Dicaearchi Messenii quae supersunt composita, edita et illustrata a Maximiliano Fuhr

441쪽

a Dieaeareho dedleatam Theophrasto suisse conjecerunt, eidem cul, ut nonnulli suspieione satis audaci esseeerant, Dicaearchus geographicas suas tabulas dono dedisseti Sed etiamnunc gerio quenquam eredere, tale pessis in scriptum vel puerorum institutioni vix aptum Dicaearchum coulaeisse Idque nobilissimo viro dedicare noli dedignatum luisse; Dicaearehum ejusmodi libellum eomposuisse eundem qui Graeciae vitam in egregio et praestantissimo opere, cum tabula pieta sero comparando, exposueriti Fieri potuit, ut Dicaea elius βίον τος 'E Laδος, quam eandem sententiam Corayus habuit, aut περίοδον γῆς Theophrasto saoeum esse iusserit et qui inde conglutinavit excerptor eam dedicationis notam retinuerit, aut ut Theophrastus quidam excerptori aequalis exstiterit, cui liber donatus fuerit aut ut qui versus composuit suis laciuiis majorem auctoritatem comparaturus Dieaearchi ueriptum hoc esse idque Theophrasto oblatum simulaverit. Utvt vero est, hoe fragmentum Dicaearchi non

esse satis perspicuum reddetur singulorum accurata examinatione. qua in re, quanquam etiam nonnulla in opinioni-hus virorum doctorum enumerandis proserentur, ita agemus,

ut primum de sentenuis in fragmento exposltia, de rebus ibi tractatis earumque tractandarum ratione, tum de dicendi genere et denique de metrico habitu disseramus. Adjicietur accurata hujus fragmenti eum Scylacis periplo comparatio. Praemovemus tamen Iectores, nos quantum seri potuit cavisse, ne loeos qui per librarios sine ullo dubio corrupti sunt excerptori vitio verteremus, quanquam corrigendi munus hoc in fragmento ob ipsius auctoris perversitatemaretioribus finibus circumscriptum esse censemus.

Initio prooemii, quod aliquanto melioris notae quam reliqua esse apparet, scriptor sese profitetur semper aliquid proprii componentem neque, id quod nonnulli laetant, ali num laborem sibi vindicautem nunc ipsum Graeciae totius descriptionem elaborasse. Singularis autem haec ratio, qualle usum esse auctor glorIatur, qua In re constiterit, nisi

forte in maxima tractationis negligentia, inveηtigare nobis, Corale

442쪽

non licuerit ipsum opusculum Jam considerantibns. quod etiam gravina est. nonnnili viri docti ut Marxius et Osannua scriptorem sibi ipsi repugnare animadverterunt, qnippe qui

paulo infra se ea quae ab antiquioribus auctoribus sustuqexposita ement quam brevissime versibus inclusa relaturum esse diceret. Sed non dubito, quin ea repugnantia ita tolli possit, ut scriptorem de singulari sua ratione verba facientem statuamus de meirlea forma, in compendiis ejus temporis fortasse parum usitata, cogitasse, etiamsi id quod Ogannus magnopere urgebat concedo, hoc ipsum ab auctore primis versibus non plane perspicuum redditum esse. Dod

ello vero non metuo ne quis etiamnulic asmenitaliar, qui

DIcaearchum, cui sicut plurimi viri doeil priorum temporum fragmentum adscribere non dubitavit, eam ob causam hoe opus singulare dixisse cenauit, quod Peloponnesum eximio studio tractavisset eamque adeo permensus suisset, quam ad rem versus Ili sq. α τ' ἐστἰν ἐν Πελοπονώννσιυγενς κ. T. λ. pertinerent. Quid multa' tristia singularitas est. lnprimis at videmus, quomodo auctor a promisso suo steterit, neque DIeaearchum erediderim, lac primus poeil- Cum geographiae compendium elaborasget, ea re tali modo gloriaturum suisse, etiamsi Buttmannua qui talla aggreder tur eum nostra admiratione dignum esse eontenderIL qnalis deinde ad Theophrastum adhortatio, ut hujus opuris, miserrimi geographiel compendii, studio sese penitus dedat, eaque qualibus et quantis verbis iacta dio σεαυτον μῆβραχύ, ολοσχερως δ' erri ταὐτα δους καὶ σπουδασας συμφιλομάθησον, καθαπερ ποιεῖν. quae, nigi vero iocose locutum fuisse statuimus sibi ipsi ob levitatem

eonfecti opusculi irridentem, Dicaearchum proserre non potuisse perspicuum eat. Excerptorem autem credere lieet in illo suae epitomes gua singularitate ita gloriatum fuisse, etiamsi nihil aliud deInde quam negligentissime excerpsit, vel etiam haee nonnulla ex prooemio operis Dicaearehel genuini repetiisse . parum considerantem, num talia suo Iahori convenirent. Eruditionis vero qua Butimarinus frag- Duiliaco by Corale

