장음표시 사용
191쪽
trium, judiciumque venturum. Sed de hoc imanus laboro. Sentiant de me docti viri, & Io quantur , quid velint ' nemini sententiam libere expromendi suam facultatem ad imo. Μihi sat erit extare hoc qualecumque sit , quod tibi
scripsi, & tibi inscripsi, extare , inquam , &ἱn perenne fraternae nostrae charitatis documen. tum , & in perpetuum mei erga virum de me insigniter meritum grati, ac memo animi mo a
CLXV. Hic iam re, si minus persecta , saltem utcumque consecta , non dubito, quin a me postremo quaesiturus sis, quemadmodum carissimi, misique amicissimi viri obitum tulerim. Rem iterum dissicilem postulas , & anceps animi , pendensque sum , utrum loqui praestet, an silere. Silentium nonnulla videntur suadere, sed quoniam haec ipsa vulgata jam sunt, & omnium, jactata sermonibus, eadem iterare nulla opinor religio vetabit. Loquar igitur, & sensus, quos habeo clausos in pectore , expromam meOS. Vincet amor, Vincet pietas, & amico ac sodali extincto, novum hoc amicitiae, ac pietatis ossicium persolvam . Qui illum ab juventute summopere colui, qui eum singulariter dilexi, qui eum sere semper conjunctissime vixi, cui tot nominibus obstrictus sui , quot necesse est
192쪽
I8st esse ei, a quo quidquid in litteris profecit,
referre debet acceptum, si negem me illius moris tetra aegerri tulisse, & funus lacrymis prosequutum esse, mentiar . Si vero assirmem , in summa animi aegritudine omni me prorsus caruisse solatio, quod maerorem meum si non abstergeret omnino, at aliqua Saltem ex parte mitigaret, minus Verax sim . Sic enim sere comparatum est, quod nullum malum sit, quod aliquid boni adjunctum non habeat. Humanas nimirum hoc modo divina temperante Providentia vicissitudines, ne, iis alternantibus, aut nimis extollamur secundis, aut ne praeter mondum abjiciamur, & frangamur adversis.
CLXVI. Fuit igitur, cur in hominis mihi
carissimi, & amicissimi obitu consolarer, desiderio modum imponerem, illudque lenimen caperem, quod Christiana in primis Religio, &,
quae paulo post acciderunt adversa, suppeditarunt . Nam praeterquamquod ex hoc nequam, ae pestifero saeculo emigravit, & illo commigravit , ubi tantummodo esse praestat , eo tempore ex hac vita discessit, quo emori potius expetendum erat, quam viVere, ut non tam nobis ademptus, quam ex funestissimis casibus, qui, vix ipso extincto , consecuti sunt, totam.
que affecerunt Societatem, divino ereptus suis.
193쪽
se consilio videatur. Ron enim acerbIssimum illud recitari sibi Edictum audivit, quo vel audito certe cohorruisset, & eum fortasse dolor exanimasset. Non vidit Societatem illam, in qua doctrina, atque eruditione floruit, quam tanto studio propugnavit, quam vita ipsa chaeiorem habuit, uno impetu repente perculsam ,
atque prostratam. Non vidit Carissimos Fra. tres in gravissima aerumna constitutos, tristes , amictos, moerentes, ab avitis sedibus, ae domiciliis expulsos, ejectos, exterminatos. Non aspexit eorum aliquot captatos in vincula, in carceremque detrusos, quorum eo miserabilius infortunium fuit, quo ampliori dignitate praestabant , quae ad omnium famam , existimationemque spectaret. Non interfuit communi luctui, non moerori publico, non lacrimis bonorum omnium tantam calamitatem aegerrime serentium, & nobiscum una tantam cladem, excidiumque lamentantium. Non luxit denique, quae praecipua tantae calamitatis pars est, &nunquam satis deploranda, gravissimum Religioni Catholicae inflictum vulnus, importatumque detrimentum, aut nullo modo, aut nonnisi difficillime reparandum.
