장음표시 사용
291쪽
blasphemiam non perpetraret ; quia nee apud loquentem nec apud audientes Deus contumeliosὰ tractatur a quibus tamen eo. ram rudioribus abstinenἀum est ob scanda. li periculum Dixi, iterum blasphemiam a Iola acturimperfectiore a mortali ex fari posse. Dum
nempe D. Thom. a. a. q. U. a. a. ad 3.
aliquis βbito ex aliqua passone in verba imaginata prorumpit quorum significationem non considerat ; o' tune est peccatum T sale, non habet proprie νationem blasbemis. Quod si advertat subdit S. Dcctoroe se blaobemiam; eoo erans Anificataeerborum; P isne non excusatur a peccato mortali ; sicut nee ille , qui ex subito lmotu irae aliquem Occidit iuxta se sedentem. lmia eo ipso , quo advertit , ad id quod
facit, aut dicit, gravitas rei eum cogit ad deliberationem: nee a mortali excurantur qui ex pessima, qua sunt obnoxii, blaiph mandi conluetudine , verborum significationem non considerant, nisi ecmpunti pomnitentia, hanc pravam consuetudinem omisiai cura corrigere satagant. l
Pro fit; es Damnatae in mararia spei. 1. - ii suum liberum arbitrium Deo don is vit, de nulla re debet curam habere, is nec de Inserno, nec de Paradiso, necis debet desiderium habere propriae perse-- ctionis, nec virtutum , nec propriae sanis ctitatis, nec propriae salutis, cuius spem is expurgare debet. Damnata fuit ab Inn is centio XI. . ,, Resignato Deo libero arbitrio eidem Deciis relinquenda est cogitatio, & cura de om-M ni re nostra; & relinquete ni iaciat in is nobis sine nobis suam divinam volunta. is rem. Ab eodem. s. is Lasai divinae voluntati resignatus est, nonis convenit, ut a Deo rem aliquam petat, is quia petere est imperfectio, eum sit actu is propra ae voluntatis, & electionis, & estis velle, quo divina voluntas nostrae conso se metur. M non quod nostra Divinae. Et se illud Evangelii, meite, Er accipietis non ,, est dictum a Christo pro animatius interis D nis, qnae nolunt habere volnntatem. Im- ω mb huiusmodi Animae eo perveniunt, ut se non possint a Deo rem aliquam petere.
is Siret non debent a Deo rem aliquam ,, petere , ita nee illi ob rem aliquam grari lias a re debent, quia utrumque est , , actus propriae voluntatis. Ab eodem. . is Datur habitualis status amoris Dei, quiri est Charitas pura, & sine ulla mixtioneri motivi proprii interesse ; Neque timoris poenarum , neqae desiderium remuner ,, tionum habent amplius in eo partem. is Non amatur amplius Deus propter m n ritum, neque propter persectionem, ne-ν, que propter felicitatem in eo amando .ri Damnata sitit ab Innocetitio XII. an.
ri In statu. vitae contemplativae, seu unitari vae Omittitur omne motivuin interess 3, tuim timoris, & spei. Ab eodem. - ,, In statu sanctae indisserentiae anima muri habet amplius desideria voluntaria , &ri deliberata propter suum interesse, exce-- ptis iis occasionibus, in quibus toti suae , cratiae fideliter non cooperatur. Ab eiri dem.
6 In hoe sanctae indifferentiae statu nol
3s mus amplius salutem, ut salutem Pr H priam , ut liberationem aeternam , utri mercedem nostrum meritorum , ut nox, strum interesse omnium maximum ; sed . ri eam volumus voluntλ e plena ut gloriam,
ν, & beneplacitum Dei, ut rem quam ipseri vult, & quam nos vult velle propteri, ipsum. Ab eodem .ri derelictio non est nisi abnegatio , lauri sui ipsius renuntiatio, quam JEsus CHRI-- πus a nobis h Evangelio requirit, pomri quam omnia externa reliquerimus. Istati nostri ipsorum abnegatio non est , nisi is quoad interesse Proprium extreis mae probationes, In quibus haec abnex se tio, seu sui ipsius derelictio exerceri deis bet, sunt tentationes quibus Deus aemuis lator vult purgare amorem, nullum eiis ostendendo perfugium, neque uitam spem quoad suum interesse proprium etiam aeteris
o. A.In hoc statu amittit emuem Dem sui is proprii interesse, sed numquam amittitis in parte superiori , idest in suos actibus is directis, Si intimis. Ipse Persemim, quae is est desiderium disnteressatum promissi
i. Director tune p'test huic animae perti mittere, ut simpliciter aqn escat iactu- ω, rae sui proprii interesse, & iura condem-m nationis , quam a Deo sibi ind. iam is credit. a. se Potest diei in hoe sensu, quod animais passiva. de disinteressata nec ipsum amo. is rem vult amplius, quatenus est tua peris sectio, & sua felicitas, sed solum quar nus est id, quod Deus a nobis vult. II. ,, In confitendo debent animae transseris, , malae sua peccata detestari, & eo em-
Diff. II. De Virtutibus, & Vitiis δα
292쪽
is nare se, & desiderare remissionem pe is Catorum suorum, non μν premiam puri,, Mationem. & liberationem, sed ut remis quam Deus vult, & vult nos velle pro-- Pter suam gloriam.
Spes non laeus ae Fides multifariam suis
mitur. r. Pro objecto ipso, quo sp xatur : Expectanter beatam spem. a. Pro eo, in quem speramus: Dominus spes mea. s. Pro ei , per cujus intercessionem saluo terri nostram speramus: Maria spes nostra.