443쪽

menti auctorem instruetum esse praedicat equidem ne volam quidem investigare Potui, imo eum homuncionem video Ringula non pertraetantem, sed omnia quasi praetervolantem et vix unam rem Juste absolventem. Qualis ejus doctrina est, inquam de arte recte compilandi dicere vix possumus - qui eo loco, ubi Phileae sententiam de HelladIs 'finibus assert, hanc satis gravem quaestionem tantummodo tangat, neutiquam autem perspicue exponat vel adeo dijudiceti Verum enim vero si quis alius, hic potissimum Iocus ubi de Magnesia Helladi adjungenda aut inde separanda sermo est certissimo indicio Egt haecce negligentissime ex-eerpta esse. Suspieari adeo possemus, locum prosaici Dag-menii qui eadem de re agit quemque non multum de sua integritate perdidisse conjecerim, quanquam ibi Phlleae mentio non facta est, a nostro auctore in aliquot versieulos eoarctatum fuisse. Ceterum talia pentina omittere praestitit, siquidem opusculi consilium, ut in prooemio indicari videtur, ejusmodi fuit, ut eompendiaria brevitate et poetiea

forma memoriae consuleretur. Qua ratione non plane rejiceremus eoicleeturam, qua de Theophrasto quodam puero vel adoleseentulo cogitaretur, cui compendium non magis dedicatum fuerit, quam in cujus institutionem compositum.

Etiamsi autem prooemium et quod ad tractandi et quod ad dicendi rationem mulio melius habere diximus quam reliqua, id quod inde sortassis explicandum est quod ex ipsis Dicaearehianis nonnulla magis sincera reservata dierInt, in eo tamen etiam deprehendimus quae magnopere displiceant, sicut vergum quintum, nisi intestino vulnere laborare aut suo loco dejectum esse statuimus. Quae haec porro est singulorum enumeratio ab omni sana ratione longe abhorrens va. I sqq. ἄλσv. ποταμους νῆσους τε τους διώπλους τε καὶ Atμενας' ἁ τ' εστὶν εν Πελοποννήσιν γεννκ. T. λ. Ut ad reliqua accedam, Jam animadvertimus quam leviter quaestio de Helladis terminis tractetur. Sed alte dere etiam juvat, quo modo, quasi quis adsit qui taIem materiam in opere pertractari vel saltem perspIeue pro- Diqiligod by Corale

444쪽

nuntiari vetet, his verbis pergatur tranalium ossicientibus Im υ ἐπὶ τὰ λοιπὰ του λογον προβννσορια . quem Versum, ut obiter moneam, Gallius salsissime intellexit ita interpretatus: seceterum ad reliquam hujus orationis partem revertar ejusque promissi fidem solutam egae arbitratus eo

fragmenti prosaiei loco, ubi de Helladis terminis itidem

exponitur. Quam eontra explicationem ne alia, sicut quod prosaicum et poeticum fragmentum nullo plane connexu inter ge contineri apparent, hoc loco moneam, id unum ad notasse sussccerit, quod προβαίνω verbo neutiquam significari potuerit reverti. quo porro modo de gravissimis urbibus, montibus, fluviis, insulis et omnino rebus geographicladisseritur 3 Non minus confuse, quam strietIm. Nihil describitur, nihil rerum memorabilium adnotatur; numeris indicantur locorum inter se distantiae ambitusque provIneiarum, atque hic illic praeter nomina urbium nomina enumerantur alicujus montis, fluvit, portus, templi. Omnium instar unus loeus ubi de Lebadea et Trophonii oraculo sermo est jam sufficere posset. Auetor us. 97 sq. dicit πολις Atβαδία καὶ ἱερον Τροφωνίου, πιπου τυ μαντεῖον λέγουσι

γεγονεναι. Haecce Dieaearchum, quem eo do oraeulo accuratius egisse supra vIdimus, Proserre plane non potulsae Jam IIemstertiusius ad Lue. III t. I, p. 3as adnotavit eaque in sententia Maraius et merito adstipuIaius eat. Si γεγονέναι praeteriti significatione interpretari placeret, excerptorem eonjiceremus haec elocutum esse ratione guo aevo

congrua, quo aevo Trophonii oraculum non jam exstaret. Simili modo reliqua fere omnia per anagraphen se habent, do verbis et nominibus dicere licet, non licet de gententiis sanis, nedum de sententiis philosophicis. Atqui Buttmannus scriptorem monuit in prooemio se philosophiea mente imbutum deelarasse. Ingunt in prooemio quaedam philosophlea, sed haee non in cogitationibus speeianda, In verbis potius nonnullis et dicendi rationibus ex Dieaearehlopere genuino fortasse surreptis. Sua sibi deiii de penitus singularia auctor habet nomina geographica, quae ceterorum

