장음표시 사용
61쪽
&Doct.dicunt Rin specie lataicit. nu. inquod ideo in λβ. alteri, negativa praeposita uerbo potest, non siguificat omnino impossibilitatem,& priuat potentiam, secundum glo. Ord.m c. ude reg. tuan 6. Bart.& Dossit.in L.Galsius, in princ.de lib. & posth.& Do in L. i. de uerb.obl.in princ. in quibus locis alias diximus: tam e quia lex ulterius precedit disponendo, ideo omnino
non resistit. & in simili adducit ductum dari. in L. no dubium, C. de Legib. Quod quando lex n5 simpliciter prohibet,sed ulteri' procedit disponendo,
non dicitur ille actus factus contra legem, adducit textu in L. i. q. hiduum. Quan. app.st.& plura adducuntur per Ias in hac quaestione in d. cons. 4o. 14s. et Et inserro ulterius quod huiusmodi remissio cautionis per testatorem non ualeat, non solum si stipulatio poenalis ad aciatur, uerum etiam si Iuras mentum : quia stipulatio interposita super aestu tali a lege reprobatur:
quia contra bonos mores nullo modo firmatur actus. L. generaliter, de uerb. oblin L. ex eo.C.de inut. stipula. L.stipulatio hoc modo concepta.de uerb. obli. iuramentum quoci' non firmat, quia Iuramentum quo non debet uergere in dispendium salutis aeternae. c. cu m contingat. de iure Iu. elicet mulieres, de iure tu.in s. c. Quamuis, cum similib. de pact.in o. Ex ultima opositione Barticolliguntur non nullae conclusiones.
et Prima. Quod hodie testator possit prohibere Falcidiam. Aut. Sed
cum Testator, C.adleg.Falci&in corpore unde sumitur, in k.si uero expressim, in Aul. de Haereti.& Falc. Ista conclusio nullam habet dissicultatem, Scnullus contradicit, quia iura expressa sunt, licet olim ud concessum erat hoc testatori. I Quod de bonis.=. uinsta ad len Falci. Secunda concluso colligitur: ' duas fuisse rationes quare lex noua intros
duxerit Testatorem prohibere posse Falcidiam, prima suit ut hic per Barci quia olim non licebat testatori prohibere donationem Falcidiae. d. L:
Quod de bonis. q. i.Quia si haeres non adibat haereditatem, testamentum rumpebatur.L. si nemo haereditatem, supra de testa. tu L.eam quum,C.de fideicom. Et hoc modo testamentum non sortiebatur effectum, & testastor decedebat intestatus:quod erat contra ius publicum. uel negare, supra, quem a d. testa.ape. uerum quia lex concessi & disposuit ualere testamen tu, etiam si haeres non adeat haereditatem, ut in d.=. si uod expressim, propterea lex concestit testatori, ut positi prohibere haeredem,S sic secundum Bart. cessabat ratio Iuris antiqui prohibentis. Et istam primam rationem Barta dicit esse ueram,&urgentem, Ream adfirmat. Crotus uero hic. et ante ipsum Lancel. Dec. hic redarguit hanc rationem Bart. Propterra quod non concludat. Nam si haeres scriptus non adit haereditatem, ne sit datus uuis riter substitutus, tunc haereditas deuenit ad han aedes ab intestato. Et licet redes non teneantur praestare legata in testamento.d.=.Siuerd expresesim, non tamen propterea testamentum sustinetur, cum nullus sit haeres,
R haeredis institutio sit caput testamenti, L. proxime, supra de his quae intesta.del. q. ante haeredis Inst de legat. Dicit tamen Crot. nisi soluatur hoc modo, nescire se aliter saluare Bart. uidelicet, quod haereditaStunc peruesisa. niat aduenientes ab intestato: perinde ae si essent haeredes instituti. et Sed ista responsio & defensio non uidetur uera cum sit contra textu m,in d.q.Si uero
62쪽
Dero expressim.Nam cum nomen haeredis, quantum ad scripturam, si lasmensit in persena illorum haeredum, non potest ex eorum persona istud nomen auelli argumento Quod haeredi,& L. Meuius, infra de cond.&demon.facit textus in L. Quod liberis,q. haec uerba, supra de uulse & pum Ideo talis Responsio non defendit Bart. Bononienses hic ebant, quod
cum textus in d. g.si uero expressim,reserat se ad supradicta, ideo neces le est aliquem ex testamento adire debere. Sed hoc non uidetur uerum. in prismis haeres scriptus non potest cogi es Ie haeres, argumento L. cum proposnas,c .deher.insti. Item teriind. g. si uero expressim dicit, quod haereditas deuoluatur ad uenientes ab intestato iure testamenti impol sibile est, quia uenientes ab intestato sint scripti haeredes: qui uidentur magis uocati tacitata mente,argumento.L.consciuntur, supra delu. codi. Propterea defensdendo dari. alio modo dici posset. Quod licet testametum, quo ad forma scripturae non remaneat firmum, ex quo haeres non uult adire: Lex tamen nouissima uoluit,quod illo casu in effectu remaneret firmum, quantum adlegata, fidei comissa,&omnia alia relicta intestamento.Et conlequunturi gatam&fideicommissarii omnia perinde, ac si adita suisset haereditas. Ee hoc modo ut sentiebat etiam Crotus uenientes ab intestato dicunturiae haeredes instituti.
