장음표시 사용
171쪽
consecrationis a sacerdotibus, qui o cinantur,supposito, quod iam Episc Ius illa proterre compleuerit, eo quod
abeatur iam totus essectus consecrationis per unam consecrationeau semper enim illi omne onsecrantes, te
nentur implere, quod intendit, & pra cipit Ecclesia ι intendit vero, & praecipit, quod omnes conseerent per int gram prolationem verborum; quam nemo ex libito suspendere potest sitne Peccato , cum teneatur agere iuxta Praeceptum, & intentionem Ecclesiae; quidquid sit, an intelligatur materia iam consecrata per unicam tantum anticipatam prolationem verborum ς sue sit Episcopus, qui illam anticipet, sue alter Sacerdos; non enim opus est hane rem hic Theologice examianare serior namque Doctrina in hac quaestione , si esset agitanda, illa esset, quae tradit haberi materiam consecratam statim completa consecratione Episcopi, qui est consecrans principalis , a quo determinantur morali m do ad producendum essectum verba aliorum consecrantium , quae verba moraliter semper intelliguntur unita,
verbis prolatis a principali causa, licet non sint physice omnia praesentia, dcvnita. Fuit haec difficultas publice agi rata in Collegio Romano Societatis Iesu , & ex tunc plerique Doctoies de
Sacerdotes, qui ordinamur, vi habeant intentionem consecrandi.
T Rror quorumdam inualuit assere M tium satis esse in ordinatione Sa- Cerdotum, si Sacerdotes ipsi, qui ordi nantur, proierant cum Epitcopo verba
consecrationis, solum recitatiu), non significatiue, vel solummodo habeant
intentionem consecrandi cum Episcopo conditionatam , non ab lutam sita quod si Episeopus prior ipsis verba
consecrationis prostrat, ipsi statim sius. pendant intentionem consecrandi, caiam per consecrationem Epistopi h beatur Corpus , α Sanguis Christi . Hoc supposito erit munus Prudenti Episcopalis Sacerdotes ordinados minitos reddere, ut semper habeant i tentionem consterandi cum Episcopo ablolutam , & non conditionatam , semper integra verba consecrationis proferant, sine mutilatione, & sine imtentionis sustensione; est enim complenda ab ipsis integra actio consecrativa, quam agunt in Persona Christi, quae actio compleri non potest, nisi posita intentione, di integra verborum prolatione; debent enim Sacerdotes proserre illa verba significalitia, ut d cent Theologi omnes, nora pure materialiter, dc recitatiue, quod indicae esse semper proserenda cum intentu ne significationis, quam habent ex institutione Christi i neque,χqueretur verba coniscrationis posse plerumque suo essectu carere, aut frustrari; quia iam dictum est, semper inrtici suum essectum, ut unita moraliter verbis prolatis ab Episeopo conlecrante . Quemadmodum igitur Ecclesia monet orsinandos Sacerdotes, ut current Verba consecrationis simul cum ipso proferant sic pariter ijdem Sacerdotes ordinandi ab Epistopo monendi sunt, ut veram. & absolutam habeant co sectandi intentionem, ac si soli essent, ne peccent contra institutionem Chimsti , & intentionem Ecclesiae. De hac
172쪽
Mas ad Ordines promoti non semper ab Episcopis censendi incapaces benesci .
Contingit, & non raro Episcopis ,
quod riabeant Clericos male o di natos, vel quia sint ordinati absque Dimissorijs requisitis, vel quia sint ante legitimam aetatem ad Ordines promoti , vel ex alijs causis, & idco Episcopalis Prudentia solet in ancipiti ve sari, nesciens quid agat in materia boneficiorum, an scilicet censendi sint male ordinati beneficiorum incapaces, nec ne. Supponunt autem communiter DD. cum Alphon l. de Leone
η . . eOSomneri qui male ordinantur esse incapaces beneficiorum, quia sciat ratione suspensitonis remanet impedita exequutio Oidinis, sic dicuntur impediti tel qui effectus, qui Ordini
sunt adnexi de iure politiuo, inter quos est beneficii capacitas. Dccir na laamen sere apud oes recepta est. quod si romouendi ad Oidines bona fide mae ordinetur,sicut dicuntur excusabiles,ti non suspensi, ita dicendi sunt etiam beneficiorum capaces, ubi enim non habet locum suspensio, neque impeditur exequutio ordinis, neque resultat
incapacitas ad beneficia i nisi aliunde adsit aliquod aliud impedimentum, &haec doctrina colligitur ex Rota in Aquensi Irregularitalis I . Maij I 6OI.
