장음표시 사용
91쪽
ter repugno ideo tamen factum arbitror, quod priete rem, exigua in schedula, an 'tum abiret in praeterit temporis recordationem non sine philosophico impetu,&sacro
quodam impulsu quod&illud praesertim
metrum loquitur Itaque, o nexi magniloquentia confero me ad vera praecepta EυO-ου rMι--ιών, οπιόυχαιτῶ φος. Nihil e Tum mirum, nec quicquam incongruum sit
ad C*sarcna scribens ex Grscis scriberetGr ca, cum eius linguae ac studi ncc ignarus esse set Caesar, nec haberi vellet. Quidquid a men hac de epistola arbitrentur alii: arripe sit placet Ciceronem, per immensia illa littet rarum volumina vagare liberius , id sinereperies, quod a me dictum est tum eum Graeca intexuisse plurima, dum Graecorum scri- ptis plurimum insisteret,is Martis pertaesus ignaui, ad strenuam se Palladem transferret. Alterum vero tempus seiri cum ad eos scriberet, qui vel Graeci, vel cum Graecis studiq-rum foedere coniunctissimi, & sapientia non in abdito ac caeco recessu, sed luce palam, α sole coram studium suum nauarent. Ad Atti cum epistolis in manibus sunt Plura ad eum graece scripta quam ad c teros omnes. Quid
mirumὶ Atticus erat. Cum tamen tam Oppor tune,iam scite, cum Graecis commercium ita-aeluia, stitueret, id obtinere non potuit, quin G- -- cisti appellatio ea tampestate infame probrii
92쪽
ipsius nomini tenacius stereret. Qui Cicero nem deinde secuti, imprudentius trope impudenter perfraecati sunt. Nam corum plena essent omia, desiit esse pudori Graeca nosse. Cumq; Graecorum more biberent vomerent,Graecorum more dapere&loqui a se alienum esse non putauerunt. Augusti epistolas legite, familiarem eiusdem sermonem excutite; non dissilebitur Verba
quaedam ipsius nuper satis putida produximus:Graecum iis stemma est.Pro stulto baceolam dicebat.tam1λ praere obscoenam rem,
stultum apud Graecos significat Hesychius Hes cακηλο- μέγς αν-H Si forte baleolas legi malis; nec tunc quidem Graeci suam vocem repetere desinent. Et mirum est, si Gra cis verbis delectaretur, qui sacrum illud cogi tionum suarum arcanum, Graeca Voce,
ea quidem noua dedicauit Suetonius c. a. Si quando quid secreis aut fine merpestatione agereproposuisset, erat isti locus in edito neularis,.qilem Dracusas πιχνόφυον νεcabat. Hoc est quodVarro incusat,dum ait sui temporis homines delicata villis nomina usque inde EGraecia petita imponere. Verum longior hic esse nolo.Ineptum est, quod non minori virtute ac voluptate tuis copiis instruere potes conuiuium,ex alieno penu adornare. Quam tamen insaniam insaniunt nunc etiam, qui 'ix Graecorum characteres efformare did,
93쪽
cerunt, etiam qui nesciunt, etiam qui repre, hendunt Sinatura negat acit indignatio versium. Iuum Omnia ac Dur. c. Cμη Iit Vrpe fris nescire Latine; Hoc sermonepaventum iram,gaudia ura Hoc cuncta effundatanimi secreta Quid pitris Nihil ultra. Nolo thalami secreta reuelare. An non Belgicae matronae nostrae ita modo gallice lasciuiunt, ut Romanae quondam graece Quid matronas commemoro sequioris sexus 3 An non virnSi tamen viri sunt, qui patrem aut matrem compellare nesciunt nisi lac Gallicum suxerint post aetatis annum vigesimum interdum,& quadragesimum.
Areuia quaedam monitara verborum δε- lectu non aliena. ADmodum succincte duo percurram o 'rationis vitia, quae ad verborum vitia Senee reuocari possunt. Primum ut notarem Sene- came admonuit epist. ii . Arrunt Fir rara
frugalitatis, qui historias besii Punici seri t. suu Salthyianus, ct in istud genus nitens Epapud Iaia
94쪽
Osuit illud omnibus paginis.dicit quodam loco: F
fluui tibi dare volui. Totus his contexitur libenu apud Sallustiam rarasuerunt, apud hunc crebrasiunt, o panisontinua, nec me caussa isseenim in hae incidebat at hic illa querebat. Vides autem quid sequatur ob alicui ritium pro exemplo est.
