장음표시 사용
81쪽
nemo poterit: ita Athenaeus VI, 270. c. Euripidem sententiam ex Aethone Aebaei dramate satyrico repetiisse tradit idemque VII, 276. n. Clearchi relationem proponit, ex qua Euripides in sua Medea mittierν τρογωδίαν Calliae imitatus suerit, αφ' ne ποιῆσαι τυ μέλη καὶ δια9εσιν Εὐριπίδ ν D es. etiam Clem. Alex. Strom. VI t. II, p. 739 sqq. Vel cherus quoque l. e. cum aliis viris doctis, ut Elmslejo, Hetm anno et clintonio, Euripidem Neophronis Medeam suae tragoediae adhibuisse sine ulla dubitalione statuunt. Aliorum ut Beckii et C. A. Boettigeri sententiam cs. Prolu,s. do Εiir. Med. in Matthiae i liseell. phil. t. I. p. 115 - 140. 308 - 320, Neophronem Euripidis
Medeam usurpasse, Elmsi ejus iam eo resulavit. quod Νeophronem Euripide aetate priorem fuisse veri simile adnotavit. -υδαγωγους καὶ οἰκετῶν Mσανον Neophronem monens primum in se nam introduxisse. quod iam saepissime apud Euripi leni reperiretur. Deinde nostram itarem Elm Aleius hoste locos attulit Diog. Laert. II, 134. ύστε πταλυσιν
5T) Quamvis illa Dicaearchi expositio in ejus contineri potuerit, eodem modo quo eadem Aristotelis observatio in ejus υπομ-- μώσι, de quibus tamen Athenaeus cs. IV, l73 e. XI v, 654. d. dubium relinquit utrum Aristotelis an Theophrasti fuerint, et quo alia doeodem tragico relatio in rotoe κοις Hieronymi Bbodii υπομνημασι er Athen. XIII. 557. e. 'Dρο νυμος γουν ἐν Io ορικο et eri ιν μυσιούτως ' ειποντος Σοφοκλεῖ et ινος, oiε ρυοπυκης ἐστὶν , D ra ταδ-ὁ Σοφοκλης, ἐπιι 1, γε τῆ κλμ φιλογυν ς t scia Iiasten tamen quem dixi in asserendo titulo errasse et nonnisi memoriter citavisse statuere lieet. Quod ad conjiciendum etiam quod usu
Palum est περί sortasse eommoveat.
5M Plutarch. του του ἔν Λε oin ed. Reish. t. Vi I, p. 5lo. στι rιδο κ τισιν Ου ιναυλιος Iχουσιν, g triae Σαροπίων, ωτυχον πω ν, αφριπίδην orεται πως Mρχέλαον εἰπεῖν' οὐ βουλομαι τοῖοι δωρεῖσθαι πέ ς, Μη μ αφρονα κρίνxς, η διδους εἶναι δοκῶ. Ibi duo Euripidis versus, quos Barnesius ex ejus Alehelao repetitos esse suspicatur, et de quibus etiam grammaticum quendam Dieaearchum a nostro diversum verba secisse conjicere possumus, hune sensum continere milii videntur: , equidem Pauper diviti munera mittere nolo, ne me stillium judices neve, si dedero, dives esse videar. Nam et ob usum in exculta oratione pedestri obtinentem, quem
82쪽
universum eundem quoque dialogi in dramatis Attisia esse constat, et ob nostri loci sensum pro medio eum activa significatione, nequa vero pro passivo interpretandum et ad εμι ex πλουτου- praecedente vocabulo π1oυσι- mente supplemium est, nisi sorte pro arit, eum aliqua audacia palaeographica πλουτειν ita texta substituere libet. In Μusgravit editione Euripidia t. II, p. 489 fragmin. ineert. nr. 134 pro ἀναι legitur αἰτεῖν amboque versus ita translati sunt: vinolo diviti donum dare pauper ipse . ne vel stolidum putes, vel donando mendicare videar. ceterum loco supra exscripto Mesaenium Dieaearehum intelligendum esse jam ideo minime dubito, quod aecuratior significatio non addita est. Quo tamen in opere Peripateticus de ratione versuum allegatorum disputaverit, ne conjici quidem potest; vario id sententiarum connexu fieri poterat neque ullo modo cum Naehio sta. tuamus neeerse est Dicaearchum, ubi de Euripide apud Archelaum commorato verba secisset, illos versus attulisse. Ex hae nimirum Nactii sententia. quam tamen ipse non utpote unam rectissimam Pro posuit, simplissimum foret de singulari Dicaearchi libro cogitare super Euripide vel saltem super tragicis seripto. quanquam etiam digressionem statuere licet in alio Dieaearchi opere