Dicaearchi Messenii quae supersunt composita, edita et illustrata a Maximiliano Fuhr

431쪽

eqnidem tamen, etiam ob sequentia, omnem hanc rem nostro Ioeo a seriptore crediderim satis pro certa vendi, eaque ratione aut ut exhibul καταχρίσαι aut si quis malit κατο

aeriuendum esse censes. του καυματος κ. T. λ. Terba ea ratione, qua equidem Jam edidi, Iegenda esse nemo faelle dubitabit. Quo

autem modo antea verba prolata suerunt Oυδε ἐν τεν θερει του καυματος c. κωλυοντος του φαρμάκου τοῦ αυτου πυκνωσει τον εξωθεν iaερα καταμιάθοις διῖκνεῖσθαE του σωματος, primum displicuit optativus sine ἄν prolatus, deinde praecedente antea pronomine τις secunda optativi persona quanquam haec tolerari et excusari aliquatenus Possit , postea καταμάθοις του καύματος atque adjectus infinitivus διικνειoctat, quum tamen non aIlter diei potuisse Videatur, quam aut Ovδε καταμάθοις τὸ καυμα διικνεῖσθοτου σωματος aut Oυδε καταμάθοις του καν τος δliκνου- μενου του σώθεατος, tum in parenthesi quam eonstituerunt κωλυοντος ita usurpatum absolute ut idem sit quod δπειρ- γοντος, άπερυκοντος, erius rei num exemplum inveniatur equidem dubito. μενε e δ' v δυναμες. Quomodo interpretandum ce seam hoc Ioeo vocabulum δυνα/υς, Jam supra signifieari; hoc unum addere iuvat, quod serIptor non credendus est silum fruetam vel sentieem ipsum dleere non diutius anno durare, sed vim ejus medicinam intra annuum spatium eontineri, Ita ut idem sit ac si protulIsset: μενεe δε δ καρπος s. v ἄκανθα ῶς δυναμς ουσα, quatenus herba est ut medietna praedita, vel μένει δὲ v δυναμις ιυς δυναμς ουσα. Κραυσιν δεο ν καὶ Βρυχων. Ubi hi lidem fluvii

amplius commemorentur, nullum novi Iocum, υπο ταῖς του II 3λέου. Butimannua voeem ρίζαις vitio librarIl exeidisse sugpleatus est, quod eo facilius aecidere potuisse coneedo, quod jam alter articulus τους praecedebat substantivum suum exspectans. quod ad gensum etiam satis apta exigilt ea lectio, ugu gcriptoris praeterea

432쪽

probata. De vocabulo autem πωλεσι omisso vix licet cogitare. Conjici denique posset legendum esse sero τοις τούΠηλίου, ita ut τα του ΠUUOD ampliori aliquanto notione idem quod τὸ II Lον signifiearet, ant, si quis audaciam comprobaret, τους εν υπωρείs του ονλμυ κ. T. λ. ἁ ρ δε νων, agros irrigans tu itaque se pIane essundens, ita ut oppositio sit Inter hujus suminis cursum et ejus, qui in mare labi deinde dieitur. τ ὁ Π λαέας ἄλσος. Vulgatam Ieetionem δάσος Osannua rectissime repudiavit, quum de frutice vel dumeto eo Ioeo cogitari plane non posset et δάσος singulare nomen nemoria alterius Deo gaerati in Pelio suisse demonstrari nequiret. Optime habet quod in rius loeum conjiciendo substituit αλσος et quod per vocabulum Πο- λαίας aliquam Deam in Pello inprimis cultam et inde denominatam significari monuit. Nemoris Pelii Ennius quoque mentionem fecit In Rhetorie. ad Herenn. memoratus, loco a Fabricio allator sentinam ne in nemore Pelio securibus Caesa eeeidisset abiegna ad terram trabes. σπηλαῖόν εστι τω καλου μενον πιιρων eo v. Hoe antrum, quod ex Weleheri sententia cl. Ephemere. seliolast. IMI. p. 781 Jam Pindarus significavit, seeundum Osannum a Philostrato imagg. II, 2. Commemoratum est. Chironem autem Pelium an m Eedem ex veterum narrationibus mythologieIs habuisse eonstat et in fine fragmentigens hominum eommemoratur a Chirone oriunda et notitiam singularis herbae medieInae sibi conservans. De Chirone autem artis medicinae perItissimo hos Apollodori Ioeos a

