장음표시 사용
61쪽
A luersario rum restosis. Re ponsionis
so IN I. LIB. ARIST. DE COELO.
materia coeli,q. 3. Ferrariensis 3. contra gent.cap. 2C. Maior i. huius operis,q. 3. Alexander I.Nat.quaest. cap. II. Idem etiam sentire videtur Boetius in lib. de Trinit. & D. Dionysius 4. cap. de Di umis Nom. quem D.Tho. 2.sent. d. I . q. I. art. 2. hac in re ut saepe
alias, Aristotelis doctrinam secutum fuisse ait. V o D ergo materia orbium coelestium a materia inferioris mundi specie dissideat hunc in modum ostenditur. Materiς, chmad formas respectia transcendenti reserantur, necessarid per eas distingui debent non quidem secundam cuiusque naturam prς-ci se spectatas sic cnim materia elementaris, quae complures sormas specie distinctas respicit, non posset est ' unius speciei in sed secundum diuersum informandi modum : at qui is modus in materia coelesti de sublunari non idem est, cum illa in dii lubili, haec dissolubili nexu informetur. Necessario igitur haec materia ab illa, specie di sit tangitur. srcv Noo, idem confirmatur hac ratione, quae praecipuum
inferioris mundi materia eiusde essent speciei, sequeretur coelum suapte natura caducum esse: hoc autem falsum est, ergo & illud. Assumptio, etsi i quibusdam negetur, astruitur tamen, probaturque ab Aristo t. hoc in lib. c. . a te x. ro. & a nobis etiam suo loco illust tabitur. Maior propolitio siue consecutio suadetur, quia si praedictae materiae in unam speciem conuenirent, haberct materia coelestis ordinem ad easdem formas, ad quas sublunaris, inensetque utrique communis priuatio, & desiderium omnium sormarum: atqui ex priuatione sormae,ut philosophi comuni assensu docent,corruptibilitas sequitur,esset igitur c cctu corruptibile. H vi et argumento occurrunt aduersari j tunc solum priuationem 3c appetitum aliarum formarum in materia dari, clim ea non possidetur ab aliqua forma, quae caeteras in se virtute , sue eminenter cohibeat, quaeque omnem materis appetitionem expleat, quo pacto inquiunt, sese habet forma coelestis, quae cuin ad omnes inferiores formas producendas vim & concarlum prς- stet, necessario eas omnes in se virtute continet. Verum haec responsio non satisfacit. Primum, quia forma orbis Lunet non continet virtute sormas superiorum orbium,ut planum est. Quo fit ut sorma Lunae nec iam suae materiae appetitum exhauriat, nec omnem aliarum sol marum priuationem remoueat. Vnde sequitur orbem Lunς cum Mercurio, Ioue,aut Sole comparatum corruptibilem esse: si quidem illius materia potest horum corporum sermas recipere, quas non recipiet nisi prius sitiam intereudo, deponat. Quin etiam nec omnium inseriorum corporum formas coelum eminen;er cohibet, sed eas tantum, quas propria vi, ut principalis earum causa valet producere hoc enim Theologi in eo, quod aliud eminenter continere dicitur,requirunt atini et huiuimodi formas saltem animae perfectorum animalium nequaquam
62쪽
nequaquam cesentur,cum sexcepta rationali,quae . Deo creatur)principalis earum causa sint alia animantia, ut suo loco patebit. Hoc igitur amillo praesidio,ad aliud se recipiunt aduersariae artis defensores contendentes eam dumtaxat materia alterius Ormae priuationi obnoxiam esse,quae sub eli forni habenti contrariaim. formam autem coeli contrarium no habere, ut ploximo cap. tex. 1 o. docuit Aristoteles. Sed neque adhuc vim argumenti evadunt. Nam siue materia coeli occupata sit a sorma habente, sue a non habente contrarium , si tamen ponatur eiusdem esse rationis cum sublunari, necessarid erit apta nata ad inferiores formas suscipiendas , atque ita dum eis caruerit earum habcbit priuationem, siquidem priuatio non est aliud ,quam negatio sotinae in subiecto apto. Pgnsis r VNT tamen aduersarij respondentq; hoc argumero solum confici dari in materi ac li potentiam remotam ad alias
