Dicaearchi Messenii quae supersunt composita, edita et illustrata a Maximiliano Fuhr

111쪽

ante και Iegebatur Ithrariorum incuriae debetur . δὲ τέν-γα ταυτας εἶ, χι-κbὸ Πτευας, οὐ Πτειον τὴν μειν Mα, κατὰ κδ λον του βίου τῆς 'Euάδ 'guori Quae tamen quarta urba Doriea a Dieaearcho significata suerit, eo minus dijudieaverim, quo incertior haee omnia res adhue exstat es. scymn. Ch. va. 591. I huc. I. UT, qui sicut etiam Diodorus tres tantum Doriensium urbes enumerat et inprimis Strab. IX, p. 427. ουτοι μὲν ουν εἰσιν οι τὴν τετραπολιν oti i-- τες, ην πισον erναι μητροπολαν τῶν tiπα-ων πολεις δ' ἔσχον ' νεον, Βοιον, πινων, κ-ίνων' υπέρκειται δ' η INνδος του Ἐρινεου δ' α-ἐν riuum ine ποταμος θι λλων τον κη 1σον οὐ πολυ-α-θεν --δ' 'A--ντα λέγουσι τὴν Πίνδον. c. o.

Μuellerus Dor. I, p. 36 sqq. Dorion nonnisi prius Erinei urbis nomen suisse statuit idemque Orchom. p. 497 sq. , Aeschine περὶ 286 , 2 allegato, Dorion eum Pindo eollocat et principem tetrapolin ex Pindo, Boeo, Crtinio et Erineo constitisse; Lilaeam autem, Carphaeam eandem eum Scarphea) et Dryopen tempore quidem bellorum Persieorum etiam Doricas, sed postea Phocensium et partim Loerorum saetas fuisse existimat. Posteriori hac ratione e . etiam quod alias quoque disseultates praebet scholion ad Aristi Pluta s. 385.-oωνες, οἰκοῖντες προτερον τὴν Πωων μίαν Ουσαν της τετραπολ.ως ἐπ' tigriκνουνται εἰς ροταξυ Oιτης καὶ Παρνασσου ἔ&πoaιν οἴσαν' ἔστι δὲ Ἐρινεόν, κυτινον K- ων , Βοιον, -λαιον cum . κάειαια, Quae ex Stephano Byllantino supra exscripta sunt verba hisee excipiuntur των δὲ ἐν τῆ Πελασγιιαιο-Bωρώων κατοικουντων μερο τι ροπὰ τοῦ, D ταῖς, magna postea exstat laeuna et Ioetis deinde Thuerdideus cl. III. 92 de Η raelea condita proponitur αποιμίαν ἐκπέμπειν -κ σχινίοις βουλο υνοι καὶ τιμωρῶν. Quum loco Stephaniano praeterea Herodoti aliorumque de migrationibus Doriensium reIationes Proserantur, Butim annus Dieaearchum quoque locum, quem Stephanus allegavit, de migrationibus Doriensium egisse in iisque exponendis de tetrapoli Dorica disseruisse suspicatur. Quae quidem coniectura a veri specie non aliena est, nullo lamen modo inde essiciendum videtur, ut ipli Dicaearcho verba των D τη Πελασγιο ιδι κ. v. a. adscribantur.

112쪽

την notiν περὶ τον Εὐφρα ν nrere ιον κατασκευασα , α-ντας ταυτὸ συναναροντα πως καλουμένους παλδαιο . In Verbis quae sequuntur

dubium est an idem Dieaearchus respieiatur: Droαι καὶ παλδαία χώρα. .ἰσὶ δὲ καὶ παλδαῖοι ἔθνος πλησιον της κου c. Σοφοκλῆς Tυμ- στῶς' κόλος τε, Madaine τε, καὶ ω-ς. Quam supra exhibui eodicum lectionem ἐν πρωτεν του της 'Eλλάδος βίου non eat quod eum Salmasii eorrectione D πρώτου περὶ Ἐλλάδος βιβλίψ βιβλίου enim typographicum tantum vitium est Commutemus, praesertim quum princeps operis titulus neque περὶ ζωάως neque