Secunda ratio Bartaint, et quam priuasiuam appellabat, quod ideo
Iureconsul. uti gentiles animam eorum non resipicientes J testatori suosluntatem non sic sinu amplectibantur: quo casu testamentum peribat. Sed Iustinianus,ut Christianus imperator disposuit eo tempore, quo ge tes Christiani erant,dictam prouisionem ind. q. si v dexpressim: ubi et:a Imperator hoc considerat, quod is moneatur aliquis ad adeundam haereuditatem. Iasonuerd hic hanc rationem redarguit. Nam ante Iustinianum Romani erant esset hi Christiani, cum tempore Constantini Imperatoris incepit religio Christiana, ut patet in cunctos populos,C.de Sum.Trin.&sid. cath. est etiam bonus textus ut L. Diui Constantini. C. de Natali . Crotus hic defendit hanc rationem Bart. Nam licet tempore Constantini fuerint gentiles Christiani, non tame luit cognita ratio, d. q. si uero expresssim : sicut suit per Iustinianu. Cofirmatur hoc. Nam licet tempore Con: stren mihi inreperit religio Christiana, non tamen florebat sicut tempore Iuustiniani: cum longa temporum interualla interuenerint inter Constantinii, R Iustinianum. Non obstat etiam,quod dicebant hic nononienses, quod etiam tempore Iureconsuli. gentiles considerauerint salutem animae, ut iata l. R in L.secra,de rer. diuisen L. sub personae, ut ibi per tot.tit.de relig. Eu sumpl. fune in L. i.ad Municip. ibi, Quae Deo relinquuntur.Quia ad hoc resipondetur, quod licet Romani Deum considerauerint, non insmeneo modo ut Christiani, ne* talem salutem animae considerare posterant: cum fidei substantialia ignorarent. Alia ratione ista ratio Barti non potest procedere. Quia ratio,d. si uero expressim, ex qua Barci ita
collegit, non est firma. Nam ibi Imperator dicit, si testator prohibuisset Falcidiam detrahi, Sc haeres scriptus pie agens haereditatem adierit, tunc les Ita firma manent: si uero haeres scriptus non adierit, disponit lustinianus,
63쪽
inhaereditas deuoluatur ad uenientes ab intestato.yrgo adparet ibi, quod Imperator non pro firmo habet at quem abscν lucro Se clute ani mae haere ditatem adire uoluisse. Et ita ex his omnibus adparet, istas duas rationes HS posse pi ocedere,& ideo hoc modo obiectio adhuc manebit. t Propterea pol sci quis unico uerboretpondere ad textum ind.aut. Sed cum teliator: quod Bar. non secit. Quod ideo ibi testator hoc pollet,quia lex et perna ista prout etiam Scinat Bart.stupra respondendo ad L. i. supra de testamento mili. Eodem modo quis hic possiet respondere. Et si dicatur quare lex hoc
permiterit, tunc procedere possent rationes Bart. Rad hunc finem tens dunt cius rationes.Potestis tamen aliter dicere, quod ideo lex hoc per maestit,quia testimentum ut habeat executionem, re picit principaliter fauore testatoris, fauor uero publicus secundario continetur: meritd testator ausis D toritat e legis hoc potuit: j quia quilibet potest renunciare saliori tuo. L. Si quis in conscribendo,& ibi Doci C. depact. Non obstaret si quis diceret, quod i md sit favor publicus principaliter, quia aliter quis potu siet renucias re etiam iure antiquo: quod tamen est falsium, L. Q iod de bonis. i. quia
respondaur,quod ex quo lex succurrit testatori propter expressam prouissione, SAuten ed cu testator, 8 d. q. si uero expressim: sequitur,quod austoritate legis quis posisit renunciare Duori publico maxime cu sit lecudario. et Tertia conclusio exd cis Bart.cop;gitur. Casium est e singularem,& nosuum, ind.ρ Si uero explessara , in quo legata 8c fideicomm flaualeant haesreditate non adita: quod est contra luris regulas. d. L. Si nemo , supra detestament. tui Scin L. eam quam, C. de fideico misti. Et illud originali tecsuit dictit in laco.de Resui .in d.β. Si uero in a i. opposui Alexand. k al a discunt. Prae upposita hac conclusione Bart. circa, d.=. Si uerd expressim, icio
licet, ut testamentum conteruetur, etiam non adita haereditate, contra rergulas Iuris: Bart.snῖulariter extendit,in L. eam quam, num. Σ. C. de fideis com.& ibi Fulgost larius colligit ex d ctis Lart.Quod sicut in causa pia non νε detrahitur Falcidia Auten. similiter.C.adleg. Falcid: et si haeres non adies
rit haereditatem,tamen testametum sui tineretur, sicut in ca a. d. q. Si uero.
