장음표시 사용
361쪽
male honestum de se reseribile ad
Deum, quod natura sua ad Deum ordinetur. Hinc lib. 4. cap. 3. adversus Julianum haec habet : An placet
tibi, ut eras istutes a rorum esse dicamus , cum lucrorum ias prudenter exco
gitant , cum pro aequirenda pecunia saeva, atque aspera multa fortiter olerant, eum arias cupiditates, quibus sumptu se υiυitur , temperanter sobrieque castigant , cum abstinent ab alieno , de
suo saepe amissa contemnunt, quod Ldem ad y litiam pertinere 9 ne juragiis, oe judiciis plura consumani Quare Augustinus solum vult a noturpi sedari actus istos, qui videntur ad
virtutes pertinere, non vero ex ris-etu relationis ad Deum; quandoquidem si ex mativo proprio virtutum Procederent, furnicienter ad Deum implicite, virtualiter referrentur, essent laudabiles , ac praemium Consentaneum mererentur. Quod diserte docet loco laudato , sic est quens eundem Iulianum: Ergo x tutes istae tali fine turpes , atque de s
mes, ct ideo nullo modo germanae , L meque traules , tibi tamen ita verae L dentur, et pulchrae , ut nec nominis sui
possint, nec generis sustinere dispendium, sed solius, quod appeti rura premi cinxilitate frustrentur, idest terrenorum comis modorum fructu , non celasium praemi
XU. Adde, quod si ossicia istarum
virtutum essent vitiosa, ieccaminosa praecise ex desectu relationis ad
Deum, ad summum continerent culpam venialem cum autem Augustinus loco laudato dicat , quod utentes Dei donis sine relatione ad Deum efficiantur injusti, atque adeo graViter peccent , aperte sequitur , Quod loquatur de iis , qui ne virtualiter quidem actus virtutum reserunt ad
Deum, sed exercent ossicia virtutum reserendo illa positive ad finem lethaliter pravum : Et in hoc sensa intelligendum est , quod alias dixit
Augustinus , virtutes Romanorum non fuisse vera virtutes,in virtutes
Stoicorum fuisse sucosa quia ne implicite quidem exercite ad Deum officia virtutum reserebant , sed positive ordinabant illa ad finem pravum unde dixit lib. t q. de Ci . cap. 16. Superari vitia aperii ima hiis quia busdam occultis , quae putantur esse vi Iutes , in v.bus regnat superbia , et quaedam sibi placendi altitudo ruinosa Et Hieronymus pariter lib. 2. in cis pist . ad Galati cap. 3. dixit Illi bialosopbi vitium visio , peccatumque e
caIo medicantur nos amore virtutumω-
tia superamus: Nec dixit, amore vir-ttitis, sed amore virtutum, ad significandum praeter charitatem insulam alias dari veras virtutes , quamvis
Augustinus saepe nomine charitatis infusae intelligat omnes virtutes infusas, ut supra animadvertimus; in eo soliti sensu dixerit inter charitatem infusam, cupiditatem vitiosam nihil mediare. XVI. Opponitur ultimo celebris locus Augimini tr. 86 in Jo ubi dixit . Liba enim boni operis est ante si-dem' eum dieat Apostolus, Omne itos non est ex fide , pereatum est . ergo si Infideles destituti sese in charitate supernaturali in uovis opere peccant , pariter fideles peccant , ubi
Respondeo proscriptam iam esse
thesim illam vigesimam quintam Baisiici omnia opera Infidelium sunt peccata, Sibilosoborum virtutes sunt itia. Quare Augustinus solii ibi docet quod ante fidem nihil boni operis possit dari conducens ad vitam aeteris
362쪽
nam , ut diserte expressit lib. . cap. g. contra Iuli alium , dicens: Si ad
consequendamiseram beatitudinem , quam
nobis fides per bristum promistis bibit
prosunt homini virtutes , non sunt verte virtutes , quatenus scilicet non sunt virtutes conducentes ad finem ultimum , quem unice consequi de s