4 Demum sumitur proprie pro sperandi actu vel habitur Huius imi se sumptae in.quiruntur natura. objectum , subjectum , necessitas, ejus effectus, timor, ac demum
Not. Pei nomine generaliter sumptae ino telligitur motus escax appetitus alicujus boni absentis ardui quidem , sed possibi is . Dicitur motus appetitus ; sive sen- sitivi, ii quaestio sit de passione; sive rationalis, si agatur de actu libere tendente in bonum, quod solius appetitus, non intellectus objectum esse poteli. Dicitur e cave, per quod a simplici complacentia de volitione inefficaci distinguitur . Dicitur
βοηi ; quia objectum spei non potest esse
nisi bonum, sicut objectam timoris est malum . Dicitur absentis , ut distinguatur, tum ab amore, qui circa bonum praesens di absens vertari poteli , tum 1 fruitione quae non versatur ni fi eirea praesens. Dicitur ardui, per quod dillinguitur a simplici desiderio , cujus objectum est quidem num . absens , sed obtentu sacile. Nec
enim dives esuriens v. g. sperat, sed des, derat alimenta, quae dum jusserit apponentur mensae suae. Pauper autem dc siderat simul & sperat alimenta, quae non nisi la. re, industria , aut precibus comparare
poteli. Dicitur possibilis: Nullos siquidem movetur, ad quod sibi vel physicE , vel
Doraliter impossibile videtur. Nee enim quis Regiam sperat dignitatem, quam o reatu imp Ubilem novit. Exposita spe in genere, sciendum est quid sit spes in spe. cie ; circa quod . Dico, Spes est rara Virtus supernatura, lis oeuutea ab aliis distincta, per quam certa cum fiducia deum ι b:atitudinem Dei auxilia ae meritis nostris eo aravaeam
Explicat ut simul θ: probatur Conclusio.
Dicitur I. vera virtus, sive sit informis, si ge charitate sit formata, cum ad actum bonum ae virtuosum inclinet; quod . Prob. I. Ex Scriptura & SS. Patribus Psam. t8. Inclinavi eor meum ad faeie das justifieationes talas in aeternum propter retributionem, id est, aeternam Beatitudinem . Unde D. Greg. in Reg. e. a. Deo , inquit , in veνitate servimus, quando ejus praecepta pro sola, sola aeterna retributiso
perficimus, de Div. Aug. in Psam. Ioa dclib. de Trin. e. l3. 6tc. Quando faeis bonum οραι, propter vitam aeternam fac, n
li facere, nisi propter vitam aeternam 3 id est noli facere propter bona temporalia , hoe enim mercenatium est ; Si ideo facis securus facies ; hoe enim mandavit Deus
33. Si quis dixeris iustificatum Meare ,
disin intuitu aeternae mercedis bene opera' tur, σπatbema fit, re Alex. VII. hane da misnavit prop. Quisquis etiam OeIerrae merceis
dis intuitu Deo famulatuν, ebaritate si caruerit, vitio non earet, quoties intuitu licet beatitudinis operatur. Et Greg. lX. istam damnaverat: Ilii qui amant Deum, propter boe, ut Deus det illis vitam aeternam, eooram intentio est prata. Dicunt. Ad vellatii, Concilium, & Pontifices sie operantem a peccato exculare quatenus quidem intuitu beatitudinis operatur; non quatenus charitatis actum tunc
omittis, & operationum suam in Deum propter se dilectum non refert. Sed haec responsio inane est effugium ae fallax evasio; eum Concilium, & Pontifices non soliun definiant operantem intuitu beatἱtudianis non peccare, ted dc sic operantem abseque charitate de in Deum relatione. Prob. 3. Ratione multiplici . r. mia Deus praecipit variis in lotis, ut beatitudinem aeternam concupiscamus . 1. Quia Deus vitam aeternam nobis in praemium non proinponeret, si illius intuitu operari vitiolis, esset. 3. Q aia de fide est, Spem ad Cha
eitatem disponere, non autem disponeret, si motus ejus esset inordinatus. OGL 1. Nonnullos Sanctos Doctores doacentes, Deum esse amandum gratis, abs que praemii intuitu. N. banctos Patres hoc docere , non ut
293쪽
Dissi II. De Virtutibus, & Vitili tac
spem reprimant, sed ut nos ad charitatem
Obji. a. Vitiosum est atque inordinatum Deum ad nos ipsos referre, solum comm dum nostrum inquirere, & ex solo noliri amore operari: λtqui talis est spei motus: Ergo vitiosus est. N. I. Inordinatum est Deum ad nos re. serte, tamquam in finem propter quod illum qd nos reserimus; ita ut Deum non velimus, nisi quia nobis commodus, & utilis est, C. tamquam in finem evi beati tu .dinem exoptamus; ita ut conjunctionem nostram cum Deo, prout est ultimus finis noster, velimus, N. Si enim inordinatum esset motivum illud, inordinatum esset etiam motivum Incarnationis Filii Dei, qui pνopter nos homines, D' propter nostram μ.
urem descendit de Caelii,st homo factus est. Unde sicut intentio Filii Dei inordinata
non fuit , licet Inearnationem suam tam . quam in finem eat , dc ad eam modum at- que utilitatem nostram referret ; ita litet ad nos, tamquam bonum nostrum, Deum restramus, nihil inordinatum saeimus. Deinde absolute negatur motum Spei Deum ad nos, quin potius nos ipsos ad Deum, reserat, eum beatitudo, ad quam motus Spei nos melinat, si Deus ipsemet. 2. Inordinatum est lolum eommodum nostrum inquirere; ita ut positivε relatio. nem in Deum propter se dilectum excludamus, Q Ita ut negati vh tant lim ex eludamus, nec relationem positivε intenden. do, nee eam positi'E exeludendo, N. vel se distingue: inordinatum eli solum com . modum ntistrum inquirere, in quo quiescamus, C. Quo in Deo quies eamus, N. Per virtutem namque Spei in commodo nostro quiescere non volumus; sed per comm dum nostrum, id est beatitudinem aeter. nam , seu Dei sultionem in Deo ipso quiescere exoptemus, quod longe diversum est.
