De potestate presbyterorum in administratione Sacramenti Poenitentiae Dissertationes duae Ioannis Baptistae Locatelli Zuccalae

251쪽

as 4 Disse natio

vitur poenitens a culpa & cruciatibus arte nis, Condemnatusque poena aliqua temporaria . De ratione autem promorionis esse, ut initiandus oblatam dignitatem acceptet, non inficiabimur; at nunquam demonstrari poterit eodem modo necessarium eSse

consensum illius, sub cujus imperio est is, qui promovetur. Equidum pluries vidimus alienos subditos a principibus in aliquo officio aut dignitate constitui, quin pro moti princeps consentiens habeatur. At de criminibus perpetratis nemo valide absolvitur , aut condemnatur vel in eodem regno , nisi ab illo magistratu, cui reus Subjectus est , vel ad summum ab eo , qui Sup r omnes principatum obtinet; quippς quod non absolvitur, vel condemnatur, ni

si per verum & proprium judicium, de

cujus ratione est , ut in subὸitos tantummodo feratur, idest in eos, in quos judex jurisdimonem habet. Convenire Vero Sacramento poenitentiae rationem veri & proprii judicii, & secundum ipsius naturam exigere jurisdictionem jam ex se constat, cum illius sit condemnando absolvere ;postea diserte demonstrabitur. Tandem animadvertendum est hoc

maxime interesse inter utrumque Sacra-

252쪽

, Secunda a Ismentum, quod minister ordinis est episc puS , minister Vero poenitentiae , de quo nos loquimur, est presbyter, solas quippe reconciliationes a presbyteris sine instit tione aut delegatione episcopi datas Pr posuimus , & intendimus ostendere nullas& irritas esse . Porro episcopi apostolis succedunt, & quidem quantum ad pote talem ordines conserendi , aliosque episcinpos consecrandi, ut ecclesiasticum ministerium in ecclesia perpetuetur, & ut adimpleatur illud Matth. 28. V. a 2. , quod Christus ascensurus apostolis promiserat :D ecce νobiscum sum omnibus diebus useque ad consummationem saeculi. Quare haec

episcopalis auctoritas, licet ecclesiasticis legibus regulari ac dirigi possit , in se tamen persecta est, ac completa; proindeque, nisi fortasse ecclesia ita eam circumscribat, ut in irritum cedere velit , si contra C nones exerceatur , facile intelligitur episcopos illicite quidem sed valide alienos Subditos sacris ordinibus initiare , utpote necessariam habentes potestatem. E contrario

presbyteri coadjutores quidem ecclesiae praesulum sunt, habilesque & idonei , ut ab ipsis demandari eis possit paenitentium reconciliatio . at persectam & completam

253쪽

potestatein ligandi atque solvendi non habent , ut supra ostendimus, neque illamediate eis sicut apostolis eorumque SuccesS

ribus dictum est a Christo : Accipite Spiritum Sanctum , quorum remiseritis peccata , remittuntur eis, O quorum restinueritis, retcnta sisnt ; ideoque necessario absolutiones ab ipsis datae citra epiScoporum Seu tentiam omni effectu cassae esse debent, utpote sine sussicienti potestate impertitae . Ex quibus omnibus liquet comparationem sacramenti ordinis cum sacramento poenitentiae institutam ad propugnandum ValΟ- rem absolutionis a presbytero concessae injussu episcopi nullam prorsus csse , nullumque facessere negotium.

CAPUT IT

tium usque ad concillum Tridentinum, quibus confirmatur irritam O nullam

esse absolutionem a fresbtero datam

injussu episcopi.

A ntequam de absolutione a peccatis

verba faciamus, nonnulla praenotanda Sunt

254쪽

Scotin a a 37 de absolutione a censuris. Praeter dubium est presbyteros sine licentia episcopi valide absolvere non potuisse a censuris ab eo latis, Vul de jure ipsi reservatis , ut

ii luet ex centies repetitis canonibus , quorum aliquos duntaxat exscribam, ne de re certa teStes non necessarios Videar aflcrre . Petrus Burdigalensis episcopus in suis constitutioitibus anni ia Oi. c. 7.: SMGImUS,

imo verius in jure declaratum est 6' statu-rtim, quod excommunicatus , interdictus ,

