장음표시 사용
121쪽
tum a dolo. a peccato, & bona fides non sumit ad validandam rem de se
inualidam, ut habemus ex Glus. Cay. Si motu proprio V. Taceatur. δε Praebend. in 6. LEX LIII. In eonfiatationibus amplectenda ab Episcopis doctrina Canonica, er Theologica
gnum inde dusidium exortum est, unde sumpsere scientiae, artes, & doctrinae de sua ipsarum nobilitate , dc Praecellentia certamen ; cum enim nones sint quaedavniuersae Theol giae regulares leges, opinati sunt plerique Canonicam doctrinam esse scin- per Theologiae praeserendam , ramquam ipsius regulam; ac propterea eo etiam deuentum est ut assererent Episcopum Canonistam praeserendum este Episcopo Theologo in examine Episcoporum, de qua re dilputat Diana
de. Lugo citat in fauorem Episcopi Theologi,qui sane dicendus est Goctim nam altioris ordinis profiteri, quam Episcopus Canonista; cum Theologia iundetur in principiis supernaturalibus fidei reuelatae , & habeat pro obiecto
Deum, quas qualitates non habet doctrina Canonica. Erit itaque Optime consultum Prudentiae Episcopali, sit in rebus Theologicis, quae spectant ad cognitionem rerum Diumarum , dc in ijs. quae pertinent ad forum internum Conicientiae,praeserat doctrinam The logicam doctrinς Canonice,& versa Vice in ijs, quς ipectant ad torum e ternum, priterat doctrinam Canoni
sa rum . ita ut Vrranque pro rebus con
tingentibus in consultationibus ampi
xetur. Si tamen daretur casus, quod inter Consultores aliquis esset non purus Canoni sta , sed etiam Theologus, essetque in utraque hac doctrina ve satus, istius doctrina erit semper ab
Episcopo pr serenda doctrinς puri C nonistae non Theologi, quia Theol gus Canonista potest supra prima pii
cipia Canonum ratiocinari, dc omnia ad liqc prima principia reducere, quod non potest iacere purus Canonista,qui solum sistit in intelligentia Canonum particulari , neque penetrat ad intellia genitam primoriam principiorum,quq fundantur in cognitione uniuersaliubma Iuris Divini, Iuris naturς, α Iuris Pontificii; scit enim unusquisque C noni sta esse soluendas decimas, nescit vero sine Theologia, an id sipectet ad Ius Diuinum , vel ad Ius humanum , unde concluditur, seruatis quibusdam circumstanti juesse pr serendam Themlogiam doctrinς Iuris Canonici, Uti que tamen esse ab Epitcopis ample ctendam pro qualitate casuum cc
Magis amplectenda ab Discepis doctrint Tapis impressa, quam non impressa.
Doctrina quςcumque sit siueTheo.
logica, siue Canonica, cum exprobabilitate dumtaxat sit ab Episcopis amplectenda, & maiori temper probabilitate nitatur lypis impressa, quam
non impresia,ea semper videtur in consultationibus, aut etiam extra contultationes a prudentia Episcopali prςχ-renda , est namque doctrina iam typis edita , nCn solum authoritate ipsius scriptoris probabilis.& probata verum etiam illorum authoritate, qui librum talis Doctoris adprobarunt , ad labros namquc
122쪽
namque In Iucem edendos, atque prinhandos est positum in more, ut deputentur viri cicctissimi, omni exceptione maiores, & hi sua authoritate ma- nam videntur afferre probabilitatem oct: inc in lucem expositς; tametsi non sint ipsi in eadem doctring opinione ; siviscit enim quod vere iudicent talem doctrinam ab omni errore esse immunem, dc non esse improbabilem, quod iudicium iusticit ad augendamvrobabilitatem saltem extrinlecam. Veria tamen est,quod fi libros, vel doctrinas adprobantes non eisent viri docti, neque possent bonum iudicium, α Testimonium latre in materia, qua adprobant, non deberent tale onus humeris tuis demandatum iuscipere, clim tu a conscientia nequeant ex im- Peritia, dc inhabilitate tale munus im- Postium exercere, & si constaret Epis copis, alijlque legentibus illos libros, vel doctrinas a viris indoctis fuisse adprobatas, in hoc casu nec possent, ne
