장음표시 사용
121쪽
conserat illi auxilium praevisu es Dficax. Inde fit, quod simul cum libertate voluntatis creatae cohaereat
infrustrabilitas voluntatis Divinae ouando Deus vult aliquem praedestinare ad gloriam ut coronam quod expressit Augustinus verbis illis loco laudato. No est itaque dubitan Ana,
voluntati Dei, vi in corio, e in terra omnia quaecu Me volitis fecit 'umianas voluntates non posse essere , quominus
faciat ipse , quod a it. VIII oro autem ista electio ad gloriam, Mactus bonus liber creaturae tribuaru Deo principalius in
non ipsi creanirae determinanci gratiam ad consensum, ut Deus dicatur discernere Electos a Reprobis ex eo evincitura rum qui , ut dixi miis in thesi octava , non solum
posse, sed etiam ipsum bene agere nostrum, Dei beneficium est , juxta laudatum textum Apostoli: Quid habes, quod non accepisti ἐ- quid gloriaris, quasi non acceperis pium etiam quia Deus speciali affectu intendit nostras bonas operationes , quando confert nobis auxilium praevisum efficax ; quandoquidem non olum p stat nobis vires requisitas, prout conseri dissentientibus, relinquendo arbitrio facultatem iis utendi, si velit; verum etiam seligit auxilium illud congruum prae incongruis, ut in- fallibiliter ponatur libera operatio meis ritoria vitae aeternae, sic infallibiliter Praedestinati salventur, citra
versionem libertatis ad dissensum, quo
aeternam mererentur poenam, cinter Reprobos recenserentur . Hinc
Deo principalius bona operatio, salus nostra ascribitur Sicut victoria magis tribuitur Duci conserentiarina militibus, & omnia apte ad triumphandum disponenti, quam
tibus in bello pugfiantibus itim:
micidium magis tribuitur mandanti illud ,- auxilium porrigenti, quam Sicario exequentiu ut proinde ad restitutionem damni prius teneatur M u
dans, solum in ejus delectum taAequens praesertim quia Deus bene operanti dat simpliciter posse, α influit e iam physicea in bonam pe- rationem,' ex assectu speciali seligit auxilium praevisum emcax , ut in fallibiliter ea sequatur, quod non contingit in Duce relate ad triumphan es, in Mandante relate ad Sicari trin. Definit quidem Tridentinum es .6. an. 31. Hominis jus coii bona opera ita esse Dei doxa, ut mi etiam bona ipsius justificati merita at non proinde nostra merita aeque debentur Deo , a quo donantur , ac voluntati nostrae, a qua ponuntur ; multo minus debentur nobis principalius, qui gratiam ad bonam
perationem ponenda determinamus,
uam Deo exhibenti concursu ministiserentem idque ob rationes adductas ideo Tridentinum in ea dem est 4. cap. i6. habet: Absit tamen, ut Christianus homo in seipso et
confidat vel glorietam ct non in Domiam , cujus anta est erga omnes homines bonis, ut corum velit esse merita, quae sua sua dono.