445쪽

nulina novit seriptorum. Νε de Κιδ'ς voeabulo qnod vs. ω legitur et pro eorruptela habendum esse videtur verba saeiam, neque Hylaethum fluvium, neque in Creta Angaraeam neque fiuvios ibi recensitos, si ab uno Lethaeo discesseris,

neque sim peregion quisquam aliua memoriae Hadiderit. Talia tamen nomina Butimanniis DIeaearchum ex m3thleta temporibus, quorum maximam rationem in anagraphe habI- tam fuisse putat, repetiisse statuit. Istis autem non minuamiram eam notitiam esse dixerim, qua va. 72 Phocensea a Lelegihus oriundi esse praedicantur quanquam certo statui non potest, quo sensu Verba εκ 1ελεγων φερouexot interpretanda sint) et qua in fragmenti sine, quemadmodum

verborum simplex explieatio flagitat, Peparethus τρίπολις nominata esse refertur. Tum per ipsam deserIptionem nonnulla prorsus desiderantur, pleut Boeotia absoluta Loero rum Opuntiorum et Epicnemidiorum recensus adjiciendus fuit, in Cycladum enumeratione quas ad minimum duodecim fuisse constat ei. Strab. X, p. 485 gravissimae quaedam ut Naxus et Parna silentio transmittuntur et urbium Cretensium ipse auctor profitetur ge nonnullas praetermisigae, addita

almul ejus silentit eausa eximia αλλαι τ' είσιν ἐν μήτρπολεις, ας εστιν ἐργῶδες φράσαι. quaerere quoque I leverit, num Lechaeum merito oppidum diei potuerit et quisnam sanae mentis aeriptor tali modo inter se consareinare

haeeee ansna fuerit va. 42 gq. TVνος και λιευνν, Ἀνδρος τε ν17σος καὶ κατὰ Γέραιστον λιμήν. Fieri non potest

quin ejusmodi expositionem perlegentes in memoriam eorum versuum memorialium redeamus, quos in grammaticis inprimis latinis exhibitos ediscere olim pueri jubebamur. Versu si1, sicut quidem Ioeus nune se habet, Ithaca insularum Cephalleniarum numero eximi videtur, qualiquam in ea insula prinelpem regni Cephallenii sedem habuisse ae- eundum histortam sabularem constat. Minore fortasse vituperio seriptor ideo ametendus erit, quod Seriphum, quam Stephanus Bygantinus Sporadibus adscripsit, inter Cycladaa et Peparethum iii incladum numero a Stephano collocatam Diuiliaco by Coral

446쪽

inter Sporades retulit, quum veterea ipsi da nonnullIa insulis in numerum Sporadum aut Cyeladum inserendis dubitasse videantur. Sed quis negligentissimo homini eondonaverit, quod eandem Cimolum primo loco inter Cyelades, altero deinde inter Sporades recensuit Versu M σταδίωνί παράπλοος ἐστὶν ἐκαrου εικοσe ad aliam rem reserri vix potuerit J, quam ad sinum Λmbraeleum, qui in nostro ipso fragmento jam va. 26 memoratus est, in eo autem opere ex quo excerptum eat sine dubio Ioeum propiorem habuit, ita ut ad vocabulum κόλπος quo signifieatus fuerit deinde etiam us. 45 μετὰ τODrον optime quadraret. Oeto versi-hus postquam Aetolia commemorata fuit interjeetis us. MODτοι legitur idque ad Alr λοί, quod voce Ah υλία eomprehenditur, reserendum esse videtur. Nec minus obseurava. 70 est eonjungendi ratio voeabuli ODrot, siquidem cumvoee Aοκροί, ut veri speciem habet, collocandum est. Sed haec quae postrema monui Jam magis ad dieendi rationem pertinent, quam non minus pravam et miserabilem esse monui rerum descriptione, dispositione et traetatione. Si antem inprimis in prooemio confiteamur necesse est verba et verborum copulationes quasdam inveniri, quae pro Aristoteleis neque igitur secus pro Dicaearcheia considerari queant, haec tamen lia comparata sunt, ut apud allos quoque posterioris aetatis serIptores deprehendas et, etiamsi

in singulis id loeum non habeat, inde tamen explicari possint, quod qui exseripsit ex genuino opere ea repetierit. Per anagraphen vero ipsam inprimis displieent verba λεγω, δοκέω, ονομάζω, καλέω, προσαγορευω saepissimolia usurpata, ut quod ad sensum plane gupervaeanea et non nisi versibus complendis apta aut etiam sere absurda esse

