장음표시 사용
91쪽
tis alia gratia interiori desit illis potestas ad obtemperandum. Et sane: Si Deus post peccatum Ada aliquibus daturus fuisset interiorem gratiam sufficientem ad legem implendam ante advelum Chri-1ti Salvatoris, maxime contulisset illam Iudaeis; tum quia prae omnibus aliis nationibus fuerunt a Deo dialecti tum etiam quia relate ad illos adamussim conveniunt argumenista omnia , quae a Catholicis Din ribus congeruntur ad ostendendam necessitatem gratiae sufficientis ad Ghediendum, re non peccandum in iis, qui non implent praecepta in peccant. Quod vero Iudaeis legem non implentibus, peccantibus defuerit gratia interior requisita, ut possent imperata facere, Iansentani variis ex rationibus in S. Augustini
textibus conantur evincere . In hac thesi exponimus, & evacuamus e rum ratiocinationes, in sequenti v ro sermo erit de mente S. Doct
Iudaeorum erat Congregatio hominum terrenis dumtaxat bonis inhiantium in ad terrenam dumtaxat
felicitatem aspirantium , α Deum colentium solum ad obtinendum temporales prosperitates Qua de causa a Deo solum bona temporalia iis promittebantur Et qui inter illos probi existimabantur, servabant quidem Decalogi , , Legis
Praecepta , non tamen amore aut
Dei , aut coelestium bonorum , sed solum amore, ac timore temporali, carnali , quia solum haec bona appetebant, cic solum mala his conistraria sormidabant : Gratia autem interior supernaturalis , coelestis datur a Deo in ordine ad amorem
caelestium ' aeternorum Ergo cum Iudaei horum essent incapaces, frustranea fuisset in illis gratia interior sufficiens , atque adeo illa carebant; nec fificaci ulla gratia dinabantur, utpote danda per Rede misptorem in Cnristiano stdere quamvis eam Deus ex sua benignitate contulerit nonnullis Sanctis valde dilectis, praesertim Christi Progeniis
Confirmatur, quia passim in Scripturis Iudaei vocantur Servi, hoc est ducti timore servili, et mnae ad Deum colendum Christifideles vero vocantur Dei filii in amici, qui amore perfectae charitatis ducuntur ad Deum diligendum , ejusque legem servandam. Ad Rom. 8. scalloquitur postolus suos Christifideles: Non enim accepistis spiritum fera υitinis iteram in timore , sed accepistis spiritum filiorum Dei, in quo cumamus Abba, Pater Io Is pariter Christus D. comparans suos discipulos cum Iudaeis dixit : Iam non dicamisos fer vos , quia semus nescis, qui faciat Dominus ejus; os autem dixi amicos quia omnia quaecunque audiυ Patre meo, nota Dei vobis . d Galat. 4. Itaque
jam non est semus , sed filius; Io. i. ubi est sermo de gratia per Christum danda, dicitur: Dedit eis potestatem filios Dei fieri. Quare Iudaei
tanquam servi carebant regulariter nonnullis exceptis gratia quicunque supernat arati , qua ad celestia anhelarent , Qvere oblisabantur praeceptis naturalibus praeterrim diligendi Deum ex toto cordes quae sine gratia servari non poterant. Pro pterea eo pacto , quo potuit Deus obligare Iudaeos ad impollibilia , quatenus potuinent ea praecepta servare , si non peccassent in Adamo;
92쪽
r a potest obligare Christifideles ad
impossibilia , videlicet ad servanda
praecepta sine gratia interiori ad e rum observantiam necessaries; quia pariter potuissent ea servare , si in