oeeasione oblata laetam eique sortasse similem, quae apud Pausaniam I. e. 2. reperitur. Qui quidem loeus simul de illius tragici apud Archelauni commoratione, vad quam Crateri amore commotus crat. conforri potest cum fragmento ex Hermesianaetis Leontio apud Atlien. XIII, 598. d. e. Sehol. ad Arist. Ban. vs. 85. Mosel, Oput. συνωρ. του βίου του φριπίδ. Thomae Μagis P. o Oip. τ. β. τ..me. Et e. Etiam ex Agatharchide ορι, λυσσης apud Photium hibi. lI, p. 444. h. 29 amicitiae eatio inter Euripidem et Archelaum intercessisse colligi potest. 59 Adv. mathematico. III, p. 84. tibi de vocabuli 1igni
υποθεσιν εἶναι auὶ Λικα-ρχου etινυς υποθέσεις tων Eυριπίδου καὶ mi θων, οὐκ ciuo τι κωλουνιες υποθέσιν ῆ mi ν του δραματος συριπέτει-ν. Quo loeo τινα e duobus in Ddis explicati potest, aut ita ut idem cluod quasdam signiseet . qualetius de Opore Dicaearchi non ubique noto sermo fiat, aut tit. litem ad in Oduin prae ceteris Osarinus statuit, idem sit quod nonnullas, uri de Dicaea retius nonnullarum antum ilIius utriusque poetae tragoediarunt earumque, ut os anni 1 conjiciebat, praeclarissiniariam et gravis N malum caute electarum nrgumenta eo tu posuisse efficeretur. Pliniem vero equidsm amplector sententiam, quum pro posteriori uno θμεις τινῶν v.
dici malvia,em, idque tantum adiicio, quod nostia tota inquirendi
83쪽
ratio immutaretur, at pro τινας per conjecturam palaeographice proximam τινος legeretur. 60 Verba των Εὐριπίδου καὶ Σοφοκλέους μύθων non alium sensum habere perspicuum est ac si dictitrii suisset των D eta e TDe. n. Σωρ. τραγο δωδ μύλον et, si, ut veri simillimum est. de rel.itioni lius quae accedebant historicis super tempore et docendi ratione cogitatur, ideme se quod υπο9έσεις των me. κ. Σοφ. δραματων es. in primis Verba Sexti Empirici proxime sequentia. Pari modo quod in Persarum Aeschyli argumento commemoratum est Glauci opus περὶ Αἰσχυλου μύθων vel locus ex alio Glauci opere huc pertinens, dicitur enim Τώῆκος ἐν τοῖς στερι Αἰσχυλου μυο ιιν non ad solos qui tragoediis suberant ἄθους pertinuisse videtur.
6i Neque euim persuadere mihi possum illas Dicaearchi unoθμσεις in ejus Βίου comprehensas suisse es. supra not. 53, neque cum
Wo ero polymath. c. XII, p. 135 et Fabricio ad Sexti locum bibl. Gr. ed. Hail. L II, p. 295 Dicaearchus nonnisi conjicitur de tragoediis et comoediis scripsissc statuam singularem eas librum effecisse, etiamsi similia quaedam scripta ex antiquitate, ut τρωγινλυανα Argumenta tragica Asclepiadis Tragilensis cs. Athen. X, 456. b. Photi bibl. II, p. 486. h. 4l et praesertim Schol. ad Il. γ, 325. ζ, 155.-i allegari possent. Non ineptum denique, sed quod ita ut veritas ad liquidum exploraretur vix institui posset. foret studium indicandi, quo lueo et quo modo illae Dicaearchi hypotheses Euripidis et S phoclis fabularum aliarumque aliorum dramaticorum, quales ad Aristophanein exstitisse ut infra videbimus conjicere par est, in didascalicis grammaticorum relationibus quae etiamnunc supersunt adhibitae suerint. Qua ratione Naevius, quanquam ita ut quaereret potiusquam assirmaret, quae tu vita Aeschyli apud Robortellum p. II do
altera Persarum actione memorantur, sicut alia quaedam quae ibi proseruntur didascalica ex Dicaearchi relationibus repetita esse auspicatus est. Quod a veri specie non plane alienum neque magis rejiciendum est . quam si quis nostrum Dicaearchum in Rhesi argumento in corum numero eo inprehensum esse arbitretur, qui hane fabulam, quae in posterioribus didascaliis pro genuina relata erat. non Euripi deam considerabant, sed Sophocleum potius ei ingenium inesse existimabant.
