장음표시 사용
261쪽
solum obligatio eligendi Capellanum, qui tot Missas celebret ex dispositione fundatoris, atque adeo euadit simplex institutio Capellaniae, dempta obliga. tione residentiae, dc seruiiij personalis; unde simplex Clericus nouiter institi tus in illa Capellania poterit per alium satisfacere oneri Missarum 3 Quae doctrina colligitur ex duplici declarati ne S. Congregat. apud Garaiam do bonefic. num. 87. Vbi habetur e presse, habentem Capellaniam non teneri ad
suscipiendum Sacerdotium, nisi in fundatione cautum sit, qui Capellanus per se ipsum cel bret , data autem temporis praescripti
ne idem est, ac si in fundatione non eGset cautum de residentia, dc personali seruitio, ut per se patet.
Admittendus ab Episcopis ad Capellaniam Amplex clericus, tametsi ex fundatione si institutui pellanus Sacerdos, qui Misas cetiiset .
H Eret plerumque Episcopalis Pridentia, cum praesentatur, vel elugitur ad Capellaniam simplex Clericus nondum Sacerdos , cum tamen ex imstitutione capellaniae dicatur esse praesentandum, vel eligendum Capellanu, qui Missas celebret; unde ad tollendam ab animis Episcoporum omnem haesitationem,statuendum est,posse in his casibus admitti etiam simplicem Clericum , nondum Sacerdotem . Ratio est,quia ex dilaostione fundationis, Iesainstitutionis Capellaniae, solum imp nitur onus celebrandi Missas ipsi Capellano e lecto, vel praesentato, cui one. ri potest per alium satisfacere, cum nunquam intelligatur Onus personale, nisi id in ipsa sundatione expresse cautum sit . Quae doctrina est plurium
Doctorum apud PasMalig. pr. I. M I. Iurid. praeter Barbos de potes. En
alle'. 29. n. 3. Quinimmo etiamsi testator dixisset, quod praesentetur, siue instituatur Sacerdos, qui Missas cel bret, adhuc posset per alium Missarum celebratio fieri, dc Capellania ex institutione nunquam esset a Capellano per seipsum exercenda, licet diceretur Capellania Sacerdotalis, dc semper posset simplici Clerico conserti. Sic
habemus ex Rota in Firmana Altaris 3. Decemb. 13s . coram Blancheno apud Garz. de bene eo. O. cap. 2. n. 37. Urin Pampilonensi Sacri ty II. Februarii a 39 . apud GonZaleZ in Re M.cancell. I S. nu. 83. ubi eamdem sententiam tenet Almonsus de Leone de O . C
peli. Praxi 6. num. a M. ex quibus collia
gendum est,non requiri in Capellano eligendo, vel praesentando qualitatem Sacerdotij.nisi in institutione exprim tur obligatio per se ipsum celebrandi ι unde licet dicatur in fundatione, esse eligendum Sacerdotem,qui Missas c Iebret, non per hoc designatur qualitas pro idoneitate eligendi, sed qualitas muneris exercendi, quod cum per alium impleri possit, non est intelligenda tamquam qualitas personalis propria personae electae, sed tamquam qualitas requisita, ad satisfaciendum oneri,cui satis est, quod per alium satis
Paene inficta a Summis Poni cibus rantra non deserentes habitum , ct tonsiram, non intelligenda ab Epi pii per non usum , uel per O m
NE Episcopalis Prudentia in ni
262쪽
tra non deferentes habitum, & tonsuram, affert Gargias quamdam doctri
nam p. I. de benes cap. I. n. 24. qua cona
tur ostendere Clericos in hoc delim quentes non priuari ipso facto pensionibus, & benefici js, neque collationes ipsis factas esse ex tali delicto nullas, ex eo, quod Constitutio illa Sixti V. non sit usu recepta, immo quod sit per non inim abrogata; quo aute fundamen, hoc dicat Garm ,haud facile inolescit;
quinimmo Loter. de rebus benes qu.26. num. 9a. lib. 3. ex Rota in Tullens Pensis. nis a I. Aprilis i62I coram Coccino
docet hanc legem Pontificiam, neque suisse abrogatam per non usum,nequ pol uisse abrosari, quae doctrina an v ra sit, quoad secundam partem examinabitur infra. Certo igitur statuendum