formas, non vero proximam : ex qua dumtaxat corruptio existit. Esse autem potentiam remotam materiae, natiuam eius inclinat ionem ad alias formas, quae tamen per nexum sorinae non habentis contrarium est impedita, ne possit in actum egredi, re ipsa eiusmodi formas suscipi edo, potentiam autem proximam vocari eandem propensionem nihilo impeditam,qualem habet materia aeris ad formam ignis,cuius aeris forma,cum neutiqua inhibeat ingreissum qualitatum sibi aduersantium,quibus ignis generatur sit ita ut in eius materia insit completa priuatio de potentia proxima ad formam ignis,caetera que sormas inseriorum corporum. SED quod haec solutio non diluat argumentum ex eo probatur, quia minime congruit ut natura una ex parte tribuat inclinationem & appetitum ad aliquem actum, de ex altera parte expletioni talis appetitus obstaculum ponat,iam etenim ea potentia fili stra esset. Nec ossicit, quod materia corporum beatorum per dotem immortalitatis impedita erit, ne formas alias queat recipere: quandoquidem id non ad aliquod naturae donum, sed ad supernaturale beneficium, de illius status praerogatiuam reserendam crit.
ARTICVLVS II Leuae fionis ι 1 olutio.
Ro Posi Tis ad utramque controucris'artem . argumentis quid nobis statuedum videatur duplici assertione exponemus. Prima haec esto. Secundu Peripateticam doctrinam dicendum est materiam strini coelestem differre specie a sublunari. Hanc probant testimonia Arist.multis in locis. Nam i .de ortu &. Interitu ,cap. 6.tex. 3. docet ea tantum in materia conuenire , 'Mae in se mutuo agunt vicissimque transmutantur,quod etiainculcat c. .eiusdem
Qua etiam res Atur. Aduersario.
63쪽
si IN l. LIB. ARIs TOT DE COELO.
libri,t . s 3.& sq,& cap. Io.tex.8 . constat verb inter coelestia &inferiora corpora non dari actionem & passionem reciprocam. Praeterea 8. Metaph. cap. . textu i x. ait in substantiis naturalibus perpetuis sortalle non ei te materiam,aut non talem,qualis in rebus caducis re Peritur. Et lib. I 2.eiusdem opeIis,cap. 2. tex. IO. disertis verbis affirmat quae sempiterna sunt,ac licet ortu & interitu vacent, lationem tamen subeunt dest,coelcstia corpora, materiam obtinere ab ea, qua res dissolubiles constant , planEdiuersam. SECUNDA assertio. In utramque partem probabile est m tetiam coelestem specie distingui, vel non distingui a sublunari. Hanc assertione probant primi,& secundi articuli rationes, quas qui aequo & attento animo cxpenderit paria fere momenta, uti nobis videtur,habere iudicabit. Nos tame in decursu nostrarum commentationum in Aristoteleni, cuius doctrinam, saltem cum aequa probabilitate defendi potest; profitemur, decrevimus eam partem tueri,quq praedictas materias inter se specie disiungit,iae cum de huiuscemodi distritistione mentio inciderit, quod non raro accidit, cogamur ambiguitate sententiae nos ad utramque
ARTICVLVS IV. Sua via progrediendum sit iis qui materiam cor sema materia inferioris mundi Decie discriminant.
ORno ad maiorem illustrationem huius sententiae, cui adstipulamur,non nulla diligenter animaduertenda erunt. Quorum primum sit,cum essentia materiae in ordine, potentiaue, siue respectu transcendenti ad sormas consistat, eas materias specie
inter se conuenire , quae easdem formas respiciunt, seu quod eodem recidit quae easdem sormas suaptε natura induere possunt, quae verδ aliter se habent, specie differre. Unde collige non modo coelestem materiam a sublunari specie distingui, sed omnes sublunares sub una infima specie contineri. Sicut enim materia coeli nullam inferiorum corporum formam suscipere potest,ita nulla sorma est in inserioribus corppribus, quam horum materia subinde non admittat, ut ex mutua ipsorum transmutatione perspicue patet. Neque obest quod in mundo inse- seriori tam multae sormae specie distinctae reperiuntur. Etenim materiae identitas & discrimen,ut ad initium secundi articuli disputabamus, non debent sumi ex formis spectatis in se praeci se, sed secundum modum insormandi, qui in cunctis formis inferioribus unus secundum speciciu est, quatenus omnes dissolubili nexu separabilitόtve informant.