περὶ του τῆς 'mutae mos, sed βως-'E, doc suisse appareat. Nee magia intelligo, quam ob causam pro του , eum Nerio me re et

Butimanno, qui ei assensus est, τουτων exhibeamus t τουτν enim ad regem alius regni, qui in praecedentibus a Dieaearcho memoratus fuerit, reserendum esse existimo. Grammatica autem eius vocabuli conjungendi ratio duplex concessa esse mihi videtur, aut ea nimirum, ut cum solis verbis μι προν γε-μενον, aemulum faetum, Componatur aut ita ut ad συν-Aera eum in sensum reseratur e ,, Ninum eum hos Nini ven condidisse. ' Posteriorem modum si sequimur, δια ορ- ρον μενον aut retineri et per exeellentem explicari aut Deili mutationa

ramis γενομένω inde esset idque sexcellandiu ad regem aute mem ratum referri potest. Hic tamen qui suerit, non iam investigare lieuerit; ex Dicaearchi relatione regem Babyloniae eum suisse eontieere possumus es. Beck Anteit. a. Kennin. d. mitin und Volvergesch. t. I, p. M. Tertia interpretatio in Betheliana Stephani Byzantini ieditione reperitur, qua γενόμενον in eundem Sensum cum γεννηθέντα accipitur e , hute autem intelligentia et potentia praestantem genitumete. Ceterum Ninum cognominem sibi urbem condidisse, ex Strabonis quoque l. II, p. 84. XVI, 73T apparet. Quae in postremis Ioel verbia grammattea ratione obtinet deformitas ita quidem iacile de

medio tolleretur, ut o. ante φασι deleremus; sed verba omnino Dicaearehi per Stephanum compilatorem ea excerpentem in pejus immutata esse videntur. κατασκευάσαι ad urbem tantummodo auetam et ornatam referri posset, es Bech I. I. , nisi contra eam explieationem Euataihil loeus ad Dionys. Perleg. vs. 767 sacere videretur παλαιοι κλη&έν ς ἄ- τινος Σαλμων, ον φασι τέταρτον ἐπὶ M.ti verba πνουν τεσσαρεσκαιδέκατον, quae pro glos emate Recipienda esse prima speetes docet. Butim annus recipere non debuit σιλέα μετα Νῖνον γενόμενον την Βαβυλωνα οἰκίσαι -ὶ τους συνυθμας καλέσαι tiφ' Ιαυτου παλδαίους. auromis μέμι παρά τινων καὶ οι περὶ EousM MIM MIMis.

προσυλλαβως κατα . in eaoν. Num ea quoque relatio, qua Chaldi a

113쪽

chiadaeis diverat iidem tamen etiam Chaldaei nominati suerint es. Bech. I. c., a Dieaearcho exhibita sit, dubito inprimis quoniam apud Stephanum eiusmodi nihil legitur et apud Eustathium ipsum saeillima

mutandi ratio adesti Verba enim κατα Βικαιαρχον ante λέγomis Coi Ioeare vel etiam sua sede retinentes ante ea interpungere possumus, ita ut Eustathius, quod supra omisisset, adjecisse cogitetur, ea dico. quae de Chaldaei a retulerat ex Dicaearcho repetita esse.

ως εἶνα τα παντα ὁμου ἔτη διπλα ἐννακόσια λς Sicut locum modo exhibui, in Stephani eodice reperitur; eadem autem computatio chro- nologica etiam in libro Parisiensi es. infra proposita est. Illam denique relationem ex primo Bloo libro sumtam esse plane non dubitabimus, si alterum scholiastae locum es. noti 25. conseremus et, culus rei ex eodem scholiasta Buum annus exempla 6εοπομπος is 6 r necnon e Suida v. υρεῖος πυρος, εχ φησιν 'E. ν-oc attulit, considerabimus in eirandia scriptis. quae in vulgus nota erant, titulos omitti haud raro solitos esse. Praeterea βων Dicaearchi gravissimum et celeberrimum opus suisse iam saepius adnotavimus.