Arguunt secundo, quia Iudaeis in eo statu erat omnino ignota, occulta gratia interior nulla quippe de ea in Scripturis fit mentio. Quis autem dixerit , quod si eadem graria interiori instruerentur a Deo tam Iudaei tunc, quam nunc Christifideles , non fuissent facti de illa certiores, ut agnoscerent propriam indigentiam in Deum Auctorem mnium gratiarum quotidie exorarent ad concedendas ςlestes potius giatias, quam temporales λArguunt tertio, quia totus status veteris Testamenti fuit figurativus, praenunciativus gratiae per Christum futurae in novo Testamento ergo in ea veteri lege non dabatur gratia, quae nunc datur in lege nova aliter non differrent figura , figuratum, umbra, lux . ibus adde , quod in eo dumtaxat ludorilibus, ut advertit Augustinus in Ps. a. quod illi bona tetraporalia so- sum a Deo vero peterent, expectarent cisti vero a Darmonibus,&ab Idolis . Quare si Gentiles care bant gratia sufficienti, pariter&Iu
Respondeo, deliramenta isthaec non esse perceptibilia, quod scilicet Deus obligarit Iudaeos adlegem servandam , ac praesertim piaeceptum
diligendi Deum super omnia , itidem quod sine gratia sufficienti id fraestare non possent in tamen iis pratiam sufficientem denegarit in id
Poteritne in Deo clementissimo harevoluntas reperiri , obligandi homines ad impossibilia, ac puniendi illos poena aeterna , si non obtemperent, quam in iniquissimo tyranno non reperiac dicendum propterea cum communi Catholicorum, quod tam Iudaei, quam etiam Gentiles nunquam fuerint sine gratia sussicienti, quando sine illa praeceptum aliquod sive naturale, sive positivum servari non poterat & si illa tunc caruissent , peccatum non esset illis ira putabile, nec propter hujusmodi transgressionem contrahere poterant reais
tum odii Divini , ac ullius poenae, nedum aeternae Quod enim sola libertas in causa , nempe in peccato Adae , non sufficiat ad hoc , ut nunc culpa in demeritum contrahatur sine libertate formali, quaesit etiam libertas indifferentiae, & non libertas solum a coactione, constat ex iis , quae dicuntur adversus primam ex thesibus ab Alexan. VIII. confixis, in quo id asserebatur Augustinus autem usque adeo aberr
re hujus thesis abhorruit, ut lib. 3. discrepabant praestabant Genti ad Bonifac cap. 3. refellens calumniam sibi a Pelagianis impositam, quod docuerit negatam fuisse a Deo Iudaeis gratiam sufficientem , exclamarite suis Caibolicus dicat, quod nos dicere atiliant, Spiritum Sandium Hjutorem virtutis in veteri testamento non
fuisse Immo quod non pauci in eo foedere fuerint justi, usque ad
mortem perseveraverint, constat ex
eo, quod Ioannes Apocal. 7. viderit ex qualibet tribu filiorum irael duodecim millia gnatorum, qui ad cς-lestem Hierus em pervenerunt,
postea viderit Turbam magnam, quam
dinumerare nemo poterat ex omnibus Gen-
absurdius dici, aut excogitari potest ribus , soritatas i populis , I
93쪽
De aedere Iudaico, re Chrisiano ess
vns stantes ante bronum, mi conspe turis rationalibus confert, semper orctu Agni amicti stolis albis i palmaei r manibus eorum. Cum autem dicantur palmis ornati , denotatur non
fuisse turbam illam ex solis infantibus ab Orisinali mundatis, quibus gloria datur solum ut haereditas, sed etiam ex adultis, quibus gloria da-
v. Ad primam rationem in contrarium adductam dico, quod si
Deus illuminat omnem hominem veniem rem in bitne mundum, ut dicitur Io I.
quod communius intelligunt de illustratione superna in nec 1i, qui se abscondat a calore ejus , ut abctur Ps. adeo ut aganis ipsis non desit gratia sus iaciens, qua ad fidem venire possint, ut dicemus in Thesi 26. constat ex hesi quinta ab Alexandro VIII. proscripta , a fortiori non defuit Iudaeorum Synagingae a Deo olim pri ilectae, cui ingentia contulit beneficia M innumeris miraculis, ac propheticis vincibus igniculos semper injecit ad diligendum utim dilectorem, ad cultum Religiosum , ad justitiam, gratitudinem , misericordiam ,- cujusvis alterius virtutis exercitium ac praesertim ad veram peccatorum poenitentiam ς his quippe admonitionibus eloquia prophetica, Qveteris Testamenti scripta affluebant.
