Institutiones linguae pracriticae scripsit Christianus Lassen

341쪽

Permutantur. De sorma ρος, quae suspecta milii est, tu varias partes disputari potest. 4. E libris haec selegi exempla: Nom. Y Vi L. 15, 4; Rat. 5, 6; i 7, io; M. RSa, 4, etc. si cs. S. 75, 1, a. M. R. ID, IO. C. Cou-tra D. P. Recurrit Prab. 66, Acc. γ M. M. SI, 5; Utt. 65, 12. et Ir. 17O, I. redditur per mi, salso. Instr. rq Vi L. 34, 6; 58, i; Utt. 52, 5; Iaa. 33; etc. TZ Ut t. i5, 5; M. M. D5, 4; M. R. Oo, 5; si M. M. 4 , 8; 2O6, II ; ssum Uah. 25, I 5. si bene seliabet, oritur e tiam iuxta S. 75, 1, G. Eliso T. Abl. mi Lah. 8, 36;Gen. Sanscriticus pria M. B. IO, 6; 325, 7; Bat.

Vi L. 4, ult.; 8, ult.; Utt. 4, 35. etc. c. Nς Viv. 4o, 7; π Vi L. II 6, 2, C. mendum est; N Mai. haud semel; Pstin K. Ρ. IO9, I7. 5. Thema pluralis innovatum est e g PTO m, addita intercalatione pronominali in m N; inde UN, Cuius alia scriptura est sim; cs. S. 8o, 4; alia forma sim, ib. 5. DI M. M. 85, 36; 367, 9. meu- dum est. Declinatio regularis est; cs. Prah. 9, 5; Utt. 36, 7; 37, 6; M. R. IO8, 2; o, anteP. Vi L.

67, 5; M. M. 5, 9; 67, 6; i 4 i , siti. Excludunt

grum m. gen. in M. Iu compositione Ponitur m M. M. 7, II. Addunt gramin. thema EL E, eodem modo iu-

342쪽

flexum; oritur e getiit. sing. Praeter S. S. et K. T. nulli hi exempla exploravi. Pro accus. et genit. usitatur etiam Sanseriticum fit, Lah. I9, 5. etc. S. 112. De Pronomine Primae personae. Mi. Singulari has ascribuntur formae:

SPec. P. 24. . au coaluerit verbum substantivum cum at ponitur eadem forma pro accusativo et in locativum redolet. e reserendum videtur ad formulas in in e etc. A geniti m oritur thema novum a quo a . abi. Et lac. derivantur. Ceterae singularis formae candem habent explicationem atque eae, quae in ada persona eis

I Desiderantur in cod. Vararuchis regulae ad casus indoab accus. sing. seqq. lacunam cxplevi o S. S. A didi nonnulla o K. T. at in nimis suspecta omisi, ut gen. ct loc. Pluri u ut, Prioris loco praebet lamen S. S. EMII. Diuiti hν Cooste

343쪽

respondent. Pro prius dictum. suisse debet 7 . Quum π et ad instr. et lOC. reserantur, hoc de risu, non de origine intelligendum est. 5. Exempla haeo alserre iuvat Nom. Vi L. 38, IO; etc. Acc. Π Vih. 67, i; M. R. 99, 5; Utt. 44. i5; i5; pr Vili. ω, 8. salso enarratur Per m; est genitivus. in pro Π peccatum est haud rarum; Ui L. 9, 7 etc. Instr. Rat. I9, 2; etC. M r. 5O5, t O. male editum est QV; Πm i. e. VI legitur Lah. 85, 3, at vix recte; in eadem linea exstat V.

M. M. I 2, 3; M. R. us, I 5; Mr. 2DO, si u.; Proprie forma est Magadhica. Exempla ablat. et locat. e dialecto praecipua ad manum habeo nulla. 4. Thema Plur. φῆ est Sanscriticum V Π; P nitur in composit. ut M. R. 26, 8. et huc reser g . Pluri qui a grammaticis sistitur. Inslexiones sunt pronominum: nom. Et GCC. Prah. 68, 7; Utu 4, sin .; M. M. i O, 7; instr. M. R. 25, 5; Io a; M. M. IK a 4; gen. Viv. 42, 7; IOO,IO Rat. 37, 4, etc. LOC. a grammati. traditurco citra legitur Mai. recordatus est Scriba u g. at vix tempore iusio. fit m pri geret. Et acc. invenitur; Vih. 55. sin. ; GL. 55, 2; otc. Genitivi formae: et S. S. 278. uessae atque N iΠΠ K. T. suspectae mihi sunt. Additur munm s. -m, a gen. Smg. Retui, Praeterfluum

344쪽

sormam etiam alias eiusdem thematis inflexiones inveniri, sacile crediderim. S. 1l3.

Do Pronominibus possessiWis.

Ponuntur genitivi pron n. personalium pro possessivis, ut fit Sanscritice; reflexivum trium pedi

Sonarum est mi IV , Cuius genitivus etiam de possessione usurpatur. Nota Constructionem Prahr.