2M Sehol. ad Apoll. Rhod. IV, 272 ex Stephani eodiee δὲ

ad Soph. Al. p. Il8, ut 'Luii toti βίου pro titulo allegati operis 22λυτης 'Eu δος acciperet, neu particulam ante ea verba deletam voluit; sed illud opus jam per se satis significatum est et praeterea, si ita mutaretur. μυαληκέναι intelligi plane non posset. Neque igitur και elidendum neque eum alia particula veluti met eommutandum est. Pro α-όν quod Buti mannus protulit equidem αὐτῶν exhibui idque ad Euην. , quod in 'Eu inos inest. retuli. Num postrema quoque verba ex Dieaearcho repetita sint, dubitari potest. Ceterum eum illo - μholio, sicut eum eo quod not. 22 exhibui, sehol. quoque codicis Parisiensis conserendum est hocce πιρὶ δὲ τους καθ' obcrij, ό- aliud ejusdem Sesonchosidia regis nomen cs. BeckI. e. I, p. l64 , υπολλιονιος δὲ τουτο μονον Π:σί ' πουλυς αδην ἐπενήνοθεν αἰών ' Λικαίαρχος δὲ ροτα τον 'μψιδος χαι- Προν βασιλέα γεγονέναι Σέσωστριν ta γίνεσθα. αno μὲν της Σεσο στροδος βασι- λεως πιλυροιαδος ἔτη GH, ως εἰναι τα παντα Naia tin

114쪽

ita intelligenda esse videntur: .,et hac ratione Dicaearchus secundo libro dieit Sesostridem vitae Graecae curam habuisse nisi forte eum qui codieem Parisinum consecit verba in Stephani eodice καὶ 'Im -- κου βίου salso intellexisse et pro titulo operis allegati accepisse stati limus. Minus reeta Buumantii interpretatio apparet: et hoc quoque narrat Dicaearchus in libro seeundo, Sesostridem entam habuisse Graeciae vitae quia quod additum est hoe omnino et audieat et quia scriptor, si ad aequentia respexisset, pro σολο sine dubio τόδε rectius posuisseti Buti mannus quidem, cf. quae de laeunoso codieis Parisini habitu supra monui, .codicis Parisini auctorem ex Stephaniano euerpsistestatuit, sed in neutro genuinum seboliasten superesse arbitratur et in libro Stephaniano inprimis eo offenditur, quod inter verba o μὲν 'anouώνιμ n. v. L et emiσὶ δὲ sistitueroe nulla sensus relatio inter dati Eo vero loco μν et δέ si hi invicem respondeat neeesse estp Equidem M. hoc loco tantummodo restringendi vi praeditum et per δέ pr gressum ad aliquod novi significatum esse censeo. Quae tamen idem vir doetissimus de computatione Meundum Olympiades exposuit, reetissime se habent, quod Timaeus ista primus ustis suisse dicitur; aeeuratiorem tamen diseriminis rationem habere debuit, quod obtinet. si prima olrmpias nonnisi chronologicos terminus eodem modo quo Troja eversa, Heraelidarum reditus. Persarum bella etc. consideratur et si singulae Olympiades, velut octogesima, nonagesima et e. Per singulos suos annos memorantur. Idem porro Buli nnus fieri vix potuisse opinatur, ut Dicaearehus de eadem re duobus diversis locis verba sece it eamque ob eausam seholiasten erravisse conjicit, eui rei ut suecurrat haee omnia ad primum Σίου librum relaturus est. Sed hoc ex solo But anni arbitrio factum est isque ipse, non sch Iiastes erravit: in primo enim libro illa magis universa expositio chro nologiea et in secundo singularis de vita Graeea a Sesonelioside in Aegypto recepta relatio comprehensa sui L. Etiam Naevius, Sesostridis tamen, inquit, etiam secundo libro mentionem Deit. In posteriori

vero illa re tradenda Dicaearchum erediderim demonstraturum fuisse, quantopere peregrini vitam Graecam respexissent, neque contraria ratione cum Buttin anno statuerim significare voluisse , quantum Vita