cto possumus, posita elevatione naturi ad talem finem supernaturalem In tantum autem Augustinus addit,
quod sit peccatum quodcumque ab infidelibus fit , quia passim ex fine
pravo ossicia virtutum ab iis depravantur Textum vero adductiim Α-postoli Patres csem muniter , Interpretes non intelligunt in hoc senissu, in quo dicitur illum Augustinus usurpare, quod scilicet sit peccatum, quo fit ab Infidelibus, eo quod fides sit initium bon9rum operum conina Iucentium ad vitam arternam , sed
intelligunt in eo sensa , quem alias exposuimus, quod scilicet peccatum sit omne , quod non est ex fide hoc est ex dictamine coniucientiae , credulitate, quod liceat : Negari enim non potest , quod ante fidem stricte dictam possint actus variarum
virtutum exerceri , Nam .possunt Infideles legem naturalem observaro, aliter non peccarent illam tranf-grediendo; possunt ponere plures
actus virtutum naturalium , imo actum ipsum naturalis dilectionis Dei, in ostendimus elicere possunt avium supernatural m piae assectionis ad fidem necessario praevium ad asia sensum fidei , iit diximus in expositione thesium immediate praecedentium e desiderium insum fidei in
Oration2m,qua Infideles petunt fidem, esse actus supernaturales docet probabiliter Lugo disp. a. de Fideis. 24. ii talis oratio videtur ad fidem
spectare, Insecus ac voluntas credendi , juxta illud Gregorii Magni
Homil. 9 in Ezechielema Opera sine id non adjuυare , nisi fortasse pro de percipienda fiant. Quare non potest illud Apostoli in D, quod non est ex fide peccatum est, in eo sensa accipi, quod omnia Infidelium onera sint peccaminos. Aliter frustra Daniel cap. 4 consuluisset Nabuchodonosori Regi Infideli , quod
peccata sua eleemosynis redimeret u eleemosynarum erogatio esset peccaminosa quamvis enim is actus non esset supernaturalis , unde non pol se ordinari ad merendum praemium supernaturali erat tamen actus virtutis naturalis , qui ordinari poterat ad praemium naturale, nem-ἶ ad avertendum poenam tempora em jam imminentem propterea non poterat est actus vitiosus in culpabilis.
XVII. Ex hactenus dictis facile est
istarum omnium thesium falsitatem deprehendere . Falsum quippe est: primo, quod sola charitas infula faciat actiones christianasci cum etiam alia virtutes supernaturales actiones christianas operentur; alium est secundo, solam charitatem Deo loqui, illamquo solam Deum audires Deo quippo loquimur variis supernaturalibus assectibus , qui non sunt actus charitatis , illosque Deus exaudit
cum sint meritorii praemii su ernaturalis . Fallum est proinde tertio, quod Deus non coronet, nisi actus charitatis, intiod in vanum currat, qui ex alio impulsu motivo curri ; praescindendo hic ab ea sententia, quod Deus non coronet, nisi actus, qui saltem aliquatenus a charitate imperentur, quam rcfert, ac rejicit
Vari. I. . dii p. I7. Etenim qui
363쪽
Nulla datur minus praeter Charitatem. 333
ex mosvo aliarum virtutum operam suam justificatus , wara Oue santur, non currunt in vanum, Ied ex nolebat oculis ad Celum eυare , sed una virtute cum adiutorio gratiae ad percutiebat pectus suum dicens , Deus aliam Vimitem gradum faciunt, quo propitius esto ibi peccatori. usuu ad coronam gloriae perveniant,ot habetur Ps. 83. Etenim benedicti
me dabit Legislator , ibunt de istute in virtutem. Falsum est quarto, quod Deus non remuneret, nisi charitatem,
quod sola charitas Deum honoret; aliis quippe plurimis actibus Deus
honoratur , ut religionis, petitionis, gratiarum actionis, confidentiae in illum , quae etiam, ut dicitur He
br. Io Magnam habet remunerationem.
