장음표시 사용
61쪽
8 De In ἰtat Iove Chrisἱbendas alii possident ; ct nescio , utrum de eis recogitent. In vita sua aliquid videbantur, & modo de illis
6 Οqulim cito transit gloria muta di s Ut nam vita eorum , scientiet eorum concordasset , tunc bene studuissent , & legislsient. Quam nurui pereunt per vanam scientiam in hoc saeculo , qui parum curant de Dei servitio Et quia eligunt magis esse magni , quam humiles , ideo evanescunt in cogitationibus suis. Verbmagnus est: qui in se parvus est, α pro nihilo omne culmen honoris ducit . VerE prudens est , qui omnia terrena arbitratur ut stercora , ut Christum lucrifaciat . Et veri benEdomis est,qui Dei voluntatem facit,ci sitam relinquit.
CAP. IV. De prudentia tae agendis.
id & longanimiter res est secunddin Deum ponderanda. Proh dolor , scie-pe malum facilius , quam bonum de alio creditur, & dicitur : ita infirmi sumus . Sed perfecti viri non facile
62쪽
Liber Z Cap. III. seredunt omni enarranti, quia sciunt humanam infirmitatem ad malum
proclivem , & in verbis satis Iabilem, sive debilem. Σ. Magna sapientia est , non esse
praecipitem in agendis, nec pertinaciter in propriis sensibus stare. Ad hane etiam pertinet', non quibuslibet hominum verbis credere et nec audita , Vel credita mox ad aliorum aures effundere . Cum sapiente ciconscientioso viro consilium habet di quaere potius 1 meliori instrui , quam tuas adinventiones sequi. Bona vita facit hominem sapientem secundiim Deum, & expertum in multis . Quantb quis in se humilior iuerit , & Deo subjectior; tantb in omnibus erit sapientiori, ac pacatior. CAP. V. De lectisne fanctaram
WEMTAs est in Scriptu- ris sanctis quaereda ,non
V eloquentia. Omnis Scr plura sacra eo spiritu debet legi, qtio facta est . Quaerere potius debemus utilitatem in Scripturis , qu m subtilitatem sermonis . Ita libenter de
63쪽
mus, sicut altos, & prosundos. Non te offendat auctoritas scribentis, utrum parvae, vel magnae literaturae fuerit: sed amor purae veritatis te trahat ad legendum. Non quaeras, quis haec dixerit, sed quid dicatur,
attende. 2. Homines transeunt, sed veritas Domini manet in aeternum . Sine personarum acceptione variis m
dis loquitur nobis Deus. Curiositas nostra saepe nos impedit in lectione Scripturarum: cum volumus intelligere, & excutere, ubi simpliciter esii et transeundum. Si vis prosectum , sive perfectum haurire , lege humiliter , simpliciter, & fideliter: nee unqulina velis habere nomen scien--:- tiae. Interroga libenter, & audi tacens verba Sanctorum t nec displiceant tibi parabolae Seniorum, lane causa enim non proieruntur. CAP. VI. De inordinatis assectisvibus
Uandocunque homo inordinate appetit aliquid, statim in se inquietus fit. Superbus, ct avarus nunquam quiescunt: pauper, & hu
milis spiritu , in multitudine pacis
64쪽
Liber I. cap. VII. Treonversantur. Homo, qui necdum in se periectὲ mortuus est,citd tentatur, o vincitur in rebus parvis,& vilibus.
Infirmus spiritu , re quodammodo carnali, & ad sensibilia inclinatus , diffficiliter potest se a terrenis desideritS ex toto abstrahere. Et ideb saepEhabet tristitiam , cum se subtrahit rieviter etiam indignatur, si quis ei resistit. 2. Si autem prosecutus fuerit quod concupiscit , statim ex reatu conscientiae gravatur: quia secutus est passionem suam , quae nihil juvat ad pacem, quam qiuesivit. Resistendo igitur passionibus, invenitur Vera pax cordis, non autem serviendo eis. Non est ergo pax in corde hominis camalis: non in homine exterioribus dedito, sed in servido spirituali.
CAP. VII. De vana de elatione fugienda.
r. T A N U S est , qui spem suam ponit in homini-
Non pudeat te aliis servire , amore Iesu Christi: & pauperem in hoc taculo videri. Non stes super te ipsum, sed in Deo spem tuam constitue. Fac
65쪽
quod in te est, ct Deus aderit bonae voluntati tuae. Non confidas in tua scientia , vel cujusquam astutia viventis r sed magis in Dei gratia, qui humiles adjuvat, & de se praesume tes humiliat. 2. Non glorieris in divitiis, si adsunt nec in amicis, quia potentes sunt; sed in Deo, qui omnia praestat, di se ipsum super omnia dare desiderat. Non te extollas de magnitudine, vel pulchritudine corporiS: quae modica infirmitate corrumpitur & dei datur. Non placeas tibi ipsi de habilitate , aut ingenio tuo , ne displiceaS Deo, cujus est totum , quicquid boni naturaliter habueris. 3. Non te reputes aliis meliorem; ne forth coram Deo deterior habearis, qui scit, quid est in homine. Non superbias de operibus tuis et quia aliter sunt judicia Dei,quam hominum: cui sarpE displicet, quod hominibus placet. Si aliquid boni habueris, crede de aliis meliora , ut i militatem
conserves. Non nocet, ut hominibus te supponas: nocet autem plurimam, si vel uni te praeponas.Jugi SpaX cum humili, in corde autem superbi 2elus, di indignatio frequens .