62 l. L , ubi idem doctissimus vi e quod ad Sophoclis Antigonen
nobis relietum est Aristophania grammatici argumentum satis reetam ejusmodi imaginem praebere et Dicaearchi uno sistie non-piat aliquanto ampliores et accuratiore4 suisse videri monuit. Diuiti l by Corali
84쪽
etuin διδασκαλίciae V ιλῶς Αως iamrθραπτω. 64ὶ Argum. Soph. Oed. Tyi. δια τι τυροννος ἐπιγέγρυπται ι O πυ- ρ ,e Οἰδίπους inὶ διακρίσει θατέρου ιπι θραπταε. χαριέντως δὲ τυραν- νον υπανυς αυτον ἐπέγραφον ως ἐξέχοπια πάoης Σοφοκλέους ποιῆ-οεως, κοάπερ ἡ τηθέντα uno Φιλοκλέους, ως φησι Λικα ρχος. Hanc secundum relationem Sophocles in certamine quod eum Oedipode lyranno inierat tragico a Philocle, qui cum aliqua sua tragoedia in mediu in Processerat. victus est: id enim loco inesse non videtur, quod Philoeles idem Oedipodelii eum lite tyrannum composuerit, qui praeclarior Oedipode Sophoclis fuerit et eodem cum hoc tempore actus sit. Causam vero a scholiaste indicatam, ob quam Sophoclis Oedipus ab omni hus libenter tyrannus inscriptus fuerit, in nulla re nisi in verbi lusu positam esse patet.
65 In scholio ad Arist. Avv. H. 284 duo hujus nominis tragici reseruntur et Groddecvius quoque init. hist. lit. I, p. 164 duos poetas tragi eos Philoeles statuiti M) Sophoclis quoque loeus in maiori prosaico Blou fragmento et
memoriter quidem, ut videtur, a Dieaeaigho allegatus est 67ὶ Quod Euripidis ibi nomen nomen Sophoclis antecedit, aut casu aut ob ordinem literarum alphabeti cum factum esse potuit , quamquam etiam ideo ita positum fuisse conjicere possumus, quod viri quorum mentionem statim tactam Euripidem Sophocli 'pra serendum existimaverint. Quam ad rem eeleberrimunt quod Socrates de Euripide protulit iudicium conseratur et Lyncei pist Ia ad Posidippii in comicumscripta apud Athenaeum XIV , p. 652. d. ἰν το ς τρυγικ- παθεσιν Εὐριπίδοην Σοφοκλέους Ουμν Ita, quem in eandem coniecturam osannus attulit. Heraclides Ponticus περὶ τῶν παρ' Ευμπων; καὶ Σοφοκλεῖ tribus in libris es. Diog. Laert. V. 6, 87 et Duris Samius, Theophrasti discipulus, περὶ Εὐριπίδου καὶ Σοφοκλέους cs. Alti. IV. l . d. 69ὶ suum annus quoque l. l. p. 39 , quumque Sexti Empirici ver
85쪽
aρουρώνων Mi στέμα roc φ9εγγόμενος Ουτανς ηυφρανεν Ἐπειουρον καὶδ Μητροδωρον. ως Ἀριστοτέλην καὶ Sεόφραστον καὶ Ἱεριώνυμον nα - Λικαιαρχον οἱ περὶ χορῶν λογοι καὶ διδασκαλέαι καὶ τα δι' αυλῶν προβλῆ/tατα καὶ ρυθμων καὶ ωρμονιῶν ἔ οῖον δια τι των ωων αὐλων ὁ στενωυρος 'tρυτερον g θέγγεται, καὶ δια Tt της συριγγος ανασπωμέmet πασιν οξυνεTαι et Get φθ ογγοις, κλινομένης δὲ παλιν ρυνει καὶ συνυμ et προς τον ἔτερον, διωχθεὶς δ' ὀξυτερον δήποτε, τῶν θεατροσναν πυρο τῆς oe στρας κατασπιδασxς ῆ χῶν, ὁ λαὸς τυφλουται' καὶ χαλκουν πιέωνδρον ἐν Πέλλνὶ βουλόμενον ποιῆσαι το προσκήνιον Ουκ a σιν ὁ τεχνίτης, διαφθερουν α των υποκριτων τὴν φωτν. 4ὶ Nullam adlitie investigavi causam, quae ad statuendum nolleommoveat. Dicaearchum et didascalica et musica in uno opere tractavisse. Nisi aliunde relata accederent, dubium adeo videri posset, num ille locus Dicaearctium etiam in quaestionibus musicis τα δι' μυλῶν προβλήματα καὶ ρυθμών και αρμονιῶν occupatum suisse innuat. 