deberent illis uti, aut illas sequi, nisi constaret aliunde de jumma 1cribentium peritia in tali materi . LEX LV. Graias Epistopalis praeferendus ab Episcopis
casibus V mPrudentia quςcunque resta agendorum ratio in contingentibus pro quocunque pers narum statu, id edictabitur ab Episcopali Prudetiς lege, quod erit rectius, α prudentius agendum. Quoniam Yero plures admittit casus, qui contingeret possunt, proposita Prudentiae Lex, ideo non in uniuersum, sed in singula-Ie1 euentus est examinanda; docent enim quamplurimi DD. apud Paiquat ricis 3 . concurrente Episcopatu cum
voto Religionis nondum in Picto,non
posse aliquem Episcopatum acceptare, nisi prius impleat votum Religionis,ipsam Religionem ingrediendo, quq doctrina colligitur ex cap. per tuas de vito,
ubi Innocentius Ill. cuidam Episcopo electo, qui antea erat ligatus voto RG ligionis,consulit ut prius reddat Altissimo vota sua, deinde Episcopatum suscipiat, quo demonstratur aperte Vola Religionis esse Episcopatui prsserendum, cum vita religiolast semper stri-ct:or, & persectior vita Episcopali ratione votorum. His tamen non Obstantibus verior docti ina censenda est, atque ab Episcopis solummodo electis amplectenda, quae tradit aliquem, etiavotoReligionis obstrictu posse assianae-re Epitcopatu absq;Religionis ingressu, idq; sine ullo coscientiς icrupulo,cu ce-seatur loge melius iatisfacere Deo , Sccotractae obligationi per votu, per sui exhibitionem in ministerium altioris,
α persectioris ordinis. quale est illud Episcopatus ad maiorem Dei gloriam
ordinatum , Episcopatus enim ration
su et altissimς tersectionis id harit
se, quod possit semper soluere Relia
.gionis vota, tametsi sint vota solemnia, ex eo quod vota Religionis, qu cunque sint semper commutantur in me
lius ι quod ex libito cuiuscunque fieri potest, quemadmodum etiam ex libito unusquisque potest de latiore Religione ad strictiorem transire ratione iratuS persectioris, qui adquisitur in illo statu, ut elare habetur ex cap. Vertuos de volo, ct ex cap. Ariptura de vριο, σμ cap. pravem. de Iureis raudo , ct denique ex cap. licet de regia. Ouod vero status
Epii copulis sit magis perfectus quocunque statu Resulari, puto iam esset
extra controuersiam ς tum ex maiori
vilς pei sectione , quam profiteatur Episcopi, tum ex maiori Charitate, ex qua dant Pastores animam Pro ovibus
123쪽
suis,tum ex maiori colligatione cum Deo, cui omnimode te dicant Episcopi,tum ex maiori Ecclesiς utilitate, tum denique ex maiori ipsius Dei Gloria, quam promouent Episcopi. Alia plura omitio consuetς consulens bicubrati.
Non sis eausa dimittendus Episcopatur, neque pro seligionis in usu.Nrmini licere inconsulto summo
Pontifice Episcopatum dimiti Te, aut absque illius beneplacito AP stolico ad alium statum transire Omnibus notum est . Prq csteris de hac re doctissime, ut sui moris est, disserit ia-rientissimus Episcopus Spei ellus in lib. de iseop. ubi nonnullas resert caulas, ex quibus postii Episcopatus dimitti, quibus exceptis, asserit posse neminem id sine scrupulo agere , & quidem raui, cuius doctrinam, ut pote valuissimis tundamentis innixam cenico .cio omnibus Episcopis esse amplectendam ; ea poligimum ratione, qua solet Episcopis suaderi Episcopatus dimissio
b maiorem vitς perte aionem adqui- Tendam; cum vero satis constet ex dictis ritillumRcligionis statum esse Episcopali Perlectiorem. hac sola de causascquitiar nunquam csse dimittendum
Episcopatum pro Religionis ingrcsta .