433쪽

δε αυτον προς λείρωνα κομίσας Drr εκείνου θὲραπει- θεντα τας ὁ νεις βασίλεα κατεστvσε AOλοπων. Αιος ἀκραέOD. IIane Oganni conjecturam pro vul- rata lectione Λιος άκrαίου, eriusmodi Iupiter etiam aliunde plano incognitus est, libentissime amplector inprimis ve horum praecedentium eπ' ἄκρας δe τῆς τοὐ Oρους κορυφῆς ratione habita. De eo autem epitheto ἀκρὰιος Osan-pus Spanhemium ad Callim. hymn. in Jov. M. conferri jussit. επιλεχθεντες επὶ του ἱερεως. Quanquam fieri Deillime potuit, paruelpio inprimis επιλεχθεντες praec dente ., ut in Ioeum praepositionis i πύ, quam But annus in textis Ioel restitutam exhibuit, ἐπέ intruderetur a librarior equidem tamen eodieia seripturam eum eeteris edit ribus tueor. Rectissima enim habet, sive επὶ του ἱερέως eoram sacer is sive jusm sacerdotia verteris sive επι τουδερεως eodem Plane sensu eum varis του ἐερεως expileueris, qua posteriori ratione ἐπί praepositio apud posteriores scriptores, inprimis DionFatum IIMIcarnassensem, usurpata reperiri memoratur es. Ε m. M. p. 667. συνίζησις, gre συνιζάνει τὼ εν φωνῆεν καὶ συνάγετω καἰ καθέζεται

κεκλοMAox inveniret, alterum illud ut glossam non necessariam) expia lxit. Quanquam suspicari possumus καλου- μενον post 'lacteo Hiquando sedem habuisse, idque eo magis. quo minorem veri speciem habet quenquam necessarium Judieasse, επικεκλζμενον glossa illustrare.

πλαγέαν. quod hic exhibet codex et quod omnes

praeter Gallium editores, etiam recentissimus Bui annus, vuIgaverunt πελαγίαν eum Gallio eam potissimum ob causam tolerari non posse eenseo, quod eo Mngu παραθωλασσίαν potius dicendum fuisse videtur et quod πεLαγιος nonnisi de insulis, seopulis etc. in alto mari positIs usurpatum reperitur cf. Strab. III, p. 167 de Piuusio είω

434쪽

πλαγίαν et Deillima quod ad palaeographiam est mutandi ratio et aptissimum huic loco praebet sensum: Mobliquam totam habena et asperam sui partem, Thessallam versus

πολυφάρμακόν. τε ἐστι. Theophrastus quoque histi plant. IX, II. r φαρμακωδέστατον τό τε ν λιον τὰ

εν Θετταλίs, quamquam elus arboris, erius vIrtutes medicinae aequentibus deinde verbis tantopere praedicantur, nullam mentionem 1aoit.

εχον. quod codex exhibet aeque nihlu est atque, quod Fabricio aliquando in mente svit εχοντων, eum φαομάκων nimirum quod tu πολυφάρμακον eontineretur obnjungelidum. Quod idem liber ms. protulit κεχρῆσ9αι merito levitoni a ρννGθαι cessit et nonnisi ex praecedenti particula καί ortum fuisse videtur. Dativum denique γινώσκουσι et δυναuενοις cum πολλὰς εχον δυνάμεις arciissime conjungendum esse, etiam omni interpunctioue gublata indieavi. Unde Manalus quod in locum vulgatae οφεις supposuit υόφελείας habeat, nescio. μίαν δε τινα εχ ει καὶ ἁλλας duo μοίους. Cum Butimanno laeto, qui conjecturam seu Fabricii seu alius

