Dicaearchi Messenii quae supersunt composita, edita et illustrata a Maximiliano Fuhr

91쪽

eujus Pansaniam rationem habere crediderim III, 14. ἔστι δὲ ἄγαλμα απαῖον Πρακλέους , ἡ θύουσιν οἱ cs. ibi Siehelis.sT Butim annus quoque eas relationes ei Βίου parti vindieavit, ubi de artihus sermo suisset, et Νaehius tractatui πιρι μουσικων αν νων adscripsit, quem tamen iterum ipsum Βίου partem habuit. 98 Ceterum jam Ionsius i. e. περὶ Λιονυσιaκων αγωνωρ partem libri πιρὶ μουσιkων tiγω Μν existimavit eumque ipsum partem operia περὶ μουσικῆς, quam deinde sententiam Deishius ad Plul. t. X, p. 509 amplexus est. Fabricitas contra l. c. περὶ Λιονυσιωκων ἄγωνων, περὶ μουσικῶν ανώων, 'O1υροικός, Πανα ν/αῖκες ut singula seripla recenset et Schwcighaeuserus quoque in Athenaei iudice 'Oλυμπικον pro singulari Dieaearehi libro existimans ,,'Oaυμπιωδe, inquit, historicaa liber Dieaearehi. Inprimis Nae,ius et Osannua l. e. arctum istorum

aeriptorum connexum demonstrarunt.

99 Seriptorum locos modo sub titulo totius liliri modo sub titulo

singulorum capitum ei tari solitos fuisse, satia constat cf. Stura Dawm. Helian. p. 39 sqq. et per nostram ipsam hane dissertationem nonnulla ejus generis adnotata sunt. Attamen pavea, ne eam rem nostra a parte silentio Plane praetereamus, etiam hoe loeo asserte libeL Ita κρα-κά Hellanici partem ejus Atthidis effecisse statuuntur es. Sturae l. e. p. 86, ejusdem Praeterea Βοιωτικώ, Περσι- in scholiis Arist Phaneis memorantur eaque nonnisi partes amplioris operis suisse videntur, Herodotus ἐν τ- -γυπτιακοῖς allegatur cf. Menand. de encom. ed. Heeren p. 49, ex decimo Theopompi Φιλ-πιωῶν libro ea pars. quae de dem agogis Atheniensibus agebat, a nonnullis utpote singulare scriptum segregabatur cf. Αth. IV, p. 166. d. e. θεοπομπος δ' ἐντη δεκατν των Φιλι-τεκων Gφ' τινες τὀ .τελε-rιον

εἰσιν, D ψ ἐστὶ τὰ περι των 'A ν σε δημαγωγων , ουναγωγη πσταμῶν callimachi es. Strab. IX, p. 39T. bieut ejusdem κτίσεις in σ- καδ.ό uin, nihil fortasse nisi amplioris operis partes fuerunt et Appianus, seriptor historiae populi Romani, is γ' ιμαῖ, Ἱλλυρίδι eitatur ete.

Huc etiam id pertinet, quod aliquot veteres seriptores nonnullas universae rei, quam tractabant, partes stygiilariter proponere et deseri here consueverunt es. Cic. ad Div. V, 12 ad Luecejum Deesse mihi nolui, quin te admonerem, ut cogitares, conjunctene malles cum reliquis rebus nostra contexere, an, ut multi Graeci secerunt.

Callisthenes Troicum hellum, Timaeus Pyrrhi, Polybius Numantinum qui omnes a perpetuis suis historiis ea quae dixi bella separaverunt . tu quoque item civilem conjurationem ab hostilibus externisque bellis sejungere. M

92쪽

aius λυμ intelligendii ni eosqtie libros, ratione Suidae Dicaearchum τορο appellatitis habita , pro orationibus consideraudos esse eredi-diti Quam sententiam jam Fabricius impugnavit, qiii l. e. libros quos

dixi non magis quam Κορινθιυκον et A/σφακον orationes, sed eodem modo dialogos potius suis,e suspicatus est. Naevius, quem Osannus deinde secutus est, ad IIcrati να-oς et 'Oλυμπικος es. exempli causat Thue. I, 6 ἐν του 'Oλυμπιακῆ tirωri, vocabulum &γων mente suppleviti

