Dicaearchi Messenii quae supersunt composita, edita et illustrata a Maximiliano Fuhr

121쪽

πνιγομενων rege βο ῖν ovae μυναντο, ἐπενοεθη O μυροισμος καὶ ἔκαστος ἔκάστω τὼ ἔσον 2αμβάνων ἐπεφω- -ου πνθει. But mannus, quanquam initio nuctuavit, utrum hane Dicaearchi de illo proverbio ct ritibus ad id pertinentibus expositionem primo an tertio Bἰου libro vindicaret, primo tamen postea adseripsit, licet, gi eam dispositionem Βίου quam NaeLius et Butim annua statuunt sequeremur, majori cum veri specie ad tertium relaturi essemus. Ceterum etiam cogitare liceret, illam expositionem in connexu cum phiditiis eorumque descriptione a Dieaea re ho prolatam esse, inprimis si verba ἔννοις περὶ 'Maάδει non ad singularem Βίον, sed omnino ad Dieaearchi de Graecia seripla referremus. Praetcrea eonjicere quoque possemus in singulari Βίου parte vel etiam in singulari seripto de Proverbiis περὶ παροιμαδ- a philosopho Messenio tractatum suisse. Qua in re inprimis respieio, quod Dicaearchus proverbiorum nonnunquam praecipuam rationem habuit cf. supra αδε τῶ TNIην , αλις et hunc apud Hesychium locum ἐν τῆν Me πων μανθανω nihil refert, num hoe loco, sicut apud Hesyelitum et Zenobium IlI, 65. μανθάνω, an, quemadmodum apud Diogenem Mettium IV. 44, etiam, quomodo Suidas habet, μανθάνειν proferatur .

ἔτερδν τι δοῖουν το, προοιμίαν, οἱονεὶ πινν Ham1ν ἐν τore δμοίοις sor tussi' oικνίοις legendi m est ποιεῖσθαι, ως κυβερνῆτος ἐπὶ τῆς νηῖς καὶ λὶ τωὐ -Λων. Quod ad sensum hujus proverbii, utraque sortasse significatione et ea quam Di ex ea rebus statuit et illa a gramismaticis prodita usurpatum fuit. Ceterum similitudinis causa aliquot qui de Proverbiis singulariter exposuerunt scriptores assero, Clearchum περὶ naeοιμιῶν CL hthen. X, 457. c. ἐν π -τω πεeὲ προοιμιῶν.

122쪽

XV, Di. e. ἔν τις notemμων, Aristotelis παροι ae es. Diog. Laert. V, 26 n o. μα. α', quod aut de uno libro aut ita explicari potest, ut primus tantum liber in publicum editus silerit vel etiam ceteri perierint, nisi sorte a scribere et de mille proverbiis cogitare libet ei Pseudodidym. ad Odrss. X , l9. Athen. II, 60. d. e, quem locum Dalec amplus salsissime intellexit, casauhonuavero et postea Schweighaeuserus quanquam versio adhuc salsa est reete explicuerunt κοφισόδωρος ἐπιτιμῆ τῆ epiaoσω ω, ως - που

τὸ ἐπι σφομενον Παροιμίαι ,. et ita etiam Aristidem ἐν περὶ παροιν uta Athen. XIV, p. 64l. . . Quibua ex operibus et simi- Iibus postero tempore proverbiorum collectiones ortae sunt. sicut Zeno ii sive Zenobii es. Schol. ad Arist. Nub. 133. Suid. v. Zνωόβ., Diogeniani, incerti auctoris, secundum Erasmum Plutarehi, Georgii Cyprii et MehaElis γε oseoIii, ct in edita, insuper quaedam in eodice Parisino nro. 1773. Aliquanto prioribus collectoribus etiam Theaetetus et ChrI sinus adnumerandi sunt. 2D Plutare h. Agesil. e. 19. με - ενοστ εν οἴκαδε, μὲν ἐν τοις ποπισις ae a nu*ώπως cino του μου καὶ τῆς

123쪽

nota Echemus rex Areadiae fuisse dieitue eL Pavs. I, 4 l. VIII, 5. M. 53. Ex Dieaearehi autem sententia Ῥοδομία vel, ut postero tempore prolatum suit, 'Aκαδομα pro prinei Pe Ἐχέμου δῆμοι positum eam videtve eaque eorreptio ad idem genus pertinet, quo adnὀIM Pro