Falsum est quinto , quod peccatori totum desit , si desit pes , nec spes dari possit sine amore Deia potest
quippe peccator antecedenter ad spem Credere, orare , alias Irtutes si
pernaturales exercere , quae mereantur de congruo ulteriorem gratiam
O Uinquagesina tertia vult, Iam
charitatem Christiano modo inperantem , omnia referendo ad D
um , christum Dominum, facere actiones Christianas ut proinde nulla operatio digna sit homine Christifideli, tu non procedat ex motiis vo charitatis perfectae, respicientis non solum Deum, sed etiam Christum: Cum autem certum sit esse operationes Christianas, credere, sperare, orare, diligere proximum in simi- supernaturalem potest similiter an Ies, sequitur, quod nisi hujusmodi o- recedenter ad aetiim charitatis spem perationes ex motivo charitatis , firmam , ac supernaturalem in Deo per relationem ad Deum, Jesum reponere: sic ad Dei dilectionem Christin procedant, juxta hanc theso disponere Falsiim est sexto, quod sim non sint operationes studiosae, ubi non est charitas, nec Deus sit, Deo ac Christo gratae s ex quo et- nec Religio quamvis enim peccator iam fieret, nullam aliam dari virtu- destitutus Dei amicitia, Deo careat, tem a charitate distinctam, hujus- non propterea non potest auxilio
gratiae actus supernaturales eXercere,
sicut fidei, spei , ita etiam Religionis, misericordiae, patientiae, ac aliarum virtutum , quibus auxilium supernaturale mereatur , ut ad ch,
ritatem in ad Dei gratiam pertingat. Falsum denique est, quod Impiorum oratio sit novum peccatum; quod si novum in eos judicium quod illis conceditur etenim oratio Impiorum potest esse supernaturalis, impetratoria gratiae ad respiscendum; sicut Lucae 8 dicitur, quod publicanus descenderit in domum modi varias honestas operationes Dse ossicia diversa ejusdem charitatis, non vero actus diversis diversarum virtutum Quod Jansoniani contendunt diserte ab Augustino doceri, qui lib. q. de Trinit. cap. 7 habet: Si ad
CreaIorem referatur amor, non jam cupi
ditas, sed baritas eritu tunc enim est cupiditas , cum propter se amatur . Et lib. 6 demusca cap. 4. Amor inferioris pulcbritudinis quam divinaehmnimum polluit Propterea etiam docent, quamcumque aliam liberam operati nem, quae non si charitatis persectar,
esse iniquam, Christiano homine
364쪽
Indignam, non agnoscentes medium inter charitatem, vitiosam cupidi
Errant tamen, vehementer eris rant Si enim ita se res haberet, chim valde arduum sit semper operari ex motivo perfectissim charitatis , via ad Coclum ellet impervia, quo semper collineat Jansentanorum doctrina unde non posset dici, quod jugum Christi si suave, onus leve
nec diccretur I. o. s. Mandata ejus gravia non sunt propterea anathematizarur a Tridentino leg 6. an. 3I. ni dixerit, justificatum peccare, dum in-
rvita aeternae mercedis bene operatur. Et
sane non aliunde, amissa gratia, charitate non semper amittuntur habitus infusi fidei, spei, nisi ut possit peccator per exercitium harum virtutum laudabiliter operari, ac sedil-pInere ad justificationem, ad cha ritatem recuperandam , unde hujusmodi actus non spectant ad charitatem . Hinc tres enumerat Theologales virtutes Apostolus i. ad Cor. II. licens Fides , spes, ct charitas , tria hae major autem horum est baritas. Quoid autem istae sint virtutes diversae constat, tum quia charitas non
posset dici virtus praestantior, si ea esset unica tum etiam quia objectum formale charitatis est diversum ab objecto formali fidei, spei motivum enim formale charitatis est Deus proiit in se bonus spei vero est Deus ut bonus nobis fidei motivum est Auctoritas Dei loquentis. Hac etiam de causa distinguuntur virtutes morales tam inter se, quam a Theologalibus, quia pariter habent objectum formale diversum misericordia enim
v. g. movetur ab honestate , quae reperitur in sublevatione pauperum ab
eorum miseriis Justitia ab honestate
