장음표시 사용
151쪽
DEci quarta docet, oportere ut
Salvatorem suum aὸoret peccator, quantumvis obstinarus, ii lumine gratiae illustratus illum conspiciat. At si oportet gratiae consentire, nonne eVertitur a tali gratiarii. bertas arbitrii nonne radix meriti, ipsumque meritum corruit Ita sane , si velimus a Iansenti erroribus recedere, qui docuit meritum , ac demeritum consistere cum sola libertates coactiones, uuae verea in proprie libertas non est Unde Bel. Iam lib. 3. de Grat. lib. are dixit tibertatem a necessitate omnin3, quis ad liberum arbitriinna neque fatis esse liberiatem a reactione , demonstrari potest exciectimoni Scripturae, ex definiasione Ecclesiae, ex traditione Patrum, ex
Quando Deus mandatum suum,& suam aeternam locutionem comitatur unctione sui Spirutus, interiori vi gratie suci operatur illa in corde obedientiam, quam petit se egis.
I. Desis ae Iansentina eontendit deesse gratiam ad obedisndum in iis, qui
II Deus non praecipit impossitais
III. Si verum aleret , quia omnes quitas interior gratia confertur , diianis mandatis obedirem, o omnes grmia deis situri non obe rem, nemo debere esse
de sua saline solicitus. IV. Tyrannidem sapit praeceptum de
re impossibili . V. Idque etiam in natuis lapsa VI. Inutile, a Deo indignum esset praecestum, si exemtioni mandari non posset. VII. Quamias peccatoresgratiam obtinerent ad impianda praecepta, si ora. rem at si on orarent , solum puniri possent ob orationem omissam, non ob iransgressionem praeceptorum . UIM R/oties Deus in atura lapsa praecipit impossibilia moraliter , rine ex Tridentino petenis dae a nobis vires sunt, ut misimus moraistitero non petimus tamen , u possimus p sic imgnere praecepta, quia nunquam
Deus nos obliga praeceptis suis , si ea pissice implare non posumus. I. T Tinam semper homo divinis
mandatis obtemperaret, quointies aeternam Dei praecipientis locuistionem comitatur Spiritus Sancti gratia interior lassiciens ad jussa exequemdad Cum enim nunquam desit gratia ista lassiciens, nili velimus assero. re, quod Deus praecipiat impossibilia. non dando vires, nec gratiam, qua possibilia fiant , prout contendebat ansonius in prima ejus confixa thesi nunquam deesset obedientia debitit divinis mandatis . At Auctor in hac thesi inhaerens vestigiis sui Antefg ni profligatam illam thesim sub verabis istis hypocritis in sucosis pietatem quandam osten antibus iterum obtrudit, dum docet, grariam porari semper obodientiam divinorum mandatorum , atque adeo deesis gratiam ad obediendum in iis, qui mandatis non obtemperant Quod sed
152쪽
sit gratia ad obediendum necessaria . Vipso mandatis divinis voluntas obtemperaro non potest , unde Deus mandat, ac praecipit ea, quae praest,ri non possunt. II. Nemo tamen adeo hebes , ac stupidus, quin videat Deum non prς-cipere impossibilia, nec impossibilem esse Divinae legis observantiam , pro- ut Lutherus, calvinus enutiebant, jure merito damnati a Trid sese. s.can. 8 ubi habetur: Si quis dixerit, Deipraecepta homini etiam justificato isse gratia constituti esse ad observandum impossibilia, ana:bema sit. Quod si nunquam desunt vires gratiae ad obtemperandum mandatis, quae sine gratia, evocutioni mandari non possunt, ut est poccatoris res piscentia, manifeste insertur thes hujusce falsitas , quae docet, semper divinam gratiam op rari obedientiam, quam petit: liter semper peccatorcs a gratia caelesti adjuti ad ponendam poenitentiam p ceptam , illam ponerent. Augu-itinus serna. 191. de Tempore habet: Execrami risuisbemiam eorum, qui Lcunt immissibile aliquid homini Deo essse praeceptum is mandata Dei non fingulis , sed ab omnibus in communi posse servari. Et lib. 2. dei cat morit. remisi. Dubitare non possum , nec Deum aliquid impsibile homini praecepisse, nec Deo ad opitulandum is adisjirvandum κομι quod jubet, impet ile aliquid esse ac per boc pies homo, si velit, esse sine peccat adjutus iste ;& lib. de lib. arb. c. I 8. Rus peccat in eo , quod nullo modo emeri potest Hinc proscripta sui proposci 4 Baj , dicentis Definitiis bosententia itum