dos, dc alij quos citat, dc sequitur PaG
Admisi Mi is Episcopis ad benefeia, tamquam capaces.omnes suspensi ab Ordine,' si proprius Episcopus, cura pro
ordinatione licentia de uis, ωιam habeat ipsam
Eo dictamine in hac re dirigenda est
Episcopalis Prudentia, ut si illi, qui ut male ordinati suspenduntur ab Ordine, hanc lolummodo suspensionem incurrant propter desectum licentiae non obtentae a proprio Episcopo, si
postmodo rata habeatur ab eodem proprio Eoi Icopo eorum ordinatio , illico intelligantur beneficiorum capa ces ex hac parte, dc conssequenter sint
ad ipsa beneficia sine scrupulo admi tendi . Ratio doctrinae est, quia per hoc , quod rata habeatur a proprio Episcopo illorum ordinatio, statim inistelligitur ablata iuspensio,& sic redeunt in pristinum omnes illi effectus , quos impediebat suspensio. inter quos est capacitas ad obtinenda beneficia. Sic
habemus apud Quarantam in Sum. Ruia Iar. V. Ordo V. amplia hanc, dc apud plures alios DD. si vero antequam rata habeatur male ordinatorum ordinatio, obtineant aliquod beneficium , tunc omnis collatio, seu institutio erit nulla, dc necessaria erit noua prouisio, ut possint retinere illa beneficia sic o tenta is Sic habemus ex OP. quoties dapactis, Ur ex cap. Rati habitionem de Regul. I r. in o. oc Rota coram Merlino Deciso I 3. n. 9. Quin immo si beneficia o tenta essent Iurisipatronatus, ne dum ind gerent noua prouisione, collatione . institutione, dcc. cum nullo pacto possint conualidari, neque per retr tractionem, quae nihil operatur etiam
173쪽
Urtute ratthabitionis, ut habemus ex
Rota Derim2 2.nu. a. coram Seraphiano, dc coram Ludouita Deci 73. η.9. sed etiam indigerent noua praetent tione, quia prior praetentatio censenda esset omnino nulla, quod docet Pas. malig. LG
C Ratias omnes non expirare per
I mortem concedentis docent comuniter Doctores ex cap. si super gratia de N. Deleg. in 6. atqui cum litters dimissociales gaudeant hoc nomine, de bent etiam gaudere hoc priuilegios de ab Epii copis, quibus praetentam tur in ordine ad consequendos ordines erunt semper admittendae, & ob eamdem rationem erunt admittendae Dimissoriae concessae a Vicario Capiatulari. Sede vacante , quod tradunt
desima p. I. Sum. cap.f., &alij plures; est namque eadem ratio quo ad omnes ipsas gratias concedentes. Poterunt tamen Episcopi successores reu care concessas Dimissorias a suis Praedecessoribus,aut a Vicari js Capitulat,bus. quatenus non stat essectum com
sequutae 3 & ratio est, quia Episcopis cetares possimi recognoscere omnes actus circa suos subditos, eosque adprobare, vel reprobare, prout expedire iudicauerint , maxime quia temporis processu possunt illae causae cessare, ob quas concessae sunt, di proinde etiam ex hoe capite reuoeare. Addo litteras Dimissoriales e ste institutas ad
testificandum de vita, & moribus o dinandorum ; hoc enim testimonium debent continere Dimissioris,quaecumque sint ex Trid. Sessa 3. cap. S. de resor. cum igitur post Dimissoriarum comcessionem temporis progressu, maxime si diuturnus sit, possint esse mutatimores iam probati, poterunt etiam ex hac causia reuocari litterae dimissori Ies iam concessae ; non enim de ni Episcopi permittere, quod ordinentur indigni: unde prudentissime agunt Episcopi illi, qui semper inquirunt testimonia de vitae probitate suorum Subditorum, etiam alibi commoram lium, antequam litteras Dimissoriales eoncedant ad Ordines recipiendos. Episcopi vero ad quos cum ordinandis diriguntur Dimitariae,debent eos ex minare tantum de litteratura, quemadmodum proprii Episcopi debent ac
ipsi eosdem examinare ex Trid. Ses. 23. cap. 3. de Resor. Vnde duplex examen o dinandorum in hoc calii erit facienda ex eodem Trid. Sest. I. cap. II. de Resor. quod maxime Epitcopis aduertendum est. ne in Ie tanti ponderis oscitanter agant
Nemo ia Epis opis alienis admittendus adoriantisne Dimi Orise .
