Dicaearchi Messenii quae supersunt composita, edita et illustrata a Maximiliano Fuhr

481쪽

rthiis praeter Buttinannianam omnibus neenon in libris manuferiptis prolatum est, praeterquam quod in eodice M nacensi ex correctione παρέχον legitur . quod Butimannua

in contextum recepit. Quanquam autem non negaverim nostrum vergum eum ηequentis initio quam elegantissime se habiturum esse, si pro appositione vocabulo στοιχεων adjecta aecipiemus, in codieum tamen aequiesco fieriptura, non

solum quod aptissimum praebet sensum, sed etiam quod σTOρχεων κ . T. si eut jam indicavi, melius se habere mihi videntur, si ad sequentia quam si ad praeeedentia r serimus, et qnod denique Vel collocatio particulae τε ludieare apparet, verba ἐκανὴν διατριβῆν eodem modo quo τοιχεῖον R. T. λ. conjungenda esse. διατρ βι autem et διατρέβειν de studiis haud raro usurpatum esse quum aliunde constat tum Buttinannus demonstravit locis aliquot Aristote-leis allegatis Sophisti elench. c. 16. Top. VIII, 5. II.

τα. Μ. δρθαῖς hoc loco non sine magna sua Vi appositum esse Bntimannus reetissime exposuit Eomparato loeo

elench. Io. χαλεπον γὰρ ἀμα πολλὰ συνορῆν. Poeti M. δυνασθαι γὰρ δει συνορῶσθαι τὴν Κρχνὴν τὼ τελος.

s. s. υπω τῶν παλαιων συγγραφέων. συγγρας εἰς, qui hoc loco in universum tantum significati sunt, inprimis orationis pedestris scriptores intelliguntur, poesia Diuili su by Cooste

482쪽

ex adverso eollocatis. Ceterum nostro scriptore aecuratior Seymnus Chius est, qui eos auctorea quibus in orbis deseriptione componenda usus est a versu inde IIo nominatim recensuit, quanquam eum locnm aliqua ex parte man- eum ad nos pervenisse magnopere dolendum est. vs. II. ωπερ ἐστὶν ἐκαινῶς δυναμιν ἐσχυραν ἔχον. Hudsolius verterat: -id quod fiatis magnam requirit facultatem , Celidonio ita isCib che o avere sufficientemetite grande scienaa. Iarxius mira ratione versum spurium,et verba εοriν δυνα&ιν έοχυρων vocabuli iκανῶς glossema Esse Censuit, quam eoutra opinionem Schuellius merito disseruit. Omnium rectissime But ann is hunc versum illuΑtravit, quanquam in eo peccavit qu- ωπερ ad στοιχεῖον nec vero, ut fieri debuisse dubitari plane non

potest, ad sententiam ρ1νθῆναι εμμετρως ἐν βραχεῖ χρώννproxime praecedentem retulit. Verba enim nostri versus ad magnum adjumentum, quod memoria ex metrica sorma capiat, spectare sibi persuadens singula quoque loci vocabula optime explicuit ei ad δυναμιν sensu momenti, grarii talis usurpatum Aristox. αρμ. o totae. p. I. ἔχοι orix re δύναμιν OTOIIειάος. P. ID. τοιαυrΓν εχον δενναμιν, οῖαν

483쪽

tullti De verbis denique ἐστὶν Husmodi periphrasis

apud egregios quoque poetas, nunquam tamen non eum aliqua gravitate, gleut apud Aesehylum Choeph. va. 23γlegitur. s. I2. sq. Vulgo olim legebatur sed Jam Ηnd-gonus aliquem virum doctum elua loeo syμῖν eocleelsae -- fert, neenon Zosimades id melius se habiturum esse adnotaverunt ae Butimannus ομἐν serri non posse demonstravit. Confirmat praeterea eodex Parisinna a muero nuper collatus ei. Ephemeridd. Jahit. ISM. p. 156. Quanquam enim cogitari posset Dμῖν ideo prolatum esse, quod opuscul anetor de Theophrasto simul eum allia gula sodalibus cogitasset quamvis ejus rei nullum aliud indicum adsit , attamen versu septimo deelmo pessime se haberet quod ad unam iterum solam personam verba sunt in sententia eum nostro Ioeo satis connexa, praeterea autem quod ad palae grapitiam illa mutatio omni dubitationa major est. υπο- λαμβάνω.sua quae plerumque obtinet significatione statuo, credo interpretandum est; ita vero quanquam eoneesserimus. Iz sententiam finalem per ινα non elegantissime adneeti, locus tamen mihi non innotuit quo hoc verbum sensu rscipiendi quail Buttmannus intellexit reperiatur, et insuper

