장음표시 사용
81쪽
Hoc celebre Cypriani testimonium eludere conantur nonnulli theologi . Quamvis
negare non audeant Vocibus communicati
nis O pacis pluries Cyprianum & veteres
intellexisse etiam sacramentalem absoluti
nem ς quoniam optime norunt , quod , si id inficiantur , sibi adimunt potiora tradi
tionis monumenta, quibus existentiam hujus sacramenti contra haereticos demonstrent ; attamen non semper de sacramem tali absolutione accipiendas esse affirmant ;sed aliquoties canonicam tantummodo re conciliationem cum ecclesia una cum euincharistica communione significare contemdunt . Frustra repones eis canonicam reis conciliationem esse absolutionem a peccatis , proindeque commentitiam esse hanc distinctionem ; quia si non ita distinxeris , rem absurdissimam assingere Cypriano ab- ipsis accusaberis , nempe eum dedisse diaconis facultatem absolvendi sacramentalitera peccatis ; non enim aliis utitur verbis, quam consuetis pacis & communicationis, quando epistola la. diaconis potestatem
dedit reconciliandi lapsos , qui a martyribus libellos receperunt . En ipsius Verba :Qtii libelsos a manet ibus accepcrunt, OPAM OMEVa eorum apud Deum adjuvari
82쪽
possunt, si in incommodo aliquo O insi
mitatis periculo Occupati serim , non empectata piaesentia nostra, apud presbyterum quemcunque piaesentena , HI si sArabier
repertus non fuerit, O ut AE . exitus co perit, apud diaconum quoque exomolog
sin facere delicti sui possint; ut, manu cis
in paenitentiam imposita , niant ad Dominum cum pace, quam dari man res litteris ad nos factis desidera runt. At si nulla diaconorum in hac epistolamentio fieret, puto nunquam futurum sui se, ut dubium suboriretur de absolutione sacramentali in ea sermonem esse. Siquidem lapsi non adhuc a peccatis absoluti erant , cum nondum reconciliationem consecuti essent. Quoties igitur Cyprianus eos pacedonari permittit , dum in fine Vitae constituti sunt , quis unquam inficias iverit , de absolutione sacramentali accipiendum e se Z At quia diaconos nominat, eiSque concedere videtur eandem potestatem, quam presbyteris secit in absentia episcopi , Scilicet morituros lapsos reconciliandi, negandum erit , quod luce forsan clarius est , nempe de absolutione sacramentali Cyprianum loqui Z Μinime profecto . Aliae enim Prarito sunt rationes, quibus Cypriani men-
83쪽
tem interpretemur juxta catholicum dogma , quod doce. solos sacerdotes administrare pΟSse poenitentiae sacramentum , quin vis testimonio inseratur. Et primo Μorinus libr. 8. c. as. contendit permissum fuisse a Cypriano , nec non a pluribus aliis latinis patribus , & quidem multorum saeculorum Spatio , diaconis consessionem in extremo periculo audire, & poenitentes reconciliare, non qu si eos potestatem habuisse crederent patres sacramentali absolutione poenitentes donandi , sed urgente necessitate & absente episcopo & presbytero . absolvendi ministerium in diaconos tum esse diffundendum . Haec autem absolutio a diaconis praestita , inquit in recognitione operis, non potes
aliud esse, quam caerimonia , siue sacramentale aliquod a quibusdam ecclesis , in absentia peti sacramenti, O illius adipiascendi meotentia insituram , O a cathol
ca ecclesia tunc non improbatum , quo mo
rientis aut gravissime fericlitantis interior dispositio excitabatur, O incalescebat, atque a Deo precibus ecclesiae sacramenti est
clam poenitens promerebatur, non nuda majoris excommunicationis absolutio , ut C
dem loco scilicet libr. 8. c. & a 4.