IX. Reprobi autem de Deo conqueri non possunt, quod gratia efficaci destituantur cum Deus dando illis auxilium sum ciens, in manu V lunta is posuerit, quod illud redderetur emcax in ob voluntatis culpabilem socordiam redditum est inefficax ; non enim collatum fuit Deo, ur esset inefficax, intendendo culpam eo pacto quo dat Electis auxilium ut sit efficax is imtendendo efficaciter bonam operati nena Dissiliae by Orale
122쪽
nem I quin potius eluam dum con tes Deus, sed omnes arbitrium; Sia fert auxilium inefficax, bonam ope quidem non confert Deus auxilium rationem quantum est ex se inten inefficax , eo animo ut sit inefficax, dit, suadet, praecipit, exhibetque vi sed eo animo , ut a nobis reddaturres suffcientes, ut volun is annu efficax, illud ipsum daturus, qui-at idcirco unice voluntati, non dem libentius, si praevisum fuisseteia Deo ascribitur dissensus ex illo ficax consequens reprobatio Quod docuit X. Ex eo autem, quod praeviderit
Λngelicus T. P. q. Iaa ar a dicens: Deus ejus inefficaciam .in adhuc il-Dejectus gratiae prima causa est lud dederit, tantum ah est . ut indebis , Muilonia verygratia prima eos inferatur culpae praevisae amans inest a Deo, secundum illud se i3 Per auctor, ut potius ex hoc ipso a Sanditio tua Israel tantummoda in me -- ctis Patribus ejus honitas miraminxilium tuum modum commendetur quaten
Neque dicas , quod Deus posset praevidens culpam & audacillimam culpam in reprobationem nostram ingratitudinem ejus, cui ingensi impedire, si scilicet conferret auxi neticium gratiae sufficientis conse lium praevisum efficac quod certe tur, non per retrahitur ab eo non deest in aerario suae omnipoten misericorditer conserendos ut ex hoc tiae; adeo etiam Deo,quatenus non arguatur ejus beneficentia etiam T impe clienti, poterit nostra re prohati late a ingratosa quod annotavit ascribi Chrysostomus o m. s. de anathe-Namin cu*a,&damnum nulliate mate, ubi habet et Mortuus est Cisianus ascribiturnsi impedieti illud,quan flus pro infinisis, quos rates antecoHic do aliquis impedire non tenetur , li- isnem modi sciebat, eosque praesciens cet misit Sic naufragium non astri famost , incente praesciemiam bonismbitur Angelo nolenti illud impedire, tria
sed Nauciero, quia Nauclero, non mi In calae hujus thesis adver-Λngelo incumbit illud impedire: Non te conari nonnullo Que elli ADtenem autem Deus ex munere Pri sectas illum excusare, quod scilicet
a Causae impedire nostras culpas; tam hanc quam duodecimam, quinii Tmo ad ejus providentiam spe decimamrertiam thes usurparit incia permutere peccata; siquidem ut sensu Catholico in quo sensu ve- notavit Augustinus in Enchirid. cap. rum est . quod dicitur Estheris I 3.72. Eius Deusjudicavit ex malis bo Domine Deus omnipotens in ditione uinae facere , d, mala xli esse permis cuncta sunt postra di non est, qui possiere. Propterea licet in nostris bonis sit resistere tuae Mustati, si decreviris operibus prima quidem partes sint sal re IstaeIe non vero in sensu lan- Dei I at aliquas etiam in eis habet seniano,in haeretico, quod scilicet partes arbitrium . ut proinde dixerit in natura lapsa nunquam gratiae in-
Apostolus a. ad Corin. . Si volucro teriori sistatur, nec gratia interior gloriari, non reo insipiens quamvis prae ejus indolis sit , ut possis humana monuerit i. ad Cor. I. sta gloriatur, voluntas illi resistere, aut obtempe- in Domino glorietur. Verum relate ad rare . Quod ex eo putant suaderet,
Operae prava nullas omnino habet par quia Questellus aliis in locis ejusdem Disiligo by c
123쪽
clam sui Codicis non semel dixerit
hominem gratiis a Deo oblatis repugnare praesertim in Cap. I9. Lucae . . Ei, in cap. 4 ejusdem Lu. cae . I. in cap. 22. Matth. V. &alibi . Ex quibus etiam conantur e
cusare inemellum in aliis hisce thesibus de Gracia , in quibus videtur docere, quod gratia interior sempersi essicax, perinde quasi solum v Iit gratiam cooperantem, qua scilicet bene utimur, esse essicacem, non Ner omnem quamcunque gratiam.