Quae hi viri doctissimi pro sua sententia attulerunt argumenta ea inprimis re adjuvari censeo, quod 'uae istis titulis servatae sunt eκ- Positiones minime aptae esse apparent, locum in aliqua oratione sibi

vindicando. Fieri vero quoque potest, ut quispiam ad illas inscriptiones βίος nomen mente adiiciendum esse et Dieaearchi eam deseriptionem vitae Ola mpicao et Panathenaicae suisse eonjiciat. Celerum eo loco. ubi ex vulgata quidem lectione de Dicaearchi Olympico verba fiunt, suspicari fortasse liceret, ἐν 'Oλυμπιὰψ verba, ad quae iamνι vel cogitando addas, priori olim loco sedem habuisse,

Per 'Oλυμπιῶσι autem verbum mota leo irrepsisse, ubi nunc reperiuntur, ita ut opus, in quo Dicaearchus illa exposuerat, plane non nominatum fuisset. Quoniam denique dubitari nequit, quin 'in estia titulus libri vel capitis potiua suerit, etiam loetis Cieeronianus silentio non praetereundus est, qui, si obiter eonsideratur id quod ipsi Osanno acciderat nos sacile commoveat. ut λογος pro supplemento ad λυμικός veri simillimo habeamus. Hicce autem locus, quo Cicero de scripto sibi elaborando disserit es. ad Att. XIII, 6. 32. 33. eat ad Ati. XIII, 30: , volo aliquem Olympiae aut ubi visum, πολιτικον συλλογον, more Dicaearchi, familiaris tui. Quem ad loeum inise alios Ernestius adnotat, Ciceronem ἰn libro conscribendo praesertim πιλυμπιαον Dicaearchi exemplar sibi proposuisse, quanquam ea ratione etiam Corinthiaco et libris Lesbiacis, quos a sermonis loco nomen traxisse supra vidimus, non exclusis. Sed de his duobus lanis tum scriptis - alios enim Dicaearchi libros eodem modo institvina ignoramus ex Osanni sententia cogitandum est iisque vir doctissimus Cieeronem quod ad sormam in eomponendo libro de gloria usum suisse conjicit. Ut ad illum denique Ciceronis locum revertar, animis advertendum est quod disertis ibi verbis dicitur Olin iae atit ubii Distim et quod more Dicaearehi verba ad proximum tantum κο uriri ol συλλογον essusque quidem formam reserenda sunt. , 101 Quod Dieaearehus de scoliis eommentatus est, cum studiis ejus, quibus Alcaeum poetam eo in genere excellentissimum amplexusi est, iam supra colloeavimus cs. Αth. XV, 694. a. δια τε τὴν πιπα καὶ ἀφέλεων των ποιησά-ιδ και - ἐπαινουμένων ἐπι-uis eii e

93쪽

τε καὶ 'Λ-κρέοντο:--ρ-1σιν Dλευσιν, a γυιν-ασον δή μοι σκολιον τι λαβων ' λααίου - 'Aminorio Sententia vero Dicaearehi, qua scolia nomen inde tiaxoint, quod a cultioribus tantum et serie quidem plane non finita secundum ordinem fortuitumas eantari solita essent, ab Ilgenio quoque de scolio p. 85 sqq. probata etl aeeuratius explicata est. Alios autem veterum seoliorum nomen R νόμεσκολιῆ eK adverso νομου ορθίου repetiisae vel etiam a-σκολιῆh. e. numero amphibrae hico vel etiam ab obliquo earminum circuitu, quem sellarum collocatio esseeisset, derivasse constat. Loci veterum qui huc pertinent hi sunt: Seliol. ad Aristi Ran. 1329. meό. ν, ηπαροίνιος Αικαίαρχος ἐν μαυσικων ωγώνων, οτε τρία ην TO μὰν υπο παντων ἡδομενον, το δὲ καθ' ἔναυ- de hae Naekii emendatione nemo, qui hunc ceterosque locos accurativa consideraverit, dubitabit; ea in verbis tantummodo eonstat τό δὸ inisterpositis et multo simplicior est quam Sch Meighaeliseriana, quae a Chardon la Rochette et Siehenkeesio comprobata est vo μὲν υπο πάντων ψωμενον, το δὲ υ- παντων μέν, ου δ' Ομου, υλλὰ καθ' neque non laudabilior quam ea, quae a censore musei Rhenani locum Athenaei XV, p. 694 respiciente proposita est ue - ψωμενον, τουπο παντων /ιὸν καθ' Aia ἡδυανον, δὲ κατα τινα περα ν ' τὸ δὲ