dentes iartonao lem da itioncmhpissecopatus, his abcde Apoliolica perpen-ιiS, α adntistis, poterat adinstri non pro ingressu ad re ligionem, tamquam ad stati in perlech ocem , ted pro al.quo alio molauo,cx quo prsci se possit Epu- copatiis dimitii ii e cum ingressia, siuesne ingressu ad Religionem. Ne t te obstat quod votum temper sit dc meliori bono, nee tamen possit quis emit
tere votum de Episcopatu, sicut potest emittere de Religione , ex quo arguiatur Religionem esse melius donum , quam Episcopatum ; haec enim op sit io nullam habet vim infirmandi it ditam doctrinam , ideo namque non emittitur votum de Episcopatu, quia Episcopatus est res dependens ab ali na voluntate, nec quis potest vovere de re, que est totaliter in potestate alie ira ; quod non veri scatur de voto RG ligionis, quam semper quis vovere potest quantum ad ipsum spectat. Addo, quod potest quis etiam vovere de Episcopatu, hoc videlicet modo . vi voveat Deo de quaetendo Epii copatu ad magis exaltandam Ecclesiam, ad Dei Gloriam augendam,& ad salutem sAnimarum struentius promouendam, quae omnia ab Episcopo possunt e cellentioribus medijs,& operibus fieri, quam a quocumque Rel gioso . .
Triscopis r ularibus non es cita descendia ad formam propria Religionis.
FXtra orbitam Episcopalis Prudentiae vagarentur Episcopi illi Regi
Iares, atque inconsulte nimis agerent, ii relicto Religionis statu regularem tamen vivendi tormam vellem in ' tu Episcopali seruare cum enim plura fiant cxircgulari obieruantia in Retiagione, quae omnino cum statu Episcopali sui incompossibilia, sequitur quod ne dum illi pro rius subsicit obligationi sp copi Regulares ea ieruandi, quae in Rel: sione teruabam, sed ncque xlla ducamur prudentiae Lege .. si cademgiatuitb seruare velint. Prudentia siquidem, qi ae est rectae rationis dictamcn,non potest ea pro uno vitae stata
124쪽
emare; quae nouit esse illi statui omnino incongrua, ac status alieni solumis modo propria, atque ab eodem pro
sus indiuidua. Quod vero status Epita palis sit substantialiter diuersus a
Regulari ne dum colligitur ex cap. si tutum Is . quast. I. Sed etiam ex diuersis obligationibus, muneribus, praecellem
tib , & id genus alijs pluribus, quae secum assert status Episcopalis, nec poς
sunt facere mutationem solummodo accidentalem , ut opinati sunt plures
cum Caiet. , Sor. . SuateZ. tom. . de A Ag. l. 3. cap. II. Ex qua mutatione status substantiali inferunt Doctores plures in ipsis Epilcopis Regulatibus cessare omnia vota specialia suae Religi
nis, atque omnem obligationen a seruandi. quatenus sunt vota in Religione emissa, cum sint emissa tantum, iuxta regulam Religionis ad eius statum seruandum, a cuius regulae iugo liberatur quicunque Episcopus Regmlaris ex cap. statutum atiato. Nec Video
quomodo possint DD. in hac re inter se dissentire, cum al: qui doceant Regulares Episcopos adnue teneri voto Paupertatis, & Castitatis, quae vota i ciunt compossibilia cum statu Episcopali, non vero voto Obedientiae; dico enim haec tria vota indivisibiliter constituere statum Religionis, cum V eorum dc Micn e non possit conlistere; si igitur perit omnino regularis status, adueniente statu Episcopali debet etiaindiuisibiliter omnia illa corruere, quae sunt de essentia talis status; & gratis dicitur esse seruanda illa vota, quae Sut compossibilia cum statu Episcopali , cum id nulla ratione demonstretur, Sclicet obligqtio voti sit perionalis , pO- teli ex iusta causa cessare . quando censat status illius personae ; sequitur obligatio voti perion n, quando ea, in quibus iundatur talis Obligatio, eam- si'. dem personam sequuntur, non secus. Obligatio vero votorum, cum sit aLsumpta, non in persona simpliciter, sed in persona in tali statu constitutas hinc fit quod corruente statu personae,
corruat etiam omnis perinalis obligatio. Scio tamen DD. supra lexari
velle Episcopos omnes Regulares adhuc teneri voto paupertatis, sicuti alij
plures idem sustinent de voto obediem tiae, ac castitatis , ted non est mei m
neris hanc rem ulterius examinare. CaPrudentiae lege contentus , quae dictat uniuerse esse ducendam vitam secum
dum regulam propiij status, cuius etiaturi, ac dignitati nemo cedere potest, licet possit cedere iuri personae, atque
adeo teneri Episcopos etiam regula- .res , laltem quo ad externam apparentiam Episcopatus decorem, ac conspicuitatem sustinere, absque eo quod illis nota criminis, aut vanitatis inur
tur. Quod non capiunt aliqui, qui in
hac re minus sapiunt, cum tamen haec sit doctrina cornmunis . Erit tamen Episcopis, tum Regularibus . tum Smcularibus summopere commendari dii, si intra domesticos lares a superuac ne is semper abstineant, & paucis contenti pompas omnes, aulaea atque peristromata quae ad status decorem non spectant temper exhorreant, idq; ad mussim obteruent, quod constituti nes Apostolicae praescribere Iolent.
