장음표시 사용
461쪽
454 dissensum promovere iure merito possunt; art. 67. De iis, qui annum 21 et 25 expleverunt, non
est cur loquamur, cum, ex lege, ad contrahendum matrimonium non solum nullius indigeant, ut vidimus, parentum, Si qui sint, conSensus, sed neque eorum consilium, reverentiae, ac observantia ea uSa, eXposcere teneantur l).
lὶ Praestat hie eodie is articulos transeriberet Art. 63 α ll figlio elie non ha eompluto gli anni 25, la figlia elio non ha eompluto gli anni 2 non possono contrarre matrimonio seueta it consenso dei padre e della madre. Se i genitori sono diseordi , e sullieiente ii consenso dei padre. Seuno dei genitori h morto , o neli' impossibilita di manifestarela propria volonili, hasta it consenso detrali ro. At matrimonio det figlio Mollivo, ehe non ha eomptulo gli anni 2 , h necessario , olire ii eonsenso dei genitori, ii eonsenso deli' adot-
Art. 64. Se it padre e la madre lassero morti, o nella impossibilia di manifestare la loro volonili , i minori deglianni 24 non possono contrarre matrimonio senga il eonsenso
de gli avi o dolio avole; se i 'avo o ravola della medesima linea sono discordi, hasta it consenso detravo. Il disparere tra te duo
Art. 65. Se non esistono genitori, nh ad otiante, nh avi, nda Vole, o se ni uno di essi h net Pimpossibilita di manifestare lapropria volontu, i minori degli anni 2 non possono eontrarre matrimonio seneta it eo enso det eo igito di lami lia. Art. 66. La disposietione delI art. 65 e applicabile ai figlinaturali legat mente riconosci uti. In maneaneta dei genitori viventi e di ad ot tanto eapaci di consentire, it consonso sarhdato dat eonfiglio di tutela. Α quesio consigito spetierli puro di dare ii consenso pel matrimonio dei figli naturali non rie nosci uti, in mancanga di genitori adoltivi.
Art. 67. Contro it risi uto di eonsonso degli aseendenti , odel eonfiglio di lami glia, o di tutela, it figlio maggiore di ethpub sar richiamo alia eorte di appello. Neli' interesse delia figlia o det figlio minore di elii Dirh sarsi richiamo si a dat parenti, o da gli assili, sia dat pubbli eo ministero. s In Gallia, in . Diuiti Corale
462쪽
455Verum , hoc loco , silentio praeterire non possumus art. 108 , in quo statuitur : Il matrimonio emtratio sema it consenso degli ascendenti, edet e sigilo di famigiis, e di tutela pu3 essere impugnato dulte persone, delle quali era richiesto ilconsenso, e si quello degli sposi, di cui it eonsenso era necessario. Ex quo articulo descendit, connubium in casu impugnari posse tum ab iis, quorum consensus requirebatur , tum a sponso , qui consensu huiusmodi ad matrimonium ineundum
indigebat. Verum in priori casu , nullitatis actio nequit amplius intentari, si 1 , illi, quorum postulabatur consensus , explicile , Vel tacite matrimonium approbaverint, si 2 integrum semestre, ex quo matrimonium ipsis in noluerit, nemine reclamante, elapsum fuerit, hoc est, ut verbis Utar art. 109, quando it matrimonio sis stato espressamenteo tacitamen te approvato , o quando dulla notitia dei eontratio matrimonio siano traseorsi sei mesis a richiamo. In secundo casu, pariter actio denegatur, si sponsus, postquam annum praestitutum attigerit, semestre elabi permiserit, quin recursum haberet, eod. art. g 1: Laetione non potraeSSere promossa dat coniuge, ehe dopo ruggiunta lumaggior ela, ha lasciato traseorrere rei mesi sema fur richiamo. Quaeri hic potest, an annus 21 sussiciat, quando adsunt ascendentes' Toullier sequitur sententiam amrmativam cum Delvinco urt: sed Meri in putat requiri annum 25, quia, exstantibus parentibus, coniux post hunc annum consentire
Belgio, in Hollnndia ae in omnibus sermo regionibus, tibi adest lex civilis quae impedimenta dirimentia matrimonium constituit, eadem prorsus, de hae re, praeseri huntur.