Iasti edicit hanc extensionem singularem esse, Se menti tenendam,si uera sit:&inprimis dicebat pro hac extensione sacere: et Nam quando agitur de sustinenda uoluntate testatoris , tractatur de fauoce publico. glos ut L. Gallus.β. Q iodsi quis, de libe.& posth. potuisset adducere textum in I uel negare, supra, luemad.testamenta adpe. Sed sic est secundu ipsum, ut quans do tractatur de fauore publico, semper debet fieri extensio. L. illud, cu glo. C. de sacrocEccle.Bart. in L. Si conitante, quaest. s. princi supra sol. matri Tamen recedit Iachie ab ista extensione, na m licet haei es non possit detras here Falcidiam ex legato relicto ad piam causem, d Autet . similiter, posset tamen de atris detrahere. ideo no potest ex edi dicta dispositio.&k.Si uersexpre sim: quia loquitur quando prohibitio facta est a testatore de omni,hus legatis. Et diuersa est ratio de parte quo ad totu mi sicut de toto quo ad totum. Propterea argumentum procedere non debet, quando sit best diis uerseratio, plo in clem. si una Ecclesia, in uerbo defenso de reb. Eccl.non
alien L. Qin hominem, de solui. Defendi tamen potest ista ensio, quod
64쪽
ratio satis procedere potest, quia dispositio.d. q. Si uer habet locum, siue
unum fuerit legatum,siue plura. Nam sicut haeres posset repudiare limes ditatem tam propter unum legatum, sicut propter plura: ita etiam in logato adpiam causam potuisset haeres repudiare haereditatem. Et si hoc cos cederetur, legatum ad piam tausam evanesceret. Ideo necessarium est, quod postquam lex uoluit priuilegium concedere piae causae, ut hams non polsit detrahere falcidiam, ut sustineatur tausa pia: sustineatur quo tessiamentum eodem modo, prout lex uoluit in priuata musa. Et etiam ies queretur, si contrarium diceremus, quod fauor inducitus a lege circa piam causam,resultaret in odium: quod nullo modo est dicendum, per L. duodlauore, cum similibus.C. de legib. iuxta haec quaeri potest. et An testator possit in testamento disponere, quod haeres scriptus non com pellatur adire haereditatem. Bononienses hie ista prs ponentes, referunt Imo: in L. ita tamen, LSi pater, infra ad Trebel uoluille, testatorem non posse: 'eo quia uersabatur publici utilitas, ut testamenta conseruarentur. d. L. Quod de bonis. g. i. inta ad ter Falacid. Contrarium uoluit Alexand. in L. Quia poterat, infra ad T rebell. oc quod dispositio, d. L. Quod debonis, g. i. sit hodie correcta, per d.
