장음표시 사용
351쪽
Cap. XvL RELIGIO. et γ' diciales, ceremonialesque , quae spectabant ad Iudeos solos. Primi & secundi generis leges in tabulis lapideis scriptae,
nempe Decalogus in ipsa Ar conservabantur P caeterae scriptae in totius legis volumine reponebantur in arω latere. Deut. 3. V. 26. hae enim retenta fide Abrahami poterant mutari,illae non Po'
X I. Leges Dei omnes sunt Hisbum S' sit. Dei, sed non e converso omne nrbum: l'
Dei est lex. Ego sium Dominins Deus Φnsenturus qui eduxit te de terra ἁ γpti, Ver- dumbum Dei est, lex non est. Neque omne
id quod ad Herbum Dei declarandum.
una cum ipso enunciatur , aut scribitur , statim Herbum Dei est . Nam , hac dicit Dominus, non est Domini vox, sed Praeconis, sive Prophetae. Id omne Ela solum verbum Dei est,quod Deum loquutum esse pronunciavit Propheta verus. Scripta autem Propherarum comprehendenria tam quae Deus,quam quae ip
se Propheta dicit, ideo Verbum Dei arpellantur , quia Verbum Dei continent. Quoniam autem Verbum Dei id omne de solum est, quod pro tali exhibetur a vero Propheta, sciri quid sit Herbum Dei, ante non potest , quam cognoscatur, quis sit Propheta verus ; N's nec
352쪽
t 3 RELIGIO. Cap. XVI nec Verbo Dei credi, quam credatur Prophetae. Mosia populo Israelitico creditum est propter duas res: miracula, de Mem. utcunque enim magna & evidentissima miracula operatus fuerat, non tamen ei credidissent, saltem non credendum erat, si ad alium cultum eos ex opto evocasset, quam ad cultum Dei Abrahami , Isiaaci , Iacobi patrum suorum. Fuisset enim contra Pactum ab illis cum De initum . . Similiter duae res sunt, nimirum praedictio futurorum supernaturalis , quod est ingens miraculum &s es in Deum Abrahami liberatorem eorum ex AEDpto, quas Deus Omnisebus Iu vis pro notis veri Prophetae habendas proposuit. Cui alterutra harum deest , is Propheta verus non est, ne Cpro verbo Dei habendum est quod pro tali obtendit. Si desit fides , reprobatur his verbis: Deut. I vers. I. 2.3. q. s. Si surrexerit in medio tui Propheta , aut
qui βomnium vidi sese dicat, , pradix
rit signum atque portentum, ct evenerit quod loquutus est, ct dixerit tibi: eamus, ct sequamur Deos alienos , O c. Prophcta ille, aut*forsomniorum interficietur Si praedictio eventuum desit , rejicitur his verbis : Deur. i 8. vers. 21. 22. Limaes tacita cogitatione xsponderis, quomodo
353쪽
Cap. XVI. RELIGIO. 2 possum intelligere,quod Herbum Dominus non es loquutu r Hoc habebis signum. Luod in nomine Domini Propheta isse praedixerit, , non evenerit, hoc Dominus non est loquutus , sed per tumorem animi sui Propheta confinxit. Jam quod Verbum Dei sit id quod per verum Prophetam pro tali enunciatur, & quod verus Propheta apud Judaeos fuerit, cujus fides vera erat, & cujus praedictionibus eventus respondebant, extra controversiam est. Sed quid sit sequi Deos alienos,ia utrum eventus,qui praedictionibus respondere assirmantur, eis vere
respondeant necne, multas controversas pati potest, praesertim in praedictio nibus quae obscure atque senigmatico eventum praesignificant , quales sunt praedictiones prophetarum fere omnium, ut qui non palam , sicut Moses, sed per animata es figuras Dominum vident. Num. I 2. vers. 8. De his autem ju, dicari aliter non potest, quam per Ratio'nem naturalem. dependet enim judicatio illa ex interpretatione Prophetae M is
comparatione ejusdem Cum eventu
XII. Pro Verbo Dei scripto habebant Iudai librum legis totius qui, appella C
batur Deuteronomium ; usque autem ad fibrόtim, captivitatem, quantum ex Historia sacra Deis ἡ
354쪽
3oo RELIGIO. in Cap. XVI. colligi potest, illum solum . nam liber hic traditus est ab ipso Mose Sacerdotibus , asservandus Si reponendus in latere Arcae Foederis , & a Regibus describendus. De ut. 3. Vers. 9. 26. idemque
longo post tempore aut horitate Regis Iosia pro Verbo Dei recognitus ; 2 Reg.
a . vers. I. Caeteri vero libri Testamenti veteris quando fuerint in canonem primum recepti, non apparet. Quod autem attinet ad Prophetas, Isaiam Sc caeteros, cum praedicerent non nisi ea,quae vel in captivitate, vel post Captivit tem futura erant, eorum scripta non potuerunt pro Propheticis illico haberi, Propter legem supra citatam eX Deur. 18. Vers. 2I. 22. qua jubebantur Mael, ta , ne pro Propheta haberent, nisi eum cujus praedictionibus eventus responderent. Atque hinC sorte est, quod Iudai, quos interfecerunt, cum Propherarent, eorum scripta post , propter eventum praedictionum, pro Propheticis, hoc est pro verbo Dei habuerunt. XIII. Cognito, quae fuerint sub Pa rem in- cto vetere leges , & quod Verbum Divi- νς pre num ab initio receptum; consideran-
H dum deinceps est,penes quem, vel quos, P.; 5 de scriptis Prophetarum post surgem smmam lium, an recipienda essent pro Verbo Dei,
355쪽
id est, an eventus praedictionibus re- potest sponderent, necne, judicandi, & apud tem quem,vel quos leges jam receptas ct Irara V sem. . bum Dei scriptum interpretandi resideret authoritas ; id quod per singula tem' fuisse inpora, & mutationes Reipublicae Israeli- - σricae investigandum est. ἀκm v Manifestum autem est potestatem 'hanc, vivente Mose , totam fuisse penes ipsum. Nam si ipse interpres legum &Verbi non esset , oportet ut munus
illud pertinuerit vel ad singulos privatim , vel ad congregationem sive Synagogam plurium, vel ad summum Sacerdotem, vel ad alios Prophetas. Primo, munus illud minimh fuisse privatorum hominum,aut Congregationis ex illis compositae, ex eo constat quod non adhibiati, imo prohibiti suerint. gravissimis minis, ne aliter quam per Mosen, Deum audirent. Nam scriptum est, Sacerdotes autem se populus ne transeant terminos, nec ascendant ad Dominum, ne foric interficiat illas. descenditque Moses ad populum O, omnia narravit eis. EXOd. I9.24,
Deinde quod neque singuli, neque congregatio debeat praetendere , quod Deus per illos loquutus sit, & per consequens, quod ipsi Verbum Dei interpretandi Iud habeant,orta occasione ex sed,
356쪽
3oz RELIGIO. Cap. XVI tione Core, Dathan, Abiron, dc ducentorum & quinquaginta Synagogae procerum, manifeste dc expresse declaratur. Nam contendentibus illis Dominum non minus loqui per ipsos , quam per
Mosen, sic arguunt: sufficiat vobis quia omnis multitudo sanctorum est, ct in ipsis es Dominus; cur elevamini super populum Domini' Num. 16. v. 3. Quid autem de hac controversia statuerit Dominus, ex eo intelligitur , quod descenderunt Core, Dathan & Abirono vivi in infernum, & ignis egressim a Dominσinterfecit ducentos quinquaginta viros. ibid. v. 3 3. & s
Secundo, Authoritatem illam non fuisse penes Aaronem summum Sacerdotem, manifestum est ex simili comtroversia inter ipsum una cum Mara sorore, & Mosen. Quaestio enim erat an
Deus per Mosen solum loquutus fuerit, an etiam per ipsos, hoc est , an solus Mosies, an etiam ipsi Herbi Dei interpretes essent. Sic enim dixerunt: Num per Moben loquutus est Dominus ' non is nobis similiter loquutus est ' Num. I 2.v.2- Deus autem hos increpavit, distinxitque inter Mosen & alios Prophetaι. Siquis inquiens fuerit inter vos Propheta, ira
visione apparebo ei, vel per somnium lo-
357쪽
Cap. XVI. RELIGIO. 3ο3quar ad illam. at non talis servus meus Moses, &c. Ore enim ad os loquor et , non per Miigmata ore figuras Dominum videt. quare ergo non timDistis' &c. ibid. V. 6. 7. 8. Postremo, quod interpretatio erbi Dei,vivente Mose, non fuerit penes Prophetas alios quoscunque, ex eo colligitur , quod jam citavimus de excellentia ej us super omnes alios; & ex ratione naturali , quandoquidem ejusdem Prophetae est, mandata Dei & ferre & e plicare aliud autem verbum Dei tunc
non erat praeter illud quod per Moseu
annunciatum est. Et ex eo etiam quod Prophera eo tempore alius inmiterit nemo , qui ad populum prophetaverit, praeter To seniores , qui per θiritu Mosis prophetaverunt. Atque id quoque injuria factum credebat Iosua , Mosistunc minister, post successor, donec consentiente Mose factum sciret. id quod ex ipso textu Scripturae manifestum est. Descendit Dominus per nubem, o c auferens de spiritu, qui erat in Mose,. O dans septuaginta viris. Num. D. V.
