장음표시 사용
141쪽
voti in statu naturae lalisae 1nquam res isur Cum enim Deus gratiam interiorem conferat homini ex v luntate salvandi illum, si verum est, quod nulla voluntas resistat gratiae interiori, quando Deus vult animam salvares, ut hic Quesnellus docet, Verum pariter erit juxta errorem Ian- senii, quod interiori gratiae in natura lapsa nunquam resistatur. Quinimo si verum est, quod nunOuam Dinluntas gratiae interiori resistet , mrum pariter erit quod gratia interior non ut ejus indolis, cui possit humana voluntas resistere, vel obtemperare juxta quartam Iansenti thesim, cui pariter nigrum theta praefixit idem Innoc. X. Etenim si nunquam gratiae interiori resistitur , consequens est quod peccatori, cui praecipitur . gr.
contritio, est gratia interior, quando non conteritura unde non confertur illi gratia , cui possit resistere,
aut obtemperare atque adeo nunquam contertur hujus indolis gratia interior . Si enim ea huic peccatori conferretur, de facto illi resistereto.
mittendo contritionem praeceptam. Non pauca diximus adversus hunc Jansentanum, ac pestiferum errorem
in decima ex hisce thesibus QueCnellianis, in qua pariter dicebatur,
Graii est operario mous omnipotentis, quam xibi impedire potes, an retardare. Quamvis autem Theologica pharetra innumeras Catholicis Doctoriabus sagittas subministret ad monstrum
hoc confodiendum, equidem amentatam hastam illam hic intorqueo, quae ex Theologica Spe omnibus precepta robur accipit validissimum. Sic
itaque ratiocinationem contexo.
II. Non solum Electi, sed etiam
Reprobi tenentur spe certa , Ἀμmissima sperare a Deo gratiam, si sint Iom. II. P.M.
in statu peccati, & gloriam, si sine
in statu gratiae ergo etiam Repr bis consertur gratia sussiciens ad salutem assequendam, cui resistere pos-
snt,in cui de facto resistunt, posito quod non salventur. Antecedens est dubitatum tum quia idcirco infunduntur in justificatione simul cum gratia habitus supernaturales Fidei, net, Charitatis, ut docet Trid. ess . . cap. 6. idcirco amissa per peccatum gratia , habitus inius Fidei, rapei non amittuntur, nisi peccatum hi, virtutibus opponatur, J ut possimus hujusmodi actus
exercere sic ne frustra infundantur,& conserventur, tenemur aliauando eos exercere Tum etiam quia Tridentinum diserte docet est. 6. cap. a 3 id nobis a Deo praecipi dicens: In Dei auxilio firmissimam spem colloc re, e reponere omnes debent Aliter si spes non esset omnibus praecepta, sed solis electis, nemo peccaret adriversus praeceptum spei cum nemo sciat se esse in numero electorum, qui eatenus eo praecepto obligentur 'Praeterquamquod uniuscujusque spes esset incerta, ac trepida, cum nemo citra revelationem possit esse de sual raedestinatione securus ; unde qui-ibet ambigere posset , an comprehendatur in eorum numero, qui cem
to ac firmissim sperare possemni. xi auxilio Dei indefectibili nititur quippe spes nostra fundamento firmissimo Divinae fidelitatis promittenistis nobis auxilia sufficientia ad salutem consequendam quod docuit Apostolus ad Hebraeos Io dicens: Teneamus spei nostrae confessionem inde- elisabilem fidelis enim es qui repromisit. Conse entia itaque probatur; quia spei nostrae firmitas omnino delic H ret, Dissiliae by Ooste
142쪽
II qret, si deficere posset gratia nobis promina lassiciens de se ad prom rendam gloriam, taut reapse illam
consequamur, si per nos non stet,
per hoc quod gratiae resistamus;
consequenter verum est, quod Deus velit reprobos salvare, &simultan- at illos interiori gratiae suae manu, tamen humana eorundem voluntas ei restat. Hinc D. Thom in epist. r. ad Cor. I seaci ex fidelia tale Divina inseri firmitatem nostrae