Cum autem tunc temporis , sicuti nunc, natura elevata esset ad finem supernaturalem , oportebat , ut auxilia gratiae interioris annecierentur tot gratiis exterioribus. Qiare horridum est auribus Catholicorum quod an seniani asseverant , videlicet Deum Iudas non providisse quo aeternam salutem consequi possent, sed solam terrenam elicitatem,quando terrenam felicitatem, quam crearim I P. IV. dinat ad coelestem , propter quam eas condidit . Verum quidem est, quod passim Deus bona temporalia. Iudaeis promitteret, accomminationibus poenarum temporalium eos terreret sed quia hominibus illis haec media videbantur maxime idonea, ut via muniretur ad Dei arimorem in ad omnem actum virtutis supernaturalis Etenim ipse amor Dei mercenarius,in timor Dei,
servilis potest esse salutaris in elicitus ab auxiliis gratiae ut dicemus in thesi sexagesima , constat ex thesibus decima tertia , decim quarta proscriptis ab Alex. VIII., hi autem actus solent esse praevii, ac disponere ad Dei amorem , ad justificationem peccatoris Uerum tamen est, quod plerique ex Iudaeis,
nec Deum ex toto corde diligerent. nec veras virtutes excolerent ex amore coelestium bonorum; at non
proinde verum est, quod ad id carerent physica sussicientia, & auxilio gratiae, alioquin obligari non possent ad acquirendum finem ultimum supernaturalem, ad quem erant a Deo elevati, ordinati. Solum carebant potentia morali ad tales operationes ponendas . ut diximus de peccatoribus obstinatis in . thesi, dicendum etiam de Gentilibus, qui omnes indigent speciali auxilio valde intenso gratiae, quod paucis ex divina misericordia confertur, ad expugnandam impossibi. litatem moralem, quam passim experiuntur , qui a pueritia incipiunt deserere ductum rationis , a se.
mita virtutis exorbitare. VI. Ad confirmationem. In tantum dicuntur Iudaei habuisse spiritum servitutis, nos habere sp, ritum Dissilia i Corale
94쪽
ritum filiorum DeI; quia Iudaei passim ad colenduin Deum ducebantur ex amore mercenario, timore mundano , qui non potest esse supernaturalis, cum sit vitiosus videlicet ob solam spem bonorum remporalium,in timorem penarum cum
affectu ad culpam, si talis spes, aut timor cessarent & ratio quare hoc servili spiritu ducebantur est , quia
raro admodum conserebatur iis gratia supernaturalis valde intensa, ut possent expugnare moralem necessitatem ad peccandum , ortam a concupiscentia per peccatum originale rebelli rationi is ob propria uniuscuousque vitia . At in lege Euangelica per merita Christi D. passim nobis haec gratia confertur, qua facile Deum diligamus, ac Veis
ram Iustitiam sectemur, &ideo dicimur ab Apostolo habuisse spiritum filiorum Dei; Christus D. apud
Ioannem loco laudato , dixit , nos non esse jam servos , sed amicos. VII. Ad secundam rationem in contrarium . Iudaeis erant solum ignota mysteria novi Testamenti nempe Sacrificium Eucharisticum, Sacramenta in abundantia gratiae ab his conserendi, non tamen erat ignota gratia lassiciens ad obtemperandum Divinis mandatis; quod ea esset Dei donum , quod enixe deprecandum esset dicitur enim Sap. 8. Et scita , quoniam aliter non possem esse continens , nisi Deus dei is oeipsum erat sapientiae , scire cujus essethoe donum Hadii Dominum is deprecatus sum illum ' dixi ex totis praecordiis meis . Adde , quod quamvis gratia susscientis necessitatem ignorarent, non proinde poterant ea carere in hypotnesi, quod obligarentur ad eas operationes ponendas , quae
est liquidem talis gratia ignorari simul, possideri sicut omnes tenemur elicere actus fidei supernaturalis, ad quos eliciendos indigemus auxiliis supernaturalibus, quae pros cto nobis non desunt, quamvis sub
VIII. Ad 3. status veteris Testamenti non sui praefigurativus gratiae sive habitualis , sive actualis dandae in statu Testamenti novi , eo quod utraque isthaec gratia in utroque statu conferretur a Deo,quamvis non mindem modo ; datur quippe nobis abundanter juxta illud Christi D. Io:
Io. Ego cni ut vitam habeant, o abis undantius habeant. Quare solum in veteri lege praefigurabantur beneficia Christianorum propria videlicet Sacrificium. Sacramenta novae legis, alia id genus. IX. Ad id quod additur, nonne gatur , quod notat Augustinus, in eo discrepasse Iudaeos a Gentilibus, quod illi verum Deum , isti vero daemones , idola colerentu negatur dumtaxat, quod aut Iudaeis, aut Infidelibus defuerit gratia sussiciens adponendas operationes salutares , ad quas tenebantur. Et sane passim Iudaei ad Idola culpabiliter convertebantur , passim poenitentia dueti reis vertebantur ad cultum veri Numinis: Ergo non defuit illis tum gratia sufficiens, ne ad Idola converterentur, tum gratia emcax, qua ad Deum re