5 Unum tantum ejusmodi opus exstitisse credo, etiamsi Ran-
tua in comment. de viti Aristoph. ante B. Thierschii edit. L I Dicae relium proprio quidem sensu didascalias non scripsisse, sed iis in εui ori tia ad dramatum et tueatri historiam pertinentibus saepissime usum esse docet cf. etiam recens. ej. libr Ephemerr. scholasti. II. 1832. v . 89. p. l 3.
86쪽
ωρι δtat M. Apollodor. apud Diog. Lam. IV, 23, Lyeophronis περὶ κωλιν διαe es Atli. VII, 278. b. XI, 485. d. XIII, 555. a. .
Carystii Pergameni περὶ διδασκαλιων es. Athen. VI, 235. e. , Eratosth nis περὶ κωμεν διῶν es. Schol. ad Bann. vs. 1060 sive περὶ κωμωδια e es Athen. XI, p. 50 l. d. , Callimaelii πίναξ των κατὰ χρεν ους καὶ ἀπ' αρχης ν ενομένων διδασκαλιων es. Mei ne h. quaesitiscen n. spee. III, P. 4, Nestoris Tarsensis θεατρικὰ ὁποιιν ματα es. Athen. IX, 403. e. , Iubae θεατρικὴ ἔστορία es. Atheu. IV, 175. d. e. 177. a. 182. e. 183. c. Praeter alios etiam Harmodius ἐν τοις κωμφδουμένοις es. Schol. ad Arist. Vespp. l2 T. et Aristoteles ἐν τοῖς κωμικοῖς es. Erotian. gloss. Ilippocrati P. 1 T. citantur. πὶ Uune quidem veri simillimum esse lociis Plutarcheus perspicue doeet. Naevius tamen, qui sicut Mei nexius quoque cf. quaesit. ccn. spee. III, p. 2. omnia Dicaearehi relata didascalica ejus traeta- tui περὶ - σ-ῶν ἀγωνι, vindieavit, pro ea sententia, qua Dicaearchus dida calias non composuerit vel eo saltem titulo non ediderit, casa uboniim assert Athenaei locum VI, p. 235 commentantem. Sed ne Casauhoniim moneam plane non desinite dicere , ex hypothesi autem Aiaeis Lorarii utrumque eolligas et seripsisse aliquid in hoc
genere Dicaearchum, et ZιδασκαMuc tamen scripto suo nomen non seeisse ' idem doetissimus vir etiam paulo infra comparandus erat, ubi didascalias, quae sine auctoris nomine citantur, posteriorum
grammatis drupa. ut Aristarchi, Cratetis et aliorum dida se alias intelligendas esse rectissime exposuit. Quid igitur ex argumento Alaeis Sophoclei supra exscripto contra sententiam efficitur. Dicaearchum didascalicum suum opus si σκαλως inscripsisse 78ὶ Ionsius de ser. h. ph. I, l6, I et 3 omnes quas modo exhibui Dicaearchi relationsa operi περὶ μουσικων αγωνων Vel περὶ μουσι-κης potius, sujus caput περὶ μουσικων ωγώνων suisse Putabat, ac
87쪽
