장음표시 사용
281쪽
Sine gratia nihil amare possumus , nisi ad nostram condemnationem Oudin I.T sol.
Omnis cognitio Dei, etiam naturalis , etiam in Philosophis Ethnicis , non potest venire, nisi a Deo, & sine gratia non
producit, nisi praesumptionem, vanitatem,& oppositionem ad ipsum Deum , loco arsectuum adorationis , gratitu
PROPOSITIO XLII. Sola gratia Christi reddit homi
dei sine hoc nihil nisi impuritas , nihil nisi indignitas.
aeterae solicitudinem imitant. II. Docent quippe , bomines carere gratia sufficientia non peccandum . II. Homo, si Iaη- fearum audiamus , non aliter dicitur Itaber auiso peccandum , nisi quia potest
cum gratia Liberatoris a malo abstinere, non quia sine illa possit non peccare M. Contendunt an enlaxi dari in nobis ad peccatum in genere necessitatem , seu ad patrandum aliquod peccarum age , ac disjun Hυ . Sed licet necessitas peccanisi esse solum generis , adtac peccinum non esset imputabile. V. Liberum arburium esset extinctum, si non posset homo omnem omnino culpam declinare . VI. Constat dari libertatem ad bene operandum sine gratia Liberatoris supernaturali. VII. Opera Insidelium possunt esse usquequaque bona, ita
ut refcrantur ad finem inutis auis altem non referantur ad finem malum
VIII. Idque passim Sancti Patres, rent. IX. Ex Augustino peccata , quae sunt inecitabilia , non sunt proprie pecc ra, sed pena peccm . . Si ex necesmate peccatur, non peccatur, dum peccatur . I. Essetque Deus peccat auiacto . XII. Et alia inmonera sequeremiis absurda.
XIII. Objecta diluuntur praesertim quia videtur non semel banc rigesimam octaυam besim docuisse Augustinus. I. C Uesnellus Iansentana lue inis sectus in hisce thesibus insinuat naturam humanam per Adae peccatum ita penitus corruptam esse, ut ejus liberum arbitrium, quod solum est viribus attenuatam, re inclinaistum, ut loquitur ridentinum sess. 6. cap. I. sit etiam veluti extinetum ac mortuum relat ad bonum quodcunque amandum, ac efficiend an . ita ut circumscripta Dei gratia persuas vires naturales nihil omnino possit circa bonum quodcunque,etiam ordinis naturalis , sed ita manserit servum, captivumque peccati, ut sine Dei gratia libertatem Gocere non possit, nisi ad peccandum, quat usDj0iligo by Orale
282쪽
ita liberum si ad ponendum vel hoc. vel ilIud in specie peccatum, ut tamen omnino necessitetur ad ponendum aliquod peccatum age, in mere . Ea tamen calliditate haersum istam toties ab Ec si damnatam insinuat, ut videam ob oculos ponere aegritudinem , ac miseriam naturae lapsae , Ic excitare homines ad Modicum, medemptorem destrecandum, qui sua gratia medicinali praesentissimam Opem serat natum viribus omnibus destitutae. Siquidem per peccatum eo devenit homo in barathrum libidinum in praeceps actus ut possit ei velut in Epigraphen inscribi illud Isaiae I A planta pedic que ad seriisem capula non est in eo sanitas vulnies , ct liuor , ct plagarum s non est circumli Ia , nec curara medicamine , neque fota oleo . Verum
dum videtur Auctor pie iningentiam medicaminis, olei, nempe gratiae,
inculcare , versutis verbis timorem
omnem culpa a nobis dςpellit, d
cens, culpam esse omnino indeclina-hilem citra gratiam Christi medicina Iem , quae olis electis a Deo confertur ad arbitrium nihil omnino conducere nostros conatus , labores,in orationes ad resistendum cupiditati-hus ineluctabiliter pertrahentibus ad culpam nec dari nobis ex legepr videntiae gratiam sufficientem ad rentationes propulsandas .in ad aliquami bonam operatione ponendam. Quinimo cum culpa aliqua me , Min- determinate omnino nec artast iis,. qui bus gratia deest ex ominum non insipientium sensu culpa vacet,
qui culpam vitare nequit, juxta illud
Aumae Nemo peccatri eo , quod nullo modo casere potes , inde apertissime descendit, unumquemque, quicquid agas, immunem esse a culpa nam
