장음표시 사용
391쪽
Esse Laurasenicae et pedestri orationi. Ad quam rem animum advertere debent suturi oditores. 2. De τοcialibus caedem valere debent regulae, atque in dialecto primaria. Peculiaris videtur sermoni poetico, et a prosario aliena tralatio
vocalis ἔ e dissoluta syllaba fi orsae ad syllabam
antecedentem. CL Exc. VI, 26. S. De singulis voco. liis e P, Ο,
videsis notas ad V. et S. S. in Exc. VI. num. S. 6.14. 4. 23. us. 26. 27. 4. Ici Coniunctis consono . solum discrimen osse videtur, quod Oiurasenice pro U, VI, mr Praeter Φ, etiam M poni potest in voco. Uri unde etiam VIM, m, Gm, - , UUR CL EXC. VI,
5. 6. 5. In declinatione haec peculiaria esse dicuntur. Q Ablat. sing. solam formam in o admittere videtur Lauraseni, idem de soluta oratione valere conieci. cf. S. 94, 4. et Em. VI, t O. b Locat. sing. Pronomm. Caurasenicas habet sormas iv in , Et m, quibus addenda videtur re. Exo. VI, I . Excluditur itaque probabiliter in minatio ' s. in; restat ut indagetur, sitne haec forma a soluta oratione aliena, sicuti eandem i flexionem a ima declici. exclusi S. 94, 6. P. So4. H Neutra nom. Voc. et aco. pluri sormant in eo et s. uro; Exc. VI, 9. Caurasenicae hae formae etiam prosariae sunt; M. P. So7. Pra ter eas invenitur in praecipua dial. ur, abiecta syllaba in; l. I. Si recte haec disputata sunt, am
392쪽
venda erit haec forma decurtata a prosa, ut Vi L55, anteP. d) Abl. Plur. poetis seponendus Videtur. CL P. Si o. et instri sing. ita P. SO a. e) - i. e. mi Lauras. est aeque atque Nyst, quod sola est forma Mahar. Exc. VI, 23. G. Ad coniugationem laaec pertinent: E urasenica repudiat formas verbi medii; cs.
Exc. VI, I . Rarius medium invenitur et suspecta eius Exempla sunt in soluta oratione propter litubationes scribarum; haud aeque ita poetico Semmone, si flagitat versus; a primaria dialecto tamen amam sing, excludunt grammatici S. II 7, 3. Pluralis nulli bi estat. Vix me eget monitore, admitti udam sing. imper. med. et partio in Proin In suturo contra nunquam ponitur medium. Hinc suspicatus sum, a prosaria oratione expuu-genda esse quae Ieguntur exempla medii supr. p. 545. Id certum est nullum esse verbum Sanscritice ad medium restrictum, quod Prahritice non saepius activo usurpetur. b) Ante innexiones personales admittit Laura- senica, ut Praecipua dialectus, normam decimam Contractam i. e. V aeque atque U. cf. Exc. VI, 25. S. Iao, S. M Pro ima sing. imper. poni videtur Ima sing. pol. in abiecta terminatione se. Exo. VI, 25. Poeticae orationi contra vindicandae videntur sommae 3 mae plur. in U, -. D. S. S. 137. I. IO, a d) De futuro edocemur, Exc. VI, 18. Cauras
nice dici posse in ima sing. hi pro Trii; res d
393쪽
bia est. cs. l. l. Quod certum est, excluduntur a Laur. suturo formationes, pro W PonenteS; eas solutae orationi abiudicavi S. 32s, 4. Suspecta mihi sunt exempla rarissima, quae extra Veraus leguntur. i. H A prosaria oratione alienum videtur tempus in sive de quo cs. S. 125. Exempla e Vedisibus tantum innotuere et primariae dialecto sormam attribuunt grammatici. Idem valet de sommatione in rix, de qua cf. S. 124. yὶ passisi sorma communis in sive Laurasenicae attribuitur aeque atque praecipuae dialecto. Exc. VI, 19. Fit hoc a Kramadisvara,
non a Vararuche et supervacanea sane est OhSe
vatio, si nulla est alia passivi forma primariae dialecto peculiaris. Talis haberi haud sine quadam iuris specie potest forma assimilata, eX. gr. tmiit p. 36i. Nam vovit sorma esse debet prosaria. Passivum assimilatum legitur quidem, sed rarissime in soluta oratione, praeter Wili et quae solitae sunt formae. S. 25, 2. g Ex eis quae posita sunt sub tit. 1. Et S. 157, 3. iam sequitur, ut Stia sing. praes. in te, imperia in S, pari. in C, in sinit. iv s, pari. sui. in M, Caurasenici et prosarii sint, formae sine ζ Poetici sermonis et Maharasti trici. M Gerundii forma in IV, cuius duo tantum e stant exempla, et TV, S. IS , a. Ouraseni dicitur; Exc. VI, 8. Exempla eversibus nulla enO-iavi. Forma tu χ' Lauras. E c. VI, 7. dicta, usi-
394쪽
latissima est in oratione soluta, Mabrashuica Amrarissime legitur extra versum. Cf. S. IS . u. 5.6 Verbi substantivi species inrit, quae OuPawnicae ascribitur, aemulam habet in dialecto pra cipua cs. p. 546. Exempla huius e cantil nis petenda erunt nam Μr. 5, 6. mendose legitur
illa regnat per Sermonem prosarium. CLEXO. VI, 16. M Radices V, 'I, urasenice Rudiunt ims. sive O R, R, s. Vi T ac sunt certe hae sormae usus frequentis et prosarii, dum aliae praeterea sermoni praecipuo Conceduntur. H. Exe. VI, II.