CLXVII. Quid λ quod si vixisset, & ei ad
tres tantum menses vita suppeditasset, tam lu-
194쪽
ctuosae tragaediae non spectator solum , sed etiam actor extitisset Τ Non enim pro suo in Societatem studio, quam saepe defenderat, cujus fratia ejus adversariorum invidiam subjerat, & odium
in se concitarat, tantum discrimen evasisset
cujus ad me quoque pro mea eum illo familiaritate, & quotidiana consuetudine pars fortasse aliqua pertinuisset. Quare haec non tam ego ,
quam omnes, qui tantae calamitati, infortunio. que nostro superstites fuimus, haec inquam e gitantes, & nobiscum ipsi animo revolventes est profecto, cur nos infelices atque aerumnosi existimemur, ipsum felicem ac beatum reputemus. Sic igitur, ejus interitum, ne nostra po tius , quam sua causa dolere videamur, lugea mus , ut tantam mortis opportunitatem allatam a Deo homini meritissimo, ac donatam gratu lemur. Illum enim ante vita.privavit, quam turbulentissimae tempestatis vis ad communem perniciem tota erumperet, ne, quod illi vel accidere posse cogitanti acerbum erat, sensu ipso, si vixisset, multo futurum esset acerbissimum. LXVIII. Verum, quos ipse miserabiles casus feliciter evasit, non aeque ejus ingenii monumenta evadere feliciter potuerunt. Video hoc non admodum valere ad augendam calamitatem,& in summae totius amissione de miguae partis .
195쪽
iactura non esse magnopere laborandum. sed eum hoc ipsum ad eum , de quo scribo , pertineat, non existimavi omnino esse ab historico praetermittendum. Et sane, quis unquam exiis stimasset tantos labores fuisse nequidquam su- seeptos λ tantas contentiones cassas futuras λ tantas tantorum operum molitiones casuras in nihilum λ Ipse certe nequaquam aliquid hujusmodi cogitavit, qui, dum vixit, non. labori, non euris, non sedulitati ; non assiduitati pepercit,& tam multa, tam varia, tamque praeclara, tanto studio , diligentiaque collegit. Mihi vero similiter, qui curarum ejus conscius ac vigiliatum testis fui, ne in mentem quidem venis. set, tale quiddam eventurum suspicari.
CLXIX. Atque preteter expectationem, id ipsum
lautam litterariam Supellectilem, tam exagge-'ratam, tam incredibilem, tantam Codicum partim ab ipso scriptorum , partim excriptotum eopiam, tam multa in omni politioris litteraturae genere ad Sodalium usum , commodumque seposita , tot opes, auro gemmisque pretiosiores, tot annis, ac tanto dispendio comparatas, tot denique, ac tam egregia ingenii monumenta, quis credat λ una voluntas , unum edictum, una, nox perdidit, absumpsit, dissipavit. CLXX. O fallaces nostras spes t O vota inania l
196쪽
niat o vim humanarum vicissitudinum i cui re. sisti non potest, quae cogitata omnia disturbat, quae ineaepta omnia ante pervenit, quam optatum ad exitum perducantur En , qui litteris, ac doctrinae Operam damus , cur tot laboribus Dangamur; en cur tot contentionibus debilitemur; en cur tanto studio conteramur, cur tanista in posterum machinemur, atque moliamur, quando cuncta in nihilum recidunt, ac dilabuntur. Quid ni igitur salutare hinc Mocumentum
sumimus hare tanti sacere, quanti merentur. fluxa, & eaduca mansuris ac sempiternis λ uidni saltem hine discimus, quandoquidem sic interdum inita vitae ratio postulat, ut ab hujusmodi studiis vacare omnino non possimus, sic illa dirigere, ut unum ad Deum, ejusque unius gloriam referantur λ Non hoc idcirco dico, quod eo sua Lagomarsinus studia non retulerit , de quo recte, ac pie instituta, ac peracta vita dubitare non sinit; sed quia non ra-- fit, nisi caveamus , ut vana quadam relinquendae post obitum famae, atque existimationi specie capti, & nescio quam nominis immortalitatem somniantes alio, quam, quo oportet, susceptae a nobis curae tendant, & contentiones
CLXXI. Sed tandem aliquando conquestioni modus adsit. Quae acciderunt aequo a animo, &
197쪽
patienter seramus . Dispersi sumus, palantes ex les, distracti, abjecti, afflicti, aversa bona, amissa domicilia, haereditas conversa ad ali nos , omnia denique ferale hausit, exorbuitque naufragium. Quid nos ad haec λ qui sensus erunt
nostri λ nisi illi, qui nobis in Sancto Iob ad
imitandum proponuntur : Dominus dedit, Domi. nus abstulit, sit nomen Domini benedictum, &si bona Dei recipimus quare mala non reclinpiamus Τ Amplectamur igitur supremi numinis voluntatem, sive quid statuat, sive permittat,& in ea pacate conquiescamus . suis en m unis quam ei restitit m pacem habuit, immo vero Empietatis nomine arcessitus non suit λ Speremus meliora , & quo res in deterius videntur adductae , eo magis ad spem erigamur sore , ut revocentur in melius. Ipse ad inferos deducit, atque reducit. Ipse solus de malis bona facit emergere, ipse solus quamcumque jacturam cumulatiore novit mensura compensare. Hac ego me cogitatione consolor, hac fiducia sustentor, hac bene animatus, quod mihi reliquum est viatae ad exitum jam vergentis, quantum per sene
ctutis molestias licebit, Deo, ac Dei parae bene faventibus, quiete, ac placide traducam. CLXXII. Tu vero, Sodalis Optime , & amice carissime, fruere sorte tua, quae te a tot malis eripuit, atque a turbulentissima tempesta-
198쪽
te in tutissimum portum invexit, & tranquilis. sima in statione collocavit. Fruere tanto bono , quod tibi obtigisse ex animo & summopere gratulor. Fruere beatitate, quam apud superos con-Secutus est & pietas, ac Reisgio tibi tua, promeruerunt . Fruere denique caelesti gaudio, ac Sempiterno , quod nemo, ut quae postrema morientis vox fuit, novissimi historici scribentis Sit, nemo certe tollet a te .