docti hominis μαν δε τινα, i τις ἔχει αλλας δυνά/ιεις ώνο-

14οίους a Marxio, Mangio neenon a Gallio in textis receptam improbavit. Neque enim explIcare possem ἄλλας ante δυνάμεις ἁνομοiονς positum neque Intelligerem, quomodo sanae rationIs scriptor ita proferre potuisset: μίαν δε τ να inteli. δυνafuν, ξτις' εχει καὶ aLλας δυνάμεις άνOMOίους. Sensus autem verborum in codice exhibitorum, nisi sorte δυνάμεις explicationis causa a librario adgeriptum inissa statuimus, pro integris considerandorum hiete egit se amautem quandam habet plantam medicinam prae allis diversis ibidem obviis insignem. Verbo monendum est de usi- latissima Graecorum conjungendi ratione αλ λως re και hic Diuitiaco by Corale

435쪽

vero Iopus idem valet ac si inverso modo seriptor dixisset

ἄλλας δε τε δυναμεις ἁνομοίους ἔχει καὶ μαν τινα,

Jam sequentibus accuratius describendam. Ante aequentia autem verba quae eausae me moveant ut lacunam statuam, non est quod accuratius exponam.

nisi sorte de usu hujus particulae ante genitivum compar tivum pleonastico eoque non plane eerto cogitamus, tolerari aliter non potest, quam ut πήχεος a ταὼ μεγεθει hoc Ioco mente supplendo pendere statuamus. Sed praestare mihi videtur emendatio tu vulgatae loeum substituenda aut haec πήχεος aut 1 πῆχυς. quem in codice prolatum video genitivum TOD Dπερ γῆς φαινομενου quemque ex praecedenti πήχεος facillime nasci potuisse auspicor, In nominativum immutaro eo minus dubitavi, quod paulo intra simillime legitur 3 δε ετερον τοσουτον ἐστι κατὰ γῆς πεφν κνια. Aeeuratina etiam diei potuerat τύ γε υπερ χθς

τους κοιλ ακους, ventrieuli morbo laborantea, et

hos aegre concoquentes.

aut δθυνζν aut Oθονια emendandum esse Prose8sus est. P terius quod a recentioribus omnibus praeter Manatum editoribus receptum video equidem quoque in texta admi tere non dubitavi. Sed quam aretissime cum genitivis --quentibus conjungo, nisi forte eui libet pro Γναστελ λει reseribere claroστίλλει et eos genitivos credere per hoc Verbum sagitatos esse e Mab iis qui laborant etc. repellit. ίθύνια do vestibus explicari non posse in aperto est. Cogitarunt viri doeti de filis medicamentariis quae nos dicimus charpis, qnam vocabuli notionem etiam Passovius In Iexieo adnotavit. Sed negeto, num id satis aptum hostro Ioeo altet per δθόνια crediderim talia potius significari, ob similitudinem fortasse inter illa et hanc oculorum tutelam inier- cedentem quandam pariter appellata. Singularem eam si niseationem vocabuli esse eoneedo, sed non magis gingularem, Diqitiam by Corale

436쪽

νιον λεπτόν, καὶ πὰν τυ ἐπνον, κἄν μὴ λινουν v. δθόνοσι, λεπτοῖς ἱματίοις et δθόνια, λινα ἱμάτια.δφθαλμώντων, quod tu GaIlli et Mariit editione

nescio an typographico vitio prolatum est, quum eontra apud Manetlum inveniatur ύφθαλμόντων, dubitari plane non potest, quin, sicut etiam Butimamus fecit, in ὀφθαλμώντων immutandum sit: non enim erediderim duplicem formam dc 19Hμάω et δ pyαλ υάos, ut habemus γειτονάω et γειτονιάω et Behk. Anecd. I, 23I, exstare potuisse. De vocabuli autem signinqatione et Plat. Λleib. II, p. ID,