tribuendi unicuique ius suum meligio ab honestate cultus praestiti divi, nae excellentiae .s de reliquis Quod vero harum honestatum amor sit studiosus , etiam praecisa relatione ad Deum, constat , quia eonsormis est rationis dictamini; quamvis enim honestius in laudabilius esset, harum virtutum actus ponere ex moti-Vo charitatis cum relatione ad Deum , at non proinde inhonestumost vituperabile , sed solum minus honestum,in minus laudabile est,
Cos ponere ex motivo proprio singularum virtutum quod cum sit ratio. ni consentaneum etiam spectatum secundum se habet suam propriam honestatem laudabilitatem . Quod Augustinus docuit lib. 4. contra Julianum cap. 3. dicens: Noυeris non ossiciis , sed finibus is istis discernendas esse irtutes; scium est autem, quodD-ciendum est sinister), propter quia faciendum est. Propterea ubi S. Doctor dixit, morem, qui non resertur ad Deum esse chiriditatem, & amorean creatura animum polluere, intelligendus est de amore, qui nullatenus ad Deum resertur , neque serm liter , neque lato modo, ac de amore creaturae, qui nullatenus sit amor saltem late sumptus Creatoris. At amor honestatis creatae, quae in motivo virtutum moralium reperitur, refertur ad Deum altem lato modo,
Batenus natura sua est ordinabilis ad eum M prosequitur directe obj ctum creatum, quod Deo placet , --de est etiam amor Dei late sumptus,
juxta illud Christi D. Io 1 . Mailigitis me, mandata mea servare, quia si minus formaliter, certe lato modo Deum diligit, qui eius imperata facit: cum enim idem it aliquem amare,
ac velle illi aliquid ei gratum ,
365쪽
grata proculdubio sint Deo opera, quae natura ipsa Catque adeo Deus
condens naturam per rationis dictamen consulit, aut praecipit, consectarium est, quod Deum diligat saltem
lato modo, qui ponendo opera viri tum moralium dictamini rationis o temPerat, quamvis ea non referat ad Deum signate, amando illum amore perfecto charitatis. Quibus adde, ex eo etiam errone
cim esse hanc thesim , quod velit, actiones studiosas, a Christifideli dignas fieri non posse sine relatione ad Deum simul, & ad Christum Dominum , Ex quo fieret , quod non solum peccaret, qui poneret opera virtutum moralium, necnon actus fidei, spei absque relatione ad Deum, sed etiam peccaret , qui ex motivo Charitatis operaretur cum sola relatione ad Deum absque relatione ad Christum D. , quo quid absurdius dici potest Certum quippe est, quod fidelis , cui non desit fides ad salutem necelsaria, si post amissam per
peccatum gratiam conteratur ex motivo Divinae bonitatis offensa , statim justificetur, quamvis hic, tunc non cogitet de Christo D. de Trinitate , ac de Incarnatione Verbi inusquam enim in Scripturis, ubi praecipitur dilectio Dei super omnia, dolor de peccato commissio , imponitur, quod hujusmodi dilectio ,
dolor ponantur cum relation ad Christum Dominum. Quemellus hanc aliam invehens obligationem , vult inviam omnino reddere viam salutis, cum ad haec omnia non facile obvia nos adigat, ad quae Deus sum me misericors noluit nos adigere. Cadunt enim optime istae operationes sub consilium , non sub praece. Ptum propterea qui conteritur cum Tom. II. P.M.
sola relatione ad Deum, ion etiam ad Christum, caeteris paribus actum ponit minus perfectum , mtamen peccaminosum , aut insufficientem ad justificationem , salutem consequendam non secus ac qui ponit actum perfectae charitatis cum relatione ad Deum, & ad Christum intensum ut quatuor, ponit actum minus perfectum , quam si poneret actum intensum ut sex, sed non poneret actum culpabilem, cui non subsequatur justificatio : Nisi sorte Quesnellus ad has etiam angustia, vellet homines adigere, ut velit eos, semper ac libere operantur, ad Mctum charitatis intensissimum imaelatione ad Deum is ad Christum Dominum obligare , ut prorsus de
salute assequenda desperent , sic
in reprobum sensum adducantur.
ANA CEPHALAEOS ISAdversus besta LIV.
OUinquagesimaquarta idem rePonit, dum docet solam charitatem Deo loqui is a Deo audiri.