Sed contra est primo , quia , ut thesis aliqua proscriptionem mere tur, satis est, ut secundum se in germano , ac obvio verborum seni averitatibus Catholicis discordet hujusmodi autem est thesis haec decima, necnon duodecima, ac decim tertia, quae diserte loquuntur de gratiae irresistibilitate & idem dicas de aliis , in quibus gratia semper dicitur esse essicax D. Cum enim de fide
sit, multos damnari ob impedimentum libere appositum operationi gratia , de fide etiam si Deum velle omnes homines salvos fieri, inuidem voluntate quantum est ex se eLficaci, ut proinde ad id conserat a xilium tuficiens , perspicuum sit,
quod errorem contineat tam thesis naec absoluid dicens, quod gratiae mperatio impediri , aut retardari non possit, quam duodecima docens,quod Deo volente animam salvam facere indubitabiliter hic effectius sequatur, necnon decimatertia , ubi dicitur, quod nulla voluntas res stat Deo, lenti animam salvam facere, ac tangenti illam interiori manu gratiae suae. Universim enim in thesibus dogmaticis spectandus est germanus, ac Obvius verborum sensus; ut proinde verba Bibliorum,' Conciliorum sem-
per in proprio sensu accipienda sint, ut docet Augultinu , nisi aliunde lia quid O constet, quod in sensu minus proprio usurpentur : Alioquin nihil certi ab iis haberi posset. Conum est secundo, quia licet theses istae essent aequivocae inuales mapse non sunt possentque tam insensu Catholico, quam in sensu Ian-
seniano usurpari de facto tamen ex adjunctis temporis loci, codicis passim Iansenirantis obvius earum sensus est Iansentanus atque adeo ex hoc etiam capite erant proscribendae;
Certum quippe est , quod propositio
aequivoca ex circumstantiis ad hunc potius , quam ad alium sensum determinatur sicut haec verba AUM se ex circumstantiis Confessionis Sacramentalis determinantur ad significandam absolutionem a peccatis, ex circumstantiis fori externi significant absolutionem a reatu poenae Quare cum theses istae doceantvrpost
condemnationem thesium consimilium Ian senii , in iis locis , ubi
Ian senius eos errores disseminavit,in in codice, qui passim Ianianizat, ex his circumstantiis determinantur adsensum ansentanum , adeo ut Auctor excusari non possit, dum verbis
illis ambiguis loquitura praesumitur quippe id fieri ad fallendum,in ad
Contra est tertio, quia falsum est, quod in aliis ejusdem codicis textibus
Quesnellus unquam avseruerit humanam voluntatem posse gratia interi r resistere in natura lapsa . Etenina in locis adductis, vel loquitur solum de gratiis exterioribus, ac de exhor- rationibus, quas in thesi quinta dixit non inservire, nisi ad cor magis obdurandum, si desit unctio gratiae interioris vel loquitur de illustratione,
124쪽
Imrulsu, ac viribus naturalibus, quibus ad bene operandum invitamur; de his denudaris gratia interiori quae sufficientiam conferat ad operationes salutare, dicit in thes trigesimanona , quod Voluntas , quam gratia non proenit, nihil habet lununis,aesi ad aberrandum , ardoris , nisi ad
art. I. ubi docet, grauam semper ponere aliquid in anima: Quod autem noluerit Quesnellus gratiam esse ira resistibilem juxta theses proscriptas Iansenti videtur latis colligi ex eo quod non semel dixerit, nos resist
re gratiae etenim in cap. o. Lucς v. o. dicit, contumeliam facere
se raecipitandum nisi ad se Spiritu Dei, qui gratias ejicit;
Udnerandum . Semper autem ac loquitur Quemellus de gratia interiori, vult illam cum suo enectu conjungi; unde nusquam agnoscit interiorem gratiam , cui voluntas resistat , quae ita sit sufficiens ad salutariter perandum , ut sit pure sufficiens. Quare theses istae ex triplici titulo proscribenda fuerunt; Et quia in proprio ac obvio verborum sensu veritatibus Catholicis refragantur: Et quia ex adjunctis loci, temporis, codicis erroneum sensum praeseserunt Et quia sensus Catholicus, ad quem Quesnelliani verba illa conanis
tu detorquere, non solum nusquam ab Auctore docetur, quin etiam alibi passim docetur sensus erroneuS, quem exhibent verba. Unde sicut Innocentius XII in literis datis ad Episcopos Belgi informa Brevis anno I 694. I 696. declaravit quinque
propositiones ex libro Jansenti excerptas damnatas esse tum in seniuobvio, quem ipsemet verba exhibent,
ac praeseserunt; tum in obvio sensu, quem in Iansenti libro habent ac in sensu intento a Ian seniori ita dicendum de thesibus istis e uesnelli libro excerptis, quod similiter in iliadem sensibus proscribi meruerint. Addunt etiam ad excusandumqueΩnellum, non in alio sensu voluiise, quod gratia semper sit efficax , nisi in quantum semper aliquid esticit
juxta doctrinam Angelici p. a. q. Do. In cap. 22 atth. v . habet Esrepulsam passus is cordis essentiam
Deus, haud tamen a proposito cessat. Haec tamen non est excusatio, sed elusio. Angelicus enim loco laudato solum docet, quod Deus coninserendo gratiam aliquid ponat It i innima , non vero quod gratia semper essiciat id , quod Deus jubet, quin possit illam voluntas impedire, aut retardare, ut vult Quesnellus. Deinde ubi Quesnellus dicitio. luntatem resistere gratiae, vel loqui-ltu de gratia interiori, quae de sufficientiam ad ponendum actum praeceptum, puta contritionem vel de gratia, quae non conserat hanc suLncientiam; Non potest intelligi, quod loquatur de gratia sussiciente, cum illam passim in his thesibus rejiciat;
in prima enim dicit, in peccatore adesse impotentiam generalem ad
uodcunque opus bonum in secun- , quod sine grati essicaci nihil fieri possit; sic in aliis plurimis.
