장음표시 사용
51쪽
mei secutus potius, quam nimiam & miseram iuris diligentiam. Quae
vcrba uidentur potius importare omit Tam tu ille solennitatem. Tam ea
defendendo tolutionem glo. Sc Bart.praesupponere debetis, solennitatem interfuisse saltem legitimam quo ad Codicillos, & quamlibet aliam specieiri ultimae uoluntatis : alias si non fuisset solennitas requisita in iure, mater iureconL ibi conseruasset uoluntatem Testatoris. Praesupponendi ergo sunt termini habiles ad decisionem Iurecons. Et dispositio d. L. Codicillis, fit . extend tur etiam si in Testamento adpositum fuerit iuramenatum. Nam uirtute iuramenti, di ositio Testatoris nonilolennis trashitur ad clausulam Codicillarem, uel ad clausulam omni meliori modo. De hoc est textus singularis. prout ibi Bart. in L. cum pater, β. filius matrem, infra tit proximo. Hoc idem uoluit Bart. in L. si quis maior. C. de Transici. R in pluribus aliis locis. Et ita illum texti pro singustari notat. Matthes. in suo sing. 26. Dec. etiam in cons AOq.inci. Viboetes ganti consilio, nu.9. lib. 3. et Adde etiam unum, quod etiam clausula Coa uiciliaris continetur, licet adposita non sit per Testatorem: quando sumus in Testamento inter Liberos condito. ita uoluit glo. singularis, in L. cohaeo redi, β. cum filiae in uerbo non fuerit, stipra de uulg. 8c pup. Quam glo. ibi plurimum extollit Imo:Et ita Alaxari. in L. hac con ultissima, g. ex imperssceto inlin. C.de Testa.&ibi Iasiau. s. et Ad unum etiam animaduertens dum est, quod est tutius uti clausula, qua ultas fuit hic Testator in d. q. fin. ibi,siquid minus perite&c. Nam clausula codicillaris regulariter non constinet in testamento, nisi a Tesitatore expressi fuerita sua. de dici Batain L. sep si me, nu. lo .in fine, lupra de Iu. Codicidicebat, Notarios plerun adponere hanc clausulam cod:cillarem, magSex consuetud ne & stylo, quod ex mente Testatoris proucniat. Et propterea si ex uerbis Testatoris i. oc adpareat ut in n.q.fi. cessabit omnis disputatio : 8c plurimu refert hoc,
an clausula ilia codicillaris sit expressa ex uerbis Testatoris, uel ab ipBNostario in genere. et Nam si Notarius interrogatus suisset, quid essent Codicilli, Sc quid importarent ista uerba, Sc nesciret resipondere c ut pleriano contingit. Notarios imperitos esse a tunc illa clauiuia nihil ua teret. Ita consilium tradebat Alber in L.fina. ad Uelleian. Quod interrogari deberet Notarius quid esset Senatus Consultum Velleianum, et si senescire respondebat,renunciatio fa eta per mulierem Senatus Consulto Uesteiano, mulieri n5 nocebat,& ita Aleiain addit:ad Bacin αLain.Nos late diximus de deho Alber: in L.sciendum, de uerb.obL et Iuxta d. L. Codicillis,q.fin. Castr. hic,&post eum Alexan.quaerunt. Quid si Testator solenniter corii septem testibus condidit Testamentu, haeredes instituendo, & dixit se utile codicillari:An hoc casu debeat di positio Testatoris ualere in uim Testas menti, uel Cod cillorum Ioan Andr. in addit adspec.in tit. de in str. Edit. q.
compendiose,in uer.int.ad inteste tu refert, Dyn. consuluisse, ut talis dispossitio ualeret ut Testamentu,S non ut Cod citius quia hoc fauorabilius erat Testatori,ut decedat testatus, quam intestatus. Castrent contrarium dicie
per L. fin. C. de Codici ubi licet Testator dixerit se ueste Testiti &codicillari, in electione haeredis erit haereditatem recipere iure Testamentii uel bys
52쪽
uel Codicillorum. Adducebat etiam textum nostrum hie eum diis generali. et Placet mihi sententia Dyn. ut iudicetur ista dispositio ibia
uti leuamentum, non ut codicillus. Ratio est, nam cum coram
leptem testibus restator condidit testamentum, instituendo haeredes, seruando formam testamenti, nominando haeredes per uerba directa, omnia ista arguunt Testatorem uoluisse testari,& non codicillari. Et ad hoc uidetur mihi opt.text. in L. non codicillum, C.de Testa. ubi imperastoc interpraelatus est in dubio similem dispositionem ualere in uim Testamenti, non Codicillorum,& argumentum ibi adducit textus.Nam ista uerba, haeres esto, uel exhaeredo, omnino important Testamen tu, non Codicillos licet quin* testes interuenerint.Tamen secundu gl. ibi, R alia essent indicia.Secundo secit tex. pro hac sententia in L. Testamen stum, C. eod. de Testa: Quod si Testator expressis dixerit, facio testas
mentum, licet aliqua uerba adposita sint, quae uideantur immutare M
turam testamenti, tamen uti superflua habentur: et Et ibi Bal.&Salyc. i. sin sortioribus terminis uoluerunt, quod si Testator dixisset coram sepstem testibus,sitis testes praesentes contra qui meo, quod tamen ista uerba non immutarent, quin esset testamentum. et Facit quo dictum i6Ange. in L. illud β.tractari, sirpra de tu. odi. Quod si Testator instituat haeredes, & Notarius dicit enuncialiud talis uolens facere codicillos, nihilominus erit esta mentu: & Notaria adsertio non mutabit naturam testamenti. Facit etiam dictum Bald. in L. Imperator, La. i. de Sta. Hom. ut si rudis & imperitus Notarius dixerit, Titius uolens testatus decedere, fecit codicillum, tamen ualebit disipositio ut testamentum. Plures autoritates adduci possent ad probandam sententiam Dyn. Alen hic nullam firmati in L. fin. C.de Testa. add:t aliquam concordiam,
quae suit Ioan . Andr. ut ipsemet dicit in praeallegato loco. Sed ut dixi, sententia Dyni uerior est : pro qua optime facit, quod dici solet,quod
quando sumus in aliqua dispositione, quae inter se contraria sit, iudicastur actus ab actu praecedenti & non subsequenti. L. i. g. idem Pomposnius, Depo. Et hoc maxime dicendum est in terminis nostris, quia etiamCod:cillus largo modo dicitur testamentum, ut Dot'. dicunt in L. h. supra eod. Et ita tenendo non obstant adduista per Castri& prim dieralia d. L. fin.C. de Cod. Quia respondetur hoc procedere, quando expresse
constet Testatorem uoluisse simul testari & codicillari, quod potest, iatunc utracp dispositio ualet. Secus uero in casia nostro : ubi Testator uoluit codicillari, uoluit testari R imperitia Nota rei non debet nocere, R immutare naturam. ' Nam ut dicebat infra Ange. in quodam con silio, Notariorum impetitia destruxit orbem.Non obstat etiam teri in L. ' nostra, quia in casu talistro,Testator non deroxat iuribus si uult ut actus . ualeat potius ut testamentum, quam ut codicillus. Nam ista respiciunt magis tenorem & stylum testamenti, quam substantialia, ut Bart. supra dicebat proxime. Et ista disputatio utilis est: An actus iudicetur uti testas mentum, uel uti codicillus: propter plura, quae omitto.
et in tertia opositione Bar.&eius dictis colligitur. si Testator uoluerit i i
53쪽
solenniter testiri, & in fide haeredis posuerit Legata, & fideicommisia .bis
uenda,qui sic Testatori seluere promiserit, licet dispositio testamenti nota' suerit solennis: quo casu Legata & fideicom missa nulla essent. L. eam quam C. de tideicommis L. si nemo, supra de testa. tui. tamen ex quo illa uoluntas lapit naturam contractus uirtute prom isonis factae ab li erede Testator. compelleretur haeres soluere, litum intellectum Bari: traditum ad. L. fina. adprobant hic, imo:Alex:8c Arellia: at a Doc pro singulari habetur, lal etiam hic isturn intellectram inprimis comprobat, primo ex di tota id. in Italia tacitis, per illum textum,in ii notab.infra eost Secundo, quia videmus testatorem posse stipulari haeredi.Usi tibi,q. si paetus, de pace. Facit etiam, quod solet dici,Non esse impertinens, contractus immisceri in testamento, la. pernot in L .haeredes palam,q.fin.supra detestam. Et ex isto intellectili add. L. fin. Bartholo. Uerenen sin suis cauternu. ι in. alias νηο. multi sulae qui uolunt, dicebat cautelam & consilium esse, ut Testator in testamento procuret, ut haeres sibi uel Notario stipulanti promittat de luendis integris Legatis. Nam licet dubium sit quomodo Testamentum probari debeat, per nota n L q. C. debon. poclec. tab: tamen isto casu cum uoluntas Teastatoris transiret in contractum, suiscerent duo testes ad probandam Te s statoris uoluntatem. ubi numerus, de testib. t Per hanc do strinam' Bar.aliud consilium crit & cautela,quod in Testamento Testator procuaret ut haeres promittat sibi soluere Legata:quia si contingat Testamentum non esse solenne, nihilominus haeres compelleretur. Et istud est optimum consilium, & menti tenendum. Nam tunc isto casu non posset haeres o praponere, quod testamentum non fuisset sblenne, prout est textus in β. fin. infin. inst.de fideicom. Haeci ibi, non posset procedere ad subtilitatem Iuris, Dicitii Bart. hic ab omnibus recipitur, excepto Ias hic, qui conatur quibusudam medi js Rart. sententiam impugnare.licet dicat no reperiri contradietoorem. Tamen si quis inspiciat sententiam Aretin. hic, sentit Aret licet cum Bart.transeat de istis opositionibus. Et fundamentum faciebat in d.=.fin .ia Inst. de fideicom Haered:Sed tamen defendendo Bac respondetur ad illum tex. quod Iasind. L. fn. indistincte sequebatur sententiam Bari: hic uero
contrariu, Et primo mouebatur. Videmus enim stipulationem interpoαstam ut in ultima uoluntate non seruare naturam stipulationis,&sic constraetiis, sed imitatur naturam ultimae uoluntatis, ut patet in L. i. q. sub consd tione, infra ut Lega. no. u secundo per dodicinam Bati in L. si quis dea cedat,g. codicillis, i. tit. J. ubi dicit, Testatorem posse reuocare contractus initos in ultima uoluntate: quod tamen est contra naturam contraetuum.
illum tecdereb eo. ubi irrito Testamento reuocantur omnes contractus in
eo initi. Quarto pro eius sententia dicebat esse casum in d. fin. Inst. de fideicom. Haered. Qui textus trahitur ex λL. fin.C. de fideico m. & tamen ibi dicitur, quod si haeres promiserit Testatori soluere integra Legata,&fideicommissa, tamen remanet ultima uoluntas, Sc non ut contractus' iudicatur, ut patet ibi, ne uoluntas pereat. t Istis tamen non obstantibus, non est recedendum a Barti quem ultra antiquos hic, Croti Ripa.
54쪽
Rui:& Bonoitienses recentioressequuntur, & bene sentiunt : quia expresese aderat dieita Racina L.fin C.desideico m. in d. sin.Insii. Non obstant adducta per Ias quae omnia ad idem tendunt.Quod contra stus adpositi in
ultima uoluntate, imitentur naturam ultimae uoluntatis: & n5 contracturid.=.Si sub Gditione. Recentiores hic respondent, & in primis negant dosiisnam Bart. ind. q. Codicillis, Imd Bart. ibi contra iudicit, quod lac hic non obstat,d. I.Si sub conditione.Quia ibi stipulatio adponitur cumulatiaiae: ideo eius naturam retinet, quo ad transmiΚionem : sed quo ad probastionem non. Quia probatio debet seri per plures testes , quam per duos. Illa res 3onsio non tollit obiectum, nec ad propositii facit. ideo unico uersho responderi potest ad obiecta lasenis, et praesertim add. g. Si sub consditione. Quod stipulatio, seu alter cotractus, non immutat natura ultima Doluntatis lubstantiale,quia non in plus obligatur: sed bene operatur accis detalea licet est catta lutis, ut actus esticiatur eiscatior, prout Doli. Omnes dicunt, post Castrensin Rub.de ueri. oblin & ibi latibime diximus. Et se in proposito nostro dispositiod L. fili. remanet in suis terminis, quia te
stator reuocare potest omnia, quae conuenerunt in ultima uoluntate: ha
res tamen licet potuisset se defendere a solutione legatorum , quia testas mentum non fuisset solenne : tamen essicacius obligatur, ut ipse compela. latur, propter eius promissionem factam testatori, soluere integra temta. T Circa hanc doctrina Bart.quae singularis, Sc notabilis est, animaduerte
dum est: quod licet in se uera sit,& procedere possit, iuriis tamen adductis no probat. Dubiu no est ν' si testator legando ,& fideicomissa. relinque: do,sdem in specie aut promissionem de loluendis legatis ab haerede reces perit,& probari possiet:quod haeres isto casu teneretur soluere legata & fiudeicomissa:& quod ista uoluntas saperet natura m contractus. Et prodicto Bar. optime uidet iacere tex. ibi nota.in L. no dubiu, i. C. de Testame iis, Sc in L.Si ueritas.C.de fideic5. Quod sentetia Barcite,&eius intellec no probet in d. L.=.sin. min' quo*m d. fin. in inst. desdeico. Hyed.qaesesquit avium elo est In primis iste intellech' sic post est mere diuinativus, et mera Bart.imaginatio nam in dietis luribus imbi nullu uerbum colligi postes de ista speciali promissione, sta per haeredem testatori, desoluendis legatis. Item probatur. Quia si uerus esset iste intellectus, quod ibi in sipecie haeres promisit Jet, illa promi lsio est quid laeti: nam cotractus sunt facti. L. Cositio,in sn.supra de cura. stiri. Faeta uero non praestim tantur. L. sciendii, cum ibi notide uerb.oblimg. finans de fideiussi Propterea cum ibi nullum uerbum fiat de ea, merito praesumi non debetabi etiam diuersus est casus 2 Bari &doct. Nam Testator haeredem suum in specie,& in scriptis, nostras inuerat sdeicomissi sedduntaxat cosidit fides lia redis secreto inter eos dele:
gatis seu fideicom ire praestandis: in testameto uero de huiusmodi fide praesitita nullum uerbum fuit. iste est casus,d.L.sin.&d. sia. Et quod in sipecie nulla facta sui silet promissio, probatur in pluribus locis.Primo , dum text. dicit in prin.si sine scriptura,& praesentia testu de fideico m. relicto,adparet ergo, quod nulla erat saeta mentio in specie in testamento, sed sub sde eraepositum fideicommissum. Item probatur, dum textus dicit, sue pater E haeredis
55쪽
haeredis,sive alius qxitcunq; sit, qui fidem haeredis elegerit. Clarius probatur
etiam, ita d. q.sin. dum in textu dicitur,quod nihil talea testatore audiuerit,
ergo fideicommistiam erat sub sola fide. Probatur etiam in illo textu in fim e pereat ultima uoluntas sidet haeredis com missa. Probatur etia in princid. q. fina. dum Imperator ibi in prin in sua noua sanestione dicit, referendo dispositionem Augusti, quod haeredes hodie teneantur ad praestanda sis deicommissa ,hoc non listum procederet, si fideicommissa scripta suissent: uerum etiam si fides duntaxat habita fuisset sine scriptis inter haeredem, &testatorem de praestandis fidei commissis. Nam si ille textus loqueretur Iescundum intellectium Bart.dispositio Iustiniani niti l de nouo induceret, cuhoc ante ipsum per diuum Augustum, & alios Imperatores sancitum sues rit. Ideo quod hoc procedat, loquitur Iustinianiis in casu speciali Sc nouo.
Item iste intellectus Bart.cum Doctri confunditur, per d. q.sin. dum textus ibi uult secundum formam traditam per Imperatorem, si haeres prius nesgasset fideicom missum non fuisse relictum,deinde recusasset Iuramentum, tunc in eius odium uult imperator, ut si uelit opponere testamentum non
fuisse iselenne, & recurrere ad subtilitatem luris, tunc omnino soluere cos gendus sit. Certum est ibi probari, quod si interuenisset illa promissio habredis in specie, nullo modo potuisset se liberare haeres, quia ex testamenton5 selenni oritur naturalis obligatio, ut uoluit Bart. in d. L. l.de Cond. Ind. 5cibi Doct.communiter, & in d. L.cu quis: ex quo in alia promissione nassceretur naturalis etiam obligatio,&sic haeres ciuicaciter compelleretur ad praestanda fideicommissa, licet textus ibi praesupponit in illo cassu,quod si haeres fateretur elidium, & fidem dedisset tesitatori, tamen posset oppoσnere detestamento non selenni. Ecce hoc expressit praesepponit textus, quia i inperator denegat illud remedium in odium negantis. Confunditur cita iste intellectus Rar. per d. L. sin. Nam no absolute eituem, quod in d. sum quis essicaciter copcllatur, si enim quis negauerit, &iurauerit, liberat ibi ab om ni inquietudine: ergo dictum Earuin se abseluid non est uerum, per illii textu. et Propterea uerus,& genuinus intellectus illaru legii est.Teltastor in testamento instituit haerede, volens aliqua fideico m. seu legata relinσquere, S h. aec omnia posuit in mera fide haeredis absq; ulla script ura: tuc si fideicomissarius uel Legatarius huiusmodi legata petere uoluerit, ut dicit ibi tensi no possunt probare uel seriptura, uel ex praetentia testium .' imperator tradit sorma et consiliu illis quomodo agere debeat.Nimiru ut si haeres nes
nerit aliquod rellima fuisse, prius praestito Iura meto de calumnia, debet
serri iuramentu haeredi, et tuc dicit ibi texui iurauerit, absoluitur per regi lana Iuris, actore no probante reus absoluitur : 8c Iuramentum habet uim absolutionis : Si uero haeres recuseuerit Iuramentit, tuc disponit Iustinianus nouite qae ille sit cogedus omnino soluere fideicomissario, ne possit recursum habere haeres ad subtilitate Iuris, uidelicet opponere testamentu noesese solene, prout .ibi declarat, & hoc est in odiu ipsius negatis, mendaciucomittentis. ' inuidemus in simili in uasillo, qui prius negauit se esse Ua' saltu, nam me n5 habet amplius aliud remediu. c. Vasallus, ei. i. si deseu.def. coni.sit inter. dom. Facit etia texan auth. cotta qui propria, C.de nu. peta
56쪽
Repετιτ io. XVIII ubi siquis negauerit scripturam manu propria eonscim,deinde conuultus opponae uolucrisino auditur: in odium ipsius. Et iste est uerus intellectus, S uera mens Iustiniani,& noua eius sanctio: non aut ponit illa.L. sententia RatiEt hoc modo dicedo,sequitur quod adhuc obstat d. L.fin. et Proptes iis rea tenendo istum intellectum,facile rei ponderi potest, quod ibi ille textus, cum d. Laelia. non obstat L .nostrae: nam Imperator non adprobat testis mentu non solenne: quod si haeres enim uult opponere no denegat Impearator, ut supra diximus sed si haeres, cuius fidei secreto sideicomis tum relictu. fuerit,id negauerit, in odium ipsius, testamentu etia no solenne ualet. Hoc modo nd obstat. d. L. fin. nam n5 licit contra regulam iureconcnostri hic. et In quarta oppositione Barti de L. 1. supra de testamentis milit. quatuor conclusiones colligi possunt. 4' Prima, per legem, seu principem solennia luris intestamentis posse remitti, ut patet ind. L. i. Hoc idem probat tentia si non speciali, C.detestamentis, S est te; in si quando, C. de inoota testamento: probat quo tex. inae L. Omnium, C. delet tamentis. et Secunda conclusio colligitur ex dictis Bart. per illatione lactam per ipssum, dum dicit: textus noster habet locii in priuato,& no insuperiore. Adsparet ergo Bartisensisse, quemcun priuatu etia priuilegiatu lub L. nostra
cotineri. Supra in notabilibus hoc attigimus, non facita mentione Bart. hic,
Scibi diximus, secundu distinctione nostra,quae suit nostri praeceptoris,ia conss. lib. 1.S in conf3oa. lib.Σ. et Quando aut priuatus in specie reperis Φ- tur in corpore Iuris priuilegiatus, tunc noest subiectas dispositioni L. nos strae, prout adparet in d.L. l. supra de mili. testamento, si uero in specie non habet priuilegiu, tuc subiectus est L. nostri per not. pergi. Sc Rart. in L. 3. C. de silentiti decinlib. la. 8c est tex.ubi casus, in L. . in fraude, β. fina.de milia testametor et Reperio tame cotra hanc distinctione clarit simu Iureconsul. ' Anto. Negu sentiu Panensem,Rotae Florentinae auditore, in suo solent tras ctatu, de pigno.et Hypinin s. ran 1. mebro, ubi defendit Ias&alios doctic5m uniter, in L. l. l. mare. Et dicit distinctiione Decii in pra legatis locis, licet subtiliter excogitata more eius solito tam e no procedere. Nos precepstore nostru ind. L. 1.supra sol. mat. ubi est proprie haec materia, defendem'. et Tretia coclusio est: per statutu, sicut per lege, solenitates testamelorure: mitti posse, prout est co uetudo apud Venetos, testamen tu coram duobus testibus coditu ualcte, ut Bart.uoluit post antiquos in L.cunctos populos, num. 21. circa . C. desium.Tri.&fid. Cath. lata tractat hoc Alexand. ScDoi'. ind. I .si non speciat Ethac constitiatione audio esse apud nonnulσlas uestras Germaniae ciuitates, ut testamentia iacitu cora quinin testibus uaruat: sicut apud Friburgenses Sc Uuormatienses, nee no in quibusdam locis duob' testibus. Ista quaestio requireret altiore indagine: uetii quia hic locus est, illam breuibus expedia, praestatim cuuideam pro ipuos Doch. hoc loco illa quaestione omittere. Solu Crol. hic, 8c quidam ali j recentiores faciunt huius quaestionis metiola CGmunis docti sentctia est in d. L. cumnos pospulos, ut testamentu ualeat cora duobus testibus coditu, sextat statutu in
illo loco. Hac Gmune Teientelia adserit Alexind. L. si non sipeciali. Hoc idem p rceptor meus adserit in cons γ n casu quo dubitari. nu. l. lib. D
57쪽
' Contrariam uerd parte plures antiqui,& alia tenuerui, Sc eoru sententia in puncto Iuris uerior est. Nam pro hac tententia est casus,in Laina. C. detestamenti ubi Imperator expresse prohibet, posse introduci consuetudionem aliquam, ut cora minori numero qua septem testium quis testati pos sit: excepto testamcnto rusticorum. Secundo facit pro hac lententia. Quia numerus septem testium a lege introductiis,emanauit adtollenda falsitate. quae facilius comitti potest in minori numero :&lex solet euitare falsitate, tacdparationes, in similib.C.defid. inst. Bart. in praedicto loco istis duoabus conabatur respondere. Et ad d. ta fina. respondebat, ut illa lex tollae consuetudine praeteritam,& no sutura. Illa resiponsio indigna est tanto uis ro,cu legis natura sit, magis respicere futura,quam praeterit aeges.C. deleg. Doctaud. L. cunctos populos.Et recentiores hic conantur respondeare ad istut &inesse fiuno possunt euadere istam L. ut ipsi met fatentur, et landa meta cotrariae partis debilia sunt.Primo, quod pater potest testari cora duobus testibus,L. hac essultissima,q. ex imperfecto, C. de testamensio. Quia illa lex procedit lege permittente. Nein veru est,quod testari sit luis risdietionis uoluntariae: quia hoc procedit, quantu ad tenore testamenti, noquo ad solennia. Na m disponere Gira solennitates Iuris, hoc Iolum speetit ad Pr: ncipem. d. L. Si non speciali,&d L.omnium. t Ego in hoc articu/lo om .ssa Dore disputatione sic dicerem Si statuentes recognoscutit lupestiore, nullo modo posse remittere solenti Iuris in testamecis condendis,ue Probat lex, in d.L. in. C.de testament.&vitex.ind. L. Si non speciali, ubi ad solii Principe spe fiat remittere selenitates Iuris, Hoc ide probatur ind. omniu. Et est calus etia legis in Si quando,&ibi Doet. C.deinossi. te stamento, ubi princeps in dubio in eius rescripto non uult remittere solens nia luris in testamentire, Sc ibi Imperator rationem adducit. Et propterea ad terminos quastionis Doc'. dicerem: Venetos optime potuisse statuisse
testamentum ualere duobus, uel tribus testtibuq: quia non cognoscunt tu
periore.Et hoc ide dicendu ellet de plurib' aliis Ciuitatib' Italiae, qus no res cognosciit superiorem, ut Bacdicit de Hetruris Ciuitatibus, in ta hostes, de . cap.&dixina' alias in L. Σ.lupra eod.et de Venetis in sipecie Ather. dicit in Sia,. L. cuctos. Si uero statuetes recoῖnosciit Impossibile e eos posse remittere.t Hinc u dem', qae Ius Canonicu potuit hac ratioe diminuere numeria septetest:U,ut patet, in d.c. in esses,et c. Relatu, extra de testamet. Na Potisex noest subiect' legib' Romanis, ut patet in c. Quauis depastin s.c. licet muli res de Iureiu.in in pluti, a flutib in quib' Potifex expresId derogae Iuri Ciuili licet interitu sacri Canones imitent Iura Civilia. e. l. 5c a.extra deno. Opsinu Ideo necesse est, ut inseriores populi polsint statuere, ut habeaeras. licetia superioris, uel aliquod speciale priuilegiu,&tuc bene possenti et Discere tame, inferiores no posse leges codere,ut no seruent solenta luris: sed si disponedo reduceret musam ad Ius gentili, uel diu insi, tuc iactis posset quis cedere eis. Exepli gratia,ut testametu ualeat duobus testibus cum hoc sucocessum Iure gentiu Sc diuino, d. cicu esset, &licit tex. in L. ubi numerus,
de testib':tuc absq; licentia superioris possent hoc statuere. Ad hec plurima
mouet me doetiina Bari: communiter recepta in L. omnes populi nu. 33.
ιaa. de lusi.& Iu. t ubi uoluit, populos inferiores posse abs supinoris autoria
58쪽
tate statuere,si earum dispositio reuertatur ad Ius comunci Quia tue facilius hoc conceditur adducit textum in c. cum accessissent,extra de ConlL Facit, quia res de facili reuertitur ad tuam pristinam natura. L. si unus .gpactus ne
Peteret, uersQuod in specie ubi Doct.de paci. Et istud dictu notabile est scomuni icntentia. Praeivpposita tame communi conclusione, ut liberi pospulis etiam serioribus licitu sit statuere& diminuere stu remittere solennia iuris in testametis.t An huiusmodi statuta stahant ad alienigenas Iacobaee tam Aria in sit pra..d. quaestione disputando dicebat.n5 trahi hucismodi ita tuta ad alienigenas. Hoc ide secutus est Old.in consaqs. Crn.Bart.&ali) in d. L.
cunctos populos, nu .aq. tenent alieni enascotin .Et ista esst Gm unis senstentia,&eorutundamentu est, quia testamentu lacere est uoluntariae Iuciso
dictionis: sed statuta quae tractant de iurisdictione uolutaria,&nSestentiosta, trahunt ad alienigenas seu forenses& extraneos, P te in L. 3.C. de Eman. lib. Et ea dicunt copetere de Iurisdictione uoluntaria, quae possiit cora omnibus iudicib' tractari:& quando nui cisellitur, utputa emancipare liberos, legitimare spurios: 8ctex.in d. L. i. secundu Doct.disponit,alienigenas constineri sub legib'Municipalibus. Inand. L.cunctos populoῖ, dicit illii tennullo modo probare id ad ιν communiter adducitur, imo totii oppositu. primo, dudi cibi, si lex municipii ita disponebat,ergo a contrario, si in lege municiph cautu n5 fuisset,alienigenae non continerent. Secundo, illa lex los
quitur, dii esset facta mentio in specie de alienigenis:questio doctiloquitur. quando conluetudo sit loci simpliciter, nulla facta mentione de alienigenis et Pefendendo in hoc comune sententia,dico illu tex. adductu st Bari et doct. εμ no quantii ad decisone facti, sed habuerunt ratione ad potentia. tex.ibi praeliipponit, Magistratus municipales poste lege statuere, & comprehensdere alienigenas,Fpter hanc ratione Har.& alq induxerutillulex.5 haec est mens doct.licet lai. ibi illu inducere uelit aliter Ocomuni sententia, ted n5 ita clard,& fitetur se aliter no posse inducere illii tex.Tame quantii ad hanc descisione doct. no recedo a lupradictis. uod si n5posllit statuere, qui recogrno scant superiores, multo minus poti ut disponere de alicia enis.tEt fallit isti e st eoru argumenum,quod testamentu facere sit uoluntariae Iurisdictionis quantu ad tolennia Iuris quia hoc no pendet ex arbitrio priuator &popus loru insertorii, cu solennia luris in testamentis condendis, ut Q pra dictii est, 'spectent ad ipsu Principe, uel ad alios populos,in locu principis succedentes. et Bene testamentu sacere est uoluntariae Iurisdictionis quantu ad tenore Ndisipositione testamenti: quia quilibet testari potest. L. 1.C.de sacros Eccl.ca ibi noti L. nousTaded. Si quis a. pa. fuci matrii. t Quarta conclusio est, ut impatet litic ex solu tioe Basiad a L. l.du m dicit, a lege posse remitti selennitates Iuris in testa mentis, dc eode modost statutu, sed non testatore, Sc ita
dere tex. nostru .Ergo adparet argumentu de lege et statuto,ad testatorem non procedere. Ita licinenses hic ponderant uerba Bari:&in contrarium
adducunt L. fin. C. de reb. alici non alienan: ubi prohibitio iacta in bonis non alienandis per legem, aequiparatur prohibitioni factae per testatostorem. Et alias etiam uidetur ex uerbis legis, ad uerba testatoris posse aroui,
ut patet in L. si quis legauerit, in i l. 8c ibi Bart. infra eodem. Et aura
congerunt hic ipsi, qui defendendo Baa. rondent,&ben Barti loqui
59쪽
hi quo ad leges 8c statuta condenda, Sceis deroga idu, nam testator non potes Uuri publico derogare per regulam L. Ius publicum, de pact.Et ita
procedit terinoster hi ut adparet clarius in. d. L. cum quida decedens. Extra istum casum plerum Uualidum est argumentum de lege ad testatorem.
iam in Quinta oppositione Bart.colligitur. et Cautionem de utendo arbitrio boni uiri, L.per testatore remitti no posse,ed quia quis inuitaretur ad delitis quendii conuenire,depact.dota.Facit etia tex.in L. si unus,q. illud. depact. Et hanc conclusione postgl .in tapen. C.ut in posses legat.nom.omnes sesquuntur.Solus Cuman. hic ab hac sententia recedit duobus med 4s.Nam si uera esset huiusmodi ratio, nequis inuitaret ad delinquendinsequeretur, ne ias. haerede posse hoc remittere.Quod tame est falsu,' ut illo.& Bart. uoluit in L. i.C.deuisse. Ang. inta pacisi inter haerede, de pael. Ioan fibri in prine. . Inst. de ulu se. Secundo mouebatur Cuman: Quod ratio ne quis inuitestur ad delinquendum, non debeat considerari: ex quo prouideretur haerediatris remedris, utputa per rei uendicationem : L. fina. de ususe. quemad.
caue. per quam haeres consequeretur damnum ex abusione datum .L. nonia'. solum, de rei uenaeComprobat quo Ruin. quia si mater uteretur et usus fructuarius, posset proprictarius propria autoritate eum expellere, ut per Castr. in Aul. Qui rem. C. delacros Eccl. pertex.in L. hoc amplius. βsinde dam. inse. Defendendo Rartia Cuma. responderi potest. Primo, respondebat hie Lancello. Dec. frater Phil. Decri. Quod ideo haeres reclmittere possit hanc cautionem, quia ad eum proprietas pertinebat: quaeiab. finito Ulusructu ad eum reuersiura erat,t 5c in re sua, uti moderator Nars, biter esse potest. L. in re mandata, C. Mand. L. sed&si lege, β. consuluir, depet. Hadria. Ista resiponsio per Iac hic col. ult. rericitur. Quia testato etiam potest totum donare usi fruetiratio, cum in eo suo,habeat liberam secultatem disponendi,L. i. C. desicros Eccl. Posset tamen defendi ratio illorum, quia si testator qui potuit, noluisset, cessaret ratio,quae non est ressi. peetu haeredis.' Crotus hic alio modo respondebat, negando tandamentia Cum a. ut haeres postssit remittere. Ne P obstat secundu ipsum quod quis se. moderator& arbiter& quia dicit ipse declarando nouiter, qd quis posis abuti re propria, quando Respub: non laedatur ex illius abusione: ut si ille essiciatur pauper, alter essiciatur diues. Et ita procedant dicta iura.Si ueri . nullus consequatur aliquod commodum, tunc non posset quis abuti. re sua. Nam Reipub. interest locupletes habere subditos: 8c ita pro σcedat textus secundum ipsum,de his qui. P.uel alte. Iu. sunt. in , . i. Sed ista responsio ad casum nostrum non tollit obiectum. Nam potest quis ex sua abusone consequi commodum, & essici diues in odium proprietarim: ut exsperientia testatur. Idco tertio loco responderi potest ex dictis Bar. hie,
quod uidelicet Barta non unitam tantum rationem considerauit, sed duas smul iunctas,liuorem haeredis,& etiam nequis invitetur ad delinquendλιεχ. 1 Licet cessiet altera ratio: quo remanet alia,non propterea cessabit dispossitio, pernota. ing. amnitatis, Inst.de Nupt. Ad secundum obiectum resepon ictu Tutius esse proprietario habere cautionem istam de utendo,seus
endo arbitrio boni uiri, quia datur fideiussor : quam petere remedio Iucis interesse& damna:.cum damnum debeatur ossicio Iudicis mercenario,
60쪽
quod extinguitur finito ossicio. L. 4. C depo.Item etiam melius est habere
cautionem,cum plura remedia habere nostra intersi L. in Pater k. uar is. eo. tit. nostro.Non obstiit etiam,quod dicebat Rum:quia Castrens. non ita simpliciter dicit,necpetia eius ductu procedere potest. Quia si concederetur proprietario potestas expellendi ulus rudiuarium Propria autoritate, dareιtur occasio liciu S scandalorum, contra L. meminerint. C. undeui. Posita ergo hac com muni conclusione Bart. in uno tamen casu remitti posset
cautio ista: t quotie cun* quis inter uiuos donaret, propi ietatem alicuius fiandi, reseruato sibi ut uiructu : quia tunc donans non teneretur ad praestandam hanc cautionem. Ita singulariter uoluit Socci in L. omnes de ExceptiCuius dicitu concludendo praxeptor meus sequitur in cons. tqς. ni s lib. a.' Et ratio diuersitatis est,quia ex quo ille exercuit liberalitate dos nando : ideo cu eo mitius est agend v, argumcto L.res donatas, de Edil.Edi. Iuxta praedicta ultra dd. hic, cum conclutum supra fuerit remit Sionem cautisonis per testatorem ussufructuario no ualere, propter rationes supra adducatas: τ quaero, quid si testator prohiberet haeredem, ut non peteret cautisonem de utendo arbitrio boni uiri, Sc adposuisset poenam priuationis haereditatis, uel quid simile, & haeres petηsset cautionem contra testas toris uoluntatem, an incidisset in poenam et Et uidetur quod haeres in casu isto inciderit in poenam: nam licet non ualeat remissio cautionis, propter iura Sc rationes supra adductas: tamen poena exigi possit. l. Nam videmus in pluribus casibus, quod licet contractus principalis non ualeat,
ualet tamen poenae adiectio, ut est textus in L. stipulatio ista, g alteri de Derb. obl.& in g. si quis atq, cum similib. ist: de inuti Stipu. Tamen hoc casia dicendum est, haeredem non incidisse in poenam,petita ab usu fructuario cautione. Ita in specie uoluit Castr. in cons isti. antequam uen. am ad dicta dubia, & mouetur per textum in L. tin. C. de his quae popia. nom. Et facit pro hac sententia quando aetus non ualet princispalis per uiam dispositionis, non ualet quo propter poenae adiectisonem, per textum Optimum in L. Seius& Auoerius, infra adleg. falci ubi I. C.dicit, quod sicut testator non poterat illo tempore diget torum prohibere detra stionem falcidiae, ita ne* potest imponere poenam: 8c poenae conditio reiicitur: ratio est: quia poena adtesta fitisset in sinu. dem legis, contra regulam. L. nost , S ita per illum textum plura
per Bart. Sc Do R. deciduntur. Facit quod Bart. R Dod . in simili uolunt in. properandum, β.& si quidem, C. de Iud. Quod sicut partes
non pos Iuni prorogare terminum instantiar, ita ne* poenam a cere poslant: Et ita in specie per praesidia Sc aliam hac quaestionis specie decidit Iacin Coruq o. Circa primum quaesitum nu. 3. lib. i.& refert Francis Curta idem consuluisse, sed non respondet ad textum in d. k.alteri, cum aliis. 'Tu uero respondere potes, quod textus in d. q. alteri procedit, quia lex ibi ulterius processit disponendo, quod licet stipulatio alteri facta non ualeat per rationem,de qua ibi per I .cttamen concedit lex, ut poena adponi post si quia cessat ratio legis prohibitius . Nam ut ibi I. C. inquit, cum adponitur
poena in stipulatione secta alteri, non attenditur ratio praedicta Et ita dari.