Auten. led cum testator, &d. q. Si uero expressim. t Alexand. uero senstentiam confirmo. Nam ex quo dispositio. d. q. Si uer6, continetoeusam lavorabilem: merito extendi debet, ut Senenses dicunt in L.Marcellus in
princ. infra ad I rebellLHoc etiam suadetur: l nam lex Falcidia cui dictum est principaliter respicit fauorem testatoris, patet in Inst. ad lem Falcid. in
princi Et licet consideretur favor publicus, ut testamenta seruentur,d LDel negare tamen non propterea sequitur, quod principaliter. Nech obstat, d. L. Quod de bonis, i uia enim ibi fauor publicus non poterat separasci a fauore priuato : merito in potestate priuatorum non erat prohibere Falcidiam. Lex uero noua, d. q. Si uero expressim, uoluit hoc concedere,
non habita ratione Duoris publici, etiamsi separari non posset. Ita Salieli hic aperte dicit. Legem Falcidiam non principaliter fauore publico, sed lauuore testatoris considerari. Sentit hoc quoq; Albethici Absolutis oppositionibus per Bart.&Dore antequam descendamus
ad questiones Bart. ut latius adpareat materia, L. nostrae: quando testastor possit derogare legibus: pluribus modis contra hanc legem opponam. Ut primo quide oppono. de L.3.supra eod.iuneta in conditionibus, N. r. infra de cond.&demonst.In quibus Iutibus apparet, testatorem in testas mento posse disponere contra leges. Nam si testator exprimat illud,quod tacite ex dispositione legis inest,eius expresito nihil opperatur,d. L. 3. supra adducta,&est textus consimilis,in L.Non redia, C. de fideiussi. & tali casu legatum est purum,&no mutatur propter exprestionem testatoris. Uesruntamen si testator uult conditionale esse, potest non obstante dispossitione legis,ut patet, in Q L. in conditionibus. q. l. Et plurimum resert iis io tam , an legatum seu fideicommissum sit conditionale, uel purum:
nam si elticiatur conditionale non transmitteretur ad suos: et pens
dente conditione , si legatarius decederet, I tum Moeretur odo
65쪽
cum , ut patet in L. Unica, &ibi per tot. C. de cadu. toll. Adpareter icu. go uoluntatem testatoris plurimum operari: et ut illud, quod erat trans musit, te, non sit transmistibile: & e contra, prout dicit Bald. in L. Si Pater, col. Pen. uern Quarto quaeritur, C. de inst.&subst. & Decius,ia cons sqq. ni αUiis testamento in sin lib. q. Sed ad istud contrarium res 164. spondetur,quod procedat in his, quae respiciunt tenore testamenti: et nam
tunc restator potest immutare,&alterare dispositionem legis. Facere enim potest icitator,ut legatum sit conditionale,quod erat purum, & e contra: ut patet in praediistis iuribus. Non tamen potest immutare Biennitates,dcformas,introduetas a Iure: necp etiam immutare potest, quando lex ali' quid prolubiliud ptaecipit. Secus ut diximus in rebus de pendentibus i uos luntate testatoris: quia isto casu lex concedit testatori amplissimam potes stat cm disponendi. Et hoc idem sentiebat Bart. in prima oppositione. Sescundo Oppono.& L. in re mandata.C.Mandati. L. dudum. C. de contra. Empt.L. non us p adco,infra. Si quis a pa suci manu:unacii pluribus Iurisbus: et in quibus licitum est cuilibet di ponere de re sua, 8c eam alienare ad
omne eius libitum. In hoc leges tam ciuiles,quam naturales concordare uis
dentur,ind. dudum. lino lex concedit,ut etiam quis re sua abuti possit: L. Sed& si lege, β. conluluit depet. Haeres.& tamen testator no obstantis bus iurib.supra adducitis, disponere potest prohibendo in suo testamento ut haeredes bona praedicita per ipsum relicta, alienare non possint extra se; miliam: & quod ea perpetuo des eant in ea manere, ut constat in L. filiussas miliaS, .Diui,eod.tit. nostro,& in L Peto. fratre, insitati t.prox. Desensis dendo Iurecon nolitium hic, responderi potest: t testatorem prohibes re posse hqredes, ut diximus,si praeceptum testatoris fuerit cum causa abs uero causa testator non potest. Et ideo nudum praeceptum testatoris absq; u se,si prohibeat suos haeredes alienare non est ualidum : quando uerscausa iusta,&honesta subest, nimirum ut fauore agnationis bona rem iacant in familia, tunc lex concedit testatori, ut possit prohibere alienati nem rerum haeredis: & sic tali casu lege permittente, testator disponit,ne