S. 139. His ita explicatis spero fore ut, quamvis sint quaedam dubia et coniecturis informata, evicta
sit sententia, quam nunc proponam. ObSe vant poetae dramatici in sermone personarum,
quae praecipua dialecto Prahritica loquuntur, id discriminis, ut alius sit sermonis habitus in
soluta oratione, alius in versibus. Priorem se
monem Lararasenicum dicunt technici , post riorem Maharasti tricum. Ad hunc pertinent praeterea D inter poetici sermonis specimina, quae per libros rhetoricos sparsa leguntur. Consentiunt grammatici, siquidem ea, quae ab eis urasenica dicuntur, plerumque solita sunt in oratione soluta, dum ea, quae Maharasti tricae tanquam propria vindicantur, praevalent in cantilenis. Ad haec discrimina accuratius circumscri-henda et stahi Iienda exhortor futuros dramatum
395쪽
editores, qui supellcctile critica instructi ad negotium suum accessuri sint.
I. Quum lituo sequatur, ut praecipua dialectus aeque sit Laurasenica, ac Mahurasti trica, iactari potest quaestio, cur grammatici hanc primo loco doceant, illam appendicis loco ponant et quasi per transennam exhibeant, in primis si re-
Cordamur, longe maiorem exstare numerum locorum soluta oratione Conceptorum, quam Cantii narum. At postrema haec ratio nullius est momenti,
si reputatur, in sabulis quidem scenicis non multa legi carmina, grammaticis Contra magnam copiam ad manus suisse, ex. gr. poemata lyrica et erotica de Κristina pastore, quorum specimina multa praebent K. P. et enchiridia rhetorices. M Tum rationem mihi intelligere videor satis idoneam, ob quam poeticam dialectum sundamentum quasi grammaticae Prahriticae secerint doctores indigenae. Eadem est, ob quam equidem eandem ingressus sum viam, nimirum Ope verSuum omnino non carere possumus, si doctrinam vocalium Pra-Lriticarum ad certiores leges reducere volumus. Est denique consuetudo Indorum Poesin , magni aestimare, solutam orationem Pata a. re. 5. Maharasti tricam recte dicantne gramma lici, necne, dialectum, quam Primo IOCO POnunt, alia est quaestio satis obscura, si accuratius ventilatur. Adduci possunt rationes quaedam grammaticae, quae arctiorem necessitudinem inter pri- ὶ Ad carmina provocat S. S. 336. supri p. 367.
396쪽
mariam scenicam dialectum et Maharain tricam evincere videatitur. Vid. supr. S. 94, 4. S. 1a6, 4. sin.; S. 333, 5. At id tamen scire vellem, utrum ex hoc formarum nonnullarum Consensu petita sit positio grammaticorum, an sententia sit, quam ex historia sce icae artis penitus cognita derivarint et posteris tradiderint. Sin autem recte poeticus sermo Prahriticus ad Mubrattorum loquelam
refertur, restat, ut cauMa eruatur, qua factum
sit, ut poetae scenicae artis conditores et Indiae mediterraneae incolae cantilenas suas potissimum accommodarint ad loquelam gentis, extra Vindbyam montem agentis et olim minus cultae. Quaesti nem indicasse susticiat, nam etiam alia obscura sunt ita antiquiori Indicarum harum dialectorum
historia; vide quae tetigi in aPP. P. ιέ.
