장음표시 사용
491쪽
De ExcommAnicatione toleranda. σ3
stium immensum libertati aperire ilaticus, e Publicanus . Quibus veris tur, si subsileret liciis ista quando bis Christus Dominus videtur inclic, Quidem quilibet posset facile irae re, quod ab Ecclesia debeat condesertim passionis oestro percitus, ac nari ut contumax , commu-hallucinatus sibi persuadere, ouod nicari , qui non emendatur is ab excommunicationi adversus se latae Ecclesia separari tanquam Ethnicus, Iopulus non eonsentiat, ideo qui vel Publicanui; unde de consensu ibet se immunem crederet aetaticen Ecclesiae saltem praesumpto debet ausura . Adde quod si auctoritas se ctoritas excommunicandi per suos Parendi excommunicationis sententiam stores exerceri.
penderet a consensu fidelium , pari Respondeo , Od si interpretatiore deberet auctoritas ferendi interdi Quesnelli subsisteret, deberet toti Ec-ctum a consensu fidolium, saltem prae clesae, non soli Pastor accusari. sumpto dependere; numquam autem qui coram testibus admonitus non est praesumitur, quod plebs fidelium e emendatus. Quare sicut accusari delit in interdictum locale consentire: et uni Pastori, qui gnificatur no- cum hujusmodi interdictum sit af mine Ecclesiae , ita ab uno Pastorelliclivum plurimorum innocentium, debet excommunicari independenter qui certe nollent sic cruciari, ac tot a consensu corparis . Quod patet, bonis spiritualibus , ac sacramentis tum ex praxi Ecclesiae tum quia per interdictum privari unde nun Christus Dominus solis Pastoribus f quam interdictum locale esset vali cultatem contulit excommunicandidum. Quibus adde, quod in hac the dicens Apostolis Matth. I 8. Maecum- si non blum requiratur Laicorum que alligaveritis super Tam , erum I cInsensus ad validitatem mcommu gatis in caelo, quaecumque solveritis nicationis, sed etiam Laicis ipscdi susper terram, erunt soluta re in coeliucitur inesse auctoritas excommuni unde Trid fers a. s. cap. 3. loquens de candi , quae per primo Pastores e excommunicationibus , quae ab E-Nerceatur illis annuentibus unde ati piscopo seruntur, habet Grumbocinctoritas serendi censuras juxta Ques ejus arbitrio , S conscientia sit uisum,nellum non residet in primis Pasto quando ipse pro re , lac , persona , auribus , sed residet in Ecclesia , at tempore eas decernendas esse judicaveisque adeo etiam in Laicis Ec rit. clesiam conflant , ita ut ea per pri Adde demum adversus Queiel. mos Pastores exerceatur quo quid Ium, quod in ejus sententia cx thesi absurdius 78. peccator est extra Ecclesiam X. Opponitur ex uesnello illud unde independenter ab excommunia Matthaei 18 ubi dicitur : Si pecca catione est separatus a populo electo, veris in re frater tuus, vade, meorri & ideo relate ad peccatores excompe illum me te is ipsum solum si municatio est supervacanea , a sornutem re non audieris adbibe tecum ad tiori est supervacanea excommunic huc unum, vel duos, ut in ore duorum, tio relate ad justas cum relate ad i-
vel trium stet omne verbum quod si eos os sit nulla , nc possit praesumi, mn audierit , die Ecclesiae: si autem quod fideles consentiant in excom- lasam non audimi, sit tibi sicuti municationem, quae feratur in justos:
492쪽
uride in sententia uel nelli , aut consensus fidelium praesumptus non
reum ritu , aut excommunicatio est
prorsus inutilis tam relate ad peccatoreS, quam relate ad justos. XI. Ostenditur nunc falsitas thesis nonagesima primae uia quamvis v
rissimum sit, quod metus excommunicationis evidenter iniustae, ac nullae, neminem impedire debeat ab oper tionibus debitis, prout prarini simus shinc tamen non fit , quod excommunicatio , quae nobis dumtaxat videm iniusta , Pontifici tamen, aut
