장음표시 사용
201쪽
sed non omnes elle accedere. Denique Iansenius lib. . de Grat Christi, capiti undecimo hunc titulum Refigit. Infideles carent gratia suscienti a sa- Iutem citim proxima, viam remota , Omnibus principiis ejus ι conaturque id ostendere ex doctrina Augustini, cujus plura adducit loca, quae videntur ostendere, Primo, quod Iudaeis iratia sufficiens desuerit, atque adeo est etiam Infidelibus , qui carent
notitia rerum asendarum, fugiendam , qua tuerunt Iuda, a Deo instructi. Secundo, quod gratia ha- heri nequeat sine dilectione, haec sine fide non consistat: unde Inlio deles carentes fide carent dilectio. ne ' communiter carent gratia Quod videtur docere Λugustinus ps. 67. dicens: Ea sola bona opera dicenda sint, que sunt per dilactionem Dei: Hec autem necesse est ut antecedat fides , ut inde ista , mn ab Ulis incipiat illa , quoniam nullus operatur per dilectionem , nisi prisis credat in Deum Quod pariter docet lib. . contra Julianum cap. 3. Tertio , quia Concilium ipsum Amusicanum amne ultimo sic definivit Deum nobis fidem, amorem sui prius inspirat , κι cum
ipsius adjutori ea , que sibi μι placi-ia, implere psimus. VI. Sed quaiam ab hac haeresidistet mens Augustini, Concilii,
est Sanctorum Patrum, & ipsius etiam Augustini sensus Scripturis, o ciliis, & rationi nixus , Quod nemuni gratia per Christum denegetur qua possit ad salutem pervenire Io.
I. dicitur Erat ux era, que illumiama omnem ominem venientem in hunc
maxdum quod Chrysostomus, Clomen Alexandrinus, &alii interpretantur de Ilustratione supernaturali
omnes illustrante quantum est ex pariste lucis ad eum modum quo , ut exemplificat D. Thomas, Sol omnes illuminat, nisi is velit oculos clam dere . Praeterea Isaiae s. dicitur
Expandi manus meas tota die ad populum non credentem , o contradicentem
mihi. Nec aliud Christus D in Cruce expansis manibus sitiebat, quam ut omnes ad fidem converterentur, ut dicemus in thesi i Similiter a. Petria habetur Patienter agit ropter vos , nolens aliquos perire , sed -mnes ad poenitemiam converti erat autem Dei voluntas ista non sit indigna Deo , quae ita vellet poenitet tiam a peccatore , scuti qui vellet patrationem miraculi ab homi ne relicto in solis viribus naturaliabus sequitur, quod omnibus omnino conferat auxilium sufficiens ad salutem . Qtio diserte Concilium Coloniense parte . cap. 3. docuit
his verbis suamquam nemo convert tu ad Dominum , nisi tractus per mirem IIamen nemo bis excusationem pretexat , quod non trabatur Ἀρο ille
semper stat me ostium pulsaη ,
rum per internum is externam verbum commonens , ut convertamurra via nostris
pessim . Infidelibus autem , quibus Euangelium non praedicatur , idcirco non praedicatur, quia internae inspirationi resistunt, otia ad naturalem
legem implondam impelluntur si enim
ductum rationis sequorentur, ac prie-cepta naturalia servarent,in supernis inspirationibus faciles aures praeberem, cus citra miraculiam, ut
advertit Vasqueet pomittit ita cauissas secundas combinare, ut ibi presto adesset Concinnator Euangeliiscus , qui istos instrueret de mysteriis credendis , ac donde baptismo lustraret Immo opus esset, etiar
202쪽
Angelorum ministerio uteretur , ut docet Angelicus , quo possent isti instrui mysteriis necessario credendis , ut deinde possent saltem baptismo flaminis lustrati ad Patriam pervenire Cum enim Me de impossibile si placere Deo , ad He. br. II. α fides stricte dicta sit exauditi, qui non habetur sine Praedicante juxta illud ad Rom. 9. Gomodo credent ei quem non audierunt δquomod aurem audient sine redicante λidcirco iis mediis praeternaturalibus Deus uteretur, ut Infideles sectantes rationis ductum possent per fidem
stricte dictam in per baptismum
sve fluminis , sive saltem flaminis salutem a Deo iis concupitam consequi. VII. Passim etiam idem edocent Sancti Patres illucide Ambrosius serm. 8 in Psal. 118. So justitiae Gmnibus ortus est , omnibus eri omniabus passus est, o omnibus resurrexit. Si quis autem non credit in Cbrissum , generali beneficio ipse se fraudat ut se nis
clausi, fenestris radios Solis excludat, non de So non est ortus omnibus quia