84쪽
ex s. Curiani Hrbis videmur nobis pes spicue explicasse. Sane diaconos urgente
necessitate consessiones excepisse indubiae fidei est , ut testantur tot monumenta uΜorino citato cap. allata, & Μarte ne l. l. c. c. art. 6. de eccles. ritibus . Qua data Morini opinione, Cypriani testimonium nullam amplius facit dissicultatem ; quoniam utique absolutionem a peccatis communis tionis O pacis vocibus intellexisse Cyprianum existimandum erit, & quidem sacramentalem , si a presbyteris impertiretur, non sacramentalem si a diaconis , utpote non habentibus potestatem dimittendi peccata, licet in hisce circumstantiis Vices presbyterorum implerent. Quod si haec , quae ex sententia Μωrini protulimus de absolutione a diaconis praestita , non arrident , dicendum erit , Cyprianum, quamvis eisdem verbis designaveru ministerium diaconi & presbyteri,
accipiendum tamen esse accomodate ad potestatem utriusque , ut scilicet preSbyter daret morituris poenitentibus absolutionem a peccatis, & eucharisticam communionem, diaconus Vero posteaquam in eis persectam contritionem excitaverit , Christi corpore duntaxat participes faceret . Etsi enim,
85쪽
cum diaconorum meminit Cyprianus, e rum potestatem non coarctavit ad solam
eucharistiam, in hypothesi, quod nunquam
diaconi a peccatis poenitentes absolverent , facile de sola eucharistia poteris interpretari . Etenim si exploratum semper suit in ecclesia , ut contendunt, qui Μorini sententiae accedere detrectant , nunquam diaconos absolvisse morituros poenitentes , j re ae merito dici potest inutilem operam ponere noluisse Cyprianum in explicando enucleatius diaconorum ministerio in re conciliatione lapsorum . In extremo autem periculo, in quo non est copia sacerdotis, contritionem, quam poenitentes lacrymis, precibusque testabantur, sufficientem suisse,
ut dari eis posset eucharistia , liquet ex historia Serapionis , qui & ipse lapsus, atque in poenitentiae laboribus Occumbens,
eucharistica donatus est communione, quamvis absolutione sacramentali reconciliatus
non suisset . Vide s. Dionysium Alexandrianum in epistola ad Fabium apud Eusebium L c. historiae ecclesiast. cap. 44. Hanc autem praxim sumendi Christi co pus , etiam si quis lethalis criminis sibi comscius sit, dummodo necessitas urgeat , &actum persediae contritionis eliciat, confir
86쪽
Prima 69 mare videtur etiam concilium Tridentinum Sess. 1 S. c. 7. , quo haec habet : Ecclesia sica consuetudo declarat eam probationem
necessariam esse, ut nullas sebi conscius
, moualis peccati, quantumpis Abi contritus videatur, absque praemissa sacramentali co sessisne ad sacram eucharistiam accedere: debeat 33 quod a christianis omnibus, etiam ab iis sacerdotibus , quibus ex ossicis inc buerit celebrare , haec sancta IFnodus se petuo servandum esse decrevit, modo non
desit illis copia confessionis: quod si, neces
sitate urgente, sacerdos absque praeνia confessione celebraverit, quamprimum consit
. ' tur. Ex quibus colligitur contra ecclesiae morem non suisse, ut qui lethalis peccati reus esset , eucharistica communione particeps fieret sine reconciliatione, si necessitas urgeret. Quare nihil obstat, quin Cypriani testimonium , seu verba illa communicationis O pacis hoc quoque in loco de sacramentali absolutione accipiantur , quemadmodum etiam ita intelligenda esse docuimus in epistola ad Antonianum , in qua, graViorum criminum reis in vitae discrimune constitutis , si in infirmitate duntaxat Veniam petiissent, communicationem O p . cem denegandam esse tradit, & sicuti in
87쪽
causa poenitcntiae praesertim apud Cyprianum Semper hunc reserunt sensum , si bene memini. Cypriano plane consonat concilium Arelatense primum can. ultimo anni S 4.:
De his , qui vostitant , O nunquam h
ad ecclesiam repraesentant, ne gurdem po nitcntiam agere quaerunt, O postea in i simitate correpti sciunt communionem, fla- Cusit eis non dandam communionem , nisir aluerint, O egerint dignos fructus foenitentiae . Communio in hoc canone Cundem refert sensum, ac communicatio &pax in relato Cypriani testimonio, proindeque revera hos apostatas sacra entali a solutione donatos non fuisse praeter dubium est ; quod vel ipsamet causa indicata denegandae communionis plane perSu det ; ideo enim non esse reconciliandos dicit , quod conversionis potius simulatio , quam Vera conversio habeatur ea, quae ab apostatis in fine vitae monstratur. Eandem ecclesiae Veteris consuetudinem nos docet Innocentius papa primus opisti c. a. , quae est ad Exuperium Ι).