Deum nos alloquamur etiam actibus fidei , spei, necnon timoris, d loris , misericordiae erga pauperes, orationis, penitentiae, aliarumque virtutum moralium; meus etiam hos nostros affectus, ac preces miserico diter audiat . Docet quippe ridenistinum est . I4. cap. 4 clamores , ac gemitus peccatoris, qui ex turpitudinis peccati consideratione, vel ex gmhennae poenarum metu concipiis untur, si voluntatem peccandi excludant cum spe veniat, essedonum Dei,
ac Spiritus Sancti impulsum , non Diqitia ' Corale
366쪽
.:dhuc quidem inhabitantis, sedis
'ventis , quo poenitens adiutus viam
sibi ad justitiam parat Additque, Ninivitas hoc timore utiliter concussus naisericordiam a Domino impetrasse. Quare non solis actibus charitatis D um alloquimur, nec solos amores
ex amore conceptos Deus exaudit.
Et sane actus fidei , spei , timoris,
ac poenitentiae, qui ex eodem Tri- dentino sess6. cap. 6 ad justificatiomem disponunt, quamvis non procedant a virtute charitatis, adhuc Deum alloquuntur, misericordiam exposcendo , illosque Deus audit, misericordiam impertiendo. Peccator ingemiscens dicit De profundis cliniata ad te Domine: Si iniquitates observaveris, qui sustinebit Speravit mnima mea in Domino ; quibus clamoribus permotus misericordiam Deus e- largitur, ac redimit illum ex omni-hus iniquitatibus ejus Adde, quod non blum oratio justi, si debito in do fiat , sit impetratori , meus
illam audiat, quamvis non procedat ex motivo charitatis cadi enim voluit nos Christiis adigere dicens, eis rite, macci eris verum etiam peccatorcs vitiis dediti, qui ad persectam contritionem concipiendam illico induci non possunt, si a copostulent auxilium , quo etiam moralem hanc impossibilitatem expugnent, illud obtinent ex eodem Tria dentino est 6 cap . ubi dicitur
Dei scimpossibilia non jubet, sed jubendo monet, oe facere quia possis, siserere quod non possis i adjuvat, ut possis ;Cum ergo peccatores isti , quibus
contritio persecta est moraliter imis pCllibilis , admoneantur , ut faciendo, quod possunt, petant quod non possunta ecce tibi, id petant, Deo
loquuntur citra actum charitatis Et
cum dicatur Deus eos adiuvare, in possint comeri; ecce tibi, quomodo Deus audit voces aliarum virtutum a charitate distinctarum , unde nec sola charitas Deo loquitur, nec eamsbiam Deus audit.
ANA CEPHALAEOS ISAAersitis besim LV.
OUinquagesimaquinta pariter comtendit, Deum solam charit
tem coronare, cin vanum currere,
qui ex alio motivo, impulsu cumrit. Docet proinde gloriae coronam non conferri propter actus aliarurn virtutum supernaturalium,in hujusmodi actus in eo, qui currit ad comprehendendum esse prorsus inutiles. Utrimque pariter est erroneum; quod Deus soli charitati coronam gloriae conferat; quidquid tamen iit,
an actus meritorius vitae aeternae de
beat saltem ex aliquo charitatis imperio promanare, juxta sententiam, quam diximus referri ac refelli a Vasquio p. a. disp. 2I . in quod inanes sint conatus nostri, si non pro fluant ex motivo charitatis. Quoad primum Christus D ut ad actus virtuo tum moralium, praesorum ad charitatem erga proximum in ad opera misericordiae nos incendat, ine tremo die nulla iacta mentione motivi charitatis dicet iis, qui a dextris ejus erunt, se illos ad Regnum possiadendum, ad immarcescibilem gloriae coronam advocare, ut promisisam reportent remunerationem illoarum actuum, qui, si minus ex cha. ritate erga Deum promanant, aditolam tamen maxime conducunt: Si
ut etiam ob eorundem actuum omis. Diqiligo by Ooste
367쪽
fibnem, ut abct a Matth. 2s Diiscet is, qui a in utris ejus erunt 2 DN,sceditera me maledιcti in starem Icrnum. Similiter Christus Dominus enumerans cla beatitudines docuit, actus virtutum moralium perducere homines ad gloriam, eo quod per illos charitas erga Deum 'ovetur , augetur; unde nulla facta mentione charitatis dixit Matth. s. Beati pauperes spiritu, itoniam ipsorum est Regnum
