장음표시 사용
211쪽
quaen. a. quae sponsali coniunctione perficitur.
idem in ean. AEquis. O in can. omni ead. 27. q. a. Dicam tamen, ante coniunctionem persectum
esse matrimonium, quo ad vinculum; sanctumq. ex sanctitate Sacramenti, ut suit inter Beatam . M A R i A M Virginem , & Iosephum, uti late supra cap. a. dictum est. Non mihi tamen pia cet, quicquid dicat glossa adaecan. Episcopus. I. quaest. r. quod Episcopus possit cogere clericum,
ut e minori ad maiorem se transserat Ecclesiam, eum nemo crescere compellatur inuitus. cangona. 74. distinction. nisi urgeat necessitas, vel maior postulet utilitas. cap. quae=-. de rerum permut.facit & c.quaeris.ins n.de aetat. O quais .
Dictionem, Conditionem, in cap. nulli, S. alienationis de reb. Ecclesassen. vel non. superfluam esse, α mendose a Burchardi librarijs . pro, Venditionem , adiectam .
X Concilio apud Siluanen. rela. tum cst eap. nini. de reb. Eccles E alien. vel non. quod in S. aliena- ιι is, his verbis est scriptum tAlienationii autem verbum comineι eonitionem, donationem, venditionem, per mutaιionem, or emphyt Iicum 'rpetuum contractum . Quae omnia clara per se satis sunt, e cepta ita voce, Conditionem, quae interpretibus quaestionem secit maximam. Innocentius grauissimus, & doctissitnus iurisconsultus, de Pontifex maximus, in commentariis adaecap. nulli. vult posse intelligi verbum, Conditisnem, ut dicatur contractv x conditionalis, ubi praedium constituitur tributarium, & vulgo tale praedium dicitur conditionale, mutata scilicet conditione , idest statu. causa, & natura praedij. veluti cum ab initio liberum esset, facis illud tribui rium, vel annua pensione grauas. Item potest, ait Innocentius, intelligi de contractu iplo, cuisuit adiecta conditio; veluti si nauis ex Asia venerit . Quae interpretatio ab alijs est prorsus improbata, ob illud in iure vulgatum, Conditionihil disponit . unde alij legebant, Conducti
nem, quos idem Innocentius damnat, dicens, Conducere non est alienare. Lmnia S. in Iituto Ude lega. a. quia locatio, siue conductio non solet dominium mutare. L nosset, Τ. locat. l. adprobationem. 8el. Fconductionis, C. eoae de locat. O c d I.quames πῆ Accursius adaes initituto.
scribit, quod si cuiquam interdicta est alienatio,
potest tamen in centum, & mille annos locare.
Hii reuius mihi videtur dixisse glossa iaci . i
ducito non sit alienatio, si ad modicum tempus fiat. quod & alij post Panhormitanum probant; secus ii in longum, &, ut vulgo interpretes di,
cere solent, in decem annos. quia dominium videtur quodammodo translatum, adeoque ut conductori in rem competat actio. l. i. s. i. F. desupersiciebus. Quintinius legendo putat ; Ali
nationis verbum continet testamenti conditionem . nam qui testamentum condit, alienat:
Cuius opinionis videtur suisse Contius. sed ego non video, quid sibi velinto Est enim certissimi iuris, testamentum a clericis de rebus pro pins, aut ex diligentia acquisitis fictum valere. non item de rebus Ecclesiae. cap.quia nos. dc ca relatum. 2-usamen. Ego olim probabam primam Innocentii interpretationem t hodie lemtentiam mutare minime pudet videlicet, quod vox illa, Conditionem, sit superflua, di mendose sit pro Venditionem, a Burchardi, librarius adiecta, quam & Papiens retinuit. In veteribus siquidem exemplaribus deest, ut Antonius Augustinus in Notis etiam ostendit palam, dictio illa, Conditionem, vel apud Iulianum, de
Iuonem: tametsi Raymundus utranque vocem, hoc est Conditionem, di Venditionem, edidit, crucem , ut aiunt, interpretibus relinquens . In Graecis etiam exemplaribus, ut idem Augustinus interpretatur, ita legitur: Alienationis autem nomen generale ideo posuimus, ut prohiberemus er venditionem, O donationem, O in perpetuom porrectam empis eusim, qua non longe
ab alienatione distat. Itaque videmus deesse, Conditionem. Quam lactionem libentius proba.ui, cum viderem apud Iustinianum in Novella 7.
