장음표시 사용
261쪽
diloriam , non potest in controveristiam revocari . Nam adversus Pelagium definitum est, quod ad opera. tiones salutares necessaria sit gratia; nec tamen Pelagius negabat gratis nobis collatam fuisse creationem, facultatem ad operationes honestas jure creationis debitam. Quare gratia ad operationes salutares non est sequela creationis: Quod si aramberetur naturae sanae, integrae, deberetur etiam natura per Peccatum corniptae, post peccatum omnino remissum per baptismum unde posset homo nunc naturaliter exerceor actus fidei, spei, & charitatis sita ut oportet ad sanctificationem, quod est contra Concilium Λrausicanum,
necnon contra Mileuitanum can.f.,
Trid se 6. an. 3. ubi anatne- matizatur qui dixerit, sine praesentem te Spartius sancti in phratione , atque eo jus adjutorio bomisens credere, sperare, diligere, aut paenitere posse, sicut oporarer, ut ei justificationis gratia conferatur. Sequela autem probatur , quia licet natura integra careret rebellione partis inferi Iris ad superiorem , quam
nunc patitur natura corruptas atmIn
semper ista rebellio viget in Ibis, ut constat experientia , atque ade3 saltem quando ista non viget, ID sent illi actus saltem remissi exerceri, sicut oportet ad justificationem cansequendam cum tamen certum sit apud Catholicos, actus salutares, In posse a nobis exerceri citra gratiam im debitam jure creationis, quae antono
mastice dicitur Gratia; dicitur Gratia Theologica, quatenus cadit sub Theologicam conliderationem ς ubi gratia debita jure creationis est solum Gratia Philosophica De illa quippe gratia Apostolus dixit ad Roman s. Graria auem Dei visa aeter ms Iesu Domino nostro me solum exacluditur a tali gratia quaecumque Gxigentia illius physica, sed etiam m ratis orta a meritis naturalibus, ut dκet idem Ap 3stolus ad Rom. I Si autem gratia , jam non ex operibus, alioquin gratia jam non estgratia; ad
Rom. . Ei, qui operatur , merces non imputatur secundum gratiam , sed secundum debitum.
de Istis talis' etiam cum erat integrum, non erat aptum ad opus quanto magis eum illud ignis deυoraserit , ct combusserit, ibit ex eo fiet peris Quae e ba in sensu literat Hie mymus inte. ligit de Civibus Hiero lymitanis insensu vero spirituali de natura humana , quae sine adjutorio gratiae nihil
operari poterat conserens ad vitam aris ternam , etiam cum esset integra. Quod similiter docuit Arausicanum cantat 9 ubi habet matura bumana. etiamse in illa integritare, in qua est eo dita, permaneret, nullo modo se ipsam, Creatore suo non adj ante , se aret. Unde eum sine gratia Dei fautem non posset custodire, quam accepit; quomodo sine Dei gratia poteris reparare , quia perdidit Quare Concilium ex necessitate gratiae debitae naturae in statu in- aegritatis arguit ad necessitatem ejus-dom gratiae in statu naturae lapsae ut proinde in uir ue statu merita n stra sint donum Dei, quamvis sint editam merita, tra, per h3c Quod libere ridis gratiae o peremur. VII Confirmatur auctoritate aistrum Scholasticorum Augustianus in Enchir cap. Io6. loquens de natura ante peccatum habet Sineymria tune nec ullam meritum esse μιιι et, quia es pereatum in suo arbitrio erat constitutum non tamen justitiae babendae,
262쪽
, nisi participatisne immutabilis boni inde infert necessitatem gratiae in se disinum adjutoriam praeberetur. Et lib. de corrept. Gra . cap. I. Nec num ergo Deus esse voluit sine si gratia, quem reliquit in ejus libero arbitrio; quoniam liberum arbitrium ad malum sufffcitu ad bonum autem parum es, nisi adjuvetur ab omnipotente bono. uod adjutorium si homo ille per liberum non
deseruisset arbitrium, semper esse bonus; sed deseruis, S desertus est. Tale quippe erat adjutorium, quod desereret, cum vellet, Scin quo permaneret, si ellet.
Hae est prima gratia, quae data es primo Adamo. id luculentius dici potest ad significandum, quod natura humana in statu innocentiae indigebat gratia ad salutariter operandum, ad perseverandum in bono λ qua tamen non indigebat ad amplexandum malum ut proinde gratia illi collata non sumit sequela creationis, nec ejus merita fuerint humana, sed dona Dei: Hanc gratiae necessitatomad salutariter oporandum etiam in statu natura innocentis inserunt communissime Patres contra Pelagium, Massilienses ex illo Apost. I. Corinth. 4. Muta baberi, quod non aceoisil autem accepisti, quidgloriaris, quasi non acceperis siquidem hoc testimonium Apostoli aeque comprehendit opera salutaria naturae lapiae , ac integrae, o diserte ostendit D. Anselmus lib. de Cassi Diaboli cap. I. cujus titulus est : Quia etiam ad Angelos dicatur, suid halles, quod non accepisti D.
Bernardus serm I de Annunc habet: De bonis operibus certum omnino est, quod nemo habeat a seipso. Nam si stare non potuit bumana niura adbuc integra , quam
to minus poterit per se ipsam resurgere jam e ruptis ubi supponit Mellinuus,
cessitatem gratiae in statu naturae nis egra tanquam Omnino certam , tu naturae lapsae ad salutariter operat dum Et 1erm. 22. in Cant alcribit. Angelonii perseverantiam auxilio gratiae, non minus quam gratiae debet homo suam resurrinionem a peccato, dicens uui erexit hominem Iapsum, dedi stanti Angelo ne uberetur , he illum de captissitate eruens , sicut istum a captiυitate defendensa Et bae ratione fuit aeque utrique redemptio, solon illum, o se ans sum.
VIII. Q Dd attinet ad Scholasticos , quoruin doctrina magis consulenda esset , quam Iansenii , Baji, Calvini, & Lutheri, communillime docent non repugnare statum purae naturae, in quo homo per suas op rationes honestas, quas ponere potuisset beneficio gratia Philosophi. cae, quae esset sequela creationis, non posset mereri, nec consequi beatitudinem supernaturalem, seu visionem Dei, sed solam beatitudinem naturalem , consistentem in cognitiona
abstractiva Dei valde intensa, &dilectione , ac stultione Dei consentanea ad quam dumtaxat homo, Angelus aspirare potuissent destituti auxilio gratiae Theologicae Angeli-C qu. 4 de malo art. I. habet C rentia diυinae Usionis dupliciter competit alicui : Uno modo sic, ut non habeat in se , unde possis adiminam cisionem peris venire , S sic carentia αυinae sonis competeret ei, qui in solis naturalibus essse absque peccato; sic etiam carentia Diavinae visionis non effet poena , sed defe
ctκ consequens omnem naturam creatam
&c Scotus pariter in h. dist. 28 h bet Potuit aliquis esse in puris natur libus tam fine gratia , γὰm sine culpa Similiter Si regimim. 4 de Gratia cap. I. Vasq. in p. a. disp. 8s cap. 12. Bellum de Grat primi nom.
263쪽
cap. alii passura. IX. Accedunt demum rationes Theologicae Primo quidem , quia actus salutares meritorii gloriae in omnium Catholicorum sententia sunt intrinsece supernaturales in natura lapsa ergo etiam in statu naturae integrae siquidem Sacri Scriptores, Patres de utrisque actibus eodem modo loquuntur, Gustiti i habitualis utriusque status est ejusdem speciei; ergo tam in statu naturae lapsae, quam in statu na urae sanae, integrae requiritur gratia Theologica wsupem naturalis, qui sufficiat gratia Philo. sophica, quae est sequela creationsisa hos actus eliciendos ; ac proinde Gratia Acyami non producebat meriata humana , quae Originaliter deberentur naturae humanae, sed merita, a essent dona Dei non secus ac sunt dona Dei merita producta a gratia in statu nanira lapsae. Secundo, quia visio beata sive ponatur a natura integra , ve a natura lapsa, reparata, haberi nequit absque lumine gloriae supernaturali
elevante, confortante intellectum ad Deum videndum, prout ex Concilio Viennensi in Clementina Adnostrum dema reticis , ut communiter docent cum Angelic p. I. u. 2.ar. s. ergo nec actus meritorii talis visionis possunt haberi, nisi a gratia supernaturali, tam in natura lana
ruam in natura lapsa Consequentia equitur , quia medium , finis
nempe meritum, praemium spectant ad eundem ordinem aliter non diceretur i. ad ii th. 6. quod Deus Iueem habitet inaccessibilem, quem nullus hominum vidis, nec idere potest, idest viribus naturae debitis. Tertio demum, quia e doctrina
Ecclesiae contra Pelagiu gratia The
logica in natura lapsa est simplici.
ter necessaria ad actus salutares erago etiam in natura fana. Probatur consequentia , quia si natura ante
peccatum posset absque gratia Theologica salutariter operari , post e Catum ea non esset necessaria ad posse simpliciter , sed solum ad facile posse salinariter operari tum quia post peccatum integrae remanserunt vires naturales hominis, rangeli, ut expresse docet D. Dionysius, cum eo Theologi communiter imo
Angelicus s. 4. Contra Gentes cap. 32.
asserit hanc doctrinam esse de fide; tum etiam quia concupiscentia, quae post peccatrum inclinat in objectum turpe , reddit solum difficiles , non impossibiles physice operationes h
nestas , quas poterat natura ponere
ante peccatum. Ex quibus omnibus fit, repugnare, tum quod gratia Α-dam produxerit merita humana quae scilicet potius arbitrio debeantur , Quam gratiae, nec ni dona Dei, cui merita quae producuntura gratia in statu naturae lapsae tum
etiam quod gratia Adam suorit m uela creationis debita naturae
anae, ac integrae minc proscripta
fuit septima ista a, thesis dicens:
Primi Dominis integri merita fuerunt uriis mae creationis munera, sed juxta ocium loquendi Scripturae Sacrae non recte -- cantur Gratii quo fit, ut tantum merita, non gratia debeant nuncuparr.
X. opponitur primo ex Iansenio lib. 2. cap. I. ubi nititur probare quod creatura rationalis non possit a Deo condi ne gratia, hoc est ne faculta e ad Deum diligendum in hac vita, ut eo frui possit in alia ut proinde repugnet status purae naturae, gratia in statu innocentiae sit sequela creationis δε producens Disilire by Orale
264쪽
merita humana orta ex libertate ar.
hitrii non ex mero dono Dei Et hujusmodi contendit esse merita in statu naturae lapsae, in quibus nul-Ias partes habet arbitrium , sed solum
Conceduntur nobis a gratia , quam vocat omnipotentem .dignam Filio Dei, inuam putat essentialiterdit ferre a Gratia Adami, de qua inulta dicit lib. . de lib. arb. cap. 13. 4o ad ostendendum , quod
licet ea sit naturalis, quatenus est se-Quela creationis, adhuc tamen possit cici supematuralis, & excedens vires naturae, hac ratione gratia
quatenus omnino gratuito Deus creat creaturam rationalem ordinatam ad
Deum videndum , quin possit per
vires naturae creatura ista condi ad
hunc sublimissimum finem ordinata. Ubi revera solum docet , quod sit gratia in eo sensu , in quo a Pelagi non negabatur , requiri gratiam ad operationes salutares, qui, ut diximus , damnatus est ab Eccles . Sed hoc omita, sc ratiocinatur ad
Creatura rationalis non potest a Deo condi, nis recta, bona non
potest autem esse recta in bona ruin mul possit natura sua Deum
iligere, ac Deo fiui ergo repugnat creatura rationalis non ordinata ad
seu quae si in statu purae naturae Major liquet, quia si creatura rationalis conderetur mala, seu cum culpa Deo haec imputaretur, ac Deus esset illius auctor minor probatur, quia unumquodque eatenus dicitur honum , quatenus est aptum ad finem suum; neque enim gladius v. g. quamvis sit aureus, dicitur bonus, hi non si aptus ad feriendum , nec
serra dicitur bona, si non sit apta ad
secandum finis autem creaturae rationalis est Deum ex toto corde diligere, ac eo stui ergo ut creatura rationalis sit bona , debet posse nais tura sua ad hunc finem tendere :Est quippe narura rationalis imago divinitatis, Widcirco tarn immensae capacitatis , ut nullo alio bono
satiari possit, ac beati, nisi ipsa Dei
immensitate , ut loquitur Aug. lib. de natura boni cap. 7. lib. . de Trin. cap. 8. Ex alia parte impossibile est, ut creatura tanto bono fruatur , nisi hoc ei per magnam gratiam Deus illi largiatur, siquidem vera Dei dilecti, etiam ut Λuctoris naturae, excedit vires naturales,
ut proinde nec ipsa beatirudo naturalis, quam Platonici reponebant in contemplatione, & ruitione Dei teste Augustino lib. Io de Civit. C. 6. ne gratia obtineri posset, ut idem Augustinus affirmat lib. I 4 de Trin. c. s. lib. Io de Civ. cap. 29. Quare si nec beatitudo naturalis ne gratia propter infirmitatem
virium numanarum comparari potest, sequitur, creaturam rationalem
condi non posse a Deo ne gratia, seu in statu purae naturae ac proin de Adamum conditum fuisse cum gratia , quae tamen solum sui se- ela creationis , qua posset Deum diligere, ac tandem eo rui. Confirmat id Iansenius cap. 3. s. quia visio Beata quam Catholici omnes docent esse beatitudinem supernaturalem negari non potest
creaturae rationali innocenti citra injustitiam; quidem ea misera esset, si beatitudinem istam , quam valde
exoptat, obtinere non posset Deus autem citra iniustitiam condere non potest creaturam , quae si in perpetuum misera , non praesupposta il- Dissilias by Orale
265쪽
lius culpa, aut originali , aut pers nati , ut docet Aug. lib. et contra Iulian cap. 3. qui etiam lib. I. cap. 18 adversus Pelagianos contendit, quod Deus non posset citra injustitiam negare parvulis adoptionem filiorum , si abs tuo peccato originali nascerentur, ut ipsi hinniabant e
Respondetur tamen, duplicem dari beatitudinem , alteram naturalem sitam in cognitione Dei abstractiva Consentanea meritis uniuscujusque Sin dilectione ad illam consequente alteram supernaturalem tam invisone clara Dei, ac ejusdem fruitione . Ad illam fertur creatura rationalis appetitu innato ad istam vero solum appetitu elicit , seu a. et uali desiderio respiciente bonum naturaliter indebitum. Prioris beatitudinis habet exigentiam naturalem posterioris vero solum capacitatem obedientialem cum si bonum cui. Cumque creaturae existenti in possibili indebitum is quod ex postolo Deus lucem habitet inaccessibilem,
nullus hominima vidit, nec videre
potest , nisi adjutus lumine gloriae
prorsus indebito. Hinc ad argumentum Iansenti concedimus, creaturam rationalem non posse a Deo condi non rectam, sine exigentia natu, ratis tantum beatitudinis, quam viribus naturalibus posset assequi. Et quamvis ad Deum diligendum in ad beatitudinem naturalem assequendam requireretur aliqua gratia , ea esset ordinis naturalis , spectans ad
naturalem Dei providentiam , quatenus ita combine causas secundas,
ut hic nunc oonsurgat cogitatio congrua, ad quam libere Dei dii ctio consequatur; unde Dei dilectio
non excedit vires naturales Solum
quippe excedit vires naturales Dei dilectio salutaris , quae sit meritaria beatitudinis supernaturalis proscripta quidem est tam propositio 32. Baji dicentis: Distinctio illa duplicis amoris, naturalis videlicet, quo Deus malia ut auctor naturae grati iii quo Deus amatur ut eatificator, a
est , ct commentitia, ad illudendum sacris literis, o plurimis eterum testim viis excogitaraci hiam s. quae habet Amor naturalis, Dei scilicet, qui
ex viribus naturae exoritur, ex sola Potilo ubi per elationem praesumptionis mmanae cum injuria Crucis Christi defenditur a nonnullis Doctoribus . Mirum autem est, quod post tam solemnes proscriptiones ansenius iterum eosdem errores reponat , iterumque
Quemellus in iis fundamentis plane dirutis machinam suam extollat. XL Ad Confirmationem, cum Viso beata , seu beatitudo supernaturalis sit omnino indebita , citra imjustitiam posset illa a Deo denegari,
nec creatura rationalis ea in perpetuum carens esset misera, sed omniano felix, si beatitudinem naturalem obtineret, quam solum appetit appetitu innato e proptere damnata est
propositio illa XI. Baii dicentis cuia
pie , oe juste in bae vita mortali conversati vitam consequimur aeternam, iano proprie gratie Dei , sed ordinationi naturali statim initis creationis consis
tae justo Dei judicio deputandum est
neque in ac retributione bonreum ad
Chrsi merisum respicitura sed tantum ad primam institutionem generis amant, in qua lege naturali consiluit es, ut ps Dei judicio obedienii mandatorem
culpam requiratur gratia Dei ad Deum videndum i non vero in statu
266쪽
tu naturiae Innocentis. Nam te ista naturalis , ut obedientiae mandatorum secundum se rependatur vita aeterna , seu visi Dei, est contra menoem sanctorum Patrum .in Ecclenae Hinc Aug. lib. I. de hin cap. 6. habet e maeri Deus humano funullo modo potest, sed e Usu idetur quo jam qui videat, non tamines . sed Miltra omines sunt . Quando autem ΛΜ dicit, quod citra injustitiam denegari non posset Dei visio infantibus, si absque originali nascerentur, I qtntur in praesenti providentia , supposta elevatione ad finem supernaturalem, ad quem ceteroquii terant non elevari ea enim posita non Postum, nisi per peccatum, excludi a
regno Dei; unde Christus D Matth. y dixit mari indoin corde ioc est immunes a culpi quoniam ipsi Deum
Augustinus docet lib. . de correpti gratia cap. II. ubi distinguit imior operationes salutares in statu, tura innocentis, in statu nanirae , psae illas dicit esse merinim gloriae, gloriam dicit esse mercedem talis meriti mistas vero dicit esse donum gratiae 'ergo in statu innocentiae r quiritur quidem gratia ad merendam gloriam non tamen gratia indebita jure orationis is quae si memna donum Dei sed gratia , quae producat merita humana: Haec sunt verba S. Doctoris , loquentis de vita artemna respondente meriti, primi hominis, ranget mr me futura erates bomini, cur facta est Angelis , meri.
res premitu in autem per peccatum, perdito bono merito, . iam iis, qui liberam tur, factum es donum gratie , veme in meris futura eram Conhrmatur primo, quia Λugusti
lib. de Praedost Sanctorum cap. re diserte videtur doceres, quod gratia
Adamica nonnisi merita humana produxerit, quae tamen perlapsum protoparentis omnino perierunt naec enim habet Sicut redestinatus est LIo unus, ut caput nostrum esset, ita multi predesinati sunt, ut membra ejus essemus . Humana bic meris comicescant. que perierunt per Adam, S regnet Dei gratia per Ciristum Do num nostrum. Ex quibus verbis inserunt Ians iani, merita in statu natura innocentis scisse ex gratia relinquente libertatem ad peccandum, . quae osset naturae sanae debita',& sequesa creatio. nis merita vero in statu naturae lapsae esse ex gratia medicinal inde. Dita, ac determinata ad bonum, umde sint dona Dei, quippe quae pro fluunt a gratia citra libertatem inis differentiae ad illi resistendum. Confirmatur secundo ex odom Augustino , qui loquens de meritis
Adami lib. de correptet, grat C. xa habet Unde aurem non glorietur
cara, nisi de meritis sui, utrae quidem potui habere, sed perdidit e per quia
habere mimi , per hoc perdidit, bo est per liberum arbitrium; propter quod ηon restat liberandis , nisi Dinia liberantis. Quare Adam per liberum arbitrium, quod sibi connaturaliter debetur, habere potuisset meritati contra vero in natura lapsa non habentur merit nisi per gratiam Redemptoris, atque adeo gratia requisita in statu
irinocentiae est sequela creationis non gratia Redemptoris . Respondetur', Augustinum nomnegare , quod in stam innocentiae gloria, quae esset merces meritorum, esset etiam in sua radice gratia orimnino indebita naturae jure creati ni, sicuti non potest negare, quod: Digitia i Coos
267쪽
'vita aeterna sit etiam merces meritorum in natura lapsa dicit enim epist. Ios ad Sixtum et Sicu merito peccati tanquam stipendium redditur mors, ita meris justitiae tanquam ipendiam
vita aeterea Ratio autem, quare Λωgustinus di versi mode loquatur de gratia collata in statu innocentiae , ac de ea , quae confertur in natura lapsa vocando illam mercedem , chanc donum est multiplex, ut dicemus in thesibus immediati sequentibus agentes de discrimine inter tramque gratiam. Prima est, quia in statu naturae lapsae gratia datur homini positive indigno perse aIum, ido est specialissmo titulo graistia, & donum Dei. inde Augustinus in Enchir cap. 1o6. dicit. Sed post illam minam major est misericoria Dei, quando is ipsum liberum arbitrium liberandum est a semitri , cui domi
natur cum morte peccatum . Secundo
quia ad vitam aeternam consequendam post peccatum requiritur reis demptio, quae absque virtute nominis Dei haberi non potestu quare virtus haec rodemptiya , quae in natura lapsa est necessaria , est gratia longe praestantior, quam gratia collata Adamo ante culpam ad gloriam
adipiscendam Nuod explicavit Λωgustinus de corrept. 4ratia cat.
II dicens: Nunc potensim gratia inaLgent si, ct quae potentior , qudm Dei
ianigenitus Filius aequalis Patri pro eis homo factus, o sine ullo vel originali, et e proprio pereat ab ominibus pecem roribus crucifixus e Tertio quia in xtura lapsa confertur ex meriti, Christi gratia uberior ad superandam concupiscentiam , quae bonis operibus contradicit, repugnat quae repu- gnantia non habebatur in statu in-MOcentiae quod pariteri lac it Λ
gustinus loco laudato dicens: a
non opus habebat hoc αdjutorio, quod implorant si, cum dicunt, ideo viliam se. gem in membris eis repugnantem egimentis meae, quoniam in eis caro concae
piscit adversus sphritum N pisitus --rsus carnem Datque caeli certamine aisborantes, ac periclitanus uari Hi prignandi, vincendique virtutem per Christi gratiam poscunt. Ille re nulla tali rixa a seipso adversus seipsum textatus, atque turbatus , in illo beatitudinis Deo sua secum pace fruebatur. His igitur de causis ab Augustino vita aetorna dicitur esse fassa donum gratiae post
lapsum Adae, quae ante peccatum primis hominibus futura erat merisces meriti.
Ad primam Conlirmationem, ex contextu satis colligitur, quod Λugustinus ibi solum contendat, nulla esse de facto in nobis merita ad primam gratiam obtinendam, eo quod per lapsum dae e statu gratiae exciderimus Ratio autem, cur S. D
cstor merita summaturalia in stata
naturae innocentis appellet Merita humana, non est, ut contendunt Iam
seniani quia in eo statu erat debita naturae gratia actualis sub qua mneroncurri adeo ut repugnet status purae naturae qua scilicet tam peccato careat, quam gratian neque ex eo, Quod in statu naturae innocentis relat ad merita supernatur lia potiores essent partes arbitrii sedeterminantis ad bonum, quam gratiae, quae ab arbitrio determinabatur ad merita causanda non secus ac habitus naturalis a voluntate deis terminatur ad influendum in actum: Utrumque enim est commentitium, a Catholica doctrina discrepans. Sed vocantur merita humana primo,
quia supposito illo gratuito decreto
268쪽
de elevanda natura humana ad fi-riem supernaturalem, erat homini
debita gratia, oua posset merori gloriam: Quia vero per peccatum Protoparentis etiam posteri ex illo Iici statu exciderunt, idcirco in stago veni, ut vitam h bram , 2 bon
utroque statu naturae innocentis, clapsae possunt haberi merita in ordine ad gloriam ratione gratiar; in utro- tu naturae lapsae omnino gratis con que statu amittitur gratia , lamit- fertur nobis gratia ad gloriam pro tuntur merita per liberum arbitrium
merendam praecise ex meritis Redemptoris, juxta illud Apostoli ad Rom. 3. Iustificati gratis per gratiam Ubiis , per redemptionem , quae est in
Christo Iesu: propterea Augustinus dicit , merita illa humana per
Adam periisse se solum regnare
Nunc gratiam per Christum Secundo ea morita dicebantur humana quia gratia, sub qua ponebantur, non praesupponebat in homine positivam indignitatem , cur praesupponit graria, quae consertur in statu naturae lapsae quare merita in statu naturae
innocentis dicebantur humana,quamvis essent sepernaturalia , quia non indigebant divina Christi D. redem- Ptione, qua homines liberarentur arcatu culpae, ratione cujus erant missitive indigni ; quia tamen hac redemptione indigent merita in statu naturae lapsast, ut divinae justitia sa- post lapsum tamen speciali modo rediritur gratia per Christum, ut pos-mus mereri gloriam tum quia debet nos liberare a servitute peccati, unde requiritur Incarnatio necet saria ad hominis redemptionem , esib rationem; tum etiam quia habetur ρο- stiva indignitas in subjecto ratione culpae tum demum , quia ad superandam repugnantiam concupiscentiae exstarnis requiritur gratia uberior, quam in natura innocente Et ideo licet in utroque statu requiratur gra .ria ad merendam gloria, in statu tamen naturae lapsae requiritur speciali titulo gratia , quae sit gratia Liberatoris, seu ordinata ad Iiberandum hominem a culpa , quae non requiritur in statu naturae innocentis Hinc Augustinus saepe merita naturae lapsae vocat dona Dei , non quia non1unt etiam dona Dei merita naturaetisfiat, ideo merita nunc dicuntur es innocentis, sed quia speciali titulo eas Dei dona denique merita super sunt dona ratione positiva indinaturalia in statu natura innocentis humana dicuntur, quia tunc erant homini consentanea sub eo gradu gratiae , quae juxta ordinem providon , conserebatur . Cum autemper lapsum Adar natura humana subjecta sit con piscentiae, ac demonis gnitatis in subjecto, e ratione Incarnationis necessariae ad redimendum, liberandum hominem a servitute peccati, iatione infirmitatis ortae a concupiscentia soluta , ad quam superandam requiritur major gratia,que reddat moraliter possibilem victori- dominatui, ideo indiget uberioribus in tentationum; quod mox iterum di- gratiae auxiliis per Christi merita emus excludendo discrimen essentia- conferendis ad victoriam reportan te, quod Iansentani comminiscuntur,
dam ωhac de causa in statu na inter gratiam Adam in statu innocentura lapsae dicitur gratia regnare tiae, & gratiam Christianam in statu per Christum, qui Io Io dixit: - naturae lapsae. Ad Diyitia i Corale
269쪽
Advertendum tamen primo proscipiam fuisse illam Baj propositionem:
Ne Angeli , nee primi hominis adbuc in-ιegri merita, recte ocantur Gratia me
non aliam, quae habot Et bonis Angelis , et primo bomisi, si in statu illo perseverasse, usque ad ultimum vitae fiaticitas esset merces, non gratia . Quare tam merita Adami, quam elicitas his meritis debita, dicenda sunt gratia, atque adeo nullatenus exigit a natura dami, unde non sunt gratia, quae sit sequela creationis , nec merita Adam tuerunt humana , insensu Auctoris, qui est , quod relate ad illa non haberet primas partes gratia, sed arbitrium humanum, necessent donum Dei, ut merita inis tura lapsa Utraque enim aequaliter sunt Dei dona, ex arbitrii determinatione proveniunt , ut mox iterum explicabimus. Advertendum etiam,quod licet gratia collata Adamo, ac naturae innocenti fuerit indebita naturae secundum se spectatae , atque adeo non fuerit sequela creationis, erat tamen debit eidem naturae prout elevatae ad finem supernaturalem quatenus posita tali levatione, ad divinam providentiam spectabat conferre media consentanea ad illum finem consequendum. At post peccatum meruitddam, ut ipse, tota ejus posteritas privaretur in aeternum omni dono supernaturali, auxilio indebito sive ad impetrandam remimonem culpae, sive ad gloriam; ideo gratia, quae post peccatum nobis confertur ex Christi meritis , sola dici potest
propriim me antonomastice gratia, quia non solum confertur citra Omne nostrum meritum , sed etiam contra meritum nostrum, cum debito nostro ea carendi in perpetuum co . u. P. IV.
quod tamen debitum dissolutum ,
extinctum fuit per Christi mortem, ejusque merita , quae nobis appllicam tu per Sacramenta tanquam perim strumenta moralia suae passionis. tiae omnia mox palam fient, ostendendo discrimen inter gratiam Adamicam , Christianam, seu inter gratiam sanitatis, medicinalem non esse discrimen essentiale, sed mere acciden
TRiges m quarta docet, gratiam
Adam in statu naturae sanae , integra collatam , solum produxisse merita humana, ut proinde discriminetur a gratia medicinali cotilata ex meritis Christi . in statu natura lapsae, quae non produci meis rita humana, sed conseri dona Dei, ut loquitur Jansenius, qui lib. a. degrat Christi haec habet : Ad merita Adami, o Angelorum concurrisse graistiam habitualem, extra coηι Miniam est immo mae ualem in xum, vertissime, eertissimeque Augustinus Meet S tamen illa fuisse merita humanis, non daris; misse merita liberi arbitrii, non dona Dei, tradit. In duplici autem sensu ab his auctoribus ea merita per gratiam A. da micam producta uicebantur H - Primo quidem , quia gratia, qua producebantur, erat debita naturae humanae integrae,in sanae , ratque sequela creationis, ut habet Quesnellus in thesi sequenti; Contra vero gratia Christiana, quae confer
rii naturae per peccatum Corruptae,
nullatenus est illi debita , sed gratis donatur vi meritorum Christici Se-
270쪽
cundo, quia gratia Adamica erat αμtorium, sine quo non, ut proinde Glinqueret humana voluntati liberiatem ad operandum, vel non operam
diu ; at gratia medicinalis Christi
est Adbutorium quo, non relinquens Vinluntati libertatem a necessitate, sed solum relinquens libertatem a coactiones; d ideo merita in statu imnocentiae erant merita humana, in quibus primae partes essent arbitrii humani determinantis gratiam ad perandum merita ero in statu naturae lapsae sunt merita data, ramna Dei, in quibus primae partes sunt ipsus gratiae, quae determinat voluntatem ad operandum. At utrum e est commentitium, doctrinae C, tholicae adversature Falsum enim est primo, quod gratia Adamo collata fuerit sequela creationis , ac debita naturae humanae sanae, integrae, ut mox dicemus Falsum deinde est, quod gratia, quae instat naturae lapsae per Christi merita confertur, deis termine Voluntatem ad operandum, relinquendo solam libertatem a coaetiono, ut constat ex proscriptione tertiae thesis ansentanae . Nec u-gustinus unquam sui in hac haeres. ut delirat ansenius quamvis dive smode loquatur de gratia Adamica, ac de gratia Christiana ob triplicem accidentalem diversitatem, quam im ter se habent , ut dicemus in thesi trigesimaseptima. Falsum denique est , quod gratia , quae confertur insat naturae lapsae causet tantum Dei dona, non etiam meritan stra, prout causabantur in statu imnocentiae , cum in utroque statu verum sit illud Apostoli I. Cor. 4. sui habes, quod non accepisti unde Trid. sess. 6. an. 31 definit: ---ris justificari bona per ita esse do
Deι , t sint etiam bora ipsius Dysi timerita. Docet quidem Augustinus
merita naturae innocentis fuisse ii mana cum dicat lib. I. de Praed. Sanet cap. Is mmana hic merita conis ricescam, quae perieris per Adam iregnat Dei gratia per Cissum. At ex contextu satis liquet,ea merita n In Vincasse Humana in sensu , in quo proscribitur prima thesis Baji, dicens
Nee Angeli , nee rima hominis meritarem vocant. gratia in quo sensu i quitur Quesnellus dicens in hac thes, qtra gratia Adam nonnisi merita mana produxeritu ideo in thesi sequenti dicit, Gratiam istam fuisse debitam naturae sanae. Sed ea merita appellat Humana Augustinus , Primo, quia supposita elevatione gratuita hominis ad finem supernaturalem, debebatur homini gratia qua posset mereri gloriam , quin tante ea ober tu post Adae peccatum. Secundo,quia merita, quamvis orta ex gratia, non praesupponebant in statu naturae imnocentis postivam indignitatem hominis ad talem gratiam, sicut supponunt merita in statu naturae lapsae post peccarum Adae ratione cujus necessaria est divina Redemptio, ut possit homo a culpa liberari per exhibitionem condignae satisfactionis, rae gloriam mereri. Tertio , quia merita in statu naturae innocentis erant a gratia in eo gradu , in quo erat homini consentanea juxta ordinem divine proovidentiae: At in statu naturae lapsae reis
quiritur gratia uberior per Christum ad superandam daemonis ,in concupiscentiae tyrannidem. AN Disiligo by Ooste