homini nihil impossibile praecepisse , fals)rribuitur νgustino, cum cletiisti; necnon 67. : Homo peccat etiam damnabi
Ilier in eo, quod necessari facis . Sed
quid plura eum plurima dixerimus
hac in re in exposition prima thesis Jansenti necnon in expositione primethes ab lex. VIII. confixae , quae habet: In statu naturae lapsae ad peccatum formala, ct demeritum suscit illa liabenas, qua oluntarium, re liberum fuisis causa sua , peccato originali, S liberitate Adami peccantis Aug. libri . comtra duas epistolas Pelagii Iaabet cilii
nostrum dicat, quod per bominis peccatum perierit liberum arbitrium de humano ge
III. Illud dumtaxat recolo, Vaste, subdolis verbis in plurimis hisce thesibus commendare Quesnestum
gratiae interioris emaciam, tamquam numanae infirmitatis sanativam vi meritorum Christi D. sed sucosis istis verbis contendit, etiam a gratia Christim libertatem formalem ad meritum , ac demeritum requisitam esse a natura lapsa extorrem, eosque dumtaxat homines ad bonam frugem se recipere, quibus Christus D. 1ua gratia largitur ' pro quibus in Cruce oravit , relicius carere bonis operationibus ex oesectu dumtaxat divinae gratiae, qua destitutis viresdeficiunt ad bene operandum. Quod si haec omnia Verum haberent, nemo esset, qui de sua aeterna salute deberet esse olicitus , nemo qui bonis operibus daret oporam; quidem illustratus lumino gratiae non posset carere salutaribus operibus, nec posset iisdem supernis illustrationibus adjutus non consequi vitam aeternam; destitutus oro gratia, quantumcumque Viribusnamralibus conaretur ad salutaritor operam dum incassum laboraret, cum non valeat natura sine viribus gratia salutarem Donere operationema Proptemca doctrina Calvini, Baji, Ianienti. Quesnelli eo tendit, ut homines
153쪽
Gratia operatur quod Deus Uulat. ras
ad libere vivendum , atque adeo ad conspectu tuo itam , ct bonum, me comperditionem inducat , quamvis sub trario mortem, S malum Delige ergo,ia cortice pietatis commendet maximo ram At quomodo eligere possemus, pereὸ gratiam Christi medicinalem ac si gratiae vires necessariae ad eliget 1alutarem . dum non exhiberentur Matth. o. IV. Descendo nunc ad stonden Pigom meum suave es , Tonus meum I dam necessitatem gratiae sussicientis ex ve, ci. Io. . Mandata illius graυia Vi mandatorum divinorum, ut appa non simi, quomodo etiam non essent reat , quomodo non ii dumtaxat ii gravia, s exequutioni mandari non lustrationibus Sancti Spiritus , vi possient Trid. ess s. cap. II. Nemo gratiae interioris muniantur, qui obe temeraria illa criti Patribus subarathe dientiam, quam Deus perit, operan male probitata oce uti debet , Dei praetur, sed etiam ii, qui mandatis non cepta homini iistificato ad observandum
obtemperant, ter hoc desunt gra esse impossibilia. Et August. de natintiae , O in vacuum illam recipiunt grat. c. 69. Eo ipso quo sit mi me cred Praecepta non solum obliganteos, qui iur, Deum justum cI bonum impossibilis obediunt , sed otiam transgressores, non potitisse precipere , hinc admonemur,
qui proinde contrahunt culpae , m due is facilibus quid regamus, S in dij
nae oatum ergo utrisque confertur cilibus quid petamus. Cum autem pecis
