장음표시 사용
121쪽
dem sentcntia dirimit. Hic igitur canon hoc modo resertur a Dionysio Exiguo sub numero 43. : Presbter, Inco fulm Ffω--FO , non reconciliet foenitentem , nisi a sente episcopo, O necessitate cog Ie . Hactenus laudatus canon vetat presbyteros, inconsulto episcopo, ne quem omnino ps nitentem reconcilient , nullo assignato di-Scrimine inter poenitentes, qui poenitentiam publicam agunt ob delictum publicum , ac eos, qui ob occultum. Prosequitur Vero :
juscunque poenitentis publicum o vulgi tissimum crimen es, quod universam ecta
Iliam comm erit, ante absidem manus ei imsonatur so . In hac vero secunda parte canonis concilium ante absedem manum esse imponendam poenitentibus constituit , quorum crimen νulgatissimum es, unii Vu que ecclesiam comm erit. Legitima ergo consequentia a contrariis haec duntaxat erit,
iὶ Ilic canon in vulgatis hujus concilii exemplaribus divisus est in duos positos sub numcro 3I. , dc
32. , quemadmodum etiam a Gratiano Iesertur can. cauS. 26. quaest. 6., & can. s. caus. quaest. 7.,
diversamque etiam habet lectionem , videlicet , quod Dniversa ecclesia noverit, loco quod universam ecclesiam commoverit , quod indicasse sussiciat , cum rarum iobis intersit. Diuitiaso by Corale
122쪽
scilicet eis , quorum crimen non est Vulgatissimum &c. , ante absidem ecclesiae ne cessario non esse manus imponendas; at
nunquam , quod a presbyteris, inconsulto episcopo, ad poenitentiam admitti & reconciliari possint , cum antea decreverit, CXcepto necessitatis casu, nullum poenitem rem prεsbyteros absolvere potuisse. Revera, ni fallor , in hac secunda parte canonis particularem ritum , nempe solemniorem, concilium servandum statuit in poenitentium , qui immane quoddam scelus & vulgatissimum perpetrarunt , T conciliationem . Etenim non solum crimina
statissima, O qinae uniuersam ecclesiam
commoverint , erant publice ab episcopo condonanda , sed ea omnia , quae Supra recensuimus . saltem si nota suerint, vel episcopis delata , & duorum vel trium t stimonio comprobata , ut unicuique compertum est, & Vel ipsemet Μorinus pluribus in locis tradit. Quaenam vero fuerit haec major s lemnitas in horum criminum reis absolvendis, licet his verbis ante absidem indicetur, non est tamen facile dictu . Variat enim hujus vocis significationes in glossariis habentur . Apud Du-Cangium : Abrida pro-
123쪽
i Dis enatiostio est cujusvis ordisicii pans extrema O imictior super planum semirotundum erecta Oconcamerata . Mque duntaxat usurFanda
obsida pro illa parte, in qua altare collocari solet : con venit culilibet fructurae in arcum di sinenta O concameratae ; quare odicillit de ecclesiarum sacellis semirotundis , deque aliis partibus ecclesiae, curi in circulum pariter terminantur. Μorinus , quitia hoc canone designari existimat pubi cum Communem reconciliandi ritum, hoc
modo illum explicat : In pullico crimine manus Poenitenti imponebatur pullice in media ecclesia ante ab sedem , hoc es in gremio naxis ecclesiae , episcopo extra se Euani cancellos, sed imis vicino , Gry
que in lyses obverso sedente , clemque i iassidente. Absis enim vel avida ecclesiae
sanctuarium es. Discopus igitur ante a sedem sedens, clero circumdatuS , circumjus populo peccatori publico manum imponit . Vcrum dato etiam, quod voce absis sanctuarium ecclesiae intelligatur, quod S ne dubium est , adhuc particularem , V delicet solemniorem ritum decrevisse concilium dici potest. Νon enim prorsus ce tum est, iis omnibus , qui publice recom
124쪽
Prima IO7ciliabantur , ante absidem manus fuisse impositas, imo in veteri codice Fiscanensis monasterii , incertum cujus , habetur
i) : Romani reconciliant hominem intAa ab idem , Graeci nolunt. Reconciliatio se catorum in Cana Domini tantum os ab θωFO, consummata poenitentia. Hic agitur , ut quisque novit, de publica poeni
tentium reconciliatione , quam intra , nouante absidem a Romanis fieri animadvertitur. Forsan parilis mos erat apud. Afros, &ideo in supra relato canone ante abside Πῖfieri decernitur , ut solemniori ritu rC- conciliarentur ii, qui atrociori flagitio universam ostendissent ecclesiam . Caeterum si ante absidem communem
omnium publicarum reconciliationum lΟ- cum velint intelligi , tunc hujus canonis Sententia erit , scilicet omnino praestandum esse, ut Vulgatissimi & atrocissimi criminis reuS , posteaquam eXquisito quodam Supplicio praeter communem aliorum conSuc-tudinem poenas luerit, publice reconcilietur absque eo, quod in episcoporum Sit
i) Apud Iacobum Sirmondum in hist. public.
