocati plur. ici g. Sin itaque ponis hunc ordinem formarum: Palicam Vara-ruchis , Palicam sum, quam in Prahrita mox inveniemus, secunda oriri videtur elisione nasalis, tertia contractione. Haereo tamen in eo, quod a mediate elidi non soleat neque contrahi Wη in Nullo tamen alio potes modo explicare Iianc sormam in quam per contractionem; φὶ ritis itaque oritur e in qua sorma ideo absentia tiasalis mihi haud improbabilis est, quia ipsanasalis huius innexionis Sanscritice intercalata siti Vid. Boppii gramin. compar. p. s o. Videtur it que terminatio nom. et accus. Plur. neutrius qaddita suisse sine nasali, producto sine thematis, ut sit iam in Sanscrila. Certum mihi videtur,nasalem in formis Set adsciliciam esse. Formis V similibusque nota multum tribuo et desidero exempla bonis rationibus comprobata. CL tamen recentiorem declin. Supr. p. 48.

'ὶ Contractio in t , uti volvit Clieayus, vid. Supr. P. 165. ob aliam caussam sulsa est; est enim nullus omnino vocis Prahriticae finis in Exemplum contracti

ura pro in supra exhibui p. 177.