Coelorum Pariterque beatos, ac praemio dignos doctiit esse mires, lugentes , justitiam esurientes , misericoris des , mundo corde, pacificos, ac persecutionem patientes propter justitiam . Hinc Eccles Ia dicitur: Benefac sest , invenies retribuιionem magnam, o si non ab ipso , certe momino: istat. 118. dicitur : Inclisiavi cor mei m ad faciendas justificationes tutas propter retributionem ς quia scilicet Deus non solum coronat omnes rectas o- pcraticines justorum sed etiam coronat illas , quamvis fiant ex otiis vo retributionis, non ex motivo perfectae charitatis. Quod pariter denotatur verbis illis I ad Cor. 9. Omnis qui in agone contendit . ab omnibνsse abstinet S illi quidem is eorrv L
bilem cor am accipiant , nos autem inis corruptam
Quoad alterum errorem , non se Ium non sunt inanes in ordine ad coronam gloria operationes aliarum virtutum a charitate distinctarum,
quae a iusto eliciuntur , ut hactenus dictum est, sed etiam utiles sunt in peccatore ad justificationem , si fiant ex auxilio gratiae , quippe quae adiblam disponunt, promerendo de con- - nova auxilia, quibus novi actus1upematurales eliciantur , quous Que ad justificationem pervcniatur, ut Gocet ridentinum est. 14. cap. 4 di-
cens : Hoc timore utiliter conet spminia vitae ad Ionaepraedicationem , plenam rerroribus prnisentiam egerunt, o misericordiam is Deo impetrarunt . Et Can. loquens de attritione supernaturali peccatoris anathematigat, qui de cadixerit, non esse erum, mutilem dolo
rem, nec praeparare adgratiam. IdCm
que dicendum de aliis supernarum virtutum actibus tam Theologallum, nempe fidei, spei , quam moralium ; etenim etiam orando , eiunando , Missas audiendo, pecca rad justificii tionem obtinendar disponitur, qui tamen per eos actus lustificetur. Unde neque justus, neque
peccator in vanum currunt universim in ordine ad salutem per hoc, quod ex alio impulsu ex alio
mortuo currant , quam ex motivo charitatiS.
scopum collineat docendo, quod solam charitatem Deus remunCret, quod sola charitas Deum hora reto cum tamen utrumque pariter doctrina Catholicae adversetur Domcerint,ppe Apostolus I ad Cor. s. Abundat in omni opere bono, scientes, quod abor eser non est inanis apud Deuma ideo autona dicitur non esie inanis, quia Deus est illum remuneraturus quod autem nomine boni operis non veniat sola Dei dilectio, sed etiam exercitium aliarum virtutum , constar, quia saepe Scriptura tanquam bona commendat ossicia aliarum virilitum , nulla facta mentione finis, extrinseci, & motivi ch, v a. ita- Diqiligo by Ooste
368쪽
ritatis nempe Abrahae hospitalitatem Genes. 18. Jobi misericordiam in pauperes ob q. Tobiae erga
mortuorum sepulturam Tob. I. cantinentiam Joseph. Genes. 39. norem parentibus , .sen ribus . Petr. s. Retributionera autem -mnibus harum virtutum operibus d.mdam si ostendit pol holus dicens ad Hebr. 6. Non est injustus Deus, ut obliυiscatur operis estri dilectionis, quam ostenditis in nomine ipsius , qui mi-ndtrastis Sanctis o ministratis: . cap. Io Uinciis compassi estis, et rapinam
utili orum bonorMm cumgaudio sitscepisis, cognoscemes os abcre meliarem , et manentem substantiam. Nolite itaque mittere considentiam vestram , quae magnam habet remunerationem . Quinimo
ex Scripturis constat, Deum praemio temporali epe remuneralle exercitia harum virtutum naturalium. Sic Ezechielis q. dicitur de Nabuchodon Isore: Dedi ei terram A Dpti pro eo quod laboraυerit inibi ait Dominus Deus. Quae verba exponens Hieronymus addit Ex eo quod abiicbodonosor mer-eedem accepit boni operis , intelliginius, etiam tbricos , si quid boni fecerint, non absque mercede Dei uicio praetera, is . Unde constat, non dari talam virtutem charitatis supernaturalis, nec istam charitatem Deum remunerare. Ex his autem consequenter descendit alter hujusce thesis error , quod scilicet sola charitas Deum ronoret; cum etiam ab exercitio reliquarum virtutum honor, ac reverentia Deo debita exhibeatura sicut enim non