64쪽
ERii tamen, qui ita opponat, si distinctio materiae esset pe. Obiectio. tenda a formis secundum modum,quo informant, etiam distinctio formarum ellet desumcda a materia secundum modum; quo recipit,souetque sormas;quandoquidem ut materia respicit foc- mam, ita forma materiam. At quod sermarum distinctio non eo I .. Epacto a materia accipiatur,ex eo ostenditur, quia materia sublunaris ut est unius speciei, ita vendicat unum specie modum, quo omnes inseriores formas recipit. Quare si a materia secundum talem modum spectata sormet inseriores speciem, distinctionemque sortirentur,omnes in eandem intimam speciem conueniret. H v 1 c obiectioni respondet Capreolus in a.dist. I 2. q.unica, art. 3.non codem pacto, quo ad hoc, sese rem habere in materia& in forma, quia cum forma sit actus non pendet eius distinctiori potentia, liue a modo potentiae, licet distinctio ipsius potenti;
quae ignotatioris entitatis est, pendeat a forma actu l; secundum praedictum modum. Haec responsio non satisfacit.Nam cum ma- Nonsulis teria & sorma sint relata transcendentia mutua, sicuti illa ab hae
ita haec ab illa, siue in ordine ad illam distinctionem capiat oportet. Aliter ergo occurrendum , videlicet formas sublunares di- Duo tact. stingui specie per ordinem ad materiam sublunarem considera se φώ tam secundum modum recipiendi fouendiq; ipsas,qui modus in tot species diuiditur,in quot sermae ipsae: cuius rei illud esse po- ἡψὸctis test argumentum, quod ut quaeque forma sublunaris ab alia se- materiacundum speciem di stinguitur,ita ut illam materia in se recipiat, foueatq; exigit diuersum temperamentum,& dispositiones,quq
quidem se habent ex parte materiae,quatenus carum interuentu fit habilis aptaque ad recipiendas sormas. DEINDE vi institutum circa distinctionem inferioris & Ω- perioris materiae persequamur, illud e st etiam prae oculis habendum , non ex priuatione & appetitu cuiusque formae, sed eiustatum,quae specie differt ab ea, quam materia possidet corruptibilitatem argui: sicut enim materia sormam,quam possidet,non nisi accessu alterius specie differentis abiicit, & agens naturale non nisi formam specie distinctam ab ea, qua materia informata est,in materiam inducere conatur, ut experientia ipsa docet: ita
quod consectarium est) sola priuatio formet specie diuersae inte ' ritum rei molitur,ac proinde ex ea dumtaxat rei dissolubilitatem
deprehendere licebit. Ex quo patet quamuis unius coeli materia ruptibilis,. alterius formae coelestis priuationem haberet, si tamen coelestia corpora eiusdem essent i peciei, non inde recte arguendum cc luna caducum esse, & aliquando interiturum, cum sola priuatio formae specie differentis malefica sit, solaque agens naturale ad rei compositae corruptionem invitet. TgRrio nec illud est praetereundum , etiam inter eos, qui materiam coeli a materia horum inferiorum specie distinguunt, controuersiam versari, num in omnibus corporibus coelestibus
65쪽
Eoria ratio. Contraria sententia .irobatur.