sita videtur exhausta, hanc quoque u C Conditionem , deesse. Ita enim lustinianus risienationis autem nomen generalius ideo msuimus , in probibeamus er venditionem, O inina nem , ct commutaιionem, O in perpetvi extensam e bνceu ἰ quae non procul ab Hienatione consittit . Quare non est, quod laborent interpretes
in quaerenda huius verbi significatio.
212쪽
Recusato eo, qui principalem habet iurisdictionem, uti suspecto,
recusari posse eius quoque UCa-xium. Conciliata Lunica, C. si quacunque praedit. 'rect. Cum cap.
in uariu de sec. iudici deler. Et qui sint Vicarij Praesectoru Praetorio. Cap. XXI.
VAM V Is alias mihi visum sit,
quod recusato Visario, tanquam
Im suspecto, non esset ordinarius iudex recusandus ex eo solum squod illius sit Vicarius, quan doquidem de suspicione Vicario opposita cognoscat Ordinarius. cap.si contra unum. de φ .
tuae deri. lib. 6. quod tam de Vicario, quam de delegato intelligendum est i etsi id negat
Alciatus ad eap. I. de iudie. qui tamen conuinci, tur ex his ipsius textus verbis: Cum autem usi datigatus Episopi re fatur; recusationis causa
eo ram EpMe o eri putanda. Qiiod locum habet,etiam si eiusdem ossicialis recusetur: licet ad ipsum ab eodem ossiciali nequeat appellari. Attamen non placet, ut recusato principali iudice, ius dicat eius Vicarius; tum, quod nulla ratio id suadet, cum Vicarius sit una, eademque per sona cum ipis principali iudice. vii in cap. .lib. I abunde satis dictum est; tum ex his, quae habentur in eap. insinuanu, de inci iussirileg. Obstare videtur Lunica, C.AEquamnquepraedit. μυ I. ubi,flille, qui in Prouincia osseium adminiarat,
nuptias mulieris, aur virginis tentaverit; er usa, parentes eius liberantur iurisim e V s iu-
Eicis, qua abutimr ad eliciendas nuptias: caetera vero negotia, inquiunt Imperatores, tam criminalia, quam ciuilia Vicario competant. Tenet
Accursius, ipsius iudicis Vicario iudicium competere . Qui locus ab initio mihi visus est dissicilis valde, quod prorsis sit ab aequitate alienus . sed re diligenter, matureque perspecta, animad-tierit, parum considerate Accursium hoc dicere de Vicat lo ipsius iudicis: cum de Vicario Praesecti Praetorio intelligendum est in manifesta sit: hoc est de Vicario illo, qui pro Praesecto Praetorio mittebatur in tractum aliquem,veI dioecesim aliquot in se Prouincias continentem, ut habetur ιιι.de civisib I. Cod. Erant Praefecti I torio, qui sammam obtinebant omnium iudici rum potestatem, omnium honorum apicem, Ut Ammian.Marcellin. dicit. Nec huic usia erat dignitas aequalis,ut Cassiodorus scribit Formula iij. lib. 6. Picefacra ubique iudicat Praesectus, scialicet, Praetorio errantes mulctat, cum pro si
Gliberatione d tribuis, delicta Provinciarunt iudicum nit, verbosensentiam dicite quid e 1, quod non habeat comm sum I paene ea, ut leges pos condere,quando eius aue rataspint negotia appellatore finire, atq; e pater Imperiitur. Pro Praesectis igitur Praetorio Uicarii mittebatur ut dixi in tractum,seu dioecesim,nonnullas in se Prouincias habentem, di eadem, qua
ipsi Praefecti, potestate erant praedicti. Idcirco
saepediculur vices agere Praesectorum Praetorio, aut agere Vicariam praefecturam, ut in L I. S. a. quibus .de leg. 3.ibi, APraefectis vero Praetorio, vel eo, qui vice Praefecti eae mandatis Principis cognomi erc. Et licet ''icarij dicantur , non sunt tamen ut alij, qui nihil proprium habent, cum vice praetorum, praesidum, aliorumq.
smilium iudicum funguntur; sed proprium habent iurisdictionem a Principe ipso datam. unde
in L I .C.de osse. visar. Sacrae, inquit, cognitionis habeat potes arem, O iurisdictionis nostrae leat
repraesentare reuerentiam. & in I. vlt. C. demodo minarum, ibi , qui vice nostra adminiHra-IIonis gubernaculo ceperunt. Quibus mirifice congruit, quod in formula vicarii scriptum rei quit idem Cassiodorus, dicens: Vices agentium mos HI, c iudicum voluntatibus obedire; ut suas
non babeant dignitates. Splendens mutuato lumiam , nisuntur Viribus alienιs: er quaedam imago
in illis videtur esse veritatis, qui propris non ha bent iura fulgoris. Tu autem Vicarius diceris, O tuapriuilegia non relinquis, quando propria eis iurisdictio, quae datur . Principe. Habes enim cum Praeseritis aliquam portionem, O vice cra mentiam dicis. Mittebantur autem in Thraciam Ponticam, miam, Ahicam, Gallia is, Hispaniam, & italiam: quae omnes in se conti nebant Prouincias, ut Iscobus Culatius scribit accurate in Paratis. C.de osse. vlear. Si ergo ille, qui in Prouincia ossicium administrat, nuptias appetit mulieris, aut virginis, inuita ea, vel pa rcntibus eius repugnantibus; & ipsa, & paream tes , quos minis, aut promissis tentaverit, si tim habita contestatione , liberantur iurisdictio ne ipsius iudicis. Et quandiu in administrati ne fiterit, tam mulieris , quam parentum, & t tius domus negotia Vicario competent. Sed quid si Vicarius vim in huiusmodi contrahendo matrimonio molietur Constituerunt Impera tores , ut ordinarius vicissim intercessor existat. Sin autem utrique erunt suspecti, ad illiaurem praesecturam latium domorum, inquiunt, suisis pertineat. Ex quibus ficile est videre de V icatio Praefecti Praetorio intellaxisse Imperatores:
Nam & si Vicari, aliquam cum Praefectis habent
portionem, non tamen praefecti sunt ; nec sunt
illustres Vicarij, sed spectabiles. Noueli. 7. hoc
est, de non ahen. aut permat. vlt. & in aula
213쪽
libertatis locu in patrium tenent, ut idem Cassiodotiis, di ad similitudinem summorum carpento vehantur, dc chlamyde utuntur. Ex quibus constat mani stile huius dignitatis ignoratione deceptos suilla nostros ; nimirum existimantes ;recusato, uti suspecto, iudice ordinario, non inique Iicuilla reculare eius Vicariu exael. vnie.
cum accipi debeat de Vicario praesecti praetorio,iton aeque de alijs vulgo Vicariis, qui mutuato lumine splendent, & nituntur viribus alienis.
impune eum , qui stare velle est rius iudicis iurisdictioni conuenit, poenitere posse ante iudicis aditionem, & litis contestationem . Conciliatalsi ,
e praetor, quam cuius iurisdictio essetius inceret, ct priusquam adire
tur, mutata voluntas fuerit,proculdubio nemo cin
pellitur Misomori contientioni Hare. Sed in c. I.
de iudie. quod ex Africano Concilio est desumptum, exco, quod Quouultdeus Centuriensis Episcopus promisit stare iudicio,&non stetit,
fuit excommunicatus. Hinc iuris utriusque interpretum varia fuit Opinio,adeo ut septem repeliantur intellecitus: quibus enixi sunt Concilium Africanum cum iurisconuilii Asricani responso conciliare, ut videre est apud Decium, Ripam,di Alciatum: nec iudicio meo meta attingerunt:
Δ si differentiae ratio eit plusquam manifesta . Namque Asticanus intelligere voluit, quando non est aditus iudex: ideo dixit; er priusquam
adireIur, mutata volautas fuerit. Afiicanum .