solum odio, blasphemia, sed per
quodcunque peccatum Deus inhonoratur, teste Apost lo ad Rom. 2. bi habre: Per pre ricationem egir Deum inhonoras ita non selum dilectione or mali, sed etiam aliis vir-
tutum actibus Deum ii moramus qui'pe qui sunt amor Dei late sumptus, quatenus qui diligit honest atem aliculus virtutis propter se is secluso in uiri charitaris , ponit actus Deo gratos, ic Deum saltem latomodo diligit unde Io. 14. dicitur : Mibabet mandata mei, Ssσυa ea , mes, qui diligis me. Et sane negari non potest, quod Deus hon3rabatur a crificiis, quae Deo tanouam domino vitae, necis exhibesantur ergo multo magis observatione praec prorum, ac misericordiae charitatis operibus honoratur , cum dicatur I. Reg. s. Melior es obedientia , quam Uectimae ; isee 6. Misericordiam o xlvii, non sacrificium si ientiam Dei plusquam bolocausta in Marci I 2. DLligere proximum tanquam seipsum majus es omnibus bolo ullomatibus, ct sacrificiis usqueade autem etiam orati ne ac precibus Deus honoratur, ut Martialis ethnicorum lingua loquens dixerit Q is it sacros auro , e mammore ultus , Non facit ille Deosci qui rogat, ille facit. hianto autem altius Deus honoratur per actus fidei , ac spei, dum intellectum captivamus in ejus obsequium, Iduciam omnem in ejus fidelitare, ac misericordia colinio mustitiare nec solam charit
tem Deus remunerat, nec sola ch ritas Deum honorat.
Catori totum deelles, ubi desit illi spes in Deo hanc spem sine Dei amore consistero non posse Utrumque pariter fidei dogmaubias re- Diqiligo b Corale
369쪽
Iragatur . Constat quidem quod attinet ad primum ex Tridentino
sess 4. cap. s. nonnisi per peccatum infidelitatis fidem amitti, atque adeo Peccatori, cui per peccatum desperationis deest spes, non deesse fidem, qua possit per considerationem divinarum promissionum, ac infinitae misericordiar animum jam per despera tionem abjectum erigere in spem ma-In m sic ad justificationem seisponere. Fidem autem non elle fiduciam , seu spem roboratam , necessentialiter cum fiducia connecti supra ostendimus in thesi a Praeteris
Quaquod si deiInfidelibus ipsis, quibustides deest, dici non potest citra injuriam divinae misericordiae, sanguinis Christi ero illis etiam oblati, quod totum illis desit in ordine ad
1alutem, cum non desint illis auxilia superna misericorditer collata quibus ad fidem amplexandam incitantura Deus quippe, ut habetur
Io. r. Isinmina omnem hominem enientem in hunc mundum a sortiori non
desunt auxilia ad resurgendum in peccatore, qui per peceatum desperationis spem amisit Num ea a fide habituali, quae absque infidelitare non amittitur , exigantur . Quibus adde, quod peccatori in spem
amissam, imo etiam post amissam fidem , adhuc remanet liberum arbitrium, quo possit non sesum cum auxiliis gratiae, quae illi non desunt per actus fidei, spei, timoris, dia
ris , ac per orationem, ac corporis mortificationem praeparare se ad Eratiam recuperandam, sed etiam line auxiliis supernis aliquem virtutis actum ponere, aut peccatum aliquod declinares ut constat ex vigesiman
na Baj proscripta thesi, quae habet: Non solum si fures sunt, lax ron Iaqηirim I P. IV.
Christum viam, S stium emitaris et Paenegant, sed etiam quicunque aliunde, quis per brisum in iam justitiae, bo est Maliquam justitiam conscendi posse dicunt:
necnon ex vigesima octava, quae habet Pelatianus est error dicere , quod liberum arbitrium alat ad ullum pece tum itandum , quandoquidem liberum arbitrium , quamvis per culpam sit viribus attenuatum, cinclinatum non est tamen amissum , ut docet Tridentinum es 6. cap. I. verum
quidem est , quod operationes studiosae, si non sint supernaturales, nullatenus conducant ad salute i sed falsum est , quod non possit impius sine gratiae auxiliis ponere aliqua in studiosam operationem. uod docuit Augustinus lib. de spir. Qit. cap.