463쪽
Quae de parentum consensus defectu hucus que diximus, viam nobis sternunt, ut propter materiae assinitatum investigemus, quae ad matrimonii valorem aetas requiratur. Ea vero, de iure civili, est pubertas, seu annus 18 in masculo, et 15 in semina utrinque completus. Hinc art. 55 Statuit: Non possono contrarre matrimonio Puomo
prima Etae abbia compito,gli anni 18 , la donna prima che abbia compiti gli anni 15. Ideo autem
huiusmodi aetas statuitur, quia tunc Solum , pubertate adventante, nec incapacitatis praesumptio, nec consensus impersectio amplius admitti iur li. Duo hic notanda sunt; 1' est, quod art. 140 habetur , nempe matrimonium non posse impeti, quando sieno trascorsi sei mesi dopo compluta Petorrchiesia; e quando la sposa ancoresie non giuntua tule elis sta rimasta incinia , quia praesumptis debet cedere veritati; 2' est, quod art. 111 decernitur : Il matrimonio coniratio prima che glisposi, o l'uno di essi avesse Petu sissata, non pubesse γ' impugnato dasti ascendenti, =in dat configliodi famiglia, o di tutela, che vi abbiano acconsentito. Vide Marcade L. 1, p. 494.
De impedimento ligaminis , non eSt cur peculiarem disputationem instituam. Nam ex art. 56.
et 148 Cod. salis innotescit quid illud sit, et in
quonam consistat. Art. 56 habet : Non puis contrarre altre norete chi e vincolato da un matrimonio
lὶ iure eeelesiastico ad valorem matrimonii pariter pubertas requiritur; ciuas tamen est annus ., in masculo, et an . 2, in semina, mathematico de momento in momentum , vel saltem moraliter completus, quemadmodum patet ex pluribus ea. pitibus, quae prostant in tit. de dispens. impub. et ex interpretibus ad eunt dem litulum, ut supra vidimus.
464쪽
457 precedente. Art. 148, dicitur : R matrimonio non si seioglie ehe eolla morte di uno de' coniugi. Hincla marime, ait Portalis, Code des motiis p. 230,
qu'on ne peυι contracter un second mariage, tantque te premier subsiste, eo ιitue is droit universei de totius las nations poli es. Verum subdit Bou-leville, loquens de populis, qui polygamiam admittunt , boumons-nous is pluin e les peuples quin'ont print emore une i e plus scine si maritae. Itaque qui matrimonii vinculo obstringitur, tum tantum capax est alterius ineundi, cum , morte coniugis, prius vinculum dissolutum fuerit. Nemo itaque secundus nuptias inire potest, nisi de morte prioris coniugis certo constet. Porro certitudo dei obitu prioris coniugis generatim talis esse debet, ut nullus de ea dubitandi locus relinquatur. Speciatim vero qualis sit oportet, et quinam istius assequendae modus, ex iis, quae de authen-tieo ad hoc testimonio, praescribuntur cap. IV.Codicis , haud dissicile est eruere. Inquirendum nunc Superesset, an lestimonii huiusmodi desectui suppleri possit per probationes, quae sulciantur vel duobus testibus , vel instrumento e registris sepulturarum extracto , vel aliis mediis , quibus omnis tollatur scrupuli et dubii causa. Sunt qui assirmativam sequuntur sententiam, et dicunt sus-ficere certum de morte coniugis nuntium, prout in cap. in praesenti de Spons . et Matr. in Iure Can. dicitur. Verum validiora, ni fallimur, ea moment38unt, quae negativae sententiae assistunt, cui quidem sententiae praxis in Gallia, ac in Belgio omm no lavet, ac sulcimen praebet. Quae ex ligamine oritur nullitas, ab omnibus, quorum interest, et ab ipso ministerio publico,
465쪽
458 invocari potest. Ipse coniux hoc iure , quolibet tempore, uti potest art. 113. Excipitur tantum
ea Sus, quo Secundum matrimonium, altero coniuge absente, contractum sit, quandoquidem, durante eius absentia, impeti a coniuge nequit. et Ilmatrimonio contratio dat coniuge di un assente non pud essere impugnato, linche dura P asseneta. sArt. 113. Nulli las, quae oritur ex ligamine , non purgatur, etiamsi prius matrimonium dissolvatur. Verum si alter coniux obierit, publicum ministerium agere pro nulli late nequit; art. 114. Gradum modo faciam ad impedimentum dirimens, quod, tum ex cognatione naturali, seu carnali , et ex assini tale, tum ex cognatione civili, seu legali proficiscitur. De cognatione spirituali in iure civili non est sermo. Ad cognationem naturalem et ad assinitatem quod primo spectat, aperius est