Inordinatum est ex solo amore sui operari, siquis in amore sui sistat, C. Si amorem sui ad ipsum Denm referat , Ac ipsummet Deum possidendum pro objecto habeat, N. Dicit ut a. virtus supernaturalis Theo laetica ; quia Deum immediate respicit , nee nisi inspirante Dei gratia in illum sperare , sicut nee eredere, prout oportet,
Dicitur 3. Ab aliis distincta , quod patet ex ΑRost. I. Cor. II. Nune , autem
maλον autem horum est charisas . Ubi Apostolus tria numerans nedum eadem ab invicem diitinguit, sed de unum alteri conserens expressias distinctionem denotat; cum nihil malus te ipso esse possit. Deinde eae facultates realiter sunt distinctae, quae distinctos habent actus, ae distincta objecta formalia; atqui Fides, Spes & Charitas distinctos habent actus, de distinita objecta
formalia, ut videbitur instar Ergo. Dicitur q. Per quam redita fiducia: Non quod ceriti credere debeamus: ut insaniunt Heterodoxi, quemlibet Fidelem esse insallibiliter salvandum i sed quM de promissionis divinae infallibilitate firmiter persuasi
credamus beatitudinem nobis esse donan dam, si cum Dei auxilio , nobis semper parato, in finem usque perseveraverimus. Dicitur Dei auxilio ae meritis nostriε comparandam ; quia salutem aeternam consequi non possumus, nisi operemur , nec operari a ue gratiae auxilio illius, cujus erga homines, inquit Coneil. Trident. tan ta est bonitas; ut eorum velit esse meritas
M ista uisima verba : Dei auxilio, & m ritis nostris &c. ad Spei a finitionem spectat ria in alienum oe minimὸ Iegitimum sensum
ab aliquibus detorqueantur , aequum reputamo ea breυiter ex learo. Cum igitur asseris author Spem Theologicam esse veram υiremem supere naturalem per quam aeternam Beatis inem
Dei auxilio, & meritis nostris comvarandam exspectamus ; disinguendum est. πιι Ha meri a nostra. accipiuntiar in sint puri esse M DAυλα gratiae, atque gra ira dona Dra ; vel ursint Ureationes, M ita dicam humaua, atq- Λιbitris nostri Conarus. Si primum; Dogm Catholicum es, car firmiter proinde reuendum .
Si secundum ; Pelagialii sinuin sapis, o per
consequens omnimode rejiciendum. Spes, ait D. Om. 2 2. q. II. a. 4. in erem respicit Beati
tudinein aeternam , sicut finem ultimum; di-Vinum autem auxilium, sicut primam, indi centem ad Beatitudinem. Et alibi a. o. quaest. 17. Spes iacit Deo adhaerere, prout est iu nobis princip:um persectae bonitatis ; in qua rum lcilicet. per spem Divino auxilio inniti mur ad Beatitudinem obtinendam . consona sunι oracula Prophetarum: Perditio tua Israel, ait Oseas, tantummodo in me auxilium tuum. Haec adeo certa Iunt, ut Ecclesia a via ritu Sandis H,m huariter eanat, quis: In si la spe gratia: Coelellis innititur. Cum igitu hae ae meritis nostris nullum habratur verbum, resar, quota tiata marita . illa tantum reputat .aebeam, de istas aiebat Augustinus, quo
294쪽
ando Deus premiat merita is , Coronatuma sua. Nee per loe sequitur, quod Homo nihil agat, aut agere ribera in ordine ad consequilonem Beatitudinis, aut sine meritis ipsam e pectare, ει consequi valeas. adsunt quidem merita, sed pretii sint Dona Dei, ei, que b nitatis essectus. Absit tamen, loquitur Tridenis sinum IV. d. e. I 6. ut Christianus Homo in se ipso, vel confidat, vel glorietur, & non in Domino; cujus tanta est erga Homines bonitas, ut eorum velit esse merita, quae sunt ipsius Dona. Aissum insuper me Derasi nes, sed sensu a D. Hom. explicato. Non tamen per hoc excluditur, ait S. Dinis lin. r. in cap. 8. M Rom. , quin veri spirituales per umluntatem, & liberum arbitrium Operentur: quia ipsum motum voluntatis, & liberi arbitrii Spiritus sanctus in eis causat, secundum illud: Deus est, qui operatur in nobis velle,& perficere. Ressat ergo dicendum, quod merita nostra Mimum spei incere nequeant, nisi supra tradita sensu ; in ρα- solus Dei akxitio spes nostra inniti debear. Α Deo in me per- fiet, εumillimus Aurus inus dicebat, fidenter spero, quod ab eo inchoatum esse humiliter gaudeo; nec in eo, quod adhuc donavit, in. credulus, nee in eo, quod iam donavit, imgratus s. n. ad omnes tritur amba
ges, atque aequivocariones tollendas vicamus πορο
ter , quod Spes, vera Virtus summaturalis The talea sit, ab Hiis distincta, per quam certaram sis a interea Beatitudinem Dei auxilio; . meritis nostris, Per gratiam comparatis ex. Dinam I
Odram fit spe objectum NM. Spei, non secus ae alia.
virtutum, duplex est, materiale et formale. Item aliud est primarium, quod per se a Spe appetitur: aliud seeundarium, quod appetitur in ordine ad aliud i De his. Drco I. Objectum materiale spei primarium est Deus possiderulus: secundarium
autem sunt omnia ad eum consequendum necessaria. Prob. I. Pars. Contra quosdam eontendentes istum Deum, id est beatitudinem Objectivam, esse objectum materiale Spei; re alios doeentes solam esse possessiimem ejus, beatitudinem scilicet formalem . Nam illud est objectum Spei primarium , quod primo & per se expectatur , ct caetera propter illud: Atqui primo δe per se ex.peciamus Deum simul Oe possessionem ejus ἔeum Dei mssessionem sperare non possi- tui nisi Deum speremus . nec pes uinua Deum sperare, nisi speremus eius postesila.
nem. Nec enim aegrotus V. g. ianitatem
tantummodb secundam se desiderat, sed de possessionem ejus coneta piscit ; sicut nee avarus pecuniam sine polsessione, aut possessionem sine moenia desiderat; sed utraque simul est objectum ejus desiderii: Erago a pari, dce. Obji. i. Objectum Spei est absens; Deus
autem semper re ubique praesens est; Ergo Deus non est objectum Spei, sed sola ejus fruitio, quae sola absens & sutura est. Deinde tale est objectum Spei in via, quale est objectum delectationis in patriar at inqui non Deus, sed sola ejus fruitio est ob jectum delectationis in patriar Ergo. R. Deus est praesens in se, C. in asseceutione , N. Ideo non Deus in se, sed ruus possidendus, dieitur Spei objectum. Dein is de eo ipso , quo dicitur stultionem Des esse objectum delectationis in patria, as S ritur ipsummet Deum possessum, ejusdem esse delectationis objectum , quod intendiri
Osi. a. Q ui desiderat selentiam non de siderat id quod seitur; Ergo h pari qui de4 siderat Dei fruitionem, non praeeisst Deum
N. Qui scientiam desiderat, non deside rat quidem id quos scitur, pro ut sin iis est; sed desiderat illud, pro ut habet alio quia esse in intellectu; ita , pari , qui
fruitionem Dei exoptat, non exoptat Deum
prout in se est, sed quatenus est possiden
Prob. 2. Pars. Quia Spes inclinare non potest ad finem, quin pariter inelinet aa media, quae ad ejus assecutionem sunt ne cessaria; eadem est enim volitio finis aemediorum; hoe est eodem actu, quo finis efficaciter appetitur, media saltem implierit4 appetuntur. Ut patet.
