장음표시 사용
161쪽
rialis dispensati ν; neque est probabilis doctrina opposita, licet sit multoruDoctorum, quia Stylus Datariae, qui est interpres mentis Pontificis ,. facit aliam opinionem certam , neque Doctores ignorantes Stylum Datariae in hac re postsit sacere aliam opinionem probabilem ex tota authoritate, quia praeualet semper authoritas, & Sinus Datariae, quem tetigi sient Doctores oppositae opinionis, si illum non ignorassent. Stylus vero Datariae habet' maximum fundamentum in Iure communi , quia dii pensatio tamquam vulnerativa legis est stricte interpretanda, α ideo si est ad ordines, non potest extendi etiam ad beneficia; & hanc
doctrina praeter Iuristas, tradunt etiam communiter Canon ista; in cap. de Uiu ra, ct in cap. de Prabet, iis cum Rota in variis decis coram Pennia , ivbi habetur dispensationes non posse extendi ultra verborum significationem, & consequenter dispensationem lad Ordines non posse extendi ad dispensationem pro benefici js; habemus enim ex eadem Rota coram Pennia decis 6 I9 na. 3. dispensationem ad unum effectum expressum,non esse dispensationem ad alium non expressum, quod tradit eua
Io. And. in cap. . de Il. Praeib t. in o. ad summum enim dispensatao extenditur ad ea, quae sunt inseparabiliter connexa, ut docet Corrad. . praxi disepens c. f. 3. nu. I 8. lib. i. cum alijs, c iuimccii, ut dictum est,non cst ordo,oc benc ficium.
Ordines nn admittendi ab Episcopis a nexui, O insanii.
ERror cffci plusquam palmaris Pri dentiae Epitcopalis, si Patientes
furorem, εc insaniam ad Ordines promouerentur, nisi longo temporis interuallo comprobata sanitate quae tamen diuturna sanitatis probatio, neque sussiceret, si iuror, vel insania prouenirent ex laesione organorum , quae solet inhabilitatem ex irregularitate praeieserre, & dicitur inhabilitas hab
inalis, quemadmodus ror, Vel amem . tia, quae oritur ex aliqua humoris Pr uitate actualiter tantum praed'minam te, cum sit pcir modum mo: bi transeuntis, & non permanentis, non habet vim ponendi inhabilitatem habitualem , cum tantum adstruat actualem, ratione cuius potest amens ad ordines promoueri, cum non sit morbus in radice, unde transacto morbo, quilibet potest esse ore: nis capax, ita sentienimbus Suareet, Bonacina. Pilao, Giballin. alijsque pluribus apud Pas quali g.
morat. Iurid. 73. cum enim inhabilitas sit mensuranda ad mensurρm iuroris,& amentiae, qualenus priuant vita rationis, ex qua praxiatione omiar inhabilitas, cessante furore,& umentia, sin cessate proponion alites inhabilitas'; unde si furor, & ambiitia lotaliter celset etiam in radice, cessa totaliter inhabilitas ; si vero cessEt iantur ii achpaliter, cessat actualiter tantum inhabit tas; inhabilitas autem debet temper ab Episcopis considerari iri ordine ad ipsos ordines exercendos, qui quCties cumque possunt exerceri, uti par est,.sipponenda in habilitas, dc capacitas.
162쪽
Palinura furorem, in aniam nen prominuendi ad ordines ab Episcopis, sine iudicis, ct consitio peritorum .
IN hac re , quae quidem summi pom
deris est, ab Epistopali Prudentia capiendum est consilium a peritis in
arie, ne ipsa capiatur, aut decipiatur errore; cum enim, ut supra dictum est queat ortum habere furor, & insania, aut ex organorum laesione, quae solet morbi perieuerantiam afferre ratione
radicis insectae, aut ex actuali mali humoris praedominio ; haec sane distinguere non sipectat,nisi ad artis medicae peritiam, cuius iudicio si ducantur Episcopi bene iudicabunt de promouem dis ad Ordines . Periti namque aequiparantur Iudicibus ex Bald. in . a. n. .f. deseri Bartol. in l. I. F. . n. a. de uerb. obligat. Alex. n .2. Albertc. na. S. Plin. in cap. proposuisti num. 9. de probat. Corne. consu. 43. Pacian. l. a. de probat. - . Couuar. par. a. de matrim. cap. q.
alijs pluribus, quibus addatur etiam canonistae plures asserentes, quod habito ab Episcopis iudicio Peritorum, poterunt absque ullo scrupulo illud sequi, no secus ae si prosequerentur semientiam a Iudice prolatam ue sat enim erit semper pro Episcoporum coscientia nosse ex Medicorum iudicio, anseror, & amentia sit habitualis, &ex radice iniecta, an vero sit tantum actualis, scilicet facit E transiens, & curabili ex hac enim scientia facili negotio poterunt Epistopi proprium iudicium bene dirigere, ut constat ea distis,
Ante Iusseptam coni mationem nemo admisisiendus ad Ordines, neque ad Tonsuram.