contrauenit legibus i supradicis. Et ex his insertur ad notabilem & quotis dianam questionem. t An testator sicut potest prohibere alienationem perpetuo inter haeredes c ut in supradissitis iuribus J possit quoq; prohibere cos , & filios, ut bona per eum relicta non dividantur: sed quod perpestud debeant manere in communioner Secundum praeducta uideretur discendum , quod sic: quia prohibendo diuisionem, perinde est , ac si
prohiberentur alienare. L. si pupillorum , Iupra de rebus eorum. Constrarium tamen dicendum est , testatorem non posse ita dis onere, ut filia debeant perpetud manere in communione. Ita doctores com smuniter dicunt, in L. Si non seriem, g. Si centum , ubi Castra. Ales xand. Iaso. 8c at a tradunt, de condi. Indebi. Et ita concludunt si tale praeceptum suerit factum perpetud : secus uad , si ad tempus. est textus in L. In hoc Iudicium. g. Si conueniat, T. Communi dis uidundo, ubi contrahentibus licitum est conuenire ut hona sint in communione , usque ad certum tempus ἰ non autem perpetuo:
66쪽
let argumentum ualidum est de contraimbus ad ultima euoluntatesmbi σε. est eauem ratio, ut patet inst. de legaus. Can. 8c L. si fetuum, β. eum qui, infra tit. prori Erastius communis conclusionis rationem tradierit . in cons. 3. circa primum dubium, lib. 3. et Nam ex aditione , y haered.tatis facta per haeredem, nascitur quidam contra ictus: quia haeres adeundo quasi contrahit, L. ex malefims, de obligatio. & aci. L. apud Iulianum, β. fili. exquib. cau. in poc ea: Et propterea non poteit teitastor legem imponerem bonis ex contradita, uel quasi quaesitis. et Sed
ista ratio non admodum concludit. Nam eodem modo testator non
post i extra familiam prohibere liaeredes alienare: ex quo ex aditione haerediditatis quasi contrahitur: tamen hoc est falsum, ut supra di istum est. Et ideo uera ratio eii : quod huiusmodi praeceptum, seu conuentio partium& testitoris non ualeat : quia lex non permittit aliquem inuitum manere in communione. d. Lis non sortem, β. si centum. Et ratio rationis est,
ne detur occasio rixarum , di icordia tum, at Ucontei Inonum, quae lolent
exoriri ex communione rerum. t. Nam communio c ut d ci solet) ins ιγ 1. ducit dii cordias, & rixas. L. cum pater, β. dulcissimis, infra lita prori Rin L. re communi, de seruit. urb. praed. iacit te in L. i. g. i. C. Quan Scquib. quar. Pa. de. lib. io. Imo etiam communio ' ultra rationem praesdiciam, solet parere negligentiam dominorum possessonum : quia dici R
solet, res quae communiter possidetur, negi:gitur. Et has cauus ilio m. reserebat ut etiam Senenses dicebant, Sc nos quo* diximus in L. l. deari. pos in princ. Propterea lex uoluit ut talis conuentio, seu praeceptum testas toris ualeret ad tempus: prout est textus in L. q. supra de cond. Inst. Ribi Ange. Sc sentit Bart. in L. quinta, infra de annia. Lega. t 8c ratio est: tu quia quando ad certum tempus proh.bitio facti est, cellat ratio supras dicta. d. q. si centum, Sc d. L. in re communi, cum similib. Et ideo cellanterat: one legis, cessat prohibitio. ta ad gere, β. Q iam uis, de tu. patro: et i
Adeo uera est ista communis sententia, ut etiam testator non posset imponere legem hae. edibus seu fit is, ut in Gmunione manerem: t etiam quod inter eos interueniret uinculum Iuramenti, Sc sic secunda prouisio. DNam possent recedere ab huiusmodi praecepto paterno, i obstante eoru iuramento, ita uoluit Alexan. in d. q.si centum,& in con. tr. uisis capitulis, Ib. ih. 8c adducebat o. in simili in lin. in uerbo reuocatu , de procv.lib. 6. ubi si quis iuraret procuratorem a se iplo constitutu non reuocare, non i, is obstante iuramento posset. Contrarium uerd tenuit Ial in d. si centum. 'Nam iuramentum obteruandum est si non uergat in dispendium salutis
aeternaea. cum contingat, extra de iureiu. c. licet mulieres, eod. tit. in s. c.
Quamuis, de pact. Sed ista ratio non urget. Nam istud praeceptu paternutura mento firmatum, seu conuentio partium ut bona maneant in conas munione, materia praestat Sicordiam: merito dici potest tale conuentione ista praeceptii iniqua continere: Sc quia con Pra bonos mores sit non ualem e. non est obligatorium, de reg. lv. in GFacit quo*pro hac sententia comum uni: quia in iuramentum adpositu est contra ius publicii, nihil operari
67쪽
L. si quis ingenuam, β. in ciuilibus, de capti &post .reuers L. aequissis
' mum, deustatu. t Attamen his non obstantibus, licet supradicta sit coma