Saepius quam Sanscr. obviam: tr a iuniinisi M. M. 5, 9. ὰIPSum tuum a te applicatur ad hoc negotium ' pro: tu temet applicas. Possessivum vellexivi est praeterea Sanscr. - , quod audit, interdum m. Mr. 55, I. etc. em indeclinabile estvmi. Vth. I 8, 9 eto, S. 114. Uarit. De vocabulis pronominalibus, quae agrammaticis Indicis dicuntur, nil restat dicendum. Eorum catalogum exhibet Κ. Τ. desiderantur quaedam e numero eorum, quae laudantur in grammaticis Sanscriticis, at nonnulla iam Sans- critico paene obsoleta sunt. Ιci declinatione nou discrepant a protin. nisi fortasse in eo, quod BG. Sing. maSc. et neutr. ici admittant. Μr. 39 , 7. 8.MT; at ab his ne Sanscr. quidem aliena est haec sorma. Loc. - I Rat. 25, sin. - - RPrab. 59, 7. mendum est pro -ui; Μ. R. Issi, S. Plur. Utt. 75, 1; 75, 15 etc.

345쪽

S..115. De deriseatis a Pronominibus. De composs. Cum VI et Cri cs P. II 5. De vOcc. quantitatis in irr vid. p. Ia5; is*I P. III.

De coniugatione. S. 116. Vel maiorem quam declinatio passa est Coniugatio Satiscritica ruinam in Sermone scenico. Ut taceam formas etiam ita docta loquela rarius usitatas, Conditionalem, aOriStum, suturum Ι,. in Prahrita praeterea obsolevere imperfectum atque persectum; et vix existere dici potest potentialis. Frequentantur Praesens, imperativus et suturum II; personae Paucae quaedam Superstites sunt P tentialis et precativi. Practeritum tempus Pa ticipiis cum copula constructis significatur. Quae ratio iam ita Sanscrita vulgari praevalet, EX. gr.

in II itopadesa, librisque similibus, et hodiernas linguas provinciales pervadit. Medium Atmane adam dicunt Indi haud

Prorsus Procubuit, at raro obviam sese fert; desunt Plures quam exstant mediates praesentis

346쪽

rnae, et certa non est discriminatio eius ab activo; pleraque verba media in activam vocem migravere; suturum medii prorsus evanuit, remansit imperativi sola Ida sing. Susperstes est vox Passi a et inter genera verbi derivati caussatis iam, cuius formae sunt duae, iu- novata altera a PraIrita. Tres distinguuntur in utroque numero Pe Sonae; abest a verbo veluti a nomine dualis. Nominales verbi sorinae remanent, gemΠ-dium. infinitivus, participium praesentis act. med.

et passivi, denique parti c. praeteriti passivi et

partico. suturi passivi. Hae verbo formae attribuuntur a Vararuche, qui rectius hac in re agit,

quam grammatici Palici, qui lota doctae linguae

Coniugatione sermonem depravatum donare v lint, at arguit usus contra doctores. Confundit Prakrita classium diversarum rati nem et tendit omnia verba ad unam eandemque inflexionis normam reducere; simile quid factum scimus ici nomine. Vid. supr. S. 9 , 4. Nam ea Vediba, quae in Sanscrita inflexiones sibi adiungunt sine intercalatione vocalis, in Prahrita vocalem

interserere solent; accedit amissa Gunae conscientia cs supr. S. II. a quo magna coniugationis Sanscriticae pars Pendet, aliaeque caussae quae posthac explicabuntur. Vere Prahriticae coniugationis classes sunt tantum ima cum qua VIta confunditur, IV la et Xma. Primum exponamus, quae sint verhi Prahrblici terminationes, et primum quidem praesentis

347쪽

De Prassenti.

I. In flexiones praesentis hae sistuntur a Vara-ruelie VIII, 3. 2. 3. 4. 8. 9. Censentit S. S. 287- 293. Acti Sing. I. R. a. m. 5. PS. . Pliar. I. Q,ff, . I. sis. m. 5. D, v. m.

Prima sing. medii omittitur a Vararuche et legitur Sane rarissime ac potius doctrinae scriptoris quam sermonis usui attribuenda est. 5tia plurin clivi et in exemplis et in regula sine nasali apud Var. exhibetur. Singulatim haec nunC Enurrem US. v. origo Imae et Idae PerS. Sing. Per Se palet; pro Ima sing. med. ex II. CII. enotavi, ni vix aliud est quam mendum scripturae. Nam sorma tam vetusta et nulli bi in Sanserita superstes, vix in Prahi ita remansisse credi potest. De te tia sing. dictum est S. 57. m non apte poneretur, siquidem ξI tantum TeStat, quum aut C. Consocianti sulciatur, ex. gr. Mys; at hinc usu sit, aliisque modis alias mutatur ri; forma similesque obsolevere, ita ut terminatio fir omnino exsul sa-Cta Sit a scena. Sanscriticum tres progignit formas Ρrakrr. Hr, g, RI; vid. Supra P. P. 15O. I 67. Sed praeter lias sermas addit II. Cn. serioresque et vecte quidem pro ima pers. Plur. Utra quo forma est Ima pluo. verbi substanti vi Sanscr.