TI Anc Legem indicit EpiscopisTrid.
a seg. 23. cap. 4. de Resor. at nullam imponit poenam accedentibus ad Ordines, dc Tonsiuram sine Confirmati ne; an vero peccent Episcopi ordina te . vel ordinandi accedentes sine consumatione, adhuc versantur in anciapiti Doctores, cum plures apud Lauret. de Franchis quast. I, . de Regal. ordia nati velint virosque peccare mortaliter , cum non O terment praeceptum
Concilij in materia graui , qualis est illa Sacramentorum; alij vero nolint a asserentes Concilium id non praecipere Episcopis vel ordinandis,sed tantum ordinem iEmandum praescribere ins sceptione Sacramentorum, cum prae
scribat esse primum iuscipiendam C firmationem , antequam suscipiatur Tonsura cum alijs Ordinibusue quam doctrinam tradit Pasqualigus in addis
ad Lauret. ubi supra . Ego tamen dic
rem nullum esse indictiam praeceptui aria Concilio, neq e pro Epistopis, ne- ue pro ordinandis; si enim esset in ictum Episcopis, ut putat Pal quali
sus, non video cur eodem praecepto, cum sit in re graui, non ligentur etiam ordinandi, quod ipsi egat, cum Vrro bique militet ratio materiae grauis.
Addo quod si daretur praecepta n Epic Opis a Concilio, ne aliquem iniri rent Tonsura, ante Confirmationem , vel ad ordines minores promouerent,
id esset, quia irrogaretur iniuria statui Clericali, qui habetur initiatiue per
Toniuram , vel Sacramentis, qualia sunt Ordines eri in minores , quae in iuria inducetitur, iam a conserente .
163쪽
quam a suscipiente, & ideo uterque
deberet peccare mortaliter, quod et men non est dicendum , nisi fieret ex contemptu, quidquid dicant Tolet.
dum est cum eodem Toleto, dc Μaiol. Praeter peccatum mortale suscipientcs Tonsuram ante Confirmationem in currere Irregularitatem, no enim haec poena inuenitur alicubi imposita a Iu-re,ut bene notant Auila, SuareZ, Hem ItqueZ, Nauar. . Sotus , α alij apud P qualig. I. s.
prascriptam aristem nemo admittendas ad Tensuram, vel ad ordines.
PRO Tonsura, & pro Ordinibus su
scipiendis variae praescriptae tuere aetates pro temporum varietate. Ton--a enim, ut plurimum in septeniuo collata est ex cap. Nialus de Tem'. Ordinat. in 6., qui annus debet eme com-Pletus ex cap. Insingui. dist 77. Reliquo xum ordinum variae praescriptae iunt aetates in diuersis Concilijs. praesertim
in Viennens. α Clementur. Generalem de aetate , qualuat. at in Concal.
Tri Seus, 23. cap. I a. Subdiaconatum permittit existenti in anno vigesimo- iecundo, Diaconatum in anno vigcsi terito, Pr sbyteratum in vigesim quinto ; liberum tempus permittens Ordinibus minoribus post Tonsuram, pro quibus maior attentio habenda est ad litteras,& mores, quam ad aetatem. Puto autem, ut etiam alibi dixi, iust cere pro quolibet ordine , quod sit annus inceptus, non completus, quidquid dicant in cottarium Nauas. Const.