Dionysiaeis es Fr. Cretirer: ein ali athetii selies Genias init Mahleretund Inaehris: hohatant gemachi und ethlari voti ' De. Fri Cr. Leipaigund Da stadi. 1832. p. 39 sq. Initi uin earnianis in Dianam ex Di eaearcho propositum eriti ea ratione dissicilliinum est eaque difficultas augetur, quod certo definiri non potest, quale metrum in loeo citatosnerit et nurn res nobis sit cuni hymno, quam sententiam Osannua habuit et quam vocabuli im ἔμνoe in versi hiis ipsis obvium adjuvaro videtur, an 'eum carmine lyrteo, oda vel etiam cum scolio fortasse. Posteriori hac ratione conferri posset Aristotelis ἐσμα ε 'μίαν τὸν μαρνέα, quod apud Athenaeum XV, p. 696. a. h. item pro scolio iudieatum est. Seli Meigha serus ita transtuliti H Diana, mihi animus est gratum tibi edere carmen, interim dum haec alia mulier aurata aenea crem bala putiet et in adnotationibus, metrum elegi eum nostr Ioeo vindicans, hanc emendationem proposuit: Ἀρτεμι, σοι μ' ἔτεφρῆν ἐπ' MN υρ- υμνον miων, ωδ' ἔτι χρ-o-- κρέμβαλα χαλκοπραγῆ πι γοω. Nec magis placet eorreetio a Florillo no . ad Herod. Atti p. 68 saetae , Αρτεμι, σοί μ' ἐστὶ φρῆν ἐφίμερον υμνον - , ως ἄλλα - χρυσοφαέα κρέμμλα χαλκοπικάα χερσὶν ἔχουσα Mχει. Nequo equidem de hoc loco desinite iudieare ausim; attamen verborum in loco Dicaeareheo ἔπιχωρῶσαι κα9' υπερβολὴν in quibus sine ullo dubiis plura insutit quam in Seli eigliaeuseri versione: ,,srequentissim in usu fuisse iusto minorem rationem habitam esse mihi persuadens eaque inprimis respiciens hane prosero eoniecturam: υρυμ, σοὶ μὲν φρὴν ται et ιδ mmρον υμνον καὶ mo9εν ξυνέμεν, κρουοι ταὶ δ' ἄμωτον ἀ- πρυσοφανῶ χερσίν. τις κρέμβαλα χαλκοπάρ- , addida hac explieatione: ,, Diana , tibi quidem animus cupit suavem et ex divina inspiratione prosectum hymnum audire; 'alia autem cantet quaequae Mala auro splendentia et genis aeneis praedita manibus pulsat. 8D Nemea. de nati hom. ed. Matth. p. 68. Λικαίαρχος δὲ ἄρρι-
χεί-. Ου γὰρ την ἐκ τῶν φθόγγων συνισταμένην, ἄλλὰ την ἐν τε σωματε καὶ ψυχρῶν καὶ Drρων -ὶ B:ρῶν ἐναρμονιον κρωσιν καὶ συρι ρον - μυλμαι λέγειν. Varro. de re rust. I, 2: Et quidem licet adjicias,l inquam, pastorum vitam esse incentisam, agricolarum succenti m. auetore doctissimo homine Dicaearcho. Butim anno enim non assentior, qui p. 14. hane comparationem Varroni adiudicavit. Eadem autem coin Palatio si jam praecedentibus verbia apud Varronem aecuratius exposita est , Certe, inquit Fundanius, aliud pastio et aliud agricultura, sed amnis, et ut dextera tibia alia quam sinistra, ita ut tamen ait quodainmodo conjuncta; quod est altera ejusdem carminisi modorum incentiva, altera auecentiva locum tamen Dicaearchi
88쪽
