장음표시 사용
241쪽
ficare opinor alacritatem rehementiorem, cui contrarium est
242쪽
τὸ dolov, i. e. genus dicendi in quo omnia sunt lenta, HErvis, atque robore carentia.
morat Ilax. Planii l. Schol. in Hermog. De Formis, I vide Dissert. Isagog. p. LXXXIIJ, nihilque aliud e Rhetorica petendum esse docentis quam orationis perspicuitatem, cf. ibid. p. LXXVIII. V. 15-I6. 'Επεπί-υσαυ. . in us.: ε . . t TlcΘεγε AH.
Eumdem, De Audiend. Poet. t. VI, p. 53, ed. Reish.; Quinctil. XIl, a ; Myttcnbach. Animadv. in Plutarch. t. VI, P. 1 6-III. Imagines e rebus nauticis depromptas libenter adhibet Plato, Veliit in Protagor. , nekk. ed. Lotui. I 826, t. l, P. 32o: 'Moa
243쪽
V. 23. 'Eπὶ καλοv τῆ ρύσει. . . Similiter, τω :υσα- καλωλ ω orationem artificialiter tractatam Noster opposuisse videtur in libro inscripto : I iλοδέαου περὶ τῆς 'Pητορικῆ. τωv εic Δύο το προ αρov. Hunc tantummodo novi ex iis quae Iustin. Quadrari cum Herculanensi Academia communicavit. CLRagguaglio do' lavori deli' Academ in Ercolanesu per i 'anno 18 34, letto dat Segretario perpetuo Cav. F. M. Avellino, Della tornata generale de' 3O ougno I 835, P. 92-94. V. 26 : Τῆς συατ λοκης. . . In Ms. THOC FHHAOκω. Quod ad Eie συαπλοκῆς adtinet, idem significare videtur atques αετὰ τού τὰς υποθεσε ic συμ πλέκε tu , de quo legendus Ernesti l. l. P. 326.
V. t .. λ κρι&iα αριολόγους. . . H. e. laudabiles, ut qui orati δε- nos scri hant accurato Studio elaboratas et castigatas; in qui hus nihil luxu sui, sed ad Veritatem et necessitat m usus praesentis exacta Sint Omnia. CL ErneSti., l. l. , p. II. I . 2. es. . in dis .: Z... C. Posui s ψας quod sensum commodum suppeditat, lihenterque Spatium admittit.
244쪽
levi mutatione, facile fuit elicere Δl εκ ΛΑΜΨAN.
V. 4-IO. 'illa.Ξς - τριόης χωρK. . . Me multum diuque torsi, in hoc rostituendo loco. Satis confido conjecturam meam non' omnino esse alienam a doctrina Epicuri qui dictitabat: e υσic γαρ ἐστιv η κατορθουσα λoIoυς' τεχvη δὲ Ουὀε α, teste Max. Pla-nud. Schol. in Hermog. De Formis, I; Rh. gr. Mala. t. V, p. 44i ; Sophisticam impugnans quidem, germana .autem Rhetoricae non insensus, cs. Gassend. De Vita Epicuri etc., lih. VIII, 9. Hoc loco, Noster, magiStri sui exemplo, lacessere videtur eos qui, sola Arti S Ope, eloquentiam so assecuturos esse cxistimabant; non ideo tramen diffitetur ingenium vera doctrina exercitationeque adjuvari; in quo consentit cum Platone, in Phaedr. Behh. ed. Lond. i826, t. l, P. I 69 : Εἰ Mu Iot tmαρχει Θυσει - ρικω eLαt, εσει νήτωρ ἐλλογιμος, προσλαta tetris νιγὶv τε καὶ μελε v. Eadem docet Isocr. l. l. , IX, M. Coray. : Καὶ δεi mu sev μαθηet iv προς Tot vhv Ψυσiv ἔχε tu, oravχρη, τα μεv exῖνὶ τωv λ Iora μαθεῖv, περι δὲ τὰς χρησεις αυτoiv --μυασθηvat κτλ. ; Syrian. Prologo m. in Hermog. De Formis , Rh. gr. Wala. t. Vil, p. 9I : Xωρὶς I,ρ τέλγης αvμητα τὶ τῆς ρλυσευὶς
245쪽
nullum praebebat sensum. Posui μα- , T enim excidere potuit, praeterquam quod in Herculan. Volum. occurrit lyro
El. In v. is, pro Oa H c, levi mutatione, habebam TOH C:
246쪽
ligionis mihi movit τοα περt, subintellecto ηαας, quod addi
dissem, si licuisset per Spatium. Pro P ΛΜ OZ, v, 3, scripsiYΠ' ΑΛΛΟY- aliuniae, de quo legendus Η. Stephari.
Thes. ed. Did Ot t. l, P. I 54O-I 54 I. V. 4-5. Errhται. . . sive in ea parte hujus libri quae interiit , sive in aliis do Rhetorica voluminibus, hactenus non editis.
rechnologi. Cf. Sopat. Schol. in Ilermog. Rhetor. Rh. gr. Wala. t. V, p. 27 ; Ejusdem Syrianique Schol. in Ilermog. D Statibus, i. l. , t. IV, p. 3Oi; Auctor. Prologom. De Statibus,l. l. t. Vi I, p. 44 , Gregor. Corinth. Schol. in IIermog. De Methodo, ibid. P. II OT.