ς. de Temp. ordinat. Villainbos rem. I. Summ. Tra T. In Pasquesu. in addis. ad Lauret. qu. I 6. de Regul. Ordinat. , & alii plures; Sussicit enim quod suscipientes Ordines ordinentur in annis praefixis 1 Concilio, neque exprimitur,quod anni debeant esse completi. Illi vero, Qui ex malitia, non ex is rantia, ante te gitimam aetatem iuscipiunt Ordines
remanent ipso facto, dc iure iuspens , quae suspensio, licet ante Bullam Pij ILEx Sacrorum , duraret tantum usque ad legitimam aetatem, nunc tamen intelligitur perpetuo durare, siquidem suspensio ipio iure, quae ponitur in dicta Bulla, perpetuitatem indicat, cumlatae Sententiae habeant vim canonis, ut explicant plures Iuristae, & Canon stae apud Lauret. de Franch. l. c. unde sic suspensi dicuntur indigere dispens tione Apostolica quod cofirmani Re-
buff. in prax. titul de malὸ promotis, ocNauar. Consil. 3O. in fine. Si tamen :nsciperentur Ordines cum ignoranti inculpabili suscipientium, haec scilice. ret ad eos excusandos a poena sulp - .sionis, cum sit doctrina communis, nullam censuram incurrere, qui cet suram, vel proli: bitionem sub censura inculpabiliter ignorat, sicut enim igni rata lege non violatur lex, nec xi Olans fit reus transgressionis , ita ignorataeensura apposita nem,ost reus cc
Volibet tempore, & quolibet lo- co posse ab Episcopis T suram
conterri certum est ex communi Doctoru sententia,nec opus est de hac re
Minones, α concilia referre. At id,
164쪽
quod vertitur in dubium est, an possint Episcopi illam extra propriam Dioec sin conferre suis subditis; licet enim
plures Doctores id reducant ad exe citium voluntariae Iurisdictionis, alij tamen volunt collationem Tonsium, quemadmodum etiam aliorum Ordinum spectare ad exercitium Pontifica. lium, quod extra iropriam Dioecesimhaberi non potest sine licentia illius Ordinari j iuxta Trid. 6. cap. s. vi Io m. Quod vero vere possini Episcopi Tonsuram conferre tuis subditis etiam extra Dioecesim existentibus, Videturi' probari ex gene rati consuetudine, α praxi, nusquam Ecelesia reclamante, quod sussicit ad probabilitatem, α quali certitudinem illius doctrinae,qua non tolleraret Ecclesia, si esset contra Canones; hancque doctrinam tuentur duodecim classici Doctores, & Can Pistae, quos citat Pariuali g. in addit. ad
G M t. qu. II. de Regular. Ordinat. Vbi
tamen plures alios allari contrarie sentientes ; Miror tamen ego quomodopasmahgus horum sententiam putet probabiliorem, ex eo quod ipse dicat collationem Tonsurae ad munus Pontificale spectare,cuius exercitium extra Poecesim non potest haberi; nam dato, quod in collatione Tonlurae exerceretur aliquod munus Pontificale, as huc probandum remanet, quod prohibeatur omite munus, stu exercitium
Pontificalium extra propriam Dimc um, in qua prohibitione tantum potestiundari improbabilitas oppositae se tentiae, de qua sane non constat. Ameo non ita facile audiri in Ecclesia, quod conserre Tonsuram sit Pontificalia exercere. Quod insuper docet P. qualigus posse excusari a poena sust pcnsionis illum Episcopum , qui conterret subdito Tomiaram extra Uisce indica eo quod icqueretur opinio m
probabilem, non est consionum D ctrinae Canonicae,nam si collatio Tonsurae ldbest prohibitioni ex eo quod litde numero actuum Pontificalium, qnon possunt exerceri extra propriam iis sim. sequitur clare, quod etiam semper iubi jciatur impositae tanae ius pensionis, sicuti subiiciuntur coeteria tias Pontificales prohibui, neque opinio probabilis tollit prohibitionem,α consequenter neque poenam adn
a. ordines Minores in quolibet Deo, si quot i die non feriato vi porum. subiti promouendi.
DTcentius agitur ab Episse is, E
ordines omnes , qui iunt bacramenta,m loco sacro constrantur 3 V re in quolibet loco posse consent, &ege conserendos, si aliqua urgeat necessitas, Ut quidam volunt, sed nulla urgente necessitate, ut alii, communia ter asseritur, idque prae caeteris docet
Lauret. de Franchis qu. l8. O RCularium
ordinatione, qui ait Episcopum, ubi sibi videbitur, posse Minores Ordines comserre 3 ego tamen adderem, ubi sit loci decentia, & honestas; quapropter notant HenriqucZ insium. l. IO. c. II. Ricc. in praxi aurea res M. 27 . Squillant. de oblis. priuileg.Episce.ῖ. c. I. oc ali cum
ipsis Episcopalem domum esse locum
opportunissimu, quemadmodum docent Campani l. in diuers. Iur. Canon. rus. 6. I. Sylvester in sum. V. Ordo . Maiol. I. 3. de Irregia. cap. 23. & Marchin de Ord. trau. I. p. p. c. . posse etiam Episi
copos in qualibet alia Domo. quς non sit Episcopalis Minores Ordines constrre, ad differentiam ordinum Sacrin rum, qui ex pi aetcripto Tridentini As a 3.