Circa redditus Ecclesia idem Domisv . cel admini rationis Uus struandus tam
Siue bonorum, ac reddimum Ecclesiae sint puri admaustiatores E. 1L
125쪽
copi, de dispensatores, siue sint Domi-m , esse eodem modo usum Dominii , vel administrationis praeseribendum omnibus Episcopis sine discrimine sartoris prudentiae, ac doctrinae lex praecipit ex lege Canonica, cum enim in ratione status Episcopalis, dc Sponsaliri, cum Ecclesia nullum sortiantur discrimen Episcopi Saeculares, dc Regulares, quod in ipsis principale est, neque debent differre in eo. quod accessorium est. Quomodocunque autem admittatur in virisque libera admin, stratio, siue libera circa redditus dispentatio, huiusmodi libera dispensatio, seu administratio semper aliquod D minii genus inuoluit, ut licite aduertit Pasqualig. Deri 267. na. Hor I 3. cum ex eiusmodi libertate possint facere de redditibus honestas donationes, pro lubito Eleemosy nas, atque alios licitos dum tus independenter a quocunque, ec sine iniuria alicuius, quod sane a guit verum Dominium, licet vocentur administratores, oc dispensatores; hocque Dominium ipsi; 1 iure competit ratione Sponsaliti j cum Ecelesia in cuius bonis veluti Sponsae Sponsus ipse Communicat. Supposito igitur quod Episcopi Regulares, ut statutum est in Lege iupra posita, sint omninoavoto paupertatis abloluti in eodem iure, defiatu constituendi sunt, in quo constituuntur Episcopi Saeculares, quoad lum Domini j, vel administrationis supra redditus Ecclesiae, dc sic omnes indifferenter poterunt testari, dc disponere de bonis sibi, non Ecclesiae adquisitis, eaque de una Ecclesia ad aliam
translatae, cum semper Utantur prinyrio iure Domini j, cuius vere etiam
Episcopi Regulares per Episcopatum
fiunt capaces, cum possint adire haere ditatem, si relinquantur haeredes, eo
enim ipso quod transeunt ad Eccle-
siam, quae est capax haereditatis, ipsi quoque adquirunt ius succedendi i'
haereditatem, quod docent communiter Doctores apud Sanchez l. 7. Decia. cap. 3 2. n. 26. dc RodriqueZ in Compend. ιν p. resolvi. oo. de Eris p., quae
etiam intelligenda sunt ii Episcopus Regularis deponeret Episcopatum , dcrediret ad suam Religionem, adhuc enim maneret exemptus a votis propter dignitatem, dc statum Episcopalem, quem semper retinet, dc cons quenter semper in ipso durat Dominu capacitas, quidquid dicant multi Dictores in contrarium.