X. Ad authoritatem Augustini, qua Iansentani nitunm pro hac haeresituenda , fiet satis in thesi sequenti. Interim recolo non bicipitem dumtaxat, sed tricipitem etiam anguem sub hac thesi occultari. Ea enim e
rat primo, & a sensu Catholicorum
95쪽
recedit , dum docet, in Iudaeo foed re Deum exegisse peccati fugam, observantiam legis, relinquendo homines in sua impotentia ad id praestandum in gratia sussicienti destitutos quod primo aspectu erroneum emes, nemo est quin videat. Errat praeterea dum docet, in Christiano foedere dare Deum peccatori universim id, quod jubet; etenim , ut dicemus in thesi undecimi, non semper Deus dat , nec semper facit id, quod jubet; nam quando peccatores transgrediuntur mandata, Deus tunc jubet observantiam is tunc illam non dat, neque facit cum non conserat tunc gratiam efficacem , qua datur, it a Deo ex libera determinatione is cum libera cooperatione nostrae voluntatis id quod praecipitur . Ut Deus possit creatura liberae jubere , non requiritur , quod
det id , quod jubet, sed lassicit quod
de creaturae potestatem ad imperata faciendi ad quod non requiritur collatio gratia eslacacis. Errat denique in eo, quod velit Deum sua grati essicaci dare, quod jubet, dic
purificare peccatorem ex libera dumtaxat voluntate Divina, atque adeo citra exercitium liberum libertate indifferenti voluntatis creatae quod licet in hac thesi non exprimat Λuctor apertis verbis, apertissime tamen explicat in thes χΙ.in sequentibus. tibi indolem suae gratiar efficacis com- . miniscitur, aequiparando illam operationi Dei Incarnantis ac Resuscitantis Filium suum , necnon perationi omnipotentis, qua creaturas nihilo extrahit, ac mortuos revocat
ad vitam in aegris corporibus restituit sanitatem.
SExta, in qua dicitur Deus in Iudaico foedere exegisse fugam peccati , ac legis implementum a peccatoribus , relinquendo illos in sua impotentia , atque adeo non adjuvando illos sua gratia , qua potuissent, si voluissent , a culpa averti, ac legem impleres Contra vero inscedere Christiano Deus sua gratia efficaci conserre peccatoribus contritionem v g. quam Praecipit, apertissimam praeseter in utroque asseristo absurditatem . Tam enim abs num est , quod a peccatoribus tunc exegerit Deus legis observantiam, si non poterant illam servare, quam absonum est, quod nunc praecipiemdo contritionem Deus , illam eat nus conserat vi suae gratiae essicacis, Qua peccator purificetur. Hinc enimneret , quod quoties peccator non
conteritur, tunc ei contritio non praecipiatur , nam si haec praeciperetur, juxta hanc thesim Deus illam conferret . Ex quo etiam sequeretur, quod
in Christiano stdere pol primum peccatum non posset homo amplius peccare Etenim vel praeciperetur ei aliquid a Deo v. g. quod ponat contritionem, quod identidem eliciat actus Theologales fidei, spei, charitatis vel id non praeciperetur; si nihil de novo illi praeciperetur, proseculdubio amplius peccare non posset quomodo enim potest dari culpa, bi nullius praecepti datur transgressio Quod si de novo peccatori post primum peccatum praecipiatur sive contritio , sive actus Theologalis,
96쪽
sive aliud , Deus praesto est sua gratia emcaci, qua actu ponatur id quod p cipitur unde pariter erit a culpa immunis. Quinimmo si Deus in Christiano sedere dat peccatori id quod jubet, a fortiori dicendum est, juod pariter et quod jubet Christi- fideli innocenti; in quo nullus datur
obex gratiae ac proinde nem prorsus, sive peccator, sive innocens in Christiano foedere peccare posset Neque in aedere Iudaico peccare peccatores poterant juxta hanc helim, si Deus illi in sua impotentia re linquebat ad observantiam legis; non enim peccat, qui eatenus legem non impler, quia illam implere non m cum nemo ad impossibile obligetur Propterea omnis omnino cutipa in utroque foedete esset impossibilis. Quare dicendum in quod iii
Qtiae utilitas pro homine in veteri cederes, in quo Deus illum reliquit ejus propria infirmitati, imponendo ipsi suam legem Nuae vero felicitas non est, admitti ad foedus, in quo Deus nobis donat, quod petit a nobis Q es Hebr. 8. 7. tu edit Io 3.