165쪽
23. es. 8. δε-debent conferti qum ad fieri potest, in Ecclesia Cathedrali, praetentibus Canonicis. & ubi consuetudo inualuit,vi Ordinationes habeant in quavis Ecclesia Dioecesis poterunt conserri etiam in alia Ecclesia, quae t men sit inter digniores presente toto Clero illius Ecc csi edicet plerique ve- Iint cum PMqualig. HenriqueZ. gam sa Campanii. dc alijs iam citatis,etiam Sacras Ordinationes ad libitum EpiΩcopi in q talibet Ecclesia sine discrimine posse celabrari, ita tamen , ut semper interueniant Canonici, saltem ministrantes. Circa tempus conferendi Ordmes Minores extra Τempora, in
quibus habentur Ordinationes publicς statis diebus sestis de praecepto,sed etiaomnibus diebus,adest doctrina nuc fere communiter recepta, quod possint conferri,ne dum omnibus diebus sestu uis in Ecclesia, hoc est, in quibus celeis bretur ossicium duplex de Sanctis, de qua re sunt variae Doctorum sententiae satis probabiles;quemadmodum etiam de Sacris Ordinibus, quos testatur Pas-
quali g. in addit. ad Lauret. qu I8. desolar. Ordinat. saepius se vidisse colla os Romae a Vicesuerente in Sacello S. Amdreae de Valle extra Tempora quibusdam sestis diebus , Concilium namq, Trid. videtur praescribere tantum pro publicis Oidinationibus .
Nullo Priuiuiis prat iu duo sacri ordinu..dam dis ab Episivit conserendi.
Apud veteres Canonistas, quidam
insiugebat dubitandi locus in hac materia, ex eo, quod olim in Ecclesia Subdiaconatus non reputabatur inter ordines Sacros, acti enim Io. Cabas.
lati9sio ua Teori , & praxi ruris C nonici edita Lugduni 167 3. Oncilium . Cartaginense, in quo aperte decu
ratur. neque ordines Minores, neque Subdiaconatum conlatri per manuuimposit ionem, ex e quod non sint de Sacris Ordinibus, neque Sacramenta.
ex quo videtur sequi, quod sicut plures Minores Ordines eodem die consuripissunt, ita possint Subdiaconatus, Miaconatus, cum Subdiaconatus in hac lantentia non sit ordo Sacer, quae videtur etiam confirmari ex Can. Nu lus in Epi pum dist. ω. dc ex Synodo Anci rana Can. I 3. dc ex Synodo Anti chena Can. Io. dc denique ex Innocent.
III. CV. A multis, ubi habetur ordine Subdiaconatus esse sacrum , non ex Diuina, sed ex Ecelesiastica tantum imstitutione, dc propterea sequi ex Induuto, vel priuilegio posse simul cum Di conatu suscipi eodem die. Quibus tamen non obstantibus communior dictrina in hac re ab Episcopis est amplectenda, ex qua habemus Subdiaconatum , licet non aequali excellentia , ut est Diaconatus, dc Praesby teratus, esse
Ordinem Sacrum, dc vere Sacramen tum, cui etiam antiquissimo iure adnexus est caelibatus, ut patet ex Concilio Eliberino occidentali Can. 33. dc Agathensi Can. 28. ex Turonens. a. a.
2o. dc ex Epiphanio contra haeresim Catharoru 3 9.qui docet esse omnino iulicitu Subdiaconis Uxorem habere,vel ducere. Vnde cu satis costet Subdinc natum esse vere ordi Sacrum habemtem adnexam obligationemCastitatis. ex qua, siue sit votum, siue non, Anima dicitur Deo consecrari,atque adeo non posse uno, eodemque die conseri ab Episcopo cum alio Ordine sacro squae doctrina clarius definitur in Trid. Asa 3. cap. I a. de reform..ubi prohibetur Episcopis collatio duorum ordinum Sacrorum eodem die, non obstante concellione cuiuicunque piissilegi . vel
166쪽
'Mulii Dcta etiam Regularibus imp sta conlarentibus poena luspensionis a collatione ordinum, di suscipientibus
ab exercitio, ut est etiam in cap. per lite ras de temp. Via n. & alibi in Iure C nonico.