Dico li. Objectum sormale Spei non est
Beatitudinis dissicultas, ut plaeet nonnullis; nee Dei auxiliantis omnipotentia , ut alii docent; non est etiam sola Dei bonistas, pro ut nobis conveniens ς nee sol promissio divina; sed utraque simul. Prob. I. Pars. Illud est objectum sora male Spei, quod ad sperandum nos moavet; atqui beatitudinis dissi euitas, nedum ad eam sperandam, nos non movet, quia potius removet. aegrotus enim sanitatem non sperat, quia obtentu est dissicilis sed potius propter id eam obtinere desperat. Prob. a. Pars. Quia, licet sciamus Deum
esse omnipotentem ad eonserenda media, essic
295쪽
εScaelisima ad salutem eonsequendam , non eam tamen speraremus, nisi Deus ea nobis promisisset. Sicut ae*rotus sanitatem de Medico non sperat, quia altis medicae peritissimus est; led quia petitiam suam adspium .ianandum promisit adhibere . Fatendum tamen est Dei omnipotentiam motivo
Spei praesu poni; sicut Mediei peritia prae-su ponitur in motivo aegroti ab eo unitatem sperantis. Ne intelligendi sunt quidam exiSS. Patribus docentibus , omnipotentiam Lini auxiliantis spectare ad objectum sor- male fidei. cons. Utraque pars: Ex eo quod nec
dissicultas beatitudinis, nee Dei omnipoten eia auxilians habent rationem boni volumeatem allicientis; atqui Spes secundum D. Thom. I. a. qu. 23. art. 3. est motus is bonum, secandum ratiοηem boni, quia de sua rutione est attractivum , Ergo. Prob. 3. Pars. Motus Spei est motus es.ficax appetitus rationalis; atqui non potest esse motus appetitus per solam Dei pro . missionem, quae per se appetitum non allicit; eum non habeat sermaliter rationem boni nobis convenientis; nee potest esse esficax di rationabilis per solam bonitatem nobis eonvenientem, lectula promissione divina I enm ea seelusa nullus bonitatem Dei, naturaliter obtentu impossibilem , emeaei. ter , ac Jationabiliter sibi sperare posset:
Coine. Et fac o Davidis, qui dum erat Miles Gregarius , nee sperasset Miecit Piliam Regis ducere, nisi Saul ei promisisset, sub conditione quod trecentos Philistaeos occideret nee illud connubium desiderasset , nisi illud sibi jucundum dc honorifi. cum suisset.
Q. UmS T I O III. Quid sit Spei subjectum e
Not. TTIe non agitur de subjecto spei La immediato, ut de fide jam observavimus: Evidens est siquidem, volun . ratem esse ejus objectum immediatum , cum sit appeti ius lationalis; sed quae illo est de subjecto mediato, id est de Perlonis, in quibus spes remanet. Ad quod . Dico I. Spes repetitur in Lomine Catho. lico peccato mortali obnoxio, & in anima . bus in Purgatorio languentibus. Prob. I. Pats. Ex Tridenti sess. s. e. s. Peccatores ad iustitiam disponuntur dum s a . . consecrandam Mi misericordiam l
eonvertendo in spem erigunto , Demes Deum propter Christum propitium fore. Ne que enim peccatores orant, nee aliquod bo num opus exequuntur, nisi in Spe eonsequendi gratiam de miserieordiam Dei; Ergo in ipsis Spes remanet. Prob. 1. Pars, Beatitudo, respectu animarum in Purgatorio languentium, omnia habet necessaria ad esse Spei objectum: est enim objectum bonum, absens, psissibile re arduum, utpote maximis cruciatibus obtunendum: Ergo. Oft. Animae in PurgatorIo degentes de sua beatitudine sunt omnin6 eertae : Ergo eam sperate non possunt. Deinde, ob hane eertitudinem Matitudinis suae, ipsam de sp rare minimὰ potant; Ergo nec eam sperare : eontrariorum siquidem eadem eli inqtio, eademque potentia. R. Negando eertitudinem Spei esse eona trariam. Nam sicut timemus malum ceristo suturum ; ergo & bonum eerto possidendum sperare possumus. Deinde contrariorum eadem est ratio eademque potentia; Dam nihil obstat actui contrario, C. dam aliquid obstat, N. Dii rationi autem harum animarum obstat revelatio, de sua certissimE obtinenda beatitudine. Dico u. Nee in Haeretieis aut Infideli. bus, nee in desperantibus, aut praesumentiabus, nec in Damnatis, aut Beatis, Spes I
cum habere notest. Prob. r. Pars . Spes non reperitur , in
quibus non adest basis, & sundamentum Spei; atqui in Haereti eis de Infidelibus non adest fides , quae est Spei basis de landamentum; Ergo. Unde si Haereti ei & Infideles vitam sperent aeternam, Spe natu in tali dc aequisita sperant; seut fide naturali dc aequisita eredere jam diximus. Prob. a. Pars et Contraria mutuo se ex .
pellunt ; atqui desperatio de praesumptio Spei sunt e traria ; Ergo ibi spes nare nequit , ubi adest desperatio & praesumptio. Prob. j. Pars. Ex Scrip. Prov. II. Mora tuo homine impio, num erit ultra ver de Rom. 8. Sper, quae Uirituν non est Spes . Ratio est; quia frustraneus est habitus, tuis jus actus est.im cssibilis , impossibilis est autem actus. Spei in Damnatis, ob decreis tum damnationis aeternae sibi revelatum . Deinde objectum Spei debet esse absens , futurum & arduum : Beatitudo autem non se est erga Beatos, ut patet. Et licet non.
dum sint donati gloria in resurrectione generali obtinenda, cum tamen ipsa non sit
Diff. II. De Virtutibus, & Vitiis &α
296쪽
ipsis ardua eam non propriε sperant, sed tantumnodo desiderant.
