Dicaearchi Messenii quae supersunt composita, edita et illustrata a Maximiliano Fuhr

422쪽

praepositum est τω καλοὶ μενον tantum abest, ut a Dicae. areho ipso profectum esse eredam, ut magnopere claudieare sentiam pariter atque quae in anagraphe Graeciae sexeenties occurrunt legentibus λεγομενος, καλουμενος, ἐπικεκλζμενος, ωνομασμενος et similia. Sed eave hoc additamentum reddas per nostrum ber 'genannie Eers vclion), vertas potius her mers melli re velion heist, sieut et infra

φαυσίνδων τε κaλούμενος καὶ Γρυχων nuvli sunt, quorum alter Crausindo, alter Bocho nominatur. In verbia autem ad quae deinde perventuri sumus σπολαῖον ἐσει τω καλοι μενον χειρωνιον quod τω καλουμενον adjectum est optime habet. υλῶδες. Idem fere hoc loco refertur, quod paulo infra aeeuratius exponitur Dλv δ' ἐν αυτεμ πῶν φυετο γενος et universa haec prima sententia, sleut etiam fortasse quae postea legitur γένετae δ' εν αυον καὶ βοταν' - καιδένδρου , nihil aliud quam argumentum Ioel Dicaear-ohiani indieare mihi videtur. Ceterum quod ad rei proditae veritatem jam Homerea testis advocari potest, quem Πήλιον είνοσίφυλλον dixisse eonstat cf. Strab. I, p. 27. De eo monte praeterea, quem Dod ellus itin. II, I, p. Ira nunc Plestnid, interdum etiam S. Georgi montem nominari dicit, es. Strab. IV, p. 208, ubi inter maximos Graeciae montes refertur, IX, p. 4m. 39. I. Singularis autem et Reeurata ejus deseripito nusquam alias, quod equidem selam, legitur. τας τῶν γεωργουμένων συμβαίνει χοόoας. Non plane intelligitur, quamnam ob causam scriptor non potius dixerit τας γεωργουμενας χωρας vel τα γεωργοι - μενα vel etiam τους γεωργουμένους ἀργους. quanquam cave ad των γεωργουμενων quidquam. supplemenii, sicut ἀγρων, necessarium habeas; genitivus est neutrius pluralis; ne u των γεωργουμένων pro medio aeuiplaa et idem quod Diuili od by Cooste

423쪽

r γεωργουντων vel γεωργων esse eenseas. Ad illum autem aceugativum apparet ex prsecedentibus ἔχειν infinitivum repetendum esse, et verbum σι ιιι αδεHυ animadverto

seu Dicaearrho seu, id quod mihi veri similius esse videtur, excerptori plurimo in usu fuisse videri el. In nostri fragmenti exitu το μὲν ουν ΠῆDον κα τὴν Aut/yrριάδα σνμ- ει, tyκε τοιαυτον είναι, in Amo frustulis in Thebarum d scriptione τους μὲν ουν ανδρας συμβα ει τοιου rους εἶνcili bidein qile In exponenda Chalcide καθ' o συμβαίνει τινι

του δε ορους - μεγιστV καὶ λασιωτα Tu τῆς πολεως κ. T. λ. Ex singulis hujus sententiae verbIa vel obiter tantum consideratia perspicitur in praecedentibiis et de montis radicibus et de urbe prope sita sermonem suisse. Atqui cognominis monti olim exstilii urbs, pariter atque ad Oetam Oeta oppidum situm fuit cs. Dod .eli. itin. II, I, p. Ita. Sed non minus de hae urbe, quam de aliisqti ibi isdam in montis vicinia sitia cogitandum nou esse,

postrema fragmenti verba τω μὲν ουν myλιον καὶ τὸν lavrοιάδα κ. τ. λ. docere mihi videntur. Neque enim est qui τὴν By1avrριάδα aliter quam de urbe - sortasso de