Ἀριστο timc καὶ - apud Luciani se holiasten Φίλων et apud Photium Φίλης roperitur, forsitan millia signisi eatus est Delius, cujus seeundus liber περὶ μουσικῆe Athenaeo XIV, 636. h. commemora tur ὁ μουσω oc, οτι ι, τοκ γύμοις περὶ μειν τωπεζαν nouὰς κλίνας τιθέντες, παμ μυρμνος uoWτες νειν γνωριας καὶ ἐρωτικῶσυν--. η δὲ περ-oc σκολιὰ θένετο διὰ την θέσιν τῶν κLνῶν σκολιών. υnόμ μα-I-ννων περὶ του σκολιού -τρου, o προετέθη αυτις ιπo Toctou καίσαρος - σκολιον, το ρ διον, κατὰ αντίφρασιν, μέλος τεολιγοστιχον. Quocum ad verba Schol. ad Vesp. 1277 congruit. nisi quod ibi pro mitiῖται αὐ/ῖσθαι habetur et quod post κλινων etiam haec verba leguntur οἱ δέ φασιν ως ἔθος ἐν τον-ωναμνον D -

94쪽

h. l. Dieaearchus ἐν τῆ σαρὶ μουσιμῆς citatur et Pro τρία, ut supra vidimus, δυο γένη ψαν legitur. Eadem porro apud Suidam t. III, p. 334 et Photium Lex. ed. Herm. p. 386 utroque tamen hoc loco

Post κλινοῦν voeabulum σκοχμιν deest Obvia sunt. Comparandi deni que causa hos praeterea duos locos adseribo: Athen. XV, p. 694. - δὲ καλ--- ου κα- τον τῆς main tuc τωπον, οστις lαν l Seli Neighaeuseri correetionem oτι non necessariam habeo σκολιος υ υσι γὰρ τὰ ἐν ταις ἰνειριένα et εἶναι σκολια ' υλλα τριων γενῶν οντων, - φησιν 'Aρτέμων ο κασσανδρους ἐν δευτέρο βιβλίων - ἐν οις ταωρὸ τὰς συνουσίας ην gδόμενα ' ων τό μὲν πρωτον ἐν, o δὴ παντας ε δειν

95쪽

οιακων ωγιώνων, πιλανι oe δὲ is τοῖς κραναικοῖς. Hoe scholion a Phavorino v κυκλιοδιδασκαλιον exscripta ni est. Dieaearchum autem Arionem primum cyclicos choros instituisse vel . cinod idem ost, dith rambum condidisse es Schol. l. l. et δεν κυκλιοδιδασκαλον αντὶ τουραμβοποιον existimantem non solum multi veteriim scriptorum visi teli eadem seritontia mi se videtur . sed etiam doetissimi nostrae aetatis seeuti sunt C s. Herod 1, 23 Arionem) ωντα κιθα-ον των τοτε ἐοντων Ουδενος δεντερον, καὶ διθυρυμβον πρωτον υνθροπων των Mεῖς ἶφιεν noιν Οαντα τε κGὶ ονομασumti καὶ διδάξαντα ἐν κορω ν,

96쪽

σειν. Quem sententiarum Connexum Verba αε--πιος - συνίστησι eum ant edentibus habeant, nondum mente asseeutus sum; haecce tamen auspicabar. Unua seholi: stes Dicaearebum atatuisse refert, in Pauathenaeis olini etiam seminas vetulas ramos gestasse, et se nescire addit, qua auctoritate motus Dicaearchus ita tradideriti ita enim verban oτου explieari possent . quum contra in vulgari scribendi ratione ἐξότων de significato tempore plane interio cogitandum sit. Alivssehesiastes eandem vel similem relationem in Xenophontis Symposio et in Philochori Atthide repererat aut saltem se reperisse credideratae Dicaearchi igitur opinionem horum virorum auctori late niti ad notavit. ita Σεν--- ct toa όρου ad Oxoti grammatice reserendi messe . Sed non negligendum est, quod in Xenophontis Symposio de seminis ramos gerentibus nihil memoratum eat es. IV. II. τεκμήριον δέ' Mui φιγυς τους καλο - νψαντας ἐκλέγονταε, εα συμπαρομαρτουπιος πασy v η uaeis του πω uosc. Nostram denique Dieaearchi narrationem etiam C. O. Μuellerus es. Beli. G b. die erhab. Bildwerh. in den Metop. ii. arn Fries. d. Parthen. Eu Si uaria M. Revetis Allertii. v. Ath. Testseli. Beerb. t. II, p. 679. respexiti