spei, quod speranti non defuturum si auxilium sum ciens, cui tamen nos deficere possimus haec enim habet e Non videretur Deus esse 1 delis, si v ocaret ad societatem Liti, o nobis negaret quantum in ipso est, ea per quae pervenire ad illum possemus; Unde Posueri dicit: Non te deseram, neq; e derelinquam. Quod etiam docuit
a. a. quaest. 8 ar. in dum inquirit, quomodo possit spes nostra esse cem ra firmissima, cum multi post actus plurimos spei supernaturalis .icatitudinem non consequantur Ad quod respondet Hoc quia aliqui babentes spem deficiantra consecutione beatitudinis , contingit ex defectu liberi ambitrii ponentis obstaculam peccati, non auis rem ex defectu minae potentiae, e misericordia , in spes istium unde oenon praejudica Dei. Et sane sicut certitudo fidei nititur in auctoritate Dei revelantis, qui nec fallere potest, nec fallia ita certitudo nostrae spei nititur in divina fidelitate , ac mi. sericordia, quae infallibiliter collatu.ra est auxilium promissum de se lassiciens ad ponendas operationes salutares citaui de facto eas ponamus , si illud non re)ectemus ut proinde incertitudo , quod de facto simus gloriam adepturi, non proveniat ex eo, quod simus incerti de
auxilio sussiciente nobis conserendo, sed solum quia sumus incerti , an illi simus restiturici potest proinde
humana voluntas resistere interiori auxilio nobis collato ad salutem com sequendam, quam Deus vult quam tum est ex se nobis conferre. III. Confirmatur , quia si Deus denegaret reprobis auxilium sussiciens ad salutem obtinendam, quam non obtinent ex eo, quod illi resistant, sequeretur, quod spei supernaturalis firmitas , certitudo omnino deficeret quia quamvis certissimum sit, Deo non deesse omnipotentiam ad auxiliandum, fidelitatem ad exequendum, quod promist, necnon misericordiam , Qua inclinetur ad miserenduma nihilo. minus si reprobis de iacto hoc auxilium denegasset, dicendum esset, quod non omnibus illud promiserit, nec velit omnium misereri; unde incertum esset, an Deus mihi hoc
auxilium esset collaturus ' ideo spes a me elicita de gloria obtinenda, si per me non steterit, careret
certitudine illa ad id requisita nixa in Dei fidelitate is misericordia
quod mihi etiam collaturus sit auxilium sussiciens. Iv. Confirmatur ulterius , quia Deus praecipiendo nobis spem mmissimam nixam suis promissionibus , miserationibus , illuderet, si negaret deinde auxilia lassicientia ad salutem obtinendam necessaria: sicut dives illuderet pauperi, si suis promissionibus, ac mellitis verbis erigeret illum ad sperandum felicem statum in deinde denegaret quod est illi necessarium, ut liberetur ex angustiis , quibus premitura essent quippe promissiones dolosae, cirri dignae viro cordato, fideli ut habetur
143쪽
Interiori gratia nunquam resipitur. Is
betur Eccles 33 ubi describuntur divites hujus seculi, qui suis promisiasionibus, aenignis exhibitionibus inducunt pauperes ad sperandum , deinde illos decipiunt, subsannant e Subridens Dem dabit, narrans
tibi bona oe dicti suid opus est tibi'
D eonfundet te in cibis suis, donec exisinania re bis i ter , ct in novissenio deridebit te. Nonne similis deceptoria huic spei esset spes, quam nobis praecipit Deus, ad quam hortatur, inducit suis promi onibus, si a xilia sussicientia denegaret iis, quos
praevidet salutem non esse consecuturos dum enim Deus peccatores
con Iatur in narrat iisdem bona, ad quae destinarit, ut erigantur ad ea speranda dum interrogat, quid Vobis est opus, ut ea adipiscamini λ si tamen vellet denegare quod necessarium est ad ea obtinenda, certe illos deciperet, in novissimo illos derelinquens derideret.
