장음표시 사용
161쪽
Biscere perliberum consensum quia tamen diissentiunt, solum hab'nt internam inspirationem, & illustrati nem , atque adeo doctrinam velut in actu primo, qui tamen inspirationem illam recipiant ediscendo ac debitum ex illa profectum reportando. Quare nequit dici, quod nullatenus sit edoctus a Patre quicum- ue non didicit, latenus ad Chrium non Venit, postquam vocem Filii exterius audivit. V. Quod si deficeret iis gratia inisterior ussiciens, ut ea adjuti ad Filium venire possint , quomodo a Christo D invitarentur verbis illis atth. 11. Venite ad me omnes, qui laboratis, o onerati estis is ego sciam vos δnonne delusorie invitantur ii , qui venire non possunt Ne ergo dicamus, quod delusorie invitentur, diis Cendum, omnibus , etiam peccat ribus , Infidelibus gratiam sum- Cientem interiorem ex Christi meritis conserri qua illustrati in sum- cienter edocti a Patre ac adjuti discere possint, ad Filium per fidem, liberum consensum venire, Acipiendo doctrinam ab eo traditamudicitur enim Eccles a se timet D
miram , excipis doctrinam ejus.
ANA CEPHALAS OSISmmersus besen XVII.
DEcimaseptima definit gratiam,
dicendo esse Interiorem doctrinam Patris, quae facit hominem ad Christum venire , additque nullatenus esse doctum a Patres, hoc est, nullam habere gratiam interiorem eum , qui audiendo vocem exteriorem Filii , puta adhortationes , ac Tom. II. P. IV.
conciones, ad illum non venit. quod , quod peccator non veniens ad Christum careat interiori gratias caeteroqui ad Veniendum requisita, unde ad veniendum sit impotens, ct ideo non veniendo non peccet. Adversus hanc thesin Concilium Coloniense parte . cap. 32 declarat:
suanquam nemo convertatur ad Dominum, nisi tractus per Patrem; attanen
nemo hic excusationem praetexat , quos non trabatur I cum ille semper flet ante ostium pulsans , nimirum per intereum ,
externum verbum, commonens, ut con
vertamur ia via nostra pessima. Falsum itaque est , quod nullatenus sit metus a Patres, hoc est nulla gratia interiori si instructus , qui audiendo exteriorem vocem Filii , ad illum non vadit is tanquam Doctore destitutus non discit in hac de causa peccat, qui audiendo voces exteriores Filii, ad illum non vadit , quia scilicet etiam Vocatur, ac instruitur interius,in ex sua sincordia non proficit.
I. Apertissime besis hora veritate aberrat possim quippe semen Verbi a Deo sine fructu irrigatur. II. Aliter frustra a ficulnea illa L
eae 3 per aliam πη- fructus expectaretur . Nec potera exprobrari
vineae si apud II am s. , quod fecis
162쪽
tioni consentit, ut diximus in ilics Proxime praecedente ; ita non .mper semen verbi , quod manus Dei irrigat, affert fructum suum . Semen verbi divini semper irrigatur Sanguine Rcdem Droris, quatenus ex meritis Christim datur unicuique gratia 1ulficiens ad ructum ex tali semine reportandum ut constat ex thesi h usquarta in quinta proscriptis ab Α-lox VlII., in quibus dicebatur, lod
hi istus D dederit sc metipsum pro Omnibus, solis electis quod Pagani , Judaei , Haeretici , aliique
rujus generis nullum recipiant a Jesu Chiillo influx Lm unde careant omni gratia susscientio fructus tamen solum reportatur a semine, quod cadit in terram bonam, in qua retinetur fructum affert in patientia non vero a seixine, quod seminatur secus vicim, aut suta petram, aut supra spinas, ut dicitur Luc. 8. non quia manus Dei illud non irrigat, sed quia si secus viam cadat s in ei Vcrbi diabolus venit, tollit illuda si supra petram , radices non ponit, sed arescit, unde intempore tentationis non fert auxilium opporturum si supra spina , hoc ei inter solicitudines , divitias , voltiptates vitae, suffocatur, & non reter fructum expectatum: Descctus
itaque hujus fructus non est a Deo
seminante verbum, cirrigante se men, sed a crra nostri cordis, me illud non custodit a Diu holo, latentationi bis ac illecebris seculi. II. pertius id innuitur in parabola de quarente fructum in culnea , ita per triennium non dederat fructum unde Dominus dixit cultori, licae 3. Succide illamis tqvid etiam terram occupat At ille reis
innitens dixit Domine dimitte illam e bo anno, usqued in fodiam circa RIam, o mitiam stercora si quidem fecerit 'Medum , in avrem, in murem succides eam. are desectus fructili mnon oriebatur, nisi ex desectu in socordia cultoris , non ex defectu humoris, qui ficulneae deesset Alf- ter frustra dominus vinea expectaret per alium annum ad illam succidendam: Cum non nisi fatuus hirunco sipite, aut a lapide carcintilius humore debito fructum potuerit Apectare.
III. Adhuc apertius id exprimitur verbis illis Isajars Loid est quodd.
bui lira socere vineae meae, frixon Dei ei od expectavi , ut facerertivas , oe fecit labruscat Si Dominus secit vineae id quod potuit niscam, o lapides elegit ex illa planiavit eam electam, o aedificavit ianimi medio ejus is torcular exirexit in ea: Vinea vero loco uvarum dat labrus cas, desectus est solum ex parte vinea male utentis beneficiis a Domino praestitis . Quod si defectus citet etiam ex parte Domini non irrigantis illam , frustra expectaret uvas, nec posset vineae illi exprobrare, quod ipse secerit quodcumque potuit, Ut
IV. Ubi advorte, in duplici sensu posse dici , quod Deus expectet nouram operationem bonam quo
163쪽
rum alter est Semipelagianus, alter Catholicus Sensus semipelagianus est, quod Deus expectet nostram operationem bonam naturalem , ut conferat gratiam stip2rnaturalCm, ne
penitus oramentiri ut loquitur Cassianus Semipelagianorum Antelignanus,
coli. Iῖ. c. Ir aut inest otio di solutosta dona conferre videnum. Sed advorsus hosce haereticos Concilii in Arausicanum damnat has theses, viael.
can. . Sine auxilio gratiae credentibus , volentibus, conantibus adsungitit gratia & can. a. s. In opere bono nos incipim:is,
et oblea per Dei, ericordiam a uvamur Et ratio est,quia si bonis operatimnibus naturalibus adjungeretur gratia, illa essent quoddam meritum ad gratiam , unde gratia daretur ut praemium, it debita illis operationibus, atque adeo gratia non esset gra.
tia quod pepte docet Apostolus ad
Rom. II. Si a:item grasia, jam non ex
operibus, tilioquin gratia jam non estgratia . Et ad Rom. 4. Ei qui operatur,
merces non imputatur secundum gratiam,
sed secundum debitum . Utrum autCin operationes naturales possint ad gratiam disponere saltem mere negati ve itaui Deus exigat illas soluin ut conditionem ad gratiam conserendam, non vero tanquam dispositiones positivas, et meritum commium3
discutiant Scholastici . Quidem in Cursu Theologico p. 3 dii p. I. q. 8. negandum censui, quia nisi lis sit de
voce , adhuc haberent rationem me-xit congrui eatenus enim conserreis
tu gratia suppositis illis operibus honestis naturalious, quia congruum est, ut haec potius, quam alia opera tu
indisserentia, aut mala viam munia an ad gratiam. .
Sensus deinde Catholicus est, quot Deus expectet nostram operationem
bonam , quatenus expectat nostra rncooperationem auxilio gratiae suae, ut expleatur voluntas sua conserendi gratiam illam propter bonam nostram operationem Hor posito, non potest a Deo haec nestra cooperatio expectari, nisi detur gratia, cui coO- peremur: Quod si Deus hanc nostram cooperationem expectat, etiam quando non cooperamur , ex propria culpa illam subtrahimus, consectarium est , quod detur gratia sufficiens, etiam quando nostra operatio desideratur dari autem gratiam stoesicientem in nostra opera tione salutari, nihil aliud eli, quansemen verbi a manu Dei irrigari, quin arserat fructum suum. U Ex quibus fit , semen , quod Deus irrigat gratia sua efficaci semper afferre fructum suum , non tamen semen, quod Deus irrigat gratia sufficienti non quod ista non sit satis, ut fructus detur, aut quod Deus non de eo animo gratiam sunficientem, ut fructus inde Xurgat, sed quia voluntas culpabiliter renuit
gratiae cooperari clari autem gratiam sussicientem, quidem etiari Infidelibus , constat ex proscriptione quintae thesis laeta ab Alem. VIII. quae habet Pagani, Iudaei, Haeretiei , aliique fus generis , nullum Omninoaeeipiunt a Iesu Cbristo Uuxum adis eoque bis redie inferas , in illis esset
luntatem nudam. inermem sine omni
gratia si scienti Quare semen verbi Sanguine Christit irrigatur etiam relate ad Infideles, quin tamen fruetus reportetur ex ipsorum culpa et quod fusiu dicendum in thesi 16
164쪽
DEcimaoctava vult, semen eris hi a Deo irrigatum semperas- serre si ustum suum hoc est semperhoi Nines obtemperare Deo , si verbum Dei, quoad obediendum inci
tantur exterius, cum gratia interim
ri con ungatur Ut proinde Quesnellus velit , gratia omni interiori destitui peccatorem , qui verbum Dei audit in non asser fructus contritionis , ac cenitentiae . Cum autem inconcussum sit, requiri in peccatore gratiam interiorem supernam adponendam contritionem praeceptam,
quae ad justificationem disponat cum non possit actus naturae viribus elicitus ad gratiam disponereo sequitur, quo si ea gratia careat peccator excitatus a Concionatoribus ad resipiscendum, non peccet negligendo resipiscentiam, quippe quam Onere non potest . Sequitur etiam, quod nunquam gratiae interiori peccator resistat, contritionem omittendo; quae est ipsissima haeresis Iansentana non enim resistit gratiae interiori efficaci , quippe qua semper
affert fructum suum s neque gratiae interiori sufficienti, si quoties datur gratia , semper a conjungitur cuiri fructu intento ergo nulli unquam gratiae interiori in natura lapsa resistitur; hac etiam de causa
PROPOSITIO XIX. Dei Gratia nihil aliud est, quarri
lim est idea, quam Deus ipse nobis tradit in omnibus suis Scripturis . o eo. Ilam. q.
I. Duplex error sub his verbis obir ditur, o quia gratia sit extrinseca, quod sit messiicilis. II. uod habitualis gratia sit nobis
labaerens , ct intrinseca docet ridentiis num . III. Ea quippe risui es abia Iuum supernaturalium , qui nobis infumduntur elut iωdam potentis supernatu raleg, quae connaturalitersunt intrinseri IV. Diυer Ode Adam fuit caput g aeteris humani , a Christus Dominus es caput omnis principatus is notulistis idcirco licet per peceatum a. posteris extrinsecum p sic potuerint infames evadere peccatores gratia tamen Cbria si obis basic extrinseca non reddit bomines justos. V. Gratia pariter actualis , de itabie est sermo , si etiam nobis , saliena
conniaturaliter, intrinseca. O. Hanc con
sistere in actibus is tellarius, ci plantatis innuit Tridentinum VII. Idea gratiae in sensu Audioris , in scitu et is extrinseca, ct irresistibilis , pugna cum Scripturis, Conciliis, o Patribus Ora Perperam , ac insuti nonnκlli bie suesse
I. Traceps anguis Iatet sub verbi; Lia adeo speciosis, videlicet suod gratia sit Dei voluntas,in quoasit Disitias by Oos
165쪽
Gratia es omnipotens Dei viluntas
si omnipotens; Etenim nec apte di citur, quod gratia sit Dei voluntas, ita ut excludatur gratia, quae sit hommini intrinseca quod videtur expri
tur gratiam Adam , in statu Innocentiae recipi in propria persona, secus vero gratiam Christianam; quamvis non videatur in hac sententia fuisse Iansenius Nec apte dicitur, quod Gratia sit omnipotens , ita scilicet, ut non possit homo gratiae interiori resistere in natura lapsa Nood attinet ad hoc secundum , satis superque hactenus diximus, necnon in eXPositione a. 4. ex quinque hesi-Dus Jansentanis.
II. Quod attinet ad primum sive sermo sit de gratia habituali justifi- Cante, gratum facientes, sive de actuali, qua hic, tunc dantur in
nobis vires supernaturales ad saluta. riter operandum , utraque est gratia intrinseca, non mera extrinseca Dei voluntas, aut gratia Christi per Dei voluntatem , tanquam per so mam extrinsecam nobis appropriata. Et sane circa gratiam habitualem justificantem varie errarunt Hererodoxis Lutherus docuit haberi per justitiam Christi nobis imputatam; quod pariter docuit Calvinus; quamvis hic voluerit, quod solam remissionem peccatorum nobis conserret; Osiander docuit haberi per justitiam Dei nobis imputatam Bucerus,in Pichius duplicem causam sormalem justificationis nostrae agnoscebant
alteram imperfectam consistentem in virtutibus inliaerentibus, alteram perinsectam conlistentem in imputatione
justitiae Christi in nobis . Doctrina tamen Catholica exprimitur a Tridentino est 4. cap. 7. ubi dicitur, unica si causa formalis nostrae v stilicationis Iustitia Dei , in qua justus est, sed qua os justos facit , qua
Helicet ab eo donati renρυa r spiriata mentis nostrae is non modo reputamur , sed filii Dei nominamur o sumus. Et can. II ab eodem Tridentino anathematigatur qui dixerit, Homianes justificari e sola imputatione Cortasti, vel sola peccatorum remissione , emclusa gratia, cibaritate , itie in coris diovs eorum per Spiritum Sanctum diffundatur , atqae illis inbisereat . Quare
esto possit in multorum sententia divinitus haberi ellectus formalis gratiae habitualis per formam extrinsecam, nempe per Dei voluntatem qua de hominicius ad amorem sui amicabilem, ad haereditatem; de facto tamen juxta propriam connaturalitatem est forma intrinseca,in nobis inhaerens, ut loquitur Concilium laudatum.
III. Et ratio apud Theologos est, quia dantur de facto in nobis acitis Theologales Fidei, Spei, Charitatis, ad quos aliquando exercendos obligamur ergo debent etiam in nobis dari principia intrinseca horum actuum , videlicet habitus suis
pernaturales harum virtutum ergo
dati pariter debet gratia justificans habitualis nobis intrinseca inhaerens, quae sit qualitas physica permanens supernaturalis, prima radix tam habituum , quam actuum supernaturalitin utraque cons quentia est probanda ; Prima cumcitur, quia quamvis Deus posset speciali
concursu assistere potentiis naturalibus ad eliciendos actus supernaturales ot connaturali modus optarandi potentia creata postulat, ut per principium intrinsecum reddatur proxim Epotens, atque adeo con- naturaliter dari debent principia in
166쪽
trinseca permanentia ad actus Fidei, Spei, Charitatis supernaturales eliciendos, nempe habitus infusici Ad eum modum , quo connaturaliter datur in Beatis lumen Gloriar intrinsecum in ordine ad producendam visionem Dei Altera conis sequentia ex eo lucet , quia cum
habitus infusi sint quaedam potentiae, proprietates supernaturales, quae dant simpliciter posse relate adactus supernaturales , debent pariter supponere naturam ejusdem ordinis, quae sit qualitas permanens , intrinseca, cujusmodi est gratia, quae dicitur esse natura supernatim ratis, seu prima radix omnis supernaturalitatis , a qua habitus infusi vel physice , vel moraliter fluunt, ita ut ab iis exigantur hic, &nunc auxilia supernaturalia in ordine adactus supernaturales eliciendos.
Rom. s. Sicut per inobedientiam unius hominis peccatores constituti sunt multi,tia per Obedientiam unius justi constituuntur multi cum autem inobedientia Adae constituerit homines peccato res non per sorinam intrins
cam, sed per hoc, quod peccatum Adae fuerit nobis moraliter in interpretative proprium, sequitur, quod obedientia Christi reddat nos pariter justos, & non per formam intrinsecam , sed per imputationem justitiae Christi factam per voluntatem Dei tanquam per sormam extrinse
At longe diverso modo inobedientia Adae reddit infantes injustos, ac obedientia Christi reddit eosdem justos per lavacrum Baptismi . Et nim peccatum Adae non poterat physice ad infantes profluere propterea Peccatum originale est pro-
prium insantium proprietate actionis moralis co modo quo voluntas Tutoris contrahentis est morali.
ter propria pupilli, ex hoc quod Tutor a Republica sit constitutus caput pupilli in ordine ad contrahenis dum t Christus . non est eoisdem modo constitutus caput morale fidelium , ita ut obedientia Christi sit moraliter , c interpretative propria fidelium per unionem C
ratem voluntatum nostrarum cum
voluntate Christi , eo pacto , quo Adam sui constitutus caput hominum; Sed Christus est nostrum Caput , in quantum ex meritis illius obtinemus gratiam physice in hyrentem cum suis proprietatibus, sea virtutibus infusis exigentibus auxilia supernaturalia ad ponendos actus salutares meritorios vitae aeternae Quod docuit Trid sess 4 car . I 6 dicens
Com enim ille ipse Chrijsus Iesus an-
quam caput in membra, Noanquam υLiis in palmites in ipso justificatos jugi
ter virtutem institi, quae virtus bona corum opera semper antecedit i comita
rvr , et subsequitur , in qua nullo paelo meritoria esse possunt, o In hoc etiam sensu dicitur ab postolo ad Ephes. r. Ipsum dedit Caput supra .mnem Ecclesiam Et ad Coloss. 1. m. stis illo repleti, qui est Caput omnis priniscipatus, oe potestatis. Non est aute ira Christus Caput Ecclesiae eo modo tantum, quo Pontifex videlicet in ordine ad gubernationem sed est etiam Caput in ordine ad meritum gratiae in influxum in justificatos,
tanquam in ua membra Cum autem non sit mortuus ad Angelos redimendos, idcirco non dicitur Caput Angelorum per hoc , quod illis gratiam meruerit, & in illos gratiam influat ex meritis suis, sed ina
167쪽
Gratia es omnipotens Dei voluntas. 39
quantum est illorum dominator, iis taut cum debito obsequio ejus mandatis morem gerant.
V. Quod attinet vero ad gratiam actualem , quod scilicet pariter sit
intrinseca, . non sit Dei voluntas eXtrinseca, constat, tum quia debent auxilia actualia proportionari habilibus intusis, gratia habituali, a quibus exiguntur , tum etiam quia
actus naturales voluntatis connaturaliter proccdunt a principio ad aequat intrinseco Cum autem Gratia, juxta commune effatum, accommodet se naturae , sequitur , quod con naturaliter etiam actus supernaturales procedere debeant a principio adaequat intrinseco, atque adeo auxilium supernaturale, quo producitur actus alutaris connaturaliis ter est intrinsecum voluntati. Tum demum qui tomen hoc gratiae actualis , seu auxiliaris proprie convenit actibus intellectus, Qvoluntatis , videlicet piis , supernaturalibus cogitationibus, per quas, Ut habet August. apparet, quod latebat S. sanctis ac supernaturalibus inspirationibus, ac delectationibus , per quas , ut habet idem Sanctus Doctor , si ave sit, ito non delectabat , nec in Scripturis, Conciliis, Patribus, aut traditionibus fit mentio auxilii ullius supernaturalis consstentis in alia formi, aut qualitate mortua, seu non vitali, quae disponat, moveat volumatem ad salutariter operandum cum autem hujusmodi illustrationes, & inspirationes supernaturales sint actus vitale*, pr culdubio sunt qualitates physicarin-harer te animae, atqueadeo gratia actualis, & auxiliatrix non est v luntas Dei omnipotentis , sed aliquid animae intrinsecum , quod fit in nobis sine nobis , hoc est sine nobis libere operantibus; quidem a Deo illustrationes illae inspirationes nobis infunduntur, iis adisjuti ponimus actus liberos supernaturales , quos gratia ima infallibiliter sue trahit, sive involvit , ut explicavimus in thesi tertia. VI. De his illustrationibus, Πυspirationibus supernaturalibus mentionem facit Trid. sess. 6. cap. s. dicens e Laur angente Deo eo hominis per Sphesius Sancti illuminationem , eisque Pomo ipse ibi omκino agat, inspirationem illam recipiens , quippe qui LIam ct abjicere potes neque tamen sine gratia Dei movere se ad justitiam coram illo libera sua voluntate possit; :Necnon Concilium Mileuitan cap. 4 ubi habet. Utrumque est donum Dei,
ligere t faciamus : Quod pariter Augustinus lib. 2. de peccat meritis, remis cap. q. dixit Cumis Deo adjutorium deprecamur , quid aliud Myrecanari , quam ut aperiat quod latebar, o at quod non uelectabripEt sane Deus in ordine gratiae cis
commodat senarum, ut omnes fatendur, atque adeo per gratiam auxiliarem movet homines ad salutariter operandum modo consentaneo naturae rationali modus autem naturae rationali consentaneus est , ut ad bonum prosequendum moveatur,
tum ab illius cognitione , tum hcomplacentia, delectatione , quae ex eadem cognitione consurgit Deus itaque in ordine gratiae ad actus Dialutares pariter, tam per cositationes, quam per delectationes supernaturales movet voluntatem , atqueadeo
in his actibus , non in Dei voluntate consili ratio gratiae actualis. VII. Denique quod Deus non tra. dat Diqilia πιν Orale
168쪽
dat in omnibus suis Scripturis hanc ideam gratiae, prout ii lor in hac
Thes comminiscitur , X eo sit perspicuum quod Scripturae omnes conciliari debent cum sensu Concili rum, quae hac in re laudavimus; Iuxta Concilia autem, quae Verum Scripturarum sensum nobis edisserunt, Gratia Dei, quae nobis confertur, sive habitualis ea sit , ve actualis, non est voluntas Dei , nisi in sensu
causali , non formali , quatenus a Divina voluntate nobis consertur
Et quando in Scripturis dicitur, quod Dei voluntas si omnipotens , quin possit quisquam ei res stere , intelligendum est juxta sensum in decima- tertia is in decima sexta thes erapositum , quod scilicet beneficio scientia conditionalium posssit ineluctabiliter Deus a quacunque voluntate consensum liberum obtineres cum habeat ex Augustino , inclinandorum quo libet coirdium omnipotentissimam potestatem Propterea si per scientiam conditionalium sive scientia media illa sit attingens futura libera conditionalia in seipsis, sivest scientia Visionis illa attingens in decro absoluto ex parte actus , conditionato ex parte Objecti praevideat consensum sub auxiliora , illumque pre- siniat conserendo tale auxilium exanimo consensus obtinendi, scri non potest, quin consensus ponatur . Nihilominusuo est homo in alio sensu voluntati omnipotenti Dei resistere, contra niti, quatenus libere potest non ponere, quod Deus praecipit, sic Divinam transgredi voluntatem. VIII. Ad excusandum Quesnel- Ium comminiscuntur Nonnulli, quod
ille in hac thesi solum loquatur de Gratia osscaci , quae in bono aliquo sensu dici potest omnipotens, qua
tenus quomodocunque explicetur, effest infrustrabilis is nunquam caret ess ctu suo. Sed quisnam excusationem hanc non derideat Etenim si-Ve germanus verborum sensus spectetur, sive mens Auctoris in aliis Thesbus non semel diserte explanata, sermo est de gratia secundum se, in sua ampla fgnificatione, unde nota potest apte dici , quod thesis loquatur de Gratia in sensu restricto Praesertim quia in hac thesi traditur Ι- de , ac definitio Gratiae . Quare si ut si quis dice et Animalis ideam cia se, quod sit Principium discurrendi. derideretur, deinde ad excusandum errorem diceret, se loqui de Animali in sensu restricto, seu de Animalira ionali ita prorsus in casu nostro deridenda est excusatio, dum dicitur. in od hic ubi traditiir Idca Gratiae secundum se , sermo solum si de Graiatia in sensu restricto , seu de Gratia emcaci; quae tamen neque est Dei
AN A CEPHIL EOS ISAdmersus besi in XIX.
DEcima non audacter asserit gratiar deam ex omnibus Scripturis desum pram esse dumtaXat omnipotentem Dei voluntatem. Quomodo autem ex Scripturis de sumi potest, quod omnino a veritate abhoriret, cur est isthaec gratiar Idea siquidem ex Conciliis, Patribus petas picuum sit, gratiam tam habitualem. quam actualem esse homini intrinsecam , atque adeo non esse merana Dei voluntatem extrinsecam Praeterquam o nomine voluntatis Dei omnipotentis fgnificatur. voluntas ejus,
169쪽
qu potest omnia, quae vult, atque II. Panserius domi, besim bane es adeo ejus, qui denso ponit quicquid ei Augustini. III. Cum psius sit vult alito quomodo vellet, si non Calairi, Lucteri, o aliorum docentium poneret id, quod vult simul, iotest poneret In hoc autem sensu , qui procul dubio est sensus verborum proprius, ac legitimus , latent errores ansentanorum, quod scilicet omnis gratia si essicax, eo quod omnis gratia sit Dei voluntas omnipotensi nem defacto quicquid vust cum tamen constet dari in peccatoribus gratiam lassicientem ad ponendam contritionem praeceptam, quin tamen ista ponatur; non quidem ex defectu divinae voluntatis, sed ex desectu proprii arbitrii nolentis gratiae cooperari: Vult enim Deus a peccatore contritionem, quae dependenter ab ejus arbitrio ponatur. Uraeterea si omnipotens
Dei voluntas et set gratia , sequeretur, quod relate ad reprobo , quibus de. est gratia Praedestinationis, deesset pariter Dei voluntas omnipotens, quod salventur I unde verum non euet illud Apostoli I. ad im a Deus omnes homines ulis aisos feri.
Vera Gratiar dea est, quod Deus vult sibi a nobis obediri
inobedientibus non dari a Deo ires ad ediendum. IV. cuia si verum ab ret, inanis fui1set exprobratio Iudaeis Missa a Christo Donuno. V. Diuinam
videntia exigit, uigratiis externis, quar Chrsus non denegat peccatoribus , conis jungantur internae sufficientes ad imperata facienda. o. uod Patres commuia niter docent, praesertim exemplo Pharaonis, ct Nabucbodonosoris qui iisdem donis a Deo fuerunt instructi , hic tamen ingemuit illius er eo libere siduω- tum fuit. I. Delectatio victrix Ueniana, βυ concupiscentiae ad malum, his graiia ad bonum exponitur, ct exploditur.
recudit errorem, quem in suis perioribus, praesertim in undecimi, decima inta cum quibus etiam phrasibus ae valde concordat . Si vult Deus a creaturis irrationabilibus obediri, obeditur statim 'emis, mari imperat, ct obediunt ei e Lucaeci loquitur tamquam Dominus, & creaturas ad nutum de nihilo extrahit
Ipse dixit, oelfacta sint, ipse mandauis.
ω creata sum. s. 32. At creaturis raationalibus liberis imperat, lasstin
obeditur , imperat, is non obeditur . Ierem. s. Populus mnia fiunt, loquitur tanquam obeditiis ibi Rom. so Non
Dominus in omnia sibi submissa sunt Gon. Marc. 4.
I. Non semper a Deus vult Aediari d creaturis liberis , Ueditur aliter
mnes obedium Euangelio. Quesnellus id tribuit desectui gratiae,quam docet esse in natura lapsa adeo emcacem, ut imis
possibile sit Deum aliquid praecipere, quin obediatur. At si non obtemperantibus deesset gratia lassiciens adponendam Operationem praeceptam,
nonne praeceptum esset Deo indignum, Winobedientia ascriberetur Deo potius non subministranti vires, quam
170쪽
quam creaturis non obtemperantibusqΑd eum modum, quo si Deus Soli
praeciperet, ut orbem illuminet, nec vires daret ad illuminandum , si igni ut calefaciat, nec vellet praebere mum concursum omnino necessarium
ad quamcumque operationem re turae , nonne mandatum hujusmodi esset Deo indignum, ipsi dumtaxat imputabilis inobedienti, intare ut possit homo, etiam in natura lapsa, libere mandatis divinis obtemperare, requiritur, ut gratia superna-mralis , quae ex Christi meritis confertur obtemperantibus , non auferat libertatem indisseretiae ad nota obtemperandum in ea, quae consertur iis, qui non obediunt, pariformiter coha reat cum libertate ad Obediendum, atque adeo sit suffciens adponendam operationem salutarem praeceptam. Λliter Deus praeciperet impossibilia, nullam conserens gratiam, qua possibilia fiant, quae est prima ex quinque Thesibus Iansenti,quam haereseos notavit Innocentius x. II Docet tamen Iansenius in hane suam sententiam ivisse D. Aug. Haec enim habet l. 7. Q a. Dico stisv S. A
gustis principiis insistendo, aliquid omnino
esse praeter nudam votantaris facultatem quod eam aetat elle e nolle, quo omnino absente,si impotens, praeseme potens, sive
ad honum si- ad malum in cap. . dicit id esse delectationem victricem; quatenus si in voluntate delectatio supernaturalis orta a gratia prae cetin vincat delectationem ciapiditatis , tunc voluntas si potens ad bene operandum; si vero delectatio cupiditatis prae
cet, ac vincat quandam renuem de . lactationem ortam a charitate, tun
voluntas sit determinata ad malum; impotens a bonum Cum autem uni Deo tribuatur gratia , qua vis
cat desectationem ortam a cupidit te , idcirco uni Deo tribuitur bona operatio; quia sine tali delectatione voluntas est impotens ad bene operandum, idcirco, qui caret grati essicaci impotens est ad obtem perandum Deo praecipienti quando vero consertur gratia emcax, delectatio victrix, tunc Deus vult sibi a nobis obediri, cicobeditur, minperat,in omnia fiunt, loquitur tanquam Dominus, & omnia sibi submissa sunt. III. Verum tam auctor hujus thesis , quam ejus magister Iansenius perperam laetitant id hausissee fontibus purissimis doctrinae Augustinianae , cum re Vera hauserint X. lacunis aereticorum , quod sus stendit Rip. disp. 3 seel. a. Calvinus quippe i. a. Instit cap. 7. Rhet. Si extra controversiam, impossib Ie esse in bae arae legis implementum; et ibid. s. s. Cusmo i argutia exabant gustinum Pelagiani, injuriam fieri Deo, si plus jubeat , Mam per ejus grariam praestare queant fideles . Et Lutherus in Consul Rationis Latonomianae:
Tot scripturae resimonia probant, mandarum esse impossibile nobis, ut ibi sit
manifestus. Similiter Melanchionius ad cap. 4 Epist ad Rom. Cum mandat ex diligi Deum, perinde impossibilia jubet, ne si praecipiat nobis transvolare Caucasum Et Chemnitius ad em. 6. Trid can. . et s. Non δεκη frustra praeι za, etsi ibi post liberum arbitria a m sine gratia necespiιant , quam soli
lacti habent quae et ipsissima uetanelli pestilens doctrina in hisce proscriptis thesibus I cum doceat, praecepta divina, quibus aliquis actus sit pernaturalis injungitur , c puta contritio peccatoriola adst gratia, eo ipso adjunctam habere secum be-