κάμμορος pro κακομπος, τρόπεζα Pro σπεζα, μώνυξ Pro μονονυξ et sortasse etiam γύναιος pro γυ--εῖος, γυναιμανῆς pro γυναι-μ- espectant. ξυλπος vero a Dao, tantummodo derivatum neque vero ex ξυών et ἔχω compositum neque ex ξυuaoχος correptum esse erediderim. Ceterum nominis IIbεαθών alia exstat etymologia neque mythiea et multo maiorem veri speciem exhibens et nominum me υών, προμμυών ete. derivationi simillima cc Strab. III. p. 160. φέρεται δ' ἐπὶ T ακωνα, ἄπό - των ἀναθημμων του no/wn υ διὰ του πουπ-e υ πεδιου καὶ Βεττέρων καὶ του Μαραθωνος καλουμένου πεδίου τῆ στίν r γλώττη, φυ -- παχυ τὰ μάραθον. es. etiam Athen. II, p. 56.

ubi hi duo versus allegati sunt si ne Μαραθωνος του λοιπόν ω' ἀναθρ ιεμνημένοι Πάντες α ὶ εμβάλλουσι μόeαθον ἐς τὼς δεμάδας. 20ὶ Qui statim sequitur locus jam ab Hernio ad Apollod. II,

p. 135 allegatus est, qui tamen, quamvis nulla eius rationis causa exposita, Dicaearchum, sicut peripateticum quoque Hieronymum Hedieulis formam in singulari panegyrico deseripsisse conjecit: ,,speciem eorporis heroum tradere coepere sophistae in heroum laudibus, g nere eloquentiae epidictico: in Hercule jam praeiverant Bieronymus philosophus et Dicaearchus V Majori cum veri speeie Naehius eam Dieaearchi relationem in B υ introductione historica comprehensam

μακeόν quin μικρόν salsa lectio sit . dubitari non potest

ἐωστικόν. Αικαίαρχος δε σχιζαν . -υeωδ' , μώανα, γρυπόν, υππροπόν, τετανότριχἄ. Verba νευρώδο etc. intelleelu facilia et jamdiu inversione latina recte reddita sunt: ,, nervosum , nigrum , naso aquilino , subcaesiis oculis, Promissis capillis. Vocabulum vero σχιζίας

prioribus temporibus salsissime explieatum fuit, ita ab Hervetio, qui

124쪽

Per vel etiam longis eommentatur, quod orga signi cet ligna fissa, quae solent erae graeilia. Quam interpretationem is humius seeutus est , - quum Salmasius ad TertulL de pallio p. 3 a doino voeabulo ita disseruerit: quadrati et eompaeti corporis. Nam oro est eorpus ipsum vel eorporis trunm . ποεματ e

125쪽

licet, quo Ephori quoque et Polyhii opera, Plinii historiam naturalem et Sallustii hellum Iugurthinum ejusmodi conspeetu geographico

instructa suisse novimus es. Strab. Vii I, p. 332. Heerenius tamen de sontibus Strabonis cs. vermischL Schr. III. p. 422. Dicaearchum suo operi de Graeeia universas tantum relationes geographicas adjunxisse arbitratur necnon Natatus eandem sententiam amplexus esti33ὶ De loco, quem iam propositurus sum, inprimis Butim annua es. Abhandi. d. Beri. Aead. d. Wiss. hist. phil. Cl. 1818-is. p. 12sqq. et Wachsmuthius, qui illurn eritica ratione plerumque sequitur, cf. Heli. Alteri humsh. I, l. Milag. I. R. 312 sq. hene meriti avnti Qua quam permagnam veri speciem habet eam Dieaearehi expositionem quam deindo exhibebo in Bis et in ejus quidem p. imo libro locum habuisse, alias tamen eonjecturas non plane rejicere fas est. velutaphiditia et omnino Spartae instituta et mores in Tripolitico ejus rei explieandae ansam dedisse es Demetri Seeps. apud Athenaeum IV,