V. Neque dicas, quod spei nostrae
theologali timor annectendus sit ex
Apostolo dicente ad Philip a. Cum
metu, ct remore salutem Uram per misi. Quid autem timere debemus,
nisi quod subtrahat nobis Deus auxilium suum λ ergo non conferrit mmnibus auxilium sussiciens , cui voluntas humana possit resistere te nos deserat in rationabiliter, ac
salutariter timemus, ne nos illum deseramus, undein deseramur ab illo. Timere autem debemus ex D. Ber- nardo serm. 34. in Cant. cum adest gratia, ne non digne cum illa operemur;& subtracta gratia,ne Deum sciatiamus iratu in & post recuperatam gratiam , ne denuo amittatur: ideo dicitur Prov. 18. Beatus bomo,
qui semper est pauidus Haec sunt vetaba melliflui Doctorisci ηυeritate dia dici, nihil aeqite efficax esse ad gratiam
promerendam, retinendam, recuperandam,
quam se omni tempore coram Deo inbe-niaris , non altum sapere , sed timere Beatus homo , qui semper est pavidi se Time ergo , cum nisi erit gratia , thnera m abierit, time cum denuo, ertetur,
re cum timor hic non sit mundanus,
cum affectu ad culpam, sed filialis, cum at sectu erga Deum, ejus amicitiam ς dato quod sit quodammodo servilis , ouatenus tim mus iram divinam , adhuc tamen est virtuosus is procedens ex auxilio gratiae, ut dicemus in thesi a. idcirco ex hoc timores, qui spei theo- Iogali annectendus est, maniteste colligitur, quod conferat Deus nobi et gratiam ad timendum , cui resistere possit humana voluntas , quae si ti-Nam contra est , quia ex hoc ii more praetermisso in superbia merse- more nobis necessario potius insertur ratur ' dicat in abundantia sua ouod Deus conserat nobis auxilium quod habetur in ps. q. m movebor 1ufficiens ad salutem , cui possimus in aeternum , in causa erit , ut Deus
reluctari etenim huiusmodi timor avertat faciem suam, &gratiam subest filialis , quo non a Deo , sed a trahat. nostra Voluntate timemus nobis ma Ex hoc itaque, quod possimus, tum culpae, ratione cujus iram divi teneamur sperare spe certa , acta nam lacessamus, sic a Deo dese missima salutem aeternam, insertur, ramur; Cum enim Deus non deserat, quod gratia sussiciens ad illam obti- nisi prius deseratur, injuriam illi ir mendam non sit nobis citra culpam rogaremus , si timeremus, ne spon nostram ex mero divino beneplacito H de Diyitia i Corale
144쪽
desutura ex hoc vero , quod cum metu tremore debeamus salutem nostram operari, infertur, quod possimus gratiae illi a Deo summe fideli nobis conserendae contra niti; unde fit, quod possit Deus velle animam salvare, & eam tangere interiori gratiae suae manu, & tamen voluntas humana ei resistere. Et ratio a priori cst , quia gratiae consentires, e disserisne propriae suntatis est, ut advertit Augustinus cap. 34. de spir. Qit , aliter non daretur in voluntate libertas indiiserentiae, quae ad meritum ' demeritum est omnino neces .iri , ut definitum est adversus tertiam an senii thesim . VI opponunt an seniani primo: Si in manu voluntatis esset consentire gratiae vocanti, vel disssentire, unde posset homo gratiae res stere, sequeretur, quod frustra peteremus a Deo consensum salutarem, Victoriam tentationum siquidem ex August. lib. de natura gratia cap. I 8 si su stultius , quam orare ut Iacias, quoa es in tua potestate conissentire autem gratiae esset in nostra potestates ergo frustra hujusmodi consensum peteremus a Deo. Opponunt secundo , quia ex Α-postolo ad Philip a. Deus es, qui poratur in nobis esse , I perficere inhona voluntates ergo si cons sum nostrum operatur in nobis gratia divina, non potest dici, quod consensus sit in manu voluntatis, quod possimus gratiae dissentire, ac bluctari.
Opponunt tertio id, quod dicitur Estheris 13. Inditione tua κηIL 1μηι p sit , Sison est Mi possit resistere in
isnlati tu e fi decreveris sal Dara Israeli. Di. m. ni s omnium es , nec est , qui res
lentius dici potest ad comprobandum assertum hujus thesis, vid. quod uando Deus vult animam salvam
acere, tangendo illam sua interioris gratiae manu, nulla voluntas humana ei resistit Praesertim quia Α, gustinus lib. de corrept. grat cap. i 4 penein iisdem verbis hujus thessusus est, dicens: Deo volenti salυum facere, nullum hominum resinit arbitrium. Ad primum tamen fit satis primo, quod argumentum aeque militet in natura lapsa , ac in statu naturae integrae , quando in sententia an se-nianorum erat in manu voluntatis Angelorum in Protoparentum consentire , vel dissentire gratiae , seu adjutorio, ne ovo non tamen etiam tunc tenebantur illi petere a Deo victoriam tentationum, lo- nam ipsam operationem praecellam.