herba quadam medicina apud Dieaearchum commemorata interpretetur, et quae de situ Demetriadis urbis maritimo reseruntur nostro loco satis congrua surit. Dieitur enim Demetrius Poliorcetes ex oeto urbibus hanc unam inter Neliam et Pagasas effecissct mari limam, qua reges Macedonum per multum temporis deinde usi sunt navium suarum statione et munimento totius Graeciae firmissimo. Rudera

quaedam ejus oppidi inter eaque stadium et hippodromum Dod ellua detexisse sibi visus est et Iliner. lI, 1, 165. Classiens de Demetriade loeus Strabonia est IX, p. 430.

424쪽

geographorum Ioel, quos cum Dicaearclitana itineris computatione comparem eamque indo aut rectam aut salsam

esse demonstrem.

μαλακυν, γεώλοφον τε καὶ πάμφορον. Quomodo haec verba interpretanda censeam, ad fragmentum Βίου in Thebarum descriptione es. vv. κάθυδρος πῶσα, ψωρά τε καὶ γε υλωνος exposui. πύia φωρος deniquo animadvertendum est, quanquam prIncipi significatione enit dem sensum habet ae πάνrα φέρων es. Ilesych. t. II, p. Sis, nihil tamen aliud deinde denotare quam fertilissimum cs.

ι λης. quanquam vulgata lectio νλy expileari atquo defendi faeillime posset, παν γενος aetusativum nobis at tuentibus adverbiali sensu prolatum idemque ae si seriptor dixisset πανrοίου γενους vel ἴλ17 Παγγενῆς significari ex istimantibus, neque ei Interpretationi obstaret quod πῶν γενος vocabulo φνεταρ interrupium est: istud tamen o in syllaba finali omissum soli librarii negligentiae tribuo neque, quod aliis sexeentis Ioela valet, huc pertinere crediderim, Dellius dico intellectu esse, quomodo difficilior leetio sa

ei liori quam versa vice cesserit. Recentiores quoque omnes editores praeter Zosimades, quanquam et hi in adnotatione genitivum amplectendu:n dicunt, D 'ς Exhibuerunt. Diuiliaco by Corale

425쪽

ny autem nostro loco non stim puellor silvam, sed arborea silvestres significat, lignorum genera in silvis obvia. ώξυ 7 s. ὀξυα, quanquam haec minua ADtica forma et vulgaris a Graecia quoque recentioribus usurpata eL Lobeeli ad Phryn. p. 30I, s. etiam apud posterioria aetatis scriptorea οξεα, quod Bevh. Anecd. I, p. 25. plane improbatur, arboris nomen est, quae eadem a Theophrasto hist. plant. IlI, II. describitur et, sie ut Marxius ad u. l. monet, a plurimis viris doctis querem cerris Linnaei esse ereditur. σφενδαμνόν τε καὶ ζυγίαν. Haec Reeris genera, inprimis cirea Olympum Macedoniae frequentia; coli. Bo-daeo ad Theophr. h. plant. III, p. 1S , etiam in monte Pelio a Theophrasto hIsti plant. VI, eollocari Marxius ad notavit. σφένδαυνος praecipue durissimo ligno insignis est, unde apud Graecos στενδάμνινος tropice quoque de homine naturae plane innexibilia usurpatum paepius reperitur es. Λnoed. Bokk. I, p. 8. άτεράμνων ἄνδροπος και πρι- νινος καὶ στιπτὼς καὶ σφενδάμνινος επὶ του πάνυ σκλv- ρου. Suid. LIII, p. 416. σφενδάμνινοι, ἐσχυροί. τοιουτον

ξυλου Dχυρου καὶ σHζροὐ ita enim pro vulgata υγρου, ξζρου legendum ea0. ζυγία, quod arboria nomen In Iexlcia et veteribus ces. v. c. Hesredi L I, p. 15M. ζυγιαν Πρα. καὶ εἶδος κωπyς et recentioribus vel Passovit

Dulltra quaesiveris, etiamsi nesciremus aliunde, quid hoo Ioeo signifiearet, ipsa tamen conjungendi ratione nostro Ioeo obtinento colligere possemus et in versione Hudsoni recti si me ita translatum video: seacer, ringillatim genus aceria quod zygia vocatur. ει 6 ct quae supra ad fragmentum nou de ea paru-φula expoRul.

λείρια, quod voeabulum alioquIn et de universis so-TIbaa et de narcissis usurpatur, hoc loco, quae usitatissima ejus signifieatio eat, de liliis Interpretor. Ex hae quoque Diqiligod by Corale

426쪽

Hus voeabuli notione sola adjectivum λειριδεις in earmini-hvs Homericis et de voce et de cute usurpatum repeto. CL Phot. lex. p. 155. 166. Etymol. Μ. p. 509. E m. Gud. p. I. Suid. t. II, p. 4M. IIes1eh. t. II, p. 443. Disce nuntur denique λείρια a κρίνως cs. Behk. Aneed. I, M. λείοιον εστιν ἔrερον παρα το κρίνον, τὰ μὲν ἄλλα ομοιον, διυ καὶ ταυτον εδοξε τισιν hue enim ea verba tranη- ponenda existimavi , πλατυτερα δε τὰ φυλλα εχον. λυχνίδες. λυχνός, ut Passovius docet, planta gignificabatur florem ignei eoloris habens et sertis adhiberi quam

maxime solita, eadem, ut conjicere Par effiet, quam nos di-eeremus riSieelinethe.

βοτάν v. IIuie plantae, quam sequentibus deinde verbis aecuratius describi vides, nomen λειρώνιον fuisse Osan-nns in dissertatione de Πελεθρονιος voce Muset Rhenani ISM tertio laseieulo inseria docuit locis veterum allatis, quorum nonnullos hic adscripsisse juvat. Theophr. h. pl. IX, II, ubi de thironio sermo est, χρωνται δε πρυς το

θόωσα Πελεθρονιον ναπος lσχει.εν τοις ερσώδεσι μάλιστα τοποις. Non Iocos signifieari qui laetem terrae continentis habeant id quod h. I. sensu eassum foret , sed ejusmodi qui speetem

desertorum et vastorum, incultorum plane eamporum praese serant in propatulo egi, qua eadem posteriori nota voeabulum χερσωδης etiam apud Passovium adnotatum esti

sertis verbis de radiee disseratur, eonjieere licet id etiam nostro loco in eadem re exponenda factum esse et ρiζα saltem Diqiligod by Corale

427쪽

voeabulum reete se habere. δένδρο ii vero, quod etiam Osailitum l. l. magnopere ossendit, statuendum esset falsissime huc irrepsisse, nisi vero, ratione verborum paulo infra obviorum habita, et καί particula ejecta, locum talem suisse suspicamur: ἐίζαν δε δοκεῖ εχειν δένδρον. Ulut nutem Est, niουi magnopere fallor, utrumque voeabulum Ex-eerpioris additamentum est, qui quod infra de arboris erili dam radice medicina proditur brevissime indicaturus fuit simul cum argumento hujus proximi loei, ita nimirum: γμνεται δ' ἐν βοτάνιν καὶ δένδρOD. Neque enim dubito, quod in eodice ms. legitur, δε ὐδρου , sicut jam Salinastiis voluit, calami lapsum pro si cα δενδοου esse et Gud Ir conjecturam δε θ ἄρου, quam Plinii Ioeoli. ii. XXIV, c. 16. de ari radice in seserpentes nidore, cum Crematur, privatimque aspides sugat, aut inebriat, ita nitorpentes inveniantur firmavit, mihi persus deo, et quod ad palaeograpti icam et quod ad radieis descriptae rationem,

a nostro loco maxime alienam esse.

olim eodem vel simili modo fortasse fuit δοκει ὰ prolata

In aptissimo sententiarum eonvexu apud Dicaearchum esse Potuerunt; per excerptorem autem loci verba pro lubitu ineptissime omittentem ita suo sensu privata esse videntur. quanquam statuere quoqne licet ita verbis, quibus nonnulla alia sortasse adjecta fuerint, excerptorem hujus loci argumentum indicare voluisse. Ceterum si pro Dicaearehela quanquani habitu suo et loco motis consideramus, audacior iam exercenda erit medendi ratio, veluti quae mihi in mente versatur haecce et των Oφεων δvγματα liarat καὶ τοῖς

δ' ὁ νε νιν αυτοῖς δοκεῖ εχειν επικίνδυνα vel εἶναι επικίνδυνος )' τους μὲν γαρ κ. T. λ. Fabricius qualia in libro ms. leguntur talia idem exhibuit. In ejus autem sendieas IIudsoni versione apud Gallium locus ita translatus

reperitur: periculosissima serpetitum morsibus medetur.

ut reddidit, nisi eum δοκουντ' πειν επε νδυνα qua in conjectura Butinannus recte se dieit offendi notione, qua Diuitiam by Corale

428쪽

morsus perieulosi rideri dicantur 3 legendum eonleelsse a

hi iramur, locum corruptum ex Aensu, quem subesse potuisse Crederet, non . ex verbis aecurate consideratis reddidisse

apparet. Narx tua de loco restituendo desperavit. quam in medium protulit Buti mannus, conjectura δοκεῖ δ' εχειν ἐπιγένδε να tantum abest ut ulcera persanet, ut quae suppurantia antea fuerunt in totius laeditatis conspeetu eollo-eet. Rectissime enim ante Verba τους μεν εκκ. T. λ. sententiam talem, qua ista planta ρpsis aerpentibis periculosa esss disertia verbis praediearetur, desiderari Osalinus monuit calias enim τοῖς μεν κ. T. λ. non haberent, quo apte reserremus eaque ratione aut δοκεῖ δ' εχεσιν ἐπικίνδυνος aut δοκει ὁ εχειν εχεο ν επικίνδονα aeri hcndum proposuit. Qua in emendatione etiamsi de palaeographica facilitate non dubito. magnopere tamen displicet. quod scriptor, quum vixdum Ocyεων protulisset, verbis deinde ita variaverit. Utcunque denique de illis verbia sentimus, ante verba τους μὲν X. r. λ. sententiam qualem supra significavi vel similem desiderari perspicuum est. άχοε Oi in versione apud Gallium recte transIatum risomni facultate nocendi exuit. καρον καταχέουσα. καρος, quod etiam de vertigine possis, de sopore in torporis modum excedente litterpretor es. Plinil locum supra adscripti im. Ad vocabulum illustrandum, de quo conseras Elym. M. p. 446. Hesych.

t. II, p. 152. Suid. t. II, p. 246, egregie facit Porphyrii

χριστον. quod loco codicis scripturae a Salmasio prolatum est cin Gallii editione καταχεασσα Ilium Upogra pilleum crediderim et in editione Manali probatum κci ταχέασα,

equidem non substituo, quum eontra praesentis participium eum verbo finito arctissime et fere dixerim gerundive etiapulatum praestare hoc loco mihi videatur partieipio aoristi.

429쪽

άναιρει. Scriptor vix eredi potest pronuntiatur ni isse, eos serpentes qui illam plantam tangerent odore interim i - cur enim accedere debuit laetus 3 - sed dieit vi mortifera exstingui, quae a serpentibus tactu excepta per eorum corpora penetrat. 6σtij enim, quod post Kναιρεῖ In eodice et in omnibus editioitibus appositum legitur, aut librario debetur, qui quum in praecedentibus legisset etiam hoc Ioco snbintelligendum egse credidit singulas sententiae

partes 'parum considerans, aut a suo loco, quem post vel ante κάρον καταχέουOα habui e suspicari lieet, huc immigrasse statuendum est. Denique non tolero; si tolerare me posse erederem, αυτ jς quod cf. supra εγγίσαντας nullo modo necessarium est in αυrῆ commutarem, ita ut haberemus ἄναιρει τοῦ , ipso, solo odore interimiti Ceterum omnis hic locus ita legendus esse mihi ,idetur:

τους δ' Ηφαμένους αυτῆς άνα ρεἰ: non enim mente agge-quor quae ait eogitationum progressio vel oppositio inter τοῖς μέν atque τους δ' εγγίσαντας, quanquain bene scio posse quempiam ita explicare, ut sit τοῖς μεν cum εκ τῆς χώρας sere conjungendum eo sensur τοῖς μεν εν τοῦ χάρα

non magnopere plaeeret. Tota DTV ν την δυναμιν εχε l. hoe Ioco

principem suam retinet significationem, de vi atque sigilla tim de vi serpentibus pestifera et hominibus salutari; cet vis deinde fragmenti Ioeis ubi legitur, es. μενει δ' ῆ δοναμις εως ενιαυτου ita etiam χρονισθεῖσα habet quo referatur i, πολλὰς εχον καὶ παντοδαπὰς δυνάμεις, ταυτύνδε τὸ υ δυναμιν, κaὶ ουτως η δυνα1ιις φυλάσσεται, ipsam plantam indieat vi medicina praeditam. de th3mo, odorisera planta, neque vero de illo Aristophaneo es. Plui. 253, seu eepam agrestem βολ- Duili od by Coral

430쪽

σκοροδον allium seu eibum melle, aceto et thFmo consectum explicas, interpretandum esse patet. καρπος ἁ κάνθ 7ς. De mira hujus Ductus virtute, de qua Narxius neque Theophrastum ne quo Dioscoridem quidquam habere neque, quum moly Homericum serio advocari nequeat, quenquam alium referre dicit, es. quem ab Osanno suppeditatnm supra exscripsi IIeraclidis locum. Ceterum quum eundem Dutleem Etiam Plinius h. n. XII, 7. commemoret neque tamen magis quam Theophrastus et Dioscoride de illa ejus virtute verba laciat et quum praetcrea nostro loco ille idem frutex in regionibus tantiim maxim abditis et perieulosis nasci resera inr idque non sine eonsilio Investigationis veri praecludendae fieri videatur: equidem Dicaearcho hac in narratione - quanquam non jam accurate scimus, quomodo Dicaearchus singula Exposuerit et quid excerptori vitio verit debeat - fidem de nego, quam vel θεια aegre oblineret talia prodens memoriae.

serIpturam, παρΠπλ ἡ σιον, quanquam ab omnibus editoribus reservatam video et adverbialiter explicari posse se io, in παραπλήσιος tamen immutare neutiquam dubitavi, qnum non intelligam, quae hoc loco adverbit relatio esse possit an ad τίεται Τ), adjectivum contra necessario desideretur. τριφας ελαίω . De hac Osanni conjectura, quae Insuper Heraelidis loeo nititur supra allato, dubitatio esse Plane non Potest: alterum enim quod proposuit ἐλαίου a vulgata ieetione λεῖα longius abest. Olei autem mentio nem desiderari jam inde patet, quod proximis statim verbiqile unguendo verba nunt. Aliter infra habet ubi τριέγεῖσα λεῖα legitur, quod idem valet ac si scriptor uno vorbo ab ipso usurpato dixisset λειανθεῖσα. καταχρισαι. Vulgata lectio est καraχnισοι. qni suturi optativus quanquam eo eonsilio usurpatus esse diei possit, ut res quae proditur magis in incerio collocetur,

euin in gensum: sesi quis quando corpu' uncturus eqset :

라틴어 텍스트