447쪽

150. Πεπάρννθος θ τρίπολις καλουμένv. majori autem multo offensioni est quod va. 3I dieitur θ Ελλὰς ε ἐναι

Graecarum non norentibus alae dubio adscribendum similia, inprimis etiam verbum δοκω et ευς λογος intercalatum, reperiuntur es. H. 94. 15I. 163. 2I2. 4M. Deinde miro modo inter se quaedam cumulata sunt, quae eandem plane vel simillimam saltem significationem continent es. vs. 12. άστα- λεύς ὐμῖν eχειν Κεῖσθαι τε va. M. τοῖς φιλοριαθε μάλἐστα φιλοτιμουμενοις, ubi τοις φιλομαθεστάτοις, τοῖς

φίλομαθέσι μάλιστα vel etiam τοῖς μάλιστα φιλοr μου

μόνοις suffecisset. s. M. ἐερον 'AMφιαράου - καὶ καὶ τὁ τεμενος, ubi praeterea valde vituperandum

est quod reliqua nomina sine articulo et unum τεμιενος eum eo prolata sunt. va. Io. κατὰ TOTODς si cum Oμορουντα copulamus non magnopere arridet, nisi forte verba λεγο- μενα καὶ δμορουνθ' εαυτοις κατὰ τωτους ad omnia quae praecedentibus memorata sunt referimus. Possumus tamen κατὰ τοπους etiam aeparatim considerare eum in sensum snterpretantes: Mecensebo omnia secundum locos. vs. M. non intelligitur, quam ob causam aeriptor non simpliciter

dixerit Ἀρτέμιδος ἱερον et quid proferri debuerit Ἀρτέμβος ιερον ἁγιον, neque infitiari possumus quod additumeat a7 Ox e . va. lis. 120 sq. aeriptorem redolere aetatia posterioris, Christianeae. Tum nonnulla voeabula lave Diuitiam by Corale

448쪽

nluntur versus tantum complendi causa aut omnino usurpata ant pro simplicioribus prolata, quo etiam illa qnae Rupra indicavi λεγομενος κ. r. reseras. Sie Raepissime parilenta δε legitur καί idque ante vocalem in κ' immutatum va. 83, Iro O σε re s. ω, καθαπερ eompluribus locis vlee simplicia adhibitum, e χο μενος idem significans quod mbsequeris, inniemis et sensu sere adverbiali praeditum compluribus locIs, quali ratione Scymnus quoque Chius protulit et ex. e. vs. I51., εἶτα va. 85 sine ulla vi pronuntiatum, sicut etiam evidentius Vs. 64. εἶrα μετα ταυrvν. Sic εσriis quoque va. v. elaudicare apparet, quum εστίν ex vulgata quidem lectione quam proxime praecesserit va. 85.

g. 10 εν βραχει Metro debetur pro simpliciori et magis apto βραχεως vel etiam διυ βραχεος, διὰ

Nee minus metricae neeessitati adserIpserim quod M. I σύ adjicitur, vs. l. νυνί pro νυν exhibetur et vf. 2i pro σε simplici σεαυτον dictum est. Item versu IIT apparet απυτων Ἀθρ ναίων, quanquam non integra grammatica con-Junctione U , versus gratia pro των 'Myναίων prolatum esse. quae hae porro sunt dicendi ambages va. 82 sq. μετὰ Φωκεῖς Dποκειτο, κειμεν ν Tῆς Φωκιδος χωρας πρῖς εω, neque eo loco plaeet DITOκειται pro κεῖroia pra sertim praepositione μετα praecedente, quod quidem etiam ad alios locos cl. vs. 58. Ita. pertinet. Versu GI δ'