Promotus ad unum ordinem non Promouen
das ab Episcopis ad alium, nisi seruato inura oni intersuio, Cri facta ex causa dispensatione.
CErium est in ordinum collatione
ab Episcopis struanda esse inte stitia, nempe unius anni mediationem Miter unum, & alterum ordinem, nisi adsit aliqua causa, quae inducat ad illorum dispentationem; id enim a Trid. f 27. cap. i 3. O l . relinquitur arbitrio Epistopi qui tamen nunquam poterit intersti ia dispensare , sine causa, quae debet esse vel necessitas,vel utilitas E clesiae quae causae in caeteris Ordinibus intelligendae sunt disiunctive, in inter stiti, vero inter Subdiaconatum, α aconatum sunt accipiendae copulathie, idque notauit Pal qualig. in audit.
ad Lauret. ex Rota deciso I 67lari. . recenti
QOaenam sit necessitas, & utilitas Iusti- ciens iudicandum eritFad arbitrium
Episcopi, & hoc est, quod intelligit
Concilium cap. 14. u. allata , quando rel.nquit arbitrio Episcopi aliquem promouere ad ordinem superiorem non seruato interstitio unius anni, non
quod Episcopus id possit facere pro libito sine cauta, sed quod causa sumetes iudicanda sit ad arbitrium Episcopi; &vbi de causis necessari js ad dispensationem Concilium loquitur disiunctive, cause ipsae disiunctae accipiendae sunt, ubi vero loquitur copulatiue,coniunctae fiunt accipiendae, ut est inter ord,
nes superiores, & Presbyteratum, ita tamen ut iudicium sum cientiae causa rum fit semper paenes iudicium, dc a bitrium Episcopi , arbitrium enim i telligendum est prout de iure in qua cunque re, ut habemus ex Rota GesI89. coram Ludovisio, de iure autem habemus, quod omnis dispensatio debet fieri ex causa; unde Episcopus si dispensaret super interstitijs sine causa. dispensatio esset nulla , potest tamen Episcopus dispensare ex quacunque rationabili causa, quae ipsi videatur sum.
Ab Episcopis ordinandi etiam non Subditi, flesii praesententis ad beneficia a
Non erit inutilis, aut superuacanea
haec doctrina tradenda Prudeliae Episcopali, licet videatur clare ex si prapositis deducta; cum enim iam dictum sit non subditum ex vi praesem attonis quoquomodo Subditum fieri ; videtur non esse quaestioni locus de non iubditis, nam quicumque o dinandi sint, debent intelligi iam si abditi, dc tamquam subditi ordinati. Nihilo tamen minus etiam ordinandi ab Episcopis ex sola praesentatione, possutvocari non subditi in comparatione subditorum, qui etiam ex alio capite, quam ex praesentatione ad beneficium , dicuntur subditi ue & sufficit, quod habeant titulum subiectionis quando recipiunt ordines, non in tempore ante
cedenti. Habemus enim ex iure Ciuit. La. g proximum f. dessis, ct l. tutelas ina oris, O l. sic ract. & alibi, ut notant communirer Doctores, quod quando pro achir requiritur qualitas aliqua fui, damentalis, sussicit. si adsit tempore in quo actus perducitur ad effectuiti, de
non requiritur, quod praecedat , quae Q. 3 regula
167쪽
regula uniuersalis in Iure Civili applicanda est etiam in casu nostro; ex qua docet Alphonsus de Leone δε e. pelian. v. . quod tonsurandus ab Episcopo, ad hoc, ut euadat subditus,sufficit. quod sit praesentatus ad beneficiuab aliquo Patrono beneficu, quia ratione talis praesentationis, ut saepe dia um est, vere fit subditus, cum adquitat ius ad institutionem in beneficio, quo iure posito statim potest tonsurari, vel ordinali tamquam Iubditus.
tis etiam titulo familiaritatis,n5 tametssine beneficio; quemadmodum e comtra potest conferre ordines titulo beneficii etiam non subdito, siae famili ritate.& haec distinctio maxime adue tenda est, ne videatur doctrina supradi. cta esse contraria Concilio Trident,no. Clarius autem dilucidatur haec doctrina per declarationem S. Congr. Concit .apud Garziam de benefici m a
alios plures, quos refert Panualig. o.