Σs. Postquam autem nunciatum esset,
quod prophetarent, dixit Iosua ad Mosen : Domine mi prohibe eos. Moses. au rem respondit, quid amularis pro me,
dici cum ergo Moses solus Verbi Deς
358쪽
R E L I G I in Cap. XVI. nuncius esset,neque erat munus interpretandi penes privatos, nec peneS nagogam, nec penes Sacerdotem,.nec penes alios Prophetas. restat, interpretem Uerbi Dei unum fuisse Moseu,qui summam etiam potestatem habebat in rebus civilibus. Certamen autem Core, & caeterorum conjurarorum contra Mosen de Aaronem; dc Aaronis cum sorore contra Asollem suscitatum fuisse,non propter ani marum suarum salutem,sed propter ambitionem, sc regnum in populum. XIV. Tempore Iosua intorpretatio Ie- gum & Verbi Dei erat penes Eleazarum se in summum Sacerdotem, eundemque Res m ' gem sub Deo absolutum. Id quod coli β' . gitur primo ex ipso pacto,in quo Respu' α' blica Israelitarum appellatur Regnum
ιosua. Sacerdotale, Vel ut recitatur I Pet. 2. 9.
Sacerdotium Regale: quod nullo modo dici poterat, nisi per institutionem depactum populi potestas Regia intelligere- ruresile pesties Sacerdotem. Neque repu- gnat ante dictis,ubi non Aaron sed Moses regnum sub Deo habuit: cum necessarium sit ubi unus homo instituit Rei p. blicae futurae sormam,illum unum , Re gnum pro suo tempore moderari sive Monarchia, sive Aristocratia ,sive Dem
359쪽
Cap. XVI. R E L I G I O. gestentiam Omnem in praesens, quam aliis tributurus sit in futurum. Habuisse autem Eleazarum Sacerdotem non modo Sacerdotium, sed etiam imperiumsummum , expresse habetur per ipsam Iosiua ad administrarionem rerum vocationem. Sic enim scriptum est: Tosse Iosuams-bum Nun,Sc. qui bit coram Eleazaro Sacerdote is omni multitudine, ct dabis et pracepta cunctis videntibus, ct partem gloria tua, ut audiat eum omnis Synag
ga filiorum Israel. Pro hoc , si quid agendum est, Eleadar Sacerdos consulet D minum. Ad verbum ejus egredietur,
ingredietur ipse, ct omnes filii Urael cum
sulere Deum, quicquid agendum sit, hoc est, Verbum Dei interpretari, & in nomine Dei imperare in omnibus,pertinet ad Eleazarum; Egredi autem ct ingredi ad verbum e vi, hoc est, et obedire, pertinet & ad Iosuam & ad omnem populum. Notandum quoque est , vocem illam,
partem gloria tua, aperte significare non habuisse Iosiuam potestatem aequalem ei, quam habuerat Moses. Interim manifestum est etiam rempore Iosua potestatem summam civilem , 8c authoritatem interpretandi verbum Dei fuisse ambas in eadem Persona.
360쪽
re usque ad Saul m Rea magos RELIGIO. Cap. XVI. XV. Post mortem Iosua sequuntur tempora Iudicum usque ad Saulem Regem ; in quibus manifestum est jus regni a Deo instituti, mansime apud Smcerdotem. Erat enim regnum ex pacto Sacerdotale , id est, regnum Dei per Sacerdotem. atque tale esse debuit usque dum sorma illa a populo ipso , consentiente Deo mutaretur : id quod non est factum antequam perentibus Regem consensisset Deus, dixissetque Samueli: Audi populum in omnibus, qua loquuntur tibi: non enim te; sedme ab fecerunt, ne regnem super eos. ι Sam. 8. v. 7. Potestas itaque civilis summa debebatur jure, ex inst itutione Dei, Sacerdoti summo. Facto autem potestas illa in Prophetis erat, quibus a Deo extraordinarie suscitatis Israelitae gens Prophetarum a v id a) propter existimationem prophetiae protegendos se dc judicandos subjecerunr. Ratio hujus rei erat, quod institutione Regni Dei sacerdotalis, etsi poenae statutae fuerint 8c Magistratus qui judicarent; jus tamen poenas sumendi dependebat ab arbitrio privato. Et penes disesolutam multitudinem dc singulos erat, Punire vel non punire , prout a privato zelo excitarentur. Ideoque Moses im-Perio proprio morte multavit neminem ;