Institutiones linguae pracriticae scripsit Christianus Lassen

361쪽

formae. ut sutura Tmm, ii fuiPd etc. Mr. 148, 4 etc. Est ratio Latini sterno. XI. His ita expositis, apparet eam coniugandi

rationem Sanscriticam, quae inter thema et inflexiones vocalem V non intercalat, prorsus obscuratam esse et confusam in Prahi ita et in fragmentis tantum quibusdam superesse; Confusas esse singulas classes inter se, Omnes autem proclives esse versus alteram rationem, quae vocali intersita

utitur. Simile quid in declinatione observavimus. Vid. S. 93, 4. Classes quae ad posteriorem rationem pertinent, Sanscriticae. Ima, VIta, Xma in Prahrita remanent integrae, licet ob contractionem in Xma Et perturbationem Gunae in Ima et V Ita et eae quodammodo obscuratae sint. Distingui denique potest IVta, quamvis signum quodiei

Sanscritice proprium est, sub Prahritica forma ob-suscatum sit. In tabula suffecit, Imam, IV tam et Xmam exhibero normam. S. 122. Ds futuro. i. Tres distinguo suturi Prahritici formas, quae vario modo oriuntur e Sanscritica. Terminationes primae, o Sanscriticis genitari hae sunt:

S. S. min. m est pro in. S. 79 6. Prima sing. abiicitet corripitur in v. φὶ S. 25, 5, c. De ceteris vide S. I 37.; sunt enim inflexiones Praesentis. Terminationes hae adduntur ope vocalis

362쪽

quae in Sanscrita eidem rei inservit, in Prahi ita tamen adhibetur in multis, qnae in vetusto ser-mOnct eius auxilium respuunt. Magis disserti quod Pra kritice suturi forma non ex ipsa radice prosi Ciscatur, sed e forma praesentis. Valet hoc potissimum de verbis clam. V. IX; verum etiam Ceteris; quam rem exemplis monstrabo.

ponit, ubi Concursum consonantium patitur Sans-I Alia forma est Vih. 48, 9. grammaticis accepta. 'in Si recte explico per uiu/ii 3; scitolia per--I'; se l

363쪽

crita, et a praesenti, non a radice derivatur. In prosaria loquela scenica legitima haec est suturi species. Classis Xma formam Sanscriticam aut retinet integram, eliso tantummodo cs. S. 45.

Uah. 5O, 9;-Vik. ii , 11; QSumit Mai. acaum. M; aut contrahit iuxta S. 26. MI in V et elidit Forma a grammaticis ponitur, exempla non inveni. Contra repperi, elidi posse syllabam UT, ex. gr. Nira et Vi L. IOS, I. C. et P. Formam approbaut grammatici et idem in parti c. ita re et ger. in π in Xma cl. sit Sanscritice; aeque in aliis formis scenicis. Elisionem itaque dico, non correptionem eius quod est in Exempla, quaem praebent ante huc pertinent; nam elisum est caussativi: est itaque NGIZHi Lah. 54, 8. prodi i R d pro i. e. mTfINΠra. s. Secunda sorma oritur e suturis Sanscri-licis sine ζ intercalato formatis. Terminationes eaedem sunt. POno exempla a grammati. Prolata,

quae in libris paucissima inveni, posthac addam; pro M ante litteras personales poni solet eX praeceptis grammaticorum; exE. I. sing. EX H. CR. enotavi: videbo, a Gm a Em. CfaOP. SansCr.

Eiam; a a N; a a a TU pro πι, MI iuXta S. S. 78. 79. 8 i. Haec regulam egrediuntur; am; inveni in libris a K. Eadem sere exempla

tinet huc praeterea a V , etiam a Varar. Pr Positum. Mr. ri4,8. Iegitur st Nuit i. o. EMIM. Corrigo

364쪽

dissentiunt autem grammati Ci et rex Ludras in mulatione vocalis radicalis et 'UIsti potius formaretur a st T. At expecto criticum oditorem. E Mai. enotavi e et E PI. S. Tertia forma longius a sonte recedit. Primum exponam Praecepta de ea a grammaticis. Principalis mutatio in eo consistit, quod Π mationis Satiscriticae in si transeat; quo facto evanescit U; cs pro Vml-l supr. S. Iosi, G. mquum positionem faciat, praecedit longa vocalis hoc suturi Prahr. signum , si non per V additur

radici. In terminationibus varii sunt corruptelae gradus; nam a) eaedem sunt atque in suturi Prahrisorma Ima; hinc inflexio haec: me v. aer ri, MI R. pl. i, Ru, a , pro posito,

es. S. IR a. et S. 84, S. Sic a N V. etc. ab h) pro vocali u ante litteras personales ponitur es. S. Iao. et S. 70, 6. hin oritur inflexio haecce: S. Pl. ii u s. , iii in; etc. In ada sing. pro

is etiam N ponitur. CL S. Iai. In ima pluralis pro Ur poni etiam possunt iuxta nonnullos get Π. S. S. SO . o Si grammaticis sides habenda est, geminari potest signum suturi, i. e. suturis

formae adae additur iterum formatio tertia, Prae in In 3tia sing. Iogitur Var. VII, 10. quod

mendum est apertum. S. S. praebet - T. In 2da plur.MR 'i ponunt grammatici; posui formam usus vulgatioris. Dusti Cooste