I. Idem miliceps anguis sub bac speciosa ibo , ne in praecedenti . necnon foedere ludaico dabatur Iudaeis gra etiam in subsequent , delitescis . II. Dii suis ciens ad legis observantiam: ut eatenus proscripta sit ab leκ. VIII quinta illa thesis, in qua dicitur Pagani , dari, Haertiter, aliiqne hujκ generis ullum omnino accipiant Iesu brist influxum , adeoqMe hinc α ite isseres , in illis esse volonIatem mdam is inermem, sine omni gratia sus his conteκdis Auctor, quod in Cisisti no foedere voluntas gratiae interiori numquam resistat e ne libere se illa comperetur . III. Et M in eteri lege
Deus instar tyranni Da eis egis jugum
imposueris, quodferre non poterant, η gana iis ire ad illud ferendκm.
IV. Udem telis confodiendae beses fetexti rursus quod in foedere sae , quibus tertia Pansenii , ac rima Christiano peccatori, cui praecipitur V. g. contritio, detur pariter gratia lassiciens ad illam ponendam , ita tamen ut possit ad arbitrium volio sentire gratia , vel illi dissentires, in quo casu gratia illa emet merea Alex. VIII. proso Uta. U. a tantus inepte ad sensum hujus ibois Grorquet doctrinam Ara stini ima amrea Calυinus praest Ierat. UL Augustinus docuit solsim, quod in lege scripta gratia non expWnabra ne sussciens juxta doctrinam Triden cessitatem moralem ad peccandum, sicut tim, quod eis. 6 cap. s. declarat, nos libere gratiae assentiri, ita ut tan-
sente Deo cor nostrum per Spiritusancti illustrationem poismus inspirationem , quam recipimus , etiam abjicere. ex gnat gratia , quae confrix in Iege Euangelica V IV. Ubi Augustinus d cuit , quod Iudaei praecepta datae ego implere non poterant, oeata impossibile
97쪽
forest, quod deerat gratia uter rima nota Testamen , non vero gratia inciens
Ix sui sonet per Augustinum , esse Ante Legem eis Sub Lege, oeesse
Sub Gratia, . suomodo intelligenis dum illud Augustis e Da Domine,
quomodo Regula credendi legem saluat
supplicandi. I. N eosdem impingit scopulos the- si isthaec , ac proxime praecedens, iubsequens e splendidis, ac
ornatis verbis videntur eae ad gratitudinem erga Redemptorem nos eκ-
Citare, dum depraedicant Christiani foederis ac status felicitatem, in quo Deus ob merita Christio dat, donat, Operatur quod jubet , petita nobis , idque sua gratia medicinali, ac sanativa ubi ex opposito in Lege Scripta homines in sua relinquebantur infirmitate, impotentes omnino ad serenda onera legis impositae verum monstra, quae insuperiori thesi deteximu , iterum in Dac, insequenti erumpunt Iterumque nos illa aggredimur Theologicis,in Catholicis telis confodi
II. Et sane dum dicitur quod Deus nobis donet quod petit a nobis, si fiat sensus, quod bona operatio
quam Deus praecipit, tetit, his donetur ab ipso Deo, dum speciali affectu confert nobis auxilium praevisum efficax, neglectis inefficacibus, ut proinde ea potius Deo tria huenda sit, quam nobiscum tali auxilio cooperantibus, nemo est, qui in dubium revocet At si fiat senius ab Auctore procul dubio intentus, ut ostendimus in thesi antecedenti, quod scilicet bona operati , quam Deus a nobis postulat , non solum Tom. II. P. IV.