A Dis pii metularibus mon semper restit
menta Religioni bona a Benefacilaribus
. a Religione. LIcet pet omnium ora vagetur C nonicum illud effatum,quod quis quid acquirit Monachus, acquirit Minnasterium , haec tamen doctrina via, saris non semper ex sensu vulgi inte, ligenda est; si enim daretur casus, in quo Regularis non adhuc exemptus a iure Monasteri j posset aliquid accipere , dc retinere non tamquam sibi proprium , sed quod ita acceptum a ueesset sub Dominio dantis, dc bona illa conserentis, in hoc catu, cum in ea binna nullum unquam ius, aut Dominium adquirat Religio, aut Monasterium, neque potest adesse aliqua obligatio restituendi; Pluribus autem Regialar, bus contingere potest praesertim si sint virtute praeclari, sic a Religionis Bonefactoribus adamati, ut pluribus binnis,ac diuiiijs cumulentur intuitu Episcopatus, quem l rant illos certo es mcIllo coalecunuos, ita iacta illotum
126쪽
bonorum elargitione, ut semper intendant Episcopatus consecutionem, ad
quem possint pro impensis deleruire,
nulla interim permista eorum bonorum consumptione in recipiente. Hoc
posito casu Epilcopos Regulares post egressum a Riligione non teneri bona sic accepta Religioni restituere, saniori prudentiae lege statuitur. cum illa bona in per remaneant alligata ex dispositione donantis Epilcopo,&Episcopatui, non Regulari. vel Religioni,
quae ex tali dispositione nullum acquunt ius, vel Dominium , tamquam rei propriae, atque adeo nunquam essent restituenda; ille enim qui donat semper dicitur di siponere de suo ob Episcopatum, & Regularis factus Epitc pus tantum deteritiina' usum donatio nis iuxta facultatem sibi iactam a d nante, unde quidquid conuertit in proprios usus adhuc manet iii b dominio donantis quo .ulque Regularis factus Episcopus possi) stoi adquirere 3 tunc enim trarsit in dominium ipsius, quod dominium nunquam fuit apud Religionem , neque apud ipsum , quando erat in Religione. & licet sit a chus d . minii in Regulari disponere cjrca usium donationis sine licentia Superioris, dico quod in hoc casu, vel adesset licemna saliena interpretatiua quia luperior non posset illam rationabiliter negare; vel si non esset, neque esset necessaria ,
quia Regularis non facit illam dii struilonem, nisi saltem quando nominatus est Episcopus, & quando non est amplius suae Religioni siubditus. Vi- dendus est Pasquali g. Decisi 3 3. de Episi Atque ex his insertur falsam esset . pcrum doctrinam, qui dicunt Regularem assumendum vel iam assumptum
l drpi copatum semper adquirere suae, Religioni, & Monasterio, donec Veli tuerit consecratus. α sit verus uticinirus vel donec in presentiali possessione
suae Ecclesiae fuerit constitutus; desinit enim statim adquirere Monasterio, aca iure intelligitur exemptus Religionis, vel Monasteri j, cum tunc ius ipsius. non sit amplius ius Monasteri j; intellisitur vero exemptus a iure Monaste dij statim ae transfertur ad statum Eptiacopalem, quod fit facta nominatione, Per confirmationem ad Episcopatum.
Episcopi Regularis bona dimittentis Episca.
fatum in pia opera conuertenda.
Vamplures Iurisprudentis Docti res in eam abiere sententia, quod bona quaecunque Episcopi Regularis
ad eius proprietatem quoquomodo pertinentia, si dimittat Episcopatu esse Camerae Apostolicae adiudicada, cum ipsi consuetum sit spolium facere, sibique omnia bona Regularis Episcopi
vindicare ; ex quo inierunt meque incommodum Religionis esse conuertenda, cum sit omnino absolutus, dclauulsus a Religione, neque in commodum Ecclesiae titularis , ii Episcopus Regularis esset tantum titulatis, cum idem prorsus sit de Episcopo dimitte te Ecclesiam, ac de Episcopo titulari, Vere Ecclesiam non habente, & hinc sortius adstruunt bona illa ad summum
Pontificem esse deuoluenda , cui im-l
mediath subiicitur Episcopus quicunque, & cui fortassis reddendum est, quod ab ipso acceptum est, saltem ex ipsius Episcopatus initio; addita etiam eorum Regularium paritate, qui delicentia Superioru degunt extra Claustra, quorum bona ex Constitutione Gregorij XIII. subiacent spolio Camerae Apostolicae, si extra Claustra vita decedant; eodem modo Ie habentibus
127쪽
Regularibus rpiscopis extra omnem
Ecclesiam victitantinus. At quidquid sit de eiusmodi doctrina , quae valde probabilis censenda est , doctrina pr
habilior ea videtur, quae tradit bona Eoiscoporum Regularium dimittentiu Ecclesias esse in pia opera conuertenda; videtur namque haec doctrina m gis fauere pietati , ac Charitati, dummodo talia bona non sint alijs ex iustitia applicanda. Haec tamen intelligenda sunt in iis tantum casibus, in quibus Regulares Epistopi dimittentes Ecclesias, avi Epucopi Regulares pure litulares de suis bonis non disponerent, vel disponere nequirent, habent enim
ipsi facilitatem, & dominium disponendi ratione dignitatis acqu: sitae, quesecum trahit illud dominium, ut iupradictum est; non de bonis propriis ab ipsis dispositis, nemini, quantumuis superiori. N manet ius disponendi, siue illa applicandi ι lupponitur namq te quod Episcopi Regulares sint Dontini,
capaces .ut dictum est quemadmodum sunt in quocunque statu capaces haereditatis.