Ep scopis videtur iustissima, non sit
timenda , ejusque metus non debeat nos impedire ab operationibus, quas nos dicimus esse debitas, superioribus tamen merito nobis inhibentur tanquam improbara ut proinde non possint an seniani , aut formula ab Alox VII. praescriptae non syncere subscriberes, aut errores ansentanos non rojicere, prout illis sub excommunicatione praecipitur, sub hoc pretextu , quod excommunicatio ipsis videatur injusta is quod teneantur Propugnare , ac disseminare theles
hi senianas, quas Pontifex damnat
Ut haereticas, Malienas a mente Au
gustini, ipsi vero putant esse Cath
sic juxta mentem S. Doctoris. Ratio est, qui , ut diximus ex D. Cregorio homil. 2. Utrom juste , vel nisi te obliget Pastor , Hlo=is tamen sen-irmi rimenda est. Aliter essent immunes a culpa Iudae , qui contende- luant Christum Dominum ira cruci-ffigendum , dicentes Io I9. Nos legem babemus , et secundum exem debet mori, quia filium Dei se fecit Essent immunc a culpa intersectores Aposto- lotum, de quibiis dicitur Io. i 6 sui me eo vos, arbitraIur obsequium se praefare Deo: Immunis a culpa fuisset
Saul, qui . Reg. g. dixit: Mecess-ιnte compulsus, bioli bolocaustu cui tamen Samuel dixit : Stulte odii, nec custodisti mandata Domini Dei tui, quae praecepit tibi . Immunis a culpa fuisset ora , qui putabat extendendam osse manum ad tenendam a
gum 6 habetur Extendit Oeta manum ad arcam Dei, Sistinuit eam , quoniamenti trabant Mos , S declinaυerunt eam: Iratusque si indignatione Dominus conis ira Oeam S percussit eum superciem ritates qui mortuus est juxta arcam Dei: Denique omnes Heterodoxi a culpa ellent immunes, quia putant errores suos sacrarum Scripturarum auctoritate sulciri, in quo culpabiliter hallucinantur.
XII. Ratio autem, cur obtemperandum superiori sit , excommunicatio timenda , quamvis sorte nobis videatur injusta , est , quia nisi
teneremur parere, quoties non est
videntur malum id , quod praecipitur , quilibet ad arbitrium operaretur cum non desint cuilibet apparentes ratiunculae, quibus sibi persuadeat se non cneri ad id, quod sibi vetatur. Hinc D. Bernardus de praecepto , dispensat cap. q. habet: sicquia Lee Dei praecipit homo , quod non sit mmen cerium di)plicere Deo , baud secus omninis accipiendum est , quam si praeci. piat Deus; Ubi notandum diligenter,
quod obedientia praestanda a non solum relate ad id , quod certum est non displicere Deo , sed etiam relate ad id, quod non est certum displicere Deo; Quare quamvis Jansentani putarent displicere Deo, quod a Pontifice praecipitur , adhuc obtemperare tenentur,&nisi obtemperent, excommunicationem incurrunt quam
ipsi dicunt esse injustam, cum non sit iis
493쪽
De Excommunicatione toleranda.
iis certum id, quod ipsi putant, vi me sperni Propterea Dominus Sa- delicet displicere Deo, quod a Pon naucli dixit I Reg. 8. Non re abjece-tifice sub poena excommunicationis runt, scit me . Solum in iis, quae ce Praecipitur . Idem prorsus docet Augustinus lib. 22. contra Faustum cap.
7 .in habetur in cap. sui culpatur 23 qu. I. ubi dicitur Uir , tui, si forte etiam sub Rege bomine sacrilego militet , recte potest illa jubente bellare , si ciυicie pacis ordinem se an , quia sibi jubetur , vel non esse conis
ira Dei praeceptum certum es , elutrum hi, certum non est ita ut fortasse retim faciat Regem iniquitas imperandiu innocentem autem militem ostendat
ordo serυiendi. Quod si ex Augustinoto, ac evidenter contra Dei voluntatem sunt, superioribus obtemperare non possemus, in aliis vero tenemur.