sufficiens gratia , Spiritus S illu catoribus obduratis ' a salute re- stratio,in inspiratio is litor qui non motis difficilis sit resipiscentia, faci- obediunt obligarentur ad impossibile, te tamen sit iis orare, ac petere a Deo quod quamvis a Bajo in Iansenio non solum uberem gratiam, ut faci- transmittatur, omnibus tamen, non te possint resipiscere , sed etiam un- Catholicis dumtaxat, seditiam ratio ctionem Sancti Spiritus , qua de sane utentibus , videtur absonum, cto respiscant; idcirco ut praeceptum inopinabile Quis enim usquead y revertendi ad Dominum impleant, rannide imbuitur, ut legem subdi tenentur media necessaria adhibere, iis imponat, quam implere non pos videlicet orationem , qua postuent sunt, poema exigat ob transgres gratiam illam a Domino ; advertensionem 3 uod si possit quidem lex es , quod ut nostrae petitiones vim impleri, sed nonnili mediis in solius habeant apud Dominum, ipse etiam praecipientis potestate constitutis ' Spiritus Sanctus, ut habetur Rom. 8 ea media legislator suis subditis de adjuvat infirmitatem nostram; nam Hinegaret , nonne hic osso iniquorum oremus, sicut oportet, nescimus; sed ipse iniquissimus p uomodo autem hoc Spiritus postulat pra nobis gemitibus ne somniari potest de clementissimo Nu narrabctibus. In eandem sententiam re mine, quod sic dilexit homines sub liqui SS. PP. conspirant apud Rip. ditos, ac rebelles, ut pro iis Filium disp. 3. n. II 8 praesertim Baslius di- suum unigenitum daret Deuteron cens: Sine dubio non precepisset hoc, qui 3o dicitur Mandatkm hoe, quia ego bonus , a justus est , nisi etiamfaculta- precipio tibi bodie, ποηsupra te est, neque tem, qua id faceremus, stillic largirus: procul positum, sed juxta te est sermes L i. Leo Iuste nobis Uta precepto,
de in ore tuo S in eorde tuo, ut facias qui praecurrit auxilio
illum Considera, quia proposuerim V. Respondent Iansentani, Deum
154쪽
praecipere non posse impossibilia in natura integra , quia id saperet tyrannidem, non tamen in natura lapsa , quia potest in penam peccati originalis auxilium ceteroqui debitum subtrahere . Sed Scripturae , Concilia in atres adducti luquuntur de praeceptis Divinis, quae de facto danni in natura lapsa Quamvis enimo peccatum originale potuerint' mire tanquam filii irae privari gratia justificante natura indebita, non
poterant tamen noVis praeceptis onerari, quae implere non possent in ob eorum violationem poena aeterna puniri Cum enim ista nova transgressio non esset culpabilis, non poterat poenam demereri scut qui Breviarium projicit reddendo se impotentem admoras prςceptas recitanis das, poterit quidem ob reviarii projectionem a Deo puniri, non tameno omissionem Horarum pro quando ea non est culpabilis, nisi incausa militer nec homicidium in
ebrietate patratum puniri potest a Deo nova poena praeter illam, quam meruit homicida inebriando se , praevidendo periculum homicidii secuturi . Aliter mens a nativitate, si post susceptum baptismum, gratiam baptismalem alium inculpabiliter occideret,in decederet, deberet in infernum detrudi propter tale homicidium , tamquam culpabile in sua causa, nempe in peccato originali, quod reddidit homines amentia obnoxios, vi cujus citra libertatem sor- vialem patratum fili hujusmodi homicidium. Quis autem id deglutiaty VL Λdde, quod praecepta Divina essent prorsus inutilia , si finis illorum, nempe opus praeceptum , Obtineri non posset; non secus ac Diet inutile, ac indignum Deo pra