calore ejus se ipse fraudavit se quia Solis est , praerogatis suam seris ;quod imprudentis est, communis a segra riam lucis excludit. Similiter Chrysostomus exponens verba illa Ioan . I. Liaminat omnem hominem venientem in hunc mundum, aperte docer, gratiam illuminantem omnibus a Deo per Christi merita conferri , volente Gmnes homines salvos fieri, addens: Qui autem ejus munere frui negligunt, bane suam eaeeitatem sibi ipsis imputare
debere Cum enim detur omnibus , omnibus pateat is a nemine probibeatur perdis quidam, o nequam omines propria dumtaxat malitia ingredi recusant;
Quod si auxilium lassiciens ex Dei
arbitrio , ut docent ansentani , denegaretur a Deo, non esset verum,.quod ob propriam dumtaxat aliistiam non ingrederentur, sed ob impotentiam.
VIII Augustinus ipse, quem pro
suis erroribus tare contendunt Ian. seniani pluribus in locis Catholicam hanc sententiam confirmat praesertim lib. 83 quaestionum, quaest 68., ubi dicit, omnes ad Coenam Euangelicam vocari , quod tamen non omnes sibi imputant, ctim sit in eorum libera potestate additque Vocatio ergo ante meritum oluntarem operatum qui auremiscarus non venit scis ut non babuit meritum praemii, ut Oc
retur, se incria meritum supplicii, eum vocatus neglexerit in lib. . de libe. arb. cap. 9. adversus illos, qui conqueruntur de ignorantia, & concupiscentia orta ex originali peccato, perinde quasi desit ussciens auxilium ad addiscendam viam salutis, ad concupiscentiam compescendam, dicit e reciter respondetur , ut quiescaηt, ct adversus Deum tremurais re desistant . Recte enim fortasse quererentum, si erroris, re libidinis nullus bo minum victor exseret . Cum ver ubique sit praesens , qui aliis modis per
creaturam sibi Domino semientem, mera sum ocet , doceat credentem, consoleIι riserantem, diligentem Morteιur, conanis rem afuist, exaudia demeramem montibi deputatur ad culpam , quod inυirus ignoras, sed quod actigis quaerere, quod Ψηorasu neque illud , quod ulnerata membra non colligis, sed iras Olentem sanare contemnisci ubi vides alterum affertum Iansentanum ab Augustino in hoc luco prostratum , videlicet quod ignorantia invincibilis juris naturae non excuset a peccatosor mali operantum ex ipsa, quod in Dissiligo by Orale
203쪽
secunda ex thesibus ab Alex. VIII. proscriptis asserebatur. IX. Ad primam rationem comtrarium a Iansenio propositam, quod scilicet Iudaei caruerint gratia lassicbenti fortiori idem dicendum de Infidelibus iam supra in thesi 6. 7. ostendimus, Iudaeos non fuisse destitutos gratia interiori, qua posisent culpa declinare in vitam a ternam consequi Nec in alia sententia fuisse Augustinum, quam ut Sin aliquibus locis ibidem perpens videatur oppositum docere. Lib. 3 ad Bonii cap. 4 habet uuis Catholicus
dicati, iae nos dicere Iactitant , Spiri-rum Sanctum adyutorem inutis in et
ri Testamento non fuisses Et sane quomodo a Deo obligari poterant ad legem implendam, si illam ex defectu grati te auxiliantis implere non poteranti Hinc idem Augustinus lib. de fide contra Manichaeos cap. Ο. verbis meridiana luce clarioribus habet: suis non amet , stultum esse, dare praecepta ei, eis liberum non est quo praecipitur, facere; misiquum esse eum damnare , cui non fuit potestas με complere Et lib. de natura , grat cap. 69. Firmissime creditur, Deum ritum, di bonum impossibilia non porris praecipere. Quaecumque enim divinae clementiae, sustitiae,in bonitati adversantur, nec ponuntur , nec possunt a Deo poni , taut haec imis potentia commendet in compleat ipsam Divinam omnipotentiam ἰCum autem non possit eatenus Deus praecipere impossibilia , sequitur, quod non potuerit praecipere sudaris observantiam legis, negata gratia imteriori suffcienti, citra quam lex servari non poterat. Quod pariter Basilius docuit in Regulis brevioribus responsi 76 dicens: Sine dubi ais
non praecepisse hoc, qui bonus justus est, s etiam facultatem , qua id fac remus, esset largitus. Haec autem omnia atque militant pro Iudaeis , ac pro
Infidelibui aeque pro iis: qui erant
ante Iegem, seu qui solis praeceptis naturalibus tenebantur, ac pro iis, qui erant sub lege h. e. tenebantur etiam