que ipsum omnino opus imaginem universa in vitae Graccae Dota CO -

tinuisse, censor musei Rhenani lude Pol rasitnum efficere conatui, quoune Aristoteles quidem tale opus componer Ρ'ituerit et singula cillitia

97쪽

eapita in singulis libtis traetaverit et quod Dieaearebi me ex trihua

tantum libris constiterit. Haee argumenta quid valeant, infra aecuratius exponam ibique demonstrabo statuere Iieere, mis multa quanquam breviter explicata eontinuisse, ita tamen, ut omnes Dicaearchi qui memorantur libri ob cognatum argumentum ei operi assignandi non sint.106 Buumannus, Naehius et Osannus omnes reIationes ex seripi περὶ αγωνων repetitas idque ipsum scriptum ad tertium mou librum referunt.107 Ex hae sententia Naevius essieit, etiam Suidae mancitatem in libris Dieaeareheis enumerandia explicandam eamque Partim magiasPecie, quam revera mancitatem esse. Sed quum hic vir doctissimus ipse Suidam etiam alia Dicaearehi scripta, quae a Bω penitus separanda sint, silentio praetermisisse animadvertat et quum omnino Suidas 1e non κριτ--ατον ubique manifestaverit, resutatione supersedere nos posse eredimus. Neque plus probat quod idem Naekius rationem, quam Dieaearchus in musicis rebus aliis in m , in aliis ejusdem generis in librum περὶ μουσικῶν recipiendia secutus sit . frustra investigari adnotat, quoniam paucissima duorum horum seripiorum fragmenta supersunt. Multa praeterea ea ratione conjicere licet, velut Dicaearchum in Bω gravissima quae ad artem musicam et dramati- eam pertinerent hreviter exposuisse, singularia quaedam occasione oblata adneetentem; in opere vero περὶ ὀ ninis sestivos Graecorum Iudos aeeurate deseripsi sae.

98쪽

Caput se timum.

Quantum ex iis quae ad Dieae reia Γίον ' λάδος

certo referenda sunt framentis ellici potest, hoe in opere de antiquissimo statu quum universi generis humant tum praesertim populi Graeci, de historicis rebus et ad Graeciam et ad alias terras pertinentibus, Et conjunctim cum historia de chronologicis rationibus, de geographicis Grae-Clae proportionibus, de artibus et literis et de moribus et ritibus Graecorum sermo fuerat. Quod in libris manu- aeripila auperstes est majus fragmentum, quod virl doeti per multum temporia - quo id jure secerint hoc loco nonaeeuratius demonstretur Vitae Dicaearcheae partem consideraverunt, nobis quod minimum eat eoneedit, ut Dicae-aretium in hoo opere descriptionem Graeelae vel magnae saltem ejus partis proposuisse colligamus. Ad aliquam igitur eamque fortasse haud exiguam Βίου partem Groddeckii conjectura accommodari reete poterit, Dicaearchum Graecorum instituta et mores specie itinerarii Exseeutum fuisse. Qua in sententia etiam Hieronymi loco adv. Iovis. I. II. confirmamur, ubi nostrum opus verbis sein libris antiquitatum et degeriptione Graeetae designatum est. Sine ullo deinde dubio hoe idem Dicaearehi opus apud Varronem sIgnificatum est de re rustiea I, 2 ita Proserentem Mauctoro doetissimo homine Dicaearcho, qui Graeciae vitam qualis fuerit ab initio nobis ita ostendit Ete.; necnon apud Por

phyrium περι ἀποχῆς των IV, 2 ratio Aiou

99쪽

των eorιν καὶ ὁ περ π&τιντικος A/κα αυχος, quae omnino verba ad rectam de habitu totius operis sententiam eonio mandam gravissima esse infra videbimus. Quae modo exposui, ex iis id quidem eerto emeitur, quod Γως titulus