Quod innuit Augustinus in Ps 24. ubi loquitur de Christiani , qui sub
Juliano militabant, dicens: Iuliamus extitit Imperator , extitit Apostata, in quus Idololatrari milites Cbrsi serυiebant Imperatori infideli ubi eniebat ad causam Cbristi, non agnoscebant, L si illam , qui in Crio erat is quando volebat, ut idola colerent , ut burificarent, praeponebant illi Deum , quando satis est ad obtemperandum , quod mitem dicebat, producite aciem, Ieconis
Certum non sit, bellum, quod a Rege sacrilego praecipitur , non esse iniustum; quanto magis a Jansentanis obtomperandum est Pontifici sub
Poena excommunicationis praecipienti, cum non si iis certum esse contra Dei voluntatem id , quod praecipitur λ quin potius , si hallucinationem , obstinationem vellent deponere, pm certo iidem haberent, e D1 juxta Dei voluntatem, quod post
tot diligentias per tot annos praemissisus tandem aliquando Pontifex imperavit Proptcrea falsissimum est, quod ira illam gentem , statim obtemperabant. Hinc Bernardus loco laudato Cap. IE. habeto Siυe Deus, βυ homo incarius Dei, mandatum quodcumque tradiderit, pari profecto obsequendum est curari pari πυerentia deserendum, ubi tamen Deo contraria non praecipit bomo . Et noster
Patriacha Ignatius injungit nobis parte 6 cap. I. ut ad vocem superioris perinde ac si a Christa Domino egrederetur, quam promptissimi simus, obtemperando in omnibus, in quibus nullum manifestum est peccatum. XIII. Opponitura lansentanis,quod excommunicationem contra inobe Pontifex relate ad factum falli pot-dientes non incurrant, & quod non exeant ab Ecclesia, putantes se Deo,
Iesu Christo , atque ipsi Ecclesiae esse per charitatem affixos: Quom do enim charitas Dei potest esse in illo , qui Pontifici ipsi non obedit in iis, quae Deo displicere certum non est cum Deus voluerit, quod in his obtemperemus etiam Regi sacrilego, nedum Pastoribus satastissimis, ac sapientis Isimis, perinde ac ipsemet praueciperet, juxta illud Lucaecio Mimiss it , me audit is qui vos permi,
est , unde si praecipiat sub excommunicatione, quod formulae praescriptae animo syncero subscribatur, eX- communicatio erit injusta non timenda, si nitatur in suppo sit quoad factum falso, quod cilicet an- senius errores docuerit. Sed quod Pontifex non possit e rare in Quaestionibus facti connexis cum quaestionibus juris ad fidem, vel mores pertinentibus, ut in casu nostro , satis superque ostendimus in quaestione prodroma Theologicς Tr G g tiis
494쪽
etinae, dicemus etiam in thesi se uenti . Deinde si non constet evi
lenter, quod censura sit nulla , ac injusta , aut tio manifeste peccatum sit id , quod praecipitur , tenemur obtemperare , ut jam ostendi-inus Q i, disertis verbis docuit Be nardus de praecepto, 3 dispens ca. Ia tibi habet: Sed homines, inquis, facile falli in Dei oluntate de rebi sdubiis percipienda , in patecipiendo fallere possunt. Sed enim quid bo refertiva, qui conscius non ei praesertim cum Ieneas de Scripturi falachia a quoa Iobin Sacerdotis custodiam scientiam, Slegem ex ore ejius requirunt , quia Angeli s Domini exercituum est eqvirunt Lxerim legem, non quam vel ulla aitthenarica scriptura tradiderit , ve ratio manifesta probaυeri de hujusmodi quippe
nec praeceptor expectandis , ne probontor auscultandus est sed quod ita lotore, aut icurum esse cognosc=tur, ut in dubio; ψηire possit , utrumnam D sse, an aliter forte Uelit .... pisum Po- inde, quem pro Deo babemus, tanquam Deum in bis, quae aperte non sunt conis rea Dei m , audire debemus . Quod si
Deus in veteri lege jussit , quod in rebus dubiis ambiguis Sacerdores explicare debeant veritatem , juxta illorum decreta unusquisque operetur quanto magis in lege gratia standum est in rebus dubiis decis ni Pontificiae, rius mandatis obtemperandum , quoties non est evidens, quod culpa praecipiaturi Haec
sunt verba Deuteronomii cap. II., -κierin Sacerdotes Leυitici generis , Sad PDdicem, qui fuerit illo tempore, V ae-roque ab eis , qui indicabi ni ibi judioli veritatem I effacies itodcumque dixeri i , qui praesunt loco, quem elegerit Do-m ris i docuerint te ac deinde mortem Deus comminatur ei, qui super
bierit, nolens obedire Sacerdotis imperio.