a et Ius ensus a quocunque judice , si de δε-

cto absolvatur ab alio , quam a judice , qui senteutias tulerat, vel a Frytio CVEL fano parocho scilicet ) in nccessitatis articum, pro absoluto minime habeatur. Paulo post edita suere statuta Iacobi Ebredunensis ecclesiae archiepiscopi , Sc aliorum archiepiscoporum comitatus Provinciae , in quorum secundo haec habentur : Quod nulluS quemquam fraesumat ab injectione manuum in clericum quantumcunque modiaca sise leui absolvere , non habita ordinirii licentia nec obtenta. Quod si secus pro sumptum fuerit, pro non absoluto habe tur, O vitetur, ut friuS OG

Item absolutiones ab excommunicatione reservata sinc auctolitate cpiscopi a presbyte-

255쪽

r38 Diste natio

ro concessas nullas declarat concilium Laniabethense postea reserendum aliaque plura; idque constabit insuper ex iis , quae dic mus de nullis & irritis absolutionibus a peccatis sine permissu episcopi impertitis a

presbyteris , ut mox Videbimus. His praenotatis circa absolutionem a censuris, nunc agendum de absolutione a peccatis impertita a presbytero sine conce

Sa ab episcopo , seu ab eo, cui de jure

conVenit , ut eam tradere possit , facultate , Seu attributa potestate. Episcoporum permissio seu potestas, quam attribuunt

presbyteris, reconciliandi paenitentes, jam saeculo i jurisdictio communiter vocabatur , quod reVera ea presbyteris assigna tur subditi , in quos sententiam serant in conscientiae soro; quae duplicis potissimum generis est , alia dicitur ordinaria , alia delegata. Prior convenit iis omnibus pre byteris, quibus ex ossicio poenitentiae s cramenti administratio incumbit, ut par chis , quaeque una cum ossicio ab episcopis conceditur; altera iis , quibus committitur ab episcopis poenitentium reconciliatio . Haec autem jurisdictio, sicut docuimus in prima dissertatione , quibusdam terminis circumscripta impertitur , videlicet

256쪽

Secunda a 39 hoc aevo , de quo liniuimur , casibus rC- servatis limitata . Itaque monumenta, quae allaturi sumus , alia irritam Sc nullam di cunt absolutionem, quam presbyter concedit poenitenti casibus reservatis irretito , alia generatim nullius momenti declarant reconcisationem datam a presbytero, qui ordinariam aut dc legatam non habet juri dictionem in personas, quas absolvit. Utraque evincunt praeter eam potestatem, quam ordinis nominant, necessariam esSe in pre

byteris , ut valide absolvant , jurisdisti nem in personas reconciliandas , quam cpiscopi tribuere debent; proindeque satis

non CSSe , ut poenitens se Oflerat presbytero, ac ei se subjiciat, ut inter alios com-mcntus est Litta .

In primordiis ecclesiae & per aliquod

temporis omnes ad solos episcopos acced re debebant , ut reconciliationem aSSequerentur ; quod vidimus in prima dissertatione ; deinde cum presbyteris hoc munuS demandari coeptum esset , fideles non alteri , quam proprio sacerdoti praeter episcopum , idest et , qui specialiter ad regimen

animarum tanquam proprius sacerdos erat

in aliquo vico praepositus ac deputatuS, Vel ad summum etiam presbytero, cui abl

257쪽

a o Dissertatio

episcopo Vel proprio sacerdote quidam poenitentes assignabantur , peccata confiteri poterant Ι) : neque sacerdos indistincte in quoslibet fideles jurisdictionem habebat, sed in illos duntaxat, quorum cura erat ipsi concredita. Hinc pluribus saeculis obtinuit, ut consessio alieno sacerdoti facta , & absolutio ab illo impertita sine licentia proprii sacerdotis irrita haberetur. Id tanquam notum & exploratum tradit concilium Lateranense anni lais. celebri illo canone

omnis ruriusque sexus his verbis: Si quis alieno sacerdoti νoluerit justa de causa consiteri peccata licentiam prius postulet , Oobtineat a proprio sacerdote , cum aliter

ille ipsium non postiis fixere vel ligare .