praeceptis positivis latis in me scripta eodem modo militant etiam pro iis, qui sunt sub gratia , seu pro iis, qui tenentur legem Euangelicam servare, quibus gratia per Christum datur uberior in ideo nemini deesse potest gratia sussiciens ad legem
implendam, quam implere tenetur. X. Ad haec respondet ansenius wm. 3. lib. T cap. I ..,in ante illum Calvinus lib. 2. Instit cap. s. in Antidoto Trident ad cap. II. sess. 6. posse inobedientiam imputari hominibus ad culpam , ad cenam. quamvis careant gratia sum cienti ad obtemperandum, eo quod isthaec impotentia orta est a culpa originali, et ideo est culpabilis in causa sua. Sed adversus hanc responsionem plura diximus in expositione prima Thes ab Alex. VIII. proscriptae, in qua id asserebatur. Illud hic addo , ut ejus absurditas perspicua fiat. Fingamus , quod Rex Principem aliquem omnibus bonis denudarit ob crimen perduellionis , et deinde eidem in extrema necessitate constituto praecipiat, ut in abundantiam amnonae centum mille aureorum quotannis suppeditet , commmando illi mortem, si non obtemperet, quamvis id nullatenus possit. Qui non Oxecraretur Regis hujus tyrannidem, seu potius insaniam λ quamvis enime culpa perduellionis factum uerit, ut nequeat nunc hos sumptus subin, nistrare, quos caeteroqui subministra.
204쪽
re potuis. at post actuali imp
tentia, non potest hic, et nunc obligari ad id, quod hic, et nunc exis hibere non potest. Quod si haec citra tyrannidem, et insaniam praecipi non
possunt a Rege, quomodo Calvinus, et an nius citra delirium asserant, quod ea praecipi possint a Deo Clementissimo, optimo, Maximo Et ex eo magis absurditas patet, si suinponatur, quod culpa antocodens suerit remissa, sicut hominibus per cita cumcisionem in lege scripta remititebatur originale , . olim in lege
naturae per aliud signum externum,
quo Deus infantibus opitulabaturi j robabiliter ex Augusto Beda ita
ud consistebat in rotestatione Oxterna facta a Parentibus , quod homines per Christi adventum essent salvandi, qua de causa dicebantur parvuli illi salvari in fide parentum, ut fusus dixi in Cursu Theol. p. 7. disp. r. F. I. in in lege gratiae remittim adaequale quoad culpam, poenam per Baptismum . inc fingamus iterum , quod servus sua
culpa factus sit impotens ad currendum, quia scilicet volens ascendere per fenestras ad furandum decidit,itati ejus crura frangerenriir dominus autem condonet prorsus illi culpam hanc, sed praecipiat, ut currat
sub poena mortis Quid sentirent de tali domino Calvinus, Iansenius' Hoc idem sentiunt de Deo, qui postremissam culpam originalem comminatur hominibus poenam mortisaerorna , si legem non observont, ad cujus observantiam vires non habent ratione peccati originalis jam remissi. XI. Replicat Iansenius lib. . de Grat Christi cap. s. dicendo , duplicem esse impotentiam , alteram
in supplebilem a voluntate, ut est imis potentia ad currendum in eo , qui pedibus caret in quae ita sunt impossibilia, praecipi non possunt a Deo;
Alteram vero a voluntate supplebilem, ut est impotentia ad legem servandam , quam servare possent l, mines, si perfecte vellent, quamvis
ob culpam risinalem non possint persecte velle sine auxiliis gratiae; quae sic sunt impossibilia, praecipi a Deo possunt, cum impotentia ista
sit voluntatis, atque adeo volunta
Sed quis haec percipiat impotenatia ista non aliter est voluntaria, nisi quatenus spectat ad voluntatem; Caeterum tam est impotens ad currendum , tu caret pedibus , quam est impotens ad volendum servare legem, qui caret auxilio necessario ad ponendam hanc volitionem Unde utrobique par ratio. Aliter Stoici, Priscillianistae , Planetari , aliique fati assertores adversus argumentationes Augustini in aliorum Patrum contendentium, Quod peccat res vacarent culpa in is, quae main Id operantur, si non operantur libere possent pariter respondere, quod licet necessitate adacti vi fati ,
stellarum male operentur, adhuc t naen peccant, quia impotentia ad
bene operandum est in ipsa voluntatato, licet si necessaria, α pers
cte vellent , non male operarentur.