S. 140. I. Si vera est sententia modo S. 359, 3. explicata, Caurasenica praevalet dialectus in sabulis Indicis et maxima diverbiorum Satiscritice non scriptorum pars ei est adiudicanda; nam quae ad ceteras dialectos pertinent, et numero et ambitu summopere deficiunt. Secunda erit Caurasenica lingua scenica, si dignitatem respicis; nam ea utuntur Personae primariis proximae tanquam loquela vernacula et nativa. Ab Itidicae societalis condicione prosecta est haud dubie haec dignitas Caurasenico sermoni attributa cs. sup r. p. 6s et itide sequi videtur, ut initia scenae Indicae apud Curasenas quaerenda sint; nam vix alia
397쪽
cxcogitari potest caussa, ob quam post Satiscritam Caurasenico idiomati attributa suerit pars principalis ; quae quum usu obtinuisset et Consensu poetarum fuisset sancita, propagari Posthac Poterat ad alias provincias, a quibus Curasonarum sermo discrepabat. s. obstare videtur huic sententiae, quod scena Indica potius in India mediterrauea universa EXCUlta sit, quam apud solam Uurasenarum gentem. Notae sunt vetustissimae et maximae in
levioris Indiae metropoles, Indra prastha, Mathura, KanyaLubja, Ayod hya, aliae, intra quarum moenia sed os ponendae sunt vitae cultioris, artiumque elegantiorum. Magis itaque credibile esset, si lingua quaedam ex harum urbium dialectis conia nata secundam in scena susceperit Partem. Quae opinio eo magis probabilis videtur, quo Cortiussit, linguam prorsus Similem recentiorem quae II indica dici solet, per hasce provincias Praevalere Cf. APP. P. II. not. , quae Pro locorum divorsitato paullulum quidem varietur, at admodum lamen similis sibi remaneat, ita ut dubium visum sit nonnullis, utrum ab antiqua ΚanyaLubiensium loquela, an a vetusta Brajabhaslia derivanda sit lingua II indica. Eodem modo per II indus thanam proprie sic dictam olim obtinuisse libenter crediderim linguam vulgarem usus magis generalis, ad singulos locos non pertinentem, qua quum uterentur vulgo homines, elegantiores ii quidem,
verum Sanscritam non odocti. maxime accommo-25
398쪽
data ea suerit ad usus, quos murasenicae attributos vidimus. S. Caura senicae nomine hanc loquelam significatam opinor, non ideo, quod ad localem
Lui asenarum sermonem Proxime aCCesserit, Sed
ideo, quod ab origine et inter prima scenae incunabula urasenice maximam Partem conscripta suerint, quae in scena docerentur; remanserit itaque nomen et latius fuerit propagatum, ctiam Postquam facta esset mutatio quaedam Se monis. Nam vel minus inter se diversas fuisse
olim, quam hodie, linguas II indus thanae propriae Sanscriticas inde colligo, quod olim minus
a sonte suo communi discessissent. Versari autem videtis hanc meam qualemcunque ConieCluram nam coniectura est tanquam in cardine, in eo, quod initia scenae Indicae ad urasenas et urbem eorum Mathuram reserenda Sint. Hanc autem
opinionem inde informavi, quod persuasum mihi sit, o religione Κristinae prosectam rase scenam Indorum cs pracsat. ad Git. Gov. p. VII.ὶ, Κrish-nae autem cultum in primis apud Lurasenas et in ripis Yam unae olim viguisse.
399쪽
De disiectis Prinriticis inferioribias.
i. In definiendis dialectorum minorum Classibus utor exemplo grammaticorum Indicorum et omnia φὶ sermonis scenici genera, quae tractanda restant, in tres distribuo classes. s. Prima est Magadhica, quae non multo magis a Sanscrita distat, quam Praecipua, sed aliter mutat quosdam sonos, ex. gr. sibilos in s , ct invertit quodammodo rationes isti IS, EX. C. NPrO N ponendo. Unicam huius nominis dialectum docet Vararuchos; itidem Η. Cn. Diversitates qua dam addunt seriores. ut Ardhamagadhicam et Daminat iam. vid. P. 17. P. ao. Ad hanc potiusquam ad aliam quandam classem trahendae vide
' Sedecim sermonis genera squorum primum tam n sans- criticum ost) posuisse videnter soriores, vel Plura venditat Ramalai Lavaget cas. cf. Exc. I. Quindecim enumerat Viqvanathas sup r. p. 36. at addi potest Apa-bhranςicum et s decim dialectis ipse gloriatur poema conscripsisse S. D. P. 219.
400쪽
tur minores istae sermonis divisiones, quae P. aienumerantur, mandalica, ceterae; eo sane deducunt specimina nobis patefacta. Quam posui p. 38. O S. S. enumeratio est consum et prorsus nullius
momenti. Verior est ratio dicendi, ad liquidum perduci non posse minutula haec discrimina a Poetis non agnita. Ρonam quae indagavi ad cal-Cem capitis II di. 5. Secunda est classis Pascachicia. Unum prosert genus Vararuclies, aeque atque Κramadiqvaras; alii duo ponunt, ut II. Cn. p. IO. Laxmldharas P. 33. RamaS P. Ma. Cf. p. 27. IIuius loquelae in fabulis. quales a nobis leguntur, specimina e stant nulla. Dialectus, quae a Vararuche et Kram ad 1ςvara sub hoc nomine exhibetur, Sanscri lammagis corrumpit, quam ulla autecedentium et eo sensu recte magis barbara habetur; est tamen loquela legibus sibi peculiaribus recta et praecipuae dialecto in multis opposita; primaria distinctio
cernitur, si ita dicere licet, in acclipitate cons nantium; tenues enim non descendunt in medias, sed hae ascendunt versus illas. 4. Tertia classis est abhranpica. Praetermittit eam Vararuches, duo genera stabilit Η. Cn. P. IO. Getaerali sensu nomen ponit Laxmldbaras P. I u. ita dicens sermonem hominum circum ostia
Indi fluvii degentium. Quo sensu varias dialectos Apabhrandicas dicat Bumas, explicatum est P. I 5; et Exc. I, p. 6. nomina ipsa legesis ibid. p. 5. Luculentam huius loquelae enarrationem debeo IAC-QUETio meo, qui Caput S. S. hac de re accurati