vero Concilium, quando est aditus: idq. constat aperi E ex illis verbis: Interrogatus an cu eo vellet in iudicio, vel ut Iegit Antonius Augustinus, apud Episcopos experiri, primo iapromiserat, eratura die responiat, hocidi non placere, atq. dAscessit. Non enim dubium est, quin priuatorum consensus possit sibi iudicem incompetentem &incongruum, competentem & congruum facere da. siconuenerit. O l. I. C.ecae deiurm . omn. tuae
dummodo ilIe, qui iudex eligitur, tribunali praesit, aut aliam habeat iurildictionem: quia priuatus, priuatum iudicem sibi constituere no potest l. 3. C.eoaede iuris. Mnificasti, defr.copet. quia quae iuris publici sunt, a priuatis conferri no possunt, ut lib. I .cap. I o. dicitur. Vnde B. Aurelius Augustinus in quaest. veter. testam. Praefectar
potest agere υicem Praesem, edi Praetor Praxoras, non tamen priuatus potes agere vicem potestatis alicuis. Cuius Augustini sentcntia veris lana est. Ex mandato tamen praetoris, vel alterius
potestatis vice eius sungi potest priuatus , l. vlt. Ae D. eius, cui manae eLῖ iuris. Sed unde fit; t, qui conuenit stare velle alterius iurisdictioni, cogi lion possit ratio est, quia nuda conuentio obligationem non parit. L iurassentium, s. igitur non aeques aditus est iudex, &sit lis contestat at nam quae fuit initio nuda conuentio, desinit esse nuda: quia ex secto, hoc est ex conuentione iudicis, & litis contestatione simpsit effectum. Quamobrem Vlpianus in L Ist de iudici Si subiistam , iuunt, alicui iuris, Erioni, O consentiant , es iis frictio. Subi jcere dicuntur, qui adeunt: Iocus in poenitentiae ante aditionem . d. linconuenerit. Nec quidquam facit L peuult. C. depare. ut qui in conscribendo instrumento seri praetcriptioni renunclauerit, declinare serum non possit. Cui alius vis. ad Ahibcanum tractatu existimauit legem penultimam loqui de conuentione contractes apposita ex continenti, ne reus utatur praescriptione seri, ex qua nemo ambigit obligationem nasci. Et licet inquit, non nasceretur, posset tamen praeseriptiosori opposita repelli replicatione pacti conuenti. Etenim apparet,& si ex pactis iure ciuili no dentur actiones, iuretamo praetorio exceptiones, &replicationes dari: quae omnia viri doctissimi v ra sunt: satis tamen non faciunt adae. t. penuit. Non enim dubium erat apud Iustinianum, quin daretur actio ex pactis contractui in continenti adiectis, quia inliunt. d. rictentia, g. quinimo. Sed inat I. penula . dubitatio filii, num pactua , vel hanc scripturam, tenere M orteret& idem Iustinianus rescripsit nolle quemquam aduersias
huiusmodi conuentionem venire posse: ne Co trahentes deciperentur. Non enim mecum aliter contraxisset, nisi ego, cum miles sim, fori renunciassem praescriptioni: quod magnam praesesert aequitatem. Nam cum milites plura habeant priuilegia , suosque militares magistratus
qui de militum causis cognoscunt, tittae in .ma lit.iudie. C. & l. vlt. C. de re milis. lib. I a. in Publicisque tabernaculis, seu tentoriis, quae apud Marcianum iurisconsultum Principia appellantur, Loisium, g. I .f.de re milis. ius reddunt, nisi seri praescriptioni renuntiarent, non de sicili ha berent , qui cum ipsis vellent contrahere. Ideo ne staus contrahentibus fiat, voluit Iustinianus reneri pactum, quo fori praescriptio renuntiatur. Neque rectius dixerunt, qui opinantur ae L.Fconuenerit, esse accipiendam, cum uterque disse sentit ; ut secit vetus interpres Albericus de
Rosite: quem sequuti sunt viri alioquin doctis. simi