1 IN I. LIB. ARISTO T. DE COELO.
cadem sit specie materia, an non. Partem affirmativam amplexus est Capreolus r. sint. d. la. q. Vnica, art. 3. Hispalensis ibidem, de Soncinas i 2. Metap. q. io. Quibus illud potissimum sau et argu mentum, quod sicuti modus informandi separabiliter , qui con- uenu sortim sub coelestibus,est unus secudum speciem infimam, ita modus informa di inseparabiliter, qui coelestibus formis competit : cum par utrobique ratio Occurrat. Addunt praeterea non se liti ex hac positione materiam unius coeli expetere formam altocius, aut esse in potentia ad illam, quia potentia, inquiunt, &appetitus materiae cuiusque Orbis a sua forma omnino expletur. Aduersaria tamen sententii verior est , quam asserit M. Al nertus
in tract.de quatuor coaevis q. a. art. 6. Calet. I. p.q. 66.art. 2. Achillinus I. lib. de orbibus, i. 2. oc alij. Nam si corum matella unius
foret speciei necellario materia orbis Lunae respiceret non modo suam sormam, ed etiam formas aliorum orbium haberetque illarum priuationem: si quidem potentia eadem specie eum deiti specie terminum sortitur. Quare cum formae globorum coelestnim, inter se specie distinguantur,ut suo loco ostendemus , sequeretur coelum dis lubile elle. NE c satis ciunt qui dicunt sor mam cuiusque orbis satiare appetitum suae materiae. Non enim potentia, quae multos actus specie distinctos respicu, unius dii taxat possessione expleri valet, cum eo adepto non minus adhuc ad caeteros obtinendos suaptEvi inclinetur. Argumentu vero , quod pro aduersa parte adduximus. facile dissoluet qui dixerit & si modus informandi separabilitet sit unus specie, modum tamen inseparabiliter insormandi in tot species distribui, quot sunt coelestes globi. Rationem autem dii crimi iris,esse,quia ibi diuersus informandi modus deprehenditur, ubi sic materia a forma actuatur,ut ab alia forma diue se speciei informari nequeat, quod praestat quaelibet forma coelestis materiae. Etenim sic illius capacitatem explet, ut aliam formam specie diuersam, nec desideret, nec suscipere valeat: sed tam forma , quam materia ex sua natura inter se mutub approprientur.
O n it c i t T tame aliquis videri nos ex parte recidere in sententiam, quam oppugnamus dum assierimus quamlibet c testem formam explete tuae materiae appetitum & capacitatem. Sed occurrendum , nos haud quaquam admittere posse ullam formam coclestem talem appetitu satiare,si eius materia respiceret simul alias formas specie discrepantes quod in aduersariorum opinione constituente praedictas materias sub eadem specie fatendum est sed tantummodo asserere coelestem formam satiare eiusmodi appeti tum, quia cum limitat &circumscribit,ita ut ad alias sormas ulteri is non rcferatur, dc quemadmodum ipsa forma aliam materiam aculare nequit, ita nec materia aliam sormam possit induere,cum sic tantummodo potentia talis actus. SANE
66쪽
SANε verδ quod non libere,nec sine optima ratione pronu- Asiam insericiatum a nobis sit modum in Grmandi inseparabiliter in varias parabiliter species tribui, ex eo suadetur, quia minime videtur inficiandum, posse a Deo creari orbes c testes natura sua indis lubiles, coagmentatos ex sermis & materiis,qui non modb a sublunaribus, drunt iuris edi se mutud specie dissideant. Quo dato haud dubie admittendum Gret modum inseparabiliter inserinandi, qui tunc coelestibus iarmis competeret,esto unam communem rationem habetet,dissectum iri,nihilominus in plures species pro coelestium sphaerarum multitudine. Ad quod in eo euentu esset,fieriq; posse aduersarii concedent,id nos hoc rerum statu factum iam opina-
Solutio argumentorum quae primo articulo