principalius, sed smpliciter, adis
aequat uni Deo tribuatur non seiscus ac uni Deo tribuitur uni hypostatica collata Humanitati assumptae, siquidem in thesi vigesimaprima gratia dicitur imitari operati nem Dei Incarnantis Filium suum quin ad illam voluntas suam habeat liberam cooperationem , adeo ut possit ad arbitrium gratiae resistere ac efficere, quin ponatur binna operatio, quam Deus praecipit, ac postulat, etiamsi gratiam conserat ex intentione , ut ea ponatur,
procul dubio thesis haec Catholicae
III. Deinde refragatur pariter Catholicae veritati, quin etiam primo aspectu ipsi rationis lumini, quod in ea praejacitur , videlicet in veteri lege , ac ludaico cedere Deum legem imposuisse hominibus relinquendo illos in propria imbecillitate, & impotentia, destitutos gratia lassicienti ad obtemperandum peris inde quasi vellet Deus imponere ce cori ut videat, relinquendo illum in sua cecitates aut surdo, ut audiat, relinquendo illum in surditate sua aut si compedibus praepedito praecipiat, ut fugiat, nec a vinis culis illum expediat. IV. Haec assertio prosecto originem suam trahit ab erroribus Baj diis centis in Q. ex suis proscriptis th sibus: Homo peccat etiam damnabiliter in eo, quod necessario facis; & ab erroribus Iansenti dicentis in sua tertia ex proscriptis thesibus, quod ad meritum, demeritum satis sit libertas a coactione; .ab illo pariter Iansentano errore , qui habetur in prima ex proscriptis thesibus ab lex. VIII , quod ad peccatum sermales,' demeritum in natura
98쪽
lapsa sussicla libertas in causa, seu libertas, quam habuimus in damo peccante, quando contraximus
Originale . Hisce erroribus astipulatur hoc assumptum, quod Deus imponat hominibus legem, relinquendo illos infirmitati uar, exigat hpeccatore fugam peccati, implementum legis, relinquendo illum in sua impotentia , ac denegando illi gratiam sussicientem ad obtemperandum peccat siquidem in hoc casu, qui legem non implet, quamvis eX necessitate non impleat , ob solam libertatem , quam habet a coactione, seu ob libertatem indifferentiae, quam habuit in causa, hoc est in Adamo peccante. Cum autem abunde dixerimus adversus haec deliramenta locis laudatis,4 in thesi proxime praecedenti evacuaverimus ratiocinationes, quibus Iansentani nituntur ad dicendum hoc accidine in Iudaico cedere, seu in lege veteri, perae pretium est exponere praecipuos textus D. Augustini, quos in confirmationem sui erroris agglomerat Ianissentana seu potius Calviniana schola semper adversa gratiae sufficienti.
V. Haec enim habet Ian senius lib. de Grat Christi cap. 4 contenens juxta doctrinam Augustini quam ipse ineptissime interpretatur, Iudaeis nedum infidelibus 9 denegatam esse gratiam suffcientem ad implendam legem, eo quod talis gratia cum illius legis scopo pugnabat; haec, inquam, habet Angrilinus legem is praecepta idcirco superbis boni nibus data esse, oe plerumque atri
docet, ut Inos η se ad egem implen dam non sinuere, Ied multitudine praevaricationum confusi, ac teni iii, is ve σolusione, ac timore bumiliati, discant
ad gratiam , quam ποπ habent, mytiis randam fugere; cap. s. subdit: Non soli m non dabatur illis gratia sufficiens implendi, quod jubebatur , mulio minus gratia sufficiens ad saturem sed e contrario talis gratia lationi legis, ac scopa Dei capitaliter repugnabat. Idcirco auistem dicit Ian senius, quod gratia uia ficiens repugnabat copo illius Ggis quia ad eum finem putat legem illam esse latam, ut agnoscenodo suam imbecillitatem excitarentur ad implorandam gratiam efficacem, ac medicinalem dandam et Salvatorem sic interpretando dictum illud Augustini se Spirit. ,
lit cap. s. ex data est, ut gratia quaeis reretur, gratia data est ut ex implere
Haec autem ipsissima Iansenii do ctrina tradita olim fuerat in Schola Calviniana. Siquidem Calvinuste, stifer Praxepto lib. 2. Instit. Cap. sapariter docet, scopum Mosaicae legis
esse , ut homines suae impotemiae admon ti ad gratiam conjugiant suo pertinent
istae solemne Augustini sententi. Iubet
Deus, quae non possumus , ut noυerimus quid ab illo petere debeamus, Sc.