Quod si loquatur de gratia interi r , quae non det uincientiam adponendum actum praeceptum, puta contritionem, sed solum sit in causa , quod peccator ob omissionem
contritionis praeceptae damnetur; certe talis gratia esset non esset gratia esset quidem, quia ei sella
num stipernaturale, ut supponitur; non esset vero, quia si per illam peccator non redderetin potens PQ-
125쪽
mere contritionem praeceptam , solum deserviret in ejus condemnationem I unde non esset beneficium, sed ingens maleficium , a quo rationabiliter peteremus liberarici deum modum, quo fi praecipiatur homini volatus , non conferantur vires sufficientes ad volandum, sed
solum conferantur vires tenues, ratione quarum damnetur, si non
ler, certe vires istae non essent beneficium , sed maleficium , quippe quae solum deservirent, ut omittens volatum possit condemnari , prout docet Quesnellus in thesi 39. ut proinde nequeat a Iansenismo excusatari, dum docet, gratiae effectum non posse a voluntate impediri, aut retardari.
quia non negat posse hominem grata. interiori resistere, aut quia dum consentit sub gratia efficaci , concupiscentia contranititur impressioni gratiae ; aut quia voluntas consentiens sub gratia efficaci , adhuc retinet potestatem sibi intrinsecam,inessentialem , qua possis etiam cum dissensu conjungi. Sed contra it , quia si voluntas solum hoc pacto posset gratiae interiori resistere, non posset illi resist re in sensu Catholico, seu retinendo libertatem indifferentiae ad consentiendum , vel dissentiendum ted solum posset resistere ad mentem Iansentanorum cum sola libertatea coactione Unde neque juxta hanc viam Iansenismus declinatur. Tom n P. IV.
DEcima errat enormiter docendo, quod gratia sit operatio manus
omnipotentis Dei, quam nemo por-
est impedire , aut retardare . Errat quidem , dum vult gratiam semper esse efficacem c hoc est semper efficere consensum nec dari gratiam, cujus unquam effectus aut impediatur , aut retardetur . Errat pariterdum docet, gratia ipsi efficaci sub
qua defacto ponitur consensus, non posse hominem contraniti, impediendo , aut retardando consensum adeout gratia haec , quae defacto est efficax, o conjungitur cum consens e libera determinatione voluntatis, non potuerit hac efficacia carere, adeoque potuerit consensus, qui sub hac gratia de facto ponitur, culpabiliter impediri, aut retardari. Etenim si homo libere operatur ponendo sub gratia istis bi collata consensum , ac reddendo illam efficacem, seu consensus effectivam, consequens est, ut possit etiam consensum non ponere, retinendo solum potentiam ad consentiendum absque consensu ab ea causato Catque adeo retinendo gratiam, sine qua isthaec potentia non habetur unde gratiam retine rei nure sufficientem ad ponendum consensum liberum, excIus ejus efficacia . Hoc seri ipse conceptus libertatis a necessitate , sine quo meritum consistere non potest , ut docent Catholici advertus tertiam Ianissenii proscriptam thesim. Hoc etiam diserte docet Tridentinum sess. 6 can.