Porisque visium est litteras dimi
riales non ita esse necessarias, ut semper illis indigeant alieni Episcopi ad Ordines conferendos . cum enim in eum finem sint institutς Dimissoris, ut Episcopi cognoscant idoneitatem Ordinandorum,& habeant consensum
proprij Episcopi, de Ordinari j; si haec aliunde constet Episcopo non proprio, licet
174쪽
Iicet non adsint litterae dimissoriales, non erit absurdum eiusmodi praesentatos ad ordines ordinari, cum finis legis praescriptae in Trid. fles 23. caps. de res m. ille sit . quod non admittantur ad ordines, nisi idonei, & nisi cum com sensiu suorum Ordinatiorum; ad hunc enim tantum effectum requiruntur Dimissoriae a Concilio : Vnde si Epis copi ordinantes habeant sine Dimitas js notitiam idoneitatis, & consem sus Ordinarii ipsius ordinati, videntur struare formam in Concilio praescriptam per aeculpollens , cum certum sit λrmam inductam ad certum effectum posse per aequi pollens seruari, ex quo iequatur idem effectus, quam doctri
no,& in Aruiensi Parochiali r. Aprilis IS98. coram Lancellotio . Quidquid sit de hac doctrina, quae sane probabilis est, tutius crit semper Episcopis, quod ipsis innotescat idoneitas ordinandorum per Dimissorias, & etiam contensas ordinariorum, qui semper magis expresse constabunt , quam per alia media;forma enim praescripta in Trid quoad hoc est illa, quae dat es se rei, eluique omissio semper dicitur actum vitiare, ut habemus ex Bald. in
cap. con utis 46. da A pellat. nu. 6. &miam in Regalis cancellaria. Re ui. ΣΦ apud Mandos. de male promotis num. II.
maxim4 quia λrmae taliter praescriptae a Concilio Trid lubintrat impClita pena, ex quo sequitur, talem formam semper esse seruandam, cum id certo conster, & doctrina contraria sit tantum sub opinione.
Obtinentes Dimissurias aprapriis Tyscopia non semper ordinandi ἁν Episcopis
TMonitur casus aPrudentia Epises
T. pali reuocandus ad trutinam, qui facile,& non raro potest obtingere, nimirum an Clericus accedens cum litteris Dimissorialibus ad alienum Episcopumait semper ab ipso ordina dus, etiamsi sit impedimento irregul ritatis detentus; supponitur enim a plerisque Doctorum, & praesertim a Syl
Auila de Gnsquod Episcopus proprius eo ipso,quod dimissorias concedit pro suseipiendis ordinibus ab alieno E LCopo,concedat etiam eidemEpiscopo. quod dis iet stiper irregularitate, silpra
quam proprius Episcopus posset di
pensare, ea praesertim ratione , quod concesso uno, intelligantur omnia alia concessa, sine quibus id expediri non potest, ut patet ex I. a. V. de messae G ex
cap. Praeterea de o . Deleg. cum certum
sit promotionem ad ordines fieri non poste,nisi remoto irregularitatis impedimento, maxime quia dispensatio ad suscipiendos ordines ab alieno Episc po, videtur esse quid principale , ad quod sequitur accessorium scilicet disipensatio adtolledam irresularitatem. Veru haec doctrina ab Episcopis neque est probanda, neque admittenda, ex eo quod quando plura obstant alicui actui
sublato uno non tollitur alterum, ex Ls domui f. de seruit. O ex cap. ex tuorum, ex cap. Pastoralis de priuuet. & ex R ta Decis IO9. coram Puteo, dc coram Ludovis. DecisSI. cum ergo in prquem
ti casu obstet ordinationi duplex impe-R a dime
175쪽
dimentum, nempe, non esse subditum,oc esse irregularem, ex eo, quod proprius Episcopus tollat primum,conc
dendo, quod possit ordinari ab alieno Episcopo, non sit, quod concedat st-Cundum, nempe, ut dispenset super irregularitate'; Vnde Episcopi alieni etiam acceptis Dimissorijs ad prom
tionem orat num, non lam per debent ordinare subditos non suos, maxime si nouerint esse irregulares,quOS etiam
eatis Dimissorijs non possunt di pensare ea vi illarum, ut satis constat.