OVampli res Regulares Episcopi
putant se non imprudenter agere,
tametsi extra Religionem posti, priuilegi, suae Religionis utantur , cum enim videantur aliquod ius ad priuilegia, dc ad usum priuilesiorum adquisi-uisse, quando erant in iratu Religionis, quod ius fuit personale nimirum commune omnibus personis illius Reli gionis, & ius perionale s emper sequatur personam, non est ita facile siradendum , ut ex prudentia ab usu illorum priuilegiorum abstineant , praeiertim cum ei alio capite teneantur abstincre
ab omnibus priuilegijs realibus cor cessis communitati Religionis, ut cinmunitas est , quae non possunt habere suum effectum nisi in communitate ad differentiam priuilegiorum person .lium, quae possunt hab re suum ess
ctum in quacunque pcriona, dc cum hae distinctione opinatur Villato scum Pal quali g. deris I 34. posse c d bere Episcopos Regulares vii priuile-gijs tuae Rcligionis. quae facta sunt, v lut propria pei sonarum in particulari per ius iam adquisium, quando erant in Religione Ego tamen censeo Eptiacopos Regulares longE prudentius acturos, si ab eiusmodi usu priuilegi rum abstineant, cum enim iam sint s luti ab omnibus onetibus, & votis suae Religionis, congruum est etiam, ut
non participent de priuilegijs, quae liscet sint res fauorabiles, sicut e contra vota sint res onerosae, in hoc casu fata res non sunt ampliandi, sed restringe
di ad mensuram rerum on antium, quia eiusmodi rebus onerosis de ficientibus, deficit omnino status illa. cui tuerunt a SumisPontificibus fauores concessi in priuilegijs qui status est, status vere Religiosus habens personas
verereligiosis, solutis autem votis neque permanet status Religionis, ne que personae religiosae, quibus tantum concessiim erat uti priuilegijs ; unde etiamsi priuilegia essent perionalia, non possunt tequi personam muta tem itatum, immo mutantem ipsam personam de religiosa in non rela. giolam; persona namque religiosa, ut religiosa, siue regularis potest illis vii , cum huic tantum , & non alteri comcessa. sint. Et haec doctrina videtur
aperte confirmari ex Decreto Sixta IV. apud RodrigueZ in compend. siti Regia. resectio. de Episcop. ccitu enim in apud omnes
128쪽
omnes quod priuilegia Pontificia con-
eeduntur intuitu Religionis, & separa- ta re, ratione cuius conceditur priuile- gium a persona , non gaudet amplius: persona priuilegio; cess ante enim cau- .sa concessaonis priuilegii debet cessare priuilegium ex GloK. in cap. ita Deus: ne 4. Cessaueris, oec. ex I. tria S. CD
Priuilegiorum sua Religionis, etiam in concer entibus forum costentia. io Vperuacanea omnino esset Episco-o pis Regularibus haec prudentiς lex, nisi plerique Doctorum usum priuilegiorum in concernentibus conicientiqIorum discriminarentur ab usia in reliquis ad re igionem uniuerse spectantia bus; supponunt namque quod priuilegia concessia Resularibus pro loro CO- scientiae, ut pote fauentia animarum curae, &saluti, quae aliquid est, etiam extra statum Religionis intentum, pos snt constitere etiam in persona relinquente statum Religionis, cui potest demandari animarum cura, & salus, non inconueniens asserere ex hac disia
pari ratione, quod cessent priuilegia quaedam in Episcopis Regularibus ces sanie statu regularitatis, oc non cessc priuilegia pro foro conscientis concessem haec enim tamdiu perdurare possiunt etiam quoad usum , quand u durat
eausa, seu motivum concessitonis, quae est Ecclesiae utilitas,& animarum latus, quae etiam persionis non regularibus potest demandari s cum igitur non ceruset haec causa etiam in Episcopis rclinquentibus religionem, quoad sorum onscientiae, neque cessabunt priuilei Sia ivata doctrinam Canonicam ι x cap.
generaliter I 6. QuV. ex eap. nia de Curis. non resid. ex cap. Abbate in sina de uerb.