ansam eius praebuisse suspieor eaque in re, quanquam hane auetoritatem non maximi facio, Celidonium arsei ilientem habeo. Qi ioci tamen eiusmodi nihil loeo Porphyriano legi Iur, rem minime mutat, quoniam omnem et integram Dicaearchi ea de re expositionem non iam superstitem habemus. Loci denique veterum, ex quibus etiam Graeci dextras et sinistras tibias cognitas habuisse essiiciantur, nunc ipsum mihi non praesto sunt; Thierschium tamen vers. Pind. t. I, p. 55 hoe tacite statuentem video, quum ita disserat: -murhm idei
h mn Diapason.' Ceterum rσοι αὐλοl commemorati sunt Plutarch. non poss. suav. ete. De dextris autem et sinistris Romanorum tibiis es. Ald. Manuti de tibh. veti. in Graevii thesauro t. VI, p. 1209. Wols de eantiee. p. 6. Salmas. ad seri r. Agr. II, P. 825 sqq. ete. 82 Sehol. ad Arist. Nub. 1354. Aικαίαρχος ἰν τω περὶ μουσικῆς ἐπεὶ δὲ κοινόν τι πάθος αεὶ φαίνεται συνακολουθευ τοῖς δορα otia, γις, εἴτεειτα μέλους, ελε ἄνευ μέλους, uoντα τι τx mrala ι τνην Πν. or τε γὰρ ρ me D τοῖο συμποσίοις ἰα -λαιυς τινος παροεισεως κλωνα δαφνηe η λοβοντες φδουσιν. 83 es. Naeh. l. c. Osannus sallem iam de Soph. Ai. p. 118 not. περὶ μουσικῆς et περὶ μουσικων orωνων pro uno eodemque libro existimavit. Fabricius contra bibl. Gr. l. c., scholion modo exseriptum et Plutarchi locum respiciens, risse μουσι.ιῆς singulare opus arbitra
84 Vol. III, p. 292. ed. Bip. CL meh. in append. Mus. Rhen. l. e. p. 166 et paulo infra singulos ipsos locos.
8M de seripti hist. phil. I, 16.86 Naevius demonstrat, quomodo hie scholiastes, quum apud
auctores quibus utebatur numerum diversorum generum carminum convivalium ternum indieatum, eorruptela autem lectionis nonnisi duo verbis descripta reperisset, pro tribus deinde generibus tantummodo duo recensuerit itaque pro τρία satis temere so substituerit.
873 Heraclides Ponticus πιρι ιιοι σικνς in tribus quod minimum est libris es. Alben. x, 455. d. XIV, 624. e. sqq. Qualem vero gravitatem universa mustea apud philorophos Graecos habuerit, etiam ex Quin et inst orat. I, c. 8 colligi potest. 88 Seeundum V ossium de hi t. Gr. I. 47 Dicaearchi περὶ μον- σικῆς opus etiam a Fabio Quin pliti no commemoratum est. lnejusmodi autem librum ea quoquo Dipae rebi relatio, quae de Tellene tibieine superstes est, relegari pus et, quam Rulinhenius ep. erit. 1, p. lis. Μeine,ius qnaesit, acenio. sp. HI, p. 2 n non Νaehius Digiti Dy Cooste
89쪽
seripto μουσικῶν ἀνωι- aeeensent. Quanquam Naaius eam relationem a Dicaearcho vario sententiarum connexu et verbi eauanibi, ubi de proverbio αδε τὰ TLa ima tractaretur, Proserri potnias. concessit. Quod eo minus rejiciendum videtur, quod Dieaearehum Proverbiorum maximam rationem habuisse acimus. Ceterum idem doetissimus vir, si illam expositionem ad partem μου de musicis certaminibus referremus, eum locum vindieandum esse eenauit, ubi Di-I eaearchus de autetica arte verba laetem praestantissimos tibicineal enumerasset. Sed non sine aliqua veri specie hae in re multas eon
ejus, quam ad Aristoxenum misit.