Vbiplura sistam in conferendis ordinibus impedimenta, singula ab Episcopis
PErsipicuum satis esse potest Episto
pali Prudentiae ex Doctrina iii pratradita, quod ipsis agendum sit in casu, quo quis pluribus de entus impedim ijs accederet ad ordines suscipiendos, ac propterea hic pauca in hac re erunt a nobis lubijcienda. Eadem igitur de-het esse ratio de irregularitate tollenda ante ordinum susceptionem,ac de aliis impedimeniis, cum certum sit ex doctriria Surd. Consii 24 . num. . dc Gon zaleg ad Hellul. 8. Cancell. Glog I3- nu. 97. dc ex Rota in Lerulen.Pensionis a. Iuni j I 397. coram Pennia, tot requiri dispensationes, quot sunt impedimenta ι vnde etiam ex Trid. f 23. cap. 9. de refori
habemus posse,quotcunque Episcopos ordinare sitos familiares triennales, supposito tantum, quod prius per diceniationem tollatur deiectus nata-um quoad ordines minores, ex quociare patet stingula impedimenta esse tollenda in promouedis ad ordines; sie
dc alijs, concessio enim, quae semper supponitur ad unum tollendum imp dimentum , non intelligitur extenta ad aliud, nisi in ipsa cocessione expressum sit, ut habemus ex l. statu liberum. s. Si chums de Di ct ex ι. i. g si mulier L. Gliter ignosc. cum ergo dicitur a nonnululis, quod concessa dispensatione ad unum impedimentum, conceduntur omnes, sine quibus vltimus actus obtruneri non potest, intelligitur de ijs, quae ex natura rei concessa, trahuntur tamquam necessaria, dc connexa, qualia sunt media pro assequendo fine , non vero de ijs,quae sunt omnino extra exi, gentiam rei concessae,quia haec,qua uis impediant assequutionem rei conmcessae,id euenit per accidens,dc non pers ratione connexionis, quam habent, tamquam media cum suo fine.
Utentes falsis Dimissors pro ordinibui piendispuniendi ab Episcopis.