XIV. Ostenditur pariter falsitas thos nonagesima secundae o iisdem principiis, quia scilicet quamvis sit initari Paulum patiendo potius in pace anathema injustum, quam prodendo Veritatem, quando evidens est apud omnes, quod anathema sit injustum , ac nullum non tamen quando solum subditus putat anathema nullumella, injultum tunc enim obtemperandum est, inuae putam tu a subdito veritates, si a Pontifice damnentur , ac prohibeantur , elus decisioni standum est Nec dicinia' eL se proditor veritatis , qui damnat ut erroneas theses a Pontifice damnatas, quamvis ipse putet esse veras sed potius dicitur captivare intellestum inobisequium fidei, obedientiae, dignus proinde qui superna luce illustre. tu ad deprehendendam falsitatem squae prius sub specie veritatis appareoat. Hinc adversiis Iansentanos qui dicunt velle se hujusmodi anathema iniustum pati in pace ad Paulum imitandum, merito exclamaret Beris nardus verbis illis Epist. . o patiem
iis omni digna impatientiaci non possum, fateor, non irasci huic contentiosissimae parientiae. Vera patientia est , pati, e mgere contra quodlibet, sed non praeter quia licerat. Ubi adverto, communius Expositores docere, Paulum dicentem ad Rom. q. Optabam enim ego ipse ava-:bem effera Cbris pro fratribus meis, qui sitnt cognati mei secundum carnem, non optassis excommunicationem,
proderet veritates fidei, sed deplorasse, quod ante conversonem optasset ad obsequendum fratribus suis Ecclesiam exagitare, & Christi se esse insectatorem hostem potius , quam sectator in affectam. Verum qui Diqiligo by Orale
495쪽
De Excommunicatione toleranda.
quid sit de verborum istorum expositione, illud certum est , quod non
Pauhirn, sed Saulum i nitentur, qui ex ommunicationem , quam pii dicunt esse nihil tam , Pontifex vero & Ecclesia censet justissimam , ni i-ce patiuntur , ut validius Ecclesiam exagitent, dum pro litorui instar amicos se simulant, exterius obediendo mandatis Pontificis, intus tamen Catholicis veritatibus adversantur. XI. Ostenditur denique salsitas nonagesima tertia pariter ex iisdem principiis ; non enim Christus D fanat vulnera a Pastoribus inflicta, quando isti per excommunicationem separant ab Ecclesia refractarios, conti ma-Ces, per hoc pratcise , quod vulnus excommunicationis dicatur infligi injuste, ex zelo inconsiderat , ac sine Christi mandato prorsertim quia in casu nostro vulnera, quae inflicta sunt Jansentanis, non praecipiti festinatione , sed matura cansideratione , ac praemissis per plures anios tot examinibus mssicta sunt, Spiritu Sancto limspirante, qui Ecclasi in iram duc
sus Tartareos hostes temper tuetur.
Exemplum alchi allatum D leCnello, de quo Lucaeria dicitur, quod fuerit praecipiti festinatione , ac Telo inconsiderato sim Christi mandat 3 perculius a Petro, ac sanatus a Christo D. qui restituit illi auriculam abscissam, non est ad rem Nam primo Malchus fuit vere percussus a Petro, ac mox sanatus uesnellas tamen non vult, quod excommunicatio Pontificia, quae putatur injusta, quenquam
feriat i aliter si revera feriret, separaret ab Ecclesia excommunicatΘs , nec
aliter deinde a Christo anarentur, quam per contritionem I quod est error, de quo diximus in theli 8. , videlicet quod camira ce erit cellante
contumacia , ac correcta reo , citra
absolution2m judicialem.Deinde Malchus curatus fuit a Christo Domino,
quia Petrus eo renuente alchum percussit Pastores tamen jussu Spiritus S telo eXcommunicationis seriunt contumaces , quando ipsi dumtaxat credunt censuram esse injuste, ac praecipiti festinatione latam Constat itaque eL hactenus dictis, sententiam Pastoris etiam injustam esse timendam
juxta explicationem datam , ac Ver
separare ab Ecclesia contumaces, qui perfricta fronte actitant extra ictioris positos esse ab innocentia sua; cum
tamen ex hoc ipso novum reatum contrahant, ex hoc magis a contatio sidelium removendi sint, quod simultatem diis mutent. Concludam iraque cum D Gregorio loco laudato:
Utrum just , an injuste obliget Pastor,
Pastoris tamen sententia gregi timenda est.