ceptum impositum eatenis vincto, ut ambulet , si catenae non solvantur, quamvis ob culpas praeteritas in vincula fuerit conjectus, fatuum esset praecopium impositum homini, ut mortuos exustitet, si desit illi gratia miraculorum patrandorum. VII. Quod si reponant Adversarii praeceptum deservire hominibus, ut orent,& petant gratiam medicinalem essicacem, qua praeceptum impleant , juxta illud Tridentini eis. 6. cap. I r. Impossibilia non jubet, sed bendo monet, oe facere quod possis, S petere quod non pollis. Contra est, quia in tali casu si solum urgerentur precepto orandi, ut possent gratiam sui-ficientem conseqiu ad alia praecepta
servanda, solum peccarent in punirentur ob defectum orationis,quana possent ponere , non propter transgressionem praeceptorum , quae non
possent implere. Praeterquaquod si r-RCntur Praecepto orandi , ergo jam habent susscientiam ad orandum, sic ad obtinendas vires requisitas ad alia praecepta implenda atque adeo falsum omnino est, quod desit in natura lapsa auxilium sufficiens ad legem implendam VIII. Neque replicent, quod obduratis,' obcecatis haec auxilia desint Nam si aliquando isti carent gratia usicienti ad implenda princepta, tunc si non adimpleant, nullam certe contrahunt novam culpam distinctam ab ea, qua gratiae subtractionem meruerunt Hinc si peccator in poenala siue culpa de coelo, tangatur, quin possit elicere actum dilectionis Dei praeceptum in articiIlo mortis, non punietur in infern per hoc , quod hunc actum omiserit, quem physice ponere non potuit, sed tum ob culpam, ob quamna
155쪽
ruit de coelo tangi, carere auxiliis, uuae Deus aliis non denegat in articulo mortis ad ponendos actus Theologales praeceptos si tersi quam do a ridentino monemur ad oramdum, tetendum, quod non posissimus, ut praecepta, caeteroqui impossibilia, ervemus, non solum est sermodo impossibilitate physica, sed etiam de morali Potest quippe Deus praecipere, quae sunt moraliter impossibilia, sed semper est paratus Ο-ranti dare vires, ut facile ponatur, quod caeteroqui esset moraliter impossibile quod August. lib. de Pe fect justorum cap. 3. docili dicens. Ut cum se πω posse perspexerit, medicinam requisat Hac do causa ridentinum 1ess . . cap. II., ubi docet D mum impossibilia non jubere, sed ju-hendo simul monere, ut faciamus quod possumus, Quod non possiimus petamus, quia adjuvat ut possimus, statim subdit, quod habetur Matth. II. Mandata ejus gravia non esse , sed ejus jugum esse suaves, ae onus leve, ut denotet, quod licet aliouam do jubeat, quae sine magna dissicultate eXecutioni mandari non possunt, unde de se sunt moraliter impossibilia, si tamen petamus ab eo atlXilium , ut facile obtemperare possimus , illud benignissime nobis esse conserendum , ut praecepti durities gratia emolliatur, , nullum facessat negotium ejus observantia. Idque Augustinus advertit lib. de persec'.
justit. n. M. dicens mergemitu vo-- satis, ου impetret donum facilitatis; necnon Leo serm s de Quadrages ubi
habet: Si quid arduum in mandatorum effeEtibus experitur , non in se remaneat, sed ad jubentem recurrat , qui δεῖ dat preceptum, ut excitet desiderium, preisset auxilium.
DEcimauuinta pariter docet, minum vi interioris gratia operari in humano corde obedientiam iliam, quam petit. Ex quo fit, eum, qui non obedit, gratia destitui, atque adeo carere viribus requisitis ad obtemperandum: Quod si verum haberet, nullatenus hic peccaret non obtemperando Etenim ex Augustino de lib. arbit cap. 48. Quis peccari eo , quod emere nullo, si potest eQuid autem absurdius , quam citra culpam transgredi mandata divina pNisi quis subscribere volit thesi illi
Bajanae, quae trabet: Homo peccat etiatam damnabiliter in eo , quod nectifario facit.
Nullae sunt illecebrae, quae non cedant illecebris gratiae, quia nihil resistit Omnipotenti. Gn. At 8. Ia edit. I 3.