X Const. Urbani VIII. quae incipit
bentur poenae, quas luere debent, qui utentes salsis Dimissorijs promouentur ad ordines, siue minores, siue sacros, dc ad Episcopos spectat irrogare easdem pCenas, cum ad eorum notitiam tale delictu peruenerit, quod dc authoritate ordinaria agere poterunt, ut Iudices ordinari j dc etiam tamqua Sedis Ap stolicae Delegati. Dissicultas est , an sint puniendi ex Constit. allata,etiam quando illis utuntur bona fide putam teS esse veras, nam aliqui DD. volunt excusari tantu per bonam fidem,quando illas recipiunt ab ossicialibus,ocmnistris Epvcopi cu tunc possint supponere cile iactas de mandato ipsius Epis copi,
176쪽
eopi licet Ministri illas expediant salso,
dc absqie mandato ; si vero utantur dimitat ijs falsis aliter expeditis, &ab alijs, ad quos non spectat, cum tunc teneantur scire, a quibus sint expediendae dimissoriae, dicuntur non excusari ex ignorantia, dc ita cum multis Doctoribus videtur sentire Pas qualigus in
addit. ad Lauinet.qu. I. de maci ordinantibus, C mati promotis. In qua re tamen ablo-
lute dicendum, puto omnes Clericali ordine in lignitos,& quomodocumque ad ordines male promotos ab alieno
Episcopo cum falsis Dimitarijs, quas
falsas e sse vere ignorabant, excusari ab omni culpa, & consequenter a poenis in Constit. Urbani enunciatis, cum ex Regulis Iuris falsitas non puniatur abs. que scientia . quae est qualitas de sub- Rantia dei chi, ut demonstrant Iuristae omnes. Puniendi igitur sunt male promoti ab Episcopis, quando vere non norant. sied iciunt Dimistorias esse falsas,& illis utuntur . Et ad illum Epis copiam eos sipectat punire,cuius laediturturildictio, nam Oflandens Iurit dictionem alicuius, per illam Oisensam fit
subditus illius, & sic ab illo puniri potest, haec est enim communis doctrina in iure , quae tamen limitatur, ut non
habeat locum quoad laicum respectu Ecclesiastici, ut notat Pal qualigus si pracit. ubi plures refert Doctores hane limitationem amplectentes.i An vero scribentes Dimissorias falsas, sed illis non utentes, incurrant pqnas PontificiqConstit cum distinctione decidendum est; si enim, qui perficiunt eiusmodi Dimissorias, non apponant sigillum, neque illas reducant in forma authenticam, ut possint fidem facere,& haberi vere pro litteris Dimissorialibus,tunc sane non iubi jciuntur pgnis, cum non inducant crimen f lsi, cui statuitur pς-na,secus vero si reducatur cuiallo sigillo in formam authenticam , & falsi crimen inducant. Neque obstare potest, quod per non vlum nemini prae iudicium afferant actu; lurficit enim, quod pollini aiserte , ut habetur in
Iure apud Felin. in cap. ex tenore nu 2o.
de re eripi. addo tales Dimissorias falsas, semper praeiudicare authoritati, & Iu
Ab Disivis neniri non semper ratificanti ordinatis Iaeta suorum Subditorum ab Episcopis alienis sne Dimissori .
CLericum a non suo Episcopo or-.dinatum esse male promotum,
sed habere characterem Clericatus fusipentiam quo ad exercitium,& gaudere priuilegio fori docenticommuniter
Doctores ex cap. de temp. ordinat. in 6. Oex Trid. heg. 23. cap. s. neque incurrere
pgnas appositas ab Urbano VIII. co tra male promotos per Dimissorias falsas, certum est,cum ibi Sum. Pontia sex imponat p nas tantum male prO- motis cum falsis Dim Orijs, quae vitima particula si deficiat, deficit lex po natis , & ipsa poena , quae extenditur dumtaxat ad falsis utentes Dimitarijs. Caeterum quamuis ordinati ab alieno Episcopo sine Dimitariis remaneant ordinati, & Clericali charactere insigniti, divi Clerici gaudeant priuilegio tori, non per hoc eorum ordinatio facile ab Episcopo proprio est habenda
pro rata, ut sit in exemplum male promotus alijs eodem crimine irretitis, dc etiam ipsis Episcopis alienis male ordia nantibus . Quoties vero erit habenda ratificatio id fieri opus erit, antequam conseratur beneficium, si beneficium malE promoto sit conserendum; alioquin collatio em nulla,ut tradunt DD.