munis sententia in puncto Iuris, contrarium uidetur uerius, ut tale Praecep* tum Iuramento firmatum debeat ualere. t Nam Iuramentum tanti roboariSest, ut etiamsi adponatur in materia mere illicita, tamen confirmat aestu, ut patet in c. Debitores,de usu. probatur quo in sortioribus in c. Quems admodum, eod.tit. Facit pro laac sententia nam ratio a lege considerata c ut ideo non ualeat tale praeceptum, ne discordiae exoriantur non considerat directe & immediate hascausas: sed duntaxat per occasionem. Ideo cu non direcite ista causa proueniat, merito non debet attendi hoc casu :quia directe, &immcdiate quis incideret in peccatum, & essiceretur periurus, quo casu ιγρ. direcitedellia queret. t Iat quod debeat sem per attendi causa directa,& non ea quae st occasionem contingit,opt. est textus in cisi uero &ibi glo.de Iur iur. Facit quo , quod dici solet, causam magis proximam semper attendi debere. Et ita alias pluribus atris rationibus, publicet Sens disputando teneabam.Nec obstant lupra dicta. quod Reipub. intersit ne discordiae exorisantur : quia hoc procedit in ciuilibus dissensionibus, ut ind. L. si quis
ingenua, Ciu:libus, secus uero in priuatis. Non obstat etiam quod dic batur, iuramentum non producere inedia quando iniqua contineret:quia isto casu non continet dire stit iniqua, sed per occasionem. Item non con tinet iniqua secundum bonos mores Iure naturali uel Iure Canonico, sed
potius de Iure Civili, prout dicebat Bald.& DD. in L.pactum quod dotali,
C. depach. in L.stipulatio hoc modo,& ibi latissime diximus in nostra reo so. petitione, de uerb. obli. et Si quis tamen sustinere uelit communcin sentcntiam, consilium erit: ut petat prius absolutionem a Iuramento : alias nullo modo recedere posset ab illa conuentione iurata. Quia etiam a Iuraramento nullo alias petenda est absolutio. Ratio est: quia Deo obligamur, ut dicit textus in d. c. debitores, & hoc idem attestatur Alex. in praeallegato cons. 3. lib.r . Praediast.i tame procederent secundia Doc . quando testator,
uel contrahentes disponerent, ut manerent in comunione in genere quo ad
Omnia bona, secus uero si communio deberet esse in bonis particularibus: si, ut puta praedium,uel domus, quae diuidi non deberent. et ita Rom. sinspulariter uolebat inconcι 13. idem uidetur mihi concludendum nu. 3. Licet illud dictum Romani non habeat contradictorem, uidetur tamen dubia: , quia uidetur militare eadem ratio in parte quoad partem .sicut de toto quoad totum: L.Quae de tota,de M vcnd.&ibi Barsed in genere,ut supra dixismus, talis prohibitio non ualet, propter rationes supra adductis ind. L. in re communi, Rind. L. cum pater, β. dulcissimis:quia communio solet parere discordias. Potest tamen defendi Rom. hoc modo,quod licet ratio locum habeat, non tamen eadem uidetur esse luam facilius generatur occaraisa. sio discordiarum in uniuersitate bonorum, quam super bonis particularisbus. Insertur quo* ex supradictis ad quaestionem quotidianam: tAn si testator reliquerit uxori legatum, si uidualem uitam & castam sersuauerit, & perpetuo commorata se erit apud filias, an talis dispositio
debeat ualere s Quo ad primam partem, nulli dubium est talem dispos
68쪽
cli sipositionem ualere. Nam DD. absolute concludunt, testatorem posse relinquere sub illa conditione: ut patet in L. si quis ita haeres scriptus, supra de ac l. haered in L. si tandum, ρ. si sub conditione, eod. titi nostro. Bene uerum est : quod si testator alicui reliquerit sub hac conditione si non nupserit, tunc illa, citi faetum fuerit relictum poterit nubere :&conssequi legatum. L. q. C. deind. Uid: toli: per rationes quas ibi imperator adsignat, ibi cum mulieres ad hoc natura procreaucrit ut partus ederent: δc eis maxima sit cupiditas. Item ibi: auaeri etenim nostram Rempub. legitimis natis: ut etiam dicebat I. C. in L. i. supra sol. matri et manu tu. tum uero ad aliam partem inter Docti est dissensio: Scilicet si filii prae moriantur, Sc sic uxor perpetuo non manserit apud filios. Nam dicunt, tale legatum sectum latile contemplatione Sc intuitu filiorum, Se non uxoris. Nam uerisimile est, parentem uoluisse filios suos ali,& ed utari a matre, prout videmus, quod lex ita considerauit in L. i. C. ubi pup. edue. d b. R idco praemortuis fit is debeat omnino legatum extingui. L. lega tum,C. de cond.inseri glo.