장음표시 사용
191쪽
es esto videlicet conserendo illii eo
animo, ut insallibiliter bene operentur electi, salutem aeternam consequantur Reprobis vero datur auxilium sussciens praevisum ineffcax, non quidem ut inde mala operatio Consurgat , cum non requiratur hujusmodi auxilium supernatures ad malam operationem; sed potius confertur eo animo, ut consurgat salutaris operatio, ad quam praerequiritur; nec datur illud qua inefficax,
seu eo animo ut si praevisum suisset effcax, non daretur illud, sed datum fuisset aliud inefficae quin potius si praevisum fuisset efficax , li-hentiori animo illud ipsum a Deo
Collatum fuisset. Λ quinnim ς vere i utroque statu tam innocentiae , quam naturae reparatae gratia essica est ineluctabilis , indeclinabilis , omnipotentissima, ut loquitur Augustinus, non tamen eversiva libertatis, ut in thesi antecedenti explicavimus. Ad ultimum , pariter in utroque satin agnoscendum est tam adjutorium sine quo non , seu auxilium lassiciens se quam adiutorium quo, seu gratia efficax non necessitans.
In duplici autem sensu sumi potest adjutorium quo , primo pro causaeinciente , quatenus a gratia adjuvante essicienter fit consensus liber, sicut a gratia lassiciente seu ab adjutorio line quo non essicienter fieri potest consensus liber supernaturalis . Secundo pro causa se ali, seu pro ipso consensu libero, quo se natur amma a sua cupiditate , homo fit bonus is perseverans imgratia.
In hoc secund sensu sumitur ab
Augustino quando lib. de correpti grat cap. 12 comparat illud.bα-
titudini , qua homo formaliter fit beatus dicit enim : Maiisvdo, quam
non habet homo , cum data fuerit, comtinuo fit beatusci adjutorium es enim non solum sis quo non sit, erum etiam quo sit , propter quod datur . Et quod in hoc secundo sensu adjutorium quo datum fuerit Angelis, nemo est quin videat Quare sicut in hoc sen. 1 in statu innocentiae adjutorium quo non indicabat ingratia necessitatem antecedentem, sed solum consequentem , quae non pugnat cum
libertate indisserentiae in Ioluntate Angelorum cita in statu naturae reparata adjutorium quo sumptum insensu sormali , importat solum in voluntate affecta gratia medicinali necessitatem consequentem compossibillam cum liber at indit Terentiae vi cujus posset voluntas gratiae resistere. Quod si adjutorium sine quo non importet gratiam in sensu D ficienti, proculdubio in statu innocen tiadi dathim sui Angelis, qui efficienter adjuti a gratia actuali consen sum liberum posuerunt in eodem pacto datur hujusmodi in naturare- parata per Christum. quippe levam voluntas supra vires natu rates ad efficiendum consensum supernaturalem, is quidem librurum , cum detur hujusmodi gratiatam Angelis , quam hominibus, ut ad arbitrium voluntatis agat, ac in Duat in talem consensum. od autem ab Augustino adjutorium quo sumatur in sensu sor- mali unde solum involvat necessi
talem consensus consequentem, non vero antecedentem eversivam liberistatis, ex eo etiam liquet, quia cri minatus invidiosissime Sanclusio ctor a Massiliensibus Presbyteris
192쪽
capite duodecimo videretur pers verantia donum praedestinatis concessum ita commendare, ut quandam perseverandi necessitatem agnosceret in haec verba scripsit ad Hilarium suum olim discipulum , qui in Galliis degebat Sed nolunt , ut scribitis , si fratres ita banc perseveriamiam commendari, ut non e suppliciter emereri , is amitti contumaciter
possit. Ubi quid dicam, parum diligenter attendite: De illa enim persevcran . tia loqWmur, qua perseveraru usque in finem quae si data es , perseverarum est usque in finem: si autem non essperseveratum usque in finem, non est da-ιa. Hoc sane donum suppliciter emereri potest , sed cum datum fueris , amisti contumaciter non porem. Ecce quQmOdo adjutorium quo , relate ad perseverandum ab Augustino solum sumatur in sensu formali invehente solam necessitatem consequentem Idipsum exemplificat ibidem dicendo , quod sicut denominatur casus, qui babe castitatem, siue sit, sive ηοηIis in ea mansurus ; ita qui aliud dia
miri muneris babet , quod teneri , veIamitii potest dicimus eum habere quiamis
discunque babet is si amiserit, disiamus Misisse. Quare adjutorium quo, seu gratia efficax sumpta in sensu formali pro ipsa gratia efficaci in
actu secundo involvente ipsum consensum liberum is operationem liberam creaturae, nullam importat necessitatem antecedentem , sed solum consequentem , quatenus insensu composito alis consensus adjutorium inro,in gratia sanativa sine suo esseetu irmat, consistere non potest ad eum modum quo denominatio volentis libere , constituta per liberam volitionem, absque tali essectu formali consistere
non potest cum quo bene star, quod voluntas libere suscipiat denominationem volentis , quod in libere amittere possit; sicut etiam quod gratia efficax a Deo nobis misericorditer conferatur, quod Deus operetur in nobis vello, & perficere pro bona volum
TIgesima quarta in idem recidit, contendendo, quod Idea, quae haberi debet de omnipotentia gratiae in sanandis animabus a cupiditate sit ea ipsa, quam Centurio habuit de omnipotentia Dei, ae Christi Domini in sanandis corporibus solo motu suae voluntatis. Si res ita se haberet , sicut uni voluntati Divinae ac voluntati Christi Domini
liberum est curare corpora, ac morbos depellere ita pariter uni gratiae liberum oret animarum morbis mederi. cupiditates cohibere, ac depellere minc non deberet pinstolus ad Philipp. 1. dicere 'mem ia
ramini; sed potius digisset, Nihil est
cur ad operandum conemini, cum solus Deus operetur in vobis velle, perficere . Ex quo fieret , quod in operationibus gratiae nullum L se nobis meritum, cum radi meriti sit libertas a necessitate; nec possemus nos gratiae resistere, ac illius Operationem impedire : Utrumque autem a doctrina Catholica omnino abhorret, ad Theses Iansenui
193쪽
Deus sola sua voluntate animam sanat. Iss
nas spectat, quae tanquam haereticae proscriptae fuerunt ab Innocentio X. quam deinde proscriptionem Alexan. VII., ac regnans Pontifex Clem. XI. in suis Constitutionibus
stla sua voluntates jubet , ipsi obtemperatur astu ἡ.
I. Triplex error in hae risi reeudiarur quod Deus voluntate dumtaxat sua peccatores sanet quod semper ac jubet, ipsi Memperetur; o quod aeque Deus
II intenditur tam gratiam abit is Iem, quam aequalem esse nobis intrinse-cam. II. Ostenditur etiam, saepe De-κm lumine suae gratia illustratis aliquid praecipere, quin ramex ipsi bediatur. IUOstendita demis inter sanitatem ori ris , ct rimae discrisne palmare in
V. Salissi pluribus Scripturae Deis, quae ex Caliam obsediam anseriari. I. N eadem iterum faece voluta- a tur Auctor recudendo in hac thesi eundem errorem, quem valde assinibus, ac fucosis verbis in superioribus thesibus in medium adduxerat, praesertim in undecima, ubi rim. II. P.M. pariter dixit . Gratiam esse voluntatem omni tentis Dei jubentis, facientis id quod jubet necnon in vigesima , ubi dixit, veram ideam gratiae esse , quod Deus vult sibi linobis obediri, obeditur, imperati omnia fiunt: ddit nunc in hac thesi, quod anima vi gratia illustram
iis sanetur aeque, ac corpus , quod in antecedenti thes aliter expresserat. Non pauca hactenus jacula intorsimus ad Cerberum istum trisam cem confodiendum , seu ad tres istos errores expugnandos, videlicet, Quod Deus illumine sola sua voluntate , non per gratiam auxialiarem intrinsecam voluntati Quod semper ac jubet iis , quos sua graistia illustrat , statim obeditur; &Quod non aliter sanetur divina gratia corpus, ac anima. II. Adversus primum errorem Ostendimus in thesi decimanona, non solum gratiam justificantem habitualem esse nobis intrinsecam, sed eris iam de facto, connaturalius esse intrinsecam gratiam actualem, nempe illustrationes intellectus supernaturales , quibus apparet nobis quod utebat , ut loquitur Augustinus, Inspirationes coelestes, quibus suave fit quia ηοη delectabat, hujusmodi auxilia esse actus vitales non libe- rosci quamvis enim posset divinitus per allistentiam specialem omnipotentiae elevari voluntas adponendos actus liberos supernaturales citra comprincipium intrinsecum, Connaturalius tamen hujusmodi actus procedunt a principio adaequare intrinseco , atque adeo a gratia actuali intrinseca , quae se teneat ex parte
objecti, & ab habitibus iniussu sit praesupponantur in anima qui se
teneam ex parte potentiae non sci
194쪽
cus ac Visio bearisca connaturalius procedit a lumine gloriae intrinseco; esto possct divini us elevari instilectus Beati ad producendam visoricia beatam absoue ulla sorma intrinseca vi specialis influxus exhibiti ab omnipotentia , Ut docent Cominutures Theologi adversus Thomillas, qui putant, ne divinitus quidem id accidere posse. III. Adversiis alterum errorem di-
:rris in thes vigesimi, passm Deum sua gratia illustratis imperare, Clim isti obediant, non quidem ex desc- fli gratiae pnam si haec non esset
sussciens, excusarentur, si non ob-lcmrcrarent , QDeus insipientiam csenderet, tyrannidem exerceret
imperando impossibilia, ct punienco eo , qui hujusmodi mandata transgrediuntur sed ex culpa m
Iuntatis , quae gratiae reluctatur, renuit imperata facere. Quois non libere obtemperaremus mandatis D i,
ut quid tot promissiones Divinae obedientibus p ut quid tot comminationes transgredientibus, ion crufodientibus divinam legem IV. dversus tertium , in superiore thes, S aliis proxime antecedentibus palam fecimus discrimen
inter corpori , et animae curati
nem , quod illud citra protriam ore rationem curetur, et solum passive se habeat quoties dii initus curatur , ill hi tenus cooperando divinae Operationi sanativae secus vero anima curatur vi gratiae per Christum
libere consentiendo divinis auxiliis, et iis cooperando , ita ut sanitas a voluntate propria impediri possit, si haec re at gratia a Deo sponte ob- Iara utili eruti; unde ipsa dest gra.
tia de se curativae, non vero gratias' . Ex quibus fit,in quod Deus
nec it Iuminet, nec sane animam sola sua voluntate, et quod non sa
net aeque antim ἔim , ac corpus , et
quod non senape ac jubet, os a nobis obtemperetur, quamvis a imam illuminc supernis illustrationibus , et munia illam gratia ad curandum idonei, ac parata.
Et sane nisi cum illustratione superna staret in voluntate libertas ad Obtemperandum , vel non obtemperandum divinis mandatis , et simul ad volendam, vel nolendam animae sanitarem , consentiendo divinae vocationi, aut illam libere respuondo,
sequeretur primo nullum esse meritum Obedientia in iis , qui superna luce illuminantur Sicut nullum esset meritum obedientia in Christo Domino impeccabili , si aliquo modo non esset liber ad declinandam
mortem praeceptam, ut fatentur The
logi communiter quamvis inconcilianda Christi impeccabilitate cum hac libertate desudent. Secundo nullum esse demeritum in iis, qui divinis mandatis non obtemperant, si ea illustratione ad obediendum necessaria carerent ; immo nullum in his haberent locum praecepta , cohortationes , consilia objurgationes C minationes , Xempla , aliaque id genus Sicuti nullum est demeritum in iis, qui non Prophetant, non patrant miracula, non linguis milunatur, si careant gratia gratis data ad haec prae landa omnino necessaria; Imo nullum in his haberent locum praecepta, promissiones, minae quis enim nisi tatuus exigat prophetias,
miracula ab iis, qui destituti sunt
v ibus ad ea praestanda necessarii. Tertio tolleretur etiam de meis dio omnis diligentia , conatus , industria ad augenda , excolenda Diyitias by Oml
195쪽
da opera pietatis ad eum modun, quo rustra homo conatur,' dili- sentiam adhibet ad prophet T. dum, si dono prophetiae non si in strii ius; posset proinde quilibet veluti manibus inlinu comprellis otiari, citeris
. . opponunt Heterodoxi nonnullos Scripturarum textus, quibus vi, detur nos gratiae non cooperari, sed gratiam operari in nobis, quae Deus jubet, & vult a nobis. s. so dicitur : Cor mundi m crea in me Deus, o spiritum rectum inno in lyceribus meis: Sicuti enim nemo cooperatur ad propriam creationem , ita videtur , Quod non cooperemur grati creanti in nobis cor mundum Go 6. Omnis qui audita Patro diuisit , erit ad me quibus verbis videtur non esse in potestate hominis gratiam recipere , vel respuere ,
lioquin posset aliquis audire, ionvenire: EZech. 36. Auferam ἁ obiscor lapideum, e dabo obis cor carneis Min Spirisum meum ponam in medio ἀβri , I faciam , ut in praeceptis meis ambulatis Cor lapideum denotat m. lam hominis voluntatem uti autem nulla esset lapidis cooperati , si deberet in carnem converri , ita nulla videtur esse hominis cooperatio, si ejus mala voluntas in bonam convertatur praesertim quia additur: faciam ut in praeceptis meis ambuletis . non dicitur , ut ambulare possitis: I ad Cor. I 2. Qui operatur omnia in xobis & ad Philipp. a. cui operarinvelle M persicere pro bona olummes; operari autem velle, non est solum adjuvare, ut velle pollimus, sed est simpliciter facere, ut velimus. D nique ad illud I. Io 3. Qui natus est ex Deo, sto potest peccare , quia semen Dei mane in eo, addit Calvinus: C
annis, si efficaciter gubernari. di piorum corda , ut flexibili secti I.
Sed haec,' alia Scripturae loca, Wconsimiles Sanctorum Patrum, praesertim Augustini, locutiones, so-ltu evincunt, quod nostra salutaris operatio principalius Deo ascribatur , ac suae erga nos beneficentiae, ratione cujus confert nobis auxilium non solui sussciens, sed etiam congruum, Mellicax , eligendo illud ab inessicacibus non prObant tamen, quod nΟῖ non cooperemur libere auxilio misericorditer collato , unde possimus cum Apostolo dicere: Non ego, Jere gratia Dei mecum: Etenim quod nos gratiari peremur, definitum est in arid. ess 6. Can. 4. ubi habetur Si quis dixerit, Iiberi iub insis acturium, Deo motum, Sis citatum nihil cooperari assentiendo Deo excisanIi, atque ocanti, quo ad obtinenda
jι, lineationis gratiamsi disponat, ac prae parci ; oqis posse dissentire, si elit sed υolvit inanime quoddam ibi omninoen cre , creque passiis se baberes, anain ibem sit.
Ad primum itaque fit satis dicendo, quod non creetur cordis subitantia in ultificatione, sed solum creetur mundities in corde, seu in voluntate praesupposita propterea potest Voluntas praesupposita cooperari ad suam conversionem, & munditiem, si divina gratia adjuvetur; sicut diximus in thesi 23. quod in peccatis
mortuus cooperetur ad suam spiritualem vivificationem : Dicitur autem Deus creare munditiem, quia ex nulla praevia exigentia, sive physica, -- morali conseri nobis suam gratiam alioquin gratia , ut advertit Α-postolus, non esset gratia. Caeterum . simiu
196쪽
smilitu es non debent in omnibus
convenire, ut annotavimus loco iam
Ad secundum , in thesi 7 explicavimus in quo sensu verum sit, quod Omxis, qui audita a Patre, ct didicit, venit ad Filium, videlicet, qui doctrinam Patris ita audivit, ut libere conissentiendo voluerit disceres, ac velut in actu secundo edoceri discere eis nim est persuaderi, crederes; qui autem persuasus est de veritate Euam gelica doctrinae, in sensu composito non potest non credere in ad Filium venire, quamvis absolute possitnIn venire, eo quod possit nolle persuaderi, ac discere . liter non clamaret Propheta ps. 94. Hodie si ο-cem ejus misieritis , nolite ob rare comae vestis. Ad tertium, cor lapideum,4 caseneum praesupponit ipsum cor , seu voluntatem hominis, quae potest reeipere sive formam lapidis, seu peceati duritiem . sive formam carnis, seu gratiae teneritudinem . Quamvis autem non possit voluntas lapidea citra Dei gratiam convertere se ad Deum cc fieri carnea, potest tamen excitata a gratia praeveniente, & ab
illa adjut cooperari libere ad suam
ipsius conversionem. Hinc licet Deo principaliter nostra conversio tribuatur, unde dicimus, Conisne nos Deus salataris nosser, nobis tamen libera est nostra conversio; unde ea nobis praecipitur verbis illis Oseae r4. Comentamini ad Dominum Immo Zachar. I. dicitur e Comenimini ad me , disit Do minus exercituum, ct convertar ad vos;
quia quamvis a Deo unice conser tu nobis gratia sufficiens , ut possimus ad illuin converti; at determis natio ad liberam conversionem debet
a nostra voluntate habena esto haec ipsa nostra libera conversio debeae
tribui Deo, tanquam primo efficienti, ac intendenti illam speciali affoctu minc non solum dicitur Deus sacere, ut in praeceptis suis ambulare possimus, sed etiam, ut ambule
Ad quartum recurrit eadem re sponso. Cum Deus operatur in nobis velle, non solum dat posse, sed excitat, adjuvat, ut reapse velimus, atque adeo non operatur in no
bis velle citra nostram cooperatimn Q liter Apostolus non dicerea ad Philip a Cum ιimore, re Iremore Dis Iutem oram operamini: Sed potius diceret: Nihil est cur ad operandum co- nemini; cum solus Deus operor ira vobis velle, & perficere. Ad ultimum nomine seminis D.
Io: ibi non intelligst gratiam auxi
liarem necessitantem ad operationem salutarem, ut interpretatur Calvinus,
sed ipsam gratiam justificantem ut notat Augustinus tracst. s. in Epist. Ioannis,in constat ex verbis laudatis Siquidem non dicitur, quod habens hujusmodi semen non possit non converti, sed dicitur, quoa non mias peccare, videlicet in sensu comis posito talis seminis , seu gratiae justificantis , quae dicitur esse nativiatas ex Deo , seu id per quod aismo ex Deo natus est in est filius Dei , videlicet ipsa Charitas infusa in cordibus nostris per Spiritum Sanctum, qui datus est nobis, vi cujus filii Dei nominamur, . sumus. Habens itaque hujusmodi Dei semen lethaliter peccare noci potest, oum manet in eo , seu in sensu composito, quamvis peccare possit in senissu diviso , quatenus Charitatem mittere potest, quia etiam abjicere, peccare.
197쪽
VIgesima quinta apertius easdem
haereses inculcat dicendo, quod aeque Deus sola su, voluntate animam illuminat, & sanat, ac sanet corpus ita ut jussum Dei haud aliter sequatur corporis, quam animae curatio . Non solum autem in hac thesi Quesnellus errat dicen lo, quod aeque corpus , ac anima sanentur, in quo nullam agnoscit in anima libertatem cooperationem ad sui curationem; sed etiam in eo, quod velit Deum illuminare , curare animam sola sua voluntate quibus verbis excluditur gratia animae notrinseca non solum actualis consistens in illuli rationibus , inspirationibus suprenis , sed etiam ha hiis tualis ubi Tridentinum sess. 6. cap. 6 docet, causam sermalem nostrae jultificationis , seu curationis esse Charitatem Dei diffusam in cordi. hus nostris , ac nobis inhaerentem; Non enim adoptamur a Deo mera extrinseca ejus voluntate , sicut fit adoptio in humanis, sed per participationem divinae naturae, qua filii Dei nominamur, & sumas, ex . Ioan. 3. Errat denique thesis in eo. quod velit semper Dei jussum sequi obedientiam in ordino ad animae Cuis rationem Constat aurem, quod non semper ac peccatori praecipitur comverno, qua sive formaliter, sive diis spositive, juxta varia Theologorum placita, ultificetur,in curetur , raponatur Neque dici potest , quod praeceptum illud imponatur absque collatione gratiae lassicientis ad p.
nendam justificationem praeceptam; Nam in tali casu praeceptum esset
Deo indignum, actatuum, nec rea tum ullum peccator incurreret , si conversionem omitteret ut propte
e Basilius in Regulis brevioribus respons I 6 dixerit Sine dubio non praecepisset boc, qui ληus, ct justus est animetiam facultatem , qua id faceremus, esset largis F.
PROPOSITIO XXVII. Fides est prima gratia in sens
i omnium aliarum . quesis. a. Petri I. 3. edit. I 3. 4 9.
Prima gratia,quam Deus concedit peccatori, est peccatorum remissio uue'. Marc. II. 23. edit. Iσ93. I S.
198쪽
Datae, iis si erum baberent, negite Insideles , ne i e Fideles de salute aeterna deberent esse soliciti II. ejectaturis Q es nesso praesertim Gratia sufficiens,
gita asint Infideles fidem ample ii, Speccatores resipiscem aliaeque aereses bio
III. Falsitas sit perspicua . um exostligatione, quam babetis Insidelis peracuirendi eram Religionem , i pecca- ιο disponendi se ad reconciliationem cum
Dea tum ex oluntate Dei salυandi omn's . IV Alia etiam incommoda sequuntur. V. Errores Heterodoxorum bacis re quinam fuerint . I. Aigustinus perperam in patrocinium adducituri cum Scripturis , Conciliis , ac rationum mois mentis dilucide ostendatur, Deum non deesse omnibus auxilio suo, ut possint salu- rem consequi. VII. Idcmitte Patres depraedicant . VIII. Praeffertim ipse Au-giolisus pluribit in lacis. IX. Neque Insidetibus, neque EIbn Ms, neque Fidelibus deesse potes auxialium susciens ad ponendum , quod sibi
De praecipitur . . Sub oculis poniatur absurditas ansentanae responsionis quos scilicet impotentia fit impi tabilis incalsa. XI. Sicut etiam, quoa oluntatis impotentia ab ipsa oluntate sit supplebilis. XII. Exponitur mens Augustini. I GAEdilii Aeausicam, quorum erisba ad suos vores tuendos incassum Iaη- senio detorqum.
LV Uid contendat Auctor The-- sibus hisce , quibus Christiana fides magnifice commendatur tanquam fons ,- origo gratiarunIomnium,in Ecclesia tamquam receptaculum omnium donoruin Numquid ut advertentes ad masnitudinem beneficii nobis per Chrusti sanguinem collati, Benefactori grates debitas rependamus Sed quis non vi
deat quantum sint ipsi Bene iactori iniuriosae, dum beneficentulimum sui
amoris erga omnes homines animum
ad solos deles, & ad solitin Ecclesiae suae ovile coarctanti Non multis ab hinc annis Alexan. VIII. proinscripsit quintam illam thesin , quae
habete agant, udaei, Haeretici Iiiqi e bi jur generis ni iti m omnino acciapiunt a Iesu Christo in fluxum; adeoqite bine est i Heres in illis esse voluntatem nudam, S inermem sine illa gratia su sficienti. Post hanc proscriptionem enormis hic error, Chri lii sanguini Christi amori , ac divinae bonitati usqueade injuriosus debuisset obmutescere in iterum clangentibus tartareis tubis reboat , nec semes in hisce Quosnellianis thelibus vult audiri, ut altius auditatur, Waltius ejus virus ebibatur. Negat Quesnellus ullam gratiam Infidelibus conserriantu fidem megatque ullam gratiam peccatoribus conferri ante peccat rum remissionem . Ex quibus id a perte conficitur, quod nemo debeat
esse de sua salute solicitus, sed quilibet ad arbitrium vivere possit Nec
Infidelis inquirere debeat de vera Religione, quam amplectatur, nec Fudelis de capessenda via salutis, quam aggrediatur quoniam sola gratia Lficax ad arbitrium danda lectis citra ullam eorum cooperationem, libertatem in Infideles ad dona perducit,' Fideles peccatores ad peccatorum remissionem, nulla praemissa iisdem gratia sufficienti, qua possent Infideles ad veram fidem conis Verti,in peccatores fideles reverti alDominum per paenitentiam.
II Quare dum primo in hisce thesibus dicitur, quod nullae dentur gratiae, nisi per fidem , ecce tibi denegatur Infidelibus gratia sufficiens
199쪽
oua possint veram dem inquirere M amplecti , prout deliravit m .sc-nius lib. . de Grat Christi Salvat. Cap. II. cujus titulus est deles carent gratia si ficienti ad salxtem , tomi proxima Ἀκὰm remota , reminibit principiis ejus . Dum deinde iteratur quod fides sit prima gratia , Mons omnium gratiarum, manifeste exclii-ditur eadem gratia sussiciens , quae ante fidem conferenda esIet, ut posisit vera fides pervestigari. Dum tertio dicitur prima gratia, quam Deus peccatori concedit, esse peccatorum remissio, nulla alia agnoscitur gratia per merita Christi peccatori cons
renda , qua possit ad justificationem se praeparare clibus praviis supernaturalibus fidei, spei, timoris, doloris , charitatis , juxta modum a Trici ontino expressim eis. 6. cap. 6. quo impius ad justificationem dispo-
Nitur , quae tamen on es sola pecca-r νm renisso , ut dicitur cap. 7. scason tificatis , o rexcetario interioris hominis cret ιυηIariam sysse Iicncn graris , o donorem hcmo ex istino si justus ' ex lx imis innicus , i sithtres secxxdνm spem vite sterη quod ab Helerodoxis apud Beli. lib. a. de Iustifc cap. I. n. gabatur , putantihus justificationem haberi per solam peccarorum remissonem , ut videtur haec thesis subdole innuere. Denique dum dicitur , quod extra Ecclesam Dulla concedatur gratia, itcriam , iterumque expungitur gratia sussciens,
qua possit quis conari , ut in Eccle-sam ingrediarii ,- st intra septa ovilis Christim sest infidelis aut ad
Ecclesiam regrediatur, si uerit Haereticus, postata, aut pereXcommumcationem a gremio Sancta Matris
Ecclesiae ejectus consorii to tius Christianitatis eliminatus.
ubi notandum, in thes a Si quentibus ab Auctore satis disinem. dicari , quod nomine Ecclesiae niant omnes electi. iussi omni in seculorum , ut proinde dum dicitur hic, quod Atra Ecclesam nulla comcedatur gratia , manifeste signific tur, quod nulla alia detur gratia sufficiens , sed sola detur gratia medicinalis efficax, cirresistibilis , quae solis Praedestinatis concedituri Quare exustitatur hic haeresis antiqua Io: Vviglephi , Io: Husi; aliorum a Concilio Constantiens damnata Apud Bellar lib. 3. de Concit. Cap. I. Vae docebat Ecclesam esse Praedestinatorum congrogationem; taut soli, omnes electi illam componant; nec fiat de Ecclesia Praescit , quam maliquando fiat in statu gratiae , nec desinant esse de Ecclesia Praedestinati , si quando excidant a stari gratiae , ut dicitur in laudato Concilio sess. I s. r. s. h viglephi verbis P, Ucitus es aliq δε- sit in gratia se
quam est pars Saxit Ecclesiae o Praedestinatus semper manet membrum eis clesiae , licet aliquando excidat ia gratia adventitia , sed non a gratia Praedest nationis. Eccles autem Catholica apud eundem Bella inum definitur, ouod si Caetus ominum ejusdem ebriasianae fidei professione, o eorundem Dis
cipue unius Cisisti in reor mearii e mani Pontificis . Unde fit, quod possint aliqui e Infidelibus esse ex numero Praedestinatorum , quino men sint de Eccles , antequam iulam ingrediantur per fidem, per baptismum in vice 'ersa, quod possint aliqui fideles esse de numero reis proborum interim esse de cis
200쪽
cles Catholica ; quae omnia fusus
Omnibus extra Ecclesam existentibus non desit vel proxime , vel re- Inote gratia sufficiens , ut converti ossint, necnon peccatori, ut possit ad obtinendam remissionem peccatorum se disponere , unde quatuor istae theses corruant , facile ostendi. Iur ex non semel dictis Praesertim quia tam Infideles obligantur ad amplectendam fidem Catholicam, quam
Peccatores ad reconciliationem cum
Deo cum autem haec prestari non possint sine auxilio gratiae , mani&sum est iis conferri a Deo auxilium sussciens ne dicamus, quod Deus
obliget ad impossibiles, quod sapit
Tyrannidem, & summam iniquit tem . Praeterea cum Deus velit mmnes omnino homines salvos fieri
ut dicemus in Thesi o. in Chrissus pro omnibus omnino morruus fit out constat ex proscriptione quintae thesis anserianaeo nec possit ustrumque subssteres, fi Deus den aget, Christi merita non obtinuerint etiam infidelibus in peccat xibus gratiam lassicientem ad salu- rem , manifesta deductione insertur Eratiam istam etiam Infidelibus,
IV. Confirmatur primo , quia si fidelis per peccatum infidelitatis non silum gratiam, charitatem , sed etiam fidem amisit in prima graria, quae illi consertur est fides,
eccatorum remissio, sequitur, quod des a peccati remissione non distin-Εuatur unde homo per fidem se maliter justificetur quod veritati catholicae advorsatur , ut dicemus in
thesi quinquagesima prima. orifirmatur a Si nulla datur gra
tia , qua infidelis ad fidem amplectendam ωfidelis peccator ad rustificationem disponatur , secuitur vel quod sine ulla praevia dispositi ne fides, & justificatio habeantur vel quod dispostiones illae ponantursne gratia primum adversatur W- dentino loco laudato secundum est error Pelagianorum ergo neque prima gratia, quae Infides conternar est fices nec prima gratia, quae consentur peccatori fideli, est peccatorum remissio nec est verum , quod X-tra Ecclesiam nulla gratia concedatur quod apertius constabit ex dicendis in expositione thesis sepm gesmae secundae, ubi ostendemus stud veniat nomine Ecclesiae Cassio.
V. Antequam dissicultates in contrarium evacuem adverto , errorem
Calvini, Calvinianorum, ac deinde Ianseri nunc iterum in hisce thesbus in medium adduci . Calvinus quippe lib. a. Instit cap. 3. dicit, deis ridendos esse , qui putant auxilium supernum a Deo promiscue dari omniabus , quod speciale es gratuis electi
lebris Calviniana doctrinae Assentator in Epistola ad Synodum Dordrectanam rigidorum Calvinistarum habet:
Gratiam unmersialam datam omnibus b minibus, quae vel mediare, e immedim
te sufeiat ad emeniendum ad salutem, non agnosco . Petrus Martyr pariter Calvini sectator de Praedest. n. 38. sic loquitur mos equaquam dicimus omnibus communem esse gratiam, sed mliquibus concedi, aliis veris Dei arbitrio non dari Atque pro ista extentia bisee scripturae Dea inducimus Io. 6. Nemo potest venire ad me , nisi Pater meus traxerit eum , o mirorque Adυσμ-