장음표시 사용
111쪽
ad privandos vita homines salsum testim nium in judicio deponerent. ut constat eκ concilio Arelatensi I. c. I A., & II. can. 24. , Agathensi can. 37. Virginum viola- 'tores, si Virgo Vitiata prae dolore semeti sam interemerit , tunc jussi sunt decennio poenitere can. al. concilii Ancyrani. Lanistae , qni ludo praeerant gladiatorio, gladiatoresque exercebant in arte pugnam di , ut publice mutuo laniarentur , nec
non fideles , qui hisce spectaculis inter rant , quasi homicidae habiti sunt, de quibus legendus Cyprianus ad Donat. Ath
nagoras legat. pro christianis . Eunuchos, qui proprium corpus evirare audebant , trium annorum poenitentia , si laici, castiagandos tradit canon. 22. apostolicus, &aῖ. , neque unquam in clerum adscisci
permittit ; quod confirmatum habemus a Nicaenis patribus canone primo l) . Deni
i) Ex canonibus apostolicis, & Nicaeno primo
constat irregularitateni ob cujusvis membri mutilati nem non adhuc hisce saeculis innotuisse. Ιi enim soli. qui seipsos eviravcrant, irregulares habebantur ita , ut
eunuchus , si per insidias hominum factus est , vel si in
persecxtione ejus sunt anipulatit virilia , vel si ita natus est. Ur est dignus , essic atur episcopus . ita canon. LI. apostolicus ): N primus inter canones Nicaenos: Si Diuitiam by Corale
112쪽
que severissime ab ecclasia damnati sunt
quis a medicis propter languorem defectus s. aut ahΛrbaris abscissus , hic in clero permaneat. Si quis au- , tem sanus se abscidit , hunc is in clero constitutum abstineri conveniet . Canon vero apostolicus 77.: Si qtiis fuerit oculo lasus , vel crure debilitatus est atitem dignus episcopatu , episcopus fiat : non enim vitium corporis eum polluit , sed anima inquinatio . Qui vero surdus est , mutus , aut cacus, ne far episcopus, non quasi pollutus , sed ne impediantur ecclesiastica . Posterioribus etiam saeculis non viguisse in ecclesia Graeca praesenteiri circa irregularitatem disciplinam liquet ex Sozomeno libr. 6. histor. c. 3o. , & ex responsione Balsamonis ad quaes tum Μarci Alexandrini , qui eum interrogaverat , an mane i , aut monoculi habituri essent gradu sacerdotali digni , quae ita se habet: Quicunque moratorum aliquorum vitio prohibiti fuerint sacerdotalium, graduum jura exequi, ordinarione digni non halebuntur.
Qui autem post ordinationem sic male asseriti sacra facere morbo non impediuntur , o sic etiam imbecilla constituti valetudine sacra libere celebrabunt . Nam Dei pra conibus placuit neminem a sacrorum celebratione propter corporis mutilationem prohibere . Praeclarum deinde est . quod observat Balsamon & Zonaras in relatos apo- stolicos canones apud Selvagium anti' christ. instit. l. q. c. T. I 7. in , sui eo maxime ab christiana judaicam distare rempublicam a junt, quod illa religionis ministros corpore , haec animo integros csse voluerit . Eandem suisse etiam ecclesiae latinae disciplinam constat ex epistola Iia nocentii I. ad Felicem Nucerianum. Sed Innocentius I. relatos canones accepit non de sola, virilium , sed cujuscunque membri abscissione , dummodo a seipso facta suerit : inquit enim : Qui partem
cujuslibet digiti siri ipsi volens abscidit , hunc ad clerum
canones non admittunt. Verum posteriora decreta ecclesiae latinae membris desectos generatim inter irregularcs Duiligod by Corale
113쪽
li , quorum auctoritate homicidium perpetratum CSt , ut constat ex s. Ambrosio , qui Theodosium imperatorem a communione prohibuit propter Thessalonicam C. dem , donec congrua paenitentia satisfeci set . Hic non abs re erit exscribere , quae Bingliamus certe auctor non suspectus habet l. I 6. c. I O. l. Ic. originum : Quamquam enim , ait, ut Cyprianus Fud D natum amicum sitiem queristar, sub imper. toribus ethnicis homicidium Rustice gestum Virtus Vocabatur, quum singuli autem illud admitterent, crimcn erat ; sub christiana tamen institutione ita non erat . sed eccle
sia potestatem habebat ipsos imperatores ac principes ob istiusmodi crimina disciplinae
submittendi, quemadmodum ex iis, quae de Theodosio modo audisimus, anaret. MO-dus tractandi munerarios, hoc es istium di tari nanos magistratus , qui muaem,
siue dita illa spectacula exhibebant pos Io, in quibus alii alios frequentissime meatro trucidabant, itidem documentum istius
annumerasse videntur, etiam si ab aliis hane passi sint iniuriam. Vide apud Gratianum can. 3. distine. s s. ex concilio Romano sub Hilaro desumptum et & ibidem canonem I . ex epist. Gelasii I. Duiliaco by Corale
114쪽
Prima 9 7 mori potesatis . Canones su enim omnesi s magistanιs excommunicari jubent , utpote qui auctoritate sua O sumptu idololatriam , O homicidium a uvent. Hucusque etherodoxus Bingliamus . Contra 6. Decalogi praeceptum praeter adulteros , quos poenitentia publica multatos fuisse supra diximus , etiam fornicatores publica licet mitiori poena as, sectos esse liquet ex can. 59. Basilii , &i . concilii Illiberitani. Hinc praeter polygamiam , & concubinatum , nuptias ince tuosas, seu aliquo impedimento, ut ajunt, dirimente contractas publicae poenitentiae obnoxias suisse perhibent concilia Neoctes
rense can. a. , Illiberitanum can. 6 . , Basilius can. 7 1. , & 78. , nonnullique alii canones.
Reliquas autem libidinum furias, ut inquit Tertullianus de pudicitia c. 4. , Orn corpora O in sexus ultra jura naturae, non modo limine , -rum omni ecclesiae tecto submovemus , quia non sunt delicta , sed monsta. Unde concilium Illiberitanum
115쪽
can. 7 l. pluratoribus pucronum nec in sine dandam esse communionem decernit . Basi-lixis can. 62. Ι): Qui suam erga mares turpitudinem declarat, ei tempus dissen-
fabitur illius, sui adulterii scelus admisit .
Concilium Ancyranum can. l L: QuicunquUFLira, quam viginti qu idem annos nati
essent, peccatunt ad bestias accedendo ) , postquam quindecim annis substrati , ac sigillicos fuerint , communionem ad preces
assequantur Quicunque autem hanc σω- tem transgress , O habentes uxores in hoc ycccatum inciderunt, viginti annis subsit ri communionem ad preces assequantur OG
Severissime tandem animadvertit concilium Illiberitanum can. I a. & 7O. in parenteS& maritos, qui quaestum ex filiarum veluXorum stupro secerint. Denique, ut finem faciam, furtum eX eorum criminum genere fuisse , quae publica plectebantur poenitentia, tradit B
i) Retuli hunc canonem aliosque , qui omnino non esse reconciliandos quorundain criminum reos decernunt : sorsan ncque in fine vitae , de qua quaestionc Vide , quae supra dixit ius c. 4. quoniam utique presbyteroium potestatcm limitant , licet eaprie se sublicae poenitentiae eos non condcmnent. Diuitiaco by Corale
116쪽
silius can. ci. : Qui furatus es, si sponte
poenitentia motus seipsum accusaveriί , per annum a sola sacramentoriun communione arcebitur; sin autem comictus fuerit , per annos duos. Dixidetur autem Illi hoc tem
pus in s stationem O consistentiam, O
tunc communione dignus habeasse. Cui co sentire videtur etiam s. Augustinus tractatu la. in Ioannem, cum furtum illis pc Catis accenseat , quae non nisi per publicam paenitentiam remittebantur , inquiens:
In dilectione ejus O in misericordia ejus , qui ambulat, etiam liberatus ab illis leth libus O granibus peccatis, qualia sῖnt f cinora, homicidia, furta , O adulteria.
An crimina occulta fuerint sex pri ribus seculis publicae paenitentiae Obnο-
Llia modo esset agitanda quaeStio ut,
quam late pateret delictorum reser tio, innotesceret, num scilicet sex potissimum prioribus saeculis peccatis etiam occultis paenitentia publica infligeretur ; ex quo cri-
117쪽
minum refer tonun notio desumitur, ut supra demonstravimus. Pro utraque se tentia pugnant eruditi . Verum ne actum
agam , & ne nimis longa evadat haec dis
quisitio, brevi meam aperiam Sententiam, lectores remittens ad auctores, qui ex professo hanc tractant disputationem . Inprimis animadvertendum est, quod licet occultorum criminum publica conse Sio auctoritate canonum praecepta non su rit , ut mihi persuasum est, & communius
traditur I) : tamen plerumque aliqua ,
quamvis abdita delicta in ecclesiae conVem tu pandebantur consiliantibus episcopis , praesertim quatuor prioribus saeculis, ut unicuique in ecclesiastica historia no31 nihil versato notum est . Tunc autem etsi Occulte commissa , cum publica facta sue- 'rint consessione poenitentis, publicis expiata fuisse poenis praeter dubium eSt. Quaestio igitur est, an crimina, nullo
modo evulgata, publica suerint poenitentia
i) Vide dissertat. 44. Duguet libri inscripti Conferences Ecclesiasti ves , Selvagium in institution. an
tiquit. christian. l. 3. c. I 2. I. Io. , qui contra Μori-nuin ostendunt nunquam ecclesiam occultorum crimi num publicam sanxisse consessionem.
118쪽
Prima o Iassecta . Tria potissimum in assirmativam sententiam me adducunt. Primum, quia canones nunquam distinguentes inter delicta publica & occulta absolute publicam poenitentiam decernunt in crimina consuetis
illis formulis, qui homicidium perpetων rint , qui fornicationem , qui adulterium , qui incesszm , qui magos c fuluerint Oc.
in auditione tot annis perse erent, tot in
subitatione , tot in consistentia Oci nunquam addita , ut ita dicam notorietatis conditione. Secundum quoties quis sponte pece ta enunciasset, minori assiciebatur poena , quam si accusatus & convictus esset , ut patet ex canone 76. concilii Illiberitani ,& cap. s. collectionis Μartini Braccarensis , & can. 8. epistolae canonicae Greg
rii Thaumaturgi , & can. 7. & 6 l. Basilii &c.. Μodo si duntaxat publica delicta publicae fuissent poenitentiae addicta, quae ratio fingi potest hujus clementiae t Quae necessitas convictionis i Cum ipsa peccati
notorietas convictioni equivaleret.
Tertium denique , quod plurima addunt argumenta hujus sententiae patroni desumpta ex conciliorum canonibus ac patrum testimoniis, quae apprime hoc idem ε
119쪽
eVincunt, quaeque brevitatis gratia omitto,
& legi possunt apud Alexandrum histor.
ecclesias. saeculi 3. dissert. 6. quaest. 2., &praesertim apud Morinum de poenit. l. s.c. 8. USque ad caput I inclusive. Νe quis autem ex hac ecclesiae praxi aut consessionis sigillum reseratum, aut aliquid mali reis evenisse autumet , adVem tendum est primo multos graViorum criminum expertes poenitentiam publicam pietatis causa amplexos suisse eo serme modo, quo hic & nunc plurimi regularis observantiae statum profitentur , ut tradit Minrinus , & constat ex quibusdam exemplis ab Alexandro citato loco allatis I); secum do maxima circumspectione ac prudentia occultis peccatoribus imposuisse ecclesiae munistros publicam poenitentiam. Absque enim publiea criminis consessione ad poenitentiam admittebantur , & utpote sponte consessi remissiori etiam poena multabantur ; immo si ad episcopum sese detulerant, & insigni aliqua animi contritione crimen deflebant ,
a) Publicam poenitentiam a multis ultro susceptam fuisse ostendit etiam eruditiss. Jacobus Sirmcndus in liist. p xnit. pubi. cap. f., it sciatur tamen imperatam sui,se de occultis delitiis hDisitirso by Cooste
120쪽
Prima i C Ialiquoties caeteris poenitentiae gradibus remissis ad consistentiam recto mittebantur . Hujus moris exempla sunt apud Gregorium T haumaturgum c. 9.: Si accusati convicti
juerunt, sinι suntliter in iis , qui subser
nuntur; sin autem seipsos enuntiat rint, O reddiderim , etiam precibus digni habeantur . Insigne autem erga adulteras mulieres charitatis testimonium suppeditat s. Basilius
ad Amphilochium c. I .: Adulterio pollutas mulieres O consilento ob pietatem, ν lqiasmodocunque convictus Publicare quid 'mpatres nosti prohibuerunt, ne convictis mortis causam praebcamus; eas autem sare sine communione jusserunt, donec impleretur
tempus poenitentiae . Prorsus consimilis est canon 78. concilii Illiberitani . Quamquam abditorum criminum reos omni argumentorum genere ostendat M rinus citatis locis publicae poenitentiae subditos suisse , & capite s. libri s. etiam corum reconciliationem , inconsulto episco-Fs , presbyteris interdictam ; postea cap. i aperte docet liberum suisse presbyteris, inconsulto episcopo , hujusmodi poenitentes
secreto a peccatis absolvere. At canon 32. , concilii Carthaginensis 3. , quem in UtrO-que loco affert, quaestionem hanc mea qui-