Graeca peregrinis debuisset, quae quidem plurimorum scriptorum

115쪽

mannus et ante eum Naehius hunc locum ibi sedem habuisse coni merunt, ubi in universum de meretrici hus sermo fuisset; sed aliua praeterea sententiarum connexus, quo illa verba prolata fuerint, cogitari potest, ita ut de diversa helli gerendi ratione apud Persas et Macedones expositum fuerit pari iure atque illud coniicere fas est

Quae apud Athenaeum locum citatum excipiunt verba o M Φίλιππος ωεὶ κατα πολεμον θωμι. D Iram 'ν εἶκ- καὶ δυσίν, οἶς ι σίλευσεν, ὀ - Σάτυρος ἐν τῶ περὶ Οὐ-α-- κ. v. L, jam ob Sa Frum commemoratum cs. Voss. de historr. Gr. p. 4li Dieaearcho adaeribenda non esse liquet.

των ἄντες οἰκειοτατοι. τῶν τοίνυν συντόμως τε ορι- καὶ

116쪽

πολεμον καὶ timων Ουνεισελων μηνυουσης. - παρισταντας in eodice Lipsiensi deest; super lineam autem a vetere manu Scriptum est παρασταντας. Ceterum παρίστημι h. l. proserendi, proponendi sensum habet, sicut etiam Athen. XI, 463. e. XV, p. 694. - Versus ex Π aiodi lar. κ. ημ. Vs. 116 sqq. a Porpb rio etiam in tertio libro p. 292 exscripti sunt, quanquam cum hac ibi lectione καρπὸν γὰρ σφίσιν ἔφερε ζείδωρος ἄρουρα, porro a Platone Politi p. 537 sq. , a Diodoro V. 66 et ab Eusebio praep. Ev. p. 58T. a. Ad sensum, similis locus Homeri eus est Odyss IX, 109. ἄλλὰ τα γ' ἄσπαρτα καὶ ανηροτα πάντα φύονται, quem Diodorus Siculus V, 2 allegavit, et Virg. Georg. I, 127

117쪽

μιν oe in praesentis participio neque vero in aoristo prolatum statuere debemus loei Hesiodei interpretationem in ipsis sequentibus verbiaeomprehensam esse - Buti manno ob codicum auetoritatem assentiendum est quod formas ct οὐθέν, quae ab Aristotelis tempore ita uatim remptae suerunt, hoe loco exhibuit, quod vero etiam pro δεμίαν proposuit μη μεμων, neque usus linguae patitur et virorum doctorum sententiis eontrarium est es inprimis Lobeck. Phrynich. p. 181 sq. qui Ουδεμία et μηδεμία sormas in oυθεριω et mi θεμα nunquam transiret potuisse rectissime animadvertit. Si enim in Outice, 'esse litera δvel x potius nam Ουτε et μήτε pro prinei pe forma statuendum est in O transiit. hoc inde laetum est quod spiritus asper in vel Dillam literam excipit, 'quae quidem res ante μει plane non obtinet, quam ob eausam illa forma aut οὐδεμία aut oυτεμία proferri debuit. τὴν γεωργιαν Contra Belahit conjecturam την Rhoetius iore monuit nihil mutandum esse nostrumque loeum ita intelligi posset , , quod neque agriculturam utpote artem saeuitatem, opisseium hahehant Si Butimannus ob iteratum, deinde