VI. Arguunt itaque Iansentani priamo ex textu laudato Augustini Lex Iudaeis data est , ut quaererent gratiam dandam per Christum Redemptorem, quae requiritur, datur, ut lex impleatur: ergo ex Augustino in Iudaico sedere nulla dabatur gratia sufficiens ad legem implendam. Et similiter serm. 13. de verbis Α- post dicit , legem datam esse , non
ut morbus sanaretur, sed ut prae ricatione morbo crescente , medicus, ides gra
Arguunt secundo ex aliis Augustini textibus , ubi videtur hic docere, quod lex Iudaica impleri non
99쪽
poterat ex quo inserunt desulsae tunc gratiam iussicientem Qu. . in Exod loquens de Iudaeis S. Doctor
habet Praecepta datae lagis implere non possunt, dum semiant cupiditatibus ear libus Et serm de s portic. V luerunt sanari , S cognoυerunt se ab rare, Mod non cogno1cerent, di dataminem implere non posseηι Et serm. 6.de verbis Amstoli cap. 7. Lex jubebat is non implcbat, quia curo , ubi non erat gratia, inυictissimo resistebat
Arguunt tertio, quia Augustinus passim docet, legem Iudaeis datam fuisse ante gratiam, eosque sub lege suisse nondum adjutos gratia, ergo defuit illis gratia sussciens. In expost propos ex Epiit ad Rom.
n. 3. habet: Sub gepugnamus, sed vincimur , et quia nondum est gratia , Ibiperamur. Lib. 83. q. quaest. s.
Sub inis possionibus tamquam sub viro
dominante agebat anima, ante am ve
niret gratia Hinc celebris illa div b.
si statuum apud Augustinum , via delicet Ante legem , seu in statu legis naturalis Sisige, nempe scripta seu mosaica S sub gratia qua divisione videtur Augustinus olfendere , quod solum lex Euangelica sit lex gratiae, ita ut in hoc tantum statu detur nobis gratia medicinalis, efficax ob merita Chri1ti Sal-
Ouibus addtint an seniani id, quod diximus in calce thesis proxime superioris , videlicet ex Augustino legem, doctrinam obesse potius, quam prodesse ne gratia, juxta illud Apollolia Cor. 3. Litera occidit,
Spisitio Micm viviscat quibus vel bis ineptiis ni putant significari, quod lex, docti in data fuerit sudatis absque ulla gratia sussicienti Reipondeo nurum esse, quod au-
dacter pro hoc errore adducatur Augustinus, qui non semel Cath licam oppositam sententiam uncialibus literis disertillime docuit. Etiaenim Serm. 9 I de Tempore Execramur, inquit, blaspbemiam eorum ,
qui dicunt imposb. I ahquid homini Deo esse praeceptum is mandata Dei ηο a singulis, sed ab omnibus in communi posse se ari. Et lib. 2. de peccatorum meritis ciemiff. militer dixit Dubitare non possum, nec Dei maliquid impossibile homini praecepisse, nec
Deo ad opitulandum, o adjuvandi'm,
quo fiat, quod jubet, impossibile aliquia
se ac per hoc potes homo, si velli , 6se sine peccato, a filius a Deo. Nec solum de hac veritate Sanctus Doctor dicit se dubitare non posse
verum etiam docet, nemini eam csse ignotam: haec enim habet cap. 16 de Grat &libero arbit r. Magnum aliquid elogian se scire iv Iant, quando dicκηι nonjuberet Deus, quod scire non posse ab homine fieri suis hoc nesciat pSed ideo jubet aliqua, quae non possumus. ut noυerimus, quid ab illo petere debea-- Ipsa enim est fides, quae ora; is
autem ad textus a Iansentanis adducto est facillim . Ad primum; augustinus docet, Legem Scriptam, in qua multa onera imponebantur, datam esse post legem naturalem,
ut tot oneribus gravatus homo qua