126쪽

ωνομάσδηπαν δου nis eli τας notiις κῶ τα καλουμενα ἔθνη συνοδου νε- μένοι Wachsmuthius dubitat, num haec verba critice sana sint, ἔ--ον γὰρ των συνευοντων φύλον ἐλέγετο εἶναι - oz Οιαντορες πα- ιοι, quae tamen postrema verba non jam Dicaearchi, sed Stephani esse But annus recte adnotavit. Wachsmulli ius Dicaearchum eo junctiones minus historica ratione, quanquam historiam ea in re respexisset, quam Philosophiea considerasse et summas earum causas investigasse et κοινωνίαι radices a familia usque ad civitatem persecutum esse statuit per tres gradus, quorum primus suisset simplicissima ratio ψ Maera μονας, conjugium, coli. Aristot. Politi I, 1, 4. 6, alter ratio inter parentes et liberos eoIL Cie. de oss I, 17, ubi his in ver- his Dieaearchus fortasse obversatus esset: is prima autem societas in ipso coniugio est, proxima in liberis. In secundo denique gradu summum societatis principium religionem fuisse animadvertiti

127쪽

Caput octaseum.

MInloeIem MIenearetiI uiua n. n diversis Dicaearehi operibus nonnulla indicia servata sunt, ex quibus quaestionibus historicis operam dedisse jure esse imus, unum tamen tantummodo singulare opus novimus, quod ad ejusmodi studia cum aliqua veri specie referre possimus. Cum citatione enim περὶ τῆς ἐν 'ris μθυσίας Dicaearchi locus superstes est, qui de Alexandro Magno vehementique ejus puerorum amore disserit. quod Alexandri haecce ratio habetur, hunc librum vel partem alius cujusdam libri ita inscriptam de solenni ejus ad Trojam sacrificio exposuisse conjicimus. Alexandri vero ipsius in titulo disertam mentionem saetam n qn esse, aut ex sestinatione scriptorIs qui citat Athenael repetere debemus aut etiam aequalibus, in quorum potissimum usum Dicaearchus illam solennitatem descripsit, eo additamento opus non suit. 'b Ceterum plane non liquet, utrum quae memoratur dissertatio περι τῆς εν Τλδεμ θυοίας singularis liber exstiterit an non potius partem operis de Alexandro vel etiam de sacrificiis ritibusqtie gaeris universis effecerit. Pro utraque ratione bimillima afferri possunt exempla.

με α νοόrου οὐκ παλιν ανσκ άσας Codicum lectio ιττασθαι l uic loco ii, ulto m. gis accommoti . ta est . quam quod in non uianis editionibus reperitur explicationique verbi ἡrtαοθαι simile

128쪽

videtur seἄσθαι, atque illa in hoc suo usu noti millis quoque aliis locis

2) Alexandrum eiusmodi sacrificium solenne inprimis in Achillis honorem instituisse, histori ea ratione consima tum est, is SDpplem. Q. Curti l. II, c. 9. Iam Fabricius nostrum Dicaearchi scriptum ad illud pertinuisse suspicatus est. 3 ua libri historici, quos Chares et Aristoblitus de Alexvndro Composuerant αἱ περὶ 'A2έξανδρον ι-ορίαι, ab Athenaeo compluribus Ioeis simplicissime lanium I ορ- allegantur cf. X, 434. d. Saint Croix exam. eriti p. 42 sq. , neque non Polycleti ἱστορίαι, ex quibus Athenaeus XIII, 539. a Iocum de Alexandro proposuit, de solo foditasse Alexandro ejusque tempore egerunt.

4ὶ Quemadmodum qui simpliciter nominantur Amyntae σω soles. Athen. X, 442. b. XII, 5l4. f. 529. e ad stationes ab Alexandro

in sua expeditione decursas et Androsthenis παράπλους ad hanc navigationem ab Alexandro. institutam perlinuerunt. 5 Quam singulare argumentum multoriam scriptorum temporis

Aristoteli ei fuerit, infra accuratius demonstrabitur; nunc ipsum sussiciat Iasonis librum περ ι των ' εξονδρου ἰερων et Ephippi Olynthii περὶ τῆς νδρου καὶ 'μφαιστίωνος es. Athen. III, e. IV, Isi. c. hic pro etiam μ'αΓαγῆς legitur) X, 434. a. XII, 53T. d. c. 538. a. similitudinis causa allegasse. Quod ad Iasonis scriptum, iam supra non nisi Partem N υ istius significari conieci. quanis quam in ipso titulo dubium est, utriim τῶν 'πιεξω , de Alexandri templis an de Alexandri solennibus saerisDiis interpretandum sit. Posteriorem tamen rationem equidem praetulerim, quanquam argumentum loci ex illo scripto superstitis neutram valde adjuvat cf. Athen. XIV, 620. d. Aliquot denique comparationis causa scripta de saerificiis, ritibus sacris, festis ete. commemoro: Sosibii

129쪽

Caput nonum.

De geoa repti ela Dieaenaeon hela. Dieaearehum geographiae praeeipuam operam nava Igge, Jam gupra ex nonnullis fragmentis quae ad BDν τῆς Ελλάδος reserenda judicavimus, sicut ex aliis quibusdam

quae eum distincta hujus operis commemoratione servata

sunt 3 colligendum censuimus. Considerantes porro quod in libris manuscriptis superest et aliqua saltem ratione ad Βίον τῆς EU αδος pertinet fragmentum maximam partem geographieum esse deprehendimus, eo tamen digerImine ab aliis geographicis antiquitatis operibus, ut non puram putam locorum, urbium ete. enumerationem, sed vivam potius morum et institutorum adumbrationem Proponat. Ita quoque hoc in fragmento, eujus de critico habitu paulo in aaccuratius disputabitur, Dieaearchum cum ratione et studio quaestionem de Graeciae finibus tractantem reperimus, neque non inde efficimus regiones, quas describit, plurimaalpsum adiisse, erius rei a veteribus geographis maxima ratio habenda erat. Nos quoque ipsi jam supra in vita Messenii philosophi locos indicavimus, in quibus eum versatum egse pro certo glatuere possumus. Sirabo deinde aliquot locis geographum diseriis verbis nominavit et Cicero ejus opera eo potissimum tempore lectitavit, quo ipse de componendis libris geographicis et historieis cogitabati Idem praeterea Cicero Dicaearchum de geographica quadam expositione auctorem allega it. Praestantissimum autem ejus opus geographieum, quoniam ' ov

130쪽

ενῆς Ελλάδος universi magis generia fulgge et atatlatteum

Potius atque archaeologicum appellandum esse vidimus, περίοδος τῆς γῆς fuisse videtur, ex quo tamen opere, ita ut diserta ejus mentio fiat, una tantum relatio propo-rita est, quam secundum relationem Nilus ex oeeano AD Ianuco in interiorem terram renuere statuitur. Hoc igitur ad opus ea omnia Dieaearchi geographica referimuff, quae sine inseriptione supersutia neque vero ejus generia sunt, ut alit geographieo Dicaearchi operi, καταμετρήσεσι τῶν ορῶν, adseribi posse putentur. Ea quoque ejus, qui Mulleum Rhenanum l. e. recensuit, gententia est, quum Contraria ex parte Naevius ea de re certum Judicium non protulisset et nonnulla geographica erius partem non sine causa geographicam significaverat, vindicare maluisset, sicut Heerenius quoque de fonti. geogr. Strab. I, p. 9 ubleunque Strabo Dicaearchum eommemoraret ejus Βων r apiet opinatus est. Sed etiamsi quasdam geographleas relationes, ut de Elidis oraculo Et de Theba Hypoplacia, ocis aptissime vindiearl eoncedimus, sicut inde etiam eum diserta tituli sommemorationa quae aliquam saltem partem geographicae sunt expositiones de tetrapoli Doriea et de Chaldaeis superstites sunt; has tamen quas jam exhibituri sumus singulares observationes vix in alio opere locum habuisse eredimus, quam in eo quod ex professo geographleum suerit,

et quum praeter περίοδον τῆς γῆς ejusmodi allud opus non cognitum habeamus, ad hune Iibrum haecce omnia alle. gamus: a) Dieaearehus terram globosam esse statuit h) ierra habitabilis dimidio longior quam latior est e) terram per lineam cum aequatore εκ παραλλμου currentem eamque per Uereulis columnas, Sardiniam, Stelliam, Peloponnesum, Cariam, Lyeiam, Pamphrtiam, Cilielam super Taurum ad Imaum ducentem in duas dimidias partes divisit. Ab hae inde linea et a locis ibi positis situm reliquorumloeorum definire vel etiam, si Vcerii aliorumqua conjecturas sequi libet, eos Ioeos, distantiarum viarumque directionis in itineribus indicatae ratione habita, tu suas tabulas Diqiiirco by Corale

라틴어 텍스트