Etiam Aselute non subdiιi ordinandi ab Dis. pis, si habeam triennatim familiaria
ratem , ct conferatuin beneficium.
9 riror.videtur maxime torqueis
ri Episcopalis Prudentia, si uti velit doctrinis supradictis, nimirum,quod possint ad ordines. & tonsuram promoueri etiam non subditi ratione solius ben scij ; cum enim Concilium propter collationem beneficii exigat in ordia nandis non subditis triennium familiaritatis, & commorationis cum Episc
Po, videtur exigere aliam tempor ne am iubiectionem praeter allatam si Iius ratione beneficii, sine qua nemo possit ordinari, si vero sussiceret bene. ficium, trustra a Concilio requirer tur familiaritas triennalis. Hoc tamen in non obstante pro certo habendum est ex Concit. Trid. etiam non subditos habentes triennalem familiaritatem ιfi conteratur Beneficium, posse ordinari a quocumque Episcopo, & decretum Concilii videtur titulo beneficii, intuitu cuius potest ordo conserri,uc, te addere titulum domicilii per triennalem familiaritatem ; ita ut ponit EPucQPua incines conlcrre non iubdis uὀ, i c
Quandoque ab Epi pis promouendi ad ordia
nem Sacerdotalem etiam clerici omnis.
caci ad solum effecti m audiendi confessonta.
Non patietur criminis, vel imprudentiae notam Episcopalis Pri dentia, cum stipposita Summi Pontificis dispensatione supra irregularitatem ex caecitate contractam, quam vera Summi Pontifices possunt dispensare, cum sit purum impedimentum Can nicum a lege positiva constitutum, si aliquando caeci, licet impotentes ad celebrationem Missae, ordinentur ad solum effectum audiendi confessiones; potest namque contingere casus,ut inueniantur Clerici, licet caecitate Iab
rantes, tantae tamen probitatis, sapientiae, dc Prudentiae, ut in maximam cadat animarum utilitatem, si ad hoc tam tum promoueantur ad Sacerdotium, ut audiant confessiones,licet nequeant
Missam celebrate; sunt enim duo actus Sacerdotales , Missam celebrare, de contestiones audire, unde sui licit quod unus possit exerceri, ad hoc t possit quia ad Saccadouum PromQueri, ii mus
168쪽
enim illam Doctrinam Cluti irregularis ex defectu visus, non est i lam. & Canonicam apud plures Iurita confultos, & etiam apud Rotam Deris.
Pa. Recrer quod scilicet, quando alia quod introductum est ob plures fines, non desinit habere locum, quando unus ex ipsis subsistit, ut est in casu nostro, enimuero ordinatio Sacerdotalis introducta est propter duos actus tam giam propter duos fines, qui iunt Milism celebrare, & confestiones audire, iuxta duplicem potestatem, quam acincipit Sacerdos, quarum altera dicitur
potestas ordinis, altera potestas clauiu,
unde subsistente uno actu, & uno fine, potest subsistere Sacerdotium. Addo
uod sicut Summus Pontisex potestis pentare caecum,ut celebret Missam, quo pacto testatur Solus in A. Dis. I 3. . arr.2. ad 3. 2 vidissie caecum, qui' ex dispensatione celebrabat,multo magis possunt Episcopi ordinare caecos ad hoc tantum , ut audiant consessiones, men omnino inhabilis ad celebramdum, quia potest memoriter integram Missam tenere, potest etiam tactu , α Odoratu praesentiam materiae constacrandae percipere, di quo ad reliqua, potest ab alio Sacerdote assistente
Nunquam ad Flas audiendas ranfessionuclerici caecitate laborantes ab Di pis proinciundi ad Saceriatium absque dispensatione Papa. - . .
