Institutiones linguae pracriticae scripsit Christianus Lassen

301쪽

ad thema tam in Vedis pro nomine abstracto, potissimum pro gerundiO'positum; vid. Ind. hibi.

III, p. io . E Tm masc., cuius acCUSativus gerum dialis audit iuvet l. I., Samprasarana si Tn; Vm, unde ger. Em Var. IV, 25. et Prahritice et Maharasti trice usurpatur; ex eiusdem thematis sorma non augmentata progenitur vocali adiectate , Prahr. m; concedere debemus rim et generis maSC. et neu tr. suisse. Eadem ratione explica formam ratidicam sterethinianem a s t crc, Sternere,

apud BURN. Yas. I. 43α IIuc pertinent Praeterea formae V, UM, SPEI, Uri, positae Var. IV, 24 25. S. S. I 85. I 85. V ponitur i. e. de studio

et more: OxT, in T, MOT; Ceterae formae possessionem significant et aequi parantur affixis em et zm ; at omnia haec affixa Sanscritica tarn sunt.

Vid. ex. gr. BOppii gram m. criti c. p. 968. ubi V. , ς', Prostant; Uri, PruIr. aliae scripturae sunt pro ζ', πη. Intelligendus itaque est grammaticus de usu frequentiori; in sabulis tamen rarius inveniuntur, Saepius in Cantilenis lyricis. Exempla sunt i- , inruis aium potes etiam ponere R IT); m N a UT. Assi xum Ur inter Sanscritica Iaudatum non inveni; um Sanscr. aflixum est primitivum, UI Prahr. COutra adiectivi derivati; ex exemplis in i ui πConcluserim, elisam esse consonantem iciter m et q. Si comparamus M. M. 5, 8. et rum et Caum. PrukrΓ.

' a som. .rsv I mira est forma et vere Prahriis . lica Oh hiatum; in libris nondum repperi.

302쪽

3rimit etc. pro -mit, probabile sit, θηΠΠΗ, Π mir esse pro flHlfN-H, um M i. e. pro PartiCC. Praes. activi Causs. cum Er i. e. VI sormati. Forma originaria esset omm . e unde addita vocali et mutatis conss. Prahritice factum esset mmm, eliso e . hinc ma- 3; expectares at videtur esse correptum in cs. S. 39,6. in voce longi ri; Pr pro tamen non inveni. Rem ut iu- Certam in medium protulisse sufficiati Haec thematum classis primam constituit declinationem. Themata in S, S declinatione Prahritica distingui cessavere; nedum in compositione potest legitimum inter haec themata discrimen poni, tum quia i et S ante complexum Cons nantium corripiuntur; vid. Var. III, 56. IV, i. Ul 'I Romil . et det lys, sic enim corrigi debet; tum quia in uuiversum licentia est, thematum horum sines in compositione producendi vel co ripiendi. φὶ B iiRi et --2. Var. IV, i. iam mi et Irimi, Ut Nui m Urim Ni S. S. I 88. 189. cs ibid.

Imier Sanscr. tamen inaudita non est. Contra

im fert Πὶ Rat. 24, 10. Ibid. 59, 3. MEfz I Hr. 114, 8. Vii NI, ubi servatur longae voculis. At in Prosa pendet vocalis sinalis ab initio

vocis sequentis.. 1 Disiligoo by Cooste

303쪽

neutr. brevem saepius praebeant vocalem ante inflexiones, seminina contra longam. MasC. in Set S, quorum multa ne Sanscrita quidem agnoscit, itaque confunduntur cum masc. in sem. iux et ς innexione nota distinguuntur. Idem valet de s et S.

Fatum idem passa sunt hae voces in lingua Palica; φὶ neque est in lingua Lecidica discui incusatis clarum inter Iongas et breves talium thematum vocales finales. Alio modo in ceteris linguis Cognatis evanuere themata in et quam rem

exponere meum nunc non est.

Affert Var. IV, 25. affixum tanquam Pra-kritice usitatius; ex. gr. Somnolentus; sed etiam hoc Sanscriticum iam cst. Etiam ad hoc affixum accedit PruLrilico , Bat. 5ι, 32. 78. 2. Secundam dico declinationem nomm. in et T, tertiam in X et S. I. Themata in aut in X mutant sinem aut e casibus Sanscrr. auctis in et thema singunt novum in et UT E H, Ud eui . vel

ma, Vid. S. 3, 5. In compositione poni solet thema Prahriticum in X. Lah. 67, 4; mPTMP. IO8, ult.; reserunt grammatici Ρalici themata