. ubi definit, liberum hominis aris bitrium
126쪽
bitrium a Deo motum ' excitatum, ita assentiri Deo excitanti vocanti, ut mul possit dissem re, si velis. Potest itaque homo eo ipso, ac sub gratia emcaci operatur libere, eidem gratiae resisteres ejusque
essectum impedire , aut retardare; propterea adversus quartam Iansenti prolcriptam thesim definitum est, Gratiam talem esse , cui possit humana voluntas resistere, aut obtemperare. Quod si essectus gratiae retardari non posset, quomodo dic retur Eccles. s. Ne tardes converti ad Dominum, et e differas de die in diem δSi enim gratia conferretur peccat ri , cui conversio praecipitur, cum ejus esseclus juxta hanc thesim retardari non possit , inepte praeciperetur , quod converti non tardet; quod si nulla eidem gratia conse retur , pariter inepte cita conversio praeciperetur; non secus ac destituom pedibus diceretur, Ne tardes ambulare. Neque dici potest, quod ei conferatur gratia quaedam debilis, cui defacto resistit , ut explicabimus in nacephalaeo thesis deci
Gratia non est aliud, quam Gluntas omnipotentis Dei, jubentis,& facientis, quod ju
Sub his paucis verbis quatuor baeis reses utem. H. Luas tamea alias δε-
III Rerum ex Tridentis demo stratur, ad merendum , T demerendum requis libertatem indifferentiae . IV. Non sincere Isbertatem a coactione quam astruit anserius , olim etiam proscript- fuerat . . Nodus Goridianus , qui habetur in concilianda effi-eacia Gratiae cum libertate arbitrii, mulatas haereses invixit . UI. Ex quo D, Pansentanam doctrinam non subsistere VII. Explicaris quomodo Deus expectet, ut misereatur nostri. VIII. Et quomodo gratia efficax ad bonam operais risum si necessaria, quamvis haec poni
possit circumscripta gratia incari. IX.
Ex Deordia dumsaxa voluntatis orisur,
quia Gratia suseiens areat effectu a Deo per illam intento.
I. IN roset harum thesium, si speciem spectemus inta
meto tamen , si spectemus doctrinam, non una dumtaxat latitat pestilens sera passim reperias m-phisbaenam bicipitem anguem I paLsm Cerberum trifaucem lassim Hydram Uernaeam , quae sciuequaque virus eructat . Quam multi errores
paucis dolosae hujusce thesis verbis conteguntur Quod gratia sit Dei
voluntas quod eidem competat vis quaedam omnipotens, cui nemo adversetur; quod nulla sit cooperatio voluntatis ad operationes salutares; denique, quod gratia natura sua faciat quod jubet. II. Quod attinet ad primum in thesi is quae huic est valde affinis,
ostendemus , neque gratiam abrutualem , neque gratiam actualem esse Dei voluntatem, sed utramque esse qualitatem anima intrinsecam,& inhaerentem, juxta doctrinam Tridentini, & Patrum . Quod attinet
ad secundum, ostendimus in sup
127쪽
riore thesi voluntatem creatam ratione propriae libertatis posse effectum PDeo per gratiam intentuin impedire Cum hoc omnipotentiam
divina voluntatis,in gratiae exaltet Potius, quam extenuet; etenim Dei omnipotentiam commenda , quod possit condere creamras liberas, quibus integrum si divinam voluntatem
ac legem impie contemnere, ac illi contra niti; unde possit Deus sua Attributa Misericordiae , ac Iustitiae emga illas exercere : Quod attinet ad tertium dicemus incines 11. sequentibus ita gratia Christi essicacem operari in nobis, quod Deus jubet,
ut cum gratia etiam voluntas libere cooperetur ita ut haec operationem gratiae determinet. Quoad ultimum
diximus in octava thesi, in duabus aliis proxime praecedentibus gratiam per Christum non semper esse efficacem , idque ex sola culpa n
strae voluntatis, non ex gratiae des
ctu ac proinde non semper Dei mnipotentis voluntas gratiam cons rens Operatur in nobis, seu iacit quod jubet. III. uoniam autem ex eadem insecta rauice tot erroneae theses , venenata germina pullulant, videlicet ex eo, quod nulla agnoscatur hJansentanis gratia pure sufficiens in natura lapsa juxta antiquam haeresim oviniani, Calvini, Molinari, 4-liorum Heteredoxocum, idcirco Operae pretium est iterum dra hanc insectari, novisque semper telis contum
dere, consedere, ac conterere : Et