signiscat. cum nec etiam cessiet priuilegium,cum ex pluribus causis saltem aliqua durat ex t. si centi exi in bonis Τ da priuii. Credit. cr alibi spe ex iure ciuili. His tamen non obstantibus de usu priuilegiorum in quocunque Qro, & inq iocunque actu ad Religionem, siue ad Episcopatum spectare, dico indi Dferenter esse loquendum, cum priuil gia quocunque modo sumpta sint con cessa tantum Resularibus,& non alijs;
Regulares vero iacti Episcopi non sunt
amplius Regulares, cum satis ex dictis demonstratum sit in ipsis cessare omnia mode statum Religionis per cerationem votorum; & licet priuilegia Regularium sint concessia in ordine ad si
lutem animarum, dc utilitatem Eccle-ssae ι personae tamen, quae dicuntur priuilegiatae, semper debent eme Regulares, cum sint ut tales terminus necessiarius, siue subiectum, ad quod dicunt relationem priuilegia concessia , licet motivum concessionis sit bonum E clesiae, & animarum, quod motivum,& causa non ducticit, quod duret, sed debet durare in tali subiecto, nempe in religione, vel in Regulari, adhuc ut dicatur durare priuilegium , & miror quomodo Pasqualig. alioquin vir doctissimus haec suo non distinguat ingenio induis. 136.
Non concedenda ab Episcopis noμa erectiones Monasteriorum Regularibus Ain
Ex sulla Clem. VIII. superius me
morata habetur dilec sitio talis in hac materia, ut certe videatur inducere soama cuiuscunque nouae erectionis
129쪽
Monasteriorum, qua omissa ex doctrina Gratiani lib. 3. disicept. forens c p. 27. videtur induci nussitas eiectionis, cum si de substantia , & adsit vis clausulae irritantis in tali Decreto, ut habemus
etiam ex Rota diuers decis 2 . v. s. p. di ex Gonzal. ad regul. 8aeancell.Glu .67.
v. I a. & alijs plerisque Doctori is a
adest namque in Bulla, quod non concedatur licentia nouae fundationis absque causae cognitione. An vero pro Causae cognitione necessarium sit Episcopis audire Superiores, seu Procuratores aliorum Conventuum in ordine ad consensum, non est ita certum apud Doctores, cum plerique doceant, M. prς cςteris Riccius decisa 22. Part.4.No
uar. iv sum. Bullar. Part. I. rit. de Movast.
Peterin. in addit. ad Constit. Urbam VIII. cap. a. & alij ex Constit. Clem. VIII. absolute requiri superiorum conuoca-6Onem , quae cum sit veluti forma in agendo praescripta dicitur absolute stoxanda. Alij tamen cum Pasquali g. iuaddit. ad Lauret. λδ. docent Oppositum, ea innixi ratione, quod ex Coim sit. Gregorij X v. habeamus posse O dinaraos introducere noua Religiones, vel obtesto cola su alloiu Religios, Tum, vel ali. s, dummodo tamen constet absque praiudicio alionim pos commode substentari, ut patet ex ve bis i psius Bullae; & hoc arbitrium comcessum Episcopis non fuit reuocatum.
per Bullam Vrbani VIII. immo fuit
confirmatum, quemadmodum etiam fuit confirmatum in hac materia ab Vibano vIII. Decretum Clementis lil. ut notat Pal qualig. sipra c ita tus, qui iesert expressa verba Constit. Vtabani confirmantis in hac materia utraΩque supradictas Constitutiones Clem. VJ II.&Creg XV. Causa igitur,qirae debet ab Episcopis cognoici est, nesiant nous erectioncs Monasteriorum,
quae asErant detrimentum aliis, & si
ex hoc reclament aliae Religiones, debent ab Episcopis audiri, deinde causis cognitio se extendit etiam ad hoc, ut Episcopi cognoscant an nouς Religi
nes introducendae possint vere,oc commode lubstentari, quod est iuxta mentemConstitui.Apostolicarum,idna que,si non costaret Episcopis, nulla eL set introductio, &graue adciliet peccatum contra praecepta Pontificia , dc semper Regulares ceteri possent reci mare, & opponere de nullitate, cum non fuerit seruata forma praescripta. Haec itaque doctrina, ne dum est interuligenda de quibuscunque Regularium Conitentibus, cietatibus,ta Congregationibus, ut constat ex Constit. lar gorij XV sed etiam de quibuscunque Congregationibus Clericorum Saeci larium, cum in dict. Constit. exprim tur uniuerse Omnis Congregatio, oc cietasRegularium,& Religio lorum,& adsit identitas ration S, etiam pro Congregationibus Clericorum si cularium, ut paret ex ipsa lege Poncilicia cauente, ne damnum caeteris Rcligiosis inseratur, Ut commode uiuete possint.