παραιτουμενυ codieis lectio quo grammatice reseratur plane non habet; nihilominus a Marato, Manetio, Gallio et Butimanno In textis integrum relictum est. Fabricius παρπιτουριενα conjecit idquo eum φυλλα conjungendum esse eensuit. Mihi magis arridet simplicior emendatio παραιτουμενςν idque passive interpretandum, et ad Tryν ἐλι- φοράν reserendum. Disputatur de nuxua accessIone ut dopersona, et hoc ut mitigetur, es σανει praepositum est gententiae imaginem continenti. De morbis autem eodem vel simili modo saepius, inprimis apud poeas, sermo fit es. V. Diqiligod by Corale

437쪽

ρεθρια autem, quod in eodice Post φερεσθαι legitur et ab omnibus editoribus eonstanter exhibetur, nihil nisi glo gam a librario adscriptam ludico. Post hoc fragmentum Buttinannus ex Ael. var. histi III, I. locum exhibuit Tempe vallem describentem et ob atmilitudinem , quam inter eum et Dicaearcheas deκcriptiones iniere edere ipηe sensit, equidem nondum intellexi, Aelianum illa coii scribentem nisi plane mutuatum a vita Graeciae, at tamen hoc opus aute oculos habuisae suppleatua est. Diuiliaco by Corale

438쪽

inscribitur, Dicaearcho olim adjudicata.

Iam supra ubi de fragmento ἄναγραφὴ του II1 λίουορους inscripto disseruimuυ, causas simili exposuimus, quibus moti magnopere dubitamus, num hie et noster titulus

άναγραφὴ τῆς 'Eλλάδος ipsi Dicaearcho viudicandi sint.

Neque nobis arridebit, nullo plane testimonio quod vel posuit advocari accedente, conjectura qua Dicaearchum amplius quoddam opus geographici argumenti composuisse idque simili modo, quo Callimaelitis literarium suum algnifieavit Ηναγραφὴ των δραμάτων. inscripsisse statuamus άναγραφὴ τῶν Γοων, Irorci Mων, πόλεων A. T. λ., neqne inter alia multa, quae proponi possent, quidquam erit quod magnam veri speciem prae se serat. Sed tam iaciamus illum titulum eo sensu, ut descriptionem Graeeiae gignificet, ab ipso Dicaearcho proficisci potuisge, quaeritur, quanam omnino externa auctoritate omne hoc fragmentum et tribuatur. In eodice a Buddaeo reperto, ex quo H. Stephanus et pro-galcum et versibus compositum fragmentum primus edidit, Dicaearchi nomen nosterque titulus praefixus sul e videtur, nihil autem aliud indieatum, unde de eorum fragmentorum origino certo conjici posset. In libro ms., qui Hervarii olim suerat, nunc Ilonachne est, rubro colore illulus Αικαιάχου άναγρας τ. Ελλ. nostro fragmento praepositus et in suo additum legitur τελος Λικαιάρχου Eναγραφθς.

quanquam in eodem eodieu versus qui Cretae et Cyeladum Sporadumque iugularum descriptionem continent, sicut etiam satis magna prosaici fragmenti pars desiderantur. Num in ceteris eo dieibus, quorum perexiguam notitiam habemus, Dieaearclii nomen et num Dinuino titulus iis laciniis aute-eessuriti nescimus: ab editoribus enim ea de re plane nihil Diuitiaco by Corale

439쪽

adnotatum est. Neque 'summum denique momentum, quod ad haec attinet, eodicum auctoritati tribuendum erit, quo- .niam Dicaearchi nomen, ut primum et quidem vel Δρίτως admissum fuit, a librariis deinde indoeiis retineri potuisse videtur atque omnes Dicaearchiant codices ex uno sonte promanasse a Butimantio probabiliter conjiciuntur. Quae quum ita sint, dubitatio sane suboriri potest, num ea fragmenta perlegentibus nobis omuino rea sit cum Dieaearchi nis. quod tamen eum omnibus quos equidem sciam edItoribus Pro certo statuamus Buddael eodiet et manui quae in altero libro titulum rubrum appinxit fidem eoncedentes; sed vix allier intelligere debebimus, quam ut auctorem hujus agmenti ex Dicaearchi aliquo vel compluribus scriptis sua excerplisse et brerissimam quam inde negligentissime con-

navit Graeciae deseriptionem ἀναγραφὴ τῆς 'Eλλάδος inscripsisse putemus. Fieri quoque Potuit, ut ipse exeerptor nihil tituli adjecerit et posterioris aetatis homo qui in haec

incideret, Dieaearcheorum operum adhuc ipsorum notitiam habens, superscripserit Γναγρ. τ. 'DA. Qui titulus pariter considerandus est atque in fragmento de Pelio monte judicavimus, ex posteriori dicendi ratione eandem eum περιηγyGeς habens giguineationem vel etiam quod επιτομν fere idem valens. Dicaearchum autem in singulari opere Graeciae geographiam ex prosesso tractavisse, nullo seriptorum testimonio demonstrare possumuar Hieronymi enim locum, ex quo nonnulli viri doeti id eolligendam eensuerunt, alio plane modo interpretandum esse supra vidimus. In opere lamen, enl-τvς 'Eλλάδος inseribebatur, geographicam quoque, quanquam exquisita potius quadam ratione, Graeciae descriptionem eomprehensam fuisse perquam veri simile est, neque minus In eo geographi eo opere, quod nomine περιοδος γλ ς nobis eitatum est, Dieaearehus Graeciam delineasse statuendus erit. Ex illo τῆς Ελλάδος

ea excerpta sui e suspicor quae pedestris orationis Dagmentum constituunt; ea vero quae In versus redacta sunt,

Graeciae geographiam valde elementarem efficientia, cre-Diuili od by Cooste

440쪽

diderim ex περιο γῆς Dieaearchi repetita esse. Repetita

autem esse censeo a scriptore extremae aetatis et pessimae

notae, qui sine ulla fero consideratione et sine ullo iudicio

Dieaearehlana in versus mirum in modum pravos coarctaverit. Quaeri potest, utrum diversi homines excerpta Dicaearchiana consecerint, alter prosaica, alter poetica, an unus idemque scriptor ex περιοδεμ versus conglutinaverit et ex βίν deinde satius duxerit pedestri oratione excerpere seu metrico labore jam defessus fuerit, seu tu hac componendi parte non eundem finem quem illic spectaveriti quan- quam non magnae opera fuit ejusmodi versus componere, etiamsi non probabile est excerptorem ea in re adjutum fuisse rhyuimico quodam eompositionis Dicaearchianae habitu, de quo auctorem περὶ ερμνννείας, quem Demetrium Phalereum fuisse olim statuerunt, disserere supra vidimus. Adnotandum denique est, in eodicibus anagraphen modo sine accurata versuum distinetione, modo revera instar pedestris orationis exhiberi, quemadmodum Holουtenius quoque refert iii anagraphea fine primos editorea plane neglexisse, quod etiam ea quae do Sporadibus inaulia prolata sunt metrice composita essent, libria nimirum manuscriptis hae in re nullum indicium praebentibus. Quodsi in eodiee Mona- cenat omnia per versus distributa essent, Butimannua hujus codicis papyraeel saeeulo ut videretur sexto decimo seripunon magnum momentum esse adnotavit. Ceterum idem vir

doctus Dicaearehi opus metricum in orationem progam dissolutum fuisse eoclieit. Ego contrarium statuor Dicaearchisi quod opus huc pertinet, exstitit promi eum, inde aut ab initio quidam metrice excerpsit aut epitome quam inde quidam eonfecit progesea ab alio deinde in versus redacta est. In litulo eodicia qui nunc Nonachiae reservatur rubro, Ricut etiam ut videtur in manuscripto Buddaei libro, post verba

Θεο ῖραστον. Ubi de Dicaearcho simul sermo erat quid magis Promptum fuit cogitatu, quam de eeIeberrimo Huscondigeipulo qui anagrapIwn genuinam censuerunt, eam

라틴어 텍스트