E Orum doctrina semper male conis
stultum est Episcopali Prudentiae, qui audent docete. polle Episcopos ad
ordinem Sacerdotalem ex propria o dinaria minoritate abique alia Summi Pontificis dispensatione, Clericos omnino laborantes caecitate promo-
M λ uere L dummodo id faciant ad eum
apponitur enim ad exercendum hunc dumtaxat effectum,ut ex aliqua urgen-aaum nullum esse impedimentum in ii necessitate contationes audiant, de caeco;ex quo tamen non sequitur posi prolint animarum latuis; interdicta ta- se Episcopos ad illum actum exercen- men MissaeIcelebratione; licet enim dum, caecos ad Sacerdotium promo- caeci non: dicantur inhabiles ad exero uere absciue dispensatione Papae, quia cendum actum audi di confessiones, semper aciest impedimentum Irregulari qui est actus abrsan aeqvd principat is inritatis in radice pro ordinatione Sace Sacerdote, ac Missam celebrare , quia tali, quod inalget dispensatione, ut Patet ex Iure Canonico pluribus in loiscis, ubi etiam habemus, quod iam Ordinatus Sacerdos, si incidat in caecit tem , pomit adhuc illas Sacerdotale .sunctiones exercere, quae non indigent visu . Falluntur igitur illi, qui docent
α inhabilem ad exercendo actus SMcerdotales, ut nec pollit Pontifex illum dispensue a licta caim cacus vci sit tamen actus iste supponit dabilitatem celebrandi, quae vere deficit, dc ideo inducitur uregularitas a solo Papa di pentabilis, sequitur elare, quod suppolita inhabilitate ad celebrandum per
caecitatem, qui est actus, ut ita dicam, primarius, supponatur etiam inhabilitas ad exercendum alium actum, cum . Clericus caecus dicatur abiblute inhabilis ad Sacerdotium, immo incapax Sacerdotii nomitio irregularitatis comtractae per caecitatem. quod Sacerdo
tium indi ubiliter constituitur perhabiis
169쪽
habilitatem, dc potentiam ad exercen eum utrumque actum . Quod vero caecus siti ablolute irregularis, ec inc pax ordinis Sacerdotalis, nisi dispenso tur a Papa, demonstrant Canomstae
omnes ex cap. I. Dis. 49. ct ca η. I. Ost. ubi inter canonica impedimentarc censetur caecitas in Clerico , quod impedimentum non potest tolli , nisi per Pontificiam dispensationem ex vi Cuius, ut supradictu m est, potest etiam Cacus, ne dum ordinati, ad aud:endas confessiones, sed etiam ad Massam celebrandam. Neque valet dicere Clericum caecum nullum habere impedimentum pro exercitio actus Sacerdotalis , qui consistit in sola auditione confessionum,& ideo posse ab Epi sic
po absque alia dispensatione ordinari ad hunc effectum ι talium enim est, quod supponitur, quia satis est, quod vere stir impeditus caecus ad exercen dum absolute Sacerdotium. licet non si impeditus ad omnem actum Sace
doti j, & ex illo impedimento temper dicendus est absolute irregularis, de i lum dispensandus a Papa V Distinctio cro, quae sit de clivetiis act ibus Sacerdoti j, est potius metaphyllea, quam
moralis, quam, nonaca iaci ideo in
Ab Episcopu non. ordinandi clerici cogniti
bitatis fati eduin ab Episcopis iuxta Canones de Concilia, id potii simum est, vinde Clerici idone: tas ad ordines innotescit, & hanc tenentur Ethicopi exquirere in ordinandis, ne eeccent. α poenas sub ciamur , terribile enim
est exemplum S. Leonis Papae, quida
precaretur a Deo veniam fliorum
catorum , habuit respontum, omnia peccata ei fuisse dimissa praeter tum manuum Impositionis, pro quo
maior ipsi agenda erat poenitentia ; de habetur etiam in Canone, in cap. Si qui sopia quem volunt DD. conditumesie ao eodem D. Leone Papa in Epist. 8 1. quam scripsit ad Episcopos Aphticae. Nimis tamen rigida est in hac materia illa Doctrina, qua tradit Laia