Deinde directe dicimus , quo habens a Deo gratiam lassicientem, ua possit vincere tentationes , alutariter operari, unum recipit beneficium,in quidci valde ingens; qui vero habet a Deo gratiam adjuvantem , seu auxilium praevisumessicax, per quod Deus vult efficaciter is praedesinit ipsam liberam
operationem salutarem , novum recipit a Deo beneficium,in hoc est illud , quod nostiis orationibus eotimus a Deo, cui, ut alias diximus, principalius tribuitur nostra bona operati , quam nobis , juxta illud Apostoli Non e o, sedgratia Dei,
cum Non est volentis, neque currantis,
sed miseremis Dei. Quod tamen non accidit in humanis; si enim dives dat pauperi potestatem accipiendi pecuniam, non petit ab illo, quod det etiam ipsam pecuniae accepti nem , quia haec unice dependet a paupere, nullatenus a divite. v II.
145쪽
Interiori gratia nunquam res itur. II
VII. Adde ulterius , quod licet non desit nobis ratia sussiciens, cui possimus physice consentire, vel di Lientire, deest tamen saepe in penam Culparum preteritarum gratia , qua possimus etiam moraliter consentire; cum saepe ex concupiscentia effreni
insurgat impossibilitas moralis ad consentiendum ideo hanc etiam uberem gratiam, qua X pugnetur moralis ista impossibilitas, petere debemus a Deo is quidem instanter, ac sine intermissione , ut loquitur Apostolus, hujusmodi orationem esse pernecessariam docuit ipse Christus Dominus Lucae 8 dicens. Oportet semper orare , ct non deficere; etenim vi orationis de facili expugnatur moralis impossibilitas implendi legem, quod innuit Trid. sed . 6. cap. II. dicens: Deus impossibilia non jubet, sed jubendo monet, et facere qitia possis, ct petere quod non possis, mad-μυat ut possis ideo uatim subdit: Cujus mandata graυia non sunt , cujusjugum suave est, s onus eis. Ad mrandum tamen non facile quis patitur impossibilitatem moralem, cum Divina gratia semper in promptu
sit, qua ad orandum eXcitemur, nostra ipsa miseria, & aegritudine ad
id extimulante magis, quam miseria, aut aegritudo corporalis extimulet homines ad implorandam opem a divite, aut ab Archiatro nisi sotate ad eam caecitatem quis deven rit, ut miseriam suam non videat, juxta illud Poc 3. Dicis quod diυessum , o locupletatus nullius exco; o nescis, itia tu es miser, miserabilis , o pauper, ct caecus, s nudus. De hoc enim apte dici poterit: Nihil miserius misero non miseranteseipsum; ut proinde solum expectare possit pem a Dixin clementia, illam im- Tom. II. P. IV.
lorans, non suis orationibus, sed uis miseriis juxta illud Psalmi I. Abusus obsisκm ηυocat; quod Sancti
Patres ita exponunt Abyssus miseriarum invocat Abyssum musericor
Iansentani contendunt esse in manu voluntatis consentire, vel non consentire gratiae invitanti ad orandum,
vel non si primum, jam admittunt, quod possit voluntas resistere gratiς. Et sic poterit resistere gratiae invia tanti directe ad legis observantiam, ad victoriam tentationum. Si secundum ergo ne ad orandum quidem tenemur conari , cum pariter gratia ema ad orandum conseratur a Deo solis electis; ita recurrit , quod frustra Christus D.