sane ridentinum sess . . an. . a nathematizat, Mi ixerit, non esse in potestate omisis vias suas malas facere, sed mala opera ira m bona, Deum
operari, non permissis solum, sed etiam proprie ct per se, adeo ut si proprium
ejus opus, non minus proditis Iudae lκam vocatio Pauli Hoc autem nonubsisteret, si solum daretur gratia ista Ianianiana, qua Deus facit, quod jubeo; nam quomodo esset in potestate hominis vias suas malas facere, si deessent illi vires lassicientes ad viam bonam capessendam ωald clinandum a mala Cum autem vires lassicientes ad capessendam viam, quae ducit ad vitam , subministrentur a sola gratia sussiciente, ubi ista desit, jam non est amplius in potestate hominis divertere a via , quae ducit ad perditionem. Ecquo etiam fit, quod opera mala hominis, aeque ut bona Deus operaretur; non enim esset integrum homini operari mala opera , ita ut Deus ea solum permitistat Cum ex desectu gratiae sussicientis non si liberum homini illa declinare non secus ac non est liberum homini a bonis operibus abstinere, ubi donatur a Deo gratia Iansentana, qua irresistibiliter Deus iacit in nobis, quod ipse jubet. Hanc autem libertatem ad viam
mandatorum Divinorum arripiendam , ad odio habendam viam
iniquitatis passim Scripturae commeis Inorant Eccles 3 i. Beatus, dicitur, qui potuit raU mi, ct non es ransgressus; facere mala, ct non fecit Z
char. s. Consertimini ad me, comeristar ad os . Isaiae 3 3. Derelinquat in pius ias suas, iis iniquus cogisationes suas, rer erratur ad Dominum, oemia
serebitur ei, quia dius G Dominus adgnosceniam Eccles. Is Apposuit tibi
rige manum tuam . me hominem vitis,
ct mors, bonum, ct malum , quod eris ei, dabitur illi inibus script rae locis Patres concinunt uni rmiis terrisugust. lib. I. contra duas Epist.
128쪽
Ioci Pelag. cap. 2 ms nostrum at quod primi ominis peccato , perierit liberum arbitrium de humano genere ἶ- Basl. Homit in ps. 61. Unicuique nostrum inis rus est statera quaedam a conditore nostro fabricata Nilod autem per has , aliasque innumeras auctoritates indicetur libertas indisserentiae, ad quam gratia sufficiens est omnino necessaria, non sola libertas a coactione, nemo nisi salutis, qui sit in sua pervicacia obduratus , poterit inficiari I roinde Bellar lib. . de Grat ,
ib. arb. cap. s. ait: libertatem . -- cessitate mesκ requiri ad liberum arbitrium, neque satis esse Iibertatem ia coactione , demonstrari potest ex testimonio Scripturae, ex definitione Ecclesiae, ex
Iraditione Patrum, ex lumine raIionis.
IV. Iansenius tameni quibus auctor harum thesium ac multi Asiectae astipulantur perfricta fronte audacter dixit lib. 8 de Grat Christi
Cap. s. G Ita quantumcumque ef-- , etiam talis , qualis in Cario cum summa delectatione dabitur , nullo modo
tolli liberialem idque ob eam dumtaxat rationem anae Philosophiae nedum Theologiae adversam, quam tradit cap. q. quia scilicet sola vis& coacti cujus est incapa voluntas relate ad actus suos adversatur libertati : Nulla, inquit, o riae efficacia, nulla Hersias actibus liberis formidax iis es, sed sola is, coactis,
et necessitas iolentiae Vis autem , conctio, & necessitas violentiae cadere non possunt in ipsos actus elicitos oluntatis , sed solum cadere posi1unt in actus imperatos aliarum potentiarum , qui solum possuntur venire ab extrinseco contra voluntatis inclinationem Mide Jansentani docent nullum actum voluntatis esse necessarium , sed quem-
cumque liberum, libertate videlicee
a coactione, quam docent ad meritum , ac demeritum esse satis mirumque autem proscriptum fuit
lim a Pio V. Greg. XIII. QVrb. VIII in thesibus Baj dicentis cuia
volunIarie sit, etiamsi necessario sat libere iamen sit Ea scilicet libertate, quae ad meritum, demeritum sit satis prout Bajus contendit, dicendo in alia thesici Homo peccat Iiam damnabiliter in eo , itod necessariὰ facit. V. Addo, hinc validissime confirmari, quod in peccante detur libemtas indinerentiae ad non peccandum, atque adeo gratia pure sufficiens ad declinandum peccatum, ex hoc i- so, quod in explicanda, ac stabi-ienda concordia gratiae efficacis cui raibero arbitrio adversus Haereticos