28 dicens : Sicut non imperiunt a L
ia aeterna justum quaedam peccata veni
lia , sis quibus bae vitia non ducitur; si ad salutem aeternam nibi pro sent imis
pio aliqua bona opera , sine quibus diffficillime ita cujuslibet pessimi ominis
Quoad alterum ejusdem thesis errorem, videlicet, quod spes in Deo, reperiri non possis absque Dei amore ostendimus in eadem quinquagesimasecunda thesi, id etiam refragari veritati siquidem ex communissima Theologorum sententia , cui fides non amittitur per quodvis peccatum, sed solum per peccatum inridelitatis, ita spes non amittitur, nisi aut per peccatum oppositum spei, aut per peccatum inlideIitatis: quatenus ais missa per hoc peccatum fides, qua est fundamentum spiritualis aedificii, amittitur consequenter etiam spes Potest itaque in eo, qui charitatenhac amorem amisit , adhuc reman
re non solum fides , sed etiam spes in Deo, ut per auxilia ab his vim
370쪽
ibus exigim possit in earundem etibus exerceri, sic viam munire ad gratiam recuperandam , juxta doctrinam Tridentini est 6. cap. 6. Quare ubi Augustinus in Enchirid. cap. 3. haec habet: Tam de amore quid dicam, sine quo fides nihil prodest 'spes et ero sine amore esse non potest vel l quitur de spe formata non inissorini put interpretatur Angelicus
quae certe sine charitate esse non potis est vel Ioquitur de amore late sumpto, ut notat Rip. disp. 22. n. 23. quatenus omnis spes est quidam amor, laesiderium boni sperati. At si amor sumatur antonomastice pro
charitate prout sumi debet in hac thesi juxta proprium ejus, ac ge manum sensum ouem habet de se; cum praesertim illum etiam habeate adjunc si certe potest spes ab amore friungi, non secus ac fides alpe charitate . Gare thesis haec integre accepta, quod scilicet totum desit, atque adeo etiam fides desit, quando decst spes , quae non est sine Dei amore, aut saltem ab eo non separatur, directe adversatur desinitioni ridentini sess. 6 can. 28 ubi anathematiZat , qui dixerit , amissapc peccatum gratia , simulo fidem semper amitti.
negat Deum, ac ReIigionem inesse in peccatore charitate denu-c ato quasi vero non possit peccator post amissam gratiam Deum habere sibi conjunctum per actus fidei, ac spei, illumque per actus religi
nis colere, cita ad charitatem recuperandam se disponero cum tamen ad id teneatur, ut advertit Tridentinum sesi. 6. cap. 6. Dicitur enim I Reg. 7. Praeparare corda vestra Do-mis his autem actibus congrua sit praeparatio . ParalogiZant Iansentani , dum docent , quod si eligio Deum colat, non ex motivo charitatis, sed ex motivo honestatis creatae , quae reperitur in cultu exhibito divinae excellentia , in tali casu aliquid creatum amaretur propter se, .non propter Deum, Unde increatamra reponerotur finis ultimus; quod sane vitiosum est, C perstitiosum; propterea putant, deficiente charitate deficere veram Religionem , seu cultum veri Numinis, haberi superstitionem , per hoc quod creatura tanquam Numen ,- finis ultimus colatur. Sed enormiter errant, quia dum honestas creata cultus exinhibiti Divinar excellentiae dii itur propter se , sistendo in tali obiecto
creato absque relatione ad Deum, tunc honestas haec crcata amariir lum tanquam finis ultimus ipsius actus, seu operis non ultra de se tondentis, non vero amatur tanquam finis ultimus amantis , seu operantis, uuatenus hic velit in hoc creato objecto suum ultimum finem constituere, illudque tanquam numen colere. Hic amor respiciens honestatem creatam cultus Deo exhibiti tanquam finem ultimum operantis , procul dubio esset impius, superstitiosus at amor respiciens eandem honestatem creatam ut finem ultimum operis,
es reIigiosus , ac pius quippe qui
.terminatur ad objectum conforme rationis dictamini, ac Deo gratum unde, ut alias diximus, et quidam Det amor , non uidem formalis, cum