Dixit Sallustius A I HIEMANTIBUS: Amruntius in primo libro belli puniciait: REΡENTE HIEMAVIT TtΜPEST . Et alis loco, cum dicere pellet frigidum,annum fuisse, ait To Tus ait MAVIT AN Nus vallo loco INDE SEXAGINTA ONERARIAS LEVES PRAETER ΜI LITEM, ET NECESSARIOS NAUTA RV Μ,
HIEMANTE A VILONE, Is IT. Non definit omnibus locis hoc verbum infulcire suodam loco Sallustius dicit: INTER ARMA CIVILIA AEQFI ONI EAΜAS PETIT. Arruntιus non temperauit,quo minus primo tim libro poneret: INGENΤES ESSE FAΜADDERE GVLo. Hoc est, quod Seneca nos docet prudens, non minus verborum quam morum seuerus exactor sine vitio ac reprehensione meritaealdem crebris dictiones redire non posse vel enim ineptam in se continent affectationem, vel ignauam ac supinam arguunt scribentis vecordiam aut denique linguae impermana,
95쪽
sermonis inopiam. Itaque, ut vitiosis nullus locus sic elatioribus minusque apud antiquos notis rarissimus esse debet. Feriunt enim legentis animum, non attento licet, atque oscitanti molestitis incurrunt, ac sese quoda- modo ingerunt, Vt latere non possint, imo nec latere velle videantur Adadmirationem sui concitare stolido quodam inani fastu, Reliqua qui; de plebe sunt,facilius sese occultant,aut certe non ita ambitiose sese ingerui, ut quamuis eant redeantque saepius, minus tamen notentur. Neque ideo his impune erit, si singulis recurrant lineis, quasi viam obsideant, maditum reliquis praecludanti nisi ea forte tam necessaria fuerint, ut isne molesta cura reiici non possint. Tunc enim maius vitium esset orationem suam fatigare nimium , ea quae se offerunt repellendo; alia. quae non satis morigera sunt, inuitando Caa uendum sane, omnino cauendum, nequis eum Hermolao ferruminatis audiat, aut hu-susmodi nomine per infamiam innotescat, dum litterarum subsidio famae suae consulere molitur. Illud igitur primum sit, quod vitare necessum est. Alterum in controuersiam voeatum an in orationis contextuim, quod pas simiam elegantiores facere assueverunt, sin εώ ς με vanitatis aut leuitatis vitio versus sese insioui' ate possintὶ Cicero quidem de Oratore lib. 3. Aj. Quintilianu. lib. 2. cap. Vlt versum aiunt
96쪽
i oratione fieri multd foedissimum esse.Sedoc nil ad caussam nostram pertinet,qui nul- , modo orationis artus velut de niembra,ersus esse volumus, sed quasi monilia, aut stialia in aureo solent esse cratere, signa quae-am4 insecta. Verum antequam tota de redintentiam ferre possim, hoc primum constiuo: Oratoribus poetarum lectione maximὰtilem esse; tum quod eorum animos stib-imiori&diuiniori quodam spiritu supra vulus euehere soleant tum etiam, qubd omni rationis apparatu magis instructi, etiamsi ion omnia eadem audacia efferre persuadent, aliqua tamen aemulari docent, quae ora orem magis venerandum plebs reueren-lum exhibeant. Hanc lectionem Cicero, uintilianus, Mali Riletorum principes, tota tantam probarunt, sed seuerὰ praescri, serunt. Non tamen hac praesertim in re conroucisiae nostrae cardo versatur, an pOctae Ο-atori legendistini,cuivi historia cognita esse lebet, & omnis perspecta humanitas,&ex-3lorata antiquitas. Id enim imprimis exanii-aandum suscepi , an antiquorum poItarum versibus in oratione locus esse possit. Cum veris scriptionis varia sint genera,pluribus opus est scitis ac decretis, velut austera conti cescant nomina, nonullis sane opus est conclusiunculis. Nam, ut caetera omittamus,ac
epistolarum sua est venus,in philosophic
97쪽
' OMAE CICERONI AN utrum litterarum anima estri mens alia atque eius etiam, quod orationis nomen, quasi propriam possessionem inuasit, intra poetarum limites ac terminos sua iura sunt cleges: ut aliud atque aliud de unoquoque genere iudicium esse debeat. Primum ergo epistolis, is familiari quoque domesticieque consuetudini versiculum aliquem, aut eum dimidiatum miscere nemo prohibet; quin
imo, nemo non laudat: tum praesertim cum ad hilarem quempiam exultantemque Nasonem, non ad tetricos illos morososque frontones perscribimus, aut σου agie
stes de Timonis villula humanitatis omnis inimicos. Quod vero ad sacratiora illa, magis intacta intemerataque sapientiae studia spectat, maior difficultas videri posset, nisi omnis olim penitiorvi augustior cognitio solis prope poetarum versibus commissa fuisset. Itaque Cicero nulli bi magis huius disciplinae se obseruantem ostendit, quam in iis, quae ad philosophiam spectant, libris. Quod ipsum priscos factitasse confirmat lib. Tusculanarum . Fuisti spe credo, cum Athenis ruse. i. esses nscholis Philosio morum. Fut pero,ac libenter quidem. Utmaduertebas igitιr, estum nemo eratis imodam copiosui, veruntamen Perseus ab his a mi mri oratio est. Ac multos quid ma Dion' Stoico Probe dicis. Sed is qua si cluctata nasso dese afu,κaila elegantia Philo proprium numerum.
98쪽
Apuri XII. D elesta ρο'nata,ct loco adiungebat. Itaqueposuiiuum adamavi hanc quasi senilem declamatione, studiose equidemistor no stru poetu. Sed bi illiesceran verti ipse multa de Gracis, ne quo ornarment in hoc genere distulationis careret Latina ςratio.Restit tertium illud genus,eloquentiae
quasi proprius avitusque fundus, quod in
soro . in curia, in. rostris dominari gaudet. Quod quidem genua , cum sitaui illo suo agmine luere debeat, saepius ad poetarum viri des licet amoenasque lauros allidi non debet. Neque tamen Cicero id vitavit adeo, quin interdum ex florehit illa silua surculos legit,quibus orati magis Morescat. Quod pro Caelio,pro Balbo, in Pisonem, in Anto-itium factitasse nemo inficiari potest. Id tamen obseruandum serio, quod iam pridem in omni orationis parte obseruandum duxi: quid auditorum aures ferant,quid postulent. Afernuper docuit sua aetate id non modo vitio non datum,sed inter virtutes numerari solitum a litarithquit, ab oratore etiampoeti secor, non ab Atti,aut Paculii veterno inquinatis, sed ex Horatis Virrius, ct Lucanisacrario prolatis.Αn.vet nostri hostra hac tempestate nimis luxuriaverint, Minani ostentatione seri-liculos exhibuerint,nolo decernere satis res,mnibus manifesta, quibus non de pepone
99쪽
itidis iis, qui sta Ciceronis meνba at
O imitatores seruum etini Nulli enim magis Ciceroni repugnant,quaihi Ciceronsani Quq d quidem ut vel ipsis si lis radij clarissimEdepingam, hihil opus est. vi cuiusquEalterius auctoritatem accersam; FHI accersam tamen Politiani qui inter primos Cicerortis mimum clarua eruditorum scholis exigere conatus est sapὸ enim hoc usu venit, o quidem cu magno me interdum e risu ἀνο- macho; ν ista ipsa in nostris scriptis risimum, prehendere,i, qua in bonis emendati a Ciceronis exemplaribus reperirentum tum tamen ipsi voces nino barbara pro ciceronianis surparenti suas videlicet extusiores isti nouorum librarun, Teutonesperuerulmealiquanta qynxissent sunt ea vera quidem, sed minime tamen scripta politioribus.Balabas aures quaerunt, nares Boeotias Illud scire velim imprimis, an or
torem eum merito vocemus Ciceronianum,
qui de quacunque re proposita grauiter o nate dilceptate possit Quid ambigimus3T lem eum oescribit Cicero libris de Oratore. . sexcenties prope idem ingeminat eruditissim.
100쪽
simo Rhetoricorum librorum commentario. Produc igitur hunc ex Ciceronis schola, ubrum, si fas dicere,caelitus delapsum, mi dicendo Deum; non ex Coracis nido declama tores molestos quot ille verbis uti cogetur, quae nunquam Ciceroni in mentem venerunt, &venissent tamen, si de iisdem rebus disserendum fuisset Prohibe hunc militiae verba de Vegetio sumereragriculturae deVarrone, MCatone architecturae de Vitruvio:
medicinae de Celso philosophiae de scholis nonnulla aliarum rerum ab aliis vocabula, an non Rhetoricam artem scripseris, qualem Cleanthes olim,&chWsippus, is Ciceronis cinis. verba sunt)ν quu obmutenere concupieri nihil aliud legat Quid,ut caeterarum artium instru
menta praeteream, an ea nomina telorum,
gladiorum,iaculorum frustra sunt,quae Agel M.stalius lib. io. cap. 2I. concessi Z aut eadem Lati ι μαι, na non sunt, quia pleraque Ciceronis non sunt Praeclar meo iudisio integerrimus se :pientissimusque Campianus Verbum recipio Camin nullum, quod non ille recepulset multa autem ad- -m Amino,qua si non pratulerat,prolatu me dubio tulissetOccasio.An ego dubitem, qui virgrauis i. μιηι pertractamphilosephica voce comemeninfecerit,ias, νtaugeret linguam Latinam MutiUe