장음표시 사용
31쪽
28 f. 69. Schol. Omnes Fatalistae, qui Mundum,
omniaque salo subiecta esse dixerunt, atque Dei providentiam negarunt, Dei quoque legem ae rnam emedio sustulerunt. Thomas Hobhesius cum sit is Sectatoribus , veterum quorumdam Philosophorum errores sequutus, legem ipsam naturalem evertit, dicens:
Mhia Osa natura ivstum vel injustum ; bonum Nel malum; honestum et et inhonestum esse ; scd omnem justitiam et injustitiam ea pactis , et cimilia Magia stratas judicio, et et oluntate r*ctendam crae.
o. Prob. Deus est immutabilis *. 81. T. III. ) ; nihil ergo vult ab homini hus in tempore fieri
aut omitti , quod ab aeterno non viderit, atque ordinaverit ab illis faciendum esse, vel omittendum , tit debitum finem assequatur; Atqui lex aeterna nihil est 'aliud quain ordinatio quaedam divinae voluntatis , ab aeterno fixe determinatis , quae sint agenda , vel omi tenda a creatura rationali, ut debitum finem asse
ε. 7 i. Dices. Divina ordinatio facta ab aeterno non ivit ab aetexno promulgala, atque aliis imposita ad observandum ; sed de natura legis est , ut proemulgetur 65. ; Ereto divina ordinatio facta ab g. 72. R: dist. min. Sed de natura I fgis in Aetu primo, hoc est prout est in mente, et decreto Legislatoris, est ut promulgetur, n. min. in Belia Eecundo, et prout importat obligationem eam adim- i in Vid. Frassen De Legibus Disp. III. q. L
32쪽
plendi , est ut promulgetur , eone . min. Ergo Ple. , Ii. utramque conSm. Ut aliqua Ordinatio vim legis habeat, non semper requiritur ut cum si , statiin promulgetur , Sed tunc solum , cum ad sui observantiam vult subditos obligare. Hinc ex quo divina ordinatio facta ab aeterno , ab aeterno promulgata non fuerit, hoc solum inferri poteSt, eam ab aeterno non obligasse; homines namque nonnisi in tempore. fuerunt , non vero quod lex proprie non fuerit.
Datur Lex naturalis, quae homini distat quid horium , γω malum sit, quid agendum , Des Omittendum.
g. 73. Prob. ex Scripturis. Regius Psaltes Psal.
l V. V. 7. ait: Mulci dicunt, quis ostendit nobis bona 8 Qv o interrogatio quotidiana , nostris prae cipue in selieissimis lemporibus, est Omniam stultorum atque implarum , ut olim scripserat S r Augustinus In b unc locum. ): Statim ipse respondet: SI G-tiam est super nos lumen xultus tui Domine: Hoc est, ait Titolmannus Ibib. u Ecce inditum est, et im-n impressum nobis rationalibus creaturis naturale lu-n men , quod a lacie Dei, hoc est ab illo increaton infinito , et inextimabili lumine , veluti quaedam' particula', et quaedam participatio illius immensin luminis, in apice mentali, et vi animae supreman desuper immissum, Deo nos assimilat, et Dei ima- η gine veluti consignat; in quo lumine , naturalitern ea quae bona sunt, et Sectanda, quaeve PT DPρο- ito mala , et fugienda cognoscimus n. Ergu est. Deinde Apostolus ad Romanos scribens Cap. ΙΙ. 'V. δέ ) , ait : Gentes , quin legem non hahent , natu- atiter ea, quae legis sunt, faciunt ostendunt νυσ/egis scriPtum in cordibus suis. Sane, inquit S. Au
33쪽
n nostra , in ipsis cordibus nostris veritas scripsit :,, Ouod tibi non mia feri, ne facias alteri. Hoc et M antequam daretur , nemo ignorare permiSSus e4t,n tit esset unde iudicarentur , et quibus lex non e M set data ; sed ne sibi homines aliquid demisse que i rerentur , Seriptum est et in tabulis , quod in cordi-n hus non legebant; Non enim scriptum non haben hant, sed legere nolebant v I Ergo etc. Berti Lib. XX. Cap. IV. PrOP 2.
Rex naturalis , qui rine*M gene adla , eadem omnino est M omnitas hominibus, Documque in
f. 74. Probi Deus omnisus hominIbus sufficiensa media ad salutis consequutionem paravit S. 243 Tomi VI. ). Jam vero inter talia media non infimum Deum tenet Lex naturalis , saltem quoad principiis generalia ; Ergo etc. Deinde Lex naturae, non h mini aliquo in particulari, sed speciei humanae datasiit; Ait namque Propheta Psal. IV. v. I 6. : SAgnatum est aver nos non super me timen τultu tac Domine; Ergo quoad etc.