si gratia praevenitur , benet operabi tur,in non peccabit; sin autem gratia destituam , non imputabitur asculpam culpa ipsa , quippe necessaria. Eo itaque semper ansentanae, Quesnellianae theses callide collineant, ut nos ad hilariter vivendum citra culpae is gehennae timorem suadeant, & impellant. II. Ut altius percipiatur harum thesium error, sciendum, naturam humanam in Iansentanorum sententia
post lapsum incurrisse non solum moralem, .consequentem, sed etiam physicam, antecedentem necessiis larem peccandi, Tuccumbendi tentationibus , ita ut non solum ea peccet operando malum, sed etiam M. ro omittendo bonum; a qua necessitate non possit liberari, nisi pergratiam , quae pariter necessitet, ac deinterminet ad honum L nempe ad actum charitatis Et quia Infideles
carent omnino gratia, prout docuit
Qite ellus ire vigesimasexta thesi. ideo Infideles ex necessitate semper
peccant urgente tentatione, aut praecepto aliquo sive narurali, sue divino, sive humano . Docent pariter necessario, & non libere jeccare justos, iudeles , qui defacto peccant, eo quod careant in istorum sentenisti gratia uincienti ad non peccandum nullum enim auxilium gratiae agnoscunt in natura lapsa, quod
sit sol um sufficiens non efficax;
nec adnailrunt auxilium efficax distinctum ab actu charitatis Emcaci, incompossibili cum peccato. Is I. Quod si illis objectetur , requiri libertatem ad peccandum; δε - 1 pondent primo su incere libertatem a coactione juxta tertiam ex hesbus ansenii, quando scilicet actus fit nulla urgente cupiditate boni, in Digilias by Oos
283쪽
timore mali temporalis cuia tamen in natura lapsa peccatum emper fit, aut urgente timore mali tempor iis, aut urgente boni cupiditate, cui voluntas resistere non potest propter virium imbecillitatem, deo docent indivisim quod peccatum quodcumque in natura lapsa sat mira libe tatem formalam indifferentiae, quam solum exigunt in primo peccato patrato in statu innocentiae, non eis r in aliis, quae peccata simul sunt, poena peccati . In his enim uistant eam libertatem lassicere, quae fuit relate ad illud primum peccatum dae , in quo tanquam in radice, caula reliqua peccata continentur, prout dicitur in prima ex
thesibus ab lex. VIII. proscriptis. Impraesentiarum autem in hac th si dicitur peccator liber ad malum, non quia potest quodcunque peccatum declinare, quando accingitur ad operandum ne gratiae adjutorio sed quia potest hoc vel illud peccatum in specie vitare determinatus ad peccatum in genere vel quia pota est cum gratia Liberatoris 3 talo abstineres, quamvis non possit ne tali gratia non peccare cum dis emte dicatur deinde in thesi s. m
re Dei in eo, pecearorum non regnum ιe, necesse est, ut in eo carnalis regnucupiditas, omnesque actisnes ejus corrumpat. Ex Iansenio enim juxta errores Baj sine gratia Dei omnis usus liberi arbitrii necessario est malus umde proscripta est propos illam lino. Nonηbi Pelagiaη errore admitti potest usus aliquis liberi arbitrii bonus, iis non malui ct gratiae Christi finiam facit, qui ita semis, o Eocet. IV. Antequam ad consutandos i. sos palmares errores descendam, Jan-
senio ansenium ipsum objici , qui
lib. 2. Martis Gallici in praefat. habere Nibi esse iis Christianae doctrinaesanct
nibus ita ratum, Dumque, quod non, pr riente quadam ingeniorum petuuntia, min Mique libidine , in dubium revocetur Inusium ero tam insolens, it alienum avomnium Carbolicorum ore paradoxum, quod non erisimillus ratiunculis affera rur. Quid autem inter Catholicos magis celebres, quam illud Augustini
Nemo peccat in eo, quo niuis modo a vere potest hoc tamen Iansenius, miusque discipuli conantur futilibus ratiunculis in distinctionibus in controversam adducere. Et quamvis noverint a Pio V. Gregor. XIII., cUrbano VIII proscriptam esse th sin illam 18. Baji dicentis berum
arbitrium sine gratiae Dei adjutorio, nomausi ad precandum alet es necnon 29. dicente: Pelagianus est error dicere, quod liberum arbitrium valet ad ullum pecca-ιum vitandum; tertiam, quae habet 'Homo peccat etiam damnabiliter in eo. quia necessari facit . Iterum tamen,
iterumque hoc ipsissimum aliis, aliis e phrasibus eructant admittendo 1olum umbratilem illam libertatem , quod scilicet possit voluntas aliquod
peccatum in particulari vitare, dummodo tamen in aliud incurrat ut si quis omittat furari, ut occidat, vo omittat mentiri ex affectu vanae sit Tiaea purant quippe necessitatem ad peccandum esse genericammon spectincam, qualem dicunt esse in damnatis, qui ad peccandum in genere neceLsitantur, non tamen ad hes neccatum in specie; sicut Boati necessitantur ad bene operandum in genere non tamead hanc determinate bonam operati nem; quamvis nec damnati puniantur propter novas culpas, nec Beati pre mi at sciantur propter novas bonas operationes, eo quod sint in termino: Disilias by Orale
284쪽
At transmisso , quod hae libertate
specifica 3lleant nomines in statunaturae lapsae, tamen desit libertas generica ad declinandum quodcumque genus peccati , semper verum it, quod necessario peccant, ut proinde non possint pro ter haec peccata pu-
tum Adae quam Calvinum, qui In
Antid ad seis . an. s. pariterra cuit, liberum arbitrium esse figmentum, titulum sine re Quorum vestigiis inhaerens Iansen lib. . de statu naturae lapsae hunc titulum praefixit capiti . Perii non solum libertas adniri sicut qui necessitatur ad suspen agendum bonum, sed etiam absinendi dium in genere, cum sola libertate, peccato. ne in hac, vel illa arbore suspenda VI. Caeterum etiam dato , quod rur, dicitur omnino necessario iuspen peccator liber esset ad abstinendum ad , nec illi suffragari libertas illa malo non proinde fit, quod solum
in ordine ad vitam conservandam . sit liber ad ponendum malum , non Praeterquamquod libertas ista voluntati, Iansentana est potius indifferentia voluntatis passiva , quam activa, Quatenus, ut habetur in thesicio Baji, In omnibus suis aedibus peccator sertat
V. Ostenditii itaque ciuius ansentani assumpti falsitas primo ex Trid. sod est 6 can. s. definit: Siquis liberum bominis arbitrium post Adae peccatum militi m is exinctum esse dixerit, ornatbema sit : Quod si necessitaretur ad peccandum hirio sine gratia Liberatoris , quarenus solum exercere
possit libertatem circa amplexum hu-rus , vel illic mali, quin tamen pos-st omne malum declinares, sequCrevero si liber etiam ad ponendum bonum sine gratia Liberatoris, seu sine charitate qua per Iansentanos coincidit , aut essentialiter connectitur cum gratia per Christum ut fuse ostendimus in prima harum thesium. in qua dicitur, quod peccatori amisissa per peccatum gratia nihil rem neat, nisi generalis impotentia ad laborem , ad orationem δε ad omne opus bonum. Et sane cum passim in Scripturis Deus peccatores hortetur ad poenitentiam, is alia bona opera, gnum evidens est, quod illis libertas insit ad ea praestanda. Qui - qtud sit, utrum ad ponendum opus
bonum ordinis naturalis requiratur a. tur, quod arbitrium esset omnino ex liqua gratia pariter ordinis naturalistinctum nihil enim posset relate ad consistens in speciali quadam Dei pro- bonum, quia seclusa gratia non potest bonum operari ; neque relate ad malum aliquod posset, quia necessi-.tatur ad non endum aliquod vagem, Itinia gratia circumscripta ergo liberum arbimum relate ad bonum, aut na .ilum esset omnino extinctum , si solam libertatem haberet ad malum sine gratia. Haec definitio Tridentini videntia , seu cositatione congrua, Iout docent viquius, Turrianus , laeralitas is alii graves uctores. Augustinus in s. g. explicans versi-ctilum illum , Etenim passer invenit Abi domum turtur nidum sibi ostendit, 'etiam Ethnicos extra Eccletiam ali id boni facere: Et ep.igo dicit, Polamonem ad alescentem Paganum tam Lut horum damnavit , qui in ii a Xenocrare hi sopho ad tempe-bro de servo arbitrio, d alibi docuit, rantiam 3 contincntiam suisse conlibertatem indifferentiae circa bonum, versum: Et lib. s. de Civit. cap. s.
malum esse extinctam per pecca ostendit, Deum favisse Romanis in
285쪽
Sine Gratia nihil boni fieri potes. as
umplincando suo imperio propter bo de statu naturae lapsae cap. s. operana opera moralia ab iisdem praestita, isthaec Infidelium esse solum bona ex voluisse in hac vita remunerati parte objecti, seu esse bona quaedamnis illis c3nferre dando tam amplam dominationem. Scriptura etiam a Lsim commemorat aliqua bona opera Infidelium , e. g. beneficium ab obstetricibus AEgyptiis praestitum Israelitis, quod Deus remuneratus est, aedificando eis domum , quia Deum imum
buchodonosore sic Deus loquitur Ezech. 20. Ecce ego dabo Nabuchodo nosor Regem Bahloni in terra AEmpii, o aeeipiet multitudinem ejus , o deprae- officia , non tamen esse bona ex omni parte, praesertim respectu finis, cum desit illis relatio in Deum propter se dilectum. Nam contra est primo, quia ut pus sit studiosum bonum , non est necesse , quod ad Deum summe dilectum reseratur aliter nulla alia
daretur virtus praeter charitatem, cum
de fide sit tres dari virtutes Theologales in dari etiam orates . Ad
hoc enim ut actus virtutis exerceatur,
dabitur manubias ejus Gripiet spo satis est, quod objectum honestum,
Ita ejus, meri merces exercitui illius, ac conveniens natura rationali ame-
ει operi, quo σωυis a ersus eam; tu propter suam honestatem , seu . dedi ei terram ravi pro eo quod a nitatem intrinsecam, ut siquis paren-bo υerit ibi ait Dominus Deus V tes colat, reddat unicuique jus suum, bimieronymus in cap. 29. Zech pauperibus subveniat, quia id decet addit Ex eo quia Nabuchodonosor mera naturam rationalem . Neque enim Po-cedem accipi boni operis, intelligimus et Iemonis continentia sui vitiosa , ut iam tbnicos , si quid operis boni fece somniat ansenius, quamvis deesset rint , non absque mercede Dei judicio illi circumstantia finis ultimi; siqui- praeteris . Qito disertius exprimini dem , ut habet Aug. ep. I 3o. ea fuit verbis illic, quibus Propheta Nabu donum Dei, atque adeo opus virtu-chodono rem alloquitur Danielis . tis per hoc, quod continentiam ser- dicens monsilium meum placea tibi Speccata tua eleemosinis redime : Nemo autem somniare poterit, quod peccata aliis peccatis redimantur; unde fit eleemosynas illas Nabuchodonosoris Infidelis non fuisse peccata , sed opera honesta apta ad placandum Deum iratum sicut etiam fuerunt jejunia, Walia honesta opera Ninivitarum Ionae a. in Aug. lib. de spir. klit cap 27. habet: Non usque adeo in
anima humana imago Dei Ierirenorum a ffectuum labe detrita est, ut nulla in ea vetat lineamenta extrema remanserint
aende meritὰ diei possit, etiam in ipsa impietate is suae facere aliqua legis. VII. Neque dicat ansenius lib. 4. Tom. D. P. HVaro ex hoc motivo, qu3d id rectae
rationi sit consentaneum, prout a Xenocrate proponebatur.
Contra est secundo , quia aliud
est Orficium de se bonum non reis ferre ad Deum summe dilectum, liud est referre illud ad pravum finem hoc secundum reddit tale officium vitiosum, non vero primum.
Ideo Augustinus a Iansenio relatus dicit Bonum est, ut subυeniatur homini periclitanti, praesertim innocenti sed ille, qui bo facit, si amando gloriam hominis magis , quam Dei facis , non bene bonum facit. Et quia plerumque opera bona Infidelium roseruntur ad finem inanis gloriae , aut Varitiae, aut Dissilias by Ooste
286쪽
ant ad alium finem malum , ideo
pleriamquo sunt vitiosa , ut idem Auagustinus adnotat lib. . contra Iulianum. Quare inepte Lutherus in cap. 4 epist ad Galat dicit : Opera extra fidem facia, ut maxime in speciem sancta videantur, sub peccato , o maledicto iunt Quod pariter ineptissime docuit Calvinus lib. I. Instit cap. 4. Ian senius libr. 4 de statu naturae lapsae cap. 3 ubi habet: Sesa absenii fidei Jusscit, ut omnia opera Infide-ltimi sint peceata Et jure merito proscripta fuit 17. Baii propositio dicens: Omnia opera Vaclium sunt peccatu, et Cirtutes Philosophorum itia. VIII. Sed redeo ad ostendendum non dari in natura lapsa , circumscripta Dei gratia, in peccatoris voluntate solam libertatem ad peccandum, ita ut in aliquod vage peccatum necessario prolabatur , quoties gratia liberatoris non insundit illi actum charitatis. Hieronymus tomos epist. 7. ad Damasum dicit hoc esse dogma Catholicum his verbis:
Liberum si confitemur arbitris m, ut Lcamus, ram illos ei re, qui cum D nichie dici ni , hominem peccatvm υirare non posseu quam illos, qui cum P
miniano asserunt hominem pecorare non
posse ; uterque enim Olli arbitrii liberta rem Nos vero dicimus hominem sempero peccare is non peccare posse , ut sem-m liberi confiteamur esse arbitrii . Haeces fides , beati me Papa , quam in Ecessis Catholica didicimus Quidquid sit de opinione Bellarmim in libro de Scriptoribus Ecclesiasticis putantis hanc epistolam non fuisse D. Hieronymio Idem pariter docet Augustinus , praesertim lib. de duabus animabus cap. . ubi habet
P. centi reum teneri quempiam , quia
iniquitatis est , insania . Idem etiam
alii Patres communiter , quorum verba longum esset recensere. Neque dicas primo : Ianscitianos non negare in peccatore libertatem ad non peccandum , sed solum libertatem ad bene operandum sine gratia liberatoris . Nam contra est, qtii abstinentia a peccato, si non et moraliter bona ex motivo charitatis juxta doctrinae Iansenti, Quemelli in thesi a 4 est moraliter mala is peccaminosa , cum non admittant medium inter cupiditatem - charitatem ex thesi s. Praeterquamquod in lege assirmativa
naturali, qua praecipitur . g. amor
Dei , aut actus Contritionis , qui non est liber ad actum bonum non potest esse liber ad non pec
Neque dicas secundo , necessitatem peccandi non tollere a peccatore in natura lapsa veram rationem peccati in o qui peccat; quia scilicet potest non peccare sub gratia liberatoris. Nam sicut non potest imputari ad culpam , quod homo moriatur, quia necessario moritur, quam visio: si non mori ex gratia Dei omnipotentis I ita non potest imputari ad culpam opus malum, quod necessario fit in sententia Ian- leniana, quamvis possit ex gratia per Christum non fieri.
IX. Neque dicas tertio Augustin.&alios Patres, dum dicunt non posse peccatum esse neccessarium, loquid peccato, quod sit dumtaxat peccatum , non vero de peccato, quod sit peccatum smul, di poena Peccati, ut sunt peccata in natura lapsa:
Quod expressit Augustinus lib. I. Retrali cap. I s. ubi loquens de peccati
definitione, Qua dixit, peccatum esse
287쪽
non posse, nisi sit voluntarium, ita ut possit voluntas ab eo abstineres, addit:
Propterea vera est , quia id definitum est, quod tantummodo peccarum est, non quia est etiam poena peccati. Et si nil iter lib. Operum imperfeci. sol. 8.loquens de libertate requisita adieccandum in natura lapsa , habet: Nunc ei qui dicit, quo L nolo malumboc ago, abstinere inde liberum non est. Ac per o tria ista discerne S scio , liud esse peccatum, alitia paentim pecca- ιι, aliud utrumque momine peccati tantum intelligit S Daetor amorem objecti verit , nulla cupiditate concupiscentiae cogente elicitum, sicut fuit peccatum Protopi altorum Nomine pena peccati intelligit quo scumque seorsim a nova culpa ho .nini provenit ex culpa Adae, ut mors
corporea, ignorantia, quam ex 2ccato contraxit, concupiscentia eIsrae-nis,' alia id sentis Nomine vero peccati simul , pena peccati intelligit amorem objecti prohibiti, sive cum ignorantia praecepti , sive cum impol sibilitκ te implendi praeceptum , sive cum dominante concupiscentia , quae procedat a voluntate sicut est omnis amor vitiosus in natura lapsa ad haec peccata libertatem indit serentiae non requirit. Sed contra est , quia si Augustinus vellet solum primum peccatum Adae fuisse liberum , doceret errorem advini a Tridentino damnatum, Quod per peccatum Adae sit extinctum liberum arbitrium quod Sancto Doctori enormiter est injuriois sum. Quare universi , ex mente Augustini, quod est peccatum caveis
r porei ut docili etiam lib. s. de Civ. Des c. io .in alibi Illud peccatum, quod simul est poena peccati per hoc, quod caveri non possit, non est
proprie, formaliter, sed impropriet. c materialiter peccatum, Vid peccata quod fit per ignorantiam in vincibilem δε motus concupiscenti inevitabiles. Quod disertii lime docuit S. Doctor lib. . de lib. arbitr. capite is dicens : Si domis Da peccaverunt, quid nos miseri fecimκs, ut cum ignoranIi. caecitate nasceremur λ Quasi
exponens hominum querelas, quos precata ex ignorantia in vincibili imputentur ad culpam . sed quereliqiacit satis dicendo: Nun tibi de τὸ tur ad culpam :tou in υitus ignoras , fr.ι quod egistis quaerere , quod ignoras L Ita propria tua peccata lint Quibus verbis ollandit, peccata, quae caverinonio. lunt , elle improprie peccata. Ad eum motum quo ridentinum se s s loquens te concupiscentia, quam aliquando pol totus peccatum appellat, declarat, non appellari peccatum , ito proprie in renatis peccatum sit, sed quia ex peccato est . I au peccatum inclinat . Era
stinus lib. I. Retrali cap.ii loquens de peccatis, quae proprie sunt peccata,' quibus convenit peccati de fianitio, dicens: Peccatum quippe illud intelligendum est, quod ιantummodo pereatum est, non quia est etiam poena ec cati. Et post multa concludit: Non
itaque falsum est, quod dixi usque Leo peccaIlim oluntarium malum est, ut
millo modo sis peccatum, si non sit voluntarium Nitare peccata, quae sunt inevitabilia, ut peccata ex ignorantia in vincibili, peccata, quae fiunt ex concuplicentia inevitabili absque advertentia, consensi, cum sint peccata simul, 'pia peccati, unis,ltim improprie , C materialiter, ac secundum quid peccata , non vero, proprie sotinaliter , dc simpliciter o Diuitia i Corale
288쪽
X. Confirmantur haec omnia, quia si homo non este liber ad peccatum declinandum , sed ex necessitate aliquod vage malum operaretur, non peccaret, dum illud operaretur, atque adeo peccarct, non peccaret.
Probatur eouela ex Iustino Apolog. a. pro Christianis, ubi habet: Nisi bomines arbitratu suo possunt turpia fugere , bones sectari , extra culpam eis ruης, quicquid agant. Bernardus etiam
de lib. arb. col. a. dicit uod sibi inberum non esse exoscuhr, iro pacto eive boni m, e malum imputatAH Excusat nempe uiri m e nccupias. Sic Damascenus Dialogo contra Manicheos;
su anima , quae I xxide oppressa est poteri , qui pecce At proinde culpa
non eris. Et August. de lib. ari, cap. I 8 suis enim peccat in eo , quod nullo
modo cavere porco Peccatur avIem; erago caveri potest.
XI. Accedunt ad haec plurimae aliae Theologica ratiocinationes , Et prima quidem, quia si homo ex naturali sua constitutione necessario pe carci , Deus esio peccati Auctor , ergo etiam si necessario peccare post lapsum . Antecedens constat , quia in auctorem causae resertur est octus necessario connexus cum sua causa; sicut in Deum conditorem resertur lux solis, calor ignis , Quod X- presse docent Patres communirer , causa quippe causae est causa causali. Hinc Athanasius de salutari adventu habet ne ergo peccatum secundumaeaturam ei suod si is est , statueriaris naturae conditorem quod biosphemκmes P peccati esse opificem. Et Hicronym. in Ecclesiastem cap. 7. Ne videreiar
communem bominum damnare naturam
ω Dei in avrborem malifacere, dum talium conditor est , qui malam visare zon
m a Deo creatos. Et August. lib. 4. conseis capite 3 docet, in Deum referri peccata, si stellae peccandi ne cessitatem inducerent , dicens ' σCoelo ibi est ineυtiabilis causa peccaηdi ,
o Venus hoc fecit, aut Saturnus , aut
Mars scilicet ut homo sine culpa sis, cuia
pandus sit autem Celi, aut sederum creatori es ordinator Consenuentia itaque
probatur , quia per Adae peccatum non est sublata homini potestas sibi
connaturaliter debitari, iam liberum arbitrium cst extinctum, sed blum viribus est attenuatum, inclinatum, ut habet Trid. ses. 6. cap. I. UatC-nus ob rebellionem partis inferioris patitur disti aetatem ad honeste
perandum, quam non patiebatur ante rebellioneis ergo post apstim Α-
dat humanum arbitrium circumscripta gratia per Christum ex naturali sua constitutione ad summum, cossitatur moraliter, non tamen physice ad peccandum aliter tam ante peccatum Adae, quam post illud, Deo peccatum hominis imputaretur . Et ratio a priori est, quia concupiscentia non seri secum necessitatem peccandi, sed blum dit ficultatem physice superabilem a facultate arbitrii unde fit, quod si homo physicei cessitaretur ad peccandum post , pshm Adae , necessitas ista oriretur ex sita naturali constitutione, uic Deus esset peccati auctor. Confirmatur primo . Si sola vis
concupiscentiae induceret peccandii cessitatem in natura lapsa Deus amotor natura esset mul auctor peccati, quidem concupiscentia ex naturali conditione humanae naturae
competit homini, & illi inesset, si homo conditus esset in statu naturet purae, ut docet Chrysostomus homil. 19. ad populuin ntioch dicens
289쪽
Coneupiscentiae radix babet a natura priseipiam concupiscere enim naturales prininde proscripta est propositio illam is s. Deus non potuisset creare ab initioralem. bominem, qualis nunc nascitur, videlicet rebellem, per appetitum imperio rationis M aliis aerumnus obnoxium, quas per peccatum contraxit Existimo tamen, quod non pintuisset Deus hominem creare cum t Ii rebellione concupiscentiae, quae induceret necessitatem moralem ad peccandum; quia sic etiam quodammo do Deo etiam peccatum tribueretur.
Unde Augustinus lib. I. de lib. arb. cap. I 8 dixit: Non posse a libidinosis
operibus temperare, non est natura inse
sui bominis , sed poena damnati. Ex hoc itaque quod homini naturaliter comcupiscentia competat, sequitur, quod haec sollim inclinet, non necessi et ad peccandum δε quia in poenam peccati nocessitat moraliter, ideo per merita Christit gratia nobis abundans datur, ut illi resistamus: Unde dicitur ad Rom. s. Si unius delicto
mors regnavit per inum , vis magis
abundantiam grariae is donationis, et justitiae accipientes in ita regnabunt per Iesum Christum Dominum no1Irum.
XII. Secunda Theologica ratio est , quia motus concupiscentiae , affectus turpes simplices, them ces peccandi , cum sint necessarii nullum continent peccatum in statu naturae lapsae, ut ipsi Jansentani admittunt, quamvis in spontanei, voluntarii, & ratione peccati originalis sit ablata nobis potestas illos cohibendio ergo pariter vacarent culpa affectus turpes absolute & eLficaces, si ad illos pariter necessi a- remur . Neque dicas assectus exfica. cesmo eri ex judicio indifferentiam
simplices moveri possunt , ac persistere cum tali judicio ; sicut persistebant cum notitia boni, mali in Apostolo dicente, Non quod volo bonum, bo ago, sed quod nolo malum hoc facis; proinde ad Rom. 6. idem
monet me regnet peccatum in vestro mortali corpore, ut obediatis concupiscenotiis ejus quatenus etiam cum adve tentia rationis persistunt motus conis
cupiscentiae ita ut possimus quidem illis non consentire, non tamen illos non sentire possimus is ideo Al ostolus non prohibet , ne sint sed solum ne regnent Quod rem
stinus annotavit tr. I. in Io dicens: Non ait, non sit , sed non regner suamdiu vivir , pereatum necesse est esse in membris uisu saltem illi regnum in ratur; non fiat , quod jubet Quod si
non essent necessarii, etiam cum advertentia rationis, Apostolus non diceret, non regnentri sed diceret
non sint , sicut absolute prohibetur consensus erga illos cum autem sinium prohibeat ne regnoni, gnum est, quod solum affectus inesticaces snt necessarii , non vero essicaces , absoluti. Quod innuit Greg. lib.
ΣΙ. Moral, cap. 2. dicens: Peccatum
in humano corpore non esse , sed reg-re prohibuit , quia in earne eorrup:ibili
non esse M potes , sed non regnare potest. Essent aliae innumerae Theologi
ratiocinationes , quae idem evincerent praesertim quia derisoria essent
exhortationes, comminationes , pr
missiones, si daretur peccandi necessitas, gratia liberatoris non sit in manu voluntatisci Praeterea non ecset gravius peccatum, quod commitatitur ob levem tentationem , quam si committatur ob gravem ; etenim in utroque casu eadem daretur neces
290쪽
sitas Sed non est opus in nis amplius immorari satius est objecta diluere. Qui vero plura hac in re velit, consulat Belluminum lib. s. de Grat.&lib. arbitr. cap. 9. IO. XIII opponitur , quod Augustinus non semel dixerit hominem per Adar peccatum contraxisse necessitatem peccandi ergo si quam libertatem exercet quando se applicat ad operationem, ea solum est relate ad hoc, vel illud peccatum in specie, determinatur tamen ad peccandum in genere . Antecedens probatur nam lib. de persect justitiae cap. 4. dicit ex libero danai peccato subis secutam esse poenalem vitiositatem quae ex liberiate fecit necessitatem Et cap. seq. addit unia peccavit -- fumari, secura est peccaηrem peccatum habendi dum necessitas . Similiter lib. g. Oper imper C. II 2. libro conera Fortunarum Manicharum disp. a.
dicit, postquam peccavit Adam libera voluntates, nos qui ab ejus stirpe descendimus , suisse in eccssitatem peccandi praecipitatos Pariter in lib.
laudato de , sectione justitue cap.
6. habet Peccatum est , et eum non essebarisas , quae esse deben, e minor est, quam esse debet Ῥυ bo voluntate is
est , praesens voluntas bo fecit , amrem non potest , praeterita Muntas boefecisci ergo juxta mentem Augustini Peccator non potest a culpa abstinere, M ad summum est olum libercid malum sne gratia liberatoris, prointi dicitur in prima harum quinque thesum : Ad eum modum quo da, mones supposita sententia illa Theologorum , quod propter obstinari
nem malo nequeant ullum actum verae virtutis exercere, non sunt liberi ad faciendum opus undequaque
bonum , sunt tamen liber ad a. lum, quatenus possim abstinere, si velint, ab hoc vel illo opere malo, Quod culpabiliter faciunt esto non sint liberi ad abstinendum a malo quo
Confirmatur primo : ex sine gratia, & fide non solum non juvat ad peccandum , sed etiam dando notitiam peccati incitat potius ad peccandum nitentes contra vetitum ergo voluntas, quam gratia non PraeVenit, nihil habet luminis, nisi ad aberrandum, ardoris, nisi ad se praecia Pitandum, virium, nisi ad se vulnerandum prout habetur in altera ex his thesibus. Confirmatur secundo , quia nihil datur medium inter charitatem , culpabilem piditatem; siquidem affectus animi versantur vel circa creatorem , vel circa creamras, amor
Creatoris est laudabilim amor vero mundi est culpabilis, ab Apostolo vetitus atqui actus charitatis elici ne gratia non potesta ergo sine gratia nihil amare possiimus, nisi ad nostram Gndemnationem , ut dici tur in tertia istarum thesum. Unde August. lib. 1. de Grat Christi cap. 26. Quid boni faceremus , inquit, nisi diligeremus Ubi non est dilectio, nullum
Contirmatur tertio: Cognitio Dei obligat nos, ut ad illum tanquam ad finem ultimum omnia dirigamus aliter nihil recte fit, nec cognitio Dei parit assectus debitos adorationis, gratitudinis, amoris atqui sine gratia haec praestari non possunt; μ cognitio Dei sine gratia non pro ucit nisi praesumptionem , vanitatem, & oppositionem ad ipsum Deum loco affectuum adorationis , gratitudinis in amoris I ut qu ria ista