I. Gratia illecebrae ηοηsemper necessitan moraliter, nedum p sice. II. Aliter aut nunquam, an rarλώω modum homines inυhamentum gratiae reis spuerent . III. Parabola ηυitantis ad cenam, quam lacibus de causis imitrui recusarum, Bmbolum est gratie inυitanistis ad salutariter operandum. IV. Iam senio admittis in peccatoribus tenuem
156쪽
erum tam gratiam interiorem insufficien- rem ad operandum, ilippe Pae praefocatu is cupiditate victrici. At quomodo
pessent me exprobrari, si deesset Jhs gratia omnis3 sufeten, V. Ex Scripturis is ridentis perspicuumsit, posse hominem illecebris gratiae , ac ipsi omnipotenti suo modo resistere sei amias merum patae sit , quod umo possit resistere oluntati dicinae. I. . Vis dubitat illecebras gra- . tiae usque adeo posse crescere, ut necessitatem moralem inducant ad bene operandum p non iecus ac illecebrae humanae cupiditatis usque adeo saepe crescunt, ut inducant moralem necessitatem ad peccandum quamvis Deus id non
permittat, nisi in poenam culparum Praeteritarum, quibus circumscriptis, Fidelis Deus, qui non paIictu et os renis rari supra illud, quod potestis, ut hahetur i. ad Cor. o. Neque enim Deus solum non patitur nos tentari supra illud , quod physice possit-mu , cum tentatio non cadat nisi
relate ad ea, quae physice omitti possunt , nec requiritur ulla Dei benigna promissio , aut fidelitas ad non Permittendam tentationem adversus ea, quae physice poni non possunt; sed nec patitur nos tentari ab illecebris hujus seculi supra id , quod moraliter possiimus, nisi nosmet culis nostris ingentes vires tentationius, ac illecetiris superaddamus. Ex hoc autem quod illecebrae gratiae sint securidum se longe praestantiores, emcaciores quibuscumque aliis ille- Cebris, non ni, quod Deus semper ac gratiam suam donat nobis , mul necessitatem moralem ad bene operandum imponat, multo minus necessitatem physicam , quam
Auctor hujus thes,contendit, enunisciando, quod nihil omnipotentiis
II. Hujusce asserti falsitas ex eo
elucet, quia si gratia imponeretri cessitatem physicam ad bene operandum, nullum meritum haberetur in nostris operationibus, sicut non habetur meritum aut demoritum in motibus primo primis Si vero solum imponeret necessitatem moralem , seis queretur, quod aut nunquam , aut raro admodum homines gratiam imVitantem respuorent, atque adeo vix osset in hominibus peccata reperire cum tamen stultorum, seu peccat rum infiititus sit numerus ut dicitur Eccles. I. ergo illecebrae non semper necessitatem moralem inducunt, nunquam necessitant phy- .
III Ad vivum exprimit gratiae invitamentum ad bene operandum parabola illa Christi Domini Lucae I 4. de homine invitanto ad coenam ad quam alii ex invitatis alias intexuerunt oculationes hic, quod villam emptam esset invisurus, ille quod juga Oum quae emerat, erat probaturus, alius, quod uxorem duxerit; ecce quomodo magnis Coenae illecebris levibus de causis nuncium omnes re miserint. Qua de causa iratus homo ex vicis is plateis Civitatis pauperes, ac debiles, oecos,in claudos introduxit, compellendo etiam illos ad ingressum quod fuit symbolum gratiae compellentis, hoc est moraliter necessitantis suis illecebris pauperes Spiritu, caecos ad hujus saeculi vanitates,in similiter debiles, cla dos, qui malunt uno dumtaxat oculo, ac pede in Coelum ingredi, quam duobus mitti in gehennam.
IV. Iansenius in Iansem assecla
157쪽
admittunt in natura lapsa in iis, qui
legem transgrediuntur quandam mnuem gratiam interiorem , sed insufficientem ad bene operandum , eo quod a cupiditate victrice praes etur: Huius tantum gratie illecebris putant poli hominem citra libertatem imdifferenti resistere, quoad effectum,
quem illa posset prod ucere . si non
presecaretur a cupiditate, quem tamen nunquam producit, nec Deus
vult ut producatur . Qtio si illec bre grati ex Christi meritis collato ad curandam egritudinem naturς lapsae vincant illecebras cupiditatis, eo ipso voluntas citra libertatem indifferentiae producit insallibiliter effectum , quem Deus intendit,in vultu producatur. At Catholici ex opis ponto docent, quod non possis homo transgredi legem demeritorie, quin polleat gratia de se sum cie n.
te ad bonam operationem ponendam, &cui possit voluntas aut conissentire , aut resistere impediendo eL sectum , seu legis observantiam,quam Deus intendit, ac praecipit. Quom do enim posset peccatori Deus e probrare, quod in vacuum gratiam Dei receperit, quod fuerit lumini rebellis, quod gratiae defuerit, si nullatenus possiet gratiae illi consentirepSicut enim non potest exprobrari aegroto, quod non curetur si careat
harmaco sufficienti ad illum curanum,in solum propinetur illi cibus, qui lassiceret ad curationem, ubi vis morbi vires talis cibi non praesecaret; nec potest exprobrari mancipio,quod non se redimat . si solum detur ei pecunia insuffciens ad se redimendum; nec quisquam, cui cor sapiat, exprobrabit compedibus praepedito, quod non fugiat, si careat viribus adestringendas compedes necessariis Tom. II. P. IV.
ita non potuisset Christus D. Iuda is
exprobrare, quod non egerint pζnitentiain, quam Tyrii, & Sidonii e-
issent, si tot signa in virtutes viis issent, ubi Iudaeis defuit gratia interior non praes ata a cupiditate viis ctrice sussiciens ad poenitentiam
gendam , quae Tyriis,' Sidoniis non defuisset nec potest ulli exprobrari quod desit gratiae, si haec superata, ac depressa a cupiditate solum producit effectum, quem potest producere, meus vult ut producat
non producit tamen bonam operationem, eo quod illam producere non possit, meus non vult ut producatur , juxta doctrinam , seu potius errores Ianianistarum . Negata
quippe gratia de se sussicienti nemo
peccaret tentationibus succumbendo, ac violando praecepta, cum nemo peccet ex August. in eo quod vitare non potest. Ubi advertis Ian. sentanos, ut videantur recedere a secunda ansenti proscripta thesi . in
qua dicitur Inter gratia in statu, turae apsae nunquam remitur commentum hoc essinxisse, quod scituret omnis gratia si essicax, in quantum quaelibet habet effectum, quem Deus vult illam habere non tamen omnis gratia sit victrix, cui non resistatur, quandoquidem aliqua gratia Deo annuente superatur, ac vincitur a conis
cupiscentia praevalente in a carnis
detestationibus, unde ex Dei voluntate nequeat actum salutarem praeceptum, puta contritionem peccatoris, producere , quamvis spectata dumtaxat natura , seu entitate sua posset illam producere . Sed effugium est omnino inanes, ac excogitatum ad lacum faciendum rudibus Catho-hcis,4 incautis. Etenim juxta hanc viam voluntas non posset gratiae resi
158쪽
sere in sensu Conciliorum , videliacet cum libertate indifferentiae adi nendum, vel non ponendum actum salutarem praeceptum. Quomodo nim gratiae voluntas resistit resistenistia proprie dicta, si necessario dete minarur a delectatione carnali, trahitur ad actum pravum p Quomodo dis i posset, quod Deus sit Adjutor, Auxiliator noster in bello, in quo jugiter versamur adversus caris nem ejusque desideri , si nullam nobis opem ferret , aut ejus indolis praestaret auxilium , ut impar esset ad carnis desideria ac delectationes CX pugnandas RV. Constat itaque, quod in statu naturae lapsae detur gratia sufficiens, cujus illecebris voluntas resistat, per hoc, quod nolit illi consentire, prinut Deus praecipit Et juxta hunc sensum potest humana voluntas ipsi omnipotenti obluctari quamvis in alio 1ens quem in thesi et 3 explicavimus nemo sit, qui divinae v Iuntati resistere possit. Hinc Prov. I. dicitur Vocami, tenuististin Trid. sess6. cap. 6. Tangente Deo cor hominis&c. Uphrationem illam recipiens abjiceremitas quod pariter definivit Concilium Senonense anno Is 28 in decr. Fidei is dicens : Non est bujusmodi trahentis Dei auxilium , cui resisti non possit. Quod confirmatur ex eo, quod Trid. eLT6. cap.ra docet ex August. de nat. ωgrat. c. 26. dicens: Deus sua gratia semel justificatio non deserit nisi ab eis prius deseraturi non potest autem aliter homo Deum deserere, quam divinae gratiae obluctando 'Quare potest voluntas humana illecebras gratiae omnipotentis Dei respuere; sicut etiam potest illas libere amplecti, consentiendo gratiae, ac obtemperando omnipotenti.
XVI. ANA CEPHALAEOS IS versus risi XVI.
DEcimasexta negat , illecebras
gratiae unerari posse a quibus. cunque aliis illecebris, puta concupiscentiae , docens id oriri ex eo , quod nihil possit resistere Omnipotenti . Falsum tamen est Primo quod in eo , qui moraliter ad peccandum necessitatur, non sint vividiores illecebrae, quas habe a comcupiscentia , quam sint illecebrae. quas habet , gratia, a qua vires habet requisitas ad resistendum illece. bris concupiscentiae si enim ea gratia careret, succumbendo illec bris concupiscentiae , proculdubio non peccaret Quis enim ignoret,
saepe nos magis allici a delectabili, quam ab honesto Falsum pariter est , quod homo gratiae, ac ipsi O.
mnipotenti Deo nunquam relistat; cum non aliter possit homo pece re, quam resistendo gratiae, qua fit potens,' allicitur ad non peccanis dum ac resistendo omnipotentiis luntati Divinae, omittendo , quae Deus vult, ac praecipit, & ponendo , quae Deus non vult, ac Pr hibet.
159쪽
Gratia est vox illa Patris, quae
homines interius docet, ac eos venire facit ad Iesum . Christum; Quicunque ad eum non venit postquam audivit Vocem exteriorem Filii, nullatenus est doctus a Patre.
I. uestellus ex Calais negat esse doctum Patre , seu praeditum gratia fuscirati ad salutem , qui non didicit, nee erit ad Christum per operationes
II. Verum quidem est, quod omnis, qui didicis is erit ad Christum sit
Medus a Patre; at non e conυerso I pim res quippe illustrantur lumine superao, et audiam doctrinam Patris , qui tamen discant, ct extant ad Grinum III. Erronee dicitur, quod qui non discit, nec venit adibrium, nullatenus ia Patre edoceatur, milli retim. U. Ex -- dentis , qui inspirationem , seu doctrinam Patris recipiunt, possunt illam abjicere per dissensum , ct si non discere.
U. Delusari Chrsus Dominus imis re omnes , ut venian ad se , si denegaret illis illustrationem raebemem Uises, qua e re possem.
I. em in hae thesi disertera A et Auctor deesse peccantibus Gratiam interiorem sufficientem ad non peccandum, cum dicat nullatenus esse doctum a Patre, qui ad intems non vocatur. 3IFilium non vadit, postquam ejus e teriorem vocem invitantem audivit. Videtur thesis haec niti verbis Christi dicentis Io. . omnis qui audiυit a Patre S didicit, venit ad me Ex quibus videtur inferri, quod qui non venit, non didicerit, atque adeo non sit doctus a Patres. Quod videtur eistiam innuere ipse Augustinus lib. de praedest. Sanct cap. 8 ubi, Quid est. inquit , Omnis, qui audita a Patres, ct didicit, enis ad me, si, Nullus es, qui audiat, re dis ira Patre i non veniat ad me Absit , ut quisque non veniat, qui a Patre auditat, et didicit. Quibus Augustini verbis inaniterniis
Xus Calvinus , ut gratiam lassicientem a Tridentino assertam expugnaret in Antid seg. 6. Conc Trident. cap. q. diXit, Aperi r συι , quia bis ronuncian Tridentini Patres , cum illa sententia, nusquis audiυit a Patre, is didicit, vini ad me . Nam ut prudenter ad reis Augustinus , inde sequM
rur nullum dies Mire is discere, quin simul in Christum credat s motumque Spiritus Sancti A esse scacem , ut mdem semperegigna o Constituere aurem iacis ominis optione . ut Dei inspirationi, si velis, auscultet, hoe nullo modo concialiari potest. II. Verum quod nec verba Christi D. nec Auctoritas Augustini faveat huic thesi expungenti gratiam pure lassicientem , ex eo manifestet colligitur , quod Calvinus testatur, videscet sententiam hanc repugnare doctrinae Synodi ridentinae, quae loco laudato anathematizat, qui dixerit liberum arbitrium a Deo, nistum in excitatum non posse Deo excitanti in vocanti dissentires, si velit; atque adeo ex Tridentino stare potest, quod Deus excitet, , cet hominem, hic audiata Patre
160쪽
docente , quid facere debeat , quin tamen conlentiat,in discat veniendo ad Filium. Quare verba laudata Christim significant, prout exponuntur ab Angelico in Io I in s. quod quicunque a Patre interius ilustrante, ac inspirante audierit,insimul libere consentiendo didicerit, venit ad Filium per fidem, spem, dilectionem supernaturalem . Proinpterea ugustinus loco laudatio docet impossibile esse , quin veniat ad Filium , qui audivit a Patres, Iimul consentiendo didicerit, quin tamen neget multos vocari, edoceri,
audire , qui tamen liber consentiendo discant, & veniant; quia scilicet gratia vocanti, ac Spiritui Sancto inspiranti resistunt, nolentes prosectum a doctrina Patris repor
III. Et sane , quod possit homo
vocari a Patre, & vocem audire, ac
suo modo in actu primo edoceri devia salutis capessenda , quin veniat per fidem, spem,in dilectionem ad Filium , atque adeo quin discat,in
veluti in actu secundo edoceatur, profectum ex auditione doctrinae reportando, constat ex Scripturis passim id testantibus Prover. I. dicitur: Vocata, frenuisi . Psal. 4. Hodie,
si vocem eis audieritis, nolite obdurare corda vestra . . ad Cor. 7. Exbona-mm, ne in vacuum gratiam Dei reeipia-
iis . Quid enim est respuere vocantem, cor obdurare vocibus invitantis ad poenitentiam, ac in vacuum gratiam recipere, nisi a superna gratia, & coelesti doctrina illustrari,
moneri, nolle tamen doctrinam excipere, seu in actu secundo per liberum consensum edoceri, ac discere Haec enim optimc cohaerent, quod
aliquis doctrinam audiat, is ea
illustretur, 'vadantenus doceatur; quin tamen in actu secundo edoceatur, seu discat, doctrinam excipiat, illique adhaereat . Prosecto Iudaei suo modo a Christo D edocebantur, quando Lucae 4 erat quotidie docens in Templo M quando Io: q.
Iudaei dixerunt e I peccatis natus estorus, o doces nos nihilominus doctrina Christi ita illustrabantur , ut illi non acquiescerent; unde non discebant, nec in actu secundo perliberum consensum edocebantur. Hinc dici non poterat, quod nullatenus edoceantur a Patre prout exprimit haec thesis uesnellianao qui audiunt vocem, ac doctrinam Filii in ad illum non vadunt, nec satagunt ediscere. Et in hoc eodem sensu accipiendum est id, quod dicitur etiambo: . Nemo potest,enire ad me , nisi
ater, qui misi me traxerit eum; non
enim significatur , quod non possit venire , nisi qui trahitur in actu secundo, ita ut de facto veniat, videlicet per gratiam efficacem sed fit sensus, quod non possit venire, nisi qui per gratiam sufficientem trahatur ut proinde vere trahatur, a possit venire , etiam qui non venit; Sicut vere docetur , ac potest disce-ce, etiam inon discit: liter non diceretur s.' . Hodie, si vocem ejus nudieritis, nolite obdurare corda es 4 si idem esset audire in doceri, ac discere, idemque esset trahi, in Ve
IV. Confirmatur, quia Trid. sessio
cap.I. habere Tangente Deo cor hominis occ. ηολ ationem illam recipiens
objicere poetes quibus verbis denotatur apertissime , quod in peccatoribus divinam Inspirationem abjicientibus detii gratia sufficiens , qua doceri posunt in actu secundo , se α