rum, quod Epilcopus ordinans no id , neos line examine, debeat deponi, haec enim poena non inuenitur imp sita, sed ad iummum, ut aliqui volunt, cum GloT. V. Ordinat. imponitur prinuatio Iuris ordinandi, quae priuatio, ut notat Palquali g. ibi, extenditur tanta ad illum Oidinem, quem Episcopi comierunt indignis; non enim poena debet magis extendi, quam extendatur delictum, ut habetur in lute Civili, ec nonico . Ratio vero cur Episcopi debent cautissime procedere in Ordia nationibus desumitur ex malis, quae oriuntur Ecelesiae, si ordinentur indi gni ; ex hoc edim haeretes saepe orias esse tradit Alfhon1 - L . o
hinc initium habuisse Hulsitarum ii
Iesim refert AEneas Sylvius lib. de origis iaBOhemor. cap. . ac propterea S. Ludovi
cus Episcopus Tololanus non nisi probatos . . dc abi plomet examinatos ad
ordines admittebat. quod agebat mi a S. Carolus noster Mediolanensis Aschiepistopus. Vnde id praelertim Episcopis cauendum est , ne initient ad Ordines, quos nouerint id agere indeclinandum solum laeculare , nam Trid. Sess. 23. cap. . de ν r. ad hoc
illiinum prohibet initiari prima Tos iura, qui Clericatum assumunt in ira dein iudici j Saeculatis, non ut Deo ii serviant. LET
170쪽
nus digni, si digniores n5 adessent d cent multi Doctores cum Pa squaliga
quest. 39. de Regia. ordinat. in additi ad G
ret. nam obligatio ordinandi digni res stat attenta tantum possibilitate. i
Ab Episcopis non ordinandi non habentes
IVre Canonico satis cautum est, nequis admittatur ad ordines sine titulo , unde non solum peccarent Epta copi sic ordinantes, sed etiam tenerentur de proorio illos alere, quod tamen intelligendum est, quando Epii copiordinant subditos tuos, non quando alienos cum Dimitarijs , quia tunc spectat ad concedentes Dimissorias inquirere de Titulo, ec reliquas obligationes implere . Neque peccarent Episcopi, aut obligarent ut ad alendos ordinatos sine titulo, si circa hoc examen alias personas graues deputarent, quia tunc ipsi Episcopi censentur bonande procedere alienae attestationi innixi 3 oc nulla esset ipsorum obligatio; nullumque peccatum. Cum vero non siiliciat Titulus pro ordinatione, sed requiratur etiam dignitas ordinandi cognita ab Episcopo, non poterunt ordinari illi, qui cognoscuntur indigni
Iblute, etiam data quacumque in nuria Clericorum, cum ex cy. Tatis dis. 23. semper sanctius sit ordinare Paucos bonos, quam multos malos, quemadmodum etiam ex cap. Nutius in Tem ordinat. in o. Epii copis ordinantibus omnino illiteratos imponitur
siti pensio , collatione ordinum p
annum . Verum tamen est, quod ordinatio ijsdem regulis mensuranda est, quibus mensurari solci electio, in qua
In ordinatiora Sacerritum Cnienda ce econsecrationis prelata ab Episcopo ordia me cum a suem verbis consecrationis 'Maris ab ordinatis.
Esse id praeceptum Ecclesiae ex eius
dem institutione, quotiescumque Sacerdotalis ordo confertur, no debet esse nouum Epitcopali Prudentiae,quin id quoque compertum esse debet Episcopum ordinantem esse principat agens in consecratione. enius motumssequi.tenemur alij Sacerdotes consecrantes, ut concausae subordinatae, de coniunctae,quς concurriit ad eumdem effectum consecrabonis Myendenter
ab actione consecrativa Episcopi; cum igitur rMione isti subordinatioicis, dependentiae, quiun habent alii consecrantes ab Episcopo, velut primo cinsecrante, ex illis, dc Episcopo fiat quodammodo una causa adaequata moralis consecrativa, hinc sit, quod singulis concurrentibus per modum unius ad eumdem effectum supra eamdem materiam omecrandam, debeat necessi rio fierPunio verborum consecrationis 'Episcopi cum verbis aliorum Sacerdotum . quae tamen unio non debet esse physica , sed moralis 3 ita ut etiamsi Epiacopus , vel alter c Sacerdotibus
sicut nunquam licet eligcie indignum compleant verba conlecrationis paulo
aoiolute, cum hoc sit intrinsece inatu ex D. Tu. QMd . . o. ara. 9. ira nec Vnquam liacori ad Orduies assamere ii, dignos abiblute. unod vel iante pe-i in Ela colum Pinlini Ordui 1 -- ante, vel paulo post, adhuc intelligum tur aeque concurrere ad eumdem effectu in ; unde non est admittenda i h c re illotum doctrina, qui volunt, non cssecvitccius proselenda Veiba,