Lea naturalia ta conscientia obligat ad sa an Sua praecuta. S, 5. Prob. Si Lex naturalis non seret Praeee-μ Va , Possent homines absque peccato contra eam agere; Atqui non hossunt homines absque precato Contra eam agere; Ergo etc. Prob. min. Apostolus ad Roman scribens, ait Cap. II v. 32. : Ouicum-
34쪽
3 vis sine lege scripta Peccaverunt, aine lege Peria his 1l: Atqui perire non deberent si absque peccatolmssent contra Legem naturalem agere; Ergo non possunt etc. Deinde homo, qui non Sequitur conscientiam reclam dictantem aliquid esse faciendum , vel
omittendum, peceat g. 43. ἰ. Atqui lex naturalis
xecto dictat quid faciendum sit; vel omittendum ,
quoad principia generalia; Unde Apostolus f Epist.
ad Galatas Cap. V. v. 39. ἰ ManifeSta, inquit, sunt Ucra carnis, quin Sunt fornicatis, immunditia quoniam qui talia ossunt , regnum Dei non Posside-htivi ; Ergo Peccat qui contra eam agit. Tandem rDeus legem naturalem homini dedit, ut suum debitum sinem assequeretur f. 57. ); Atqui vult Deustit homo suum debitum suem asSequatur; Ergo vult Deus ut homo legem servet naturalem; Ergo contra Dei voluntatem facit, et peccat qui legem non Se vat naturalem; Adeoque etc. si . Quaeres. Ouaenam ait differentia inter legem LPIcrnam , et naturalem fl*. 76. R. Haec est disserentia; t. quod lex
aeterna nulli creaturae est promulgata, Lex vero naturalis , in tempore hominibus data est; Σ. Lox ae- orna est tantum in mente Dei existens , imo Deo inexistens ; I X autem naturalis in singulis hominum nitimis insita est, atque insculpta; 3. Lex aeterna anulla alia derivatur; Lex autem naturalis est participatio legis aeternae, ab eaque derivatur S. 67. .
3ὶ Vid. Impasquier Tomo IV. de Lege naturae Disp. VII. q. II. Coues. 1. 2.
35쪽
In quo discutitur: An ta Legem naturae cadere possit dispensatio p
f. . Def. r. Divensatio eu legis relaxatia eaque duplex est; Proseria nerate, et immo ris. g. 78. Des 2. Limensatio Propria est iala, sua superior asiquem eximit a legis Obligatione , -- Mente in lege eadem mureris, iisdemque circumstam eiis, sub quibus Aa xi e , et obligat. IN Wia vero est silia, qua sUerior Dei mutia legis materiam; ωet fert condit nes illas, sub quibus lea OLI0Mat; vinde sit , ut lex risinat obligare , relare ad illum, in cujus Dio m facta eεt mus lis. Circa propositam
itaque materiam Varis sunt Doctorum , et Theologorum sententis.
S. 79. Putant aliqui cum Ochamo , Gersonio, Hiisque, Deum in omnibus praeceptis Legis naturae dispensare posse. Existimant alii plurimi cum Divo Thoma, Deum in lege naturali dispensare non pOSSe. Alii tandem mediam tenentes viam , asserunt eum Subtili Doctore, et Seraphico BonaVentura , Deum in praeceptis primae tabulae minime dispensare possehene vero aliis. Hos sequi gloriamur, sunt namque nostri Patres, et Praeceptores, Et magnae auctorIt tis in Ecclesia Dei. Attamen servato , quod his d hetur obsequio. Licet improbabile non sit, in aliquibus praeceptis Secundae tabulae posse Deum prοPrie dispensare, tamen
36쪽
Probabilius sidetur nequa in Praecemis primae tab Iae , ne H in Praec*tis secundor Posse Deum vera, Propria, et rigor a dispensatione dicta, divens re. g. 8o. Prob: Et quod attinet ad praecepta erumae tabulae, non potest Deus dispensare u quia , n verba sunt Seraphici Doctoris Lib. I. Dist. XLVll.