praecepisset orationem,' docuisset nos orandi modum , cum ille solum oret,' quidem necessario necessitate antecedente, cui Deus conis
fert gratiam efficacem adorandum, is , cui haec deficit , orare non potest. Ecce barathrum, quo perducit haeresis Jansentana. IX. Ad secundum jam diximus quomodo nostra cooperatio Divino auxilio sit novum Dei beneficium distinctum a collatione gratiae sufficientis, quod nostra bona operatio magis tribuatur Deo conferenti
vires ad illam, simul illam prae- definienti per collationem auxilii liraevi essicacis , quam nostrae vo-untati determinanti se ad illam ponendam, ut susus ostendimus incines tertia is decima Hinc dicitur Deus operari in nobis velis, S perficere in bona. Muntate . Quoniam autem bona operatio principalius est Dei, & ipsi ascribenda, ac ipsi accepta reserenda est , ideo simplici.
146쪽
ter,in absolute de ea gloriari non possumus, dicente tostoloci Sidhabes, quod non accepisti aut qui gloriaris, quasi non acceperis verum quia
ad hanc eandem bonam operati nem liberea cooperatur voluntas clicet ex speciali Dei benefici, idcirco possumus aliquatenus de ea gloriari , non quidem praesumptuose quasi vero ex nostris viribus cooperati simus gratiar, sed modeste, humiliter, & in Domino, quod idem
Apostolus monet I ad Cor. I. glariatur , in Domino glorietur , quatenus haec ipsa libera voluntatis determinatio novum Dei donum est.
Et in hoc sensu postolus r. ad
Cor. 4 dixit . Si esuero gloriari, non ero insipiens Etenim, ut habetur ad Rom. a. Gloria, o boaeor, ct pax o
X. Utrum autem grati essica sitemcax ab intrinseco , quia trahit ineluctabiliter consensum liberum, aut quia per ipsum consensum liberum constituitur , discutiant cholastici. Illud inconcussum esse debet apud Polemicos, Gratiam efficacem non esse versvam libertatis ad dissentiendum; nec voluntatem peccare, si destituta auxilio efficaci careat libertate ad consentiendum , constituta per gratiam sussicientem ad ponendum consensum praeceptum quod diserte docuit ligustinus lib. . delibero arbitrio , ubi postquam sine in hanc rem disseruisset , paucis omnia complectitur dicendo: Sed latoriosum omnia mandare memoriae, hoe breυissimum tenera uecunque ista
rum , quod non se, qui possit resistere voluntati Divinae, questi. licet aliquid velit, sive necessarium, sive liberum absolute, efficaciteressicacia simpliciter dicta quod
possit voluntas humana resistere tumgatiae Divinae, tum voluntati ipsius ei aliquid suadentis , vel precipientis,in volentis illud essicaciter efficacia solum quantum est ex parte sua. Aliter quomodo diceretur Λα7. Vos semper Spiritui octo resistitiise Quomodo Christus Dominus Matth. I et Judaeos exprobraret verbis illis:
suos sub alas is noluisti Caeterum creaturae non liberae nullatenus Deo resstere valent, & ideo Deus omata
quaecumis Mais fecit is caelo minueris
. Ipse dixit is facta sista rea. turae vero liberae ita possim divinis
mandatis resisteres, ut tamen competat Deo omnipocentissima potestas inclinandorum, κὰ libet, cordium, tu
quitur Augustinus, ita ut possit ineluctabiliter ab eis obtinere consensum, non solum necessarium, praede. terminando ad illum, sed etiam liberum, conserendo scilicet auxilium previsum emcax, cum non desint in aerario omnipotentiς infinita auxilia, sub quibus prevideatur creatura libere consen1ura adeout communis. sine doceat, repugnare creaturam in-
emollibilem, seu qu privideatur O. mnibus auxiliis dissensura , unde ea molliri non possit, obtinendo ab illa liberum consensum, Quicquid sitan pariter repugnet creatura nobis causa est voluntatis, fi non potest e re durabilis, que scilicet omnibus auia hyi, sine peccato ei editur. iliis gratie prςvideatur consensura, I Ad ultimum . In thesi ante unde obdurari non possit , pennit- cedenti,M in decima jam explica tendo ejus liberum dissensum ievimus quomodo utrumque sit nique quod verba hujus thes n. que
147쪽
Interiori gratia nunquam remitur. Iis
secundum se, neque ex adjun ipsum non stet, quominus illam astis possint in sensu Catholico accipi, ostendimus in calce thesis decimae Contra vero quod verba laudata Augustini dicentis: Deo olenti sareum facere , nullam hominum resistit
arbitrium , sumi debeant in sensu Catholico, constat, tum quia passim Augustinus docet homines Spiritui Sancto , seu grati interiori resistere tum ex ipso contextu , quia in tantum eo loco asserit nullum humanum arbitrium resistere voluntati divinae volenti salvum facere, quia ibidem docet, Deum habere taman rum cordium , qu placet , inclinandorum omnipotentissimam potestarem prinpterea nemo illi resistit, quando vult alicujus consensum liberum, non Q. Ium efficaciter quantum ad se spectat in quo sensu vult etiam salutem Reproborum sed emcaciter efficacia impliciter dicta.