199쪽
IN COMMENTARIUΜMARIANI PARTHENII
o Mariani Pa ibonii M. Iosephus Maria inZZolarius
Pisauriensis in suis edendis Libris nomen sibi Ioseptus -- ianus Parthonitis secit, pietate ductus in Deiparam virgi-Dem, . cujus suerat cultor eximius. De hoe piissimo doctissim . Iesulta multa retulit Carrara noster in Nono Diactionario virerum iliust tum a se aucto. F. Mariolari. Nota Romanis litteratis pia haec Maetetolarii simulati fuerat, qua sub ficti, at sibi charissimi nominia tegmine, verus tot egregiorum operum Auctor latebat ἔ at neque externis id erat arduum dignoseere , qui vitam Caeeiliae Somentiae ab ejusdem filio Parthenio descriptam legere voluissent : nam cum Caeciliam hane Cremonae ex nobili S mentia similia ortam, nobilique pariter viro in urbe P muri nuptui traditam scripserit , seque Pisauri ex eodem conjugio natum sateatur, qui tandem fuerit, quave ex s milia Somentiae Maritus , ae Parthenii pater, facile erat judicare, simul quod facillimum erat, quaerere quis a Pisauriensibus de viro Caeeiliae Somentia voluinet . De Diqiiirso by Cooste
200쪽
Naalolarii vero pietate singulari ae modestia, testari ipso ego possum, qui cum eo similiarissime vixi integro quadriennio in Romano Societatis nostrae Collegio, eumque, extinm S ietate, saepissime convenersm . Romae adhuc, privata in domo degentem, seque Sacrorum librorum lectione, & perpetuo ad Basili eas urbis accessu ex sum iso . quo assiciebat ar ex obitu Societatis dolore recreantem. Dignum vero sapiente homine solatii genus, morte placidissima, & vere in orculo Domini obita , anno NDCCLxXXVI, in aeternam beatorum civium requiem, quam illi suae iam paraverant reIigiosae vilitates, seliciter
commutavit. Georgius. Σὶ Ad Ioannem Marianum ee. Fuit hie Parthenii nostri rater major natu, Iesulta pariter, ae in Provineia Medio- Ianensi Coneionator Bona inauis, tui Iesu itae laquebantur
hoc est piarum exercitationum , quae singusis sere sextis
Feriis maioribus in urbibus, alibique Dominieis diebus pe-xagebantur , aae porrulantam gratiam bene morsenH. Com me vero sibi eum fratre Marians nomen voluit Parthenius noster, ut in societatem Mariani culius, eodem assumpto
nomine earissimum quoque fratrem adseiseeret . Ex breviori Caνrara Nota me usur. 3 3 Tantum otiI eoneorsum M. Ottam suo p aeuia misim optandum, de quo hie Parthenius loquitur, iIlud plane esse puto, ver non valde dissimile ii sus, de quo Tullius ad inreum filium scripserat , eversa jam Romana repubi
ea, e. lib. II, n. r. I Cum autem respubsica , In qua
ponI , si mo ad Philosopbiam retulissem . Meietate igitur eversa, praeel m. Romae praesertim, aditu ad majora ipsius ministeria exercenda, poterant utique ipsius aIumni, omnIiam soluti labore, oblatam sibi, at minime quaesitam va rationem , ad honestum aIiquod solarium captandum amisyIecti, nisi quem sortassε, hoe ipsum non agere delectasset. Hi studiis laboribusque assueti in eisdem quas artibus,