&Bart. in L. intestamento,ia. i, tali a decond. R de mons L Si uero considerari potest quod testator non solum habuitrat onem ad filios, uerum etiam ad uxorem, Sc hoc principaliter, tune nullo modo extinguatur legatum filiorum obitu. ita Bart. post glo. per illum textum in L. i. C. eod. tit. nost. Et ita Ancho. in cons idip. nec non piacceptor meus ponderando aliquas coniecturas, quando testator hoc uideatur secisse, nimirum dum testator sic dixerit: lego perdilectae uxori meae, propter mutuum amorem,&dilectitonem quam habuimus. Ita in con sol. Uiso& eleganti, ubi per totum lib. q. R idem in consηγs . Calus de quo quaeritur. eod. lib. q. Tertio oppono L. si quis ita haeres, supra de ac l. haere a ubi testator potest praefigere tempus adeundae haereditatis : quod tamen est contra legem Sc regulam. L. actus legitimide reg. Iv. ubi expresse dicitur, aditionem haereditatis non admittered em ne p conditionem. De L. si quis ita haeres, supra in princ. L. nostrae mentionem fecimus. Et de ista contrarietate nullus opponit, nec aduertit, ne in d. L. siquisita,necbind. L. a tus legitimi.'Non uideo quomodo it se possit clarius 8c planius responderi ad illum textum, quam si dicamus, quod ibi ideo lex admittit talem conditionem, quia non potest conti iugere, utille testator decedat intestatus: ex quo prouisum erat per testato. rem de substituto. Substitutio autem nihil aliud est qua ipsa institutio. L .si mulier, gina. supra de cora. Inst. Necp dici potest ad terminos d. l .si quisita haeres, quod in aditione haereditatis admittatur condicio quae ius respiuciat ueluti si in a ita adeundar haereditatis dixero, ad o talem haereditatem si de Iure possum. Hoc modo Bald. declarando illa regula, dicebat procedere, in L.potuit, s. Quaest. C. de Iu. Delib. Hanc Doctrina praeceptor meus sesquic in d. L. actus legitimi, nλσ. sed hoc esset contra d.L. si quis ita haeres stris plus, ubi consideratur conditio quae consistit in facio, no quae consideratur in Iure. Quia testator ii, i dixerat, si infra certum tempus adierit haereditastem, & non aliter. ' Ergo tenenda est Blutio nostra. Ex solutione tamen
d. L. si quis ita taxes, colligitur : et quod finita cauu dilationis, cessare t .
69쪽
debeat dilatio. Ita Tart. ibi, in summario diciti et Et ibi inseri Batti ut si
pro figatur terminus Rco, ad respondendia in positionibus, uel Libello, Ripse rei pondeat primo die termini, potest Iudex ad ulteriora procedere z quo cessat causa dilationis.Quod est notandum, & illud ductu in Larti ibi icquitur Rom.&Aret. et ista tamen regula recipit singularem limitati aonem, nisi tempus adsignatum fuisse per aliquas diciones,& uerba quae
omnino tempori S extremitatem signi catent, ueluti d.ctio tunc. uel donec,
aut similis aliqua. De hoc est casus legis, in L. q. ut sin.de cond. R de mons .i5c istud eli uerti,si tex. legatur prout comuniter legitur, abcquia ille articulus. Non autem hoc colligeretur secunduin Cuman: A alios, si ibi adposita sui se set copula&: quia implicaret etiam si non fuisset adposita. Sed ut dixi,ia Pande iis Florentinis copula non adponitur. Bene uerum est, quod tex. illa, tu dicit, Seio limes meus decem dato uult dicere Sen.Et ita in Pande stur lorentinis legitur, ac magis congruit, si dicatur Seiae, quam Seio. Na testastor ibi uolebat Seiae relinquere si filius natus non sinitet, non autem tertio masculo. Quarto oppono de L. nonnunquam, intra de condi.&de mons iuncta L. i. infra tit.proximo L. si quis sempronium, L. taptatorias, i illae autem institutiones, supra de haer. inst. captatoriae, eod. it. nostr in qui bus iuribus simul iunctis probatur,quod nec institutio, neq; legatum pose sint consciri in arbitrium terti j,lege prohibente sed tamen conceditur testas tori in directe,& tacite, ut possit conserre in uoluntatem alterius. Ad huiu,
modi iura solutio dari potest, ut patet in dictis iuribus, maxime in a L. nonnunquam,&in d. L. si quis siempronium: et quod licet teliator non post elege prohibente conferre suam ultimam uoluntatem inuoluntate alterius,
hoc tamen procedit si expressit disposuerit,ut in d. L. nonnunquam: secus uero si taciti,ut in dietis iuribus constat. Et probatur idem in L. actus legis timi, de rentu.& in L. si in diem, s.fina. de cond.S demonst.& facit regula illa, de qua per Iureconcin d. L. nonnunquam, & est etiam regula, expressa
nocent.de re tu. Ut expressa noceant, non expressa non ossiciant. Et hoe
intelligitur quantum ad nullitatem aestus,ut differentia sit utrum testator exprimat expressi uel tacitet. Ita Bal intelligit praedictum resula expressa noscent,&c. in L.eleganter,=. si quis potest, coimen.de condInde. 8c hoc idem sequitur praeceptor meus ind.regula, expres nu. ii Isia solutio in ratione Bal .non uidetur tuta&firma. m actus secti contra dispositionem legasiue directe uel indirem, siue quocun* modo fiant, non tenent. L. Noa
dubium, C. de legib. ubi quis dicitur laedere lcgem si uerba amplexus fuerit,&legissententiam non seruauerit. Et ex d. L. non dubium habetis regulam in c. certum, de reg. lu.in facit quo repula cicum quid, de reIIuuia Quesiquid prohibitum sit una uia, alia quo prohibitum censetur perquam ad id perueniatur. Accedit regula cicum quid,eossititide reg. Iu. in; ut si acatus prohibeatur omnia censentur prohibita, quae ex illo sequuntur. Propaterea non inmerito Cyn. in Lin ementis, C. de contra. emp.dicebat,nulatim in Iure nostro esse quae minus ratione sit suffulta, quam regula ista exapressa nocent. Idem refert Iasen L. 3. q. filius, nu. 2ς. supra de Libe.& posth. τ Propterea alio modo solue hanc contracietatem : declarand reoutim
70쪽
praedii lam, expressa nocent, non expressa non.Quod aut quis disponens do habet animum aliquid com mittendi in legem, & in eius fraudem atris uerbis utitur, tunc siud tacite, siue expresu, directe, seu indirceie dii ponae contra sententiam legis,&in eius fraudem, di positio eius omnino est nul sta. et Nam lex neutiquam perm:ttit, ut fiat fraus leg , L.Sed lulianus, β. y Mutui. ad SC. Macedon. L. sua. de calum. iuncto c. si ciuitas,de senten. exsco m. in vi. cum ibi nota: bonus etiam elt t tus in L. hoc modo, intra decond.&domost.&plura ad hoc iura cumulari possent. Et ita procedat d. L. non dubium , cum atris supra adductis. Quibus uero modis dicastur fraus sieriJegi, singulariter ponit Bald. ind. L. non dubium. num Secundo casu , aut disponens tacite non habet animum disponendi contra legem, ne in fraudem eius : et tunc si tacitis disponat non ostens dendo mentem legis c quia sententia legis cessauerit disposit:o tacito ualere potest, quae expresse non ualeret. Quia in tacita dil positione cel, set mens legis. et Et hoc modo procedant iura lupradieta una cum rastione illa, expressi nocent non expressa non nocent: de qua cut d ximus ind. L. nonnunquam,&ind. L. Si qu SSempronium. Quinto opposito, k. unctissimas, in Authen. de alte. & emph. iuncta L. tincimas, C. de lacro se n. Eccle. ubi testator potest imponere conditionem in rebus reol istis Ecclesiae ut nullo modo posistat alienari, etiam pro redemptione captiuorum: quod est contra,d. L. sancimus. t Item deciso illius textus cst contra omnia Iura, quae statuunt praeceptum testatoris nudum, ab: cauis expressione de non alienandis bonis, non ualere L. filiusfamilias, β.D.ui ,-ibi latistime DD. eodem tit. nostro, L. pater filium, β. Iuliano Agrippa , Rin L. Lucius, infra tit. secundo, & tamen ibi non constar, quis expressa causa suisset , 8c sic deciso illius textus in duobus disponit contra leges: Sc uidetur dura&iniqua dispositio imperatoris, quod per imittat in tam pia causi,&fauorabili, ut bona non possint alienari: cum Mideamus leges semper et alicta aequitate, ut pietatis causa, recedere a rigos re luris. De ciua re est bonus textus in L.Si. seruum, L sequitur, de uerb. obl. Et est etiam bonus textus, in L. cum is,q. Si mulier,delu. do t. ibi. pietatis causa. Facit etiam textus in L.sin. C. adleg. Falcid. Propterea Docst. in d.q. Diui, in quarta limilitatIone dicunt, per illum textum in d. q. sanct sinas, lismitari omnia praedicta iura : ut non procedant,quando sumus in casibus, in quibus sipecialiter a lege disponitur contra dispositionem Iuris. Nam lex disiponit, ut bona ecclesiastica alienari non possint, a L. Sancimus, tamen in casu, te quo ibi, lex concestit: Sc sic in omnibus casibus similibus: ut puta quod landus dotalis non possit alienari, & non necesse est, ut exprimatur causa in prohibitione de non alienandis bonis. Ita per d. sanctis simas, hoc uoluit stlos in c. uerum, de cond. adpo cin uerbo debent reuocari, R Bald. in L. Quoties, C. desideicommis L Cuman. Alexand. Ias & omne; in d. Diui, hoc unanimiter dicunt. Et ratio huius limitationis est, ut illud pasi bina aliquid operetur ultra Ius commune: quod secus esset in casibus non presis.f. L. Si quando, C.dcinossu testamen . e. si Papa, de priuil in vi.
Ista limitatio & sententia Doct. nunquam mihi placuit, multoq; minus G hodie: