Dicaearchi Messenii quae supersunt composita, edita et illustrata a Maximiliano Fuhr

471쪽

et ex Callimaehi hymno allatis, quibus vocabulum tirim legitur. Neque enim Osannus hoc voeabulum antiquiori tempore inveniri negavit et ex usu apud seriptores Christianos potissimum obtinente collegit, inde etiam nostro Ioeo repetitum esse. Ceterum ἄνιον si cui libeat eum arcte conjungere, ita ut gigni sieetur Dianae sacrum, noli delando. ν10 Versum 43 hue non refero, quippe quo sine particula ita Iegendum esse existimem: ορος πρόσεστιν ἱερον ἐπιωκυγώνον, ut etiam Stephanus edidi L Quod eo autem modo duo tribraehres se excipiunt, apud nostrum impedimento esse non potest; vero particula, quan- qiram a Gallio et a Butim anno recepta , nullam aut perversam vim haberet quod ad sensum , et tantummodo metro suecurreret. Nihilo minua, aie ut aliis quoque loeis, toleranda esset, at eodices sagitarent. 1ὶ Dubitari enim non potest quin vetii remi Pro sub tecto aeeipiendum sit eaque Graecorum genera iam sequentibus recenseantur τι μὲν -'-εδαιμονέων, hτεων ' ἔκηείων το τε 'A- των 'Aθηναίων. 12 Nequo aliter Scymnus Chius Particulas δέ, τε, γυρ et similes colloeare passim ausus est e s. vs. 65. 100. 147. 149. 216. 221.13 Etiam va. 5 alieno loco collocatum esse videtur: aut enim eum υποταττομένας conjungendum erit aut ex antecedentibus verbumqtiod significet exposui, recensui repetendum ad idque reserendum, ita ut dicatur: et ordine, secundum ordinem, deinceps en

meravi. ε

I4 Non monum lueramur Ho stenti lectione M' Eo ιμ15 Fuerunt quoque, nisi valde tallor, qui βίον Dicaearchi, euiua

partes integras et promicum et poeticum nostrum fragmentum existiamabant, similem in modum quo Columellae de re rustica opus, parti in pedestri oratione partim versibus compositum fuisse crederent. Nee minus mira esset sententia, qua timγρας ν rerum memorabilium,

quae in βω τηe 'EMυδ Theophrastum scripto expositae suerint, indicem exstitisse conjiceremus. Posset denique ωνιγραφή pro epistola poeti ea ludiera a Dieaeareho ad Theophrastum eonscripta eaque Vitae Graeeiae praemissa haberi. Diuiliros by COOste

472쪽

TVς 'Eλλάδος ἐστὶν Ἀμβρακία πράτο πόλις.

475쪽

1εωπον τε Ἀσωπον τε, πεδία εὐυδρα παρακείμενα.

IIo. μήτην τις εστι κατὰ Κυθνρρα κειμένον σος περίκλυτος ' ἔστι δ' αυτῆς το μέγεθος

Arr3 τῶν Ἀθηναίων - ἔχει δὲ βάρβαρα-τοχθονα γενο ' φαοὶ δ' ἐν 'ν το πολιν εἶναι Φαλάσαρνα, κειμένον προς ἡμιον

476쪽

v. I. διὰ παντος, quod utrum duobus voeabulis dITemtum, sicut equidem hoe Ioeo eodicum auctoritati ob- Eequens exhibui, an una voce eontinuum, qui scribenili modus posterioris potius aetatis esse videtur Ita ut apud Zonaram p. 20 διαπαντος 'pro scriptura indubitata habeam , proseratur parum refert, eundem eum άεί habet Bengum, quo, ut ex cognato scriptore exemplum repetam, etiam apud Scymnum Chium v. 18 usurpatum est, brevio que pro παντος χρονον s. αδευνος dicendi ratio ex lat. Ceterum non solum de tempore, ged etiam de loeo in usu fuisse lexigraphi adnotaverunt ei. Et 1m. M. P. 244 sq. Zonar. p. 97. V. 2. Buttmanno, qui hoc Ioco aerIptorem pro ποιῶν

eonsulto πλάττων pronuntiasse in eaque re magnum momentum collocandum esse indeque effici affirmat, ut de opere quod ad sormam tantuminodo novo et singulari cogitandum sit, a entienduM esse nego: ut enim plura mittam, et ut ipsum Dicaearchum anagraphes auctorem statu mu',

quid Butimanni explieatione de se praedicare iubetur' di-hil, nisi quod aliena studia in novam formam ineludere

semper soleat.

477쪽

palaeographiel Dellitate taeeamus, Jam ideo, quod grεο ocin eundem gensum cum αλλότριος dici non potuisse videtur, rejiciendum esse perspicuum est neque, quod equidem noverim, ab ullo editorum comprobatum est. πονος autem, πονεω et cetera gi quis dubitaverit quin ab Aristotelis praesertim aetate etiam de operibus literarum studio conlaetis adhibita luerint, Butimannus ei praesto est hos Ioeos Aristoteleos eouserens Sophistarr. eleneh. ed. Bevh. p. 183. τῶν γὰρ εὐρισκομενων ἁπάντων τὰ μεν παρ' ετερων θεντα πρυrερον πεπονομενα κατα μέρος επιδεδωκεν Dπὁ τῶν παραλαβοντων Dστερον. p. 184. b. περὶ δε του συλλογίζεσθαι παντελῶς ουδεν ειχομεν προτερον αλλο λέ

. a. O περ ενξορ ποιουσeν. Ab eo inde tempore quo literarum studia magis vulgabantur compilatorios et plagiarios homines exstitisse neque per se dubitandum est et certis rerum testimoniis comprobari potest. Quos autem hujuscemodi scriptores anagraphes auctor nostro loco in animo habuerit, ob ipsius aetatem personamque incertIMlmam dijudicare vel divinare equidem non augim; praetere vero num do eertis hominibus cogitaverit et annon haee verba cum omnibus fere, quae in prooemio exponuntur, pro mera laetatione consideranda sint, magnopere quaeritur. Sed Butimannus in Ialinit ephemeridibus l. l. , versus vige

νείαν τῆς 'ἱστορίας υπτιος καὶ νωθρὼς καὶ μοδεειων

πων EVίrασιν comparato, veri simile fore suspicatus est,

at Dieaearchum peripateticum hoe loeo Isocraticos aut temporis lsocraticis etiam Ephorum adscribendum esse eo stat) significasse conjiceremus. ἐμαυτου τιθεμενος. τίθεσθαl τινος et τίθεσ- θάε εις τινὰ τι gIgnificare aliquid alietii vindicars, tribuers constat; eumque ad usum a Butimanno recte allatus eat locus Platonicus ep. z. ῶς αὐrου τιθέμενος, sicut idem Diuitiam by Corale

478쪽

vir doetus quod ad nostri loel univereum sensum heno ali Duit mare. Herael. epitom. Arteid. p. 6s. ed. IIudson. ODδεείς εμαντον μεταστήσας τους ἀλλοτρίους πονους et deinde rαλλα τας μεν ἐκείνων προσογορως επιγράφας τοῖς βιβλίοις - τας δὲ τουτων επιτομὰς καὶ διορθωσεις των ἐμαυτου πOD7σάμενος πονων εναργὲς γνώρισμα.

v. 4. πεπορθκα, quae codieum lectio hujus Ioel est et a Nanglo, Zosimadibus et Narxio neenon a Butimanno in verborum eontextu servata fuit, ab Hudsono vocabulo peragravi illustratur. Sed verbum ποοεω idque eo sensu praeditum unquam exstiti φ demonstrari vix poterit. R

stat igitur ut ad ΠΟΡΩ, erius aοrlatus errOρον et eum reduplicatione πεπορεῖν cs. Ilesych. L II, p, sIG. Ioes passim legitur cujusque signineatio fuit dandi, porrigendc

pertinere suspicemur, qtiar quam etiam hoc modo sensus non plane apius essetetur. Casauhonus Ioeo su urrere studulteonjectura proserenda hacce: πε Πορικα, quod ad sensum tamen a πεπορνyκα non magnopere discrepante. Quam suspicionem Vuleantus comprobavit, quum alii contra editores 'Stephant emendationem πεπονζκα eo sensu ut πεπυνζκα

sitam eollaudaverint, ut IIoegchelina et But anniis. Hie πεπονζκα TVν Ελλάδα, quanquam aliquid inusitati haberet, ideo tamen egregie defendi posse existimavit, quod πυνος vocabulum proxime praecederet et apud Graecos non solum πονεῖν εις τι, περό τι saepissime legeretur, sed etiam πονεῖν eum ηοlo accusativo iuncium quum apud positas, sicut Pind. Olymp. VI, II. Pyth. IX, M. Soph. M. vg. I360. Iare, tum et in prosa oratione cf. Boechh eorp. inscripti. nro Ilio πεπονζκενα δε καὶ τον φιάλVν τῖν χρvσην reperiretur. Haec autem quae Bvitmannuη attulit omnia exempla mihi non Plane perguadent, ut πεποννγκα τὴν αοαν 'Ελλάδα in eundem sensum eum πεΠονηκα βιβλiον nερὶ ἁπάσνς τῆς Ελλάδος pro ratione dieendi admodum sana existimem; Osanno contra aMeusior ita pro πεαονηκα simplici εκπε-