177쪽
apud Lauret. qu.1. Neque ratificatio erit iacienda, quando fiat in praeiudicium tertij ex communi Doctorum sensi, cum nemo priuari possit Iure suo, unde si male ordinatus esset se Nuus , vel Religiosius conuersus, ex eo quod sint sub Iure.&dominio alterius, quod laeditur per talem ordinationem, talis ordinatio non poterit ab Episc po Tatificari; si vero male promotus non sit sub Iure, vel sub dominio alterius, poterit eius ordinatio ab Episc po semper rata haberi, licet ex hac ratificatione per accidens sequatur aliquod incommodum alteri bene ordinato, qui concurreret simul cum male ordinato ad aliquod beneficium, nam Episcopus semper potest uti Iure suo, licet per accidens, & sine intentione,
Contingat alteri damnum ; nulla enim fit iniuria, cum quis utitur Iure suo. Vt habemus ex cap. Meusa de elin. Episcopus namque ratificans ordinationes in male promotis, tantum tollit sus. pensionem ordinum in male proin iis, quam ex Trid. 6 2 3. cap. s. de resor. semper tollere potest, dc sic reddere
beneficii capacem, qui per suspensi
nem incapax erat. Non potest tamen
Episcopus sub sipe raritabitionis facie- me ab Episcopo loci ordinare Subditum alienum , nam iura, quae prinhibent ordinari alienum subditum absque Dimisibriis . id . prohibhent , ut per litteras testimoniales constet de consensu propris Ordinarij, dcctiam notum fiat ordinanti quod ordia
nandus habeat qualitates requisitas a tSacris Canon bus,quae per ratiliabiti nem suppleri non possunt, quae licet
faciat praesumere contentum, non tamen iacit de ipso conflate quod ablo-lute nece si rium est, oc solum haberiotest per litteras Dimissoriales. De acre videri pollunt Quarantata dum. Bullar. U. ordo Rebussi in praxi K M. G
vero Episcopus ordinans alienum
Subditum sine Dimissorijs sub spe ratis
habitionis incurrat suspensionem, non est ita certum apud BD. Ex Trid. t men cum apponatur poena suspensi nis violatoribus legis secundum QNmam praescriptam, re lex sit, quod fiat ordinatio in virtute litterarum dimit rialium , videtur consequi, quod irar gentes legem etiam poenam incur
necessitate ν Cia cillitare Ecclesiae .
O Mnem disipensationem facienda
esse ex aliqua rationabili cautia pro certo habetur apud omnes Doct res, eosque dispensationes , quae fiunt in rebus Ecclesiastici esse faciendas ex necessitate potissimum, & utilitate E clesiae, nemini dubium est, idque saepe habemus ex Trid.JU 23. cap. I ct a . In dispensandis vero Interstitijs inter Minores ordines, & Subdiaconamin,
docent Sorbus in compend. Mendirant. V. Ordines, dc Zabarella in ea Quaeris de
alat. qualitat. Iumcere neces litatem .
vel viilitatem Ecclesiae disiunctive, inter Subdiaconatum, dc Diaconatum, Volunt tussicere leuiorem causam ; idque arbitrio Episcopi esse relinquendu ;inter Diaconatum , & P S i alum,
docent esse necessariam utramque causam copulative, scilicet necellitatem simul, dc utilitatem Ecclesiae. Verumtamen est prudenti arbitrio Episcoporum esse subi jciendas dispentationum causas uniuersaliter, ne Episicopi ipsi torqueantur strupulis, dc latis est pro necessitate, quod considerent functi O-
178쪽
i nes , quae in Ecclesia exercendae sunt,
an indigeant maiori ministrorum nu- mero, necne, Vel an minister exercens
non sit idoneus, quod docet Sylvest. in
Sum. D. Ordo n. Io. Pro utilitate vero sufficit, quod Ecclesia ex tali dispensati ne maius aliquod commodu recipiat, semper autem potest esse necessitas, α utilitas, quia licet sint ministri nece si xij ad exercendas iunctiones, cum tamen isti quandoque possint impediti, vel infirmari, optime constultum erit,si ad supplendum ab Episcopis habilitentur alij, quae doctrina etiam traditur a D. Antonino 3. para. tit. I . & ab aliis Doctoribus. An vero Episcopi ordinantes , vel dantes dimissorias, non facta alia mentione dispensationis Iuper Interstiti js censeantur dispensare, I frondent DD. communiter assumati-De, dummodo Episcopi sciant ordinandos indigere disipensatione, secus si penitus ignorent; si enim sciant,censentur dispentare, si ignorant nequaqua iuxta Glus in cap. Statutum, & alios Docto. Ies, quae tamen doctrina non habet locum in dispensationibus Papalibus ab Regul. 66. cancell. per quam. decerniatur, quod nunquam censeatur dispensatum 1 Papa in re aliqua, nisi specialiter concedatur dii pensatio idque tradit ConZaleZ ad Reg. 8. Cancril. gius. I b.