304쪽

haec ad declin. nostram tertiam; vid. P. II. p. 42. RURT ah. I 56, i O. et similia composita a Sanscrita propagata sunt; tu aliis, quae nominativum ponunt in compos. scriptura est Suspecta, ut Vik.6o, antep. ubi P. praebet M promo ed. C. Feminina Dominum agentis iam Sanscr. i addunt et in aliam migrant declinationem; sic etiam Prahritice; dissentit tantum us, quod etiam umii, singit. Vih. 41, ii; 42, 1. Feminitia nominum affinitatis aliorsum tendunt Prahritice; nam praeter themata in S, E Dominativo sing. in m formant thema Imae declin. cf. Var. V. So. In hisce vocibus compositis itaque suspecta mihi non est forma nom. ut Lah. o, ulti; es Vili. 26, 8; hi ac tacilius expli-Catur VI et Supr. p. 372.; et serma derivata in - I. Uah. 364, I9. Ut t. 79, sin . quum contra

i59, 5. At praeter et seminitia assinitatis in Prahrita obsoleta videntur. φὶ Quartam ponam declinationem propter Paucos casus, qui thema pristinum Sanscriticum assi

huc Coarguunt.

4. Themata in diphthongos desinentia in

Prahrita obsolevere, in t nulla esse possunt neque in O; suspicor mi factum esse e ut imm EΜr. 87, 5. in non erui; ponunt inter declinationes', omisi in textu tertiam rutioncm, pro W. Mire pro

usu defenditur contra silentium grammaticorum; sexempla infra Ponam. ε LR qah. 155, 11. reiicio. Di iii so by Cooste

305쪽

Palici etiam rit p. 34. Casus mixti sunt e m. mr ma; Prahritica declinatio quinta re vera est nulla. S. 90.

Vocabula in consonantes desinentia rationem sequuntur duplicem; aut formae casuum Sanscriticae retinentur, pro more Prahritico, si necesse est, mutatae; in liis igitur redeundum est ad thema

Sanscriticum, ut UIUI i. e. ulli VI a litem. UTII aut accedit iterum vocalis N, sem. VI et transeunt VO-cabula ita declin. imam. Quaedam abiiciunt consonantem finalem; quo facto iterum in vocalem exeunt, pleraque in V,in Onuulla in et S. Haec accuratius investiganda sunt. . Nomina radicalia, quibus addi possunt

nomina affixis minus usitatis in Conm. desinentibus formata, ut um , solent adiecta vocali u augeri. cf. Var. IV, 8. S. S. I S. Var. IV, . II. 18. Ponuntur a gramm . exempla haec: masC.

'ὶ Apparet enim e S. S. legendum esse ap. Var. IV, 1 l. et desiderari in rcg. m.

306쪽

Excipit grammaticus IV, 9. cuius Tabit. hinc nom. thema in S. cf. S. S. I 77. Inde forma tum M tri Mr. 176, 37. et Vi L. 56, 8 iurgilavi. Vid. Var. IV, s9. S. S. I 65. Adiungit S. S. e FL. 368. et pro W dici docet Fig. 162. Sed hoc ad seqq. Pertinet.

I. Adiectiva in VI. in quibusdam casibus aiaiiciunt T et oritur novum thema in tu aliis neutrum thema inflexione potest distingui. Ρalice reseruntur themata in ad declin. adam; vid. Gr. Ρal. p. 28. Eodem modo Riser Mr. 86, 9; cs. 85, Ita compos. discrimen est nullum; Lah. 159, 9. Themata in maso. rarius Π abiiciunt extra compositionem: - ak. 56, II; B t M. M. 84, 6; sus fingere solent aut e them. primitivo ita πaut novo in V, quod auctiorem sermam Sanscriticam induere solet. Var. V, 57. 58. Invenio lamen etiam formam NMI Μ. M. 365, ro; alii codi-Ces praebent gen. --. Auctum thema ponitur Palice, p. uo; in hac lingua a grammaticis in masc. admittitur etiam inflexio thematis decurtati. Hinc locum habere possunt pro vi Τ') Addit Κ. T. inflexiones thematis in N, al, iccio , Iumin, E INU. Equidem sano nullibi rep-pori et vereor, ne inventa sint stolidi huius nuga

307쪽

Neutra in m solent T. abi icere et imam sequi declin. Quod addit grammaticus IV, l8. 7. CL S.

S. I 78. usurpari haec Vocc. genere masculino, usu corroborari non videtur. 4. Themata masc. in m rarius et abiiciunt, aut retinere solent aut adiicere v. Neutra contra T. Plerumque abiiciunt et masculini generis fieri dicuntur. Var. IV, 9. S. S. i 79. Et accidere Sane Potuit, ut nom. Sing. neutr. in Ut, ut mII, anSam praebuerit confusioni cum nom. maSC. Primae

declin. Αd neutrum genus reserunt haec nominagram m. Palici; cs. p. 46. De com POS. Cf. SUPT. P. 25o. M Feminina in transeunt tu comPOS. in imam declin. Vi L. IOS, I. Themata in W. et in abiiciunt interdum sibilum et in udam vel 5tiam declin. migrant. CLUtt. 89, 21. V hique et exuunt vocc. Palica in m , si vera edocemur l. I. P. 5O.