est illam Costitutione Sixti V .no filisse abrogatam, & consequenter ab Episcopis semper considerandam esse tamquam rem in suo robore , & vigore permanentem . Ratio est, quia, ut e perientia constat in quocumque iudicio manutenetur, etiam ab ipsa Rota, quae semper iudicat cum tali manulentione, ut constat ex deris r cent. nu. I 6. ct in Eborensi Pensionis r. Iuni j i6a . coram Vbaldo, ct in Caesar a Iustana Pensionis 3. Iuni j I623. Coram Coccino, & coram Merlino deris. 3 32. - . I. quod sufficit ad probandum, quod talis Constit. adhuc sit in suo robore,& sit usu recepta. Neq; hoc,quod ab aliquibus non semetur, potest comcludi, quod sit introducta consuetudo contraria, quia potius dicendus est abusus, cu sit coniunctus cum violatione legis, quae licet non obseruaretur a maiori parte, actus illi non observantiae non sunt actus inconcussi, eum sint semper interrupti per iudicia, & sententias in contrarium, quod sufficit ad euertendam Omnem consuetudinem I
actus enim contrarij stequentes consuetudini in contrarium non permittunt,nec sinunt eam vires sumere iuxta ea, quae tradunt Bartol. in I. semper in stipulat. in De Fri regul. Iuris, SuId.Co sit. 393. num.a 3. Schadrec. de Fode. IO. sedi. 2 . num. I67. & alij plures Iuristae cum Rota coram Ludovis. deris I 6a. num. 9. & coram Mertino G .s, A. 3.
Volunt tamen nonnulli alij Doctores
cum Lot ter. qu. 33. & Rota deris. 336. art. I. recent. num.9. quod si in aliquo
oco dicta Constitutio, ut plurimum non seruaretur, id suificeret ad evitamdam poenam.
Etiam leges Pontificia quandoque intelligenda ab Episcopis per non GDm abrogma .
FAuendum quidem est pro viribus
ab Episcopis legibus, & Constitutionibus Pontificiis, sint ne, an no praeter
rationem usum, oc conluetudinem svnde in hac re non est audiendus Lot-
ter. de re benes qu. 26. lib. 3. num. o. Vbi
docet in legibus Pontifcijs, non possς allegari non usum quia cum tales leges non habeant potestatem a populo, ut reliquae leges saeculares, sed a Deo immediate, neque per mille annos potest earum vis desinere quocumque Usu, seu quacumque consuetudine posita in contrarium; quin immo idem Lotteriabsurdissimam putat doctrinam Oppositam, & assert deris Rota 83. num. I. coram Caualtero, ubi allegantur etiam ex Iuristis Salon. & Alexander; cum hac tamen exceptione, nisi adiit scientia Papae probans illum contrarium usum. Verum quidquid sit de hac doctrina , communior sententia est, leges quoque Pontificias posset per contrarium usum, di consuetudinem
263쪽
abrogari, de colligitur non solum ex doctrina communi Theologoriam in
D. Thoma I. a. qu. 9 3. feci etiam ex Summistis V. consuetudo, dc ex Canonistis in eap. isti Consuetud. in quo expresse declaratur,consuetudinem ration
hi liter introductam , dc legitime praescriptam posse habere vim abrogandi quodcumque Ius positivum. cum id habeat ex se rationabilis conluetudo absque scientia Pontificis, quae gratis tequiritur a Lotterio, & id etiam h
que obstat,quoa Pontifex leges suas serat authoritate immediate accepta a Deo, quia ex hoc solum deducitur ,
quod ipse solus possit leges ferre indopendenter a populo , non vero quod per non usum, vel contrariam consiuetudinem non possint abrogari, quia unaquaeque lex censetur posita seruata natura lesis, quae est talis, ut semper contra ipsam possit praeualere consuetudo rationabilis , cum enim tota vis Iegis sita sit in ratione, tunc poterit,d debebit cedere quaecumque lex,quando ex ipsa ratione nouiter insurgente inducitur cessatio ipsius legis, praesertim si noua ratio insurgens sit conmrmis Iuri naturae, quae est prima lex, dc magis intrinseca cuicumq; homini,ut habemus ex Iure ciuili I. cum ratis β. debon. damnat. Ur I. scire oporteι S. Assciij
Di κου, ct Edicto prohibente Clericis δε
Iasionem armorum intelligenda, cum
prehendenda ab Episcopis etiam arma inseruientia verati ni, ct aucupis .