Pro dispensandis Inusiisis attedendas ab i-
scopis annus Ecclesiasicut , non annus solaris is,
A Nnus, qui interponendus est ab
uno ad alterum ordinem Sacrii, non ex cursu Solari, sed ex Ritu Ecclesiastico mensurandus est , cum ex S. C. apud Diuet. Q T. G Azuiar. ordinat.
habeamus declaratum, promotos ad Ordinem, Subdiaconatus in Temporiabus Quadragesimae,posse anno sequente ijsdem Quadragesimae Temporibus
ad Diaconatum promoueri, licet integer non sit elapsus annus naturalis, qui dicitur solaris; sussicit enim quod fiat elapsa quatuor interstitia pro anno E clesiastico quod etiam declarauit Summus Pontifex cum voto S. Congregationis apud Marzillam ad ConciLTrid. tit. II. OP. I 3. Vbi Statuitur,quod annus, qui interponi debet ab uno ad alium Sacrum ordinem, non debet esse ne cessario duodecim mensium, unde lusis ficit ad constituendum annum Ecci siasticum, ut sint transacta quatuor anni tempora, cum tempora Quadragesimae, licet plura,sint per modum unius, re sic, qui ordinaretur in Sabbato Sanincto praecedentis anni. posset anno sequenti ordinari primis Quadragesimae Tempol ibus, cum satis sit quatuor et psa interstitia connumerare inter Vnu, oc alium ordinem Sacrum. Si aliquis tamen Episcopus scrupulosus vellet attendere integrum cursum anni solaris pro conserendis Ordinibus, non pos 1et redargui, cum vere pro anno stricte sint intelligendi duodecim menses s cuipia quoque Ecclesia computet initia, ct terminos annorum per menses dum decim , & dies iiipra trecentos, & se Xaginta. Verior tamen doctrina est supradicta, cum sit magis fauorabilis, de gratiosa,ac etiam maiori Probabilitate
Alenda, Metrouidendi beneficiis clerici, qui ab Episcopis ordinantur sine titulo.
P Raeter Prudentiae legem, quae in quacumque imponitur Episcopis
179쪽
seruanda, urget hic altera conscientiae lex, quod obligantur sidem Episcopi ordinantes Clericos sine titulo, ad illos alendos , vel prouidendos benefici js, si sint idonei, ut praeter Concit. Trid. fessat. cap. 2. de refor. statuitur etiam in cap. Accepimus de Etat. o qualis. ct in cap.cum fecundum de Praebend. ex quibus cap. Videntur Episcopi ad duo obligari, & ad alendos ordinatos, si statim non cons rant beneficium, & ad conserendum competens beneficium, quae obligationes sunt ipso iure distinctae, cum versentur circa diuersam materiam , maxime quia obligatio prouidendi de beneficio admittit exceptiones, cum possit Episcopus semper excipere circa beneficium , quod ordinatus non sit id
neus, ut constat ex cap. Accepimus, ct ex cap. cum fecundum supracit. Obligatio vom substentandi, di prouidendi de alimentis , non admittit exceptionem.
Igitur obligatur Episcopus quicumque
in conicientia, vel ad alendos ordinatos sine titulo, vel ad eos prouidendos de competenti beneficio, & lolum a beneficio potest excipere non idoneos, quae obligatio transit etiam ad successores in Epistopatum , si ab ordinante si timctum non sit; idque statuitur in eodem cap. Accepimus , ct in cap. cum secun dum 3 quia, licet de iure non debeant succcsores luere Paenas antecesibium, cum tamen hoc non fiat in punitione ,std ad tollendum opprobrium a Ciero,
ut testatur calcit. in cap. cum secundum. verboIuccessores, cx hac ratione, enentur
succello. es, ut Ecclusiae ministri, qui non debent permit: ete suae Ecclesiae, ocsui Cleri opprobrium, alcie ordinatos sine titulo, vel prouidere de beneficio, cuius doctrinae ratio pol illima ea est . quod Clericus eo ipso quod est ordinarias adquirit ius. ut tibi de patrimonio
Ecclesis subministrentur alimcma,cum sit iam factus de corpore reclesiae, tamaquam eius pars, & membrum ; hae enim ratione, scripsit etiam Innoce lius III. ad Episcopum Lamorensem, ut apparet in cap. cum secundum , ipsum adhortans,ne pateretur aliquem Altari seruientem de Altari non vivere , cum Clerici vitam transigere debeant de psettimonio Christi. Verum tamen est, quod licet Episcopi circa prouisionem beneficiorum non possint cxcipere cintra illos, quos ipsi ordinarunt, possunt tamen excipere contra ordinatos a suis praedecetaribus, quod habetur ex
Ordinati sine iitulo etiam Dicta exceptione pro beneficiri prouidendi ab Episcopis .