VNe ptimi articuli arsumenta diluamus. Ad pri' solui. t. arimum respondemus & ii in nullo genere causae detur pro opinione progressus in infinitiam,vt Aristoteles loco citato de- monstrat,non oportere tamen in genere causae materialis venire ad unam materiam co pacto,quo in genere cavist fi- steriona L-nalis de cilicientis peruenitur ad unum ultimum finem , unum- ii ingui que primum ei sciens ta ut sicut datur unus finis supremus singularis , & unum primum singulare essiciens, a quo omnis finis& omne essiciens dependet : ita detur una singularis materia, a qua omnes materiales cauta dependeant. Fatendum tamen est- in quolibet composito phy fico deueniendum esse ad unum vitimum in genere causae materialis, 2 subiectivae, videlicet ad materiam primam. Argumenti autem confirmatio Acile diluetur ab eo, qui dixerit non eam dein cilb rationem actus puri,& purς potentiae. Etenim actus purus cum omnem in se cohibeat persectionem, nec specie, nec numero multiplicari potest: pura verlipotentia non ita habet, ut perspicuum est. A n secundum dicendum materiam superiorem,& inseriorem solutio a. distingui per actam exit in secum, id est, per serinas, quas respiciunt,& per actum intrinsecum metaphysicum, hoc est, per di serentias,quibus constituuntur,& quibus materiam in commune contrahunt: qui; dii terentiae cum non sint aliud, luim ordo,&ipsae mei potentiae ad iarmam, ita sunt actus, ut non adimant tibHi eap. materiae raxi Onc purae potentiae, sicuti suit a nobis in phys. dictu. o. et ii 3. AD tertium concessa maiori propolitionς neganda cit minor So My.& ad eius confirmationem dicendum materii coelestem p rq stan tiore esse sublunari,& hanc longius abesse a Deo, luim illa veru hoc non obstare quominus utraq; inter subitantias sit quidpiam . , infimae
67쪽
16 IN I. LIB. ARISTO T. DE COELO.
Nulta sub- infimae notae ac prope nihil, &longissime distans a Deo, quat si ni * nus milla substantia est, quae minus habeat entitatis, quam ma- 'M. Li=ri teria secundum suum genus spectata. ma. AD quartum negandum est ulla vi seri posse,ut materia c le- Sotat. . stis cum serma sublunari,vel materia sublunaris cum serina coe- , ' lesti in unius compositi naturam conueniant,Non enim ex qua- b mastillis serma,& materia, quantuli bet haec si pura rotentia,unum
Mari ne vir fit: sed ex iis, quae mutuum ad sese ordinem,& respectum habet. unum con- At neques sublunaris materia ad coelestem forma ordinatur: climex sua natura formam separabiliter informantem vepdicet:neq; materia coelestis sublunarem sormam respicit: clim similiter poscat sermam, quae inseparabili nexu informet. Ao quintum respondemus supposita incorruptibilitate corporum c est tum,necessaribdicendum eorum materiam disserre specie a materia inferiorum corporum , & ad huius rei impugnationem negadum si materiae sint eiusdem speciei posse ullam formam coelestem refrenare appetitum suae materiae ad caeteras formas,ut liquet ex iis, quae hactenus disseruimus. Videlicet stabili naturae decreto omnis forma quae actuat materiam alias sormas appetentem,nequit aditum praecludere extraneis,& corruptricibus qualitatibus, atq; aded non est in eius potestate com-Nε potest in positum ab interitu vindicare.Ad id verb,quod ex D. Augustino: a, A citatur,dicendum eam sententia, quae angelos vel Jqmones con- ώρὸn ἡ, β, cretione corporu praeditos faciebat,euanuisse iam, nec in Theoma insiissem logorum scholis admitti immo nec tutam videri post Cocilium m materia Lateranense secundum.Nam cap. firmiter,de summa Trin.& fiden is, Cathol. statuit Cocilium Deum ab initio temporis utramque deo,hisdsm nihilo condidisse creaturam spiritualem, & corporalem, angeli-H.M. cana videlicet & corpore constitutam. Quibus verbis angelica muc L Lat. natura spiritualis vocatur,distinguiturq; i corporea. N cc vero D. Augusti. ex suo sensu det monibus corpus dedit, sed ex Platonicae schol dogmate,ut interpretatur D.Th. I. p.q. FI .ar. I.& D. Bonau. in a. d. 8. q. i. &plerique alij scholasticς Theologi prosessores. Solui. υlt. An ultimum dicendum, & si multi nobiles Theologi locum illum Genes. ut in argumento di itur enarrent, ab aliis tamen secus explicari aientibus nec totum illud interstitium,quod ii terra ad coelum Empyreum porrigebatur aquis obsessum fuisse,neque Deu e materia aquarii coelestes globos efformasse : sed tam coelestia, qua elemutaria corpora e quibus nuc costat uniuersum, code puncto teporis condidi sse. Itaq; diuinam historia nomine, , D,s, o ς lixoxum cςleste orbem des gnasse: nomine terr & aquatum, Tiso. ad oti in summa,inseriorem naudiam. Qua de re lege D. Thomam mmra patria disserentem i. p. quςst. 7η. & in a. d. i2.ibidemq; alios doctores.