Is qui sub manu Pastoris es , stari immeat vel injuste . Timenda enim est non solum excommunicatio, quae iis psi excommunicato anparet injusti, a Pastore vero censetur esse justa cum
haec omnino servanda sit, eo quod judicium luperioris judicio subditi prevalere debeat, ut ostendimus; sed etiam timenda excommunicatio, de cuis
jus nullitate, & injustitia habet subditus evidentiam, dummado id non
sit omnibus evidens,in extra omnem dubiciatem etenim haec pariter excommunicatio pro 3ro externo se vanda est ad scandalum vitandum, ac datur onus procurandi, ut ea nullitas declaretii auctoritative.
XVI opponunt hiemelliani, qtod ad impugnandam nesim nonagesimam fingamus hostem , quem feriamus, dum dicimus, quod etiam laicis competeret auctoritas excommunicandi, si verum elici, quod ad v,
496쪽
liditatem excommunicationis per Primo Pastores latae requiratur consensus , saltem praesumptus, totius corporis Ecclesiae Ratio est, quia ines-nellus requirendo consensum totius corporis, non requirit consensumeta
iam Laicorum, sed solum consensum
Pallorum Etenim, ut no a Bel Lirin.
lib. I. de Romano Pontifice cap. 6., nomine Ecclesiae , ubi sermo est de ejus urisdictione , n m veniunt Laici, sed veniunt soli Pastores, ut constat ex verbis illis Christi D. Matth.
18. V Id si eos non stirieris, dic Ecclesiae, videlicet ejus Pastoribus 'Inde
non sequitur inconveniens adductiara, quod Laicis competeret auctbritas 2XCommunicandi quod caput subderetur suis membris.
Sed contra est primo , quia in ea
thesi o si attente advertatur ad Ggitimum verborum sensum, nomine totius corparis Ecclesiae non veniunt soli Pastores, sed veniunt omnes Fi- deles, atque adeo etia in laici , confantes Ecclesiam . Ratio est , quia cum ibi dicatur , quod Primi Pastores exercendo auctoritat CXcommunicandi, quae residet in Ecclesia, indigeant consensu totius corporis, saltem praesumpto, non potes intelligi, quod indigeant consensu praesumpto ipsorum astarum, ut est in confes-1 ergo denotatur, quod indigeant consensu praesumpto reliquorum fidelium. Neque dicas, quod singuli Pastores indigeant consensu praesumpto reliquorum Pastorum. Nam quod hic Episcopus valide excommunicat suum subditum in sua di est, impertinente se habet consensti praesumptus Episcoporum , qui sunt in Indi , ad quos nullatenus pertinet tale judiciundi, rare tensus est, quod requiratur con, sensus illorum fidelium, qui constant
corpus hujus Ecclesiae particularis, toque adeo consensus Laicorum, qui in ordine ad hanc causam eodem in
do se habent, ac Clerici ejusdem die-ce sis.
Contra secundo , quia quamvis nomine corporis Eceseliis secundum ievenire pollit corpus dumtaxat Pastorum, at spectatis circumitantiis tem- paris , Hoc , in ea thesi significatur potius corpus omnium fidelium, etiam laicarum . Siquidem in Comitii generalibus Cleri Gallicani nuper solemniter proscriptus sui liber Anonymi , cui titulus , De Tettimoniis Fidei, in quo auctoritas judicandi de heterodoxia, vel orthodoxia thesium in toto Ecclesiae corpore dicitur collocari, ita ut ad hoc judicium etiam consensus saltem praesumptus aic rum requiratura propterea apparet, quod etiam impraesentiarum vigeat error illorum , qui apud Turrecrematam in Sum de Ecclesia lib. 2. cap. 7. dicebant, ipsi universali Ecclesiae, quae dicitur Collectio Fidelium , in omnibus membris i iis datam esse potestatem clavium, inuidem principalitis, quam Papae Propterea si voluisset Gemellus ab hoc errore recedere , explicare debuisset, quod mine Corporis Ecclesia non includantur Laici. Contra tertio , quia etiam dato, quod in hac thesi nomine Corporis Ecclesii venirent soli Pastores , adhuc esset proscribenda ex hoc, quod
evertationarchicum Ecclesiae regimen, dicendo , quod auctoritas excommunicandi solum resideat in tota
Ecclesia is non in singulis Pastaribus, seu Episcopis cum tamen Christus D uni Petro dixerit Matth. I 6.T bi dabo Claυes Regni Coelorum . Et Apostolus I ad Cor. s. incestuosum il-Di9jtia i Coral
497쪽
De neommuiuicatione toleranda. φω
Ium excommunicavit solum In to , quod potius humiliter tolerandamine Domini , coram aliis quidem, sed non auctoritate ab iis accepta. Unde ridentinum loco laudato dixit , in unius Episcopi arbitrio , conscientia positum esse, ut spectatis
circumstantiis temporis loci, ac perinsonae, excommunicatio feratur, quando ille judicaverit.
