장음표시 사용
51쪽
Iea Vetus a Deo bono et Patre Domini nostri Iesu Christi data fuit . . Io8. Prob. I. p. Lex Vetus a Deo data suit; Sed unicus est Deus , neque ullus alius praeter ipsum dari potest S. 3 . T. III. ), isque est infinite b Mus qq. ib. ; Ergo lex Velus est a Deo bono. Deinde , Lex Velus a Iesu Christo mandatum Dei appellatur: dixit namque Pharisaeis Matthaei Cap. XV. v. 6.): Irritum fecissis mandatum Dei propter Iraditionem Destram; Sed Dei mandatum , Chri-εlus Legem veterem non vocasset , si ea non a Deo vero, et bono data suisset; neque Judaeos reprehendisset, quod eum irritum secerunt; Ergo etc. Hi nemorito Toletana Synodus In Consess. fidei decrevit : Si quis dixerit , Cel credideris alierum Deum esse primae Legis, alterum Evangeliarum anathema
Io9. Prob. I. p: In Actis Apostolorum Cap. III. v. 18 ita loquitur S. Petrus: Deus quae ma nuntiaωit Aer os cimniam Pro hetarum pati Christumissium suum; et implevit. Apostolus ad Romanos scri-Iens Cap. I. v. i. γ, ita jncipit, P Ius -catuS OStol , Segregatus in Evangelium Dei, quod ante Promiserias Per prophetas suos in Scripturis de Fiano suo ; Cap. V. v. a. ) : Multis riam, inquit, multisque modis Deus loquens Patribtis in Pro etιs,nosissime diebus istis locutus est nobis in Filio. Deus ergo qui dedit Legem , et per Patres , et ProphetaS locutuS est, est Pater Domini nostri Jesu Christi.
Adeoque etc. i) BPrti Lib. XV. Cap. VI. Prop. I.
52쪽
Soliuntur obieet ιones.*. IIo. Obiis. r. Scripturae sanctae aperte assi
mant , Veterem Legem minime verum Deum aucto rem habuisse ; ergo nulla conci: Prob. ans. Joan. 2.
habetur: Lex Per Moysen data est; et cap. VII. subjungitur : Nonne Mones dedia ωobis Legem Z Quibus positis, en argumentum: Ex Scripturis, qui dedit Legem iudaeis, suit Moyses; ergo Scripturae San
f. II 1: R. dist. antec. Ex Scripturis etc. lanquam Legis Promulgator, c. ans; tanquam Legis Auctor , t institutor , n. ans , et tonsam. Itaque cum Scriptura veterem Legem a Moyse Hebraeis datam fuisse assirmat, Moysen ipsius Auctorem non declarat, sed tantum eius Promulgatorem. Ait siquidem , Legem per Moysen datam esse, id est non par alium promulgatam , sed per Μoysen , tanquam caussam instrumentalem; institutam vero a Deo. Λtque Scriptura ipsa sit sui ipsius interpres. Lucae enim II. sermo habetur de purgatione mulieris post partum in Μosaica tulerat, ut o Levitici cap. XII. constat, ne indigitare videretur , Moysen Legis issius Auctorem, sia tim subiungit; sicut serotum est in Lege Domini. Hinc Moyses ipse se Legis Promulgatorem tantum Exodi 24 satetur, ubi sic loquitur: mySes . . . . narravia meti omnia verba Domini, atque iudicia :reMondisque populus una voce: Omnia verba Domini , quae locutus est, faciemus. Et Deuter. VI. sic habetur : Haec sunt praecema, et commoniae , atque zIudicia, quae mandavit Domisius vester , ut doceam
τω. His adde , quod Moyses in cujuslibet Legis promulgatione semper praemittat: Haec dicit Dominus. Locutus est Dominus eumesos sermones hos. L Ideo v. 22. dicitur: Secundum Le-
53쪽