247쪽
V. 22-23. 'ΕπMoρευovτας. . . Intelligo illos qui jam dictis aliquid adjiciunt, cs. H. Stephan. Thes. Od. Didot, t. III, p. 3366; videlicet, ut quasi per ευστασιv Urgeant et instent.
metrius , De Elocutione, Lul, ed. Schnoidor. : Xρε δὲ καὶ
V. 25. Τουτov. . . Intelligendum esse videtur uti Sophista quem consulare Philodemus aggressus est. Similia roperias in Rhetorica, Neapoli odita, anti. i 83u, col. V -VI: Ταυτα τε δη
248쪽
versu fi mont se adulterato, elementis inter versus 4 et 5 exaratis usus sum, EX itS quae eruditiSSimus atque sagacissimus Rosinius diserte tradit, in praefat. Philodem ., de Music., p. I9 : u Modo aliae aliis in interjecto spatio linearum impositae litterae cernuntur, quod vel argumento est inseri ribus deletis superscriptas esse retinendas, vel in infra scripta dictione illas esse inserendas.. Quod si quibusdam haec emendandi ratio paulo liberior videatur, alteram conjecturam de v. a - 8, iis subjiciam : 'Aλλὰ ὁ η καὶ παραλλαriv ταυον ουκ
249쪽
O Iinnominatum Syrianus neglexisset; nam ex omnium rhetorum
scriptis quae haud pauca supersunt, quartam hanc speciem solus habet Anonymus πιρὶ τορiκῆς aPud Galeum, P. 188. Monuimus, in Dissert. Isagog., p. XXXIX, hujus Anonymi nomen invenisse Cl. Missonad. , inde ab anno I 8 i5. Ex hoc Philodemi libro colligi potest Rufum non solum fuisse apud quem occurrebat hujus quartae speciei mentio. Quod si Nostri locus minus probabilis Videtur, utPOte mancuS, addam Joann. Siceliot., Schol. in Hermog. De Formis, II ; lib. gr. Wala. t. VI, p. 456: Καὶ ου προσεκτεοv Θευω καὶ Martατρω, παρὰ et iv xotv iv δοςαv καt Πλατωvoc καὶ χριστοτελους, τεταρ venoc της νητορικῆς τιθεμέvοή. Quod Theoni et Sopatro minime contra opinionem Aristotelis ratum fuisse dicit Anonymus, Schol. in Hermog. De Invent. III, I. l. t. VII, p. 794 . To παροvδὲ τουτο παραγγελμα ου περὶ τῶv ἐvetrioviωv ἐσδε διητημάτωv,
hac Voce truncata, in mentem venit scribere, sive RHet H-
sendat H positum pro At, quum haec millies confundantur.
Cephenidis sophistae vel rhetoris mentionem habes apud Nostrum in Rhetorie. Neapoli edita, ann. I 835, col. VI, V. 1718 et Πλ iv μεv KM ηviοης πλουσιος, Ου-κ κ κλάοα πρ Οὀκνιovou ἐotv κτλ. ibid. , p. 6 r. Quis iste Cephenides, vel Cephenedes sophista fuerit, ob scriptorum silentium nobis latet ;
250쪽
caeterum parum honorifice eum Auctor nominat, ut propterea non magni nominis rhetor fuisse videatur. . Unde colligere licet in Philodemi verbis, Praecipue col. VI, V. I-2,
quam in h. l. restituendo Plurimum temporis a me Sit COn- Sumtum, tamen nescio an satius suisset haec in medio tamquam desperata reliquisse. Quod ad εἰς δεκα τρο αυτης αυθEv v
adtinci, legendus Schol. Λristophanis, Plui. v. 277. Λpud Atlaunienses olim duae curiae fuerunt: altera περι τωv 20vtiaov, id est de capitalibus causis, pronuntiabati Sedes hujus Ἐρεiό--γος. Judices qui Perpetuum magistratum gerebant dicebantur χρε-xrietat. Altera judices annuos habuit, qui tractabant τὰ oημοτικα, i. e. Publicas cauisS. Erant a Principio quinquaginta, unde Vocabantur τωv πιπιακοσiωv βουλη. Quum autem jurisdictio in tanto numero judicum orat impeditior, Visum est ex quinquaginta illis decem tantum quotannis eligere; rursus unum ex docem viris illis ereandum qui reliquis novem Praeesset: hic Ἀρχωv appellabatur, alii Προεδροι. Electio hoc modo fiebat :decem litterae ab α usque ad κ sigillatim in tabellis expressae in καθι ou, h. e. sitellam vel urnam confuse injiciebantur, unde ordine eductae in singulos distribuebantur. Cui α contigisset ρχω, erat: reliquis Ordo litterarum in judicando ordinent designabat Iocorum. Ductis sortibus praeco virgam dabat jurisdictionem Sortitis, quo gestamine insigniti et in curiam proficiscebantur et de curia abibant. Haec me adduxerunt, ut scriberem : εἰς δεκα τε αγορας εχασπὶς φυλῆς φασt ελθovτας κτλ.