장음표시 사용
251쪽
V. t 3 - i5. Καθ' απλας - πρωτ*ερομ2vt, v . . . Haec me dira suspensum tenuerunt quum de verbis, tum de sensu. Verba restitui, conjecturis laetus quas suadcbant litterae superstites atque ipsa spatii ratio. Λiαvoistic signifficare ar-hitror idem quod οιαvoiας, sicut apud Plutarch. De Solertia Animal. , t. X, P. 9-IO, ed. Reish. : Τουτυ- γὲρ Ουὀlv. δ xi αη λoriκov ε , και πειτα τoiς ζωοις υπαρχet πEσiu' περ α αελει καὶ τὰ περὶ τὰς v i πις, ας λαποκex vας μἐvεvvoiας καλουσι , κtvouia vας οἱ δiαvoησε ic. Cf. H. Stophan. Thes. ed. Dido t. t. II, p. 1253. Καταvoεσεin interpretor altas rerum comprehensiones vel cognitiones. Quod si Philodemus in his vocibus paulo subtilior esse videatur, consulto rem ita evenisso vero simile esse dicam : nimirum voluit, quasi proposito exemplo, manifestam sacere sophistarum nimiam de assectat verborum assonantium exitu curam. V. 2o. Λτοπιας . . . Obvia eSi haec vox apud rhetores; Anonym. Prolegom. in Hermog. Rhetor. l. l. , t. IV, P. ID: 'DA δὲ του Θεου - urtiv τὰ τοιαύτα πάσης ἐστtv ατοπιας α α--mow αλiae τε δὲ καὶ παρα τοις totηταα αλλως λεY-ταt καt
Cic. De Orat. III, rS: α It ille apud Homerum Phoenix, qui se a Peloo patre Achilli iuveni comitem esse datum dicit ad
252쪽
hellum, ut illum emceret oratorem verborum, actoremque
magis arridet, μη παv ῆρdtii, libenter aSSensu meo comprobo. V. 12. OUToc. . . Ib.: O .... h. E. Oυτος. Quod si hoc e praecedenti ossetvic ortum videatur, legere erit αυτος, nimirum Sophista quem Noster ubique consutat. V. I 6. Στεῖ ou. . . Plutarch. in Pericl. XXVIII 'O δὲ
riclem nonnulli annumeraverunt, his nixi Philostrati verbis, Vir. Soph. lib. I, p. 497, ed. Moret. : U δε, δααι, καὶ τους ελλωγιμυωπιχτυυς ἀγηρτήσατο, Κριτι sev καὶ Ἀλκι&α iv vεω δουτε Θουκυδίδηv τε καὶ Περαλεα εογὶ Πὶρασκοπιε. Quos refutans Spengel., ΣuvΠωsi τε cuisu p. 64-68, demonstrat, Periclis tempore, eloquentiam Siculam ignotam fuisse Athenis. Quod si minime audiendi sunt ii qui Periclem e Gorgiae placitis copiam dicendi hausisse contendunt, id tamen constat apud
Graecos, priuSquam Siculorum schola Athenas Venisset, Oratoriam artem emeratSSe, OPera Sophistarum qui rebus ad exercendam eloquentiam commodis incubuerunt. Ct. Disserta Isagog. p. XXXV-XXXVII. Neque mirum est, arte oratoria jam tum increscente Grammaticaeque excitante studia, nonnullos ad aetatem Periclis Rhetoricae exordia revocasse. Quod ad Thucydidem adtinet, cum Sectatum esse Prodicum Λntiphontemque docet Schol. in Duher. annotat. p. 648. Unde colligere possumus, Periclis Thucydidisquo tempore, de Grammatica atque Rhetorica nonnulla fuisse inchoata.