docet hominem , quem Deus vult salvare, nunquam resistere gratiae interiori ad salutem liber er merendam collat : omnes siquidem reprobos Deus vult salvos esse , mnibus gratiam confert, cui si co 1equantur cum quo bene stat, quod eorum voluntas voluntati huic divinae resistat; sicut suo modo divinae Voluntati repugnat, qui divinis mandatis non obtemperat. Hinc Α-ctor. 7. dicitur : Vos semper Spiritui Sancto resisseisis Ma Concilio Senonensi in decreto is fidei definitur: Non esse tale Dei trabentis auxilium. cui resisti non possit , ut deliravit in quarta ex suis proscriptis thesibus Ian senius . Ubi notandum , quod Que ellus tam in hac, quam indecima thesi ibi pariter dicit, non posse hominem gratiae resistereo diserte loquatur de gratia interiori juxta haeresim Iansentanam Propterea quando in aliis locis videtur docere, quod voluntas gratiis resistat, vel ibi loquitur de gratiis e terioribus, quarum mentionem facit in thesi quinta; vel loquitur de illustrationibus , ac
piis desideriis, quae solum deser'iunt ad aberrandum, & ad se praecipitandum it habet in thesicis non vero de iis, quae stissicientiam dent ad
Assectae dicunt, eum admisisse gratiam interiorem, cui voluntas resistat. cum non semel doceat, homines resistere illustrationibus, ac piis desideriis , quae non sunt gratia exterior, sed interior; unde non est notandus, quod secundae, quartae ex proscri-perarentur, salutem profecto sibi com ptis Iansenti thesibus subscripserit. pararent illam tamen non assequun Sed perperam id effingunt. Prim btur, quia culpabiliter vocationi gra enim nusquam Que ellus diserte do-tiae non respondent atque adeo o cuit, hominem gratiae interiori resi-mnium reproborum voluntas grati stere, passii vero diserte docet, quod interiori rcsistit, quamvis Deus e gratiae interiori resistere non possit; lit illos salvos fieri vult enim Detis ut in hac multis aliis subsequen- eorum saluten voluntate solum essa tibus helibus unde ubi loquitur decaci quantum est ex se , taut per illustrationibus,&piis desideriis, quio
148쪽
bus voluntas resistit, non est intelligendus de illustrationibus supernis, quae sunt gratia interior, sed de ill stratione is propensione naturali, quae in sententia Qtiesnelli passim prς- focatur a cupiditate victrici eversi valibertatis. Deinde si voluisset ab et res lansentana recedere debuisset aliquado disertis verbis explicare quod
voluntas possit interiori gratia contraniti aliter praesumitur, quod semper loquatur in sensu Iansentano, quem praeseserunt verba, dum docet in plurimis thesibus, nullam voluntatem gratia interiori resistere, ut explicabimus in Anacepha os thess i. Denique si illustrationes, cin- spirationes , quibus voluntas dicitura Quesnello resistere, essent gratia interior vel haec gratia esset sussiciens ad ponendam operationem salutarem Praeceptam, vel non : Si sinceret, jam rueret tota machina gemelliana , necnon Idea gratiae interioris, quam in thesibus sequentibus vult esse , quod Deus imperet, ct omnia fiant; ac proinde in peccatore, qui non convertitur, daretur gratia , qua possiet converti, Quod in his thesibus non admittitur,4 omnes Iansentani momdicus negant, ac pernegant. Sin autem ea gratia interio , cui voluntas resistit, dicatur esse adeo debilis, ut non sit sussciens ad ponendam operationem salutarem , ea non polset dici gratia , sed esset ingens maleficium, a quo rationabiliter peteremus liberarici Etenim ea solum daretur ad nostram condemnationem , non ad salutem quippe qua solum dese viret ad aberrandum, ad se praecipitandum,sad se vulnerandum, ut dicitur in thesi s. atque adeo solum
deserviret ad purum, caeternum animae detrimentum. Ad eum molam
quo , si sacerdoti detur Iumen exsisguum , quod non esset sussiciens ad Breviarium illuminandum, ita ut posset legere Horas Canonicas ' ob omissionem Horarum ille deberet damnari , certe tale lumen non daretur ad hoc ut posset legere Horas, sic evadere gehennam , sed daretur ad hoc ut posset illi exprobrari, quod accepto lumine Hora non legerit, sic posset in gehennam detrudi; Propterea parvum illud lumen non esset gratiari beneficium, sed ingens maleficium rata prorsus in casu nostro . Quare nequit Quesnellus a san- seniantimo excusari.
lute sit peccator obstinatus, quando Jesus se videndum exhibet lumine salutari suae grati , Oportet, ut se dedat, a currat, sese humiliet,in ad ret Salvatorem suum s Desii.
I. Periectum, oportet, indica, esuellus dari de boe necessitarem p sicam
II Corstat id a veritate abborrere exempla Iudae . III. Necnon ex rati ne conjugii spiritualis inter Cbrisum, re animam aistam, quod ex parte Sponsae d.rimi potest. U. Si cui non est necesse,
quod Christi Sponsa a suo Sponso ore recedat citia nec est mecesse , quod Θ sa
149쪽
ΙΣΙ quod multi stat Oeati, pauci er Electi, infertur , quia non pauci irradiati superno lumine gratiae, non statim se dedant Sinatori suo. I. Terum, iterumque Auctor in L eodem luto, ac D cevoluta tur , contendens in hac thesi, portere, ut Peccator obstinatus superno
lumine gratiae illustratus ad pedes Redemptoris se prosternat, illumque humiliatus adoret exclamando, cibus Apostoli Thomae: Dominus meus, o Deus meus . Si ansenti discipuli per verbum illud oportere solum denotare vellent, quod aliquando gratia extraordinariat qualis data fuit V. g. Apostolo Paulo, Mariae agdalenaei moraliter necessitet peccatorem ad resipiscendum, etiamsi valde remotus sita salute, obstinatus, nemo est, qui refragetur. At per verbum illud ohortere Iansentani, solam libertatem a coactione admittentes, quae conserat ad meritum, de iraeritum , indicant necessitatem gratiae physicam, prout aperte illam admittebat Calvinus eorum Antesignanus Widcirco thesis haec longe aberrata Catholica veritate , quae ad meritum, ac demeritum libertatem a necessitate requirit. Quod autem in hoc sensu loquatur Quei ellus ex eo patet, quia docet , peccatorem quantuncunque remotum a salute Mobduratum , citra ullam gratiam extraordinariam, si solum sese conspiciendum exhibeat Christus D lumine suae gratiae, oportere, ut se dedat, illumque adoret cum autem ex quacunque gratia necessitas moralis ad consentiendum non detur, sequitur quod ad nientem Que elli necessitas ista ad consentiendum per quamcunque gratiam, praesertim in peccatore obdurato, non sit moralis, sed physica II. Et sane quis non credat , Iudam Superno lumine Dicinae Gratiς irradiatum fuisse , quando Christus Dominus sese obtulit non videndum
dumtaxat, verum etiam osculandum, benignissime illum nuncupando Amicum , ac dicendo, Amice ad quid υenisti Quanam salutaris gratiae luce
non persu sum existimabimus quando ad suos pedes provolutum conspexit Dominum, qui eum ab omni
labe mundaret Nihilominus in . fixus perfidia, nec se dedidit gratie nec es humiliavit , nec adoravit Salvatorem suum sed triginta argenteis venditum tradidit illum suis
hostibus crucifigendum ; usqueadeo
verum est, quod libere peccator gratiae consentiat, utut intensae, speciali affectu collatae.