pro unitate AD Patrum vero testimonia respondet D Tho. i. p. q. 66. art. αad 2.sen. d. q. q.unica ar. a. patres eam opinionem no tam
aes. . alica erasse, quam ex disciplina Platonis & alioru plutosophorii, quibus
rit mun timper interualla teporum,
tat D. A X.L. . de Gen. ad sit. A . c. at. M. A b.
68쪽
quibus operam dederant retulisse. Itaque hac in re,quae schol sticae & philosophicae pal stri; magis est propria, non maiorem habere auctoritatem, quina dicta philosophorum,quos sequuntur, nisi quod ab omni impietatis suspicione longissime absundi
vel certe fecisse.omnium corporum materiam unam,non unitate
infimae speciei: sed unitate ordinis, quo pacto omnia corpora
unum sunt in ordine naturae corporeae.
auo pacto argumentis secundi articuli resondendum sit.
ELr My VM est ut ea quoque argumenta , quae pro sententia,quam tuemur, proposita sunt, dissoluamus, uandoquid cin utramque controuersi ς partem ςqua fere probabilitate nixam esse statuimus. Ad primum responderi potest diuersas illas rationes informandi non telininare per se respectum materiae ad formam : sed accidentario sese habere ad illam, proindeq; non ei inuehere specificae naturae distinctionem. Quod si quis petat unde nam materia habeat, ut sit una specie,cum non accipiat unitatem a formis absolute sumptis, siquidem una specie materia ad plures formas specie distinctas refertur. Occurrendum erit, materiam habere ut sit una secundum speciem a sua differentia specifica, perquam constituitur, in ordine tamen & respectu ad sormam spectatam non absolute, & secilia dum se, ted secudum ratione insormandi actuandiq; ipsam materia, quae ratio est unius infimae speciei, licet sor-naae inter se specie distinguant ut: sicuti ratio visibilitatis, qua colores terminant, specificantq; potentiam videndi, est unius speciei infimae quantumlibet colores specie differant. A D secundum concessa maiori propositione neganda est minor,& ad eius probationem diluendam accommodanda posterior soluti alendo etsi materia coeli reseratur ad formas horum in seriorum, non tamen hahere eorum priuationem saltem completam, nec esse ad eas in potentia proxima,sed remota ob rationem, quae inibi traditur. Ad cuius consutationem rursus dicendum, nihil mirum ei se,quod natura impedierit cohibueritq; materiae. coelestis appetitum ne aliis formis re ipsa interdum potiti queat, cum inde non sequatur eius potentiam & appetitum frustra esse. Neque enim frustra esse dicitur id,quod tametsi in uno, aut pluribus singularibus non exeat in actum,exit tamen in aliis
uti in re pro p. isita euenit. Nam v.g. potentia , quam materia orbis Lunae obtinet ad formam ignis recipiendam perducitur ada tum in materia, quae nunc ipinis ignis seruiae subiacet, si h
terque res hali et in caeteris.