253쪽
V. 23-25. 'Iσχυκavαt-El-τις τωv. . . Haec in us . ita exhi-hentur, litteris quas uncis includo, in margine exaratis:
tum, s. col. X, V. 24;cOl. XXVI, V. I; col. XXXVII, V. ; col. XLl, v. Io; Κoen. , in Gregor. Corinth. de Dialeci., P. 4 II. V. 24, GyΔεlαουδεὶς εἰ, tacili lapsu, propter similitudinem So
norum concurrentium Elc, El. Ex elementis AHωJ, levi mutatione, elicias Aci H ατῶ, , namque T et A ; H et
N in Hercul. Volum frequenter Permutantur.
V. 2-3. Μετὰ δtατρι6ωv. . . Haec interPretatus Sum, quasi Auctor dixisset: μετὰ to lDγοα-διοπρt6ας. V. 4-6. v, πρὶν του - διαλεχθεvτωv. . . Noster, col. VII, V. 2I-23, meminit illorum qui rhetoricas exercitationes, Periclis Thucydidisque aetate, exordium habuisse arbitrabantur. Nunc innuit oratores qui floruerunt, priusquam Rhetorica in lucem prodiret, de quibus ac. Brut. VII r u Opinio est et eum qui, multis annis ante hos h. e. Periclem Thucydidemque) suerit, Pisistratum et paulo seniorem etiam Solonem, POSteaque Clisthenem multum, ut temporibus illis, valuisse dicendo. Post hanc aetatem aliquot annis, ut ex atticis monumentis potest perspici, Themistocles fuit, quem constat quum Prudentia , tum etiam eloquentia Praestitisse. . . . Cleonem etiam temporibus illis, turbulentum quidem illum civem, sed tamen eloquentem constat fuisse. 1 uio aetati suppares Alcibiades, Critias, Τheramenes. ii Eorum omnium eloquentiam
254쪽
describit, ibid. :. Quibus temporibus quod dicendi genus viguerit, ex Thucydidis scriptis .... intelligi maxime potest. Grandes erant verbis, crebri sententiis, compression rerum breves, et ob eam ipsam causam interdum subobscuri. . Νarrat Rhetoricae ortum , ibid. V IlI : α Sed ut intellectum est quantam vim haberet accurata et sacta quodam modo oratio, tunc etiam magistri dicendi multi subito exstiterunt. . CL Plutarch. Hemistoc. II.
V. 8-9. 13ορευovτες. . . In Ms.: ATHEI. . TεC. Nemini dubium videbitur, quin H ponatur pro OP, lacunaque expleri debeat per litteras GN. Quod ad ἀγορευεiv adtinet,
diderunt DD. Edit. Η. Stephan. Thes., t. II, P. I 359, ed. Didot., e Polyb. Excerpt. P. 395, ed. Mai. : Ευηθες καὶ μεtρ iῶδες, καὶ Oiατρi6ικδου ρα Μεται. Ibid., P. 4OI : αειρακι ὀδεις καt ὀtατρι6inot. Quibus in locis arbitrantur significare scholasticum, es. Philodem. col. X, V. I 4. Significat quoque illum qui exercitationibus rhetoricis incumbit, sicut h. l. interpretor. Vide Rhetoric. Neapoli editam , 'ann. I 832, col. XlI, V. 26-32 : Tov sev τοιvυv διατρι6ικὸv ἶπτορα πῶς λου λεγοιμεv, καθoetovτωρ, αγαθοv au γευεσθαt πολιτικοv, γε Ουδ' ὀλως Traimκος εὐρίσκετο, καθόσov νήτωρ ἔV. IS. ΟἶτM ... Videlicet Sophista quem consutare Philodemus aggreSSuS ESt. V. I 6. Καπαvευς. . . Quemnam NOSter Capaneum appellaverit investigandum est. Agitur de audacia eorum qui non dubitabant opponere oratori copiam dicendi adepto permultam in eloquentia insum tam operam, Capaneum Viribus naturae fretum, neque aliis imparem, quamquam Per Se doctum, h. e. Λυτοδιδακτου, qualis suit illo h mericus Phemius, Odyss. XXII, 34 . Ad mythica tempora confugi, ubi occurrit Evadnes maritus ; unus e SeP-
255쪽