365쪽

misso niNaim s. His rar, amrim s. a fit. Idem sieri potest in tertia sormatione; pro fi PQ otiam concedunt sissim'r et similes inaequalitates, de quilius Consentiunt grammati. testimonia. Vel additur Idae et otia o formationi prima: Π Πndi acque atque ΠMidril. Regula S. S. So3. audit: idnm i in ii unde SO . Plur. Atque hinc abiecto sine εἰ l*Nil. Pro hisco porro dici asseritur etiam dissi fit et sine Πr, ubi itaque m positum esset pro m. Silet Vararuches et equidem exempla nondum erui; rem indicasso susicia L4. Tertia suturi forma a loquela prosaria aliena est, Dequenter contra legitur in cantilenis; in actu IVto Vihi amorvasidos saepius usitatur, in cuius

dialectum libro IIIlio inquiram. Nunc apponam exempla, quae e dialecto praecipua indagavi. M. M. I 25, 5. ad formationem vi pertinet; S. D. P. R O. et Κ. P. Ga. II. in ultimo pada distichi A aci rist ima stitit Κ. P. ad Q;Κ. Ρ. sin.; Vik. 57, 3. nitras .m;, ui . Plura cxempla infra in dialectis inferioribus tractandis exhibebo. S. 123.

I. Var. VII, 13. haec docentur: Ut

366쪽

di. Conciliandi Primo loco sunt grammatici. Sermo est de sorma, quae sungitur vice praei Titi, i. e. imperfecti, aoristi, praeteriti reduplicati vetustae linguae. Eius forma dicitur a Vara-ruche, a Kram adiuvara ici radicibus, quae consonante vel re vocali excepto terminantur, vel noci monosyllabae Sunt. Radices in vocalem exeuntes monosyllabae ponunt eius loco M. Apud Var. esse corrigendum Pi: pro Vi et in exemplis Mitavi mini demonstrant tum apud ipsum tum constantia scripturae in s. S. φ . Confudit scri ha hanc formam cum parti c. passivi in N, nam eliso dicitur UHu pro muti m Difficilior est quaestio de vocali; in exemplis uiris supr. Ρ. έ7, m*v p. i65. vocalem brevem tuetur versus; at ol, stat, quod magis consentiat scriptura in longa, licet plus sidei potiendum sit in metricis rationibus , quam in calamo librariorum.

5. Aliae eaeque vel magis obscurae quaesti nes remanent. Patet ex eis, quae l. l. l. l. observavi, ignorasse editores Calcuttenses hanc formam,') menda os mox mi*N. 'ὶ Anvsvaram finalem optional in esse in linc formit, Coniicio; poni in scitemate non posset, nisi in Ima Peria; at Per personas non infleetitur lioc praeteritum a grammaticis. Utrum huc referant gramm. i. c. Um K. D. 40, sin. Decne, ignoro. Di iii Oo by Coosla

367쪽

quo factum sit, ut ea amota fuerit a locis, quibus eam attribuant libri mnspti plures indicaro

possim, ciuibus restituendam eam Credum, at Ope codicum, certi iudicii sundamento, destitutus, a coniectando abstineo. Est sorma poetica, nou SOlulae orationis. Significatio praeteriti quadrat in l. l. monstra it. in l. l. Contra est Se usus PO-tentialis: is quid iacere Ponitis'. Certum Praeterea est,ia grammaticis habitam esse formam pro tempore sinito, quamvis absint Signa Pc Sonariam a terminatione. Haec Consideratio volat, quo minus formam ut taceam si Praestet, et omnino foros. i r cum gerundio caurasenico in pro U comparare Velis. 4. In L pu duae s se offerunt coniecturae, Si originem Vis indagare; aut originis sit diversae forma in m ab f s. aut in lograsit forma', cuius E post Consonantes Elidatur ;d initio elidi, alienum tamen est a lingua Pra-Lritica. s. redolet sormam quandam Sanseriticam ab in incipientem, atquct hanc coniectura informare posses sententiam, esse conditionalom in , etc. Sanscriticum , cuius inflexiones abiectae suerint, conser vato tantum Q pro

in cs. S. 70, 6 et V pro inflexionibus. tundit. l.