ἔχουσα positum esse videtur pro Orphn δέ, nisi sorte quod

tamen summa gladiorum indieata et δε particula impediuno v ρος eum OγδOῆκom α σταδiων praecedenti versu Jungere malumus aut statuimus altitudinem Ithacae in genuino Dicaearchi opere expositam luisse, excerptorem autem praetermisisse vel etiam ad notasse ae librarIoa negligentIssime omisisse. Neque laudo us. 32 μάλιστα ante σννεχῆς nequavs. Da πάνυ ante καλ eollocatum. Deinde quae per sensum inter se aretissime cohaerent verba foedo modo divel Iuntur, particulae quaedam, ut inprimis de et τε non tertium tantum, sed vel quartum et quintum Ioeum satis

saepe obtinent et praepostilones et HlIeius formaa a nodit

449쪽

nibus cohaerentibus versuum distinetIone separantur. Qualia etiamsi Butimanno exempla asserenti etiam apud tragicos

et eomieos poetas reperiri concedam necesse est, nostrumtamen fragmentum inprimIs ideo condemnandum est, quod intra paucos quos Dagmentum continet versus ea vitia Dequentissima sunt. Quam In rationem exemplorum iustae

Ultimo denique loeo gravissima quaedam commemoro, Verba singulari modo vel usurpata Vel cum aliis conjuncta, eorumque nonnulla non modo singulariter sed sere absurde pro- Iata. Ita versu 4. neque quae codicum lectio est πεπυ- ρPκα, neque quae conjecturae sunt iii promptu satia positae πεπονζκα aut πεποοικα approbandae videntur. Vs. 10. ταὐτα legentibus occurrit ita dictum, quasi relativa sententia praecessisset neque Vero, ut revera fit, partieiplum antea legeretur τὰ γὰρ --ταῖτ' - οῦς- θήσεται. Vs. n. σταδιους δ' εχει άπυ τος θαλάττης displicet pro eo quod dicendum fuit σrαδίους δ' ἁπεχει απυ τῆς θαλάrri ς. Versu μ non bene habet πολεις

Ουτοι δ' εχουσι πλείονας καὶ Αευκάδα, seu hunc sensum statuis: -Aearnanes plures urbes habent quam Amphilothlet Orestae) atque etiam Leneadem seu ita interpretaris: ishabent quum alias urbes tum inprimis Leucadem , ita ut πλείονας καi idem signisseet quod ἄλλας τε καί. vs. M. νῆσοι ἐν αDr se κεἰμεναι absolute positum male habet et

purum Putum indicem aeque redolet ae quod nonnullia laeis,

450쪽

modo comprobandus est, seu εχομένο eum Hμένας τρεῖς, ut Butimannus voluit, sensu continens et fere eadem cum ἔχουσα significatione lunos, Eeu eum Maraio per ge Consideras et per amnis, eonfigura explicas. Va. M. προς τυοῦ πέραν non magnopere placuerit pro simpliet πέραν usur- Patum. G. M. ταυrvς non satia eommode ad Ah-έα reseratur, quippe quod voeabulum Jam va. M. commemor tum fuerit. Vs. m. Kv σος ωρέων εκ σωκίδος aeque malum est atque quod exeerptor revera exhibuisse videtur

intelligatur, quoniam Cephisana ab alio cognomine fluvio, veluti a rivo prope Athenas fluente, diseernendus suisse non videtur. Vs. M. το μεν legitur et deinde sine δε particula ετερον. G. 92. lneptus es e primo obtutu apparet Ἀνθηδων ἔχει Ἀνθοδονιον τον λ μένα. Vs. M. μεταδυο pro μετα δύο σταδίους quanquam displicet, quum στάδιοι nomen remotiori tantum Ioeo prolatum fuerit, to- Ierari tamen et aliis geographorum locis excusari potegi. Vs. 10o DarOκειται Θεσπιῶ non probabimus, quanquam aut voee πολις subintelleeta explicare aut Deillima emendatione in Dποκεινται Θεσπιαί Immutare possumus. Vs. 105 sq. qualis legitur verborum conjunctio Ἀσυψον, Πεδι' εὐυδρα παρακεῖ μνα l qualis porro hic sententiarum eomplexus

s. Ias sqq. προς δε τὴν μεσ17μβρίαν Ουσας εν αβοίs ')- ετι δε καὶ Τῆς Ἀττικῆς χώρας μετεχουσας παντελῶς. s. autem III sq. εστι δ' αυτῆς το μεγεθος Αιοχίλια καὶ πεντροκοσιά που σχεδον Σταδίων et vf. I 1s. φασὶ δ' εν μοτν πολιν Eἶναι Φαλάσαρνα, si quae vitia latent,

ut priorr loco dubitandum non esse videtur, ea non tam auctori quam Iibrariis deberi crediderim. Permulta vidimus ah auetore nostri fragmenti eontra rectam dicendi rationem commissa in iisque nonnulla esse quae metri necessitate Esseeia esse existimanda sunt, quod eo magis mirum, quo nequior totus fragmenti habitus me-iricus exstat. Nisi magnopere fallor, lituo etiam D avt ῆς Diuiliaco by Corale