tem ducibus qui Thebas Obsederunt, ante omnes scrocia et temeritate insignis; qui fulminis ictu cecidit, quia contra Iovis voluntatem hanc urbem se capturum esse iactitabat. Quid Si, h. l. Per Capaneum ἀλληγορικως designari dixerim oratores illos, qui suo ingenio confisi, opem artis dedignabantur; seque, neglecto labore, summam eloquentiam asSecuturos esse dictitabant Solemnis apud veteres ille mythicarum imaginum usus; cs Platon. Phaedr. Behk., ed. Lond. , I 826,
pretes: satis probabiliter IIcindors docet significari aliquem Prioris aevi oratorem qui, absque rhetorum artificiis, dicendi arte polleret; Adrastum nempe, quem e temporibus omnium figurarum rudibus , siculis Plato Opponit rhetoribus. CL Protagor. l. l. , p. 269, ubi Hippiae sophistae avaritiam tangere videtur, Τantali appellatiotiri, adludens ad Homer. Odyss. XI, 58a :
V. I-5. Διοπερ- λ miδευτως . . Ea quae scripsi M s. nitide exhibet : hoc in causa fuit cur sollicita diligentia omnia retinerem. Λdludere Noster videtur ad sophis as qui de omni re, quaecumque in disceptationem vocaretur, Se C piosissime dicturos esse profitebantur; sive essent instituti liberaliter educatione, doctrinaque Puerili; sivo Scientia atque exorci latione minime valerent. Similia de antiquis
256쪽
sophistis, e Platonis Gorgia, tradit Cic. 1 e Orat. lli, 32 :
Scripsi διατρι6αic, quod minus temerarium visum est. Aurem apprime facit Isocr. Adv. Sophist. Illi, ed. Coray.: El
V. ar. Xρυσος ἰiv αv... Κuster. in Eunap. si agm. 618 , P. 5lo , ed. BoiMouad.: α Elegans est proverbium , quod dicitur ile re quadam expetenda et alteri longe praeserenda. o Cujus notam integram non desscribit Cl. Εunapii Editor, ideo quod sua Κuster. sumsit e Valesianis quae ipse exhibet, p. 482. CLUyttenbach. ad Phaedon. p. I 8 I; Blomsield. Glossar. ad Choeph. 366; Boissonia. in Euripid. Troad. 44 3.
257쪽
πες. 0uod adtinet ad O pro ε, haec saepissime permutantur
XXXVIII, colligi potest Protagoram, Prodicum Ccum, Ilippiam Eleum , qui grammaticis rebus curam impcnderunt, ut ligissu multa quibus conflabat noctu dicendi mutio, quae Pro -
258쪽
Τουτο o' ωκ ἔ v , αλλ' ἐτερα λογου καt ποιήσεως λες ις ἐστέ.llaec dictionis pigmenta Philodemus εἰρυωκως, ut Opi-HOr, Vocabat Thv τωv σωρtet v Ορθοεπειαv, v e Priorem in Partem accepta , ut Significaret nimium assectatas in dicendo delicias et festivitates, quas Sophistae existimabant ορθοεπεixv esse κατ' ἐξοov. Quam conjecturam ut obfirmem, addam judiciale deliberativumque genus ante demonstrativum cxstitisse, Veteresque artium scriptores judiciale genus in primis tractasse ; vide Spenget. ΣυvαIωγε τεχv-, P. 12 Sqq.; I 82-I88. idem secerunt sophistae, quamvis ostentationi studerent ante omnia. Antiphon, Sophistarum Scholis egressus, eorum artificia accepit et probavit, quum in arte rhetorica quam evulgaverat , tum in Orationibus. Veri simile est Thucydidem quoque nonnulla mutuatum fuisse a sophistis. Quid proinde mirum, Si oratores, etiam quum in foro atque in judiciis versabantur, tempore cujuS Νoster meminit, sophistarum vestigia secuti suerunt 8 Haud absimilia tradit ic., orat. XXVII: αΕst enim quoddam insigne et florens orationis, pictum et expolitum genus, in quo Omnes Verborum omnes sententiarum illigantur lepores. Hoc totum e sophistarum fontibus defluxit in forum etc. .