M61ses Legis Promulgator indigilatur, non Legislator, ut Adversarii votalendunt. f. ii 2. contra. Atqui in Seripluris Lex , data dicitur per Mo*sen, tanquam Legislatorem; ergo n. r. Prob. sulis. Laudatis Scripturae locis, Moyses Legi lator indigitatur , si in Scriptura ipsa, Moysen Legis Praecepta Pro arbitrio tulisse constet. Sed hoc ex Scriptura liquet; ergo eic Prob. min. Preeceptum de leproso coram Sacerdote praesentando; ct mandatum
a Christo Domino adscribim lur, non D O .r ergo EXScr plura ipsa liquet, Moysen Legis praecepta pro
arbitrio tulisse; adeoque etc. q. ii 3. n. dist. .ans. Praeceptum etc. quatenus Deo iubi ila, ct praescribente erant a Μoyse promulgata , e. aus , qualenus erant propria auctoritate Iata , n. ans , et consui. Si quidem Hebraeorum Legis
lator Moyses dicitur, ideo. tali nomine in Scriptura voeatur, quia eorum Legis fuit Promulgator, ne alterius hominis manu , vel ore ipsa Lex conscripta suit, . vel prolata. Qui loquendi modus sacris Scripturis rest familiaris: sic ad Gal. III. v. II. Lex ratione solemnis promulgationis dicitur Det jacta: licet anto Moysen erant Sabbatum , Circumcisio , Sacrificia , et multa alia caeremonialia ζ quam phrasim sequitur etiam decretum Gratiani dist. IV. , ubi sic habet :Leges tastituuntur, cum Promulgantur. Quod autem laudatae Leges reipsa a Deo latae fuerint, et per Moysen promulgatae, cuique Sacram Scripturam Perlegenti, aperte patebit. Et Te quidem vera, Legem doleproso mundato Matth. VIIL v. 4. commemoratam , Deum habere Auetorem , ex Levitico Cap. XIV. - a. et seq. 3 liquet, ubi sic legitur : Locutusque est
Dominus ad Moysen icens: Itic est ritus Leprosi, quando mundandus est; adducetur ad Sacerdotem, qua . . . . Prophisiel et . . . ut Offcrat duos Passeres miros prode etc. Altexam pariter derupudii libello a Deo institu-
54쪽
5 Ilam D sse, ex Deuter. XXIV. palet, ubi Domino iubente, sic Moyses prosequitur. Si acre ris homo vaOrem , et haluerit eam , et non inveneria gratiam ante oculos eius propter aliquam foeditatem ἰ scribet libellum reAudii, et dabis in manum illius , et dimittet eam de domo sua. Si igitur Deus laudatas Leges tulit, atque Moyses eas tantum promulgavit; ex quo antonor nassise Legislator dicatur , non sequitur ipsum
propria auctoritate , ipsas emanaSSE.*. II 4. Contra. Atqui Christus Dominus , laudato in loco, repudii saltem libellum Moysi adscribit , non quatenus Promulgatori , sed quatenus Legislatori ; ergo n. r. Prob. subsin. Christus Dominus laudato in loco postquam dixit: non licere hominimmittere uxorem , quta quod Deus conjunxit homo Non Separet; inquirentibus discipulis : Ouid Ergo Moyses mandarit dare libellum repudii, et dimittere' Sic respondit: quoniam Moyses ad duritiam cordia Cestri permisit vobis dimittere uxores Costras ; a b initio cutem non fuit sic. Quibus hostiis , sic argumentum in i Stauro: Christus Dominus reipsa repudii saltem libellum Moysi tanquam Legislatori tribuere dicendus est, si ad judaeorum duritiam coercendam , divortium Moysentantiam , Don autem Deum permisisso fassus sit. Sed hoc dixisse Christum , in praemissis Scriplinac Verbis apertissime constat; Ergo Christus Dominus laudato in loco Elc.