sententia ricredo enim me recte exposuisse urbes et quae sequuntur non magnopere digerepat a sententia i seexposul

enim, ut puto, reete τὰς μάλιστα διασημους πωλεις κ. r. ae librorum denique servatur scriptura. ἀσφαλῶς vero et ad et ad κεῖσθαι referendum est; in hac autem ipsa verborum fere idem signifieantium eumulatioile jam alio loco exposui non agnosci Dieaeareheae dictionis praestantiam , sed seriptoris noti gatis acturati copiam, quanquam κεῖσθαl majori quadam vi praeditum esse glatui fortasse potest. Pro εχειν IIolstentus λεγειν et pro νεωθαι, vitio sine dubio typographieo, κ re σθαι exhibuit. Dod ellus quod et hoc loco verhum κεῖσθαι usurpatum est et vf. IS legitur φανερως ἐκάGrων ωμολογως τε κειμενων, inde quoque argumentum suae sententiae arcessivit, anagraphen vi-Diuiti by Cooste

484쪽

mirum Dieaearchlanam ad tabulis geomphleas illustrandas pertinuisse. Iarxlus, Nais Iectione servata, ασφαλ. εχ. χεῖσθαί τε explicuit recis habres et Maenare eorrae aeras, quam interpretationem Butimannua merito impugnavit, quoniam κεἰσθω pro legi quidem, oecurrere, in um eodef. F. e. Athen. I, 3. OLν, εi κεῖτο ιυρα ini του τος ῆμέρας ριορίου idque inprimis apud grammaticos reperis tur, sed, alia voce aleut εν γράμεμασι vel similibus non a ditia, pro aeriptum vel brevirer conscript- eaas Ioeum non habereti Gallina quum in commentario Martii notam pro posuisset in addendis Ioeum ita explieandnm esse monuit: -arbitror enim sine erroris perieulo rem vobis esse et recte In deseriptione nostra Jacere civitat lta ut aut ἀσφαλ υς eum ἔχειν et simul eum κεῖσθαι conjungendum esset aut κεῖσθαι, sicut saepius, pro ευ κεχθω positum esseti Buit- mannus sententiae finalia Iνα ιονδεν σε κ. τ. λ. vs. IT adnexae nimis anxiam habena rationem υπολαμβάνω recipiendi sensu expliculi. Quum autem in editione proposuisset υπολαριβάνω γὰρ ἀσφαλ υς ἀ - Oaeuna haece conjiciendo nondum expleta) εχει sive sim. r. ἀ ἀσνδεῶς - εχει κειταί τε, in addendis deinde legendum auspicatus est υπολαμβάνω γὰρ ἀσφαλῶς ὁ τι μεν εχει MIrαἱ τε et in ephemeridibus denique Iahnii scribendum pra

τε. Ad κειμαι et simplex et eompositum cum adverbiis ita junetum neque minua ad κεῖμαι eompositum saltem γet ἔχειν juxta collocata attulit haee exempla Aristotelea Top. V, e. 8 in fin. p. 13s κατασκευάζοντα δε ei υπερβαλν Dπερβολῆ) τεθει κε τυ ιδιον ' ἔσται γὰρ -

485쪽

κεuos τε lesiis considerasset inter se tolloeata ad gente ilam firmiorem reddendam et eum nostro riWaa Helier lattiud stetit contulisset, postea, apud nostrum quidem aeriptorem, nimia aente Ita distinxit, ut per ἀσφαλῶς ἡρμῖν πεe 'aeribentia persuasio, per κειται vero ἀσφαλιυς nimirum subintelligendo rerum ipsa veritas gignificaretur, ac Po-Irbii Ioeum similitudinia causa allegavit, quippe quo pariter Inter subjectivam quam dicimus et objectivam veritatem discerneretur το γαρ ἀνωτερω προώλαuβάνειν τοις χρόνοις,

λεις εχειν OPra τας διά ν φεις Ουτε τὰς ἀποφάσεις. va. I . Dod ello plane assentior δ άπλους non freta, sed friervalla oram legenti maritima seu trasseelsones ad oras aliquas oppositas interpretanii. τη. IS. λe ιενας. Vulcanti lectio λωναc, quanquam si per se ipsa consideratur sensum non ineptum praebet, Ideo tamen quod τους διάπλους proxime praeeessit contra eodicum omnitumque editorum geripturam λιμένας rejicienda sine dubio est. εν Πελοποννυον γεν v. Ηοistentus, quanquam in re satis nota, Elymologici hunc Iocum reeie huc allegavit γένος επὶ εθνους τάσσεται κά9 ἐπι πο-

a plerisqtie editoribus comprobata, ad versum potius com-Plendum quam ad hujus sententiae sensnm juste exsequendum a scriptore prolatum eaque ratione cum aliis multis quae metricae rei causa interea lata sunt per anagraphen obviis Comparandum esse videtur. quod quum ita sit neque est

quod eum Sehuehio praegnanti quadam significatione, ita

ut cf. ad initium fragmenti prosaict v. προσαγορευουενζidem quod eelebrata, praericata valeat, interpretemur, neque quae eodicum auetoritate firmata est lectionem eum Casauhoni eocleetura, quam Marx tua rejeeit, Gallius et But mannus approbaverunt, ἐχόμενα commutemus, quanquam

hule suspieioni id ipsum, quod in verbis deinde sequentibus

486쪽

ομορουν ' εαυτοῖς κατα τοπους similis gengus inest, magno Impedimento lare non eredIderim. vs. IT. Iνα μνδέν. Ita Stephanus enmque aeeuit Zo- almadea ediderunt, neque hane codicum lectionem apud anagraptim quidem auctorem cum Casanboni conjectura Dαμζδε εν, quam IIolstentus, Marxliis, Gallius et Buttmannua receperunt quamque eandem eodex Monacensis, sed ut au- pleor ex correctione, exhibet, commutiindam esse existima erim. TO G Dν ολον, cujus loco Holsieuius roῖ σι νολου genitivum a fani δεν dependentem excudit, adverbialiter interpretandum et a Butimanno loco Aristoteleo Poet. c. I. πῶσα τσγχαν ODGιν οἴσαι τὼ nι νολον eonfirmatum est. Quod in eo dice Monacensi reperitiir de α A est D 9 άνει calami Iapgui pro δια νθάνην debetur, quanquam fleeteri eodiees assentirentur, seri pogget ut Dre in eundem

cum Ov a. ενθα sengum Explicaremus aut iudicativum ex posteriorum scriptorum ratione repeteremus es. Phot. Iex P. γ0. v. θεωρΓκων. τδ παλαιὼν - διεδίδυro τοις πολέ

Mngum plerumque habet Eaque ratione de sermone quoque qui interruptus fuerat continuando in usu egi es. Plutarcha

Alcib. e. Io, hoc Ioeo significatione utitur ediscendi, qua etiam alibi apud posteriores quidem scriptores legitne cLPlut. Ages. c. 20. ἔμελλε δε λεγειν άναλαβών ὐ Aoσανδρος locusque a Corayo ibi allegatos Dio Chrysost. XVII, p. 4M ed. Rethh. καὶ ἀναλα Ἀβάνε ν μενrol, ει σοι ρφ-διον μεμνῆσθαι, τὰ εκείνων ἄμεινον. Aihon. Καλλιτάννς- άρχὰς ποεννμάτων πολλῶν και λυγων εγγραφάMενος ἁνειλήφει μεχρι τριῶν καi τεσσάρων μίχων. Aliter Dod-Diuiliaco by Corale

487쪽

πelina intellexit, πίνακας γεωγραφικους objectum' supplendum esse auspicans, ita ut Kναλαβοντα idem esset quod nostram rivor fidi nei menb', Latinorum Me ferentem. καί autem hoe Ioeo non pro mera particula conjunctiva, sed Eodem eum etiam sensu accipiendum erit itaque vel post participium reetissime se habebit neque eommovebimur, ut Holgienti eocleetu. am ιυστ' άναλαβεῖν τε καi διὰ πειν, quamvis per Re maxime promtam et elegantem, vulgatae praeser mus. . m. GellIus aleetivum νωθρός cf. supra ad va. x, N. Ait. II, 23 voee ignavus reddidit. ἐσπευσμεν θν, quod ab Hoesehello prolatum et ab aliis deinde editoribus comprobatum fuit dubitari non potest quin in locum vulgatae Ieetionis εψευσμένvν, pro qua quidam eodex adeo ευστευμένvν praebuit, succedere debeat. 1. 21. πραγματεία eodem qui hoc Ioeo obtinet sensu apud Mymnum Chium us. s reperitur atque ita non solum apud scriptores Dicaearcho genuino posteriores, et Hesych. ad. Eulog. Prael. Iexle. επαινί μἐν Ουν εγωγετον ἄνδρα - Ore χρ ς σιμωτάτvν πραγματείαν καὶ τοῖς σπουδαίοις των φιλολυγων ωφελιρουτάτου χορζγων προς ἀζασαν παιδείαν παρείλετο παρεχειν. L II, p. 101

περη τῆς φυσικῆς ἁκροάσεως πραγματεία εχρήσατο.

Phot. lex. praef. ed. Herm. p. s. κω πολλοῖς άLλοις επὶ νουν vκεν τὴν ἔσζν καὶ Oμοίαν πραγματείαν ενστήσασθαι, sed etiam, ut Bulimannua adnotavit, apud Aristoxenum eius aequalem saepissime legitur. Diverso plane sensu apud Platonem obvium est Gorg. p. 453. a πειθους δθμιουργος

488쪽

vs. 22. Ut ex aliis multis per hoe prooemium obvlla dicendi rationibus, ita ex adverbio usurpato Butimannus efficit seriptorem bene philosophantem, cui omne literarum studinm leviter et tantummodo obiter tractatum odio fuerit. Ceterum adverbium ex ἐοῦλος et πλερος, neque vero, ut olim statuerunt, ex Oλος et χε efformatum est, illud autem ipsum σχερός a Pasaovio reetius

eum ξζρός et aliis ejus radleia vocibus quam a Gallio patre, quem filius sequitur, Phil. III, 64 eum πειν,

colloeatum esse mihi videtur.

vll. 23. Hoc ipsum verbum συμφιλομαθεῖν quod Cicero epistoli. XXI, Ist in usum voeavit, non veri specle destituta erit eonjectura qua apud Dicaearchum ipsum olImleetum fuisse auspicemur. Sed ideo neque nostro vergulneque nostro omnino opusculo patrociner. va. 2 . Seriptor, ut Buttmannus ad hune loeum reete exposuit, Ambraciam non significaturus est primam urbem Graecam hae regione eme, sed primam Graeciae haud interruptae, της πιλάδος, ut ipse postea pronuntiavit, συνεχObς. In oecidentali enim Epiri atque Illyrici litore eompluria

exstiterunt Graeea oppida, sed ea inter se et ab Ambraciabarbaris eluitatibus distincta. τ . 25. Tων, quod secundum codicea Stephanna et Hotingtenius deinde et Zosimades protulerunt, quod ad linguae usum huj usque loci sensum pertinet sere necessarium, quod

ad metrieam versus formam supervacaneum ac plane salsum

est. quod cognitum habens Casaubonus quum in exilium

abegisset, Qua sussragio posteriores editores aut palam propellendo aut suspieionis nota saltem appingenda fere omnes accesserunti Apud nostrum scriptorem, quem in rebus metricis nequissimum saepissime cognovimus, equidem hoc loco omni emendatione abstineo, praesertim si, ut Casaithontana fiet, ab altera parte metro succurretur, usus vero gramma

tieus mInoris habebitur. Ambraeia, eulus antiquiora nomina Γαραλια et Mouta exstitisse reseruntur, quanquam dive saram eluitatum coloniis eoudita atque aveta fuisse traditur,diqitigod by Corale