Doctores Catholici jam inde a primordiis Ecclesiae semper desudarint: Ea enim dissicultate pressi multi cum Pelagio gratiam ς Alii vero cum Μ nachis Adrumetinis liberum arbitrium de medio sustulere, ut notavit Augustinus in Epistola ad Ualentinum illorum Abbatem dicens;
Liuiam in obis se gratiam praedicant, in negent hominis liberum arbitrium
Quod pariter Pennottus, appeXus, aliique Calvino exprobrant , quati renovari haeresim Ioviniani , --liorum, qui gratiae vim ita extulere , ut humanae voluntatis libertatem funditus everterint . Et anse-nius ipse lib. . de haeresi Pelag. ca. I 4 annotavit, in hac perdissicili questione, tam errasse qui gratiae vim
extulerunt, ita ut liberum arbitrium everterent quam eo , qui ut aristum tectumque servarent arbitrium, gratiae cfficaciam nervarunt Enorismius autem errasse tum PeIagianos
tum Monachos diumetino , qui diffi-
129쪽
dissicultate pressi negarunt gratiae vim, Messicaciam cum libero arishitrio posse conciliari: Haec addens. illud tamen inter utrosque discrimen est,
ςκοα Pelagiani , ne libertas tolleretin. 1 aliam sustulere ' Adrumetini, ut falva maneret gratia, libertatem. Nempe quia illi erant aeretici inimici erueis rLIli ibolici, qui quidlibet sibi tollianassent , quam gratiam Dei . Verum
quamvis Adrumetini Catholicos imitarentur in hoc quod mallent Cς-lo ipso privari quam gratia, seu aismicitia divina; aereticis tamen in stipulabantur negando arbitrii liberutatem . Veritas quippe Catholica habet, quod Deus utrumque nobis benigne contulerit M liberum arbitrium,in gratias auxiliares ouae ab arbitrio determinarentur ad salutares operationes Quoniam autem id petacipere non valebat Iansenius , Calvinianam haeresim in medium adduxit, dicendo, ad ponendas operationes salutares vitae aeternae meritorias
fatis esse libertatem a coactione pietatem quidem in speciem ac vaste ostentavit verbis illis exprimentibus, malle se libero arbitrio privari, quam fratia , supposita eorum incompossi-ilitate ; sed revera ultra modum impie adversus Catholieas veritates pugnavit, contendendo, quod gratiae essicacia cum arbitrii libertate a necessitate absolute cohaerere non posset. VI. Sed redeamus ad vim nostrae ratiocinationis: Perdissicile semper penes Catholicos fuit explicare viam conciliandi essicaciam gratiar cum aris bitrii libertate, ut proinde tot haereses in hac re passa sit Ecclesia atquis subsisteret concordia ista, quam in medium adducit Iansenius, dicendo gratiam esse ineluctabilem per hoc,
quod arbitrium solum polleat liberistate a coactione , non libertate in
differentiae, nulla prorsus esset dissicultas in ea concordia explicanda ac percipienda ; ergo sententia ista Iansentana nullatenus subsistit. VII Confirmatur ulterius directe ex verbis illis Isaiae o Exspectat Deus,
ut mi creatur,estri. Quid autem Deus a peccatore exspectat, nisi poenitentiam , ut possit illi suam miserico diam elargiri, non largiturus , si poenitentiam in conversionem eis
gligereti ergo potest peccator
conversionem ponere , cum a X-
spectetur a Deo, conversionem omittere, cum ad illam Deus hortetur, illamque jubeat atqui nisi daretur in peccatore neglinente suam conversionem gratia susticiens ad illam ponendam , non pollet Deus illam exspectare; sicut non potest exspectari viso a caeco , cui deest potentia ad videndum I ergo datur in natura lapsa gratia pure sussiciens, qua post Deus jubet , nec tamen
facit id quod jubet, ex culpabili contranitentia arbitrii. Quomodo autem
verum si, quod Deus in sensu catholico, non in sensu Semipei giano exspectet nostras operationes, ut misereatur nostri , explicabimus in thesi 18 ubi dicemus, non move ri Deum ad conserendam nobis iasericorditer gratiam suam, sive praevenientem , sive justificantem a n stris naturalibus operationibus honestic sed a supernaturalibus duint xat, quas ponimus adjuti a sua gratia auxiliante, moveri Deum ad ulteriores gratias conserendas In sch
lis autem fuse Catholici explicant, unusquisque juxta sua principia, Gordianu, implexu nodum de conco dia gratiae essicacis cu libero arbitrio.