ndhibuerunt Syrianus atque Sopater, Schol. in Hermog. De
259쪽
IIIV. IO. 'Evmiς πλαστοic. . Philodemus, De Music., col. XXIII, v. 5-7, contendit Pictorum fictorumque artem habere analogiam ad criticam, Grammaticam, Poesim, Histrionicam. C Schol. ibid., p. roo. Sic junguntur πλασσω atque Iραρω apud Lucian. Imagin. XXIII: ΛΜανι ξαvτες g a εικοvας, τεσυ επλασας τhv του σωματος, καὶ ἐνγ τῆς ἐτρα μηv. V. 2 -22. Λ πολάστους. . . Vox Lexicis inserenda. Idem significat quod αστολος. V. 25. Addidi περί, quod Grammatica requirebat.
v. I. Tοις δὲ ριλοσόρους. . . Loquentem audis Epicuri discipulum, insensum rhetoribus cs. Dissert. Isagog. p. Cli, asserit ab omni meditatione suisse alienos; philosophos autem ait esse mcε κωτάτους. Quam ob causam sophistas deseruerit Epicurus, narrat Sext. Empir. Adv. Mathem. X, 18 : 'O μ v rὶρ ελύ v εἴπερ αυτοι et iv τωv siτωv αλήθειαv ιτα riv. CL Diog. Laert. X, a. V. 7-ao. I o Ibρ αδ-ἔρη . . . Haec transcribens sic ut inus. exhibentur, uncis includo litteras quae in margine exaran
260쪽
tiora viderentur verba ου litv ἀλλα-etreioυlaevo , ad alteram conjecturam confugi. Ex iis quae restitui videtur Noster carpere Sophistam de rebus politicis eadem se dicturum esse jactitantem; nequaquam vero stantem promissiS. Εἰρωvixως addit : ἐv Et λεξει ἀχεiρtας πασας τιθει κτλ. Epicurei Rhetoricam politica Arte longe inferiorem existimabant, es. Dissert. ISR-gοg. p. CHI-CVI; in quo Peripateticorum sententiam Sequebantur. Apud eos enim id moris suit, ut, temporis argumentive habita ratione, eosdem quos lacessiverant auxilio vocarent: neque est quod miremur si Philodemus, Aristoteli insensus, Suum tamen in usum adhibuerit eius doctrinam de rebus ad genus deliberativum pertinentibus, Rhet. I, 4; quamvis Stagirites alibi pronuntiet Rhetoricam esse tamquam agnatum quiddam Politicae et Dialecticae. Cui assentitur Fr. Baco de Verulana., De Dignitate et Augmentis Scientiar. VI, 3. I ii V. I 5- I9, verba ου με, ἀλλὰ ἐστι, dicta videntur in Stoicos. Nisi salior, ad enodandam dissicultatem non parum facit Aristot. Rhet. I, 4 Oπερ γὰρ - τοις σοξ imiκοῖς λοIotc. CLIbid. I, 1 : 'O γὰρ σωριοπικὸς - κατὰ τ iv δυυ liv. Stoici suam de Rhetorica doctrinam mutuati erant praecipue ab Aristotele; conjiciam inde iactum esse ut, Stagiritae exemplo, dolerent
quod Ars oratoria nonnunquam ad sophistarum rationes ace deret; adeo ut ea quae rhetoribus bene succedebant, arbitrarentur vituperationi esse Dialecticorum Arti quam definiebant r'Επιστήμηv αληθυ,v xH i ευδωv καὶ Ουδετέρωv. CL Diog. Laert.