214쪽
sini Decius adae cap. I. m. I92. Alciatus M. Paradox. 2. cap. II. Io. Corrasius lib. Misce lan. . . cap. s. Dida cuS COuarruv. ad cap. quamnis. I lari. g. q. num. I. Nam si de utroque intellexerat tui istonsultus, rogo, quid facienat dubitationem λ Cum iuris manifestissimi sit ab omni conuentione, & contractu eorum, qui inter obligati sunt,recedi posse Lab emptione. pact. Dubitatio erat; num, altero dissentiente, alterius postulatu cogi possit. Hinc non immerito quae
ri potest, num pactum prorogandae iurisdicii nis, quod per poenitentiam tolli posse diximus, iurisiurandi religione firmari possit quibusdam
placuit, non esse locum poenitentiae, uti Ang lo , Fulgosio, Paulo de Castro, Alexandro, Iaseni ad L LF conuenerit. Imolae, & Aretino add. eap. I. Et si aliter Antonio, Abbati, & Decio visum sit; existimantibus nimirum, pactum prorogatae iurisdictionis etiam iuratum, antei litis contestationem per pinnitentiam prorogantis tolli: ea sorte ratione, quia iusiurandum assumit propriam naturam eius actus, cui apponitur . Luit. Ase non numpecu. sed ex d. conuenerit. constat huiusmodi pacto non obstante, i cum esse poenitentiae. Mihi verior videtur contraria sententia, quae communis est , ut testatur Didacus in aeg. . non ex ratione ipsius Didaei: quippe qui existimat poenitentiam prorogantis etiam iure ciuili minime tollere prorogantis pactum, etiam ante litem contestatam contingens; clim Hl.sseonuenerit. debeat intelligi de voluntate utriusque paciscentis. Sed, quia iuramentum licet quandoque assumat contractus, cui adit citur, propriam naturam, est obseruandum; nisi prorsus aduersetur actus naturae, ut in ael. vlt.de tenor, & obseruatio tendat ad dispendium salutis aeternae. cap. a.depa I. lib. 6. cap. licet. de iureiur. lib. f. venn ijs casibus, in quibus recta publicum ius laederetur. ut in cap.significante. de pignorib. vel in alterius iniuriam, nempe publici commodi reflecteretur. caps diligenti. deforis compet. l. Senatus .F de contrab. empl. l. . st . ne quid in loe.pub. I. 2. C. se aedis priuat.
216쪽
IN VINO LINGUAE LATINAE DIGNITAS
aduersis eos de δι- , qui eum ea Hetrusum inoma non modo conferre, sed γ anteponere audem.
218쪽
SUB ALPINORVΜ ΡRINCI ΡΕΜ IN AUCTOR Is COMMENDATIONEM
Claudi j Guicci ardi Sanramberti Academici Papinianei Epigramma. 3VID lauras,fasces , palmas, celebres e triumphos
Debent, ac saxo nomen, in ossa tui id tot sacra Hebe nectat ita coronas a Maxima mel caelum sceptrarerenda paret :20 set qui ingenis fient aliquando tuσμ Inuolui tentris nee tua facta sinant f - Iam tibi Roman linguis. VERMONIVS bonores . Detegit, Nusta mindicat inuidia. Eia ,saue caeptis, omen ne de pice ,primum, . O u lice te retinet lingua Latina locum. satis apta tuis factis Vulgaris Gethrusia est : - . Vincere tempus eiax sola Latina potest . . - 'Hanc tutare igitur, PM CEP.y, tutuleris iram: et tua letheis gesta tegentur squis F.Antonini Germoni j Ord.PMdic. ad Auctorem fratrem Tetrastichoab.
DVm Latia lingua prasis defindis honores Inuicti stetis Principis auspiciis,
Tripsem defendis, Germonum nomen iam σ, Et simul inuictum nobile reddas opus.
Eiusdem Petri Boissati Academici Papinianes. - . Roma βο debetnomen, mav si . auirino P . . i. Post eadem eri armis iterum fundata Camiri Is primum agresti muros signauit aratro : . . . m. duis 'mam, o Abito terrore recepit. ne fili incertos eadem sub tecta coegit: Hic patrium seruare Flum ,-contemnere Veios.