XII. venio nun ad auctoritatem adductam Augustini dicentis, quod ea dumtaxat dicenda sint bona opera, quae fiunt per dilectionem Dei, ad quam fides antecedat. Ibi Augustinus solum loquitur deoperibus bΟ-nis, quae ad vitam aeternam cons runt ea enim gratia proxime ab hominibus accipi non potest ante fidem
205쪽
dem , cum ex Apostolo impossibiles placere Deo sine fide, quid strict dicta nixa auctoritati Deil quentis . In quo sensu loquutus est etiam August. lib. r. ad Simplic. cap.
a. dicens , non posse hominem bene operari, nisi perceperit gratiam; et addit . Incipis autem percipere grariam , ex quo incipit credere Deo, vel
interna, et externa admonitione monitus
ad fidem. Ad auctoritatem adductam Arausicani recurrit eadem responsio loquitur enim de operibus Deo placitis in ordine ad merendam do condigno gloriam is ea quippe praecedere debet fides in dilectio Dei prius nobis ab ipso De inspirata.
Ex quibus omnibus constat, commere scopum Auctoris harum lis sum, qui est expungere in lege Euangelica gratiam sussicientem ad eam servandam in iis, qui peccant , ex hoc motivo , Quod Infideles peccantsne gratia sufficienti ad non peccandum , eo quod nulla gratia dem antecedat. Si enim Infidelibus Deus eam gratiam non denegat, ut hactenus ostendimus , a sortior illam non denegat Christifidelibus, quos specialissime dilexit Hinc D.
Thom in cap. i. epist. I. ad Cor. exponens verba illa: Fidelis Deus, per quem vocati estis ad societatem Fialii ejus , addit: Non videretur esse Ad Iis Deus , si nos vocaret ad societatem Filii, ct nobis denegaret quanti cinimo est ea , per quae pervenire ad eum possemus. Unde Josueri dicitur monte deseram, neque derelinquam.
Comiit itaque primo , quod habetur in thes 26. videlicet Nullam dari gra iam, nisi por fidem cum certum sit , Infideles a Deo ad fidem vocari, atque adeo dari iis gra- Irim I P. IV.
tiam, qua possitnt veram fidem ama plecti: Haec autem gratia proculd bio fidem praecedit, unde ea non conis fertur per fidem. Corruit secvnuo , quod dicitur in thesi Σ . videlicet fidem esse primam omnium gratiarum Etenim gratia qua Infidelis ad fidem vocatcii , qua fit potens ad fidem libere amplectendam fidem antecedit, atque ad-co prima inter gratias, quae a Deo nobis conseruntur, non est fides sto omnis gratia , quae fidem antecedit, conferatur in ordine ad reddendam fidem liberam, ac meritoriam
siquidem fides in quantum est imperata ab actu libero supernaturali piae affectionis ad fidem a Trident sest 6.
cap.8. dicitur esse humanae salutis intarium, fundamentiam , T radix omnisjustificationisu sine qua impossibile est placere Deo, es ad Aliorum ejus co ortium
Corruit tertio, quod habetur in 18. videlicet primam peccatoris gratiam esse peccatorum remissionem ; quandoquidem anteQuam peccata ei reis mittantur, contertur cidem gratia qua vocatur ad poenitcntiam , consertur etiam gratia, qua per actus si pernaturales fi lci, spei, timoris, aliosque id genus ad poenitentiam se disponat , et ad obtinendam justificationemri quare multae aliae gratiae peccatori conferuntur, antequam gratiam remissionis consequatur.
Corruit denique , quod in aq aD seritur , videlicet nullam consere a Deo gratiam extra Ecclesiam Cum enim Infideles, Schismatici, Haertistici, et excommunicati extra EccL-siam sint , ut dicemus in thesi a. . illisque gratiam Deus conscirat, qua possint ad Ecclesiae gremium consuissere, consectarium est, quod timibi ex Diqitia i Corale
206쪽
extra Ecclesiam innumerae a Deo gratiae benignissime conserannur . Quae omnia iisqueadeo sunt perspicua, ut mirum sit , quod possint in dubium revocari. Quia tamenque ellus Ian- seniana lue insectus niti iam aliam agnoscit gratiam in natura lapsa praeter gratiam essicacem medicinalem, qua fides conseratur, quae non sit sine amore, et fiducia, et in qua tamquam in suo germine, omnia alia salutis media contineantur, ut dicitur in thesi s a. idcirco in hos scopulos impingit.
ANA CEPHALAE OSIS versus besim in
V Igesima sexta vult, nullas arti gratias , nisi per fidem atque adeo vult , Infideles destitui gratia
supernaturali , qua vocentur ad fidem libere amplexandam ; perinde quasi illi dumtaxat converti possint, xibus datur grati essica , qua is
i convertantur; qui vero non convertuntur , eatenu non convertan
tur, quia deest illis gratia, qua possint converti . Hoc autem contradici do trinae Augustini dicentis lib. I. . ad Simplicianum Nise ergo Oeando, praecedat Misericordia, nec credere Pisquam potes , ut ex bo iseipiat Uscari. Fert etiam, Christi sanguinem xis , qui non convertuntur, nullatenus profuisse . Fert demum, quod attinet ad eosdem , qui non convertuntur , vocationes divinas , X-plobratione , comminationes esse frustraneas, ac fatuas non secus ac
fatue praeciperetur homini, quod mlet , R denegentur illi vires sum cientes ad volandum Nec possent In
fideles in in serno puniri ob ullam culpam personalem, eo quod destituti semper fuerunt gratia sussiciem te ad eas culpa declinandas.
esse primam gratiam, & sontem omnium aliarum , illud ipsum aliis phrasibus reponit, quod in superiori thesi confutatum est. Et sane si non eonferretur antecedenter gratia Infidelibus, Qua possent fidem amplexari, deridendum esset, quod dicitur Isaiae s. Expandi manus meis
a rota die ad populum non credentem, o contradicentem mihi: Commentitium pariter esset, quod de summa Dei beneficentia dicitur Io. I. Isim
minat omnem hominem υenientem in hunc
mundum . Verum quidem est , quod fides sit Humanae salutis initium , funis mentum, radix omnis justificationis, ut habet ridentinum ess 6ia cap. 8. Fides tamen non est radix Omms trustificationis, nisi in quanmm merito. ric, ac liboreὶ imperata relate ad , dultos per actum lupernaturalem pia attractionis ad fidem in ideo ad ,-lem actum utpote supernum rarire debet gratia , seu auxilium suinciens, viiijus libere possit voluntas fidem amplecti. Unde fides non nude sumpta, & a Deo infusa absque ullo exercitio libero voluntatis humanae ad mentem Iansentanorum , sed fides, prout libere , ac meritori imperata, est humanae salutis initium , atque adeo ad actum fidei supernum intellectualem praeire debet gratia sum- ciens, qua voluntas possit libred fidem Dissilia πιν Orale
207쪽
dem amplexari . Eam tamen Xcludit pervicacia Iansentana, quae toto conatu nititur expungere gratiam sufficientem , tam in Infidelibus , qui culpabiliter renuunt veram fidem ampleet , quam in Fidelibus , qui renuunt culpabiliter divinis mandatis
gratiam , quae peccatori con-πeditur,esse peccatorum remissionem,
non solum negat dari gratiam sufficientem ad resipiscendum in peccatore, qui culpabiliter non resipiscit; si enim ea gratia daretur , ea non esset peccatorum remissio ) sed etiam
Ult, aut non praecedere fidem in Peccatore,antequam histificetur, quod
repugnat Apostolo dicenti ad Heb. II. Sine id impossibile est placere Deo Paut vult, fidem formaliter justificare, quae sui Calvini haeresis Adversus quam ridentinum ess 4. an. 28 definivit, quod non semper, missa per peccatum gratia , des a. mittatur in can. q. anathematizat,
qui dixerit, sola fide impium justificari. Qitibus adde ad justificationem obtinendam debero hominem dispo. ni , ac praeparari per actus supernaturales fidei , spes , timoris, contritionis, ut habet idem Concilium sess 6. cap. 6. atque adeo praeire debere gratiam ad hos aetiis eliciendos. antequam peccator justificetur. Quomodo ergo prima gratia , quae e
catori consertur, est peccatorum mmissio Θ
ρο eccatorum remissio. sANA CEPHALAEOS IS
VIgesima nona asserens extra oclesiam nullam gratiam a Deo
concedi, iterum crambom recoctam, ac lethiseram obtrudit, quae non stomachum modo, verum etiam iracundiam, ac Telum commoveat. Si
Infidelibus vel proxime, vel remote non conferretur sufficiens gratia, qua possint libere Ecclesiam ingrodi, ac veram fidem amplexari; Si postatis, Haereticis, Excommunicatis 1 consortio fidelium separatis , deesset gratia lassiciens, qua possint ad Ecclesiam regredi, inculpabiliter ex tra vile supremi Pastoris remaneront & incassum vocarentur, ut Venirent, si destituerentur gratia equusta ad veniendum. Propterea illi dumtaxat Ecclosiam ingrederentur, & ad Ecclesiam redirent, quos Duus vellet sua gratia efficaci admittere ad suum oviles atque adeo por Deum staret, quo minus alii admitterentur cum non sit iis integrum velle a Lmitti ex desectu virium supernaturalium , sine quibus nemo potest tadem libere amplecti is ad Eccleissam confugere. Quibus adde, quod ut possit Infidelis credere,in Eccle
208쪽
atque adeo prodire debet ex gratia, cui potest Infidolis reluctari; ut proinde si reluctetur , extra Eccleliam
remaneat non tamen sine gratia, qualibere poluntat fidem amplecti, Ecclesiam ingredi, aut ad illam regredi. Confert itaque Deus gratias, etiam extra Ecclenam.
Omnes , quos Deus vult salvare per Christum, salvantur i fallibiliter sue . D. G. O.
I. Contenditur bι , ouod Deus nolit omnium salutem o quo per Deum stet, ne Reprobi Disentur. II. Certum est, eos, pra saIυantur,
DI ri ex ferita Dei speciali erga Llos: Sicut etiam, quod Deus dominetur in creaturas liberas , qua liberas , ita
ut possit ab iis consensum salutare infal Iibiliter obtinere . III. Nostra praedestia
natio uni Deo debetur reprobari vero nostrae pravae voluntati . IV Deus non
deserit, nisi deseratur . V. suo inteIIstendum, non solum de graIta habitum Ii, sed etiam de actuali. . suos Deus vult efficaciter omni efficacia χ ηοη Ioti m quantum ad se spectat, salυare, illi salυantur ineluctabiliter , necessitate tamen consequem: non antecedeme . VII. Reproborum salutem Deus vult escariter, solum quantum est ex parte sua non vero simpliciter VIII. Litienam auxilia Deus deneget in poenam culparum IX. Adulii non privantur in poenam peccati originalis auxilio suffici-cnti ad salutem.
X. Consensus liber reaturae est qui dem Dei donum , sed is ut ad illum
Hestime concurrat arbitrium creatum non
secus ac in flai nathrae integrae . XL. Pluribus de causis celesia orat, ut omnes salventur , quandoquidem Deus quod nemini denega est solum auxilium sufficiens ad salutem . Ubi explicatur Llud Angustini , quod ex credendi legem salua supplicandi . XII. Etiam infantium sine baptismo decedentium Deus, quaηrum est ex se,salutem exoptat. XIII. Num Deus Doluerit omnium omnis salutem in priori, an in posteriori ad lapsummae
I X Idetur thes infrustrabilita tem divinae voluntatis extollere, necnon efficaciam nostrae Rademptionis per Iesu Christi Sanguinem, dum docet, infallibiliter sal. Vari quotquot vult Deus o Christi merita , et per Christi gratiam salvos facere . Sed pia istae, et Cath lica veritates, quas omnes ad unum dep dicamus, longe absunt non solum a mente Auctoris, verum etiam a sensu legitimo vorborum , sub quibus vaste error occultatur . Et sanesi sensum spectemus , quem hujus thesis verba praeseserunt, Auctor directe contendit, Deum nolle omnium omnino salutem cum enim non omnes de facto salventur, consecta. rium est , quod Deus istorum salutem non velit, si verum osset, quod salventur infallibiliter omnes, quos
Deus vult salvare per Christum: Ex quo pariter sequitur , quod Christus
D. non pro omnibus omnino momtuus sit, ac sanguinem fuderit Quae quantum a Cainolicis veritatibus aberrent, fuse ostendimus in expositione thesis duodecimae , quae huic est assinis. Verum si introspiciamus, quod
209쪽
pet hanc thesim a Quemello insinuatur, illud est, quo gratia Christi
medicinalis sit fortis , inexpugnabitis, ac necessitans arbitrium et ideo qui hac gratia donantur, salvantur infallibiliter eatenus enim dicitur, Deus electorum salutom velles, quatenus hanc illis gratiam consert et quia reprobi defacto non salvantur, nulla iis juxta Quesnollum datur gratia sufficiens, qua possint, si velint, salutem consequi, et ideo Deus non vult eorum salutem atque adeo per Deum stat, ne salventur: quod quam tum divinae bonitati ac Christi sanguini sit injuriosum, nemo est quin
II. Plurima diximus in hanc rem in thesi . et 4. sicut etiam in duc decima, quae pariter habet uuando
Deus ut falυare animam , quocumque tempore, quocumque loco effectus indubitabilis sequitur Muntiarem Dei. Hic addendum , in controversam revocari
non posse, quod qui salvantur, unice salventur ob gratiam efficacem sibi collatam ex affectu speciali Dei intondentis eorum salutem: Neci terit quisquam dubitare, quod si Deus efficaciter efficacia simplicitet dicta vult aliquem salvare, praedestinando illum ad gloriam ut coronam hoc
est conserendam propter operationes liberas salutares , ac meritorias vitae aeternae infallibiliter hic salvandus sit, cum non desit in Deo humanorum cordium, quo placet, inclinandorum potestas omnipotentissima, ut advertit Augustinus , qui in Enchir. cap. 88. addit: - tam impie desipiat, ii dicat, Deum non posse malas omn
petit quippe supremo Dei dominio
utroque modo voluntates hominum Tom. IVP. IV.
ad bonum convertere, videlicet et citra libertatem praedetorminando illos ad bonum , et per operationes liberas ponendas sub auxilio indisse. renti; lioquin dominium Dei non esset latepatentissimum , t quo majus excogitari non potest , si solum dominari posset creaturis , liberis quido , sed non ova liberim hoc in insundendo in illis actum bonum necessarium, quin posset ad arbitrium obtinere ab iis ineluctabiliter per auxilium indifferens operationem liberam salutarem. in idem Aug. in Enchir cap. 6 advertit . Neque
enim eraeiter ob aliud vocatur Ommpointeηη, nisi quia, quicquid vult, potest, nec
voluntate cujuspiam eremur volumatis Oismnipotentis impeditur effectus. III. Quamobrem in eo dumtaxat sensu Catholica doctrina a Iansentana discordat, quod Catholici, lint , de facto Deum voluisse efficaci quidem voluntate , sed solum quantum est ex parte tua cesto non essicaci simplicite Domnes omnino salvari, etiam Reprobo , eo quod omnibus omnino contulerit auxilium quantum est ex se sufficiens ad eorum salutem non tamen salventur reprobi , eo quod defectus salutis unice provenerit ex eorum libera voluntate , quae noluit gratiae consentires ut proinde erronea sit thesis haec Iansentani, quod scilicet omnes, quos Deus vult salvare pet Christum, salventur infallibiliter non enim omnium salutem aequaliter Deus decrevit, reproborum salutem voluit animo uncero in benefico. conserendo illis vires sufficientes aciillam assequendam s ad eum modum quo vult sincero affectu vitam mendici esurientis , qui praebet illi
cibum, quo possit ad arbitrium cim a scio
210쪽
sci. Eiccstcrum tamen salutem voluit animo specialiter benefico , conserendo illis auxilium , quod uin eiciis imul sici, mul Ucax, felicendo illud ab inefficacibus, ad quid ex munere primae causa Deus non tenour, ut proinde beneficium praedestinationis uni Deo acceptum referatur ab electis , Maererna damnario nullatenus possis in delectum gratiae, aut divina voluntatis refundi , sed unice in voluntatem repr borum libere dissentientium gratiae sufficienti quod verbis illis expressit Isidorus lib. a. sentent. cap. s. Ut
xilio. Et glossa ordinaria ex Ruperto habet, Ac si dicat Tu ipse perditionis uae causa es tu tibi possitionem thesaurietas recedeηdo a me , qui solus ιibi poteram ct consis Tam sexiliari,
I squam ibi auxilium es, se apud
me, si mrnitentiam agere velis . Unde Angelicus p. a. q. II a. r. 3. doc te Dejictus gratiae prima causa est ex η
bisu id collationis gratia prima ea aes a Deo , secundu- eae 13.
Pcrditio tuis Israel, tantummodo is me auxilium Mym.
IV. Hinc illud Eccles 1 s. Ne Lxeris, per Deum abes vel ut legunt Septuaginta, & August de grati,
lib. arb. I. a. Noη dixeris, propter Do.
missem recessi quo diserte significatur per solum liberum arbitrium stare desertionem is reprobationem qui la arbitrii culpa, clinon antecedens Dei voluntas potest esse causa absentiae gratiae, Moperati ni salutaris, cum omnes Deus quantum est ex se salvos velit. Confirmatur, quia ex Sacrorum Bibliorum is Sanctorum Patrum doctrina descendit effatum illud: Deus nocusserit, vij des aiar, quod
habetur in Trid seg. 6. cap. r. bi cicitui Deus sua gratia justifcm Ios non deserit , si ab eis prius deseratur Apostolus enim admehr ra.
docet, Deum nos non deserere. Ipse dixit, non te incram, H de clinquam, ut cor denter dicamus , Dominus mihi
adjutor , o timebo , kid faciat mihi homo . Et Ierem. I. dicitur , quod Deus non deserat, is quia deseri volumusci Gravimus ab lonem, ηοη est sanata, derelinquamus eam. ce quomodo Deus nunquam deserit, neque derelinquit, ut habet Α-postolusa videlicet quantum est ex se , quia semper auxilium suum exhibet paratissimum, ut possimus confidenter dicere, Dominus ibi aquio At si auxilium respuamus , curari negligamus insanientes in meis dicum, tunc ne Deus donorum suorum non liberalis, sed prodigus a. beatur, nos derelinquit, Di Jeremias docet aut quia non dat amplius locum poenitentiae I aut quia denegat auxilia uberiora , Quibus necessitas moralis succumbendi tentationibus expugnetur , conserendo dumtaxat
sufficientiam physicam ad resiste dum vel demum quia denegat in penam auxilia emcacia , quae caeter ut esset dariurus. Concisiant proinde Patres utrumque Apostoli, Ieremiae textum, videlicet, quod Deus non deserat quantum est ex se is quod oserat nolentes cur ri; unde verum sit, quod Deus omiserit, nisi deserat. Ex quo fit, quod efficaciter Deus quantum est ex se velit omnes homines salvos fieri , ut proinde conserat omnibus ad id assequendum gratiam sussicientem simul, quod non omnes , quos ita vult salvares, salventur imfallibiliter , ex eo quod multi mnuant