CVm venatio, dc a sortiori aucum
patio concessa sit Clericis recreandi animi causa, exceptis temporisbus visitationis, solemnitatum, Pr dicationis , dc aliarum huiusce movi functionum Ecclesitae, yt docent multi Doctores apud Pa squalig. Moral. rid. ISI. videtur clare intelligendum ab Episcopali Prudentia, non esse Cloricis prohibita illa arma, quae instruiunt venationi tantum, dc aucupio, dc sic in Canone, vel Edicto non esset intelligendos tamquam comprehen-χs quosdam Selopeios ad id institutos, ac propterea Clericos illos deserentes
nullas incurrere poenas inflictas contra delarentes arma . Firmat Pas. lig. De. cit. hanc doctrinam alijs rata nibus 9 I. quod arma , quae prohibentur cum simus in odiosis ratione pomae impositae, intelliguntur tantum arma ostensiva, non defensiua, siue ad venationem, dc aucupium instituta; a. quod quaelibet statuta accipiunt interPret tionem a Iure communi, ut tradunt communiter Iuristae in I. I. s. lex seu dia , dc etiam Canonistae cum Rota coxam Mutino deos. 3 39.n. Io. ct decis. SI in sine pari. I. dimers cum autem IuS c mune, quod pronibet arma, intelligatur non comprehendere illa, quae dinseruiunt venationi, sic etiam erit inte,
ligendum ius, dc Statutum particulare Episcopale . Verum quidquid sit de hac doctrina eiusque rationibus statu dum est arma quaelibet ege Clericis
264쪽
prohibita, earumque delationem esse poenis Canonis, Statuti, vel Edicti si iectant; nam fi intelligerentur prohibita sola arma offensiua, quodcumque genus armorum posset non esse prohibitum, si tantum ad defensionem deserrentur, vivere a multis, tum Laicis, tum Clericis possitnt deserti. Addo arma esse Clericis prohibita, ut impropria Status Clericalis ipsumque statum valde dedecentia, cum is sit finis prohibendi arma Cleri eis, dc non cessante fine legis in uniuersali, neque in uniuersali cesset lex. Vnde nulla ratione ex hoc poterit armorum delatio cohonestari, neque recreationisgratia, quae aliter, dc aliunde percipi potest , omnis enim armorum delatio,etiamsi sit simplicis Sclopetia r bet occasionem violent ijs , percustionibus, dc homicidi js, ac ideo in legibus iure prohibetur. Excipiuntur tantum aliqui casus, in quibus delatio armbrum etiam Clericis permitti potest . de quibus in se uenti; at pro nunc concludendum est, leticorum arma desensua non esse Sclopeios, sied lacrymas, dc orationes,
ut habemus ex cap. conuenior , ct cap. Porro , cr ex Glossa in cap. ex muria, dc
Delatis armorum quandoque Clericis ab Episcopis permittenda.
causa etiam Clericis armorum delationem secluso standalo permittere , immo imprudenter agerent Episscopi, si illam semper, & sine temp. rum , vel rerum contingentium disicriamine interdicerent, praesertim si ab hostibus metuerentur insultus; tunc enim
ab ipso Iule naturae armorum delatio ad defensionem, quasi per legem imperatur , cum nemo sit Dominus propriae vitae, nec illam possit exponere mortis periculo: ubi autem lex naturae imperat, ces at omnis alia lex, dc staturum , dc cessant omnes poenae , siue ipso facto inflictae, siue comminatae, dc haec est doctrina communis, tum Iuristarum, tum Canonistarum, dc pro
hac doctrina plures a Pasqualigo
Morri. Iurid. I 88. citantur Canones, αDoctores, quos omnes hic recensere
nimis longum esset. Ratio doctrinς est, quia nulla lege tolli potest desensio , quam praecipit Ius naturae, quae est prisma lex intrinseca homini, ergo neque ulla lege poterunt prohiberi media necessaria ad talem defensionem, quae sunt arma, quae ad hunc finem deseruntur ; quemadmodum enim conceditur etiam occisio inimici, quando est necessaria ad defensionem cum debitis circumstanti js, & moderamine inculpatae tutelae, ita poterat concedi arma, nec occidens hostem cum debitis circumstatijs subest poenae Irregularitatis, ut habemus inclement. E Furiosius de homicidio . An vero in lio casu sit necessaria Episcopi licentia, vatius est Doctorum sensus, &'hinc inde opinio probabilis;tutior tamen pars erit licentiam petere, & obtinere, sicut idem diacitur in materia dispensationum, quae semper fieri debent ex causa, dc tutius est, ut causa a superiore cognoscatur. licet quandoque ex sola causa intrinseca fieri possint, praesertim si causa sit euidens, quando enim causa est euidens de se toluit omnem obligarione. ut docet D. Thomas secunda secunda qu-I I. art. . in corpore, dc cum ipso Doctores Plures.
265쪽
Mandata Apostolica ad dispensandum, siue ad alias gratias faciendas ab Episcopis
suspendenda ob mortem mandata tis, sue Ponti is concedentis.
EX supraposita lege, eam veluti eo
lentaneam, ac consequentem potest sibi constituere legem Prudentia Episcopalis, quod nimirum, si agatur non de gratijs iam factis,sed de faciem
dis, quae spirant morte concedentis , debeant Episcopi suspendete mandatorum exequutionem, dispensationes, di quascumoue alias prouisiones ex gratia faciencias; id enim, quod suppinnitur contentum in mandatis Pontii,
cijs ad Episcopos est tantum te stas quaedam dispensandi , siue prouisionis , dc gratiae faciendae , quae vere non est gratia iam facta a Pontifice , sed adhuc facienda ab Episcopis
delegatis, dc cum per mortem cesset potestas illa in delegante , cessat etiam in delegato . quod verificatur etiam in mandante, dc andatario. Neque est ulla paritas de gratia facienda , dc gratia iam facta a Pontifice,quia haec iam dicitur ad fluum esse deducia, licet pro complemento pendeat ab exequutione , quae est quid extrinsecum rei iam factae a Pontifice ς illa vero nondum dicitur deducta ad esse, sed deducenda ab Episcopo,cuius potestas demandata perit in morte demandatis,quae doctrina intelligitur etiam de bene Mijs;qu do Summus Pontifex mandat prouideri alicui certς personae de certo beneficio vacante. To a igitur d. ctrinae vis
in eo conssistit, quod distinguatut facta gratia a gratia facienda ; dc haec diuinctio colligenda est ex mandatis insis Apostolicis, quae auurate ab EPi-
scopis eonsderanda sunt ..De hae revideri potest q. I. Moral. Iurid.
Gratia silenta, ct Discuis demandara tan
tum propter exequutionem, etiam secuta morae Ponti is concedentis, ne
ST t pro lege Episcopali prudentiae
indicta illud morale, dc Canonicum vulgatissimum , quod gratia non pia
raut morte concedentis, quemadmodum
poenae dicuntur expirare morte ictibsentis . Quoniam vero unaquaeque lex suam patitur exceptionem, nequ*det omni omnino gratia veriticari potest, ut patet ex Iure Canonico, ex quo h bemus, quamplures inueniri gratias obtentas a Summo Pontifice, atque Episcopis demandatas, non tamquam factas, sed tamquam faciendas, positis talibus, dc talibus circumstantijs, idcirco videndum est quaenam illae lint,quae mortuo Pontifice concedente sint iu-wendendae ab Episcopis, tamquam infectae, dc expiratae, quaenam vero sint exequutioni mandandae. Atque uniuersaliter loquendo dicendum est,gratias omnes siue sint dii pensationum, sisve beneficiorum,quq intelliguntur iam factae, etiam secula morte concedentis , non esse ab Episcopis suspendem das , sed exequutioni mandando, i metsi res esset integra post mortem concedentis; dc haec doctrina desumitur ex cap. sicut nul a s. 'us de praebend. in 6. ubi habetur,quod solum illa gratia expirat morte concedentis, quae committitur, seu demandatur exequutori concedenda, seu facienda, ut indicantilla verba si super praui ne certa perso fuimiasii data potestas certum cnim est,
266쪽
quod prouisio facienda non continet gratiam prouisionis factae, quemadmodum e contra gratia iam tacta, &completa nunquam potest esse facie da, neque ut talis suspendenda; quae doctrina clarius patet ex cap. sis pertraria de o . delegat. in 6. cuius Verba,