μηδέ neque vero μητε tegendum arbitratur, ejus aententiae rationem equidem mente non assequor. - Pro ει δέ τι - Reishius εἰ δὲ Ta - δεδ legendum suspicatus eat, etiam veri simili ua equidem erediderim ει δη τι τη - διτ --h. l. in honam partem accis piendum es e apparet. - Ad verba uale δρυόe in margine eodicis Lipsielisis adscriptum est is o ε ς παροιμίαν ἐπὶ των ἀποκαρτερωντων μετῆλθέν, qtiam explicationem Reiskius se intelligere negarit et in

cujus sane locum των αποκαροεγυντων potius .exspeetabatur.

In quibus nostri proverbii ratio habita est loel inter alios hi sunt rZenob. II, 40. αλ. D. ἐπὶ τῆ κακη MIma ταλαιπωρουμένων καὶ χρηστο-

ροτυβαίνων λυι θυε ιτα ει τῶν καρυων, ἄ et ἔφη. Euseb. praep. Evang. III, p. 86 d. πρῶτον ανέσχεν ἔκ τει φυτων η δρυς καὶ ταυτη ἀγάπησαν ia ανθρωποι τροφῆς Ῥαυ καὶ διαμον ν παροσχουσαν et qui a Buit manno eollati sunt Diogen. I, 62 Suid. Hesych. s. . et eis Ciceronem, ubi illius proverbii meminit. Ioeci Do,tro Dicaearcheo id debuisse jam alibi suspicatus sum es. Epp. ad Atti II, is , etenim vel suhire eas videor mihi summa eum dignitate vel deelinare nulla cum molestia posse. Dices fortasse dignitalis titie taliquam δρυός, saluti, si me amas, consule. De glandi hus Graecorum antiquissimis

118쪽

temporibus alimento D vellus tu. l. II. p. 38 hae e memoriae pro

didit. Has glandes ilicis apud Italos licino ve quemus, quae per

omnem annum viridis maneret, seselus intelligendos esse es Plin. li. n.

VII. M. Seythas secundum Ol. Mam. Goth. Mil. 12, e. 6. Panem ex glandi hus seeisse et Arcades, id quod satis notum est, in oraculo Delpliteo apud Herodotum ἄνδρας Ἀνη rooe nominari. Glandes autem, quas Arcades comedissent, ex Pausaniae relatione ad singulare quercuum genus, nomine φηρον pertinuisse. Secundum Virgilium glandes Epirotarum et secundum Strabonem Iberorum cibum suisse sie ut etiam Sisin burnii aetate glandem praeeipuam alimenti partem vulgo in Hispania praebuisse. interdum tamen etiam βαλανove Grae- eorum et Romanorum glandes nuces castaneas intelligendas esse et secundum Gronovium a Diphilo eastaneas βαλύ- e nominari. In Italiae septentrione pauperiores homines sere solis castaneis vesci et in civitate eeelesiasti eI Romana in agro Segniensi adeo equos et sues iis ali soIere Pausaniae denique quem allegavi locum adseribo VIII, l. καὶ δη ναὶ εων φυλλων τα ντε καὶ sinae τε ναὸ-δὲ ἐδωδίμους, ἄHὰ όλι ι α -- σιτουμένους τως ἀνθρώπους τούτων μὲν μυσεν o mauoroe ' ὁ δε ουὸν καρπὸν των δ-- -τε πω πασων, αλλα τυς --- Ἀς τνρου τροπιν αευρον εἶναι. π έμονέν τε ἐνίοις ἐς τοσοῖτον ἀπο Πελασγοῖ τούτου η δίαιτα, ge καὶ την Πυθων, ηνίκα Αακεδαιμονίως γης της 'Αρκαδων ἀπηγόρευσεν ἄπτεσθαι, καὶ τάδε εἰπειν τὰ λη' nouoὶ ἐν 'cli καδ uim γοι ἄνδρεe ἴασιν, in σ' ἀπο-xωλυσουσιν ' θω δέ τοι οἴτι-- Reishius et Rhoeritis a ante οι μέν interealandum censurrunt. - Pro vulgato εὐ πολλά eo minus equidem τὰ παλαιά rescribere dii bitavi; quod hoe etiam in eodice Lipsiensi et Murmanniano reperitur. - Quod Rhoerius ad τιοῦν χρησιμων genitivum τι aut mente aut seribendo addi dehere Mosilit, nemtrius eqriidem rationis, quoniam κατανοοῖντες Praecedit, necessitatem intelligo. Nee magis approbo, quod idem vir doctissimus pro μακά - ριεν τε legendum eensuit μακώριον νε. - Pro ἀφηγουμένον in eodice Lipsiensi ἄπηρουμένη exstat. Bhoerius αφηγουμενα conjecit, sed Iectio vulgata optimo iure retineri posse milii videtur. - Batione n stri loci Dicaearehel apud Porphrrium habita. euius dicendi rationem