Quaenam fit spei nectistas. Amdem esse Spei ae fidei neees.
L sitatem , tum medii, tum prae eepti. beribit enim Apostolus Hae . II. Aeredentem ad Deum, nedum credere oportet quia est , sed etiam quὀι inquiremibus
se remunera:or est. Quae verba Spei necessitatem arguunt, eum credere, sicut oportet , eum esse remuneratorem , non possimus, quin remunerationem ab eo promis.
iam expectemus re speremus. Ideo quae de fide suo loeo diximus, id quoque ad Spem omnino pertinere est evidens. Non desue. runt tamen Pseudo mystici docentes, viam ad persectionis fastigium breviarem esse ;quod quisque nullo Matitudinis aeternae pul. letur desiderio, de proprium suum intereble, etiam quoad aeternitatem, penitus abneget ; sicque omnem spem vitae aeternae abjiciat; quae abjectio ab ipsis fingitur gratissimum, inter omnia, & praestantissimum Saetificium: contra quos. Dico . Omnino necessarius est habitus et actus Spei justis omnibus viatoribus ;quantacumque charitate praediti supponan.
Prob. I. Ex Seripi. Rom. 8. Vos ipsi primitias Spiritus babrates, ἐν ipsi intra nos
gemimur, adoptionem morum Dei expectan. res, redemptionem corporis nostri; De enim salvi secti sumus. Si autem quod non videmur speramus, per patientiam e dictamus . Hae dicuntur de persectissimis Christianis; di de se ipso dicit Apostolus, lie t usque ad tertium c celum raptus. Ideo de eadem Spe sermonem faciens. Phili p. 3. ait. cui. cumque erga perfecti sumus. hoc sentiamus. Prob. a. Auct. Cone. Trid. deficitentis sess. 6. e. I 6. Hominibus tumificatis quibusli. bet etiam petiectissimis; cum ejus propositio sit indefinita, proindeque univer latis, proponenda esse Amstoti verba. Abundate in omni opere bono, scisntes quod Iabον ve-fer non fit inanis in Domino . Non enimicustus est Deus, ut obliviscatur operis ve-3νi is, dilectionis , quam ostendistis in no .mine ipsius ir nolite amittere eo dentiam,
quae magnam habet remunerationem. Accedit quod Capite ii. Asserat Deum glorifieari a justi, ; dsm se se ad eurrendum inflaui ο exhortanda, miret em intuentur a tcr. nam; cam heri tum fit inellaavI eis meum ad faeieadas iustisationes tuas propter ν tributionem ; im de Muse dieat Apostolus,
quia respiciebat in remunerationem. Prob. 3. Ex Patribus; August. in Psalm I 2I. Non praeter Dem esse debemus: id est non de mus esse absque spe. Imo cum maiagna fiducia praesumere; quia fi per charit tem ipse nobiseum in terra ess, per eamdemebaritatem, nos cum eo in Caelo sumus . . . De charitatis. Et D. Bernar d. lib. de dilig. Deo cap. II. Nescio , inquit . si is quoquam hominum quartus gradus in hae vita perfecte aureiandisur, ut se scilicet diis Istat homo tantilm propter Deum; id est ab que ullo suo proprio interesse . . erant
boe, fi qui experti sunt; mibi fateνr imposis bile videtur. Prob. q. Ratione. Quia tantum abest ut persecta charitas motus Spei deprimat, quin potius eos vehementius exstimulet; quo fit intensior. Ea est siquidem amoris
proprietas, ut amantem cum amato uniat;
li non re ipsa, saltem desiderio, juxta illud
Aug. lib. 8. de civit. c. io. Quid est amor. nisi quaedam vita duo aliqua copuIans, vetcopvore avrtens, amantem Icilicet ἐν quoaamatur. Nonne violenti amoris impetu exis
clamat Arest. cupio dissolvi ἐν esse eum Disto. Deinde nullus est justus etiam perinsectissimus , qui variis semper Ac ubiquae
non vexetur tentationibus. quas proculdubio superare nequit , nisi juxta Apostoli praeceptum Eph. 6. in omnibus assumae
sidei scutum di Spei galeam; hoe est in
Deum fiduciam. Igitur jure ae merito ab Ecclesia plurimae damnatae sunt propositiones quorumdam Pseudo mysticorum doctrina ui contrariam astruentium, tamquam temerarias , scandalosas, malὸ sonantes , piarum aurium ostensivas, in praxi perni ciosas, ac etiam erroneas.
Qui sit timον Doministrior. I. T Icet Spes omnino eerta sit ra- i tione sui utpote quae nitatur
motivo cello di insallibili, promissis neminpe Dei veracis ae omnipotentis, de quibus dubitare ae dissidere nefas est. Incerta tamen est respectu nostri; eum ex parte eoo peration:s nostrae multi desectus oriri eoia sint soleantque, quibus promissionum divit rum effectus impediuntur ; quo fit ut juxta Apost. Phili p. a. cum metu ae tr
297쪽
more salutem nostram cperari debeam us :De hoe timore specialiter nobis hie est fgen. dum, de eo scilicet, qui moraliter in us vel malus est, quique ad bonum vel ma. Ium nos inducit; non autem de timore nais turali hominibus, ae belluis communi, qui de se nee bonus nec malus est, ut timor mortis, laboris, aut aegritudinis, &c. s. r. Quadruplicem ais: gnari timoremi moralem. I. Dicitur mundanus seu huma. nus, quo incommodum te πporale magis
ru,m ossensa Dei formidatur. a. Dicitur ervilis, quo quis a peccato retrahitur ne enam incurrat, di is duplex assignatur serviliter servilis , seu cum servilitate servilis, quo sola poena ita propter solam poenam krmidatur; ut, si poena non adesset, Peccator timens , peccatum libenter comis
mitteret, & fmpliciter fertilis, seu absque
servilitate, quo ista quidem scena per fidem aprehensa sormidatur . sed non ita primcipaliter, ut timens peceator in fuga solius poenae finem ultimum constituat, & se aufectum peccati intus latitantem ccnservet. 3. Timor dieitur frutis, seu castus aut re- Verentialis, quo quis peccatum refugit, ne Dei ossentam incurrat. q. Tandem dicitur initialis, quo initio cooversionis culpam sum id di poenam timemus; ieu quo peccatum, quatenus Dei ossentam dc poenae in. ductivum fugimus. Nol. 3. Apud omnes esse indubitatum .