cum plura sint, breuitati studens non refero; Tunc vero intelligitur semper pratia iacienda, quando conceditur tantum iacultas ad concedendum, seu faciendum, & nullum adhuc ius est quaesitum parti per gratiae impetrati dem a Summo Pontifice,dc tunc intelligitur gratia facta, quando demandatur tantum exequutioni a Summo P trice, ut videat si preces veritati nitantat, & statim exequutioni mandet dispensationem , vel gratiam obtentam, in quo casu etiam ante exequutionem tribuitur Ius parti, quia vere gratia est Laa, dicet pro exequutione quaedam alia demandentur a Pontifice; unde in hic re, ut aduertit Hieronim. Paulus in praxi Cancellariae decipiuntur Do- res,ptu res non aduertetes ad stilum cancellariae, quae licet expediat saepes plus mandata de faciendo, siue de prouidendo , non propterea dicuntur continere semper illa mandata gratia iaciendam , cum pleruque contineant gratiam lactam , sed tantum a delegalia exequutioni mandandam.
tuo Dissopos cieiniores deIegatos a Sede orica, non sunt semper inulli endi Disopi loco viciniores , O
AD: borat plerumque Episcopalis
Prudentia ad intelligentiam ali-ςuius Apostolici Rescripti, in quo asi iri causa Osdam, vel aliquid aliud
Episcopo viciniori ex delegatione
committi,nec satis percipit, quemnam ex vicinioribus Epii copis debeat cligere, nisi specialiter sit in Rescripto nominatus,eo prςsertim quod icpE s pius duo, vel tres Episcopi finitimi sint in quali distantia ab aliquo Episcopatu, vel salte in quasi squali, & in eiusmodi casibus Prudentia Epitcopalis quo
se vertat penitus ignorat. Concit. Trid. Sessa . de reser. cap. 9. Videtur disponere,
quod sit semper intelligendus ille Episcopus vicinior, qui habet suam Cathedralem alteri Cathedrali viciniorem, α consequenter, quod is sit semper ex delegatione deligendusan quacumque caula viciniora Sede Apostolica delegetur. At licet hςc proximitas, seu vicinitas possit intelligi ex allato Concilio ue alia tamen vicinitas ab Episcopis intelligi poterit; Ea nimirum, ex qua Dioecesies ipsis finitime, siue habentes in proximiori loco sua confinia, dic tur viciniores ad disserentiam illarum Dioecesium, quς non sunt finitimς, neque inuicem habentes confinia; vnde in his casibus etiam Episcopi loco magis distantes quoad suas Cathedra
les, poterunt accipi tamquam viciniores, & eligi ad differentiam aliorum non habentium confinia, & sic erit in arbitrio cuiuscumque Episcopi eligere quem libuerit ex finitimis, dummodo non sit specialiter a Sede Apostolica nominatus; omnes enim Epitcopi finitimi dicuntur viciniores ad exclusione Episcoporum non finitimorum. Addo, quod in eiusmodi casibus posset ab
Episcopo Nouariensi intelligi Episc sus vicinior ille, qui habet confinia
toecesis minus distantia a finibus propriς Dioecesis, ut esset E. G. Metropolitanus,cuius Dioecesis confinia distant tantummodo per sex milliaria,vel Episcopus Papiensis, cuius pars Dioecesis
267쪽
distat vix per milliare; in comparatione Episcopi Vercellensis, vel Vegle- uanensis, quorum confinia magis distant a Dioecesii Nouariensi. Qusdam de eiusmodi vicinitate tangit Paiqua Eg. in Quae . Iurid. q.6.
Admittenda siue contradietisne Delegatis
Disi pi facta a S de Apostolica Deci
liter nominari, tamquam vicinioris, licet re Cera non Huco vicinior.
Non sine ratione hqsitabit quςcu-que Prudentia Episcopalis, an sit admittenda tamquam non stabreptilia illa vicinioris Episcopi delegatio, etiaspecialiter nominati, qui non sit re vera vicinior cςteris; videtur namque nullam reddere illam delegationem expressio falli, qPς facta est in lupplici libello, cum verba delegationis habeant clausulam qui ut asseritur Cicinior Or
dinarius est, si quidem non ille, qui delegatur vicinior est, sed alter; cum sint tamen utrique finitimi, scilicet habentes Dioeceles confines, licet unus minus loco distet, quam alter, qui supponitur delegatus . Ad t9llendam igitur eiusmodi ii itationem in casibus, qui continsere possunt, sciendum Episcopis estiolam expressionem falsi circa caulam finalem posse vitiare rescripta Pontificium, vel concessionem , quecumque sit; non vero expressionem falsi circa causam impulsivam , sic docentibus cum Gloss. in cap. ex parae σα quampluribus Doctoribus, quos resert Pas quali g. quas. 7. Moral. Iurid. cuius Octrins ea ratio est, quia sola caula mnalis regulat dispositionem rescribentis vel concedentis,& facit illam subsustere tamquam sibi commenturatam,
unde licet deficiat causa impulsiva adhuc subsistet dispositio, cum adhuc
habeat suum fundamentum, & adς- rquatum motivum, & proinde non ceia iset voluntas, quς semper trahitur a fi- ine, quo cessante, ipsa non cessat; causa iautem finalis est semper electio, & d legatio perlong idoneς pro exequuti ne literarum Apostolicarum, & maior vicinitas est tantum causa impulsiva ;& ideo etiamsi esset falsia expressio et ca ipsam non posset nullam reddere delegationem. Addo ex suprapositis, neque esse falsam expressionem maioris vicinitatis, quia ille Episcopus dei gatus, cum sit finitimus, semper dicitur vicinior respectu illius, qui non est finitimus, neque habet fines ius Dioz-cesis confines Dioecesi, pro qua suppo- snitur facta delegatio. Videri possunt quamplurimi textus Quiles, & G - nici pro hac materia apud PMqualig.
Admittenda ab Episcopissignariora gratis
factae a Sum. Pontifice etiam ante expoditiovem literarum in forma
HAud frequens is casus continget epoust Prudentiae Epucopali,cumvr plurimum Episcopis, aut illorum ministris exhibeantur litterς concessi nis in sorma consueta: at si daretur casus,in quo aliquis obtenta a Sum. Pontifice gratia , solam supplicis libelli signationem exhiberet nondum iacta ibterarum expeditione, in hoc casu censenda esset ab Episcopis gratia eompleta , atque, ut talis esset ab ipsis sine dilatione admittenda; gratia eritin non
habet aliam effcientem causam,quam
voluntatem Sum. Pontificis, unde hac posita,
268쪽
posita, dc sussicienter mani se stata per tescere Prudentiae Episcopali, concessignationem supplicationis, habetur completa ipsa gratia a completus siquidem, dc perfectus effectus habetur per causam completam, dc persectam, ut euenit in hocmcasu, de licet ex Rotaricis. 43 s. ex nouis us habeamus expeditionem literarum Apostolicarum esse necessariam ad perficiendam gratiam , cum in ipsa expeditione dentur
executoriae , dc apponantur necessariae
clausulae ad perisAionem , id tantum intelligendum est de quadam perla stione extrinseca in foro lati, ut scilicet constet authoritatiue de tali concessione , non vero de persectione intrinseca gratiae. Quod vero ad perlactionem gratiae seruiat, quod tantum
si signata stipplicatio desiumitur e Cle mem. Dudum de sepult. ct ex extra g. etsi Dominici de poena, O remissione, & etiam ex ipsa Rota coram Burato deos i Io. n. Iz. qua es Maceratensis pradη die as.
Maij i6is de ex alijs pluribus Doctoribus quos resert Pasquali g. decis. 4 II. Clausulae igitur, quae apponuntur in litetis' non spectant ad perficiendamptatiae concessionem , sed tantum ad quamdam explicationem concessio. zis; sunt enim tormulae ad hoc tantum
institutae, quae tamen semper sepp runt concessionem gratiae iam perse-siones factas a Sum. Ponti f., 5c iam signatas alia persectione literarum Apostolicarum non indigere, ut suum Ar tiantur effectum: at valde disparem esse rationem de facultatibus, dc grati js. quae obtinentur a Sacra Paenitentiaria; quae quidem cum agat, ut tribunal deo legatum a Sum. Pontis in hac delegatione, recipit etiam formas praescriptas concedendi facultates, de dispensationes, quas sicut ipsa non potest concodere , ita neque potest immutare; cum igitur sitne eiusmodi Qrmis praescriptis non habeantur concessiones, dc perti mant quodammodo ad essentiam , &substantiam concessionis, hinc est, quod nunquam reputandae simi pro concessis , absollationes, dispensatio. nes, & caeterae facultates Paenitentiuriae, ni praesententur litem concessi nis in forma,tale enim est praescriptum delegantis , ut Delegatus non agat nisi in tali λrma, ad quam est coarctata authocitas illa delegata, quoad exercibitum. Accedit quod in literis Paehitem tiariae praescribitur multoties modus exequutionis Episcopis, ou i ab ipsis sciri non potest, nisi expectent literas ipsas . Supponitur autem hic casus,
quod literae expediantur pro Episcopis, quod saepe potest contingere , cumstissime factam, & ideo unusquisque quaedam opera iniungenda possint de
pnata potest illa uti cum omni quiete in foro conscientiae.
Expectanda ab Episcopis expeditiones littera. ram in dioensationibus , facultatibus, ct absturionibus, qua sunt Roma
quamplurium, potest satis inno. 1. Prudentia nesciat quo se vertat,
mandati etiam Episcopis iuxta casus
Non re seindi ab Episcopis excommunicati in
Bulla coma , mu mutant Oerba in litteris Apostolicis rei Meritatem non inscientia.
P L umque sit quod Episcopalis
269쪽
cum praesentatur Episcopis Apostolici
litterae exequutioni mandandae; contingit enim, vel saltem potest conti gere, quod verba Breuis, siue gratiam, Iiue Iustitiam continentis immutetur, atque adeo dubitetur,an ab immutatu hus talia verba incurratur excommunicatio posita in Canone sexto Bullae Coenae contra lalsificates litteras Ap stolicas, volunt enim plerique Doa res,quod etiam mutantes unicum tantum verbum E. G. Hosa in Iusta sint censendi falsarij, dc vere excommunicati, cum etiam per mutationem unius verbi fiat mutatio veritatis, dum Ponitur unum verbum pro altero , in
quo consistit lalsitas; quam doctrinam sustinent praesertim Hostien. m. 3. Abbas in eap. ex litteris, Sylvest. U. Excomm.
Caiet. insum. Uaexcomm. & alij. Verior tamen, oc communior doctrina est ea, quae asserit non esse censendos excommunicatos in Bulla Coenae immutantes tantum aliqua verba, quae non tam gunt sensum, neque inficiunt veritatem. & hanc sustinent decem, dc octo Doctores Classici, quos refert PasquMIig. qu. Istrarat. Iurid. 227. Ratio doctrinae est,quia non dicitur salsificati scriptura , neque lalsi crimen committi . quando non fit immutatio veritatis ad desipiendum, ut habemus apud Iuribsas communiterint. quod sitfripum, . at in mutatione unius verbi, vel etiam plurium verborum, quae non tangunt tensum, non fit immutatio veritatis ad decipiendum,ergo, dcc Additur,quod nulla mutatio verborum, in qua retinetur idem senius, de sua natura est falsificativa, nam permanente eodem sensu, permanet eadem veritas,Vt patet etiam in formis sacramentorum, quin rum verba possunt sine scrupulo mutari, si retineant eamdem substantialem significationem, ut docent communiter Theologi. Denique habemus etiam communi Theologorum sententia. quod materia leuis non potest prohibberi sub excommunicatione, quae si
tum pro graui peccato potest imponi. Neque obstat, quod in Bulla Coenς d
clarentur excommunicati etiam illi, qui mutant puncta, dc virgulas, unde multo magis erunt excommunicati. qui mutant litteras i, Respondeo nai
que id solum esse intelligendum de
punctis, virgulis,& litteris, quae variant sensum, & veritatis expressae signinc tionem, possunt enim naec omnia mi tare sensum, si apponantur, ubi non sunt apponenda ι non vero de omnibus punctis, & virgulis, ac litteris,cum ex horum mutatione , additione, vel immmutione in certis scripturae locis non mutetur sensus, nec fiat lalsitas rei expressae, ut consideranti sacile comstabit .
Habindi ab sese opis tamquam excomm mori in Bulla carata, qui bal cam
itteras Apostolicas,aut ex toto, aut ex parte, etiamsi illis non Qtantur ad δε- eipiendam. .
SPeculative nimis monet Pasquali.
tiam Episcopalem, ne habeat pro excommunicatis in Bulla Coenae lalsilia acantes litteras Apostolicas, si illis non utantur ad decipiendum,vel si id agant mortuo modo,scilicet cum animo illis litteris falsificatis non utendi ; vult enim ipse talem falsificationem prohiberi lub excommunicatione tantum in ordine ad usium, dc ad deceptionem, eum haec sit causa finalis talis legis,quq regulat mentetm legitatoris, ut hab
270쪽
tur ex lare Civili, & Canonico. V
rum meo iudicio haec doctrina non potest subsistere, quia excommunica tio non fertur contra utentes litteris salsificatis Apostolicis, sed fertur cotra salsificantes , & falsificatio, ut locum habeat non requirit usum, cum sit quid antecedens ad.vsu, & habeat suueffectum iam completum, antequam adueniat usus; habetur enim totum
id, super quod cadunt verba Canonis ante usum, & ideo ipsa Canonis verba debent suum effectum sortiri, ut habetur etiam exl. Nomen filiorum s. Habere f. G uerbor. significati O etiam ex cap. Re
larum de Curic. non residem ct ex cap. Cum
in cunctis S.Cleries de eis I. Addo in superiori lege demonstratum esse satis praecipuum obiectum talis prohibitionis Disse falsificationem , siue veritatis Nullationem, quae habetur inde pendenter ab usu, neque intentio utendi, vel non utendi facit id ad rem, cum sit actus internus, nec cadat sub prohibitione Ecclesiae , quidquid dicat Pas-
qualigus Ioe. cit. licet enim multi actus externi prohibeantur ab Ecclesia, qu tenus pendent ab internis, a quibus d sumunt malitiam moralem, in hoc t men casu haec doctrina non habet i cum, cum per se, di directe prohibe tur solus actus externus falsificandi litteras Apostolicas, cum talis actus de
sua natura temeritatemurreuerentiam,& contemptum inducat contra Sedem
Apostolicam pr cito quocumque alio actu interno, & ideo se solo potest esse obiectum prohibitionis, licet non fiat ad decipiendum.
Nemo ab Epi pis ad itinus ad audiendas confessiones, tametsi sit Regularis, nisi ab ipsis sere iudicetur idoneus. EX Trident. Susa r.eapas. de re tam habetur expresse quemcumque ad audiendas consessiones admittendum, debere prius. vel per examen, si hoc videatur necessarium, vel aliunde idoneuiudicari ab Episcopis; si enim quis admitteretur non cognita eius idoneitate,Vel per examen,vel aliunde,non posiset excusiari Episcopus a mortali, nedum quia ageret contra praescriptum Concilij in re graui,sed etiam quia n gligeret munus siuum Pastorale, ouest suas exponeret perditionis periculo. An vero pro beneficijs parochialibus examen sit necessarium , & sit de λωma Sacri Concili j. ita ut sine illo nullus Parochus possit adprobari praecise uoad scientiam, non est una, & ea.
em Doctorum Sententia scommunior tamen est, quod sit satis, ut aliquomodo quicumque admittendus ad cofessiones innotescat, & iudicetur idoneus I nec modo sermo est de admittendis per concursum, ad quem plura
alia requiruntur a Trid. Potior dissicultas in hac re est, an Episcopi per
solas attestationes luperiorum Regularium circa tussicientiam, de idonetistatem subditorum possint illos idoneos reputare, dc iudicare, nos habita aliu- de notitia, nec sibi constante aliunde eorum idoneitate . Nonnulli DD. volunt, Episcopos non posse ex eo, quod in nulla re possit iudicium, vel lente tia serri nisi cognita causa; approbatio enim est declatatio idoneitatis per m
dum istentiae, & iudici j. Ah, tamen communius volunt, posse Episcopos