ANA CEPHALAEOS ISAAersus iasim C. usque ad XCIII.
nonagesimam tertiam eo videmtur tendere , ut contemptui exponant Excommunicationes latas adversus Jansentanos , ne isti a Gquenda anseri doctrina a Summis Pontifficibus toties proscripta , metu
excommunicationis retrahantur. Du
citur enim primo , quod excommmnicatio sit nulla, si Eccles authoritatem , quam habet excommuni- Candi, non exerceat per primos Pastores de consensu saltem praesumpto totius corporis, atque adeo etiam laicorum Secundo, quod metus excommunicationis injustae non desit excommunicatio, quae censetur esse iniusta, quam sit prodendum , quod
a superiore sub interminatione e communicationis praecipitur , ut reveletur. Quinto, quod ita se gerens non efferatur supra Ecclesae auctoritatem , nec ejus unitatem scindat, sed potius imitetur Apostolum cupientem anathema este pro fratribus suis. Semto , quod vulnus excommunicatimnis, si praecipitanter,& inconsider et zelo a Pastoribus Ecclesi: infligatur absque Chris D mandato,nia hil afferat nocumenti; ab eodem quippe Christo D curatur illico. Quae omnia si verum haberent, quot uia quisque censeret se ullam excominmunicationem incurrisse Quam facile esset unicuique sibi suadere, e suram non esse latam do consensa praesumpto totius Ecelesiae vel censuram esse injustam, ut proinde noti separet ab Ecclesia hominem illi anfixum per charitatem λ Quinimo, qui
mandatis Ecclesiae non obtemperaret is ob id excommunicare tur, cum facile sit ratiunculas adinis
venire ad dicendum, quod injusta sit eXcommunicatio jactare posset se esse Apostoli imitatorem, non Eccle sitae contumacem & a Christo D beat homines retrahere ab implendo mino sibi restitui, quod sublatum est per vulnus censurae absque ejus o. Iuniare inflictum. Et sane citra delirium dici nequit, quod ad serendam censuram Pontifex requirat consensum saltem pra sumptum totius Ecclesiae, Episcopus consensum suae Diςcesis Cum enim Ecclesia etiam a Laicis comis proprio debit unde si qui . r.existiment docendam sibi esse doctrinam ansentanam injustas essemcommunicationes latas adversus
Jantenti discipulos , qui eam profi
tentur, non debeant eatenus retra
hi ab ea edocenda . Tertio , quod
Excommunicatio neminem ab Ecclesia siciat , quamvis videatur ex Ponatur, quomodo poterit laicorum aliorum nequitia, vi excommunica consensus requiri adferendam cens
rionis ejectus , si Deo, incclesiae ram , quae unicet spectat ad potest sit coniunctus per charitatem. Quar tem clavium , ad jurisdictionem
498쪽
spiritualem Trident sta ae capra. iiis ite docet, in unius Episcopi arbitrio , S conscientia positum esse ,
quod Xcommunicationes , quando
expediens fuerit , decernantur e Quod si censura nulla esset, quando populus dissentit , aut praesumirur diuenis tires, nunquam valide Interdictum locale ferretur,quia universim nunquam populus consetur in illud consenrire. Itaque sicut potestas ferendi leges Ecclesiasticas in Prassatis est unice a Christo Domino nullatenus ab ipsa
communitate ira potestas serendi cem suras atque adeo sicut non requiritur populi consensus ad leges ferendas, quae ad animarum salutem expedire videntur se ita nec ad ferendas censuis ras Aliter nunquam valide ferrentur Ieges, censurae, quia cum iis popuIus gravetur, non praesumitur, quod
in eas consentiat, sed blum , quod
eas toleret, ac pie obtemperet Sizetiam quando Titius excommunica tur, praesertim si in civitate munus publicum exerceat, eo ipso gravaturi ta civitas, cui vetatur , ne cum illo
communicet tam in spiritualibus,quam in civilibus propterea non praesumi tur, quod civitas in talem excommu nicationem consentiat, utpote sibi mnerosam. Et quamvis aliquando consentiret ob atrocitatem delictu nihilo-mmus itius excommunicatus non
facile sibi persuaderet, quod praesumatur civitatis consensus unde ex- conmmunicatio universim esset nulla aut saltem pro nulla haberetur.