I. Timorem humanum semper ella vitiolum . Inordinatum est enim, ut patet, crea. turam creatori, de bonum ncstrum gloriae Dei anteponere. Certum est. I. Apud Omnes , timorem serviliter servilem malum
esse , propter adjunctam servilitatem I hoc est propter affectum ipsum peccatis intus latitantem; qui utique intrinsece malus est, scut ipsam et peccati commissio. Certum est . 3. Laudabilem esse timorem initialem, a solliori filialem; utpote qui mctivo nita. tur laudabili. Sola quaestio est inter Catho. Iicos di Haeterodoxos de timore smpliciter servili; utram nempe is bonus sit de sis. Per naturalis , ae voluntatem peccati exesudat.
Dico I. Timor simpliciter servilis bonus est atque laudabilis. Prob. I. Ex Scripti Prov. Timer Domini principium sepientiae; quod de t: more scenae ex num Basilius in Psalm. 31. dc Rugust. Trach. s. in Epistit. Si autem principium siti apientiae; quis eum non esse Donum atque laudabilem ambigere potest de Chiillus ipsemet Dominus jubet nos.
Math. Io. Tis ere eum qui potest Miamam corpus perdere in geb mram; atqui hee nos non juberet si timor ille malus esisset. Ergo, M. Tνob. 2. Auch. Cone. Trident. sess. ubi
post quam dispositiones ad jus fiseationem
enumeravit, tandem concludit less. 6. Can. 8. Si quis dixerit geheηηs metum, per quem ad misericordiam Dei de peccatis dolendoco Vimvs , vel a peccando abstinemus , pcccatum esse, aut cccctores te ores facere , onathema fit. Et Alex. Vill. hanc damnavit prop. 33. inter 3I. Ottritio, quae geheηns poenarum metu concipitur , me
allectione benevolentiae Dei propter se , nouo bonus motuι Treb. 3. Ex Patribus, inter quos solus lassiciat Augustinus, quo se maxime jactant Heterodoxi in Psalm. i 27. Bonus est ἐν isto timer uti fis, quo homo timet re mittatur in gehenna , di serm. I 6. Fac, fac, vel timore ignae , si noniam potes amore Justitiae, dc de Cath. Rud. cap. q. Si non dam potes amare iustitiam , time vel sa nam, ut pervenias ad amantam Justitiam. Treb. q. Ratione. Actus Spei Theologiacae bonus est atque laudabilis; sed nullua simpliciter timere potest gehennam aeterisnam; quin simul virtualiter saltem & i terpretative actum Spei eliciat. Ergo, Acci Major patet ex dictis. Prob. min. Qui tumet gehennam aeternam, timet proculdubio poenam damni; id est possessionis Dei
carentiam, quae gehennae malum est ma-x .mum; sed qui timet poenam damni viratu aliter saltem dc interpretative actum Spei elicit; cum idem si carentiam alicujus tani timere ac illud desiderare. siquiisdem dubium est, inquit Aug. l. 83 qq q. 33.
non cliem esse metuendi causam, nil ne id qued amamus , aut a Ut m simittamus ;aut non adipiscamur speratum: srgo qui timet simpliciter rhennam mei n3m , necessarium est, ut saltem viti ualiter de impliacit E actnm spei eliciat. Obse. Plurimos ex SS. Patribus timorem
servi lam damnantes cb sequentes rationes. I. Quia timers culsam propter scenam plus timet poenam quam culpam, quod absque dubio viliosum est. 1. Quia qui vitat culpam propter poenam , culpam non vitaret nisi adesset poena ; haec autem disi Uitio mala est. 3. Quia timens gehennam optati illam non esse, sicque Deum peccati vim
dicem non esse. R. SS. Patres timorem non damnare seris
vilem in se spectatum; sed quatenus servulis
298쪽
ili est; id est dam hce timore perculsus affectum peccati retinet, velletque, si posset, impune peccare, quae dispositio, inquitu Thom. 1. 3. q. I9. n. q. non est de ratione timoris servilis. Unde ad i. dicendum est timentem eulpam propter poenam, non plus timere poenam quam culis pam , nisi quandb ita assectus est, ut si meisna non esset culpam vellet , non autem
quando simpliciter , eulpa abstinet, nε me.
nam incurrat. Ad Negandum est, quod qui timet culpam propter poenam, culpam non vitaret, nisi 'oena adesset. Licet enim nullum tunc aliud motivum habeat vitandi culpam, q'i1m poenam propositam ; omnino praetcindit, an ab alio motivo , vel non peccatum vitaret; in quo nullum est vitium. Ad a. distinguendum timens gehennam optat, ut non sit gehenna; si eam vult vitaIe, non vitando peccatnm, C. si vitando peccatum. N.
Dieo lI. Timor simpliciter servilis gehennae est supernaturalis. Prob. Ant. Tridenti sese. 14. cap. q. definientis eoatritionem imperfectam , erae ex
relanme paesarum metu communiter conia
ripituν donum Dei esse ἐν spiritus Sancti impulsum, non adhue quidem inhabitantis , se; tantum moventis . Accedit auctoritas Alex. VIII. qui in damnatione prop. I . definivit metum gehennae & poenarum sine benevolentia Dei propter se nedlim bonum esse motum , sed & supernaturalem. Prob. a. Ratione. Nam si , ex Trident. citato, timor iste quaedam sit ad justi flea. tionem dispositio evidenter sequitur, i
tum esse supernaturalem , eum naturale
nihil ad supernaturale hominem disponere valeat. Adde quod idem Gincilium, 'isti. fieationis opus integrum gratiae Dei adseribat, eujus justificationis partem praeeipu/m
timori gehennae consert. Dico lil. Timor simplieiter servilis, umrus di essicax, voluntategi peccati exesu. dit in Prob. I. Ex Serip. Exod. D. Venis Deus, ut terror inius esset in vobis ἐν non meearetis. Prov. 8. Timor Domini Odit maum Melesastici. r. Raaiae sapientia est timere Dominum . Timor Domini evellit pereatum; nam quis Me timore est non poteris,st eari. Ergo voluntatem pereandi e cludit , quae proculdubio peeratum est . Prob. I. Ex Trident. sese. Iq. e. q. ubi dicit conti itionem imperfectam ex gehennae & poenarum metu conceptam, F -- Latauin peccati recludat, ad gratiam in Sacramento Poenitentiae Im,trandam disipouere. Si autem poenarum metus volu tatem peceandi exeludere possit quando. nam excludet, nisi dum verus erit atque essieax st Prob. 3. εκ SS. Patribus inter quos unus sumetat Auguiti serm. 2 q. de temp. cum timetur poena quam Deus minatur, distatur amari proemium quod pollicetur : ae Dper timorem parua bona vita retinetur: Numquid bonam vitam retinet qui retinet
In Psal. ia7. Ubi vermis eorum non moἀritur. εudiant hae homines; ἐν quia πι- re futura sunt impiis, is timent, contine ne se a peceator timent quidem, sed non amane Justitiam. cum autem per timorem coniisneant se a pereato, fit consuetudo Justitiae . . . ' . is iam incipit hemo JMὸ vivere. Proculdubio a pereato non se eontinet , nee incipit juste vivere, eui peccandi vo
. Tract. s. in Epist. Ioan. Initium sapie itis timor Domini. Timor quo praeparat Deum ebaritati . Fi nullus timis, non vi qua intret. ebaritas ; sed ubi est loeus tharitatis, ibi non adest voluntas iniquitatis.