130쪽
VIII. Illud hic videtur negotium
acessere, quonam pacto dici possit, quod gratia emcax, qua Deus cum cooperatione voluntatis facit, quod jubet, si absolute necessaria ad bonam operationem praeceptam, ut de facto est in tamen sine gratia em- caci adhuc possit ea operatio poni vi gratiae pure sufficientiso ut proinde non possit peccator in excusationem su transgressionis adducere defectum gratiae essicacis ad habendam operationem praeceptam pernecessariae. Videtur enim aciem intellectus effugere, quo A fieri possit sinem, quando ad habendum A est ineluctabiliter necessarium ipsum B. Sed advertenti facile est percipere, quod B sit aliquando necessarium, Ut ponatur, quin vero sit necessarium
ut possit poni V sicut viso est necessaria ut habeatur oculus videns, seu ut ponatur denominatio videntis, qui tamen ea sit necessaria, ut
possit poni ista denominatio lassicit enim olus oculus ut possit poni visio, per illam ponatur oculus videns:
Sic etiam, ut ponatur peccatum n
cesse est , quod illud praecognoverit Deus ab aeterno at ut possit poni peccatum ab eo , qui libere legem implet, non est necesse, quod fuerit ab aeterno praescientia de peccato Et ut Iudas salvetur requiritur ejus pra destinatio ab aeterno; auae tamen non requiritur , ut possit salvaria Nam de facto poterat ad Dominum reUeristi, salvari , quin fuerit ulla ejus praedestinatio ab aeterno. Eodem promsus pacto, ut ponatur bona operatio requiritur gratia efficax, sive quia ea trahit, sue quia involvit ipsam bonam operationem; at vero ut possit
bona operatio poni , latis est gratia pure surificiens, quippe quae dat suf
ficientes vires ad bene operandum Et hinc est, quod non possit in se tentia Catholica peccator exculationem adducere de peccato suo , Deum causari , quod denegarit sibi gratiam efficacem: Sufficit enim quod sibi non defuerit gratia sufficiisens, ut eatenus dici possit, quod ipse defuerit gratiae, non gratia bi; ac proinde omittendo operationem praeceptam reus sit odii Divini , poenae aeternae in insuper defectus gratiae emcacis imputari debeat uni arbitrio, quod culpabiliter noluit gratiae tussicienti sibi praestitae consenti re, tum illa cooperari ; non vero Deo conferenti gratiam praevisam P re lassicientem , cum posset conferre aliam gratiam ex praevisis emcacibus Deus quippe, dum confert gratiam pureὲ lassicientem, ac praevi minefficacem , non confeTt illam qua inessicacem, videlicet, aut intendendo inefficaciam , aut conferendo illam eo animo, ut si praevideretur efficax, illam denegaret aliam seligeret ex inessicacibus quidem intendendo inessicaciam gratiae, intemderet Deus ipsam culpam quod obstrepit Bonitati Divinae unde Deus esset peccati auctor, ieccatum hominis tribueretur principalius Deo; scut principalius tribuitur Deo bona hominis operati , quando Deus in ordine ad illam confert auxilium prς- visum essicae, aut si conserat auxilium Messica qua essicam hoc est eo animo , ut si auxilium praevisum fuisset inessicax , non fuisset collatum illud, sed aliud seligendum abessicacibus. IX. Ex hoc autem , quod Deus auxilium inessica solum conserat qua sufficiens , non qua inessicax, seu intendendo ejus sussicientiam