479쪽

πονζκα potius dicendum sulsae iudieanti. Ceterum in vulgata persisto ieetione et, at quid in ea minus recte se habet , aut librariorum culpae ant scriptoria inelegantiae asseribendum esse crediderim. vs. 5. IIune versum quum Stephanua catalecticum exhibuisset υποταττομενας ταντιν δε τας πωλεις, Hoescheli et vitio subvenit ex eodi ea ante πολεις intercalando voeabulo, quod posteriores omnes editores In contextis prointulerunt, at ab uno Holstento diseesseris, qui in medium edidit ἡποτα0oμενας τε ταυτοῦ πάσας τὰς πολεις. In editione autem quam Manaius novis euria emisit εξῆς idque uueis inclusum reperitur. Casanhonua la partieulae δε I

aeum Te legendum esse uenauit, neque tamen nec πόσας nee alia voce ante πολεις reeepta. Idem illud ea Narxius quoque eomprobavit, sed pro aceusativo nominatDFum υποταττομενος restituendum esse eensuli et τας ἐξθς πολεις de urbibus ordine suo se excipientibus interpretatua est. Nihil equidem hoe loco, nisi δε in τε, Immutatum T luerim, quanquam adverbium εξῆς minua reete cum τας πολε ς collocatum esse erediderim pro eo quod desider hatur, nimirum ut ad verbum in praeeedentibus positum vel inde repetendum, συνέγραφα vel simile referretur. Pro υποταττομένας autem etiamsi eo sensu qui hic postulatur υποκειμενας melius habiturum fuisset, illud tamen et apud nostrum quidem scriptorem tolerari potest. Neque vulgatam lectionem ideo rejecerim, quod singulae Graeeiae urbes in ipso operis transcursu non deinceps disseruntueri Ipsam enim operis expositionem eum lia quae in prooemio

promittuntur mIntae omnium congruam esse saepius vidimus.

Butimannua quum in codice Monaeensi ἐξῆς verbum ast riseo notatum comperisset ejus loco ἔξω aeribendum et τας ἔξω πυλεις de urbibus Graecia extra Graeciam altis late

pretandum esse ratus est. Quum autem in editione auaDποτατrOμενος et Versu septimo vocabuli παρέχων loeo παρεχω proposuisset, eum in sensum: Asubjungens autemhvio fGraeelao deariptioni J oppida Graeca extra Graeciam

480쪽

postis offero opua , in desinit deinde ephemeridibus ae tenuam ita Immulavit, ut ὐποτατrOμενας retinendum idque de eoloniis explieandum et versu aeptimo παρεχων ini grum relinquendum esse existimaret. ' λάς vero in pra cedenti versu amplissimo aensu, 'ad quem etiam Ελλὰς ἡ

Iem de Αala minori usurpatum laeeret, interpretandum et seroτάττομαι inprimia de IIbertore illa conditione, quae inter colonias et conditorea intercedebat, collatia loel a P Ia blanis II, 23. IlI, SI. V, II. 12. VI, s. explicandum eam

adnotavit.

va. 6. Volgatam quae in Stephani editione et apud Z simades adhue habetur lectionem ἐώλ νι κῶν, omni gensu destitutam, Camuhotiva in ἐλληνικόν reete immutavit eumque recentiorea quoque omnes editores secuti annL De grammattea hujus versus relatione dubii esse pomumus, utrum verba στοιχειον Ουκ αμουσων κ. T. λ. appositionem praecedentibus versibus adjectam eonsideremus an eum ge-quentia versus participio παρεχων conjungamus. Si autem παρεχων, id quod plurimam veri speciem habet, exhibendum erit, GTOtχεiOν κ. T. λ. ad hoc verbum objectum referre praestabit. Butimannus στοιχεῖον, διατριβή et alla nonnulla quae sequuntur vocabula philosophantia esse an madvertens nostrum opus στοιχεiOν recte et eleganter appellari affirmavit, quoniam ei qui in res Graeeas incumberet tale opus, quali omnium locorum a Graeeia habitatorum conspectus praeberetur, principium esset, eollatis locis Aristoteleis Top. VI, p. 121. b. στοχειον δε προς ἁπαντα τατ αυτα τὸ σὲ πλεον τὸ γένος ' τδ ειδος καὶ τῆν διαφορὰ, λεγεσθαι. p. 15I. προς ἄπαντας δε τους ορισμους οὐκ ελάχιστον Grοιχεῖον τὸ προς εαυτὀν ευστοχως ὁρμσασθαι τὸ προσκείαενον. Recte vero ob magnam selentiae geographicae in literia gravitatem ODκ ἄμουσον nec minus bene ελλονικον tale opus diei adnotat, quippe quo quaecunque τ6ς OHODμέν νς fuerint ελλονικά iraetentur. vs. 7. παρέχευν Stephani editione et in posterio-

라틴어 텍스트