Non impleretur Episcopalis Pru
dentiae munus,si facta ab Emicinpis aliqua exceptione pro bencsiciis ,
propter non adinventam in examine
necessariam idoneitatem, rcquisitam etiam in ordinatis sine titulo, Episcopi ipsi a prouisione alimentorum se putarent immunes 3 tenentur enim semper prouidere ordinatos sine titulo de alimentis quousque vel consequantur beneficium, vel alio honesto modo possint sibi victum adquirere, quod st tuitur in cap. Non liceat de Praebend. ubi mandatur Episcopis, aut non facere Clericos, aut tacere, quod habeant v de vivere possint, quorum egestati, deficiente patrimonio proprio , debet supplere Patrimonium Ecelcsiae , quod est apud Episcopum , qui dicitur Pater pauperum, maxime Clericorum ι esset namque magnum dedecus Oidinis Clericalis si Sacris initiati cogerentur mendicarc , aut alio quouia indecenti min,
180쪽
dieri' u victum γαruare siuxta id, pe Saeculari hic idcirco operae pretium
quod traditur in cap. Diaconi dis uno est, hanc dissicultatem exponere; equit. n Ane,quod etiam obserua- dem videtur esse extra controuersiani
lcopi prouidere de necessariis alimentis ria proles abΘlute laica sit,poterit civi ordinatis sine titulo , licet non sint id libet Princeps eam sux em : Mo Miri, quia semper d. - iurisdictionem exercere 3 certum auid
naum Eccleuae non est absolutum , ut tiam inter legitimum, & illegitimam nx, istd conditionalia. ni- quae ind icta est tantummodo a tali Iu
o, timoti i pς J'yQprium Princisis legitimario valeat ad ilice I ri hς'ςβςNm dςndum Patri in bonis patrimonialibus iurς Clericorum ipsus,in sequenti lege raponemus; vi P i Spii copos, eos pro- detur enim de iure antiquo esse ample Tmsii habeant unde aliunde ctendam partem assim riuam, ut Tuiuant, dato enim quod.sit verum, monstrat Pasqualiss Q. A foras. Ivinia m UV-m ςςGςx obligatio, quae cum hac tamen distin .one, ut valeat tu COUmuni, α quod per legitimatio Principis tantum pro suc- 'in: nr0 ς uet Pro- ςςisione in bonis patrimonialibus, que
uisio legis, ut notant Iurisconsulti om- sunt pure saeculariae, non autem prones, hoc semper intelligitur, quando sit essione in bonis aq iisitis intuitu
non vero quando obligat conditionate, ut est in casu nostro.
dmiliendi ab Epi pis iampiam legitλιsor Curicorum, qui legitimamur a Principe saeculari. CVm spuria Clericoru proles non nullis subiaceat Canonicis imp dimentis, a prudentia Episcopali accurate inspiciendum est, quinam sint a mittenda tamquam legitimi, quinam velo reiiciendi tamquam: illegitimi . Quo a vero non satis est notum om- .mi,uS,quid valeat legitimatio filiorum.
di nulla ratione laicae potestari iubi cta . Nec videtur obstare i quod requiruratur eontentii Patris in legitimatione in ordine ad suecessionem, ut docent Communiter Iuristae s licet enim Pater Clericus non possit illum praestare, tamquam non iubditus Principi laec tiri iudicialiter, potest tamen illum I mare extraiudicialiter, in quo actu non interuenit iunidictio Principis Ia cularis.