De vocat Gent. l. a. e. I9. Hum autem
eοψ sum ad bonum scilicet non solam estis hortaιio praedi eantium . sed in metus gignit; propter quod freiptum est. Principium sapientiae timor Domini, qui quamiseque terroribus inferatur , non aliud agit quam, ut quem fecerit timeatem faciat is volentem, ie. bonum, nos Diam volentem sed etiam sapientem .... per timorem ἰilla, gas mentem premebat, caligo discuti intur I ut voluntas depravata prius, ut v captiva, recta inciatur is libera. Obji. Ipsum Sana. Aug. docentem , eum plurimis aliis Patribus, timorem poenae minum eorda nee eonvertere, nee immutare; dc peceatorem hoc timore pereulsum in sua nequitia pergere, de semper nesa' rium perseverare. R. Sanctos Patres non sibimet eontrarios esse; unde videndum est quo sensu timor gehennae eonvertat de immutet corda hominum, de quo sensu nee convertat ne immutet. Convertit di immutat, quatenus peceator per hunc timorem erecatum vit re, odio trabere, ae detestari incipiat, quo fit ut longὰ minus peceator evadat. Nota convertit autem nee immutat; quatenus
semper deaominatur pereator . ob sibi I trimees de habitualiter inhaerentem peceati maculam, quae absque charitate dilui minimε
299쪽
nt E potest. Haee accedit quod in plerisque
Sanctorum Patrum textibus nobis apparem ter oppositis non de tImore simpliciter seris
vili , sed de ipso , reduplicativε ut fetu, at, seu secundum inm ser vilitatem, sermosata
Quaenam fiat vitia Dei opposita esse vitia Spei opposita; de- I speratio nimirum, & praesumptio, de quibus nonnullae quaelliones bre. viter sunt exponendae. QUIER. r. iid sit desperatio R. Desperatio definitur , voluntaria lytinnimoda abjectis Spei Beatitudinem conge. quendi, vel media ad eam conducentia. ratiscitur I. Afectio seu recessus positivus ari alitudine ; quia sicut sperans ad Deum possidendum positive accedit, ita desperans ab eo recedit. Dicitur 1. Voluntaria', nee enim dissidentiae in voluntariae, quas etiam Sanctissimi pletumque ex Daemonis tentatione patiuntur, verae sunt desperationes. Dicitur Oinnimoda: quia si aliqua, vel remissa, Spes supersit, non est de .peratio. Dicitur mel media ad eam eonducentia quia sicut Spei duplex assivatur objectum; pii marium lcilicet, id est ipsam beatitudi. nem, dc secundarium auxilia gratiae di bo. Ma opera, quibus obtinetur; ita duplex est desperationis objectum, ut obtentii impos sibile apprehensum. Ideo non minus desperat; qui dieit remissionem peccatorum non obtine ,γ, quam qui dicit impossibile est ut assequar beatitudinem.
Q UTR. a. Quid sit praesumptio
R. Temerariam esse beatitudinis, is mediorum ad eam assequendam necessariorum, exspectationem. ducd triplici modo eventis re potest; vel dum quis solius naturae viri. bus beatitudinem aeternam comparare mae-
sumit ; & haee est temeritas Pelagiana ; vel dam quis solo Dei eoncursu absque bonis nostris operibus eam se pcssidere ροsse arbitratur, & haee dicitur temeritas Luthera. na; vel tandem dum quis miseri eordiae ei vinae nimiom innitens, poenitcntiam ad finem usque vitae suae dissert, de haee dicitur malorum Christianorum temeritas. Ex quibus patet desperationem contra Spem pugnare per desectum, praesumptionem vero per excessum I non quidem ex parte Dei , cum nullus unquam in Deum nimis sperare , sicut nec nimis diligere, aut in IV. Moral. T. Leum credere possit; sed ex parte subiectis rantis, qui ordine indeb to,& quod Deus non promisit, sperare potest . AER. 3. Utrum di quando desperatio . dc prinumptio adjunctum secum lia. beant inlidelitatis precatum N. Desperationem & praesumptionem necessario infidelitatem non praesupponere . quia, licEt quis generaliter eredat Christum v. g. pro omnibus esse mortuum; & nulli auxilia ad salutem necessaria denegari ;actum tamen desperationis elicere potest, propter sibi propriam aliquam circumstanistiam I propter nimirum peccatorum suorum gravitatem, tentationum molestiam, aut caetera hujusmodi. Item , licEt quis omni-nb sit persuasus de poenitentiae aut aliorum bonorum operum neeessitate as salutem aequirendam, de divina misericordia praesumere potest, curam salutis negligendo Bepoenitentiam de die in diem ad mortem usque procrastinando. Contingit tamen saepius, infidelitatem desperationis aut praeis sumptionis motivum esse impulsuum. Si nempe desperans aut prae tumens judicet
v. g. Deum impossibit a jubere , vel homines sola fide justificari; quae eircumstantia infidelitatis proculdubio in consessi e est
AER. q. Quam gravia sint peccata desperatio Ac praesumptio
R. Eas esse ex genere suo pravissima precata, etiamsi haeresim non habeant annexam. Ratio D. Thom. est quia, cum virtutes Theologicae habeant Deum pro obje.cto suo immediato , peceata eis opposita important primo & per se aversionem ab eo; ideoque sunt ex genere suo gravissima. Dixi ex genere suo; a mortali siquidem exiscusare possunt in deliberatio , aut subreptio, aut consensus imperfectio; sed ab eo non excusat parvitas materiae, quia nullus deis sperare potest absque eontemptu bonitatis divinae, qua Deus seipsum offert in proe. mium di beatitudinem nostram; nee etiam temerarid praesumere, quin Dei gratiam de adjutorium; quo ad bunum promovemur,oc sine quo nihil facere valemus, despiciat: omnis autem Dei aut donorum epis, vel levissimus contemptus mortale est pe eatum ob giavissimam, quam Deo insertinjuriam . Ide 'ue desperatio Ac praesumptio peceata di euntur in Spilitum sanctum. utis pote, quae specialiter contra Dei bonitatem, eiulque dona pugnant. Observandum tamen est praesumptionem malorum Christia. norum, qua quis sibi imaginatur, Deum
300쪽
266 Tradi. IV. De Virtutibus. & vitiis c
modo extraordinario, ut Latroni in Crueependenti, gratiam & misericordiam eon. cessurum , parvitatem materiae suscipere ;quia potest esse abscue donorum Dei eon temptu , & tune haditum spei non perime te; eum rationem spei, & sundamentum non omninb evertat, Dei nimirum misericordiam.