69쪽
Musea in Philosephia sine proba
paratione ad motum localem, deinde ad Mlios motus. Ostensurus igitur coelum nec 'graue esse , nec leue, nee vlli motui obnoxium, praeterquam ei,
oui loco sit, hypoth ties quas lina praeinittit, 'uod de se iam superius fecisse, inquit, bi quaedam sumpsit. alia demostrauri. Mul
loco quid glaue. quid leue, quid graui illinii, quid leuisti num ni de 'u:bus huius oneris libro tu curatius disputabit. Deinde vult ex
70쪽
CVMi eorum, quae diectasint, alia posita
' , alia demonstrata, patet non omne compim leuitate , aut grauitatem habere. Atq; penatur quid ma pii id, quod liue, Er quid id, quod graue nucup.ranus, oporte quoad ytis est ad ijsi mpraest tem: exa lius aute su dicemus, cum abstantiam ipsor im con siderandam aggrediemur. Grave igitur id sit, quod aptum estia 4 mediii ferri. Leve id quod apiis est a me is erri, Gram mi id, quod ιb omnibus collocatur, qua deorsium runtur: lauismum id, quod si per omnia colu- iur , quae sursem pergunt. Omne autem, Podsti tur sursim, aut deorsum, aut leuitatem, aut
grauitatem habeat, aut Grumque, at non ad idem
necesse est. Ad alia namque grauia sunt, leuiat,
ut aer ad aquam, Er aqua ad terram.
Corpus h igitur id, quod ver tur,impossibile est
grauitatem, aut leuitatem habere. Fieri enim non potest, ut ipsim aut sicundum naturam, aut pi ter naturam ad mediam, aut . medio moueatur. Latio enim recta non competit ipsi nutura: nam
unios iussae corporis simplicu vn.i esse latio di
cebatur. Quare erit idem, quod ignis, aut cater rum qui piam corporum, qua ratio si tu cientur.
Bitia st praeter naturam si mr,si ea latio , qua deorsim itur. bispraeter naturam ea sane, qua sem impergitur, ipsi competit sicundum naturam : si
praeter naturiam sit ista , secundum naturam illa competet uene. Possiimus enim . si contrariorum
molaum alterebi cu iam frater naturam , alie-xur eidem competeresi vis ni naturam. ς Ckm
autem ad idem totum, par sicundum naturam eratur, veluti tota terra, p.; Guri gleba, primo quidem sit, ut neque grauit e, neque leui Nem --bea: vllain: nam aut ad mediu, aut e meato
i seapte natura posset : deinde fert ncquis, ut
sim moueatur motu ad locum accommodato, aut sursim, aut deorsum sidiens detractionem. Neque enim secundum naturam, neque praeter naturam alio motu movera potest, aut j m, a tpars Ia. Eadem enim est ratio de toto, o parte.
SMili caucit. Aherii Si aliqua est nullam cetii partem pars mPue prauitate , aut leuitate praeditam esse, cum eadem siti qum 4 lloc, ratio totius retur. N partium. Alterum, ii pomo aliqua coeli a toto diuelleretur, eam nec a medio , nec ad medium agitatum iri ob rationem proximὸ adductam.
uia, aut grauia : sed comparate dumta at. , Corim igitur ra. M., tum nec Quod e tum nec gra- grasotate . u.. nee leue sit, huc in nec leuitate
modii colligit. Quid- trailita esse. quid leue aut graue est a a medio . v et admeuium fertur , ut ex proxime. dictis costat: coelum autem nec a medio , nec ad medi si fertur:erso nec ex ueest , nec leve. Aulim-ptione confirmatinam .vcl coelum eo motu naturaliter ageretur, vel praeter naturam. Non naturalit l, quia 'cu unius corporis simplicis. unus lautii u in . tus ii inplex naturalis sit, sequeretur coelum ignem este, aut aliud equatuor elemetas,quibus motus ructus naturalis est, quod iam it superius consutatum. Non posse autem c um eo pacto prae
probat utiquia si ei motus ad medium V. G.
praeter naturam con-uem et,eidem natura artis esset motus a me
dio, aut e conuerso lsi quidem quoties duo-Tum motuum sibi aduertantium unus a i- cui corpori praeter naturam competat, alter ei naturaliter inest ergo cum neuter motus lectus coelo naturali ter conueniat, neuter quoque eidem praeter
naturam computet. Cum autem ad 1 tem
tota, e pars secun iumnaturam feratur, o c. Ex dictis duo consc-