sermo in art. 58 et 59. In priori dicitur: e In linea retia ii matrimonio e uieta to fra tuiti gli a- seendenti e discendenti legillimimo naturali e glialpini della mederima linea. 3 In altero habetur :e In linea collaterale it matrimonio 8 vietato 1 ' frate sorelle e i fratelli legitlimi o naturali: 2' fragii astini nel medesimo grado: 3' tra io etio e lanipote, la etia ed ii nipote . a Patet ita quo impedimentum existere 4' in linea recla inter omnes ascendentes ac descendentes , sive legitimos , sive naturales, alque etiam inter omnes eiusdem lineae
in quolibet gradu in infinitum; 2' in linea transversali , seu colla terati inter fratres et sorores sive legitimos, sive naturales; 3' inter amnes eiusdem gradus; 4' inter avunculum, aut patruum et neptem, et inter materteram, aut amitam et nepotem, quia ii invicem parentum, et liberorum loco
466쪽
459 sunt. Ex quibus satis aperte apparet a Civ. lege ea tantum admitti impedimenta, quae in e . XIII lLevitici exprimuntur. In Codice civili de gradibus non est sermo, quia
in nuptiis contrahendis spectatur tantum, an personae qui connubium inire volunt, parentum et liberorum locum invieem oblineant, et fratres et sorores sint. Gradus autem poli mimum numerantur, vel causa haereditatis, seu haereditatum ab intestato, vel causa tutelarum , et honorum possessionis. Inde ratio apparet, cur in numerandis gradibus lex civilis a canonico iure discrepat. Lex civilis enim non potest dignoscere, quis sit deiuncto, vel pupillo agnatus aut cognatus proximus, qui remotiores excludat, nisi utriusque lateris personas enumeret ac percurrat, et ita gradus cognoscit, ac in singulis personis praesigit, adeo ut tot distent inter se gradibus , quot eae Suni, dempto stipite. Ius vero canonicum e contra, gr3dus computat, matrimonii causa, quod sine duabus personis contrahi non potest; ideo SS. Canones duas in uno gradu personas constituerunt. Accedit illud, quod, iure canonico, personae, de quarum nuptiis quaeritur, ad proximum communem stipitem reseruntur. Haec causa est matrimonii
impediendi, et in ipso simul collecti existimantur
omnes, qui sunt in aItero latere, quique non numerantur, proinde unum tantummodo computatur latus; et persona, de qua agitur, tantum distat ab omnibus alterius aequalis lateris personis non numeratis, quantum distat a stipite.
Tria, hoc loco, quaeri possunt; 1' an cognatiomere naturalis legaliter non agnita impedimentum producat Τ 2' an assinitas naturalis impedimentum
467쪽
pariter constituat Τ 3' an matrimonium inter magnum avunculum vel patruum, et parvam neptem prohibitum sit Τ Ad primam quaestionem assii mative respondqO cum Merlin t. V, verb. ΕNechements, g 4, a. 4, p. 707, praesertim quod publicae honestati repugnat, e ut pater filiae suae in coniugem dare possit silium naturalem , quem actu privato agnovit, Vel manifeste, et palam, ut silium habuit , ut observat Carriere, t. 2, n. 983. Ad secundam quaeStionem pariter assirmative respondendum est, si agatur de assinitate, ex commercio licito, quom id et textui legis, et menti legislatoris respondeat. Si sermo sit de amnitate ex commercio illicito, non omnes sentiunt idem et unum. Meri in loe. cit. censet quidem bonis moribus valde congruere, ut impedimentum, ex hac etiam an sinitate, oriatur, sed simul latetur legem id non statuisse. Dei vinco uri, et Nouga rede animadvertunt legem non explicare, quid per assinitatem intelligatur, adeoque tenent assii malivam sententiam.
Duranton putat adesse impedimentum, si legaliter constet de commercio illicito, non quidem per agnitionem silii illegitimi, quia concubinatus non est aliquid legale, sed per matrim0nium , quod aliqua causa irritum fuerit declaratum. Ad 3 an sirmativam sequuntur sententiam Duranton p. 168, et Halleau p. 275. Vide Brix he Maia uel p. 207. 0mitti hic nullo modo potest, quod art. 59 de
avunculo, aut matertera, eiusque nepotibus, ac neptibus naturalibus, nec non de amnibus in eodem gradu , nullam mentionem facit. Quapropter statui potest, matrimonium civile inter avunculum et neptem, aut materteram et nepotem illegitimos,
legaliter non prohiberi, illudque pariter permitti
468쪽
inter viduum et neptem uxoris suae iam desunctae, aut inter viduam et nepotem sui mariti mortui. Toullier t. 1 , p. 538, et Rognon code eluit plique, p. 543.