5. Comparativa in tam et partice. pers in vix existere dici possunt in hac lingua; M legitur Lah. 35 i. aut p. 52, 33. pro neutro, non, uti voluit editor, pro masc. ibi d. 47, 6. M stri

Pro nom. maSC. Quae scripturae si bene sese ha- IrNT M. B. 11, 1. C. mutandum cst eum P. ira

ob verium.

'ὶ De vocali es. D. 169. 229. De conson. P. 230.

308쪽

hetit, in imam declin. abiit nominativus sing.

masC. et neutr. De themate casuum ceterorum

nil habeo indagati.

S. 91. i. Videtis praevalere in hoc sermone themata in V, accedentibus permultis, quae San critice in aliam litteram exeunt; vocales, declinationis capaces, remanent tantum A, I, V quae pro diverso genere Iongae vel breves sunt. Thmmata in consonantes desinentia casus tantum no

nullos ex semetipsis possunt progignere; in aliis debent, in nonnullis solent vocalem in auxilium vocare. Simillima est haec ratio linguae Gothicae, quae vocales G, i, u tantum inflectit sortiter. Consonantes paucas in finibus thematum praebe LIn augmento thematum ope vocalis A, similitudo est cum Lithuanicia lingua, quae simili modo utititur augmento IA. Sed haec exponere a meo consilio nunc alienum est et optime explicuero iam alii. . la. Tres itaque constituo declinationes vero Ρra kriticas, in vocales A, I, U; quartam addo v cum in re Satiscritice exeuntium propter CaSUS nonnullos, et ob eandem rationem quintam vocabul rum Consonantibus sinitorum; utra libet misce L declinationem ΡruLriticam cum Sanscritica. 5. Observate e thematis voco. in Uri, ΠΗ, - , quamvis Plerique casus Sanseritici proficiscantur ex hac forma decurtata, oriri nova in ua

εω ex Ρristinis formis in ari. Si

309쪽

linguam scenicam e sincipite suo grammatici emunxissent, e thematis grammaticis linxissent formasin 'TI, Πῖ , Ni . Vel depravatissima hodierna Persarum lingua conservavit ei parti c. in et adiecit.

4. Caussae corruptelae in formis themalum Conspicuae duae sunt potissimum; una est oblivio Originis vocabulorum cs. p. 154. i. e. haud conscius remansit Sermo Sceni CuS. quae esset tum

affixorum, tum innexionum forma vera et inter utriusque generis additamenta ad stirpem vocis accurate distinguere cessavit. Tendunt omnino omnes linguae ab origine sua deflexae et degeneratae in aequalitatem quandam male simplicem et id tantum curant, quomodo possint sine multa arte ad eandem amussim omnes formae Cogi. Caussa haec est generalis et varii ita diversis linguis itido oriuntur esseCtus; diversus est Corruptelae et gradus et modus; longe magis depravata est declinatio Latina in linguis Romanicis, quam Sanscritica in scena; modus depravationis maximam Partem Pendet a natura sonorum, qui in quavis lingua locum habeant et possint inter se coniungi. IIaec caussa est altera, ita diversis linguis diverso modo agens. Pone Ex. C. in Prahrita assimilationem et exempla haec: formae SanSCrr. H. IeMd, NI iis , iuxta normam vulgarem mutandae ementin meritu; quo facto prorsus evanuisset terminatio thematis in inta L; influxiones Contra SanSCrr. in , inram, etiamsi Prahritice in ΤΠ dc mutatae, facile reseruntur ad verum thema;

310쪽

priores reiecit ΡαLrita ut nimis iam ab origine remotas, posteriores retinuit. Sed invento novolhematu ad priores novo more singendas, ab eodem themate posthac derivavit etiam posteriores. Diuo iactum est, ut in eis casibus Sanseriticis, qui a cali incipiant, vix vel paullulum lantum immutata sit forma Pra kritice, in eis contra, qui a consonante incipiant, thematis facta sit aut adauctio adiecta vocali aut decurtatio, abiecta Consonanti finali. Praecessit in hac via Sanscrita, MI, et 'dicetis pro NM I. 5. Ex hac caussa fluxit regula, quae ita universum de thematis in conss. exeuntibus valet, haec: casus a vocali incipientes oriuntur athemate Sanscritico; qui consonantem initio h bent, vocalem postulant thematis sinalem. ira voco. ideo plerumque declinationem habetit mixtam e thematis duobus et ex inflexionibustum Sanscriticis, tum Prahriticis. S. 92.

Do declinatione.

I. Tria veteris dialecti genera distinguit Pra- Irita, numerorum unum, dualem, amisit, eius loco pluralem ponens.