66쪽
CAP. VIII. De nimia familiaritate
age caussam tuam. Cum iuvenibus . α extraneiS rarus esto . Cum divitibus noli blandiri, & coram magnatibus non libenter appareas . Cum hia
milibus, & simplicibus, cum devotis, ct morigeratis sociare , & quae aedificationis sunt pertracta. Non sis familiaris alicui mulieri, sed in communi omnes bonas mulieres Deo commenda.Soli Deo,& Angelis ejus. opta familiaris esse, & hominum notitiam devita. Σ. Charitas habenda est ad omnes , sed familiaritas non expedit. Quandoque accidit, ut persona ignota ex bona fama lucescati cujus tamen praesentia oculos intuentium offuscat . Putamus aliquando aliis placere ex conjunAione nostra: αincipimus magis displicere ex morum improbitate , in nobis considerata. cavenda
ON omni homini reveles cor tuum ; sed cum sapiente, & timente Dea
67쪽
CARIX. De obedientia, subjectione . a. ' π ΑLDE magnum est, in
f obedietia stare, sub Prς- V lato vivere, & sui juris
non esse Multb tutius est stare in subjectione, quam in Praelatura. Multi sunt sub obedientia magis eX necensitate, quam ex charitate: & illi poenam habent, & leviter murmurant. Nec libertatem mentis acquirent.
nisi ex toto corde , propter Deum, se subjiciant. Curre hic, vel ibit non invenies quietem , nisi in humili subjectione, sub Proetati regimine. Imaginatio locorum, & mutatio, multos sesellit. h. Verum est, qubd unusquisqiae libenter agit pro sensu suo, & inclinatur ed e0s magis, qui secum sentiunt. Sed si Deus est inter nos, necesse est,ut relinquamus etiam quandoque nostrum sentire , propter bonum pacis. Quis es ta sapiens, qui omnia scire plen)'potess λ Ergo, noli - nimis in sensu tuo considere: sed velis etiam libenter sensum aliorum audire. Si bonum est tuum sentire, di
hoc ipsum piopter Deum dimittis.
68쪽
L δ' L. Cap. IX. 3 rdi alium sequeris, magis exinde pro
. Audivi etiam saepE,securius esse audire, & accipere consilium, quam dare . Potest etiam contingere , ut bonum sit uniuscujusque sentire: sea nolle aliis acouiescere , cum id ratio, aut causa postulat, signum est superbiae, aut pertinaciae. CAP. X. De eavenda superfluitate
r. AVEAS tumultum homi- num , quantum potes tinia: idni enim impedit
tractatus saecularium gestorum, et iam si simplici intentione proferan tiariCitd eni in inquinamur vanitate, ct captivamur . Vellem me pluries
tacuisse, & inter homines non fuisse. Sed quare tam libenter loquimur, &invicem fabulamur, cum tamen rarbfine laesione conscientiae ad silentium redimusλIdeb tam libenter loquimur: quia per mutuas locutiones invicem consolari quaerimus i & cor diversis cogitationibus fatigatum, optamus relevare. Et mulsiim libenter de his. quae multum diligimus vel cupimus, vel quae nobis contraria sentimus,
69쪽
xs De Imitat Me ChristIet. Sed , proh dolor, saepe inaniter' frustra.Nam haec exterior conis solatio , interioris , & divinae consolationis non modicum detrimentum est. Ided vigilandum est,& orandum, ne tempus otiosδ transeat . Si loqui licet, & expedit ; quae aedificabilia sunt, loquere. Malus usus, & negligentia proiectos nostri multum facit ad incustodiam oris nostri -Juvat tamen non parum ad pros cthim spiritualem , devota spiritualium rerum collatio: maxime ubi pares animo de spiritu in Deo sibi sociantur.
CAP. XI. De pace acgaureuda. zelo proicie edi .
lemus nos cum aliorum dictis , & factis. & quae ad no-4tram curam non spectant, Occupare. Quomodo potest ille diu in pace manere, qui alienis curis se intermiscet qui occasiones forinsecus quaerit λ qui parcim, vel rarb se intrinseclis colligit λ Beati simplices, quoniam multam pacem habebunt. z. Quare quidam sanctorum tam
periecti, di contemplativi fuerunt λQuia
70쪽
L ibre L Cap. XL 1οῦ Quia omnino seipsos mortificare ab omnibus terrenis desideriis studuerunt: & ided tutis medullis cordis Deo inhaerere , atque libere sibi
vacare potuerunt . Nos nimium occupamur propriis hassionibus , &de transitoriis nimis sollicitamur. Rarbetiam unum vitium persem vincimus , ct ad quotidianum prosectura non accendimur : ideb frigidi, & te, pidi remanemuS. 3. Si essemus nobismet ipsis perfecte mortui, & interilis minimE implicati ; tunc possemus etiam divina sapere, & de coelesti contemplatione aliquid egperiri . Totum, & maximum impedimentum est , quia nonium is a passionibus, & concupiscentiis liberi: nec perfectam Sanctorum viam conamur ingredi . Quando etiam modicum adversitatis occur-xit,nimis citd dejicimur,& ad humanas consolationes convertimur.
4. Si niteremur, sicut viri sortes, stare in praelio ; profectd auxilium
Domini super nos videremus de coelo. Ipse enim certantes, &de sua gratia sperantes,paratus est adiuva- ρre : qui nobis certandi occasiones procurat, ut vincamus. Si tantum in istis exterioribus observantiis , prosectum