g. ii 5. R. dist. Mai. Christus Dominus stic , si a d iudaeorum duritiam coercendam Moyse jubente, ac praescibente divortium permisisse etc. , ci mal ; Moyse
iubente, Deo autem praescribente, H. m3j. , Et concessa min. in sensu distinctionis, n. consam. Id unum
dubio proeul adducta Scripturae Verba ostendunt, Moysen scilicet . illius Legis fuisse praeconem tacitum, minime vero illam propria auctoritate instituisse. ld j enim certo certius persuadent cum superius laudata Scripturae loca , quae universam Legem Deo λ ser-
55쪽
saxunt, ne suidem dἰ vortii m dato eXc pH, ut Deuter. XXIV. habetur , cujus loci verba in dala responsione retulimus , tum et illa rigidior Moysis religio ,
qua ne minimum quidem mandatum , privata auctoritale , et Deo inconsulto Israelitis praescribere ausus
est . Hinc Numer. XV. religiosissimus Dol Minister , ut nihil se ex arbitrio suo , sed omnia do mandato Dei annutiliare demonstraret, Deum consulit ,
ut quid de viro , qui ligna die Sabbati collegerat,
Statuendum esset, indicaret. Praeterea si Moyses ipseropudii Libellum instituisset , sequeretur , ipsum propria auctoritate lacullatem dedisse legitimum Matrimoniuro ratum, et consumatum dissolvendi, quod nullus hominum p pria auctoritate relaxative emicere valet : Uuod enim Deus conr nait , ait Christus Dominus , homo non seDaret; ac proinde libellum repudii , non a ΜοIse , sed a Deo conccssum CSt. Nec
reis ulla est in verbis illis : M ses mandatria, Moses Aermisit. Moyses diasto perinde est enim ac si diceretur , Moyse jubente , Praescrit,ente autem Deo , mandavit , dixit , permisit. Nam si inde in serre liceret, Moysen hujus mandati suisse auctorem, eum liceret inserre auctorem esse Decalogi , quod ne ipsi quidem Adversarii volunt. Nam Marci Vll. Christus iudaeos arguens , quod propter Suas traditiones ser- Vandas irritum sacerent Dei praeceptum, ait: Moyses enim Hait, honora Pacrem , ei Matrem tuam. Si- ut ergo ex qDo hoc in loco legitur : Moses dixis Moysen Decalogi auctorem suisse per Adversarios minime deducitur; ita paritur ex quo Matth. XIX. Legatur, Moyses mandavit, Moyses permisia dimittere uxores; MoySen propria auctoritate, et ex arbitrio Praeceptum de libello repudii instituisse, minime est
deducendum... O 6. Neqne dicas, nunquam Deum hanc facultatem dimittendi uxores hominibus dedisse , cum
ipse Clia istus subjungat: ab initiis autem non fusi sic;
56쪽
333Nam Iicet ab initio Deus hane fatuualem hominibus
non secerit, ut cum vellent impune dimit re uxores suas, libellum d nrent eis , quas dimitterent; non inde tamen Sequitur, Deum non potuisse postmodum hanc facultatem ad cordis duritiam concedere. Ut enim ait Alensis art. 2. ad quintam : u data est lea duris in
v sagellum ; ut eos puniret infligendo poenas , et Suh-n trahendo delectabilia , et quantum ad hoc dedit Lexn libellum repudii, quod est in Lege per permissionem
n ut ipsos duros scilicet, et perversos a Inalo Subtra n heret, quia pmui erant ad interficiendum ux is res suas: idcirco ut nagellaret eos in hoc, ordin is uit, quod non literet Dis iterum assumere uxoresn postquam libellum repudii eis dedissent u. Quae cum ita sint, nullum certe lapidem contra nos adductum
b Ia . Odilectio. 2. Lex illa Deum non habet a in Clorem , quae ex se, homines salvare non valet, et est moraliter etiam impossibilis. Atqui Leet vetus homines salvare non poterat, atque tale iugum mat,
qu0d, ut ait Act. X V. Apostolorum Princeps, neque Latres nostri, neque nos portare PotuimuS; eigo Lex
illa Deum noti habet auctorem. g. O8. R. I. per instantiam. Lex illa Deum non nabet auctorem, quae homines ex sc nullo modo Salvare valet, et est moraliter saltem impossibilis
Atqui ipsa etiam Lex naturalis, homines per Se Salva- Te nequit, et absque divina gratia, jugum est nimis imp0rtabile; ergo Lex quoque naturalis neque Deum habet auctorem. Sed directe. q. D 9. R. I. dist. min. Atqui Lex volus ete ; briue divinae gratiae auxilio , conc. min; POSit Dei gxatia , n. min ; et constra. Loquitur itaque Ap0- . StDlorum Princeps de Iaege veteri in se Spectata , quM i numera praeceptorum multitudine homines obruebat , et eos praesertim , qui promulgato iam Eudi 'gelio, LNem nectas ι iam asse contrudebant , atqua
57쪽