Adde, quod Que ellus auctoritatem excommunicandi non agnoscit
in Pastoribus sub conditione , quod populus consentia , sed illam agnoscit in populo sub conditione , quod
exerceatur per primos Pastorei quod
sere conferre luris lictionem puretu
iem populo , .non Pastoribus, gesubjicere caput Ecclesiae membris sinis atque adeo Hierarchiam Ecclesiasticam a Christo Domino aedificatam super firmam petram sui vicarii,
Deinde quam vis verissimumst,quod
excommunicatio A quae apud omnes evidenter est injusta, & nulla contemnenda sit Malsissimum tamen est, suo universim excommunicatio im justa sit contemnenda. Etenim, quae
est evidente injusta solum relate ad ipsum subditum, si non sit pariter vidente injusta apud omnes, servanda est pro foro externo ad scandalum vitandum δε procuranda est omnibus modis absblutio. Quod si apud subditum est solum probabiliter, non vero evidente injusti ea simpliciter, absblute est servanda , quia standum semper pro validitate actus, quoties non constat evidenter deipposito : liter si unusquisque posset esse Judex in propria causa , rueret omnis Politia . Hinc tam Urbanus Papa in Epistola Decretali cap. s. quam D. Gregorius homil. 26. in Evang. docent , valde timendam esse Episcopi sententiam, quamvis iniustam hoc est ut notat Suar disp. 4. de Cenm ris ect 7. sve sit injusta lato, do quatenus ex odio Episcopi pro-yenit , sed juris ordine servato rar uxta meritum causae sive sit injusta per hoc, quod probabiliter tantum sit injusta sive demum sit injusta per hoc , quod uni subdito sit evidente injusta , aut nulla , quin
tamen omnibus constet evidenter Quando vero omnibus perspecta est evidenter sententiae nullitas, ut si praecipiatur sub excommunicatione id, quod constat esse intrinsece malum, vel si constet, quod praecipiens
499쪽
De Excommunicatione toleranda.
careat urisdictione debita tunc, ut notat Angelicus, judicium hoc pacto iniustum non est habendum pro u-
dicio, ideo contemnendum. Quodsi Episcopus sub excommunicatione Praecipiat Titio v. g. quod accipiat Beriam in uxorem post praemii lia sp salia , Titio innotescat interponi aliquod impedimentum dirimens matrimonium , quod manifestare non potest, tunc solum es verum, quod pati potius debeat anathema hoc pacto injustum, quam accedere ad non suam, quod est intrinsece malum. At si non est certum , quod sit intrinsece malum id , quod p cipitur, o
temperandum est juxta doctrinam Augustini lib. a. contra Faustum c. 7 relatam in cap. mu culpatur 23. q.
r. cum non excuset ab obtemperam
do sola probabilitas de praecepti imjustitia : Et multo minus exculari pollunt Iansentani , si praeceptis Pontificiis non obtemperent,in excom
municationes contemnant cum pCD,
iprest imum si iustum,in ration bile esse id, quod iis injungitur sum de solum ex pertinacia, obstinatione dicunt Censuras esse injustas. Hinc non ex hominum nequitia diiscendi sunt ab Ecclesia per excom municationem expulsi, dum non obtemperant i sed jure ac merito ab Ecclesia ejiciuntur : Nec ullatenus sunt Deo in Ecclesiae per charita rem assiri, cum culpabiliter renuant mandatis Ecclesiae se subjicere. Quod si vore censura hominem ligat, qu ties servato uris ordine fertur, etiamsi ex prava intentione . vel odio
Iudicis erga subditum ea seratur , a
sortiori censura ligat, quando san diis ime lata est adversus contumaces, quamvis isti ad excusandas excusationes in peccatis dicacit, te injuste ligari.