219쪽
D uterque fias sinem non spernere coges. Huis Zmnana suis melisu 'undia cura οῦ - , t πω disse ἀθt; Populosi remotos, in . fiat imperium victoribuι : se π in astra . Infert, in totus Latium resonabit Olumus. Hic quoque mutabit proprio diuina lepore et L J umina,permixtos referet sedere Latinos , Eosuis insignes, aque ipse e debitur ιllis. Antonius Faber Academicus Papinianeus.
V et staris tingua fastin dum frangis iniquos ,
Et Latium Latio protegis eloquio, Nil minus es, quἀm Igaris, G ERMON E , nec illus Prodist in Vultus rarior ante liuer. Fabianus Mazonus Academicus Papinianeus.
Omnium doctiloquo ribeth. a Thustia Fembo Tantum ina μω debet Anastasio. Ludovici Pellionis Viennensis Academici Papinianei Dialogi sinus.
P. dulces eterum Latio modulamine cantu , Tu othara resinas mitti Ioraminibin V. Vt noua Remana conceiant carmina lingua, Ataue edat nullos barbara turba sonos.
P. Vitia haud labor ess, Latias quia posce chordas, Dum V E GNE moues, non cheia illa sonat. Aurelij Maximiani Varronis Carmelia.
Te socio Latijs incubuisse modis. Verum interrupto cursu , qua parta fuere.
Praelonga mix non exaruere mora. .
Tu reuocas, ponινι- te nunc I mana patronum
Lingua habet, meritis praemia digna tuis. Nam per te expressa est palma eonfessio abiane, Atque dedit ictas aemula lingua manus. Eiusdem aliud.
E si est matrem si a sub imagine forma
Obruere,Wpatrio pellere nata suo 'Te decuit prohibere malum, V EZIU ONE, n indum, Ne iure excideret mus Latina se . Filia ni male prata tibi pro 'exit , t est
Digna patrocinio causa tuenda tuo.
220쪽
Ad Lectorein Ioannes Mantilerius DVm costata simiu mario sis mone tuetur . G E G N V S mulgo merba Latina prirer . uia madeat, quidpressit, tales ouncamina nullo
Lecerunt meteres interitura dιe.
Haec tamen, mi Thebas Alcides, indicat omniis tabe ; ly mira sedulitate fouet. Octauius Alpherius ad Lectorem . . Non facta aternum , non bussa superba dederunt
Aeacidae nomen, Maeonium sed opus. Non labor, autores, non scripta trophaea, Latinus
Sed sera donat posteritate lepos. Illud Alexander tulit, hune VERM ONUS in actra
Nimirum causa motus mterque pari.
Vbertinus Gali ardus ad Authorem. DVm tenebris cogis Latias exurgere musta 'stas dudum pressit durus , inersi soporanus dum tollis, pariter te tollis in illis; Fi, pretium ferre est dignus terque labor Claudi, Romaniani Atrebatetas medicinae studiosi, ad Authorem Epigramma. GE ONE Amidum deein immortale sororum ,
t meterum data gutture scripta canu. Alter ages nolis Fabius, nunc Ptinius alter, Doctiloquus Varro, Tufus alter ades. Romanae linguae custos diceris in orbe, Atque pater patriae , Duff, decus mirum virnus es , aeterni cui consecrentur honores,
Sacrai silemni conficienda die. Clarus honor, nomens tuum, lauderi, manebunt: Dum fundet lumen Phoebus as axe suum. Srgo age, nunc migeas; migeat tua fama per orbem ristingant Lirudes s erasumma tua. Caroli Paschalis Cineatu Epigramma. S Terni r Aenea dextra Metentius audax .
Porsinna furis Coclitis, s Mutij .
Non tu aues caelo motitane, quot millia Thusium
D misit post hae inchia I enia neci. Finibis est pulsin Romanis hi irio Thusius, Otia dum petulans, luxuriemi docet. Non Arnus Taberi , non senti denique riuus,
Nam certat Latia lauris Hetrusia irae. Nempe, est in fatis, ' mo me redat Hethrusium Nomen fortuna , moribuι, elotuis. Gemon. A imaduersiones. R HAEC