III. Hoc fert ipsa ratio spiritualis conjugii inter Deum in nimam justam initi, quod sacrae litere com
memorant, praesertim Apostolus . ad Cor. i. Despondi os uni P υ-ginem castam exbibere Christo, quod sonat , Despondi exhibere vos Christo, velut virginem castam uni viro;
Sicut autem conjugium fert vinculum perpetuum,& indissolubile iuxta illud atth. Is cuia ergo Deus
conjunxit bonis non separer, ita desponsatio tam Anima , quam Eccletiae
cum Christo Domino fert vinculari ex parte ipsius Dei indiGlubiles, ii habetur Oseaeo. Sponsabo te mihi sempiternum, S sponsabo te mihi in jus ita , et in misericordia , ct in miserationibus. Quare ex parte Dei fides istius conjugii promittitur sempiterna,
nec unquam violatur , aut uirimitur
dando libellum repudii , nisi quando repudii causa datur ab ipsa Sponsa, quae caelestem Λrnatorem aspe
150쪽
nans alteri deceptori potius, quam Quod si vires sussicientes praebet,
amatori, tanquam adultera adheret: de quo conqueritur Ieremias, dicens: Quomodo si contemsat malis amatorem
suum , si contempsit me domus Israe , dicit Dominus. Anima itaque justa peccando, amatorem suum deserit in contemnit, qui unquam hic ab amore deficiat , nisi prius illa desciscat rat deficeret Christus Sponsus ab amore suae Sin nsae, repudium ipse inchoaret, si nullis Sponsaeculpis ad iram provocatus illam desereret, denegando auxilium gratiae sufficiens ad suam legem servandam necessarium : Propterea inficiari nemo potest , quod animae nunquam desit gratia sussiciens ad servandam fidem conjugii tin Christo niti. atque adeo ad non peccandum s cum hoc serat amor proprius Sponii, qui non cohaeret cum iubtractione talis auxilii . Ex quibus fit, quod possit iustus conjugii, ac necessitudinis vinculis Deo astrictus, multo magis peccator iisdem solutus , si superno lumine gratia illustretur, citra ullam necessitatem Deum diligere , ita ut
per ipsit stare possit , quin se dedat amoribus Redemptoris, accurrat,
IV. Confirmani ex iis , quae habentur Ierem. 3. Tu autem fomicata es
cum amatoribus multis , tamen reυerrere
ad me, dicit Dominus, ct ego susistam te Frons meretriai facta est tibi , no-Iuis erubescere , ergo saltem modo voca me Deus itaque tantam beneficentiam ostendit erga eos , quos de facto odit, benign illime revocando ad se dando vires sufficientes ut revertantur quomodo itaque poterit sponsae, quam de facto diligit. vires sussicientes denegare, ne discedat a se, quaerendo alium amatoren
tamen saepe deseritur a sponsis ,
amicis suis, manifeste deducitur presentis thes falsitas, quod scilicet oporteat ut illustratus superno lumine peccator revertatur ad Redemptorem sutari, quando nec est necesse tini Christi sponsa Iumine gratiae irradiata a suo Sponso non re
v. Confirmatur iterum , quia ut habetur Matth. 2. Muli sunt vocati, pauci ver electi Nunc sic Vel vocati ad poenitentiam illustrantur lumine gratiae, ita ut habeant sufficientes vires ad resipiscendum . vel non si non illustrantur,in carent gratia lassicienti, frustra vocantur; non secus ac frustra invitatur adi landum homo alis destitutus. Quod si illustrantur a Spiritu Sancto , tamen pauci divinis vocationibus respondent, sequitur non oportere, sed liberum esse peccatori , praesem tim obstinato, quod statim ac lumine superno, ac salutari gratiae videt Salvatorem suum expansis ulnis illum expectantem ad se vocantem, illi se dedat, accurrat, se hiμ miliet,in illum adoret. Alioqui inmnes peccatores salvarentur , cum omnes ad poenitentiam invitentur,
ac obligentur is ad viam salutis
capessendam lumine superno gratiae sufficientis adducantur nisi quis delirando velit , quod incassum , ac delusorie ad poenitentiam invitentur peccarores , qui in suis faecibus vo