sa Innocentius pontificiam sedem ascendit anno Dissiligod by Coogic
88쪽
Prima 7 Quaesierat Exuperius , reserente ipso Inia centio, quid de his obse axi Oporteat, quilpost baptisinum omni tempore incontine tiae O poluptatibus dediti , in extremo ναμ suae poenitentiam simul O remnciliationem
communionis exposcitnt. Duplici responsi ne solvit quaesitum InmKentius, & secundum veterem ecclesiae disciplinam, & secundum recentiorem. Secundum Veterem
disciplinam his verbis: De his observatio prior durior, posterior, inter niente mis ricordia, inclinatior es. Νam consuetudo
tia , sed communio negarentat . Concessio poenitentiae nihil aliud est , quam admissio poenitentis ad poenitentiam peragendam, ut Ur se patet, & ex contextu testimonii luquet . Severioris autem hujus disciplinae subjungit rationem: Nam ctam illis temporibus crebrae persecutiones essent, m communionis concesse facilitas homines de r conciliatione se securos non revocaret a lapsu, negata merito communis es, concessa
Poenitentia, ne mium negaratur, ta durio
89쪽
rem remissionem jecit temporis ratio. CO minio igitur , & reconciliatio secundum s. Innocentium eadem res erat, quam ut, que iis denegandam esse tradit. Sed clarius adhuc quaestionem hanc dii imit Innocentius mitiorem posteriorem
praxim describens: Sed fostquam Dominus noster pacem ecclesis sιis reddidit , jam
dFu o terrore, communionem dari Ohcu
ribus placuit, O propter Domini miserico iam , quasi viaticum profecturis , O ne Matiani haeretici negantis veniam asser talem O duritiem subsequi videamur. Quaenam erat, quaeso, Novatianorum durities, &haeresis Z Nonne circa absolutionem Sacramentalem i utpote qui negabant ecclesia potestatcm crimina post baptismum co missa 'rcmittendi. Si igitur cessatis persccumtionibus placuit , ut communio obeuntibus daretur, ne Novatianorum duritiem qui videamur, ut inquit Innocentius, eV1dens est olim denegatam suisse absoluti nem a peccatis. Quas viaticum autem nOminat reconciliationem , quia de morituris loquitur, quibus aeternitatis iter peragen dum est . Viaticum enim nihil aliud significat , quam itineris subsidium; unde inquit Cicero de senectute c. i8.: Potes
90쪽
Prima 7 3 quidquam esse absurdius , quam quo minus λα resat , eo plus viatici quaerere P In
l hoc Vero sensu , scilicet pro reconciliati ne moribundis impertienda , alias a patrii bus hanc vocem usurpatam suisse nos m nent clarisia Albaspinaeus & Christianus L Pus , uterque in can. II. concilii Nicaeni. Denique Innocentius quaesito ab Ex perio proposito respondit consuetudinem, quae jam obtinuerat, proponem , quaeque in hunc usque diem ab universa ecclesia Observatur , inquiens et Tribuetur cryo cum paenitentia extrema communio , ut homines
ejusmodi pel in supremis fis permittente
Misatore nosm a perpetuo exitio rindia centur. Haec communio igitur , quae olim denegabatur , & concedi tradit Innoce eius , a perpetuo exitio Vindicabat , quod
Sane non nisi sacramentali absolutioni comvenit .
Ne quis Vero unquam viguisse in ecclesia hanc disciplinam existimet ob maximam , quam praeseseri , seVeritatem, Sciendum est, hoc idem observatum suisse in Gallia ad annum usque I 9ς in criminum reos morte damnatos , quibus sacramentum poenitentiae denegabatur , & in hunc usque diem , vel saltem saeculo pr