Proposuiones Damnatae in maeteria caritatis erga Deum.
I. is Caritas persecta, &sincera, quae est deis corde puro, & conscientia bona, & fideo non ficta, tam in Cathecumenis, quamis in Poenitentibus potest esse sine remissi is ne Peccatorum . Damnata fuit a S. Piciis V. an. 1367. Est in Ord. gr. Σ. M Caritas illa , quae est plenitudo legis , is non est semper coniuncta eum remissi is ne peccatorum. Ab eodem Est 32. g. ω Cathecumenus ivsth, rem, & sancth vi. is vir, & mandata Dei observat, at legemis implet Per caritatem , ante obtentam se remissioriem peccatorum, quae in Bapti l is mi lavacro demum percipitur. Ab eru
4. se Distinctio illa duplicis amoris, naturalisis videlicet, quo Deus amatur, ut auctoris nazarae, & gratuiti, quo Deuq amaturis ut beatificator, vana et , & commenti-- tia, & as illudendum saeris Litteris. &se plurimis Veterum testimoniis excogitain. ,, Ab eo em. Est 3 .se omnis amor creaturae r tionalis, aut vi-- tiosa est cupiditas, qua mundus d:ligiis tur, quae a Ioanne prohibetur, aut lauis dabilis illa caritas, qua per Spiritumis Sanctum in corde di musa, Deus amatur. - Ab eodem. Est ιλε. ,, Non est vera legis obedientia , quae sit ,, sine caritate. Ab eodem. Est 16. 7. is Absurda est eorum sententia, qui diis cunt, hominem ab initio dono quodam se supernaturali, & gratuito si pra condiis tionem natum suae fuisse exiitatum ut is Fide, Spe, di Caritate Deum supern is ruraliter coleret. Ab eodem. Est 2;. R is Homo existens in peccato mortali, siveis in reatu aeternae damnationis, potest hχ- is bere veram caritatem, & caritas etiam is persecta potest consistere cum reatu aeteris nae damnationis. Ab eodem. Est το. 9. ri Homo nullo unquam vitae suae temporeis tenetur elicere actam Fidei, Dei, &is Caritatis ex vi praeceptorum Divinorum is ad eas virtutes pertinentium. Damnata si suit ab Alexandro II. an. I 66 Est I. Io. is An peccet mortaliter, qui actum di is lectionis Dei semel tantum in vita eliis
is ceret , condemnare non audemus . D ri mnata fuit ab Innocentio XI. an. I 57o.
II. - Probabile est, ne singulis quidem rigori rosh quinquenniis, per se obligare praeis ceptum caritatis erga Deum. Ab e se dem . Est 6. I a. se Tune solum obligat, quando tenemuris iustificari, te non habemus aliam viam, si qua iustificari possimus. Ab eodem. Est 7. II. is Revera peccat, qui odio habet pecca- is tum merh ob ejus turpitudinem, & diuis sconvenientiam cum natura, sine ullo adis Deum offensum respectu. Damnata sestis ab Alexandro VIII. an. I 6ρα. Est p. I 4. Intentio, qua quis detestatur nisium, is & prosequitur bonum, mere ut coelestem is obtineat gloriam, non est recta, nec Deois placens. Ab eodem. Est io. II. ,, omne quod non est ex fide Christianais supernλturali, quae per dilectionem ope ἀis ratur peccatum est. Ab eodem. Est tr. I 6. is usisquis etiam aeternae mercedis intulisis tu Deo famulatur, caritate s caruerit , is vitio non caret, quoties licti intuitu Ma -- titudinis operatur. Ab eodem . Est Ir. II is Attritio, quae gehennae,& poenarum me si tu concipitur sine dilectione benevolenis tiae Dei propter se, non est bonus motus is supernaturalis. Ab eodem. Est is . I 8. - Bonitas objectiva consistit in convenienisse tia obiecti cum natura rationali: formalisis verti in consormitate actus eum regulari morum. Ad hoc sufficit, ut actus mora. o lis tendat in finem ultimum interpreta-- ti vh. Hunc homo non tenetur amare , si neque in principio, neque in decursu viis is tae tuae mortalis. Damnata fuit ah Ale- is xandru VIII. U. Iopo. Propositiones Damnata in materia caritatis
I. is Non tenemur Proximum diligere actu se in erna, & Brmali. Damnata suit ab ,, Innocentio XI. an. I 67o. Est Io. z. o Praecepto Proximum diligendi satissaeereis possumus per solos actus externos .. Abis eodem . Eth i I. g. is Si cum debita moderatione facias, potes abique peccato mortali de vita ali-
eniux tristari, & de illius morte naturaliis gandere, illam inefficaci assectu retere,ot desiderare , non quidem ex dii plicen se tia personae , sed ob aliquod temporaleia emesumeatu in . Ab eodem. Est Ir.q- o Li.