Pro noua erectione Monasteriorum non requirendus ab Episcopis consensus 2 Qui riam, seu Meque cxtorquendus.
IAm dictum est ad noua introducenda Monasteria non esse necessarium Regularium contentum, clam ex Decretis Pontificin iste contensus ab Episcopis obtinendus non requiratiar . Vt patet ex verbis Constit. Apostolicarum. At modo statuendum est, q'caeo modo, quo non requirendus en iste coniculus, cocim prorius modo non
130쪽
extorquendus; id enim esset in re gratii facere iniuriam Regularibus, maxime si nollent consentire ob praeiudiciuiundatum, quod sibi ipsis extimesce
rent ex nouo aduentu aliorum Resularium, quod lamper prae oculis Episc potum esse debet, ut teruent sermam praescriptam in Bullis Pontifici js,quam nullo modo licet violare. Nec Regulares in hac re quoquomodo r*genetur , vel compellantur ab Episcopis. Gebent praestare consensum, si ex illorum contensi oriatur damnum commune, in quod non possunt consenire sine peccato, ad quod tollendum facte lint Constit. a Summ. Pontificibus . Ad hoc autem, ut introducantur nolle Religiones, vel noua Monasteria ab
Epitcopis,debet illis constate'uod saltem duodecim Religiosi ibi comm se, dc congrue yiuere possint, & inli
ditare; haec enim iuit mens Summorum Pontificum expressa saepius in miscretis, di postremo etiam ab Innocentio X. licet postmodum Sac. Cong. ad ex saltem eorum numerum reduxerit
in paruis Monasterijs ; non enim sum-cit. quod possint vivere, sed quod com--dE , α congrue, ut patet ex verbis Bullae Greg. XV. ubi notat Ventriglia
quod debent suppetere Regularibus, ubi iundantur Monasteria, omnia nece 'ria pro victu, vestitu, Ecclesia, Sa
cristia, labrica, dc huiusimodi.
Haud faciti permittori egularibus trost iis Conventuum de loco ad locum.
CExtum est ex Constitutione Cl
mentis VIII. quae incipit Quoni--,
c. α ex Constitui. Gregorij XV. cum
alth, & ex Constit. Vrbani VIII. Romanus Pontifex, non poste Regulares Μ nasteria erisere, ieu fundare absque licentia Epitcoporum in illis locis, in quibus errectionem, seu iundationem pertentant ; quae prohibitio videtur secum trahere etiam illam mutandi, seu transferendi Monasterium de uno loco ad alium, cum doceat Lauret. de Franchis qu. I .in hac materia esse aequia parada lige duo nimirum mutare M
'nasteri uin , dc de nouo construere ob identitatem rationis, quae videtur satis probari ex textum eap. de excessibus riserat. in 6. ct in Gement. 3. da paenitent.
Non est tamen ita certum , non posse Regulares absque licentia Episcopi Monasterium iam in uno loco fundatum transferre ad alium locum, qui stillis utilior,vel commodio maxime si haed translatio fieret in eodem loco, vel in eadem Civitate .dc esset sine prς- iudicio aliorum Regularium , idque
docent Leeana ius nina QMonasterion, ct Cel pedes de exempl. Regular. cap. Iisdub.7. Conueniunt tamen Doctores omnes, quod loquendo de iure communi in omni erectione, mutatione,&translatione requiratur consensus Epis.copi. Ita docet Pasquali g. in addit. ad Lauret. qu. I. Maior dissicultas est, an
Regulares indigeant elusinodi licentia Episcopali, quando in eo oppido , vel
in eadem Civitate volunt transferre Monasterium de uno ad alium locum v. g. salubriorem, Vel commodiorem, cum videantur habere hane iacuit tem virtute Privilegiorum a Sum m.
Pontis nimirum a Clamente VIII. qui illud concessit Ordini Minoium: a Sixto IV. Ordini Pi dicatorum,a Sixto v. Congregar. S. Benedicti Portu galliae, quod notant RodrigueZ in Do Balia