amplissimo sensu intelligendus est et quod in hoe opere ipso vita Graeciae secundum diversas plane rationes, nequctsolum, ut videtur, qualis scriptoris aetate fuerit, sed etiam priorum temporum ex historico quidem eius progressu d scripta suit. Simili gensii universo in vocabulum saepius obvium est atque apud Latinos quoque vira ita usu

patur es. Plin. hilli. nati prael. r rerum natura, hoe eas vita, narratur, A et praeterea ex antiquitate nonnulla opera,

quorum similis ratio fuisse videtur, eodem titulo praedita allegare possumus. Sic Iason, Posidonii discipulus, vitam Graeeiae quatuor libris composuerat totidemque libria Varro, doctissimus sortasse uomanorum, opus quod vita populi Romani inseri pium suit conlaeerat. Ad 'Eλλαδικός quo que titulum, quo titulo Polemonis opus quamquam non plane certo citatum est,') es. Ath. XI, D. XIII, sos. a. hβιος voeabulum mento adjici haud inepte videtur. Ex vullo fragmentorum quae ad noa quidem perven runt Dicaearchus colligi potest in μεν formas civitatum

Graeearum respexisse vel adeo praecipue explicuisse. R tionem quidem earum necessario habendam passim fulsae patet; totum autem hujus operis librum et g undum qu dem in diversas partes, quae etiam per ae singulae pro singulis dissertationibus haberi potuissent, ut πάλι είαν Αἰγινναέων, Κορινθiων, Neuryνα ν ete. divisum fuisse non modo demonstrare, sed ne probabile quidem reddere

possumus. Bίος enim verbo etiam ei vilem vitam comprehensam fuisse vel comprehendi potuisse, usus quidem illius verbi in inscriptionem adhibiti optime pateretur; sed Ciceronis locus epist. ad Att. Il, 2, ex quo viri docti πο- λεπιίας 9 7ναιων, Κωμινθέων, μιλνναίων aliorumque Diuitiam by Gooste

100쪽

Populorum Graecorum eapit. Βίου efficere alliduerunt, ejusmodi est, ut, si aeeuratius consideratur et eum aliis locis Ciceroniania comparatur, ad statuendum nos conranoveat, de nostro daeva ibi penitus non cogitari. Ille vero

est: μαλλοναίων in manibus tenebam; et hercule magnum acervum Dicaearchi mihi ante pedes exstruxeram. O magnum hominem et a quo multo plura didiceris quam de Procilio. Κορινθίων et Ἀθρναίων puto me Romae habere. Mihi crede, lege sis haee otio, mirabilis vir est. si

homo easet, eum potius legeret quam unam literam seriberet. Ante omnia considerare hie debemus, Ciceronem de magno scriptorum Dicaearcheorum acervo, 'θ quem ante suos pedes exstruxisset, verba sacere eamque relationem, etiamsi quandam Ciceronis exaggerationem agnosceremus, eum Porphyrio Βων Dicaearchi compaetam et accuratam simul rerum Graecarum expositionem continuisse memorante haud congruam esse. A veri deinde specie plane alienum est Cleeronem, simulatque ad Βίων perlegendum aceemig-set, singulas ejus partes alias alibi sparsas habuisse, omitiε-que illa conjectura, qua singula Llωι capita etiam ut singuli libri separatim exstiterint, nihil nisi conjectura est. Neque porro certum est, quod Rupplementum ad genitivos

rem veri speciem πολμεία sibi vindicat, quod Osannus quoque et Naevius, ita tamen iit has πυλσεiως pro B: OD partibus haberent, statuerunt. Sed hae quominuη πολιτεραι ad Dicaearchi Γίον reseratur, alius Ciceronis locus ad Att.Xlli, as cf. supra ex lectione quidem et interpretatione ejus maxime probabili, quod elium Naevius bene perspexit, impedimento est. Praeterea in illo Ciceroniου loco supra exscripto ne minimum quidem indicium inest, quod quae ibi memorantvr scripta Biων vel alius omnino operis Di

caearehel partes lacrint. Λttamen hoc veri simillimum est et Dicaearchu, de civitatibus Graecis cartimque formis optaucomposui-e. culu. paries illae Ro/ μεωρ suerint, 'atis Pru-