Dicaearchi Messenii quae supersunt composita, edita et illustrata a Maximiliano Fuhr

61쪽

Dieaearehum Maeem Sophoeteum χαντος θάναπον l seripsisse crediderim eumque poetam tradidisse ''J indoeendo Oedipode tyranno a Philocle tragico ) superaium

fuisse. IIIa Dieaearehi de poetis dramaticis eorumque dramatis observationibus si non plures exstarent, non sine maxima veri specie conjieeremus Dicaearehum Iiterarium

historicumque librum de Euripide et Sophocle περὶ Moe-πέδου καὶ Σοφοκλέους elaborasse et similitudinis causa aliorum Peripatetieorum seripta, quae eadem temporis inl-quitate perierunt, allegare possemus. Sed neque loeo Sexti Emptriel accuratius eonsiderato commovemur, ut Dicaearchum fabularum tantum tragicorum quoa dixi argumenta exposuisse statuamus, et loco scholiorum Aristophaneorum veri simillimum redditur, Dieaearchum etiam dramatum hujus poeiae υποθέσεις conscripsisse. Deinde Dieaearchum commemorantem reperimus, Sophoclem, neque vero ut vuIgo statuebatur Aegetirium, tertium histrionem

addidisse, ' θ ejusdemque de Philetaero, Aristophanis filio,

adnotationem. Ratione denique loci Plutarchei habita, ubi Aristoteles, Theophrastus, HieronFmus et Dieaearehus, Peripatetici in disserendo de elioris et in componendis di-dasealiis strenue versati fuisse reseruntur, Dieaearchum perquam probabiliter efficimus de poetis dramatteis et universa re dramatica amplius opus conscripsisse, in quo et illae hypotheses et, quaecunque sine titulo libri superstites sunt, didascalleae Dicaearchi notitiae eomprehensae fuerint. qua tamen ratione hoc opus dispositum et expositum et quo titulo praeditum fuerit, dijudicare non ausim, quoniam varios ejus titulos pari probabilitate statuere IIcet

idque solum adjicere sumetat, quod nullam quae insta sit caullam perspieio, qua commoti illum Αιδασκαλίας fuisse

negemus. Quantopere autem ejusmodi opus cum universis literarum studiis PerIpateticorum congruat, neque Perge latet, et ex operibus In adnotationibus commemoratia satis perspicitur. Dieaearchum in quaestionibus musicis et in universa

62쪽

ut videtur, arte mnalea ooeupatum luisse, ex loeo Plutareia supra exscripto et ex fragmento Lisv τῆς 'Tλλάδος superstite pro satis certo repetere debemus. Dicendi quoque rationes, quae ex arte musica sumtae in compluribus ejus fragmentis reperiuntur, quod minimum est Dicaearchum eam cognitam habuisse testantur. Sed disertis plane verbis Dicaeare hi περι μουσικῆς opus Commemoratum ex eoque locus propositus est de ugu antiquitus tradito per recitationem in eonviviis ramum laureum vel mFrieum manu

tenendi. Qua tamen in re conjici posset, eaque Naevii et, ut videtur, etiam Osanni suit sententia, περὶ μουσι-χῆς universam tantum significationem eamque nonnisi a scriptore, qui In citando festinasset et In angustum coegisset, Prosectam esse pro περ e μουσικῶν iaγώνων, et Luciani Seholiastes asserri posset, qui, ubi Dicaearchi relationem modo cum aliis seriptoribus ad verba consentaneo proponit, ab iis eo dissert, quod, quum illi ἐν τεμ περὶ μουσικωνῶγώνων ellaverint, Ipse ἐν τέ7 περὶ μουσικνῆς allegavit. Jonsius quidem eam repugnantIam de medio tollere ita conatus est, ut πεοὶ ιιουσικῆς pro titulo totius operis, περὶ μουσικῶν ἁπus νων autem pro inscriptione capiti vel parti ejus operis attributa consideraret.' quae suspicio a veri specie plane aliena esse mihi videtur, nee de Luciani scholiaste dubitaverim, quin ejus citandi ratio non minus quam

id, quod pro τρία γεν' νδῶν quod ceteri scriptores exhibent δυο γίν)7 ενδῶν substituit, levissimae sestinationi vitio vertendum sit. ' 4Num eadem autem ratio in scholio ad Λristophanem infra exhibito statuenda sit, magnopere quaeritur: fieri enim potest, ut universum ibi Dicaearchi de musica opus allegatum sit, et fac adeo tractatus μουσικῶν

ἀγα νων intelligi debeat, περὶ μουσικῆς tamen quod cit

tur Inde sortasse repetendum est,iquod universus ejusmodi Dicaearchi de musica liber revera existeret. Quod tale Fero scriptum composuisset, eum literarum sin diis aliorum Peripateticorum egregie conveniret, eaque ratione Dicaear

chus cum Aristoxeno, Heraclide Pontico '' aliisque eom-

63쪽

parari posseti Sed ne verba mutaretii supra exscripta, quae

talem Dieaearetii librum sine ullo dubio innuunt, magnopere urgeamus, de aliquo ejus scrIpto aut super mustea universa aut musici saltem argumenti Ciceronis loco eertiores simus, quo Cicero Attico narravit se epistolam, quam Dicaearchus ad Aristoxenum scripsisset, non invenisse. '3Hoccine loco Cieeronem eogitemus epistolam Dicaearchi ad Aristoxenum significasse, quae de rationibus vitae egerit eamque quae posteriori etiam tempore singula exstiterit, annon epistola potius intelligenda est literarii argumenti vel etiam, si ita malumus, literaria dissertatio lii epistolae formam redacta 3 quale vero ejus argumentum majori cum veri similitudine statuitur, quam mustea quam quidem ad rationem non solum alia literarum genera epistolarum forma

tractata, sed etiam inprimis mugieam ita expositam fuisse' scimus. Hoc igitur in libello eoque, ut videtur, epistolari

modo conscripto Dicaearchum rationem musicae propoguisse aut suas saltem sententias, quae ab Aristoxeni sententilal fortasse discreparent, de musicae principiis elocutum fuisse rediderim, quum in scripto περὶ μουσικῶν ἁγώνων, quod

statim aceuratiust Consideraturi sumus, de mustea eatenus tantum egisse fitatuerim, quatenus ara fuerat apud Graecos

quam maxime exculta et ad certamina in ludis publieis aptissima. Ceterum quod ad hoc attinet scriptum, d bium esse videatur, utrum ejus titulus περὶ μουσικῶν ἀγώνων an non potius magis universus,' ) ut cum geripus aliorum Graecorum consentaneum est, '' περὶ Hγευνων luerit: quam posteriorem conjecturam si Requeremur, majori etiam Juro liceret Dieaeare it relationes de Deliorem γεράνν ' et de pilae ludo apud Graecos usitato'hulcee

scripto vindicare. Quod utcunque est, post expositionea compIurium virorum doctorum dubitare non possumus , quin hoc opus in nonnullas partes descriptum fuerite quo considerare debeamus quae citantur dissertationea περὶ Λιονυσι-ων ἁγώνων, Παναθvναἐκος et 'invu-πιχος. quae ex hoe opere superstites sunt Dieaearchi Diqiligod by Corale

64쪽

relationes, de nomine scoliorum agunt, de elioris exes eis ab Arions institutis, de more In Mathenaeorum sestia olim obtinente, quo etiam seminae aetate majores ramos gestaverint et de rhapsodica carminum piacularium reeitatione Olympiae habita. quae denique ratio inter .

eesserIt et num omnino aliqua ratIo inter duo haec seripta obtinuerit, dijudicare non ausim; Naekii, Osanni et Buti manni Conjecturam, qua περὶ ἀγεώνων liber pars illius operis fuerit, 'Τ a veri quidem specie non alienam existimo, sed non approbaverim, antequam Ioeus repertus fuerit, qui et titulo περὶ μουσικῶν ἀγωνων vel etiam περὶ Λιονυσιακῶν ἁγωνων etc. et inserIptione Nisu laudetur.

I ad Cic. ep. ad Att. XIII, 30.2 Quo loco mutandum aliquid esse persuadere mihi nequeo, Seli Neighaeuserum quoque, qui ad contextum ἐν vola veIἐν τῆ ιά legendum Proposuerat, in indiee deinde eo di eum lectioni patrocinantem video. 33 Etiamsi dieendi genus hujus Clearchi, sicut Sehweighaeuserea ad Athenaeum contendit, exquisitum atque assestatum potius fuerit,

eum eo tamen doctissimo viro mihi plane non convenit, quod Cleam chum absurdissimum scriptorem suisse existimavit. Consideratis potiva Clearehi quae supersunt fragmentis CIearehum mihi persuadeo in m morato opere summum consilium sibi proposuisse, a morum corruptela suo ipsius aevo obtinente ad integritatem et simplieitatem priorum temporum revocandi, quod quidem cum rationibus Peripatetieorum quam maxime eongruum est usum vitae semper respicientium. Praeis ter varias enim de Iuxuria et voIuptatibus diversarum gentium, ut Medorum, Sertharum, Si euloruin, Tarentinorum, Milesiorum singulorumque hominum, ut Darii Codomanni, Cantibaridis Persae, Pha- Iaridis et Dionysii tyrannorum, de helluationibus Anaxarehi euda monistae et de magnifico Parrhasii pictoria habitu notitias a luxuria diserte dehortantem deprehendimus: ευλαμ έον οἶν τὴν καλουμένην τρυπὴν ουσαν των μι- ἀνατροπήν, απαν των τε ολέθριον ω την υβρον. Quo etiam pertinet, quod suorum aequalium vivendi rationem ex adverso priorum temporum considerat, quod de octogena ria aetate quam Gorgias Leontinus temperantia sua adeptus fuerit verba iacit et quod de κοσμοσανδύλοις a Laeedaemoniis receptis disserit,

65쪽

qui hae ipsa re celegantem verborum lusum animadvertas quaeso τον

πω uti oτατον τῆς πολιτικῆς κοσμον συμπατ σα-ες Alio Ioeo Euxitliei Prthagorici sententia, ex qua animus vindietae causa corpori adnexus sit, proponitur atque alio de principe agitur voeabuli παρασιτος significatione. Quo autem modo totum opus disposuerit et, exsecutus sit, ne conjici quidem adhuc potest; satis amplum fuisse videtur, quum Athenaeus Delavum ejus librum commemoraverit.

4 Ex Gellii quidem Noe t. Att. IV, 11 quispiam sortasse suspieetur Aristoxenum de Pythagora in singulari libro exposuisse. Sed equidem neque hoe ita suisso neque cum Sehoellio histi lit. Gr. t. II, p. 200-ανδρων Aristoxeni caput ei ris ἱστορικο ν υπη νηιιατων ess eisse neque eum Vossio de histore. Gr. I, p. 44 idem quod ἱστορικαυπηινξ ιατα opus eXstitisse crediderim.

5 Quae de Dionysio protulit es. Ath. XII, 54 l. e. , ως ἐν παροδου

dixisse videtur. 6 Antipatrum, quem Athenaeus III, 82. h. allegat, a mole separandum esse duxerim, neque accurate tamen discernam, utrum hic Antipater carmen panegyricum , ut Jacobsius ad Anthol. II, 1, p. 203 statuit, an vita pedestri oratione eonscripta suerit, ita ut Antigonus ipsc versus citatos tantummodo attuleriti Confiteor vero ob omnem rationem, qua Λthenaeus in allegando utitur, priorem sententiam Pr

habiliorem mihi videri. M Hoe quoque loco citatur ἐν περὶ μων. M περὶ βίων. ti. g. Diog. Laert. V, 6, M. In hoc enim opere

prae eeteris etiam Themistoclis et Periclis vita it aetata fuit. 9 Iam antequam quae recentiores viri docti de hoc Hermippo exposuerunt in notitiam meam venissent, libellos ab Athenaeo citatos πιρὶ των ἔπτὰ σωρον es etiam Diog. Laert. I, 41. ἐν περι των σμφῶν, περὶ Γοργίου, me. 'Doκρατους et sortasse etiam περὶ των 'Doκράτους ιι α των nihil nisi capita illius amplioris operis suisse suspieatus eram. Si enim Groddeehius es. init. hist. Iit. I, p. 185 Hermippum in singulari scripto eoque in complures libros diviso de Isocratis diseipulis egisse statuebat, talem conjecturam Athenaei Ioel huc pertinentes concedere quidem videbantur, sed eodem plane jure Athen. VIII. 342. e. D τρίτω περὶ των 'Doκρίτους μώμμων ita explicari posse credebam, ut aut Isocratis discipuli in tertio Βίων libro traetati fuerint aut ea Vitarum pars, in qua de Isocraticis sermo fuerit, iterum ipsa in eomplura capita descripta suerit. Athen. autem X, p. 451. e. Dτῶς πιρὶ των 'Doκρατους μαθητῶν, i quis Pro eo in meam sententiam ἐν τῆ περὶ των 'Ισοκρατους μώθητῶν desideraret, ex ampliori ejiis c pitis ambitu repetebam. Istam meam suspicionem et ita quidem, ut

66쪽

etiam latius pateat, in fragmentorum Hermippi collectiona a Loryriinio instituta Bonnae 1832. 8. confirmatam video, quanquam lue operis Hermippi literarum lii storiam spectantis prineipem titulum non μι, sed περὶ των πα- Θ λαμ-ντων ipsumque opus in quinque hos libros: I πιρὶ των ἔπια-2 περὶ τῶν νηιo9σων η μοι των τι- Iudi σοφων 4 περὶ των μορε ναντων ἐν mutiis dia ν 5ὶ si 'των ζητο- ρον dispositum suisse arbitratus est. Multo majori cum veri speeio Preuerus, ubi memoratam Dagmentorum editionem recenset cL Jalin. ephemerr. 1836. XVII, 2, p. 159 sqq. , summam operis Hermippei inscriptionem Uri fuisse censet idque in tres hos libros, quorum sim gulorum quoque rationem et institutionem monstraro studet, distributum conjicit et 1 περὶ των ἔατὰ σωρον πι περὶ τῶν νομοθετων 3 περὶ

διψ μυλων Presserus IIermippo Berytio adseribendum judicavit. Quod

ad ultimam illorum BGν partem, compluria ejus capita et alterum quidem, quantum ex relictis Ragmentis eolligere liceret, de philosophis, alterum de oratoribus et rhetoribus suisse probabiliter existimavit. Huic deinde capiti quae de Isoerate eiusque discipulis exposita erant inserit eamque particulam, quae περὶ Ἱσοκράτους α citatur, da solo Isocrate, eam vero iluae περὶ 'I-κγεως ν memoratur, i de ejus diseipulis egisse statuit. Quae opinio inprimis ideo probanda apparet. quod Harpocration de Isaeo, omnium Isocraticorum primo, s. V. He

mippum D, πιρὶ Ἱσοκράτους ν allegavit. Similis denique ratio in partibus περὶ α et ν, sicut meὶ-α et g obtinuisse creditur. 1M Quae quidem Prellerus I. c. contra hanc sententiam monuit et inprimis ex inimica quae inter Peripatet leos et Isoeraticos intercedebat ratione repetiit, mihi persuadere non potuerunt. Ny ad dise tum Hieronymi, quod ex arbitrio rejicere non debemus, testimonium

provocem, totum literarumigenus, in quo IIcrmiPPus versatus est, illam sententiam firmare videtur.

11 l. l. εἰοὶ δ' G καὶ πα-ω σὶν αὐτον καμ καὶ Ara alu&ος ἐν περὶ βίων, καὶ γραφικῆς καὶ πων MαΤαγώς αι, πρωτον μὲν διθυρι ιμβους , ἔπειτα καὶ μέλη καὶ τραγ-ίας. Quod ad operam, quam Plato picturae dedisse h. I. refertur, Ritterus histi phil. L II, p. 153 ejus studii paucissima in operibus ejus vestigia reperiri mythosque raro imaginem perspicuam et claram praebere animadvertiti in Diog. Laerti III, 25. λογον δὲ π - γρύquo αυτιν τον συμ ον ικαὶ γὰρ ἔχει μειρακιο ς τι το προβλημα - Λικαίαρχος δὲ καὶ τον ωπον της τροφης ouν ως φορτικόν. Qua da re Dicaear-

67쪽

ehum singulari in libro disseruisse neque hie locus enuntiat et per

se omni veri specie exemtum esse mihi videtur. Menagio quidem hunc Ioeum commentanti contigit, ut ejusmodi libri titulum Φαι - - 1σα in Cic. ep. ad Atti XIII, 39 investigaret, ejusque sententiam Bosius quoque et Iunius ad loe. Cie. amplexi sunt. De qua tamen jam Fabri eius hibi. Gr. t. IlI, p. 81 merito dubitaviti primum enim Ioel Cieeroniani Iectio incertissima et perquam deinde dubium est, num thi Cieero de libris Dicaearchi albi transmittendis loquatur. Beinesius saltem varr. lecti. III, 3. Ciceronem quendam librum OseMὼν postulasse eredidit a Phaedro Epieureo conseriptum, quem Cicero et Atticus iuvenes audiissent quemque Cieero epp. ad divv. XIII, 3. de terg. I, 20. de sin n. V, 1. Philipp. V, 5 eommemorareti Ut vero, id quod Schutatus quoque quanquam de ieetione loci non diiudicans veri simillimum ratus est, Ciceronem de Dicaearehi libria cogitasse statuamus, eoniectura ab Osanno in reeensione libri Buumanniani Proposita magnopere commendatur ΦαίΜου περὶ Ορων et 'EHαως, ita nimirum intelligenda, ut, quemadmodum Corradus quoque quam is Φαῖδρον περὶ oec, Me in Me legendam commendans existimavit, Phaedri nomine ipse Dicaearchua a Cicerone iocante designatus sit, utpote ipsius delietae, quoniam Phaedrua Platoni amatus suisse a nonnullis traditur ei. Diog. Laert. III, 23. Dis, καὶ Φαιδρου ema ιρ- - et finem epigrammatis Platoni ibi adaeripti oui -τω oν ἄ-λ- rari Conliel fortasse etiam posset Φαίδρου περὶ μών, quum et per ae veri simile sit Ciceronem hoe opus eognitum habuisse et hoe praeterea ex aliquot Ioeis Cieeronianis, ut paulo insta videbimus, colligi possit et περὶ βίων denique nEPI Iin lectioni non

minus conterminum sit quam περὶ Ορων. Sed etiam studiorum . in quibus Cieero tempore illius scriptae epistolae inprimis versabatur, quaedam ratio habenda est.

seri sententiam, quam in Schoellii histi liti L I, p. 424 aeeuratius expositam reperies, atque Aldobrandi suspieio, Ciceronem Dicaearcho eam debere, non improbabilia est cf. Wagner de Periandro Corinthiorum tyranno septem sapientibus adnumerato. Darmstadii. MDcccxXVIII. p. 30 sq.

68쪽

15 --ωρχος δὲ τέσσυρας - ita Diog. Laerti l , 41 - ώμολπη-μ-ve ἡρον πυραδ σι, Θαλῆν , mum, Πωακον, Σολωνα ' αλμυς δὲ ονομαζει n, ὼν nubus ι τροῖς, Ἀρ-oδημον, LINMPλαν, Σείχω- Αα--αιρα--, K βουλον, 'Aναχαρσιν, Περ-νων. Hanc Dieaearehi relationem multo acutiorem esse patet, quam aliorum scriptorum eadem de re, veluti Hermippi, qui septendecim viros enumerat et alios ex his alios septem eligere adnotati Quod ad diserepantes autem universorum veterum gententias de viris in numerum septem sapientum reserendis es. Wagner L l. p. 29 sq.

163 Diog. Laert. VIII, 40. φησὶ δὲ τον Πυθοδρον

ἄποθανῶν κατατυγόντα εἰς τὸ D Μεταποντίου -ν τώ ν Μουσῶν, τετταρακοντα ημέροις aσιήσαντα Animadvertendum est, quod etiam Cicero de sinu. l. V prooem. hune eundem mortis modum de Pythagora prodidit nee minus Porphyrius vit. Pyth. eandem de Pythagora o morte sententiam ampleeti videtur. ἐν δὲ τῆ περὶ II πιόντων καὶ Πυθαγοραναυτον λέγουσι τελευτησαι, καταφυγοντα ἐαὶ τὸ Movσων δερον, σπάνει των ἄ-παίων μ' -.διώρεείνοντα, quanquam idem etiam aliam narrationem de Pythagora mortuo proponit loco. ob conjuneti Ohis anaeol thiam memorabili οἱ δὲ φασὶν ora t- ταως νεμμπον την οἴκησιν D et συνειλεγμένοι ἰώπω νι θέντες spro quo θέντας legendum esse eeediderim αἴ-- εἰς τὸ πυρ -υς ἔ- ρους δίοδον πιέθειν τω διδασκαλω,

in Porphyrium vit. Pyth. p. 88 Dicaearchum sequi perspieuum

est. qnoniam Dicaearchum et aecuratiores scriptores ita referre pros tetur; Iamblichus eontra viti Pyth. modo narrat cum contraria senia lentia consentaneo προς Φερεκυδην τον Σύριον διδασκαλον αὐαου γενο- μνον reno He 'μαλίας εἰς nos tori νοσοκομήσων τε αὐτόν γε ο υνον, ἱστορουμένω φθειριώσεως πά9εε καὶ κηδευων αὐτον legendum videtur xii δευσων et dein te Post αυτον Commate interpungendum) παμφινέ τε πρις τῆς αὐτω καὶ τὸν Oσων ἄν/πλ ρου τον αὐτου καθηγεμονα ουτω περὶ maaoυ την περὶ τον διδασκαλονει-ῖτο σπουδῆν. Porphyrius autem l. c., causis seditionis C Ioniae

69쪽

των ὐπόντων κελευσθείς' μετα δὲ ταυτα τοις πώισὶν ἐκ τῶν διδασκαλείων GO ροως συνελειγυσιν, εἶτα ταῖς καὶ γυναικων σύλλυm αυέ

κατεσκευασθη.

19 Qua re Fabrielus quoque hibi. Gr. ed. Ηari. L I, p. ID

nisus esse videtur, quum Dicacaretium a nonnullarum tabularum crimine non liberum esse contendereti Sed rationem qua Dicaearehus illam narrationem exposuerit Plane ignoramus; fieri adeo potuit ut non sine ironia et irrisione animarum migrationis a Prthagora ejusque discipulis statutae proferreti Sed alio quoque modo Dicaearchus de Prthagorae metempsychosi vel de universa metempsychosi verba sacere potuit: namque ipse Plato sententiam de animarum migrationees. praeter multos locos Platonicos etiam Athen. XV, p. 679. a. ad ea quae de vita post mortem cogitabat mythice velanda adhibuit es Platonis de animatum migratione doctrina. Ser. F. DOD. Consuen-

70쪽

tiae. 1834. 4. Denique quod Dicaearchus ista sabulosa memoriae prodidit, eum praecipuo Peripateticorum studio congruum est do saeua et visis singularibus et miris reserendi, quod eo tantum consilio factum fuisse crediderim, ut superstitione sublata aequales ad saniorem rationem instituerent es. etiam Strab. I, p. 61. προοιθέασι δὲ ναὶ τὰς D

ταε γαρ τω Moul δεῖ καὶ μαγχω καὶ ανε λῆκτω. Ita Heraclidis quoque Pontici, ejusdem Peripatetici, narratio a Diogene Laertio VIII, 1, 4 servata est, secundum quam Pythagoras primum Aethalides exstiterit et Mercurii filius habitus fuerit, qui ei omnia praeter immo talitatem condonasset, deinde Euphorbi persona surrexerit isque a Menelao vulneratus fuerit, postea autem in Hermotimum, ex hoc in Pyrrhum Delium et inde in Pythagoram transieriti Posteriores vero constat miras istas narrationes ex Peripateticorum operibus excerptas singularibus in libris composuisse es. quae Aristoteli adscribuntur μυ- μασια tiκουσμα- , Antigoni Carystii ἱμογων παραδοξων συναγωγη ne que magis quam Aristotelem -υμασιων ἄκουσματων Antigonum huius libri auctorem fuisse censuerim et quod Apollonii Dyseoli nomine

exstat ἱστορι-ν Ouυμασιών 'μον sive περὶ ritτεφωσμέν et ἱστορίας. IIac porro ratione commemorantur Polemo περὶ υμασίων Allien. XII,

p. 103, ubi Sopatri ἐκλογαὶ διαφοροι disseruntur. Quo in opere epitomae continebantur cujusdatu Otiit ατων συναγωγῆς, συμφκτων Ari stoxeni ια - ματων et dramaticae Rusi historiae: οῖς πώρtidota τε καὶ

2M Idem sottasse suit cum Pyrrhandro ab Athenaeo XIV, p. 634. d.

eommemorato.

21 Geli. noeti Att. IV, 1li , , Pythagoram vero ipsum sicuti e Iebre est Euphorbum primo se suisse dietitasse: ita haec remotiora sunt his, quae clearehus et Dicaearehus memoriae tradiderunt, fuisse eum Postea Pyrandrum, deinde Callicleam, deinde feminam pulchra iacie meretrieem, cui nomen fuerat Alea Clearehi quoque hane n litiam in ipsius Scite locum habuisse eredo. 22 Plutarch. in problemate πῶς Πλατων νυν τον θεον ἀεὶ γεω- ροτροινοῦ ed. Reia. t. VIII, p. 869. ἐλέγξαι me ἔδωκας αντον ἀπο- μηνυοντο μη moῖς Ουσαν, ἀλλ' ἡ ἐῖν αναγκαιαν τ ν γεωμορων. ον me