--, uti dudum explicui. rarius legitur

348쪽

quam et quae additur forma in imae sing. eius incerta tantum vestigia hucusque indagavi.

5. . Ida Plur. oritur e Sanscr. et confusa

est norma Sanscr. quae diversis temporibus attribuit adam plur. lum ita π, tum in K. Posteri rem formam ahsorbuit in Prahr. prior. rarissime ConServatur, vid. S. 4O, et suspecta est scriptura; u et si inde pari iure oriuntur; et si retineri debet, adiungit sibi sulcrum cognati Η, hinci I, quae forma etiam Palica est; ' rationem huius scripturae dedi p. 355. supri pri ponit Va-

raruches pro 'I; S. S. praebet m. Ρro u saepe legitur u, rarius adiecto Anusvara si nati; cs. p. ssct Cohaeret augmentum hoc cum vi appellationis, quae insidet adae personae; compara vocativum in m. supr. S. 97. E forma mediati Sanscr. ne e Plicare studeas formam v, vetat hoc, quod nulli biexstat scriptura G. Dixi Imam sing. medii suspectam esse ob silentium Vararuchis; addam asseveraria grammatico, nunquam poni ne N et re quidem, nisi in eis verbis, quae terminationes themati adiiciant ope vocalis U; dici potest mis, omnino non m. 4. Stia plar. audit m et nescio Cur a Vari

ponatur ire. Voluitne indicare, quod tu hac persona interdum perit Sanscritice, vid. Boppii, Viri clar. gramm crit. S. So6. , vel saepius elidi in Prahrita cs. Var. VII, 5; atque opinio esse Videtur grammatici, post elisam nasalem Stiae plurin Cl. gr. p. 99.

349쪽

conservandum esse re, non mutandum in T. Quae coniectura si bene sese haberet, scribendum esset

pro Stia Plur. in , iri, pro Sin k S. at Ponunt scribae etiam in Plur. Q ' S. 118.

De potentiali. Potentialis Sanscriticus vix existere dici potest eiusque munus imperativo attribuitur. S. s.

potentialis, monito tamen lectore, esse reliquias vetustioris linguae poetis Sanscritice doctis attribuendas; nam abest potentialis Sanscriticus a Cantilenis, quae propius ad vulgarium' li ominum sermonem ac Edunt. i. e. OL. 28, 7; Vmi Vi L. 54, 2; di' hi, mis Mai. ; et pro Ima perS. Va

et ms pro I. plur. ib. 53, sin . Scis has osso Κalidasae fabulas. Rarius ceteri usurpant, at faciunt tamen; es Rat. 34, 2; etc. 2 da plur. videtur in terdum legi, si ante u est V; cx. gr. riri. At quum haec sorma et praesentis esse potest et imperativi, sallit potius species. ante terminationes verba los in Ρrukrita aliam plerumque habet originem et vel propter lianc rationem eversa est ratio potentialis in hac dialecto. In Xma classi ultro distingui nequit et nulla leguntur exempla, nisi e class. Ima et VI ta. Accedit silentium grammati- Corum. Ilis itaque expeditus sit potontialis.

350쪽

Do imperatiMO. i. Formas hae sunt: Act. Sing. I. s. m. s. IS. E. H. I. m. 5. Um. S. S. Si 2-5ιέ.

a. Ima Sing. Κra madiςvarae debetur rideam) et suspecta est. ada sing. aut nulla indicatur terminatione et in V vocalem exit, quae Superstes est post abiectam terminationem Vetustam, ut Sa

critice sit in cl. Ima cognatisque; aut medialem sermam Satiscr. m mutat plerumque in πι, rarius in S, rarissime in Q. CL Supr. p. 79. Ρraeterea usurpatur Prahritico acitiqua inflexio ist, mutatatu in in verbis class. Imae, IV ine, VI tae et Xmae. Paucissima exempla sunt conservatae formae Viaeci. Sanscriticae, ut GT, i. e. Uss. Ρroducitur sere εemper vocalis xi ante R.

5. De Stia sing. S s. S cs. quae de et praesentis dixi; Itia plur. audit in libris et male exaratum est in S. S. m. Ut in m it pro plurali interdum ponitur seu pr. S. 3 7.4 ita etiam S; ex.

gr. Uth. 56, 2. 6- C. refragante tamen codice Ρ. ada Pliar. si, u, etc. proprie praesentis

est; vid. Supr. IIJ, J. 4. Ima plur. utitur terminationibus pra

sentis; in ponit grammaticus; 'diamR , intremus. Mai. Usus praesert Vi L. 4, M. eamus; l-