125쪽
potestate, ut alibi absolvatur. Quemadmodum enim liberum erat episcbpis poenitentias canonicas contrahere, non quidem pro eorum beneplacito, & arbitrio, sed attentis poenitentium laboribus & humilitate &animi dolore I) ; ita etiam quosdam privatim reconciliasse verosimile existimo.
At quod presbyteri , inconsulto episcopo , occultis criminum reis poenitendi copiam facere, ac eos reconciliare possent, huic canoni adversari praeter omne dubium videtur. Cui si addas canonem 32. Comcilii Illiberitani supra relatum , quo indistincte poenitentes apud episcopum paen tentiam agere decernitur, quaeque de pse nitentiae impositione a solo episcopo facienda tradidi, liquido constabit etiam poenitentibus, quibus poenitentia publica influgebatur ob occulta delicia, sine explicita episcopi concessione presbyteros Veniam d re nequiVisse. Non inficiabor tamen episcopos, quoties paenitentium multitudini se non suffi-
i) De hac episcoporum potestate contrahendi poenas canonicas ide inter alia can. 2., dc . Concilii Ancyrant, I 2. Nicaeni. 4. 71. 7'. & 84. Carthaginensis quarti .
126쪽
Prima Iopcere cognoverint , uti etiam in eorum a sentia , aut infirmitate, aliquibus ex primariis presbyteris hoc ossicium demandasse publice vel privatim , Videlicet secundum canones, poenitentiam imponendi, nec non reconciliandi eos , qui ob occulta crimina publicae subjiciebantur poenitentiae , ut liquet etiam ex citato codice Fiscanensi , ubi haec habentur : Reconciliatio peccatorum in Caena Domini tantum es af epia scopo, consummata poenitentia, si isto difflcile sit, presbiem potes necessitatis cat se praebere potestatem , ut impleat. Ex quibus omnibus liquet presbyterorum potestatem in poenitentiae adminia stratione ita angustis limitibus sex prioribus ecclesiae saeculis circumscriptam fuisse , ut forsan hodiernae casuum reservationes non nisi pristinae episcopalis auctoritatis sint spe
Antequam huic capiti finem imponamus, advertere oportet plura ad publicam poenitentiam spectantia abrogata fuisse in ecclesia orientali post poenitentiarii aboliationem , & praesertim publice poenitere de occultis criminibus; ut videre est apud Morinum de Periit. l. s. c. 22. & Seq. Itaque tum ea, quae diximus, tum quae
127쪽
dici uri sumus, nullo modo de ccesesiae orientalis praxi post saeculum quartum intelligi
De presbiotonum potestate circa po nitentiae Lacramenti adminiserationem a Doctilo 8. inque ad la. inclusive. Saeculo diqinente septimo & ineunte Oct vo axioma illud notissimum de peccatis su olicis publice poenitendum , de occultis O
culte , quod fundamentum praecipuum est eorum , quae in antiqua poenitentiali disciplina immutata sunt,' paulatim vulgari coepit ita , ut adulto saeculo g. universum occidentem pervaserit: quo factum est, ut criminum occultorum presbyteris cognitio commissa fuerit , sola publicorum episco pis reservata; nisi tamen quiddam occurreret perpleXius atque judicatu dissicilius , quia tunc omnino ad episcopum reserendum erat, aut, eo absente , ad majorem clerum, licet occultum suerit, ut liquet inter alios ex can. 7. conci' Ticinensis ann.8so. , & ex bulla . Sergii papae ann. IO l I.
128쪽
Prima II Iapud Muratoriunt antiquit. m. t. s. col.
34 i. Prima hujus innovationis origo facile fuit Theodorus Cantuariensis Ι) archiepiscopus, ut tradit Μorinus de poenit. l. 7. c. l. , quem episcopum constituit Vitalianus papa anno 668. , & in Angliam misit , obiitque anno 69O. Is pontificatus tempore celebre suum poenitentiale composuit , in quo singulatim unicuique peccato poenitentias assignavit , ritusque consessionis & absolutionis descripsit , quodque primum apud Latinos laudatur , caeteraque posteriora ad illius imitationem elucubrata suere. Theodorus autem cum csset Graecuς Graecorum consuetudines in illud invexit inter alias definiendo , ut pro peccatis publicis publica imponeretur poenitentia, Occulta pro occultis. Cum autem nimis opportunus & commodus fuerit singulis sacerdotibus hujusmodi liber , utpote qui contracta & faciliori methodo , quam ch
i) Theodorum prius monachum , ponea archiepiscopum commendat passiiri venerabilis Beda , praesertim libr. s. histor. eccles. e. g. In ejus poenitentiali , quod cum variis ejusdem capitulis edidit, ac notis illustravit clariss. Iacobus Petit , nonnulla sunt duriora, & a traditione aliena cap. a. & cap. II. D
129쪽
nonum collectiones, omnia contineret, quae poenitentiae administrationem spectam, auctoritas vero Theodori, Viri eo saeculo doctissimi , atque propter summi pontificis judicium, a quo ordinatus, & in Angliam
missus fuerat , Omnibus acceptissimi , maximam conciliarat aestimationem : ideo brevi ab universa ecclesia latina celebratus
est , & concilia potissimum post saeculum septimum inita singulis presbyteris illum prae manibus habendum mandarunt, & ita famosa illa distinctio criminum publicorum,
Inter primos auctores, apud quos r peritur hujusmodi distinctio , recensetur etiam Venerabilis Beda cap. i. & 7. libelli de remediis peccatorum , & Ecbe tus Eboracensis archiepiscopus ; sed clarius adhuc idipsum statuitur in conventu Fra corum habito anno 743. Liplinis, praesides. Bonifacio Μoguntinensium primo archie-
13 Vide Μorinum de poenit. l. 7. c. I. Erudiis tus Ρetit t. 2. observata pag. 62. contendit poenitentiam publicam omnino pro publicis tantum peccatis ab ecclesia constitutam fuisse , defendit etiam adve sus Μorinum Theodorum Cantuariensem a disciplianae novitate: sed utrumque mihi falsum esse videtur. . Consule quae supra diximus. Diuiligod by Go le
130쪽
Prima , i Ipiscopo, & sedis apostolicae legato , quod libr. S. cap. S a. capitularium refertur apud Μorinum citat. loco ): Si occulte O spon
te confessus fuerit , occulte flat , O si pu
blice ac manifesti convictus aut confessus fuerit, publice ac manifesti flat, O sublice coram ecclesia juxta canonicos f iateat gradus . Post peractum a no siecundum canonicam institutionem poenitcntiam occulte Mel manifeste canonice reconcilietur, O manus ei ciem orationibus , quae in sacramentario ad reconciliandum poenitcntem comtinentur , imponatur. Ex hac vero criminum distinctione in publica & occulta, eorumque poenarum in publicas & occultas , aucta suit presbyterorum auctoritas, cum ab omnibus peccatis , demtis duntaxat quibusdam atrocioribus, &quorum judicium implicatissimum fuisset )dummodo abdita essent, absolvere possent
secundum antiquos supra relatos canones ,
qui episcopis tantummodo reservant delicta , quae publice erant expianda. Sublato autem praecepto publico poenitendi criminum occultorum , ut vidimus , in libera presbyterorum potestate fuit illorum cognitio , & castigatio , & Venia; semper tamen secundum canonicas sanctiones ita, ut