v in Resol. , eorum opposita sunt mala secundum M se, ipsa enim praecepta dicunt ordinationemn Deum, sive in sinem de sua ratione , et eorum OPu posita deordinationem. Et ideo si contrarium prae-v cipered, praeciperet contra se; contra Se autem non v potest facere, et si illa praeciperet cum illa sint v mala secundum se , ita quod nullo modo possunt beneae seri 9, aut Deus vellet malum , quod est inconve-M niens: aut impune fieret malum aut idem esset v bonum et malum , quorum utrumque est inconve- η niens simpliciter u ; Ergo etc. Quod vero attinet ad praecepta secundae tabulae , Deum in iis dispensaren'n Posse clare patet ex sequentibus rationibus. Et
Primo quidem Deus est omnium Dominus: Ipsa morti eae et visi me Lib. I. Reg. Cap. II. v. 6. 7. γοῦ deducit ad inferos , et reducit. Dominus pave minarit , et dilat; et ipse habet potestatem vitae , et mortis Sapientiae Cap. XXI. V. a 3. ἰ ita ut quando Vult, et quomodo vult, de hominibus, et de rebus omnibus disponit. Hinc jussit Abrahae , ut ipsi filium suum sacrificaret; Αb AEgyptiis abstulit dominium va
Sorum argenteorum , et aureorum , atque tu Israelitas transtulit Exodi XI. v. a. ) ; per Prophetam Samuelem praecepit Sauli ut percutoret Amalec, et universa eius demoliretur Lib. I. Regum Cap. XV.
V. 3. ) nec non et omnes intersceret a viro usque ad mulierem, et parvulum, atque lactentem etc. Omnia itaque uaturae praecenta, auae proximi buu 2 om. U. 3
37쪽
vespiciunt; qui hus nempe Prohibemur ne hona alio rum rapiamus; ne Sanguinem alleuius landamus etc., ita sunt intelligenda, ut prohibeamur id sacere pri- .vata auctoritate et eX propria prava Voluntate , et eoidis malitia, non autem auctoritate publica, et Dei, aut de ipsiusmet permissione; Ut ergo in his Naturae praeceptis Deus vere, et Proprie dispensare dicatur , homini dare Deus deberet potestatem id sa-rere privata sua auctoritate; Ex parte enim Dei, et publicae auetoritatis , sicuti nulla est prohibitio Logis , ita nulla, vel ad summum indirecta est dispe Aatio ; Atqui impossibile est posse Deum iubere , aut Permittere, ut aliquid contra Legem naturalem ab homine , privata auet itate, sat Ergo Deus in pra
ceptis Legis naturae dispensare non Potest. Prob. min.
Si aliquid jussu , aut pomissione Dei seri posset privata auctoritato contra Legem naturae, seret simul,
et non fieret privata auctoritale; fieret, ut supponitur ; non seres autem, quia iubente Deo , aut pommittente, fores s sed impossibilo est idem simul esse , et non esse; Ergo impossibile est ere. 81i Secundo. Lex naturalis, o D. Λυγ-stino i , est ipsius' aeternae Legis, atque adeo Summae incommutabilis ipsius Divinae sapientiae in mentibus hominum facta transcriptio; Ergo ab ipso Deo indispensabilis est. Prob. consa. DeuS go aeterna , et naturali id praecepit ,quod erat Trete Tationi con-bentaneum . Proindeque necessario praecipiendum te contra illud prohibuit, quod necessario piohiben- .m erat, utpote a recta Tatione disSonum ; Ergo si dispensare posset in Praeeeptis Legi' naturae , aut s xet mutabilis , aut sibi ipsi contradicerct, et negaret wipsum ; Esset mutabilis, quia quod fixe ab aeterno ,3 vid, Ahetly Tomo II. de LMibus Cap. VH.
38쪽
f. o. delerminavit iaciendum esse, vel omittoraclum , et in tempore in corde hominis inscripsti , mularet ; sibi contradiceret, et negaret seipsum , quia permanente eadem materia , et stantibus iisdem ei cum stantiis , eadem actio eSset mala , et bona ς mala , quia talis tu se , et ab aeterno fixe determina aintalis , quoniam a recta ratione dissona , bona vero quia a Deo permissa , et ideo quia talis rectae rationi con
sentanea ; Atqui Deus immutabilis est g. 81. T. lli.
neque contradicere Sibi Potest, aut negare seipsum ,
ut ait Apostolus Epist. ad Tim. Cap. IV. I Ergo etc.
ῆ. 8 I. Ohμcr x. Deus non semes Naturae Ietem dispensavit; Ergo falsa propositio. Prob: antee. Naturae lex votat occidere innocentem ; Atqui Deus Gen :Cap : XXII. v. Q Abraham ab hac lege dispe savit , iubens ei, ut sibi filium suum innocentem sacrificaret; Ergo etc. f. 83. R. dist: mai. privata auctoritate, tOnc auctoritate publica, nego mai: . et negata min : in sensu datae distinctionis, nego consm. Non quaelibet hominis occisio est contra legem naturae, sed illa , quM privata fit alicujus auctoritato. Cum ergo Abrat mnon privata Sua auctoritate, sed a Deo, qui est Do minus vitae, et mortis , et potestatem habet omnis carnis, iussum habuerit ipsi filium suum Isaae osserendi in olocaustum, proculdubio in dicio exemplo dispensationem non obtinuit Abraham a naturali lege non accidendi. 'g. M. Contra. Ex conerasis , potuit Abrahami suum immolare absque legis naturalis transgre , quia id secit aucturitale Divina; ergo ex comstium sione i) Berti Lib. XX. Cap. IV. Prop. III.