istos nec salvare poterat; neque videbatur ipsis Lex dulcis , sed importabile jugum , quia, ut habet Apostolus ad Gal. v. a gratia Christi exciderant : ετα- euasi estis, sic eos Paulus alloquitur, a Christo, qui in Lege iustificamini a gratia ea Aristo. At posita
christi gratia, homines salvare valebat, neque tam ni mis importabile iugum videbatur. Siquidem plures inveteri Lege Patriarchae, et Prophetae, variique homines salvati sunt, atque iusti ante Deum extitere, incedentes in omnibus mandatis , et iustificationibus
Domini, ut de Zacharia , et Elisabeth Lucae I. dicitur ; iisque mandata Dei non extitere gravia, sed dulciora super mel, et lavum , ut de seipso negius Psalles Psalmo XVII. testatur. Quamvis tamen omnia hare fidei in Christum venturum erant adscribenda, et gratiae Novi Testamenti , quae ex Augustino, in v teri Testamento sicut frumentum in palea occultabatur. sine lib. III. ad Bonifacium cap. III. ait, justos , qui sub veteri Lege vixerunt, licet non nomine , re vera lamen suisse Christianos: u Veteres quidem veru ba ejus sunt Testamenti dispensatores et gestaton res, sed novi demonstrantur haeredes. Nondum no 31 mine, Sed rethsa fuerunt Christiani n. Quamvis ergo Lex vetus, m Se Spectata , homines nedum Salvare nequibat sed videbatur quoque ipsis importabile lupum ; posito tamen divinae gratiae adiutorio, et homines salvabat, et minus grave iugum ipsis videbatur. S. Ieto. Contra. Ex concessis, Lex vetus eX Se, et absque divinae gratiae auxiIio iugum erat importabiale , nec homines salvare poterat; Ergo, ex concedendis, nullo modo id praestare valebat. Prob. consa. Ut homines tunc sub veteri Lege salvarentur, debebant exeoncessis, divinae gratiae auxilio, Legis praecepta servare; Sed Lex, illa gratia ad illius observationem Meerasaria, carebat; ergo nullo modo etc. f. iai. R. disti min. Sed Lex illa otc. Quae per Legem dabatur, cone. min ; quae una cum lege eo
58쪽
ferebatur , n. min ; et eon m. Alluciniatur itaque cum Quaesitello Jansenius, cujus est argumentum , dum veterem Legem, . alia omnino carere adfirmat. Η minibus siquidem sub Lege veleri constitutis , gratia non deerat, quac licet per Legem non daretur, una tamen cum Lege conserebatur vi meritorium Christi, quem thinc Venturum praenuntiabat. II inc bIehane
de spirituali, inquit Apostolus ad Corinth. Cap. X ;
conSequente cOS Petra, ρctra autem erat Christus. Hinc cum aliis SS. Patribus Angelicus docet Parie 2. q. 98. a. 2. ad A. et sic egropic pro more suo loquitur :u Dicendum quod quamvis LeX vetus non sussiceretn ad salvandum hominem tamen aderat aliud auxi- ,, litim a Deo hominibus simul cum Lege datum ,
η per quod salvari poterant ; scilicet fides Mediato- η ris , per quam iustificati sunt antiqui Patres , sin cut etiam nos iustificamur : et sic Deus non de- η sciebat hominibus , quin daret eis salutis mixilia ii. Licet ergo ipsius Logis vi, gratia ad praecepta. in plenda minime habebatur ; sub Lege autem viris justis per sdem Media loris conserebatur ; adeo ut Sal-
Vari poterant, nec importabile jugum Lex ipsa illis
videbatur. q. I 22. Confra. Atqui Lex vetus ita gratia ad ius praecepta implenda necessaria carebat , ut grami iam quamcu mque omnino excluderet; Ergo n. T. Prob. Suhs. D. Augustinus, quein alii etiam Patres
5eu iuuiux , de viris illis iustis , qui sub veteri Lege
Viri 'runt, sermonem faciens, distinguit inter esse sub Lege, et esse sub gratia. Sed Disi Lex vetus gratiam Umnino excluderet, hanc distinctioncui non fecisset ergo Lex vetus ita te. q. 123. n n. min. Nam esse sub Lege, est La--ζro quidem gratiam ad Legem implendam , at non Vi ipsius Legis, ipsam habere. Esse vero Sub grati , est habere gratiam , et quidem uberiorem ; idque V
lybius legis gratiae, seu legis Cli is i. Hinc quλλ
59쪽
a, antiqui Patrek sub veteri Lege, non vi ipsius Legis,
sed virtute fidei in Christum tunc venturum , gratiam accipiebant ; nos Vero , qui Sub grati a Vivimus , vir- tute ipsius Legis gratiae , seu Evangelieae , gratiam , ---, ad praecepta implenda accipimus; distinguit idcirco S. Doctor inter esse sub Lege , et esse sub gratia , . non quia Lex Vetus gratiam omnino excluderet, sed quia vi ipsius Legis , gratia minime tunc conserebatur. Et ex hoc veterem Legem relate ad Evangelicam fuisse imperfectam unice sequitur; neque Deum ipsam habere auctorem exinde dubio procul non deducitur.
f. x 24. Prob. Scribens S. Paulus ad Romanos ait p. VII. v. ia. : Lea quidem sancta, ramandatum sanctum , et justum, et honum. Et ad Timotheum Epist. I. Cap. I v. 8. : Scimus autem , quia bona est lea , si quis ea legitime utatur; Ergo etc. Deinde Christus Dominus inquit Matib. Cap. V. v. II. : Non .eni solvere legem , sed adimplere ; et Lucae Cap. XXlV. v. 44. Necesse eti meri Omnia, quae scripta sunt in Lege Moysi, et Prophetis, et uesalmis de me. , Atqui si Lex vel
non fuisset bona, Christus non venisset ad eam implendam , neque eam ad prohasset; Ergo etc. Tandem Lex vetus a Deo hono et Patre Domini nostri
Jesu Christi data fuit g. io8. io9. ; Atqui Deus Lonus Legem malam hominibus dare nequit. Ergo ete. Hinc Praeceptor Subtilis In lv Dist. XV. q. a. γ : u Deus , ait, non fu i satuus , ut daret illan Iudicia contra rationem, licet dederit aliqua dura . v . . Et Lex Vetus non fuit m Ma , sed dehuit Syn nagoga eum honore sepeliri, ut Ostenderetur fuissen bonam pro tempore 1 n. Ergo etc.
60쪽
Oriectiones adseraariorum MDuntur. g. I 25. Ohi . 1 - Lex Vetus abrogata fuit; Αtqui abrogata non fuisset si suisset Mna, dicente
Apostolo Ad Hebraeos Cap. Vili. v. 7. : Si illud,
nempe Testamentum vetus , eulo vacasset ἰ non
utique secundi locus inquireretur; Ergo Lex vetus non fuit bona. g. I 26. R. Lex vetus abrogata quidem fuit per Legem Evangelicam quoad praecepta judicialia , ata ue caeremonialia, non quia erat mala, sed quia Iu-aeorum populo data fuerat, Solum pro eo tempore,. quo Messias expectabatur venturus, et umbra erot, et figura eorum , quae tempore Messiae , et in Μessia adimpleri debebant. Completo itaque eo tempore et Messia in carne passo , cessarunt utique umbrae , reSsarunt utique caeremoniae Legis veteris, Lexque
ipsa vetus her Legem veritatis , Evangelii nempe , abrogata fuit. Quod autem Paulus Testamentum v tus ideo abrogatum suisse dicat, quia . non vacabat eulpa , hic non intelliεit peccatum, quasi Lex et Τe- Stamentum velus praeciperent aliquod peccatum ; Di-
ergo dicemus Z Lex peccatum est y Absit, sed quia erat imperfecta ; utpote quae nec dabat virtutem ad purganda peccata commissa , dicente eodem Apostolo Hebr. Cap. X. v. 4. . I ossibile est sanguina hircorum, et taurorum auferri Peccata, nec gratiam adjutricem conserebat ad vitanda peceata, sed solum ad ea cognoscenda , ut ait idein Apostolus Hebr. Cap. X. v. 4. : Peccatum non cosnovi, nisi Per
f. iar. Contra. Atqui ideo Lex vetus abrogata fuit, non quia erat imperfecta, sed quia malum praecipiebat, et ad malum impellebat; Ergo n. T. Prob. subfm Res ita se habet si Deus ipse testatur , Legem illam a se datam , non honam, sed malam sui.-