489쪽

praestantissima tamen ea fuisse videtur, quam Corinthii Cypheli aetate eo miserunt et IIerod. VIII, 45. Polrb. IV, M. Harpoer. s. v. Suid. t. I, p. Iasi εσriν ἐν τρῖωμβρακικν κόλπεμ, απορκος Κορινθίων et, quem Bult- mannus laudat, inuas Hellas ll. 2. , p. 32I sq.

s. m. m. Oγδον κοντα στ αδίους. Haec distantia Ioeo Seylaceo confirmatur supra exscripio, quo CoraFus Pro

Strabonis auetoritatem hae in re plenam agnoseamus, apud eum tamen ipsum, quibus non multo pauciora quam octoginta stadia, adeo plura es. IV, p. ISI. reseruntur utpote pauca stadia, aliquot exstant loci et in talthus omnino computationibus major distantiae, quam numeri stadiorum ratio haberi videtur. Eodem autem idem Straho loco, quo de Ambracia agit, Apolliing quidem semplum commemorat,

sed Minervae sacrum Ambraciae exstructum neque hie .ueque alius quantum Equidem scio scriptor memoriae prodidit. Minervae tamen cultum ea in urbe floruis8e Mitelluro Credere licet Dor. II, p. 297 inde Efficiunti, quod in nummis Corinthiorum et coloniarum Leucadis, Anaetorii, Argi Λmphilochiei signa exstiterint ad saera illius deae pertinentia,

atque idem de Ambraciotarum nummis conjicere Par sit. De portu denique Ambraciae confero Lucan. Pharsal. V, 650 sqq., locum pocticum specie quidem nostro contrarium: MNon humilem Sasona vadis, non litora curvae, Thessaliae

saxosa pavetit oraeque malignos Ambraciae Poriu8: scopu- Iosa Ceraunia nautae Summa timetii. .

TR. 30. κλει orυς quod hoc loco legitur in Scylaceum quoque locum nostro simillimum, ubi vulgo editum fuerat χάλωστος de eodem Ambraciae portu, reeipiendum viri docti recte existimasse mihi videntur, etiamsi Taschuckius

ad Pomp. Mel. II, 2, p. 337 apud SeFlacem κάλλιοχος leeilonem ideo quod apud nos κλειο ιυς diceretur intinu-

490쪽

tandam non emo professus est. Quales autem sint λιυενες κλειστοί, ex multi' geographorum Inprimis minorum Ioela satis eo laxtat, neque igitur vulgata scriptura explicatione indiget neque mutationibus, quales in promptu permultae sunt . 'e. κλ στως CL Anonym. peripi. poni. Euxin. Geogr. Gr. min. 'ed. Gail. t. lli, p. 2I4, quanquam hoc in vituperitim potius quam in laudem portus factnrum esset. Singularis anagra plies auctori ea notitia est, qua regionem circa Ambraciam sitam Dryopidem appellari tradidit, quum Dryopes a plerisqtie ad Parnassum collocari notum hii cs. Et F m. M. P. Ias. 2GI. Αοι O p, υνομα ἐθitκων. Τους Αρνωπας ί Πυ

Illinc, locum ita commentatus est: .,lterum ejusmodi verba, quibus res, qtiae aliunde tantum concludatur, Plane confirmatur. Nullia ,enim geographus vel liisloria uη hanc tu Epiro Dryopidem novit. Dryopes autem inter populos ΕΡirum habitantes assert Plinius IV, c. I., claudem sine dubio iis ineum assignans quem noster Dryopidi. dam inde ab septentrionibus occidensique sole Epiri populos recensens post Cassiopacos ponit DryopER; Scγlax antem Post eosdem Cassiopaeos, Molossorum exigua parte interjecta propriam enim majoremque regionem tenebant mediterranearu) colloeat Λmbraeiam; itaesut Ambraciae siles iidem hint qui Drγο-pum. Quos pristinis temporibus i inter moules Parnassum

Oetamque Redes suas habuisse .i posterioribus autem tem p

ribus ab Hercule superatos Apollinique .in istitionem datos alios in locos emigrasse notum est. Sed in Upirniniquoque immigrasse eos atque Consedisse praetor Dicaearchum Pliniumque sabulae docent. Antonius enim Liberalis c. 4. haee

라틴어 텍스트