Sane si non potest solvere vel ligare alienus sacerdos , frustra tentabit absolvere , ideoque nulla I irrita erit absolutio. Hoc idem confirmat s. Thomas fimmissimo argumento in sentem. distinc. I. q. s. art. I. . Ia faenitentia accus a G

dentis ad sacramentum es de substantia

sacramenti eo , quod contritis, consciso ,

i) Vide Chardon in historia sacramentorum Aepoenit. sacram. l. I. c. II. Diuitiges by COOste

258쪽

Secunda a Isatisfactio, sunt poenitentis paVES , quae sunt actus poenitentis. Ac autem nostricum in nobis principium habeant, non V sunt nobis ab alio dispensari nisi per impcrium : unde oportet, quod ille , qui dispensator hujus siacramenti constituitur, fit talis. qui possit imperare aliquid age

dum . Imperium aulem non competit alicui

in alium , nisi qui habet super eum jurifidictionem : 6 ideo de necessitate hujus I cramenti es non flum, ut minisier habeat ordinem , scut in aliis sacramentis , sed etiam quod habeat jurisdictionem ; Oideo sicut ille, qui non es sacerdos, non potes hoc sacramentum conferre, ita nec ille , qui non habet jurisdictionem ; Opropter hoc oportet sicut sacerdoti, ita pro prio sacerdoti confessionem fieri. Cum enim sacerdos non absebat, nisi ligando ad alia quid faciendum, ille solus potes absolve- se , qui potest per imperium ad aliquid

faciendum ligare. His similia habet distinc.

9. q. I. art. , Summ. a. a. q. 39.

art. 3. , & l. 4. contra gentiles c. 62. in fine . Et licet in opusculo contra impugnantes religionem propugnans privilegiatratrum Mendicantium adversus Guillelmum de Sancto Amore doceat eos audire possul s

259쪽

r et Dissonatio

consessiones; pro sundamento tamen ponit, quod dcbita n uniti sint jurisdictionc exauctoritate O conamissione Fio Forum , vel privilegiis summorum pontificum, quae hanc ipsis tribuant facultatem . Ait enim

C. q.: Sacerdos proprius non solum cst parochialis, sed etiam cpisicyus, Vel fya...

Unde qui confessus est episcoso Ibo, vel

alicui habenti vicem ejus , confissis ostproprio sacerdoti . Tradit insuper summum pontificem concedere potuisse jurisdictionem fratribus Μendicantibus , quod habet immediatam juri ictionem in omnes chriasianos, scilicet qualem habet episcopus iri

fideles suae dioecesis, parochus in subditos suae parochiae . Legatur illud opusculum , & hanc suisse sententiam D. Thomae palam fiet . Alcnsis idem prorsus tradidit circa necessitatem jurisdictionis in ministro sacramenti poenitentiae p. q. q. ao. his Verbis :Quod jurisdictio requiratur, patet: se UOFenim es mediator, ut actum es, O scinferior de Deo O superior scaenitente, quia nemo potes aliquem judicare, nisi judex ejus constituatur ab eo , qui potes, O ita jurisdictio es tanquam vis motisa Usus clavis, sise manus: hae autem deficiente

260쪽

Secunda a 43 non est, qui clavem moveat, O ita si sit claνis , nunquam aperiet: unde si amittitur haec iurisdictio , cessat clavis executio . Plane concinit Alensi ejus discipulus

s. Bonaventura in 4. semen. l. q. distinc. 9. art. a. q. l. , & art. I. q. l. , ubi haec habet: Milus alterius parochianum judicare , Ordinare , aut excommunicam praesumat, quia tale judicium, aut Ordin iis, Mel excommunicatio nec rata erit, nec

Mires ullas habebit; & paulo post : Issorum idest parochorum θ juris dictio arct ta es ad portiunculam determinatam , O cuilibet commissa es sua pontio secundum rectam ordinationem, O illa judicatur os messa sua. Et quoniam non licet alii s

cerdoti mittere manum νel falcem in alis nam messem e ideo alius non habet pol

satem ejus su dirum absolvere, nisi sit Im

perior, Mi vicem habeat superioris .

Ex his prorsus liquet coinmunem S culo i I., quo floruerunt tres laudati the logorum principes , fuisse scholarum Sententiam, non alteri , quam proprio face doti, criminum consessionem faciendam e se , illumque solum proprios paenitentes a peccatis absolvere potuisse adeo , ut nulla& irrita haberetur absolutio a quopiam al-