γ Ita quod Aristotelis nomine ad nos pervenit scriptum περὶ
κόσμου, quod Stahrius es Aristoteles hei den Admerii p. 163 - 18Set Iah n. ephemere. 1835. XVIII, 1, p. 1 sqq. pro Graeca versione libri Apuleli de mundo habet, O,annus contra es. Beit r. R. gr. u. T. Literargesch. t I, p. 143 sqq. Chrysippo vindicat, a Stobaeo citatur ἐπιστολη πρὸς 'λάξανδρον, Hieronymi Rhodii lituminarii allegantur, in quibus res historicae tractatae fuisse videntur es. Athen. X. 455 a. Lyncei Mooλαὶ διιπνητικαί cs. Athen. multis locis, Mnesithei Atheniensis περὶ κωμωνα μου ἐπιστολή es. At ben. X. 483. L, Epicuri περὶ ἐπιτηδευματων ἐπιστολῆ cs. Athen. VIII, 354. h. c., Bitonis περὶ odi. γανων προς Ἀνταλον es. Athen. XlV, p. 634. a. . Iam lilichi epistolao
philosophici argumenti, velut ἐν τῆ ἐπιστολη πρὸς υσφαλέα περι
Y 9I Aristocles, idem sortasse qui de Spartanorum repub iea egites. Athen. IV , 140. b. et idem fortasse Peripateticus. de murica in epistolae forma egisse videtur es. Athen. XIV, 620. e et M6. i. ubi
90쪽
ex Apollodori lihro contra eum scripto, neot τὴν 'Apsvoxasive ti Moaῆν notitia de musicis instramentis proposita esti
Eius animadvertit, quantopere Graeci ad artem et ad artis certati nem omnia excoluerinti
93 Hunc Naevius quoque et Osannus, sicut qui Mi seum Rhenanum l. e. recensuit, qtaanquam hie aliis in rebus ad Dieaearchiimpertinentibus ab illis magnopere dissentit, libri titulum fuisse statuunt. 9M callimaehi πιρὶ ἄνωνων cf. Harpocr. v. 'Λτακτα, Theodori Hieropolitani αγμων es. Athen. X, p. 412. e. 4l3. b., Philochori περὶ τ--αγ-- cs. Si ebella de Philoehoro p. 85, Chariclia περὶ του α--- αγων- h. e. de τῶς ἐν αστει - νυσίοις ex adverso σων D ωγρῆν sive ei. Ath. VIII, 350. e. quod eo loeo Dπροτεν citatur, eonjicere inde liceat, de primo tantum libro magis universi operis περὶ ανιάνων ejusque capite super Dionysiis sermonem esse . Protagoridae Cyeticeni περὶ Λα-αμ αγωνων cf. Aib. IV, 150 e, sive, quod ex SeliWeighaeuseri iudicio idem est, περὶ των ω Λαφνη πανηγύρεων Ath. IV . t m. a. 183. f. Conseras etiam quae allegantur Euphorionis περὶ 'HOμων Athen. IV, 182. e. 183. L XIV. 633 a. L.
Georti vel re et ius, ut videtur, Gorgonis) περὶ των D 'μω θυο ei. Ath. XV, 696. s. 60T. a, Philomneati πιρὶ τῶῶν ἐν 'μ es Athen. III, 74 sqq. . Hellani ei cs Athen. XIV. 535. e. et Eratosthenia 'O16titis, αι cs Diog. Laert. VIII, 51. Athen. IV.
95 De hae saltatione, quae etiamnune nomine Candio te exer-eeri dieitur cL Guys voyag. liti de la Greee l. XIII. Le Roy les ruines A de plus heaux monumens de la Greee 2. ed. pl. X, p. 22 et quae antiquum auum Domen a similitudine motuum eum volatu vel etiam eum figura glutim traxisse videtur, Plutarehus agit vit. Thes. e. 21. ου δὲ ἄποπλέων εἰς κατέσχε ναὶ θύσας καὶ α--θεὶς - Ἀφροδίσων, ὁ παρα τῆς Ἀρ-δνης noβεν, ἐχορευσε ροτα των ηιθέων χορειαν, ην λε νυν ἐπ-ελεῖν λέγουσι, μίμημε των DAαβυρίνειν περιόδον καὶ μώδων, ἔν τινι περιωίξεα καὶ ανελιξεις υ κτε γιγνοριμην. καλενταε δὲ τὸ νως τouo me χορεως ναό Ληλίων γέραν , ῶς ιστορεῖ μαίαν .s6ὶ es. supra not. 6.; adiicere tantum Ileeat, quod Dicaearehus omnino ritus et consuetudines Sicyoniorum magnopere respexisse videtur . eL etiam Βίου fragmentum, ubi mulieres Thebanae in sua asserendi ratione Sieroniis simillimae esse reseruntur. Cum pilae denique illa saltatione etiam pugna per pilam instituta eonferri potest.