potius tamen explicandum videtur.n potentialis Sanscr. sensu: Solet monstrare. Atque facile oritur suspicio, Tu vestigium esse polentialis M. πτη etc. In potentiali tamen Sanscritico nulli bi sibilus praecedat signum f., IM etc. , in P - ωtioo contra nctivum formas habet a m inci-

368쪽

pientes, medium a V - et Consentit eum precativo magis quam cum potentiali constitutio radicis itisormatione hac Prahritica . Compara sim cum mss , Mimes cum V-- φὶ, Π si cum --' in, mi Ru cum unis et pro a vid. S. 82, s. , cumim . Hinc concludo, esse formam Prahriticamici et corruptelam precativi Sanscritici. sed cocisusa esse tum activum et medium, tum rati nem Gunae; utriusque rei exempla plura iam deprehendimus. Sin autem obiicitur, mirum esse quod precativus, rarius in Sansorita usitatus, prae potentiali remanserit in lingua vulgari, respondeo primum, etiam in linguis provincialibus exstare vestigia huius temporis Sanscritici; deinde observabo, potentialem Sanscr. eum, qui P ponit ante litteras personales, non consundi non potuisse cum norma inflexionis Xma; precativumque activi et potentialem sdae class. in Sanscrita invicem esse simillimos. in prec. Prahr. ponere videntur grammatici ob ipsam originem; correptam vocalem exhibet usus et similis est correptio in aliis vocabulis, qui accentum habent ita autepenultima. a. S. 25, 3, c. S. 124.

De incremento radicum m. a. S. S. II 5. haec leguntur m m UT NOTH 'ὶ Scio guttam non attribui hisce formis Sanscriticis . at scimus, in Prahrita non a radice, sed a themate pra sentis saepius fluere tempora generalia. Cf. p. 350.

369쪽

cctur itaque radicibus in vocalem desinentibus adiungi posse incrementum in s. ΕΠ, huic deinde sustigi inflexiones. Iles mira est, cuius nullum veStigium in Sanscrita. Ex P. Sisi. Conticio tamen. arctius I imitatam fuisse regulam ab aliis et relatum esse incrementum Potissimum ad formas. quae potentiali et precativo Sanser. respondeant. Haec res et exemplis stabiliri posset et facilior esset explicatu. M. R. 77, 5. distichon, quod ab edd. Calcone pro versibus quidem habitum suisse videtur. optime se habet in cod. P. Limuimi mi um mmmui Udi tan inunt Z NM u nil in a S lum V praestat in C. Si sensum quaeris, et SI ct sunt pro m et mT, 'ora muto in 'ris, Consentiente S. S. Sisi. E preo. Sanscr. fieri potest umri s. oriri, si S corripitur et o sit cs. S. Io, 5 et geminatur V cs. P. 234. ; nam rasit in et sna Ieabiicitur. itaque mihi videtur correptum esse cxemri. Haec precativi forma, in Prahrita ad coniunctivi usus applicata, ad radices in vocales desinentes ideo pertinet, quia post vocales Solum modo locum habet geminatio semivocalis N et transitio in Er. Tertia haec est pers. sing.; aliae agrammatico non proponuntur, tamen non Velantur. Ad normam Xmam reserendum est Vir,

quod cum Potentiali Palico is i. o. trua miram

370쪽

praebet congruentiam. Neutra forma a TVM3. t irriderivanda est, sed F - Wr et iuxta XInaui nor mam inflexa, assumunt inflexionem RI Pro Tm. OΓ- tam ex m. Eaudem legem sequuntur Palicae

ῖ πι- I. CL. p. iOέ. Talis 2. Plur. legitur MP. I93, I S.; potentialis iterum est sensu imperativi. 5. pl. Pal. est Sanscr. V. . Similis mixtura formarum est in pol. Palico medii. Ilepetivi e precativo, quia Π Sanseritice adam non Sequitur normam; potes etiam inflexionem in s. HI derivare a pol. Idae Cl. San Scrit., metc. Videtis iterum consusas esse in Prahi ita et classes radicum, Et potentialem cum precativo. Aliud exemplum videtur esse irat Rat SI, 5. a TI; enarratur per hie. Consulendi tamen sunt libri manuscripti, quorum nullos teneo subulae istius. S. l25.

. Passivum Prahr. utitur inflexionibus activi; de his itaque nil opus cst disserere. TemPOra usitata sunt praesens ot imperativuS. a. signum passivi Satiscriticum radici addendum, rarius Praecedenti consonanti assimilatur; quo facto passivum a norma IV in non dip

Vi L. 4l, 6. docta est, sed saltia scriptura. P.