reret latum gratia , in quo suble-Varetur; non quia in statu legis scriptae non daretur gnati suis ciens, sed quia sussiciens, quae tunc dabatur, non e pugnabat impossibilitatem moralem ad legem implend. im sicut expugnat gratia sussciens, quae in statu legis Euangelica datur ah- undanter per crita Christi D. Et sane in tantum posset tunc homo
100쪽
raerere gratiam in petere a Deo
edemptorem , inquantum daretur
illi a Deo gratia sussiciens adorandum , cum sine gratia oratio poni non posset ergo 1altem in eo statu collata sui gratia sussiciens ad Orandum , atque adeo non fuit in studere Iudaico omnis desectus gratia sussicientis inibus adde legem datam esse Judaeis , prout loquitur
Rugustinus , ut gratia quaereretur, gratiam datam esse, ut ex impleretur; quia lex vetus ratione sui neque justi ricabat, ne ille vires Praebebat ad observantiam mandatorum
ipsus legis ; sed hoc totum in veteri lege habebatur ab hominibus in ea in sub ea positis dependenter a lege gratiae, seu per fidem in
Christum venturum , qui fons est, Auctor totius gratiae & ideo Lpsa justificatio , quam tunc Iudaei consequebantur,ab Apostolo ad Rom4. vocatur Iussista faei ad Rom. 3. dicitur. Iustitia Dei or fidem Pesu Christici omnes , ct super omnes ,
in credunt in eum ad Galat. idem pariter fusius docetur , ut Ldere et apud Expositores. VII. Ad secundum , Augustinus ibi solum vult , quod in eo statu daretur impossibilitas moralis servandi legem , quia suda carnalibus, temporalibus bonis inhiantes concupiscentiam perduellem, atque adeo difficultatem magnam in s cstanda justitia experiebantur . a Dfim enim, ut in quarta thesi ad notavimus , dicitur impossibile, quod sine maena dissicultate fieri non potaestu teste Anselmo de concordia Grai. lib. arb. cap. p. ubi habet: Saepisime asserere solem is , impossibile, bis esse , κώ sine discutiat persicere πω poss-uos Haec autem moralis
impollibilitas servandi egeni Euan- clicam non datur in foedere Chri-iano, ut diximus nisi quis suis culpis sit artisse talis impossibilitatis moralis Haurimus enim in gaudio, ad satietate in aquas de bntibus Salvatoris non defuit itaque
lud aes gratia sufficiens, qua Pouentegem mylere. VIII. Ad tertium, Augustinus, dum docet, Iudaeos non fuisse adjuto gratia, non loquitur de gratia quacumque Theologica, cum non potuerit iis deesse gratia sufficiem , sed i
quitur de gratia novi Testamenti, quae datur inuenter ad superandam dissicultatem in observantia legis ortam a concupiscentia et fraeni haec enim antonomastice venit nomine Gratia oppositae legio ea quippe non solum elevat vires naturales , sicut gratia, quae in lege veteri conserebatur, sed etiam enervat dissicultatem operandi , ouae provenit a Ghellione partis inferioris adversus suis periorem, quam prosecto dissicultatem gratia ueteris legis non Ap si abae.
IX. Ex quibus constat , statum
naturae ηι ιgem , quae praeceptis dumtaXat naturalibus tenebatur in
statum naturae sub lege , quando nebatur innumeris etiam praeceptiSpositivis, non opponi statui subgratia, per hoc, quod in utroque illo
statu deesset gratia Theologica dans vires sussicientes ad legem inplendam , sed per hoc , quod defuerit
illi gratia Euangeliea, affluenter Conisces dem edomativa difficulutaris, seu moralis impotentiae ad bene operandum ugustinus docuit lib. 83. Q qtiaest 66 dicens: