장음표시 사용
351쪽
Nulla datur virtus praeter Charitatem. 323ΡROPOSITIO U.
Ut proinde de se meritoria sit , unde Hierem. 7 habetur BeaIus vir, ciaeonsidii in Domino is erit Dominus maucia ejus . Verum quidem est , aliquando, in Scripturis nomine fidei venire fiduciam ut cum dicitur Matth. 8 nyis imidi estis modicae fidei cum etiam apud Latinos aliquando fides pro fiducia sumatur, ut apud Terent. Tristis seυeritas ines in vultu , atque in morbis Adeo passim tamen nomine fidei in Scripturis venit assensus praestivis Deo revelanti , qui fiduciam, seu spem certam causare natus est, quamvis non semper illam causet, ac proinde ab ea separatur . in dicitur Matth. 'de filia, fides Maresalvam fecit ubi excitatur ad fiduciam concipiendam mulier, quae propter fi-κlem sanata erat. Quare fides nec identificatur , nec senitaliter conne- astitur cum fiducia, aut cum amore nec ea continet tanquam in germine, ac semino omnia salutis media .
PROPOSITIO LIII. Sola charitas Christiano modo facies actiones Christianas
per relationem ad Deum, Jesum Christum. Mesen Colo .3. 4. edit. IGs3. Ἀσ99.
PROPOSITIO LIV. Sola Charitas est, quae Deo lo
quitur eam solam Deus audit. De . I. Cor. I S. I. edit.
IGs3. oecios. Deus non coronat, nisi charit tem qui currit ex alio impulsu, ex alio motivo, in vanum currit ursonet. I. Cor. s. q. edit. 1 3. 1 9.
Deus non remunerat, nisi charitatem, quoniam charitas sola Deum honorat . uesines. Matib. 23 3 L edit. 1 3.
spes in Deo , ubi non est amor Dei siue n. Matib. 27. 1. edit. Iσs3. 1 9.
Nec Deus est, nec religio, ubi non est charitas. uelis. I Jo: I. edit. I 693. JG99.
Oratio Impiorum est novum peccatum, quod Deus Llis concedit, est novum in eos judicium. Meyn. 70. IO. 21. edit. 16 3. M a mis
352쪽
I. Simulata isbaee ebaritatis commemdatio e collineat , ut ab exercitio reliquarum irtutum abstineamus . II. Perinde quasi nullus actus , qui non sitebaritatis, si studiosus III P 1ibilis est amor Dei naturalis.
IV. Lex enim naturalis obligor nos ad Deum diligendum S ad bi nc finem reain Iurae ratisnales conditae sunt. V. Per pec- earum amismus sol, in gratiam , qua Dei m diligamus amore fVe non ta
men ires naturales , tyi is us Deum d IEamus . VI. Amor Dei naturali non
fer amicitiam cum Deo extinetiυam culae VII. uicquid st, axia praesen-ri proυidentia ari pariter possit praeter fidem supernaturalem, etiam fides naturalis VIII. Negari non possunt alia kImres, baritate condistinctae. IX. Dantur quippe irtutum objecta formalia diaversa. X. Si actus aliarum υirtvIum non
essent secuiaum se studiosi, neque essentrales dum imperantur is charitate. XL. Commextitium est, quod per actus viserisInm morallam reponatur sinis ultimus in objecto creato XII. Communissima Dodiorum auctoritas sat pro irrinum aiυerstare. XIII uuando dieitur ab Augustino, inter ebaritatem , oe cupiditatem ibiI mediare , nomine baritatis veniunt a diu omnium irtuti m oe nomine cupidis ratis enit cupiditas mala, seu concuniscentia radix omnium malorum . XIV. Virtutum moralium actus sunt honesti, etiamsi κο dicax signatὶ, o formaliter relationem ad Deum, sed solum exere te, S irpuraliter XV. Hinc desceηdit
ficularum arum thesium fasias. I. c Μnes istae theses videntur ad amplexum charitatis animum incendere, quippe quae sola Chriilia-
no mores exornat, sola cum Deo necessitudinem habet, sola coronam, ac praemium reportat, sola Dei honorem prosequitur : Eaque deficiente, nulla spes inest peccatori, nulla est ejus religio, ac observantia erga Deum, ac demum oratio ejus sit in
pCccatum. Verum dum uni charitatisceptrum dant, coronam, idem coronam auferunt, ac sceptrum, cuiri regale ei auserant comitatum,& de medio tollant chorum virtutum reliquarum, quae charitati principi inserviunt. Ex quo fit, ut Peccatores
viribus destituti , quibus ad charitatis solium illico praetervehantur nimum abjiciant , ac in barathrum desperationis sese praecipites agant , cum non valeant virtutum inferiorum prensare manus, quibus tamquam per gradus valeant ad charitatis verticem pervenire nec possint orationibus quicquam virium misericorditer consequi quin potius in ratio ipsa a charitate ad salutem pernecessaria, per novam culpam, magis removeat ut proinde ab ipsa oratione retrahi animus debeat, ne majus praebeat impedimentum charitati a Deo ad arbitrium insuadendae Electis suis. Ecce quo collima simulat isthaec charitatis commendatio. II. In expositione quadragesimae quartae ex his thesibus palam secimus quamplurim dis errores Jansentanorum in du3bus praesertim assertis, videlicet, & quod nulla alia detur in voluntate virtus praeter charit tem, ouod omnis amor, qui non
sit mi, & charitatis , sit vitiosus , culpabilis. Adversus hoc secundum assertum plura ibi diximus stendendo, quod possit amor objecti creati, praesertim honestiοῦ, esse ludiosus etiam transmisso , quod re
353쪽
pugnet actus indifferens in individuo,
qui, quamvis bonus non sit, adhuc culpa vacet muc autem remisimus demonstrare alterius asserti falsitatem, quod scilicet nulla alia detur virtus ad voluntatem spectans condistincta a charitate quamvis non pauca adversus hunc palmarem errorem diis Xerimus in expositione septimae thesis ab Alexandro octavo confixae, in qua idem virus dans enianis eructa
Antequam ejusdem asserti falsita. rem iterum demonstrem , adverto Quelhellum solum amorem Dei supernaturalem,o charitatem infusam agnosceres, quae non siti camino, adeo ut neget possibilem inis tura lapsa in Ethnico , nondum fide supernaturali instructo, amorem Dei naturalem Eatenus enim in hac quinquagesima tertia thesi dicit, quod sola charitas christiano modo faciat actiones christianas per relationem
ad Deum, Iesum Christum, uuia nisi dicat relationem ad Iesum Christum qui sola fide super rurali coegnosci potest, attingendo in illo Trimitatem personarum, Incarnatiomem non est charitas infusa , nec christiano modo exercetur. Propteris
ea ostendo prius dari posse viribus
naturae amorem Dei , qui quamvis Dori sit meritorius beatitudinis supermatoralis , est tamen laudabilis ut V opterea ex hoc etiam capite falsumst, quod sit poccaminosus omnis amor, qui non sit actus charitatis infulae ; quod Iansentani contendunt
cum Quesnello in Thesi Quadragesiama octava . Deinde ostendam praeter charitatem infusam dari etiam alias virtutes in natura lapsa supernatur lac, quarum actus sint studiosi, etiam. 1 non imperentur a charitate perreis
lationem ad Deum, Jesum Christum, ut vult hic Quesnellus , juxta
erroros Baji Antesignani. III. Quod attinet ad possibilitatem amoris Dei naturalis , qui non dicat relationem ad Deum simul I sum Christum, sed ad solum Deum cognitum naturali lumine, constat ad hunc actum non deesse vires in natura lapsa quamvis fideles in praesenti providentia nunquam actum amoris exerceant absque concursu gratiae, ratione cujus sit supernaturilis
Si idem proscripta est illa Baji propositio 33 quae habet: Distinctio illis
duplicis amoris, naturalis videlicet, quo Deus amatur , ut Auctor naturae , Ngratuiti, quo Deus ametur ut Beatificator , vanari S commentitiaci nec non
alia 37. dicens: Amor naturalis, qui ex viribus naturae exoritur, ex sola PhLIVobis per elationem praesumptisaeis buismanae cum injuriam eis Christi deseriditur a nonnullis Doctoribus . post lus etiam ad Rom. I. docet inexcusabiles esse Gentiles , qui agnoscen tes ex creaturis visibilibus Deum illum non sicut Deum glorificaveis runt; unde ostendit posse ab iis a.
turae viribus diligi ,- glorificarici Haec sunt verba Apostolici misibilia
Dei per ea , quae facta sari intellecta conspiciuntur , sempiterna quoque ejusta rus, o misitas, ita ut sim inexcusab Ies; quia cum cognotassent Deum , non sicut Deum Idirificaverum , in gratias egerint. Quod expendens Ambrosius subdit Iacirco tam pHcra Ira condiadis, ut ex his quantum , αγ- -- mirabilis est Creator corum , possis sci, ct Dias adorari. Per naturalem erago egem reum facit gemis humanum p ruerunt eniis id per legem nasurae apprechendere , fabrica mundi Uificante Am
354쪽
niens flatura tempora , ct terminos mbitationis eorum, quae ere Deum , h forar attrectent eum, aut oeniant cindi.
cans posse natiirali lumine Deum attrectari, Minvcniri, utique, ut mor illi debitus rependatur. Et Rom. a. idem etiam polholus habet
Gemes, quae legem non babent, murm
oer, quae egis sum, faciunt. Et quia primum maximum legis praeceptum est de Dei dilectione, ideo ex Apostolo naturaliter Gentes possitnt Deum diligere, ut proinde proscripta sit Baj illa thes 11. Cum Pelagio sentium , qui textum illum Aposto ad
Rom. a. Gemes, quae legem, habent, ruraliter ea, quae egis 1κης, facior, istelligari de Gemibus fidei gratiam non habentibus. Hinc rid. sess. 6. m. 3. anathematizat dixerit hominem
sine, mori gratia credere , sperare diligere , aut paenitere posse , μη ρο ut , ut ei iustis truxi gratia conser rur indicans, quod omnes hos actus possis qui lem sine gratia exercere , non tamen ficu oporter . Augustinus etiam passim id docet Nam lib. i. Consera cap. I. dicies Fecisti os ad te, re immetum es cor nostrum , donec requiescat in te naturali quippe conditione, sicut magnes in pyxide namtica solum quiescit cum ad potarem stellam se convertit is ignis sem- Per nititur ad sphaeram suam advol Te, ut ibi conquiescat ita homo in dilectione Divina latietatem habet ἐκ quietem . Et in dialogo contra Manichaeos idem Augustinus habet:
Panem eam ammi, in qua cupiditas m a est , nempe volumnum , nobis iacis c dedit, uir sim, qui Disses, concupiseamus . Similiter D. Prosper Augustino consonat dicendo sent. 3'. Noa esse visim recciare a Deo,
natum , cujus hoc virium est , potius competeret esse cum Deo. Quod etiam docuit Fulgentius de fido ad Petrum cap. 3. dicens: Deus cognoscendi , ac diligendi se nonnisi uelis , ct bomianibus indidi facultatem. Necnon nisselmus in Monol. c. 66. Nisi aptis riquam rationalem ereaturam ad bo esse
factam ιιι Summam esseηtiam i s per omnia bona amet, sicut ipsa es sum
num boxum tam ut ibi amet , nisi illam, aut propter illam. IV. Praeter auctoritates adducitas,
id pariter efficacissime suadent ratis nes Theologicae; Primo quidem, quia lex naturalis nos obligat ad Deum diligendum, ex autem non obligat ad impossibile , ut non semel ostonis dimus, naturae lumine perspicuum est ergo anime viribus diligi Deus potest. Secundo, quia Deus ut uinctor naturae creaturam rationalom condidit in sui amorem in ut virtutes exerceat, quibus ipsum opificem suum glorificet hic autem finis esset impossibilis, si naturae viribus creatura rationalis non posset Deum ut Auct
rem naturae amare, eiciue morem ge
rere, ergo: Major constat ouia Deus
non condidis Angelos in homines. nisi propter finem ipsis consenta. neum , dignum suo conditore qualis est, ut ipsi inserviant , illum gae glorincent,6 ament. Hinc E
es. I . dicitur e Posuis oeulum suis super corda IIorum , ostendere illis magnalia operum suorum , ut nomen fistic Marioris collaudem is gloriari in m. rabilibus ejus , m magπalia enarrem Diat:rum ejus Tertio quia potest v luntas per vires gratiae elevari ad isnendum amorem Dei supernaturalem ergo potest per vires naturae ponere amorem Dei naturalem monia sequentia ex eo probatur, quia uoci
355쪽
potest voluntas , nec alia potentia ferri extra proprium formale specificativum non enim potest elevari V. G. potentia visiva ad Deum videndum, eo quod Deus sit extra specificativum oculi, quod est coloratum potest autem elevari intellectus ad Deum videndum, uia Deus est intra specificativum intellectus, quod est ens , ut ens quia potestis, turaliter Deum cognoicere cognitione abstractiva, ideo potest per lumen gloriae indebitum elevari ad illum inis tuitive videndum Et eadem ratione non potest appetitus sensitivus elevari ad Deum amandum, cum non se ratur naturaliter , nisi ad objecta delectabilia , non ad honesta Quare cum possit voluntas per adjutorium gratiae elevari ad amorem Dei sumta naturalem , sequitur , quod viribus naturae possit Deum amare amore naturali. Quarto potest voluntas affecti naturali diligere parentes , amico ergo a sortiori Deum , in quo cognoscit longe praestantiora incitamenta ad amandum . denique quaelibet creatura fertur naturali imis petu in bonum sibi conveniens e go a sortior naturae ductu creatura rationalis sertur modo sibi consentaneo , hoc est per amorem liberum ad bonum Increatum, quod sibi maxime conveniens est , di consent,
V. Neque dicas primo , quod li. cet ossi hilis fuerit Dei dilectio in
statu innocentiae, non est tamen possibilis in statu naturae lapsae ob ejus imbecillitatem, ut docuit Augustinus epist. Io . ad vitalem , ubi natat tiberum artarium ad diligendum De grandisai primi peccati perdidi s Nam licet per peccatum amiserimm grauam , qua pollem Deum
diligere amore supernaturali , non amisimus tamen vires naturae , quibus possimus Deum diligere amore naturali: Ex Tridentino enim est 6.can. s. ωcap. I. post Adar peccatum non est extinctum liberum arbitrium , licet viribus sit attenuatum, Minclinatum unde ex ea culpa solum contraxit impotentiam moralem,
non vero physicam ad Deum diligendum M in hoc sensu loquutus est Augustinus loco laudato. VI. Neque dicas secundo, quod si posset in natura lapsa dari amor Dei naturalis , posset per vires naturae dari amicitia cum Deo extinctiva cul
Nam ad amicitiam requiritur mutuus amicorum amor, Ius ad talem amorem in praesenti providontia amor ipse supernaturalis in e catore non constituit amicitiam cum Deo, sed disponit ad gratiam , quae fert talem amicitiam ea quippe dat ex divina promissione jus creavitae , ut ametur a Deo, unde confert jus ad gloriam; ex altera parte habet
Deus ratione summae suae bonitatis jus, ut a creatura ametur; unde per gratiam habetur inter Deum, ireaturam rationalem jus ad muruum amorem amicabilom - ideo gratia constituit divinam amicitiam: Amor tamen naturalis ne dispositivei quidem confert ad amicitiam divinam &ad remissionem peccati , Propterea nullum semitur inconveniens, quod in natura lapsa homo diligat Deum amore naturali esto in praesenti pro is videntia fideles nunquam amore a turali illum diligant, quia semper ac volunt Deum diligere, praesto est divinum auxilium, quod influat in talem actum, ut proinde amor sit rupernaturalis . Infideles tamen non
356쪽
possunt amore supernaturali Deum diligere ; etenim Sine fide impossibileo placere Deo, ut habetur ad Hebr.
II. propterea si aliquando Deum diligerent amore naturali , antequam Deo crederent fide supernaturali Deus non permitteret , ut docent communiter, quod cum eo amore decederent , antequam fidei lumine
illustrarentur ad dilectionem mpernaturalem invitarentur si tamen permitteret, non eatenus gehennam declinarent, cima talis amor non sufficiat ad deletionem culpae , ne di sis positive quidem. VII. Neque dicas tertio , quod si posset dari in natura lapsa uterque
Dei amor, naturalis, ' supernaturalis , posset pariter dari fides naturalis etiam, & supernaturalis; sicut mnim Dei bonitas potest movere ad sui amorem, ita prima veritas revelans potest ad sibi credendum obligare unde par ratio. Nam licet Deus semper ad quem inque fidei actum concurrat auxilio supernaturalia quod discutitur apud Ripaldam disp. s. de ente supernaturali certum tamen est, quod non concurrat auxilio supernaturali
ad amorem Dei, qui ante fidem stricte dictam eliciatur ab Ethnico , eo quod non Issit hic sine fide placere Deo , placeret autem, si Deum amaret amore supernaturali, qui in praesenti providentia es ultima dispositio ac gratiam , unde quamvis non possit dari fides stricte dicta naturain iis , potest tamen dari aliquis amor Dei naturalis, qui solii aica relationem ad Deum, non vero ad J sum Christum , qui lumine supernaturali dumtaxat attingi potest Corinruit itaque dominamhiesnelliana quod praeter charitatem christiano
modo facientem actiones christianae per relationem ad Deum, Gesum Christum omnis alius actus sit culpabilis; quod sine fidei lumine, sine Christo, sine charitate ista supernaturali nihil simus , nisi tenebrae, nisi aberratio, nisi peccatum , ut loquitur thesis 48. VIII ostendendum nunc , quod praeter charitatem infusam , dentur in natura lapsa actus supernaturales aliarum etiam virtutum ad voluntatem spectantium; nec spei dumtaxat, ut ostendimus in expositione
thesis piae affectionis adficiem, qua velimus fidem amplecti, taea spem, charitatem disponi, ut
ostendimus in thesi I. sed etiam aliarum virtutum moralium, puta inbedientiae, misericordiae, justitiae, religionis, patientiae, similium ita ut istarum actus non solum sint officia harum virtutum juxta doc l- nam Bajanorum, quam in expositione thesis quadragelimae quartae eXIlicavimus, sed etiam sint actus iarum virtutum nullatenus ad cha. ritatem spectantes , qui ab Infideli exerceri possint naturae viribus , sint actus naturales laudabiles quamvis non meritorii vitae aeterna Pinus fidelibus exerceantur viribus gratiae, unde sint actus supernaturalec; qui si eliciantur a justis , mereantur de condigno augmentum gratiae , gloriae, si vero eliciantur a peccatoribus mereantur de congruo ulteriorem gratiam , ut tandem aliquando ad justificationem obtinendam, aut ex dilection m Dei super omnia , aut per attritionem cum sacramento di
IX. Probatur autem ista virtunim multiplicitas; quia ubi sunt motiva.
objecta lannalia virtutum diverin
357쪽
sa, adantur diversi virtutes; sed praeter motivum specificans charitatem , quod est bonitas Dei absoluta , .motivum specificans spem, quod est bonitas Dei reiectiva, damtur plures aliae honestates creatae quae sunt diversa motiva, specificativa virtutum moralium ergo dantur plures virtutes morales distinctae a Theologalibus minor probatur, quia honestates, quae reperiuntur,. g. in obtemperando superiori, in cultu divinae excellentiae, in subveniendo indigentibus, in tribuendo unicui-
ue jus suum , sunt diversae inter se
pecificantes varias virtutes, puta obedientiae, religionis, misericordiae,
iustitiae nec ista sunt objecta increata , sed creatara ergo dantur plures honestates creatae , quae sint objecta motiva plurium virtutum moralium.
X. Confirmatur Si actus istarum virtutum non ess)nt studiosi secum dum se, sed vittas, sequeretur, quod nec essent studiosi , si imperentur acharitate, quia imperium extrinsecum, quod haberent ab actu charitatis imperante, non immutat eorum naturam ad eum modum , quo si actus bonus misericordiae imperetur
ab actu malo inanis gloriae, imperium hoc extrinsecum non immutat bonitatem,& honestatem propriam actus misericordiae. Et ratio a priori est, quia actus misericordiae sive imperetur abacti bono charitatis, sive ab actu malo inanis gloriae , sive nullatenus ab alio actu imperetur , semper est consormis naturae rationali , atque adeo semper habet suam intrinsecam honestatem - bonitatem moralem.
Hinc in praesenti providentia actus misericordiae tam ponitur auxilio gratiae, est supernaturalis , ac
meritorius si ponatur seorsim ab ,
tio actu imperant , quam si pona in tu imperatus ab actu charitatis reprobabiliter etiam est supernaturalis, si imperetur ab actu leviter maloinanis gloriae , ut ostendi in cursit Theologico p. a. disp. 7. q. s. ex Lu go disp. Io de fide, aliis.
XI. Confirmatur ulterius, quia inrtantum actus v. g. misericordiae nota esset in sententia anserianorum bo nus, sed vitiosus, si non ordinaretur
ad Deum summe dilectum , ita ut
imperetur a charitate , in quantum eliciens hunc actum amaret propter se honestatem illam creatam, a qua
talis actus specificatur in sic finem
ultimum constitueret in ipsa creatuis ra atqui sive talis actus imperetur acharitates, sive non imperetur , semper specificatur ab eadem honestate creatas ergo sicut non reponitur
finis ultimus in tali honestate reaista, quando actus imperatur a charitate, ita neque qualido seorsim ponitur. Et ratio a priori est, quia non quodcumque amatur propter se , propter suam intrinsecam bonitaten amatur tanquam finis ultimus Isitive, sicut est Deuc passim enim amatur tanquam finis negative ultimus , quatenus talis amor terminatur quidem ad eam bonitatem creatam, sed potest ulterius terminari ad Deum, reserendo illum ad finem positiv ultimum quod si praescindatur a tali relatione ad Deum , non
eatenus ille actus est malus , ut fusius diximus in expositione thesis 44. Confirmatur demum , quia si vim tute v. g. justitiae, religionis hondiversificarentur inter se, Musorium vis imperio extrinseco charitatis, s queretur , quod reus surti sacrilegi non deberet utramque malitiam in confessione exponere kimantum enim
358쪽
tenetur, quia unum opponitur diversae virtuti , ac opponatur sacrilegium illud opponitur iustitiae , hoc
religioni Neque enim pluralitas prς-ceptorum secundum se reddit peccata specie diversa , nisi haec diversis virtutibus opponantur propterea qui comedit carnes in pervigilio v. g. Sancti Mathiae , quod incidit in tempus Quadragesimae, in diebus quatuor temporum , unum bium Peccatum committit, quia quamvis violet tria precepta, horum tamen violatio eidem virtuti temperantiae
XII Ad haec accedit auctoritas mmnium omnino Theologorum, qui praeter virtutes Theologales agninscunt quatuor Cardinales vid Prudentiam , Fortitudinem , Iustitiam ac Temperantiam quod Patres, Interpretes docent signifkari Sapientiae octavo iis vobis: Sobrietalcm nimia e prudentiam docet, obustitiam, o virtutem , quibus illius bilissi invita hominibus. Accedit etiam irrefragabilis auctoritas Ecclesiae cum in Concilio Viennensi , ut habetur in Clementina unica de summa Trinitate , decernatur , probabilius esse, quod in baptismo parvulis cum gratia infundantur virtutes morales, de quibus solum non de Theologa- Iibus erat controversi unde habet:
Nos autem attendentes generalem esca.
eiam mmis Cissi quae per Baptisma
plicatur pariter omnibus baptietatis 2 opiarionem secundam , me dicit, tam a vulis, quam adultis conferri in Baptismo informamem gratiam , ct irruetes, ranquam probabiliorem 6 dictis sanct mm . e doctorum modernorum The tot ningis consonam, S concordem, sacro approbante Concilio, duximus eligendam. Accedit nariter auctoritas ru
gustini, qui disertissime libro a con
tra Julianum cap. 3. habet moveri-ιi liaque, non inciis, sed finibus υLitis discernendas esse virtutes . Oscium est autem quod faciendum est finis ver propter q/tia faciendum est quod expresse adversatur doctrinae ansentanae, quae virtutes stilum distinguit ratione ossiciorum, quatenus V. g. misericordia appellatur officium er
gandi stipem, justitia officium solvendi debitum , cum tamen finis mnium istarum virtutum dicam ecis finis ipsitus charitatis, nempe Deus, propter quem exerceri debent ea ODficia, ut in studiosa non viti sa Augustinus tamen distinguit vim tutes a finibus, seu ab obiectis, livis specificativis diversis , non ab officiis Mideo actus earum vim tutum vult esse studiosos, etiamsi non
imperentur a charitate, nec reseram
tu ad Deum . ccedit demum auis ctoritas communissima aliorum semctorum Patrum. D. Prosper de vita contemplativa lib. 3. cap. t 8 habet.'Principales quatuor esse virtures, nos Itim Philosophi sentiunt , sed etiam nostri e sextior. Sed quares tuor vesqme sis opera singularum λ Me mmino
illuminante debemus reciter demonstra.
re Hieronymus similiter in Epistol. ad Pammachium habet Dicamus liquid e de PhilUobis: Gatuor viris tute describun Stoici, sta sibi intarem
xeras, o muria cohaerimen, in m mnam non habuerit, omnibus earem, ruta
dentiam Iustitiam Grauudinem, emisperantiam Has omnes fi babetis singu-ι , ut tamen emineatis in singiuis . Sie
etiam passim Gregorius, Ambrosius, Walii, ut proinde temeritatis tam non effugiat , qui ab hoc com munissmo omnium sensu discordat in re tam dilucita , ut pigeat Diqiligo by Orale
359쪽
in ea ulterius immorari. XIII opponitur primo auctoritas Rugultini dicentis in Enchiridio cap. Io7. Regna carnalis cupiditas, ubi non es baritas Et in Ps. 18. in olutari semire ebaritati, necesse es ut semitas cupiditati ergo ex Augustino non datur alius actus , qui non siit peccaminosus praeter actum charita istis, atque adeo haec sola virtus eth, quae facit actiones Christianas perr
lationem ad Deum, Iesum Christum, quae Deo loquitur, & ouam
Deus audit , quam coronat, munerat ita ut nec spes , nec religio imites sint, si desit charitas; nec oratio impiorum a culpa sit im. munis ob desectum charitatis. Ud pariter docet Leo Papa som. s. de 3ejunio dicens: Duo amores sint, ex
quibus omnes prodeunt,oluntates rati
fine dilectione esse non oces, austriamator est, is mundi Respondeo, latis superque demonis stratum esse, ouod etiam ex Augustini sententia dentur virtutes mora
les a charitate distinctet . Et quod spes a charitate ejungatur ex eo constat, quod non amittuntur habutus fidei, & spei insulae per quodvis peccatum, etiamsi non quodvis peccatum charitatem expungat idqueo possit peccator per actus supern rurales , atque adeo studiosos fidei, spei ad resurrectionem spiritualem se disponere . Quare quando oppinnitur ab Augustino , a Leone Papa,&aliis sanctis Patribus charitas cupidit, ii amor Dei amori huius mundi, dicendo inter hos actus non dari me dium tunc nomine Charitatis non venit charitas presset dicta , sed late sumpta pro quolibet actu cujusvis vita, quo aut Deum diligimus, aut
n i Deum diligendum disponimur;
nomine cupiditatis, seu amoris mundi non venit quilibet actus, quo Otaiectum creatum amamus , sed venit ipsa mala cupiditas, seu concupiscentia, de qua dicitur Jacobi I. Concaris piscentia cum eone erit, pari peccasum. Quod S. Doctor tib 83.qq. q. 36. X- pressit dicens: Alius est charitas, a.dix omnium bonorum , aliis cupiditas
radix omnium malorum tantumaue inter
se, erunt, quantum vistus, συitium; Et lib. et de lib. arb. cap. 4. Comenis inter nos, omnia malefacta non ob aliud
mala esse, nisi quod libidine, Me est in probanda cupiditare fiunt. Et sane scis ut misericordia, iustitia, Maliae vintutes possunt late sumi pro adtibia externis talis virtutis , ita ut dicatus misericors, qui egenis succurrit, 4 stus, qui debita solvit, quamvis hos actus non exerceat ex motivo ista rum virtutum , sed ex motivo cha. ritatis v. g. possunt etiam stricte sumi pro actibus, qui fiant ex motiis vo proprio illarum rata pariter chaiaritas potest tum stricte sumi pro actu elicito ex amore bonitatis divinae; tum etiam late pro quolibet actu virutuoso, quo obsequia Deo grata . gloriosa exercemus, unde ad ejus dulectionem disponimur. Et in hoc sems verum est , quod ubi non regnat charitas, seu virtus, regnet Cupiditas, seu vitium, ibi non datur Dei rumor late sumptus ita scilicet ut sit vel formaliter amor Dei, vel saltem dispositives, ut est quilibet alius Metus virtutis infusa: detur amor munis di, seu concupiscentia pariens peccatum ii supponantur impossibiles ctus morales indifferentes in indivia
duos Et in hoc sensu dixit Christiis
360쪽
XIU Opponitur secundo, quia nullum opus potest vacare culpa, nisi res ratur ad Deum, qui sicut necessario est principium omnis bonae operationis,
ita denet esse ejusdem finis utar inde omnis assectus sistens in creat ra sit vitiosus , quippe carens fine debitola atqui solus actus charitatis
refert omnia ad Deum ergo praeter charitatem nulla alia datur virtus
Major videtur doceri ab Augustino lib. . contra Julianum cap. 3. ubi
habet: Cum nox ad suum reserantur amriorem dona Dei, Me ipso male bis memres efficiamur fusti Et deinde concludit Cum itaque facit homo aliqvid ubi
peccare non videtur, si nox propter hoc facis , propter quod facere deben, e came convincitur. Et apertius infra di xit: uicquid autem boni fit a b L e , non propter hoc , propter quod
mera sapientia praecipit , etsi scis L
rum est Quibus verbis ostendit praecipi nobis ab ipso rationis dictamine , ut omnia in Deum reseramus
actu charitatis Quod si non referais mus , eo ipso desumus obligationi-hus a natura impositis; sic quantumvis videamur exercere opera i
rutis , adhuc tamen ob omissionem hujus respectus debiti erga Deum
Respondeo , actum virtutis moratis esse honestum , etiamsi non res ratur ad Deum formaliter, signare sufficit enim, quod referatur exercite irrualiter, quatenus suapte natura quilibet actus honestus ad Deum tendit, ad illum assequendum is glorificandum ordinatur Dnde ad illum formal e referri potest . obligatio autem reserendi ad Delim signate quamcumque nothram operationem non datur, esiesque m
nerosa nimis; ut proinde onus Chriastianae legis non esset leves, nec jugum Christi suaves; unde salsum est, quod ex defectu talis relationis actus aliarum virtutum a charitate sint culpabiles vitiosi imisso tamen , quod revera ea obligatio daretur negari non potest, quod posset dari ignorantia invincibilis talis praecepti, aut quod aliquis probabilissime existimaret ex communissimo Theolog rum consensu illud non dari, in quo casu violatio illius non esset culpabialis i quidem ignorantia invincibilis
juris naturae excusat a peccato sommali , ut constat e secunda thesi proscripta ab Alex. VIII. unde saltem in tali casu, qui esset frequentiusmus, dari posset exercitium aliarum virtutum a charitate, quod esset st diosum, & non culpabile, quamVis actualiter, rio aliter non referret omnia ad Deum ex imperio charitatis. Itaque Augustinus in locis adductis interpretandus est , quod velit omnia reserenda esse ad Deum exercite, & virtualiter, scut reseruntur actus aliarum virtutum a charitate respicientium honestatem creatam propriam illorum quod sic non refertur, revera est culpabiles, si negatur possibilitas actus indisserentis in individuo aqua quaestione hic pre-stinditur. Qtio autem in hoc sensu loquutus sit Augustinus, constat, quia disputabat adversiis Julianum, qui contendebat actum esse virtuosum , laudabilem , si ejus objectum materiale esset bonum, sed objectum soris male esset turpe i ut si quis erogaret stipem pauperi ob inanem gloriam, aut ex alio fine temporali, viti