Bullinannus, qtiari litam usque ad ιμπισον εῖδος tarit ammodo neque

igitur plenum proposuit, eleganti salitiam iure praedicavit. Prellerus in citata recensione opinionem dicit apud Graecos ab antiquis inde temporibus vulpntam et per Dieaearchi Vitam in historiam Graecam receptam de prima ruditatis aetate et de genere humano per agriculin uram et institutiones agrarias altero aevo erudito et ex eulto. Si Butimannus denique locum Dicaeareheum initio in oratione obliqua

119쪽

exhibitum . deinde vero verbis Q διῖ λαμβάHis in orationem rectam transitum laetum esse statuit, sibi ipsi non consulit, quoniam sequentia verba, qualia quidem proposuit, τό ει λίαν μυθι-ν - ἄνάγειν adhue ad orationem obliquam pertinent. Cum nostro loco Dicaeareheo apud Porphyrium sine dubio hi duo Varronis loci eonserendi sunt de re rustiea I, 2 ,, et quidem Ilaetadjietas , inquam , pastorum vitam esse incentivam, agricolarum sue-centivam, auctore doetissimo homine Dieaearcho, qui Graeciae vitam qualis fuerit ab initio nobis ita ostendit, ut superioribus temporibus fuisse doceat, eum homines pastori iam vitam viverent. neque scirent etiam arare terram aut aerere arbores aut putare; ab his inferioin gradu aetatis suseeptam agri eulturam. II, 1 Igitur, inquam. et homines et pecua cum semper suisse ait necesse, natura, sive enim

aliquod suit prineipium generandi animalium singularis haec coniungendi ratio ita explieanda est, ut proteipium generandi unam noti nem continere et animal iam genitivus a principium pendere cogit tur , ut putavit Thales Milesius et Zeno Cittieus, sive contra princia pium horum exstitit nullum, ut credidit Pythagoras Samius et Aristoteles

Stagirites, necesse est humanae vitae legendum videtur. humanam vita, a summa memoria gradatim descendisse ad hane aetatem, ut scribit Dicaearchus, et summum gradum fuisse naturalem, cum viverent homines ex illis rebus, quae inviolata ultro serret terra, ex hac vita in seeundam deseendisse pastoritiam e seria atque agrestibus, ut ex arboribus ae virgultis decerpendo glandem, arbutum pomaque colligerent ad usum, sic ex animalibus cum propter eandem utilitatem quae possent silvestria deprehenderent ae concluderent et mansueseexenti In queis primum non sine causa putant oves assumptas et propter plaeiditatem: maxime enim hae natura quietae et aptissimae ad vitam hominum , ad ethum enim laete et caseum adhibitum, aclcorpus vestitum et pelles attulerunt. Tertio denique gradu a vita pastorali ad agriculturam descenderunt in qua ex duobus superiori-hus relinuerunt multa et quo descenderant, ibi processerunt longe, dum annus pervenirent. In postremis hujus loci verbis Victorius ad nos emendavit eique Butim annua assensus eat, quod quidem veritatis specie non earet, nisi sorte annua pe enisae memeniret enim