Sed iam eo loci devenimus, quo oportet de civili et legali cognatione sermonem instituere. Iam vero lex adoptionem solummodo imperfectam, quae ab illa romanorum non multum discrepat, agnoscit et admittit lit. viI, c. 1 et 2, art. 202-219, et de ea haec statuit, art. 60: e Ii matrimonio e
radottante ed ii coniuge deli' adotiato. x Non defuerunt auctores, qui amrmarent sermonem hic esse de impedimento tantum prohibente. Cl. Delvin- court, ait: e C'est Popinion tu misum soniae dansles principes du Code civit. 3 Verum contraria sententia omnino tenenda est, uti observant Boston
Theol. Botho m. p. 553, Concordance, p. 251, et Carriere, qui haec habet op . de Matr. t. 2, p. 98 , e licet dicatur tantum matrimonium prohibens, agnoscitur esse impedimentum dirimens, s et in Compendio p. 80l: et Vulgo agnoscitur hic exprimi impedimentum dirimens, et quidem magis extenditur, quam in iure romano, cum impediat matrimonium inter plures filios adoptivos eiusdem
. Hisce sic expositis, non est cur hic inquiramus, an cognatio legalis, quae ex adoptione imperfecta oritur, impedimentum etiam canonicum constituat, quandoquidem ex iis, quae in tractatu de Matrimonio 3 20 dicta sunt, salis apparet quid hac de
469쪽
462re sentiendum sit. Quaestio quae submoveri adhuc potest ea est, an Ecclesia agnoverit, ac Suum
fecerit etiam impedimentum civile , quod oritur1' in linea recta inter adoptantem et adoptati descendentes; et 2 ' in linea collaterali inter liberos eiusdem personaeΤ Quoad primam quaestionem ,
cum ius antiquum civile loquatur tantum de impedimento inter adoptantem et 3doptatum , cum insuper inter canoni stas adsit opinionum discrepantia ,,an c0gnatio haec ultra primum gradum Sese extendat, consultum est in praxi, ubi huiusmodi quaestio sese os Ierat, ad s. Sedem recurrere. Ad secundam quaestionem quod spectat, tota dinsicultas in eo est, quod lex hodierna impedimentum statuit inter filios adoptivos eiusdem personae, nec restrictionem iuris romani admittit, iuxta quod impedimentum obtinebat quandiu adoptivi manebant sub potestate adoptantis, adeoque, alterutro emancipato, vel cessante adoptione, cesSabat. Quaestio itaque in eo est, an Ecclesia ognoscat pro matrimonio christiano dispositionem hanc iuris moderni, vel potius decernat standum esse iuri antiquo. Quum nihil statutum Sithhac super re, necessarium est S. Sedem consulere, si quaestio haec proponatur. Sed iam a nobis nonnulla exponenda sunt de duplici impedimento dirimento, quod respicit matrimonium civile, non secreto omnino Celebratum, sed clandestine, hoc est, absque praeSentia ministri lege praescripti, et extra locum designatum. Cod ex ari. 93 habet: Il matrimonio deve essere celebrato nella caSa comunale e pubblicamente, innanti assulticiale dello flato civile dei comune, ob 1 no degli spost abbia it domicilio o la residenrg. s
470쪽
463Articulus hoc sibi praecipue proponit, ut statuat, matri in Onium ob legalem clandestinitatem, seu ob defectum publicae eius notitiae, aboleri iure merito posse. Verum Mercadsi, t. 1, p. 579 , aliique auctores, distinguunt inter notitiam saeti Glebrato pubblieameviein et inter notitiam iuris uuanti al-l'u Diriale competente , , atque adeo duo separata impedimenta agnoscunt. Sit itaque prius sermo de notitia facii.
. Iam vero formae et conditiones, quae requiruntur, ut matrimonium facto notorium dicatur, sunt1' promulgatio peracta duobus diebus dominicis sese immediate sequentibus, art. 70; libellus
proclamationum prope domu&communalis ianuam publice expositus, per totum temporis spatium , quod inter duplicem proclamationem elabitur, arti
70, 71, 72; δ' praesentia duorum testium, art. 94; 4' denique celebratio matrimonii in domo
communali intra tempus determi tum, art. 92. Si 180 dies, a proclamationibus peraciis , essiuxerint, antequam matrimonium fiat, proclamationes denuo faciendae sunt, art. 77. Hae porro conditiones, ac formae , quae a lege praescribuntur, non adeo strictim ac absolute expostulantur , ut, si una vel altera desit, matrimonium illico nutet, et vitio desectus notitiae laboret. Sane legislatoris mens fuit, ut matrimonia semel inita tam facile non dirimerentur, adeoque iurisperiti dicunt exceptiones , in hac re, facile esse admittendas. Ita sentiunt plerique auetores, qui hanc quaestionem in Gallia pertractarunt. II inc Mourion, t. 1, p. 333, ait: ε La question de sanois, si te mariasse a resu, Ou non, une publicite sulpsante. est enι-e