39쪽
eodendIs,'ipsa fuit vere , et proprie a Deo dispem
satus. Probatur consa. Qui auctoritate sua publicalietiam facit occisionem , quae alias, auctoritate pri- .ata , solet illicita , ille in praecepto non occidendi innocentem, vere et proprie dispensat. Sed Deus ju-hendo Isaac occidi, auctoritale sua licitam fecit occisionem , quae alias, auctoritate privata suisset Abrahae illicita ; Ergo si ex concessis etc. g. 85. R. dist. mai. Qui auctoritate sua etc. et id iacit in casibus per Legem non expressis , ille in praecepto eic : eonc. mai ; si vero id non facit, nisi in casibus Lege expressis , n. maj; et dist: min.
Sed Deus jubendo etc., et id fecit in casu per Legem
expreSSO, Conc. min; secus, n. min; et consm. Ad dispensationem certe proprie dictam non Sullicit ut auctoritato publiea alicujus id licitum sat, et declar tur , quod alias auctoritate Privata foret illicitum, secus iudex, qui,tortori praecipit, ut alium laqueo su pendat , cum eo dispensare dici posset in praecepto
non occidendi, quod contrariae sententiae eraeclaristini Patroni, nec etiam admityunt: quippe qui ne ipsum quidem Romanum Pontificem iuris naturae praecepta Telaxare osse volunt. Ad rectam igitur disponsationis rationem requiritur neeessario , ut auctoritate publica , Legem , quae pro omnibus generaliter fuit lata, et ex
se exceptionem nullam admittit, In certis circumstantiis
quis restringat, ubi obligare rigorose deberet. Qua re lex non oecidendi cum generaliter lata non Sit, sodcum exceptione, nisi scilicet Deus, ves iusta, ac le-titima Potestas , vel vitae propriae servandae neceSSitas id exegerint; cui a Deo praeceptum est ut alium hominem Occidat, nullo modo proprie dispensatus dici
debet : quod lex illa nunquam ita una versaliter sit lata , in iis etiam circumst otiis Vigeret, In quibus, qui vitae et necis SVremus arbiter est, aliquem si vox ni , sive n.n e V vis, aut Per se , aut per alium tollere vellet.
40쪽
. 86. Confra. Atqui Abraham tum auctoritate divina situm immolavit, quod non poterat auctoritate privata , a lege naturali suit relaxative dispρnsatus; Ergo n. r. Prob. subs. Si quis ex superioris licentia non ieiunet, via in die festo operetur , dici lue dispensatus , quoniam facit auctoritate publica , quod non poterat privata : ergo pariter Abranam. 87. R. dist. ans. Si quis ele. dicitur dispen
salus etc., si casus il li lege eximuntur , Cone. ans. , SecUS n. ans , Et coΠSm cum Paritale. um igitur
quis de superioris licentia non iejunat, aut in die se filo operatur Vel casus illi exceptionem in loge ha-Lent , cum scilicet ratione infirmitatis, aut labolis non ieiunat, aut ratione necessitatis in 'dio sesto operatur ;vel lege nullatenus excipiuntur: Si primum, Proprie dispensatus minimo dici potest, cum lex vere et I TO Prie non relaxet in casu, pro quo non est lata, sed tantum improprie, et declarative: Si secundum, nihil contra nos concludit; nam in reli casu non varitur materia praecepti, quia ejus Dbligat me Temauente , aliquis Iegi a superiore subducitur. At in casu nostro materia praecepti immulatur, cum occidere jubente Domino, et judice, praecepto non occidendi minime pro hi hcatur ; nec Proinde lex restringatur , ceteris in
eodem caSu remanentibus lege obligatis , Ceterum si hanc legis cessationem contrariae sententiae Patroni
dispensationem appes lare volunt, et quidem impropri-zm , atque declarativam, nobiscum in re e veniunt;
et pugnat solum D machia ἰ sive nomine tenus , ut subtilissimo more suo Mastrius dist. i. de legib. ete. 2. art. 3. g. 5 I. advertit. q. 88. Objectio. 2. Si praecepta secundae l . hulae forent indispensabilia , intellectus Divinus, uxPrae enit voluntatem , judicaret necessario hos actus Se amandos , illos odio habendos , et sic n cessitalom imponeret Divinae voluntati; Atqui circa mores, ni actus humanos, Divina voluntas nunguam nece,Sit '