etiam eodie um lectio est legere idque de instituta ordinaria temporia computatione intelligere praestati Butimannus locum Dieaearcheum, quem Porphyrius exhibet, a Varrone satis fideliter redditum et non-niat aliqua ratione, sicut praeeipue in verbis , , ut ex arboribus ac virgultis decerpendo glandem, arbutum, mora pomaque colligerent ad usum eL ista quesa - auulerunt, amplificatum esse recusatae

120쪽

statuit, ad Ioeum tamen Varronis Ipsum eritiee eonstituendum via explieandum sere nihil eontulit. Ceterum ei loco gravi tantum mediaeina succurri posse videtur eoque respectu haeeee proferor , , tam viverent homines ex illis vehus quae inviolata ultro seriet terra, .seris atque agrestibus, ut ex arboribus ae virgultis deeerpendo gla dem, arbutum. mora pomaque colligerent ad usum ; ex hae vita ina undam descendisse pastoritiam sive ex animalibus, quum propter eandem utilitatem quae possent silvestria deprehenderent ae eonci derent et mansueseerent hoc activo sensu aeeipiendum est . In queis Primum non sine causa putant oves assumptas esse ita pro et lego propter placiditatem: maxime enim hae natura quietae et aptissimae

ad vitam hominum, ad cibum t enim delendum esse videtuo lacte quae antiqua forma pro Iae est et easeum c adhibitum pro glosse mate verbi artialerunt considerari possit) et ad eorporis vestitum

pelles attulerunt. ι .Hie denique Hieronymi adv. Iovin. IX, p. 230 ed. Beati Ioeu huece pertinete is Dicaearchus in libris antiquitatum et deseriptiona

Graeciae refert sub Saturno, eum omnia humus sunderet, nullum comedisse carnem, sed universos vixisse frugibus et pomis, quae sponte terra gignebati Quem locum Hieronymum ex Porphyrio exscripsisse vel saltem excerpsisse Holstentus auspicatus est. - Censorini

vero locum de die nati e. 4 ad philosophi eum polius Dicaearchi opus respicere videri jam alibi exposui. Ceterum a Plutarcho quoque veteres relati sunt aetatem ait, Saturno pro selieissimo Graeciae tempora

habuisse es. Aristid. c. 24- ρ οι παλαιοὶ τον - κρόνου βίον,

26 Zeno,. proverbb. cent. 5. 23. Λικαίαρχός φησιν ἐν τοῖς περὶ me ' Ἀδος Παν his verbis significatum esse dubitare non lieet , ἐν τοῖς δεειν- M iamι συνηθες τοῖς ἀρχαίοις διανέμειν Ηρίδας ' ω δὲ

προ ροσεις τινας ἐνωμέρων γινομένων των Maσματων κρατησαι τὸ ἔθος των μερίδων καὶ μι τουτο την παροιμίαν εἰρῆσθαι. των γὰρ Μεσμάτων

πωνν καὶ mi κατὰ μέρος τιθεμένων τὸ πρότερον οι λωττωτεροι τας τρο- ς των ωσθενῶν ἐρσωζον καὶ σννέ - τουτους αποπνωσθω-δ--μένους cita etiam Aldina; quod Bulimannus exhibet δυν- ιινοι defendi quidem posset utpote construetio κατὰ τὸ πνι-νόμων, ita ut συνμβα- τούτους αποπνθεσθαι Per Ουτοε απεπνίροντο explicaretur, sed illud praeserendum est Ιαυτως μηωιν. M τουτο ουν ὁ ιυρι ιος -- νοηθη. In Aldina editione praeterea haec verba Iegunturr των δυνατωτέρων ainaζοκτων τὰς τρονις των ἀσθενεστέρω και ἐπὶ τούτου nati,s