Ex quibus sequitur primo, quod
Excommunicationis metus debeat nos
impedire etiam ab operationibus ς-teroqui de se debitis , quamvis probabiliter illa reputetur injusta , 5 a sortior si evidenter sit justa δε expertinacia dicatur injusta, ut est encommunicatio lata in Iansentanos,
qui pervicaciter dicunt ad se spectare , quod Jansenti doctrina propuagnetur , perinde ac stet D. Augustini Sequitur secundo , quod comtra Pontificis auctoritatem se erigat,d Ecclesiae unitatem scindat, nota vero postolum imitetur , qui vult potius pati anathema, quod ipse aut putat, aut solum fatetur est injustum , quam praeceptis Ecclesiae ob
temperare Sequitur tertio, Christum Dominum non sanare vulnus excommunicationis , quod hominem op rat ab Eccles , etiam quando exodio , nedum ex inconsiderato et fertur , dummodo fiat iuris ordine servato . At potiricta stante, audacter, ac temere videtur in his Q sibus indicari , quod excommunicaritiones adversus laesentanos ex Dra
cipiti Telo astorum Ecclesiae latae sint. Fixum itaque sit, quod Grego. rius habo apud Gratianum M. q. s. cap. I. Sementia Pasti is,sive justa, . a Ua,uimoda es.
500쪽
η , Propositi PROPOSITIO XCIV.
nionem ingerit ejus inimicis, quam videre illic dominatum exerceri supra fidem fidelium, .severi divisiones propter
L. Blaspbemias in bae ct equentiabus besibus Oeterit adsersus Ecclesiam uesnelius . II. Pontifex in materia m
do ex albedria Ioquitur , etiam in qu sistribus facti. II. PrHertim quia con munius Theologi censent, esse objectum materiais fidei Conclusionem Theologicam erutam ex una praemiis de de , ct ab Iera moraliter cera , ut in casu nostro. LV. Multa ad factum Me pacto Decia ita de ii de fide sunt a Pontificibus, et a Conciliis . U. Codices non pauci pariter damnati sunt, quamis id ad mctum pertineret. UI. Haec autem non esse paris , sed maximi momenti , nemo es, quis ideaet.
I. grauis non horreat audiendo a blasphemias , quas in hac
thesi congerit Quesnellus , videlicet Ecclesam ipsam, non vero nonnullos ex fidelibus , malam de se opinionem ingerere inimicis suis, atque adeo illos scandalizares Ecclesiam dominatum exercere supra iidem .delium, ac schismata fovere propter
res millius moruenti, quae neque ad
Ratio autem cur pessime de Ecclesia sentia hac in re uesnelius L detur proculdubio esse, quia Zelam tissimus Pontifex in sua ulla edita, anno Iros incipiente, Vineam DomLni Sabaoth, ita damnavit praeter thoses toties damnatas an senii , etiam obsequiosum illud Jansentanorum lentium, decernens, damnatum in Pincque propositioribus anseriari libri exisI- , quem illarem verba praeseserum, ab Omnibus Christifidelibus ut baereticum non ore solum , sedi corde rejici, asdamnari debere nec alia mente, animo, aut credulitate Formula subseribi irile posse Cum enim Iansentani virus in corde retinerent, o clanculum illud in perniciem fidelium late diffunderent, opus vitea Bulla iterum ferro, ac flamma insentanam hanc Hydram confodere. Hac de causa Quesinellus veluti insaniens in medicum, tot
blasphemias in Ecclesiam ipsam em-ctat in hac thesi , aliasque plurimas in sequentibus, dicendo , Quod jam
senuerit, dum lingua quodammodo peregrina veritates Catholicas praed1- cadi; quod Praedicatoribus veritatis sit adversa quod membra illa, quae a ctissime conjuncta sunt Ecclcsae, spiciat, ac tractet perinde ac si Liant sejuncta quod homines magis Christo consormes, tanquam haeretiacos inlectetur quod pervicaciter a noscere nolit errores suos , quod eo evenerit, ut veritatem ejusque Gctatores persequatur . cuius audiat sino stomacho haec, quae a terrestri
Hierosolyma Queisellus effutit, quae Babylonis sunt propria . Ecclesia, quae Sponsa Christi est, ejusque sanguine purificata, in qua neque maculam est reperire, nequo rugam , poterit scandala lisiem mat